LEX KARSEMEYER
SNELLER
SNEL
Een klein bericht in de krant,
een berichtje, waar we, duize
lig door de snelle ontwikkeling
van wetenschap en techniek,
misschien helemaal overheen
lezen.
„Zeer binnenkort", zo staat
er, „verwacht men de eerste
proefvlucht van de X-15, een
bemand Amerikaans raket
vliegtuig, dat een snelheid van
5.800 kilometer per uur kan
bereiken. De North American
Aviation, Inc., die de machine
op de markt heeft gebracht om
de eerste mens een blik in de
ruimte te gunnen, is inmiddels
met de constructie van de
Super X-15 begonnen, die,
eveneens met een mens achter
het electronische paneel,een
snelheid van 30.000 kilometer
per uur moet kunnen ontwik
kelen. De eerste proefvlucht
van dit „hard-metalen" ge
vaarte, dat dus binnen drie
Toch het liefst dirigent
kwartier van Nederland naar
Nieuw-Zeeland zou kunnen
vliegen, vindt, aldus een
mededeling van de fabriek,
in het voorjaar van 1961
plaats
Het grijpt ons bijna niet
meer; het zegt ons in het laat
ste jaar van dit decennium nog
zo weinig. Toch drukt de snel-
heidsdrang, die tot de obses
sies van deze eeuw is gaan
behoren, zich pas sinds de
Tweede Wereldoorlog in spec
taculaire getallen uit, die met
vier cijfers en meer geschreven
moeten worden. Nauwelijks
kan men zich ook voorstellen,
dat de eerste gebrekkige po
gingen van de mens om de
snelheid van een ruiter langs
mechanische weg te overtref
fen, pas omstreeks 1900 wer
den ondernomen en dat het
tot 1947 heeft geduurd, voor
dat hij de geluidsbarrière door
brak, m.a.w.: zich sneller dan
het geluid (bijna 1100 kilo
meter per uur) kon voortbe
wegen.
DE MENS EN DE ROES DER SNELHEID
Het zijn de trefwoorden van deze eeuw geworden begrippen, dat Apt niet posthuum als titelhou-
is en het raketvliegtulg genoegzaam
bestand is tegen de te ontmoeten
luchtdruk en wrijving, zal de pi
loot dus ruin; 2-000 kilonieter snel
ler zijn dan de verongelukte Apt,
terwijl het officieuze snelheidsre
cord in één slag met zo'n zestig pro
cent zal zijn verhoogd.
Deze cijfers mogen indrukwekkend
lijken, vergeleken bij de snelheden,
welke tegenwoordig door onbemande
raketten kunnen worden ontwikkeld,
betekenen ze weinig. De satellieten,
die sinds 1957 in de baan van de
aarde zijn geslingerd, hebben snel
heden van tussen de 30.000 en 40.000
kilometer per uur bereikt. De geleer
den werken thans aan de ontwikke
ling van een kunstmaan, die zó'n
zestigduizend kilometer per uur moet
kunnen halen, wat het afleggen van
een afstand zo groot als de evenaar
betekent binnen veertig minuten.
Ook de laatste getallen zijn
echter weer betrekkelijk, hoe trots
de mens er ook op is en hoe ver
baasd hij steeds weer staat over
de ontwikkeling van de snelheid,
in de afgelopen vijftig jaren. In
het heelal heeft de Schepper snel
heden vastgelegd naar Zijn eigen
orde van tijd en ruimte. De mens
met zijn cijfertjes en zijn hoog-
welke op eik terrein zijn gaan gelden. Iedereen wenst vaart te ver- ?<f, moeti„zink\ er volledig uvj ,n j
h-HH In JettJliike nf i. Ho.n.rliike A Iedereen wenst f"»£*Ü H» V* vergaapt
meerderen, hetzij in letterlijke of in figuurlijke zin. Iedereen wenst js geweest. De oorzaak hiervan
bij te blijven in een wereld, die, wat levensgewoonten betreft, in een
steeds hogere versnelling overschakelt.
„Snel!" hoort men in fabrieken en op kantoren zeggen.
„Sneller!" denkt de bromfietser, de automobilist.
,,'t Snelst!" dromen de wetenschapsmensen en de technici.
In de invloedssfeer van de grote politiek zijn Spoetniks en Explo- om
van maximaal 75 meter. De titelhou
der is dan ook Walter Irvin weder-
kapitein van de Amerikaanse
rers machtsfactoren geworden. In de strategie heeft de raket de plaats leden^^een^trMljager^van het^ype
van het reeds verouderde straalvliegtuig ingenomen. In de ruimte- starfighter een snelheid van 2.600
vaart wordt een nimmer aflatende strijd voor meer vermogen, meer kilometer per uur haalde.
stuwkracht, gestreden. Ver achter het vliegtuig bleef de
Het hele rijke leven is doortrokken van een tempo, dat beweeglijk- auto en ook de boot. In 1947 bracht
held en snelle verplaatsing met zich meebrengt. Wandelen is vrijwel d°hwe?oo ziln' nïara
uitsluitend een sport of een vorm van ontspanning geworden een
hartkwaal daarentegen een epidemische ziekte.
,de zich aan z'n luttele honderdjes
eis, die aan het officiële snelheids- - j i
rerórd in de lucht wordt gesteld, na- duuendjes. maar God werkt met
melijk dat het gevestigd moet zijn in miljoenen, biljoenen en triljoenen.
horizontale vlucht en op een hoogte
Deze eeuw
De geschiedenis van de drang naar
snelheid van de metns is hoofdzakelijk
een geschiedenis van deze eeuw, een
geschiedenis dus, die de oudere gene
ratie nog in al haar fasen heeft mee
gemaakt. Zij heeft zich te land, te
water en in de lucht afgespeeld en
ten slotte in de onmetelijke ruimte.
Snelïfèidsrecordhouders hebben el
kaar voortdurend afgewisseld. De
auto werd door het vliegtuig verdron.
Nog vóór 1930 werd Sadi-Lecointe's
record verdubbeld. De Engelsman
Orlebar was er in de cockpit van een
watervliegtuig, de Supermarine S-6,
in geslaagd een topsnelheid van 573
kilometer per uur te halen. Heel
Engeland jubelde 't uit, terwijl in
vakkringen de mening werd uitge-
heidsrecord op de weg op zijn naam
en wel met een Napier-Raylton, die
het tot bijna 635 kilometer per uur
wist te brengen. De ambitieuze snel
heidsmaniak richtte zijn oog toen
naar het water, doch bij een van zijn
eerste pogingen op Loch Ness in
Schotland kwam hij om het leven,
nadat zijn boot omsloeg en verplet
terd werd. De snelheidsrecords van
de bekende Engelsman Donald
Campbell zijn dan ook nog nooit door
Ach, dit was nog niets ver
geleken met de huidige snelheid
van de bromfiets zelfs hélemaal
niets! Maar uit dit wrakke ge
valletje van latten en zeildoek
heeft zich toch de moderne lucht
vaart ontwikkeld. In nagenoeg
een halve eeuw is men vaart en
vlucht in de ruimte in duizenden
in plaats van tientallen kilometers
per uur uit gaan drukken.
/K zong al de Pilatus in de Mattheüs Passion
van Schütz voordat ik een noot muziek kon
lezen, maar toch ben ik echt geen wonderkind ge
weest, hoor, helemaal niet!" zegt Lex Karsemeyer
en laat zijn bollige, aanstekelijke lach horen, die zo
goed past bij zijn stevig uiterlijk.
„Ach, als ik nog aan die mooie vooroorlogse jaren
denk.wat leefden we bij de dag en wat werkten
we hard en. wat waren twee rijksdaalders samen
een som geld!"
Het is wel verleidelijk dóór te bomen over die
merkwaardige tijd uit een heel andere samenleving,
vooral omdat we die allebei in het vriendelijke Bus-
sum doorbrachten, maar we zitten tenslotte in de
Hilversumse studiofoyer om te praten over Lex Kar-
semeyer's loopbaan en niet om gemeenschappelijke
herinneringen op te halen.
Dus„begin eens bij 't begin?" vragen we en
Lex vertelt.
Het verhaal begint maar heel ge
woon. Lex Karsemeyer is nu 46 jaar;
hij werd op 28 augustus 1912 in Am
sterdam geboren, maar toen hij twee
jaar was, verhuisde de familie naar
Bussum ,,en daar woon ik nu nog al
tijd".
Er zat wel iets artistieks in Lex,
maar wat het nu precies worden
moest, welke kant hij uit zou gaan was
minder duidelijk.
Reclametekenaar leek me wat. Ik
kon wel een beetje tekenen en ik ging
na de school een cursus volgen. Maar
na een jaar leek het me niks meer.
De boekhandel trok me en ik kreeg
een plaats in een bekende Bussumse
zaak. Dat was wat voor me! Ik las
graag en had erg veel belangstelling
voor literatuur. Ik zou opvolger wor
den van de eigenaar.maar het is
gek hoe je weg opeens kan afbuigen.
Toen ik twintig
was kreeg de boek
handelaar genoeg
van zijn zaak en
verkocht hem. Nou
ja en toen stond ik
op straat, dat ge
beurde toen in die
tijd, weet je wel?
Heel gewoon."
dreige weer in de
herinneringen te
verdwalen!
„Maar dat „op straat staan" duurde
niet lang?'' vragen we.
,,Nee. het ging opeens een heel an
dere richting uit. Mijn broer Rudolf
was al een hele tijd ,,in de muziek".
Hij had o.m. een oratoriumkoor en ik
had al dikwijls bij hem gezongen. Ik
was niet zo'n slechte tenor, al zag ik
er heus geen brood in. Toen ik 17
was zat Rudolf op een keer erg knel
met zijn oratoriumkoor dat de „Mat
theüs" van Schütz zou zingen.
„Ik ben opeens een solist kwijt voor
de uitvoering," zei hij, „Ik heb een
Pilatus en een valse getuige nodig
kleine partijen. Die moest jij maar
zingen", zei hij tegen me. Maar ik
kende geen noot muziek!"
Weer barst Lex Karsemeyer uit in
zijn smakelijke lach.
„Natuurlijk, als je 17 bent, zie Je
nergens tegen op. Rudolf leerde me in
sneltreinvaart noten lezen en de uit
voering ging door!"
Maar in die tijd, toen de jonge Lex
meer ging optreden bij het koor van
zijn broer, „ontdekte" Jaap Stroo-
menbergh zijn talent.
En hij was het, die er voor zorg
de dat Lex Karsemeyer in ernst zang
les ging nemen aan de muziekschool.
IJ KENT ZE VAN
RADIO EN TELEVISIE
sproken, cjat er met het oog op de een ander verbeterd. In zijn Blue-
beschikbare kennis
voorlopig niet sneller
worden gevlogem
Deze verwachting klopte geheel
steeds grotere, astronautische Tweede Wereldoorlog i
gen, het vliegtuig door de raket, de met de feiten. De onstuimige opmars
raket door de kunstmaan. Weldra zal van de mens op de weg naar nóg
de zon- in plaats van de aardsatel- hogere snelheden werd jarenlang ge
liet het grote nieuws zajn proeve stuit en kreeg pas gedurende de
og
lansen. Tóch duur
de het nog tot 1947,
voordat een Ame
rikaan er in slaag
de als eerste de
geluidsbarrière te
doorbreken. Het
was de lucht
macht-kapitein
Charles Yeager,
weldra „de meest
gefotografeerde
man van het jaar",
die in een experi
mentele jager, de
Bell X-l, een snel
heid van 1160 kilo
meter per uur ont
wikkelde. Nieuwe
staalsoorten en
nieuwe brandstof
fen stelden hem
staat, zomede het aan-
tijdperk,
snelheden,
naar de mens
jaagt.
Bij de tegen
woordige snelhe
den, welke in kilo
meters worden
uitgedrukt, vallen
die van veertig,
vijftig jaar gele
den wel helemaal
in het niet. Toch
hebben ze de we
reld van toen in
een betoverende
stralenbundel ge
grepen en de mens,
net zoals nu, aan
de grond genageld
doen staan.
In 1906 het
is echt nog niet zo
lang geleden werd op een pampa hiertoe in
ergens in Zuid-Amerika het eerste breken van
NOG IN 1920
WAS DE
AUTO
SNELLER
DAN HET
VLIEGTUIG
bird III spoot deze nog geen
maanden geleden over Lake Coniston,
waarbij een snelheid van iets meer
dan vierhonderd kilometer per uur
opgenomen werd.
Toch betrekkelijk
We staan thans aan de vooravond
van de eerste proefvlucht met de
X-15, die volgens de makers een
snelheid van 5.800 kilometer per
uur kan bereiken. Indien dit juist
Dumont, die zich aan dit als levens
gevaarlijk beschreven experiment
waagde in een vliegtuigje van eigen
makelij. In zijn van latten en zeildoek
gemaakte „kist" bereikte hü een uur-
snelheid van iets meer dan 41 kilo
meter over een afstand van ruim
tweehonderd meter... Een bromfiets
van tegenwoordig, zelfs één met een
afgeknepen motor, zou de vliegenier
dus gemakkelijk hebben kunnen bij
houden, maar niettegenstaande dit
ging de laatste als pionier het gouden
boeK van de luchtvaart in.
De auto was toen heel wat sneller
en zou dit ook nog veertien jaar lang
blijven. In het zelfde jaar als waarin
Durrront met zijn vliegtuigje 4a kilo
meter per uur kon noteren, slaagde
de Brit Guinness er in het snelheids
record op de weg op zijn naam te
krijgen door met een speciaal gecoi
strueerde Darracq 180 kilometer per
uur te rijden. De mensheid was per
plex en overal waar de koene ooureur
verscheen, werd hij als een- held
binnengehaald.
Concurrentie verdwenen
Tot 1920 zien we dan een snelheids
ontwikkeling, die slechts met enkele
kilometers per jaar naar boven gaat.
Voor iedereen uit die tijd was het
echter duidelijk dat het vliegtuig zijn
sterkste concurrent: de auto. aan het
uitschakelen was. Het was de Frans
man Sadi-Lecointe, die dit eindelijk
bereikte door met een tweedekkertje,
een Nieuport, 275 kilometer per uur
te vliegen. Dit was ruim 60 kilometi
meer dan het snelheidsrecord op de
weg. dat toen op naam van Barney
Oldfield, een Amerikaan, stond.
I Het Promenade-orkest speelt om 8.01
uur in het VAR A-programma. Het
wordt een Weense uitvoering. Om
half negen concerteert de luitist Wal
ter Gerwig en om 10 uur wordt het
Eurovisie Songfestival uitgezpnden.
pasten.
Steeds hoger werden de snel
heden. steeds beter de materialen.
In 1956, nog geen tien jaar na het
doorbreken van de geluidsbarrière
dus, bereikte een andere Ameri
kaanse luchtmacht-kapitein, Mil-
burn Apt, een snelheid van 3.520
kilometer per uur en maakte zich
hiermee de tot nu toe snelste man
van de wereld. Helaas heeft Apt
zijn overwinning niet mogen vieren.
Zijn vliegtuig, een eveneens expe
rimentele Bell X-2, explodeerde
toen hij op elf kilometer hoogte het
toppunt van zijn triomf bereikte en
van alles wat gezegevierd had. ble
ven slechts de kleinste splinters
over.
In de greep naar het record, dat
het vliegtuig steeds weer deed,
bleven de auto en het schip var
ten achter. Dit is de Bluebird III
van de Britse watersnelheidsduivel
Donald Campbell, die, voortge
stuwd door een schroefturbine,
over Lake Ullswater scheert.
COMMENTAAR
Radio voor morgen
Nederland vijfde
op festival
Er is al geloot voor de rangorde
tijdens het Eurovisie-Songfestival dat
vanavond In Cannes wordt gehouden.
Nederland kwam als no 5 uit de bus.
Achtereenvolgens komen de vertegen-
woordigers(sters) van: Frankrijk, De
nemarken, Italië, Monaco, Nederland,
Duitsland. Zweden, Zwitserland, Oos
tenrijk, Engeland en België aan de
beurt. De jury werkt weer op de be
kende wijze.
Verivarrend
;elspel;
Hilversum I. 402
7.10 Gym; 7.20 Gi
opening. AVRO; 8.
Het televisiespel „De kamer waar- 9.M Gym vjl^vr
in wij leven", gisteravond door de
AVRO op het beeldscherm gebracht,
moet bij vele kijkers een reeks ver
warrende indrukken hebben gewekt.
Graham Greene heeft het kenne
lijk bedoeld als uitgesproken ten
dens-stuk, waarin hij rond een on
geoorloofde liefde zoveel mogelijk
geestelijke problemen heeft opge
roepen. Toen deze het hoogtepunt
bereikten en een oplossing vergden,
leidde hij het gegeven af op een
nulliteit en liet daarmee alle pro
blemen en alle vraagpunten over
goed en kwaad voor wat zij waren.
Erger was het, dat op één punt ncrv":
werd erkend, dat theorieën en alge- kro
menc uitspraken tegenover werke- J|®®
lijkheidsvragen falen, terwijl in we- tu
zen het gehele stuk voornamelijk uit Nv
getheoretiseer bestond.
Niettemin kregen we, los van de
waarde van het stuk, uitnemend
spel te zien. Ko Arnoldi was mees
terlijk in de rol van de verlamde
oude priester, de enige waarlijk ster
ke figuur uit het spel. Tineke Brink-
map speelde volkomen naar bedoe
ling de ingénue Kees Brusse was wat
minder op dreef als de minnaar. Ton
Lensink voerde artistieke regie.
Zo studeerde Lex, die in de boek
handel 40 hele guldens per maand ver
diende (heel behoorlijk voor die tijd!)
vlijtig bij Ernst Muldertotdat op
die gedenkwaardige dag de boekwin
kel achter hem werd gesloten. Geen
verdiensten meerles opgezegd.
Maar dat beviel Ernst Mulder niet;
hij bood de jonge zanger zelfs aan een
studiebeurs voor hem aan te vragen.
„En waarvan moet ik dat geld ooit
terugbetalen?" vroeg de praktische
Lex, ..ie nog altijd niet geloofde in
zijn eigen stem.
Neen, het kwam er op aan, nu
geld tc verdienen. In die tijd maak
te iemand hem attent op de moge
lijkheden in de radiowereld. Daar
ging men groter op doen: opera's,
oratoria en andere brede muzikale
evenementen, die toen nog wel een
hele avond mochten vullen, werden
op de programma's gezet en voor
de koren waren goede jonge krach
ten nodig
Zo maakte Lex Kansemeyer zijn
radiodebuut in een koor, dat voor de
'VARA meewerkte aan een uitvoering
van „De Zigeunerbaron".
„En in dat koor ontmoette ik ande
re jonge krachten, die niemand ken
de: een Corry Bijster, een Roos Boels-
ma, een Johan Lammers is dat
niet Luk? We waren allemaal dolge
lukkig dat we konden zingen en een
géld dat we verdienden! Tien gulden
voor een hele dag repeteren en nog
een rijksdaalder voor een extra repe
titie! Jongens, het geld lag voor het
grijpe.. daar in Hilversum!"
Er is weer alle reden om deze me
dedeling met luid gelach te begelei
den. Ach, ach, wat een merkwaardige
tijd was dat toch!
Mar- met dit begin was de weg van
Lex Karsemeyer voorgoed een andere
richting uit gegaan. Nu was er geen
twijfel meer aan zijn bestemming:
de muziek nam hem helemaal op. Na
tuurlijk werd de klassieke studie voort
gezet, nog vier jaren.
„En ik begon meteen al te zingen:
ik kreeg een radiorecital van een uur
maar liefst, ja, dat kon toen nog. Ik
zong 21 liederen, Schubert. Bach,
Wolffen ik verdiende er 25 i
„Ik hen een laperecorder-maniak", zegt
Lex Karsemeyer en »(jn vrouw heeft
niet minder belangstelling voor de
bandjes.
tien 14 dagen een solistische uit
zending
En dit was allemaal het begin van
een radio-carrière die leidde tot ruim
1100 uitzendingen bi; alle omroepver
enigingen tezamen. O.m. maakte Lex
Karsemeyer 7 jaar deel uit van het
ochtendwijdingskwartet van de VPRO
en evc veel Jaren was hij Ud van Fe
lix de Nobel's Kamerkoor.
Er was in die tija gebrek aan goe
de, muzikale tenoren, ook bij de ora
toriumverenigingen. die elders in het
land zengen.
„Negenhonderd
maal ben ik als
solist bij oratorium
uitvoeringen opge
treden, dan hier,
s het in d
ke tijd wel
wat te veel
Intussen deed
Lex Karsemeyer in
iels anders: hij
richtte in Bussum de amateurtoneel
groep ..De Bussumse Spelers" op. Met
deze groep voerde hij verscheidene
zangspelen op, waarvoor hij de tekst
schreef en zijn broer Rudolf de muziek
componeerde.
„Bij dat werk ontdekte ik, dat ik
aanleg had om met koren om te gaan"
zegt hij bescheiden, want dat „met
koren omgaan" leidde tot een be
kwaam dirUentschap.
„Daaruit werd het koor „Pro Musi-
ca" aeboren. Ik ging toen dirigeren en
kwnn langzaamaan tot de overtuiging
dat het zirgci me toch niet meer die
satisfactie gaf d:e ik nodig had. Daar
kwam nog bij dat het zangersleven me
eigenlijk niet lag. Kijk, een zanger
leeft om zijn stem te cultiveren. Al
tijd vroeg aar bed, geen inspannende
dingen doen, voo-al niet druk of hard
praten er- veel rusten, altijd maar
aan di? keel denken.... neen, lk was
er i actief voor. Het dirigentschap
lokt me veel meer. Ik begreep, dat
ik daarin nijn echte bestemming zou
aanwijzing te geven
eineyer geflankeerd door twee
soliatjea.
Vanavond interview met
Surinaamse ministers
Vanavond om 8.20 uur, dus direct
na het journaal, zendt de NTS een in
terview uit. dat Pier Tania heeft met
de Surinaamse ministers van financiën
en opbouw, de heren dr. J. Sedney en
dr. ir. F. Esaed.
De beide ministers keren na vele
besprekingen in Nederland en West-
Duitsland aan het eind van deze week
terug naar Suriname.
v Een symfonieconcert over de Duitse
zender 88.8 MHz wordt uitgevoerd
door het Stadsorkest van Aachen,
dat tussen 8.15 en 9.10 uur werken
van Strawinsky. Rachmaninof en
Shostakowitch speelt.
Nou 'a. daarvan moest je je eigen
begeleider ook nog betalen! Maar wat
een geld, vergeleken bij mijn 40 in
de boekhandel voor een hele maand!"
Lex Karsemeyer is nuchter genoeg,
om zich ook nog dat eerste feestelijke
gevoel bij de uitkering van honoraria
te herinneren. Hij doet zich niet voor.
alsof de kunst alleen hem genoeg was.
Men moest toch leven?
Maar uit zijn verder vertellen blijkt
duidelijk, hoe 'n grote plaats de mu
ziek in zijn leven heeft ingenomen,
ook zónder die honorarium-vreugde.
RadUsloopbuan
Het bleek al gauw, dat hi) voor
al bi) de radio z\jn plaats had ge
vonden. Hij werkte bij alle om
roepverenigingen en zong er in de
koren, waar hij telkens weer die
anderen, toen nog onbekenden
maar nu tot grote hoogte opge-
klommenen ontmoette. Bij de KRO
een operette waar José Candel de
buteerde. bij de NCRV het koor
van Piet van der Hurk, bij d<
AVRO na een auditie in 1936 bin-
ól kort na de oprichting heeft overge
nomen en als hij over die koren praat,
blaakt hij van enthousiasme.
Opvallend is de veelzijdigheid van
deze koren. Daar is eerst het Amster
dams Mannenkoor, dan het Nederlands
Motet- en Madrigaalkoor in Soestdijk,
waarin hij zijn grote voorliefde voor
de klassieken tot uiting kan laten ko
men, vervolgens zijn „Pro Mu6ica'
waarvan we u heus niets meer behoe
ven te vertellen, evenmin als van zijn
„Aethergeuzen". En ten slotte het wel
bekende Sweet Sixteen" en de „Char
ming Mesdemoiselles", waarin ooK
verscheidene oud-leden van het meis
jeskoor meezingen. Met die koren
treedt hij niet alleen ook vaak voor
de microfoon op, maar tevens worden
er nogal wat grammofoonplaten mee
gemaakt.
„En dan werk ik al vijf jaar
mee aan de Steravonden van de
NCRV en aan de NCRV-televisie
avonden. Alles bij elkaar een he
leboel werk, maar dat vind ik fijn.
Vooral van de rubriek „Wij poet
sen de plaat" heb ik ontzettend
veel plezier. U weet, dat ik daarin
allerlei vertel over degene die zin
gen of musiserenen dat vin
den de luisteraars blijkbaar erg
interessant. Ik krijg er veel brie
ven over, erg plezierig. Ook blijkt
het dat veel luisteraars voelen
voor mijn eigen opvatting over mu
ziek. Ik. geloof namelijk niet in de
scheiding tussen klassieke en de
zgn. lichte muziek: ik erken alleen
MUZIEK, het doet er niet toe van
welke aard die is. Bij de klassieken
waren óók niet alle werken eer
ste klas en onder de lichte muziek
zijn heel fijne kunstwerkjes. Hier
worden het kaf en het koren teveel
door elkaar gehaald."
En thuis
Vaderlijke trots straalt van zijn ge
zicht. als Lex Karsemeyer over zijn
dochters praat: Annerieke van 20, die
v gaat trouwen en Marian van 17.
dochters van een zo muzikaal
echtpaar (mevrouw Karsemeyer ir een
knappe pianiste en begeleidt tijdens de
repetities altijd de meisjeskoren) zin
gen ze zelf ook bijzonder graag en
hebben samen al grammofoonplaatjes
gemaakt ook.
Marian hoopt zelfs door te gaan in
zang. zii is een ijverig lid van „Sweet
Sixteen* en van „Pro Muaica"; de
oudste dochter zingt in „Pro Musica"
en het andere meisjeskoor.
„Gelukkig blijft ze in Hilversum wo
nen, zodat ik haar dichtbij heb en ze
ook in de koren kan blijven", zegt va
der.
En wat ik verder thuis graag doe?
Ik ben een taperecorder-maniak, Ik
vind het enig om bandjes te maken en
tc knippen en te pakken. En ik meteel
£raag mijn eigen schoorsteen en zo.
n niet tc vergeten schilderen. Ja,
geen landschappen hoor, maar zo het
huls opverven, Ik ben de beste huis
schilder onder de musici, hahaha!"
Daar past weer eens die vrolijke
lsch bij Lcx Karsemeyer heeft hoD-
bles en ambities genoeg. Hij reist
5raag. filmt graag, en is dol op zijn
uis en zijn tuin in het bloeiende Bus
den. „Ik werk hard en dat doe
graag."
Kunnen we iets beters horen? Vast
niet!
