NIET ATOOM ALS HUISHOUDSTER
De verdwaalde
spoorzoekers
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 7 MAART 1959
f^OOR het brede spiegelende raam van zijn compartiment keek Joost
Huiding naar het perron, waarlangs nog een late reiziger voortholde.
Hij boftel Een hele coupé voor zich alleen! Op z'n gemak installeerde
hij zich in de grijsblauwe kussens en ontvouwde zijn ochtendblad. En
juist wilde hij zich in de narigheden van deze roerige en geprikkelde
wereld, verdiepen, toen de schuifdeur naar de gang opengleed
Met een frons van ergernis keek Joost op, om het volgend ogenblik
zijn ogen dicht te knijpen, als had hij opeens in de felle zon gekeken.
Geduldig wachtte hij tot de rose mist achter zijn oogleden zou
optrekken, staarde dan wat wezenloos naar de zonnige symfonie in
pastelblauw, op kokette naaldhakjes, die onverhoeds zijn coupé was
binnengewipt.
„Pardonmompelde hij schuchter,
zijn lange benen wat intrekkend. Het meis
je liet even vorsend haar heldere blauwe
ogen op hem rusten, gaf dan een gere
serveerd knikje en dook In het hoekje te
genover hem.
Terwijl de trein voortijlde door de prille
morgen wierp Joost van tijd tot tijd een
verstolen blik op zijn blonde overbuurtje,
dat in een kleurig gebonden Engels roman
netje verdiept was.
Knèp was zedat had hij bij de eer
ste oogopslag al geconstateerd. Bijzonder
knap zelfs! Tevergeefs zon hij op een ac
ceptabel voorwendsel om een gesprek te
beginnen, maar het meisje keek geen en
kele maal uit haar boek op, zodat Joost
mistroostig zijn aandacht bij z'n krant
poogde te bepalen. Tot voorbij Zwolle
hield hij dapper vol. doch dan werd het
hem te machtig en bij het omslaan van de
omvangrijke pagina's vol loodzwaar we
reldnieuws gleden zijn ogen tersluiks weer
naar zijn reisgenote.
Hevig geïnteresseerd zat hij meteen
rechtop, toen hij het meisje met nerveuze
handen zag zoeken in haar kostbare le
deren tas, waarvan zij de inhoud in schil
derachtige wanorde op haar schoot uitsprei-
de. Op hetzelfde ogenblik sloeg ze de blau
we ogen op en keek hem aan
■yOL MEDEGEVOEL staarde Joost naar
dat ontdane gezichtje, naar het bevende
rode mondje en de dikke tranen die lang
zaam uit de verschrikt opengesperde ogen
drupten. Dan hield hij het niet langer uit.
„Is er ietshebt UKan ik mis
schien ergens mee helpen?" vroeg hij zacht.
Een dankbaar glimlachje verheiderde een
kort ogenblik het verdrietige gezichtje, dan
sprak ze haperend
..Dank U. U bent vriendelijk ..maar
ik ben béng dathet is allemaal mijn
eigen schuld
„Misschien kan ik U toch van dienst
zijnhield Joost aan, verheugd over
deze onverwachte hulp van Fortuna, „ver
telt U maar eens wat eraan scheelt; ik
weet haast zeker dat ik U raad kan ge
ven... U kan helpen!"
Met horten en stoten kwam het droeve
verhaal eruit. Ze moest naar Meppel, voor
een sollicitatie, begreep hij? Een prachti
ge kans! De dag tevoren had ze maar vast
een kaartje gekocht, omdat ze geen heldin
was tn vroeg opstaan en altijd rènnen
moest wanneer zij ergens tijdig moest zijn.
Natuurlijk was het ook ditmaal weer op
het nippertje geweest en had ze in haar
haast vergeten om haar beursje in 'r tas
te doen! En waarschijnlijk moest zij van
een bus of een taxi gebruikmaken en er
gens lunchenze was totaal onbekend
in Meppel, wist absoluut niet waar die fa
briek ergens lag en of haar sollicitatie
lèng zou duren
TAE OPSOMMING van al die plotselinge
i-J moeilijkheden en zorgen deden de traan
tjes opnieuw vloeien
„Kom, kómtroostte Joost, smeltend
van medelijden, maar tóch met een be
moedigende glimlach. „Is dèt nu alles?
Moest ze daarom zo bedroefd en over
stuur zijn?"
,,'t Is allemaal m'n eigen schuld
beefde het zachte stemmetje ontdaan,
„het beste is dat ik uitstapen met de
eerstvolgende trein terugga naar huis...!
't Was zo'n schitterende kanseen va
cature als directie-secretaresseen ik
had gehoopt.
„Geen sprake van!" besliste Joost ener
giek, z'n hand in zijn binnenzak stekend,
W? Peter Barry
..dat zou zonde en jammer zijn! Natuur
lijk gaat U solliciterenen U staat mij
toe om U even uit de nood te helpen!"
Meteen hield hij het meisje een. haastig
uit z'n portefeuille opgediept, bankje van
vijfentwintig voor.
„Oh nee. dat wil ik nietin géén
geval!" zei ze wat geschrokken, maar toch
met een dankbaar lachje. „Ik vind het erg
vriendelijk en behulpzaam van U, maar dat
kan ik niet aannemen! U ként me hele
maal niet
Joost, niet van plan het zo onverwachts
gewonnen terrein prijs te geven, vond het
gewoon belachelijk om over zo'n kleinigheid
nog te praten, nu we immers op de we
reld waren om elkaar te helpen en van
dienst te zijn..en tot zijn blijdschap zag
hij het betraande gezichtje langzamerhand
,,'t Is werkelijk érg. lief van U om me
zo uit de brand te helpen.bezweek het
meisje eindelijken ik weet nóg niet
of ik het Wel aan kan nemen. Maar als U
mc Uw adres geeft zal ik het geld van
middag nog terugsturenper postwissel
of het op Uw girorekening storten!" Haar
slanke hand grabbelde weer in de kostba
re tas ..Wècht. ik zal u mijn kaartje
geven! 't Is eigenlijk te mal dat U niet
eens weet wie ik ben
MET EERBIEDIGE VINGERS nam Joost
het dunne kartonnetje aan. „Anita
Lingbeek" las hij met een snelle blik.
..AnitaLieve naamécht iets voor
toen de trein Meppel binnenschoof. Naast
elkaar stonden zij voor de grote uitgangs
deuren en keken elkander wat verlegen aan.
Dan stak ze haar slanke koele hand uit....
„Hélemaal geen haast!" fluisterde Joost,
zich naar haar overbuigend, „het interes
seert mij véél meer hoe Uw sollicitatie
afloopt! Als het niet onbescheiden is
U moest me eens schrijven hoe alles ge
gaan is.... en of U geslaagd bent!"
Het blonde meisje lachte schalks en bloos-
„Goed!" beloofde ze dan, „U bent zó
hulpvaardig voor mij geweest dat U daar
èlle recht op hebt! Ik zal het U in kleuren
en geuren schrijven...
„Als U sukses hebt krijgt U een felici
tatiebrief terug!" zei Joost overmoedig en
weer was daar het verlegen blosje dat haar
zo goed stond
Hangend uit de open wagondeur keek
Joost Huiding haar na toen ze met snelle
energieke stapjes en vol nieuwe moed het
perron afliep. Bij de uitgang keek ze nog
even om en wuifde
,J£erel, wat ben je stil!" verbaasde
Karei Bijlandt zich, toen zij na een toe
vallige ontmoeting gezamenlijk met de
achttien-uur-vijftien naar huis terug
reisden. Als ik niet beter wist zou ik
haast denken dat je verliefd bent!"
Joost grinnikte een beetje verlegen
schraapte enkele malen zijn keelbiecht
te dan schorrig:
Vèr ben je er in elk geval niet vanaf
ouwe jongen
„Voor de dag ermee! Geen geheimen
onder oude vrienden!" eiste Bijlandt. ,Js
er eindelijk een meisje in geslaagd je ge
pantserde hart te veroverenVertel óp...
wie is het.... 'en xêaar heb je haar ont-
„Hièr.... in de trein bedoel ik...., van
ochtend..., toen ik wegging!" In gloed
volle bewoordingen schilderdehij zijn
poëtische ontmoeting met het blonde
meisje....
Bijlandt ging eensklaps overeind zitten
en luisterde gespannen, met een vreemde
wat cynische trek om z'n mond.
„Moest ze ergens solliciteren...? Bij
een firma in Assen?" vroeg hij kortaf.
„In Meppel!" verbeterde Joost ver
strooid en schrok dan; Hoe wéét je....
hoe kom je daaraan.... dat ze moest
solliciteren?"
„Doet er niet toe...." wuifde zijn vriend
af, „ga verder!"
Nouenfin...., ze beloofde mij te
zullen schrijven hoe het was afgelopen.
Ik gaf haar mijn adres..., voor die post
wissel, begrijp je, en zij..."
„Zij gaf jou haar kaartje...?" veronder
stelde Karei wat mat.
„Ja... dat is zo..., maar hoe wéét je...?"
vroeg Joost bevreemd.
Een ogenblik keek de ander hem strak
en wat medelijdend aan. Dan zocht hij
even in zijn portefeuille en reikte Joost
zwijgend een dun, blank kartonnetje...
Anita Lingbeek las deze versuft
en vroeg dan met onvaste stem: „Je...
je bedöélt...?"
,,'t Spijt me écht, beste kerel!" zei
Karei hartelijk, „maar 't is heus beter
dat je je geen illusies maakt. Ik wacht
al vijf maanden op die postwissel..."
Een Amerikaanse sena
tor, de heer Clinton P. An
derson, voorzitter van de
senaatscommissie inzake de
atoomenergie, heeft kort
geleden voor de landelijke
Democratische Vrouwen
club eens in de toekomst ge
keken en de mogelijkheden
van het atoom als huishoud
ster beschreven. Zijn voor
spellingen hielden de dames
in ademloze spanning.
Hij vertelde, dat het kleine
atoom wellicht in de toekomst
wonderen zal doen voor het
maken van complete lichtge
vende wanden, gras in de tuin,
dat niet gelijk gesneden be
hoeft te worden en gesterili
seerd vlees, dat weken „lang
goed blijft, ook buiten de ijs
kast.
Al deze wonderen zullen gro
tendeels te danken zijn aan ra
dio-isotopen (radio-actieve ato
men).
Anderson vertelde, dat de
toepassing hiervan de geleerden
uiteindelijk in staat zal stellen,
het rijpen van vruchten te ver
tragen, zodat ze niet allemaal
tegelijk op de markt komen.
En, zoals de zaken nu staan,
kunnen de geleerden voedsel
door middel van atomische be-
GRAS, DAT NIET LANGER
WORDT DAN 3.81 cm.
.J
straling voor lange perioden
conserveren zelfs als ze on
gekookt en niet bevroren zijn.
De oorzaak hiervan is, dat
ontbindende bacteriën worden
geëlimineerd.
Andere wonderen: het uitlo
pen van aardappelen en het
beschimmelen van brood kan
worden belet.
„Spoedig", zo zeide Anderson,
„zult u een mooie runderlap
kunnen kopen, die op een
schaal op een keukenplank kun
nen zetten en daar weken
lang kunnen laten, zonder dat
hij bederft, om hem vervolgens
te braden zonder hem eerst te
moeten ontdooien."
Geen gevaar
Anderson verklaarde, dat het
conserveringsproces volstrekt
geen gevaar oplevert voor de
consument.
En voor de luie echtgenoot,
die op zaterdag liever gaat
voetballen dan dat hij het gras
in de tuin bijsnijdt, heeft An
derson de prettige medede
ling, dat geleerden, verbonden
aan het Brookliaven National
Laboratory, op Long Island, be
zig zijn met het kweken van
een soort gras, dat 1V£ inch
(precies 3.81 cm) lang wordt
en dan niet meer groeit, zodat
het hele snijden overbodig
wordt.
Voor de huisvrouw beschreef
hij nog een atomische waak
hond, die gevoelig is voor rook
en waarschuwt als er brand in
huis is, een alarminstallatie,
die waarschuwt als de stook
olie bijna op is en een apparaat
om reukloos en onmiddellijk
goederen motproof te maken
door middel van een atomische
straal.
Licht
Radio-isotopen zenden, ge
mengd met bepaalde materia
len, een zacht gloeiend licht uit,
dat jaren blijft stralen en vol
gens Anderson ideaal is om
wandpanelen in kasten, badka
mers en kinderkamers licht
gevend te maken en voor nacht
verlichting van de kiesschijf
van een telefoon, huisnummers,
stoepjes voor de voordeuren
van huizen en gangen.
Anderson zeide, dat men door
gebruik te maken van goedkope
electriciteit uit kernenergie de
temperatuur in hele stadsdelen
zomer en winter zou kunnen
regelen, vliegtuigen voor onbe
paalde tijd in de lucht zou kun
nen houden, verkeerswegen
van ijs zou kunnen ontdoen,
voedsel zou kunnen onttrekken
op de bodem van de zee, zee
water zoet zou kunnen maken
en woestijnen in bloei zou kun
nen zetten.
Tegen ziekte
„Maar", vervolgde hij, „hoe
wonderbaarlijk het atoom ook
in de huiskamer en de keuken
moge zijn, in de ziekenkamer
bewijst de atomische str-ling
haar belangrijkste diensten. Zij
draagt er o.m. toe bij, ons
nieuw inzicht te geven in een
heel, heel oud raadsel, nl. de
vraag waarom wij oud worden.
Opmerkend, dat hij aan sui
kerziekte lijdt, zeide Anderson,
dat misschien genoeg zal wor
den ontdekt om voor lijders
aan deze ziekte in een andere
generatie het dagelijks ge
bruik van insuline overbodig te j
maken.
DOOR MEEUW VAN ROTTERDAM
(Vervolg van vorige week)
De hond is met een paar sprongen al bij hem.
Duidelijk hoort hij de snelle ademhaling van het dier.
„Waf,., waf, waf!!!!"
Doodstil blijft Henk liggen. „Niet verroeren", denkt hij
krampachtig. Hij voelt hoe de vochtige kou door. zijn kou
sen dringt. Luid blaffend blijft de hond om hem heen
springen.
Als het dier merkt, dat er geen beweging in de jongen
te krijgen is, begint hij nog luider, nog angstiger te blaf
fen.
Voorzichtig kijkt Henk op. Zó blafte Bruno thuis ook
keer. Zo blafte hij, toen er bijna brand was uitgebroken
in de werkplaats van vader.
Jankend zet het dier een poot op zijn gezicht..
Dan opeens begrijpt Henk, dat er iets bijzonders moet
zijn. Hij komt voorzichtig overeind.
„Waf,.. waf, waf''!Ü Wild springt de hond op hem
af. 't Is alsof hij Henk meesleuren wil.
„Wat is er toch.. Wat wil je?" vraagt Henk dan. De
hond schiet voor hem uit een smal paadje op, blijft daar
weer opnieuw staan en blaft maar. 't Is alsof hij zeggen
wil: „Kom toch mee, kom vlug."
Henk gaat,Maar meteen ook weer denkt hij aan zijn
vriendjes. Die zullen naar hem zoeken. Hij schrikt bij die
gedachte, want nu het zo sneeuwt, kunnen ze het spoor
niet meer vinden. Welke richting zullen die twee dan wel
uitgaan?
En hier, zo vèr in het bos, zal het erg moeilijk zijn
om elkaar weer terug te vinden. Maar tochhij kan
niet terug gaan.
Een ogenblik blijft hij twjjfelend staan.
Wat verderop wacht de hond zenuwachtig met gespitste
oren. Opeens bedenkt hij zich niet langer en hollend volgt
hij de hond het smalle bos-pad over.
Als hij bij een weg-splitsing komt, rent het dier in volle
vaart links af en wacht dan aan een didht struikgewas
totdat Henk om de hoek verschijnt.
„Waf,.... waf, waf!!!!!!"....
„Jaik kom!" roept Henk.
Een ogenblik later verdwijnt de hond achter de strui
ken. Dan volgt Henk. Na een ogenblik is hij op de plek
waar het dier hem hebben wil. Ergens aan de kant van
het pad ligt ietsiets donkers. Als hij wat dichterbij
komt. ziet hij, dat er iemand ligt't is eeneen
jongetje.
Hij schrikt en begint wat langzamer te lopen.
Aarzelend loopt hij op de donkere plek toe. De hond
blijft blaffend naast het jongetje staan en snuffelt zenuw
achtig aan het jasje.
„Wat vreemd", mompelt Henk, en opeens weet hij he
lemaal niet wat hij nu beginnen moet.
Hoe komt dit jochie hier zo alleen in het bos?Oi
of zou er ergens een huis staan?
Voorzichtig tilt hij het mutsje van het ventje wat op.
Het gezichtje leunt tegen een dikke boomstam.
Zou het kereltje slapen misschien? Vreemd toch
O kijk.daar op z'n voorhoofd, juist onder de rand
van zijn muts zit een grote, rode schram. Zou hij ge
vallen zijn?
Misschien over die zware stronk? Hij tilt het mutsje wat
hoger op. Dan komt er een grote, blauwe bult tevoor-
(Volgende weck verder)
een oorlogsroman
Vijfmaal legt de jonge
Duitser, Hans Treptow,
middelbare scholier, de eed
af. Tot vijfmaal toe klinkt
zijn „Zo waarlijk bclpe mij
God" over hr' Duitse land
schap. dat beeft door tien
duizenden soldatenlaarzen
Tot vijfmaal toe wordt hij
teleurgesteld en ziet hij
zich in zijn idealen bedro-
Rcn. Het fanatisme van de
itlerjugend, het heldhafti-
ge van de zestienjarige jon-
5en aan het afweergeschut,
e eeuwenoude faam van
de Krtegsmarine, zelfs niet
de eindelijk in de wacht ge
sleepte onderscheiding,
waarnaar zo intens was
verlangd. brengen Hans
echter het niet-te-omschrij-
vcn. bovenwerkelijke geluk.
De zeepbel van zijn jon-
gensroem spat in een krijgs
gevangenkamp uit elkaar.
Daar begint hij zichzelf
te hervinden, maar dat
betekent tevens dat hij
velen, die vroeger naast
hem stonden. ~->et losla
ten. Zo is Hans een beeld
geworden van de naoorlog
se Duitse jongeren, die in
chaos en beginselloosheid
een nieuwe weg moesten
zoeken voor hun land .en
persoonlijke lev?n. Het is
ren boeiend boek gewor
den. dat in vaak meesle
pende gedeelten de oorlog
op Duits grondgebied doet
herleven. Hoe e wereld
rijk ten onder ging. welks
leider droomde van duizend
jaren. Het werk van Klaus
Stephan is een 'aats
waard tussen „Nergens een
vaderland" en „Het batal
jon der verdoemden." Jam
mer dat de auteur zich te
buiten gaat aan een volko
men onnodige, breed uitge
sponnen seksuele beleving.
De vertaling belemmert
nergens de vaak Ingewik
kelde Duitse zinsbouw.
Wanneer van de klassieke
Sallust wordt gesproken,
bedoelt de vertale waar
schijnlijk Sallustius.
ONZE BRIEVENBUS
Hallo neven en nichten,
Een rolschaatser doet erg zijn best,
Om zijn eigen naam te schrijven
't Is heel moeilijk, maar op 't lest,
(Ik begrijp niet, hoe hij 't kan)
Staat er keurig netjes „JOHAN"
STINEKE GELUK stuurde me dit leuke gedichtje, waarvan het
laatste tvoord de oplossing is. CORRIE en JANNIE BRANDER
HORST hebben de hoofdprijs gewonnen deze week. Sterkte hoor
Corrie de komende week en je mag me schrijven als je uit het
ziekenhuis komt. WINIFRED VAN GEEST, STINEKE GELUK
en ARIE BOELHOUWER krijgen de troostprijzen thuisgestuurd.
Je brief was verleden week op tijd Winifred van Geest maar omdat
je niet aan de beurt was kwam je niet in de krant te staan.
Dan komen nu de kinde
ren van A—G aan de beurt.
't Is hier ook mooi weer
geweest Maaike van Andel.
Adriaantje is dus niet be
paald een rustig ventje.
Van Rudolf Akkerhuis kreeg
ik een briefkaart waarop hij
schreef dat Erik nog steeds
ziek was. Marianne Al-
bertsma schreef me voor de
eerste keer, over drie we
ken verwacht ik weer een
brief van je hoor. Joop
v. d. Berg schreef over de
verjaardag van z'n broertje.
Wat heb jij hem gegeven?
Elly en Corrie Blom
schreven dat de buurvrouw
gaat verhuizen en ze dus
niet meer naar de televisie
kunnen gaan kijken. Ma
ma zal wel in haar schik
zijn met het mooie cadeau.
Jullie kunt om de drie we
ken schrijven. Leuk dat
je me toch nog schreef An
neke v. d. Berg. Bedankt
voor de mooie tekeningen.
Je hebt de gymuitvoering
dus nu achter de rug Dikky
v. d. Berg. Is alles goedge-
gaan? Jij hebt veel ca-
deaux gekregen voor je ver
jaardag Joke Breederland.
De nieuwelingen zijn
Suusje Bavelaar, Willie Ba-
velaar, Henk Blokland en
Bert Aalbers. Otto Boot
heeft pas een broertje ge
kregen. Hoe heet hij Otto?
Jij hebt leuk
gekregen Anneke
dank Tineke maar voor
haar mooie tekening.
Kees en Dick Boudestein
schreven beiden een lange
brief. Ik vind het een mooi
kunstje met die cijfers Kees.
Jullie hebt al vroeg bloe
men op de volkstuin Wouda
Bolier. Hebben jullie er ook
een huisje op staan?
Schrijf je me nog eens over
de schoolbollen Liesbeth v. er teveel neven en nichten stuurt je°zeker°wel ccua ccu
d. Brink. Heb je een prijs zjjn> {k kan juine niet alle- kaart? Hartelijk bedankt
gewonnen. Jij hebt grap- maai iedere week beant- voor je tekening Josje Gra-
pig postpapier gekregen Ge- woorden, dan zou ik onge- vesteijn. Je
ra Breebaart. Hoe is het veer een pagina nocj -
met Ansje? Ju weet dus ben. Daarom hebben
al waar je naar toegaat met verdeling gemaakt. Er hebt dan kans op eên hoofd-
de schoolreis ïineKe Bolt. groeien bij jullie natuurlijk of troostprijs. Nita de
Dat is leuk zeg, drie dagen veej katjes Coby Cornet. Groot is door het ijs ge-
"P- Fijn dat de prijs nat
Leuk dat j
Zeven tekeningen zien jullie hier. En een
grote letter L. in het midden van de puzzel.
De bedoeling is dat jullie door toevoeging van
de letter L van iedere afbeelding een ander
Nederlands woord maakt.
Oplossingen moeten voor dinsdag 10 maart
in mijn'bezit zijn.
drie weken de oplossing
brief schrijven. Je
Jij had
portcijfers Els Bronsveld.
En hoe vond je de Franse
Anneke Bijl is een
nieuwelinge. Truusje Boo- een tekenin»
kip met
gerd uit Lisse eveneens.
Carla Bogaards schreef over
„Sproetje" en maakte leuke
geven
niet want zegt ze,
schreef Jan van Dam. als je niet door het ijs zakt
Ineke Dekker maakte is het niet echt. Schrijf
oor me van je eens hoe het weekend
parapluutje wa_ in Numansdorp Nelly
Tine- kaart. Bedankt Gerrit.
f UD°°!' E"he.b U Bij Wim de Gooljer ttalls
I wat gehoord van de teat? zijn IM vogels. Hoe heet
- Leo van Drlel is een de hond Wim? Jaap v.
«aa .w«r ien* Pn ma. >>euwe neef. Anneke d. Griend is een nieuwe
riet de Bruin willen weten Dombur« vraagt of zij ook neef. Hennie van Gaaien
riet de Bruin willen weten mee mag dQen met de stuurde een tekening van
Brievenbus^ Natuurlijk. een jongen en een meisje
- j tafel. Leuk. Hoewel
ziek Marty de Bruijne?
Stuurt Jaap Buitenhuis ook
ens een brief? Kun
goed schaatsenrijden
Ada Bos? Tens
Kees
Driel stuurde al-
hIn!"1™'edewdVri.dw.S0dE fes? ft 'ssi"?._,n_-5?' ?to.eke
Robinson
Crusoe
Robinson gaf de Spaanse
kapitein iels te drinken en
even later vochten Robinson,
de kapitein en Vrijdag tegen
de inboorlingen, die toch weer
teruggekomen waren. Dc Span
jaard bleek een zeer bedreven
zwaardvechter te zjjn en na
een minuut of twintig kozen
alle aanvallers het hazenpad.
Ijlings gingen ze in de bol
heb jij veel gekrege
je verjaardag Miekc 1
Bedankt voor de tekening
Hoe is het met vader
Annie van Es? Mag je die
pyama voor je zelf maken?
Marleentje Eijgenraam
maakte een heel leuke te
kening voor me van „Kui-
de beurt zijn, vol
gende week pas, wil ik ze
'och even noemen. Toen
mamma ziek was hebben
ze pappa heel flink meege
holpen met stofzuigen, af
wassen, tafeldekken, het
voer voor de katten verzor
gen enz. Fijn dat jullie
kenland". Hartelijk bedankt meehielpen. Jullie komen in
Marleentje. Marianne Want omdat alle andere
Eijgenraam kleurde de rol- neven en nichten dit lezen
sohaatser voor me. Leuk en waarschijnlijk het goede
dat jij ook mee doet voort- voorbeeld zullen volgen. Na-
aan. Jij kunt natuurlijk tuurlij'k niet alleen als ma
al goed fietsen Ada van Es. ma ziek is, maar toch als
Dat blijkt wel omdat je zo ze het eens druk heeft kun-
maar de fiets kreeg van Ma- ne" J"u.ie. baar wel helpen
rieke. - Hans van Es heeft .met, Weinigheden. Afgespro-
pas een mooie filmavond ke"7 Jegens en meisjes,
meegemaakt. Zwitserland volgende week zijn de let-
had men gefotografeerd. weer aan de
Daar wil jij zeker later ook bJurt* Schrijven.jullie naarn,
invluchtten weg. Visdag had Hans?"— Marieke^ van "es ven? °ag allemaalJ tot "de
'chter luns gezien een van de heeft bij haar tante Wü ge- volgende week.
•ïlden te logeerd. De drieling Fa-
bodem ber schreef dat ze met d<e
i gevan- club gaan kamperen. Jullie
lainr hebt dus een lange wande
ling gemaakt. Alvast harte
lijk gefeliciteerd voor 21 w /A.<
maart alle drie hoor.
Corrie en Wimmie Faas
stuurden mij samen de op-
ne. Vrijdag deed even later
ttdekking van zijn leven,
ant de man die mei zijn ge-
ir de bodem gekeerd
zijn eigen vader.
7—
