en de
gillende keukenmeid
een KomjemMl
POPPENMUSEUM AAN MEER VAN KONSTANZ
De verdwaalde
spoorzoekers
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 28 FEBRUARI 1959
JE we«t hoe het gaat als je iets tot het laatste moment uitstelt: er komt
niets van. Toen ik het plein wilde oversteken om voor sluitingstijd wat
zegels in het postkantoor te halen zag ik twee jongetjes. Ze Stonden voor
de verlichte etalage van de leesbibliotheek naast het café op de hoek.
De kleinste pakte mijn hand. Hij zei: „Opa, haalt u effe een paar rotjes".
De tweede stak mij een kwartje toe. Brutaal, een beetje vuil, maar hart-
veroverend recht op de man af keken zij mij aan.
ik
ik
:i: „Ja, het was erg dom
„Waarom kopen jullie ze niet zelf. Als
ae liegen doe ik het niet. dacht ik
De schooiertjes maakten er geen pro
bleem van. Ze zeiden: „Die snert-vent wil
se ons niet geven". Het gebaar naar het
raam van de leesbibliotheek was vernieti
gend door zijn eenvoud.
„Omdat jullie te klein zijn?"
„Nee, we hebben er eentje in zijn portiek
gegooid maar dat was per ongeluk
neus waar, opa!" De onschuld in de hel-
der-blauwc kijkers van de kleinste was als
een zonnetje op een mist-grijze dag. To
neelspeler. dacht ik opgewekt en stapte de
winkel binnen.
Twee vrouwen waren bezig met het slech
ten van de grauwe burcht van grijs- en
zwart-gebondm boeken <>p de toonbank
Op een ladder tegen de boekwand stond
•en man. Hij vroeg. „En opa, wat zal het
aijn?"
Eigenlijk wit het een zonderlinge bood
schap voor een man van mijn leeftijd Ik
zocht uitstel en zei; ..Een doos briefpost"
En na een korte aarzeling: en doe er
mij tenminste verrast aan. zo verrast dat
aij meer van mij moesten weten. Dit
schoondochter van me heeft weer gekakeld
dacht Ik onredelijk. Do man daalde voor
zichtig de ladder af Waarschijnlijk spit
Hij knoopte zijn grijze stofjas dicht on be
keek mij opmerkzaam „Rotjes*!" Ik
knikte: „Voot mijn neefje We hebben van
avond een feestje". Ik voelde me onbehaag
lijk. want ik wist dat bij nu zou zeggen:
^Uit m'n ogen, kwajongen. Ga je vader
▼oor de gek houden" Hij zei alleen maar:
„De rotjes zijn uitverkocht. Ik heb nog gil
lende keukenmeiden en donderslagen".
IK NAM gillende keukenmeiden. Die andere
dingen leken mij nogal gevaarlijk. De
Jongens dachten cr anders over. maar
tij waren toch gelukkig met het spul. da!
Ik meebracht. Ze namen het wat aarzelend
aan en als je 't mij vraagt dachten ze:
Die ouwe heeft ze niet allemaal bij elkaar.
Maar dat verdween toen zij mij met een
bescheiden vertoon van deskundigheid ver
telden hoe die gil-dingen werken. Ik mocht
de eerste afsteken. We hadden een enorm
plezier, maar ik was blij dat het intussen
al aardig donker was geworden Het pro
jectiel kwam gillend van genoegen in een
bloemenkar terecht. De deugnieten riepen:
„Juut" en trokken zich overhaast terug
Ik begreep er niet veel van. Waarschijn
lijk bedoelden zij de kerel, die aan de
overkant passeerde Maar dat was Juut
niet. Dat was Potter. Mijn ogen zijn wel
niet zo best meer. maar Potter kun je niet
over het hoofd zien hoe graag je ook wilt
„Potje", noemden we hem vroeger toen hij
nog jongste bediende was op mijn afdeling
Een magere slungel was het. die met tra
nen In de ogen kwam klagen over de meis
jes van de type-kamer .Meneer", zei hu
altijdmeneer, 't is me een raadsel wat
u in die grieten ziet. Laat mij m'n gang
gaan. en ik draai ze stuk voor stuk de
nek om". Hij zou het hebben gedaan ook.
geloof ik. Ja. toen was het nog een beste
jongen. Maar nu.... Nooit gedacht dat hij
het nog eens zo ver zou brengen Nou
niet omkijken, dacht ik Ik probeerde wat
sneller te lopen. Maar als jc eenmaal de
zeventig bent gepasseerd blijft het bij pro
beren. Hij haalde mij in voor ik het plein
bereikte.
„Zo. ouwetje. Aan de wandel' Hu
ouwetje. waarom kom jij niet op de soos!
Ik begreep hem niet direct De dacht:
Heeft'ie me nou gezien met die gillende
keukenmeid of heeft'ie me nou niet ge
zien.... en ik zei: „Soos, welke soos?"
Je zegt zoiets zonder erbij na te den
ken. Met mijn eenenzeventig jaar had ik
beter moeten weten. Ik zag Potter's supe
rieure glimlach en dacht: Hij heeft me
gezien met die gillende keukenmeid. Karei,
ouwe jongen, je gaat voor de bijl.
Het viel mee. Potter zei: „Nou. de soos
voor de gepensioneerden van onze zaak.
We korrtfen iedere middag bij elkaar in de
kantine en dan leggen we een kaartje en
zo en de directie biedt een kopje thee aan."
Die directie toch, dacht ik en plotse
ling wist ik. waarvoor er elke maand
f 1.75 van mijn pensioentje werd afgetrok-
dwars Niet om het geld: dat heb ik ge-
V'
WO* TONZEELENBERG
„U begrijpt zeker wel dat u de schade
moet betalen. Rond-zevenhonderd gulden."
Ik volstond met een nonchalant knikje.
„Verder vraag ik me af of wij u zo kun
nen laten gaan. Het is toch eigenlijk onver
antwoord om mensen van uw leeftijd alleen
de straat op te laten gaan. Hebt u fami
lie...?"
OOR ik kon antwoorden zei een klein
mannetje, dat in een donkjer hoekje
stiekum op een heel klem schrijfmachien
tje zat te tikken: „Ik weet er wel wat
op". De beide mannen fluisterden even. Het
was blijkbaar bijzonder amusant war
werd hartelijk gelachen. Het kleine i
netje ging de deur uit en de grote kerel
'zei opgewekt: „We hebben er al wat op ge
vonden. Straks wordt u afgehaald door
iemand, die het heel goed met u meent
en die ook wel bereid zal zijn u verder
zo'n beetje in de gaten te houden".
Ik vond alles bgst, maar ik had toch niet
verwacht, dat het Potter zou zijn.
kerel zit ook overal met z'n neus tussen,
dacht ik triest. Potter was gemeen-v
delijk. Hij zei: „Kom maar mee. o
tje. Ik zal wel zorgen, dat je geen. domme
dingen meer uithaalt". Het viel mij
dat hij niet zei: Ome Potter zhl wel
je zorgen Triomfantelijk voerde hij mij
naar het huis van m'n jongste zoon. ..Hier
is uw vader, hij heeft weer wat geks uit
gehaald". Ik ben al eens eerder zo afgele
verd, maar dat was zesenzestig jaar ge
leden Toen Potter wegging zei hij nog:
„Ik kom hem morgen wel halen voor de
Natuurlijk, ik had kunnen protesteren.
Maar dat helpt niet. Op een bepaalde leef
tijd beschouwt iedereen ji
als kind.
Steeds probeer ik het goede in de
te zien. Van hoog tot laag draag ik ze
meer achting toe dan zij verdienen. E n ik
verwacht dat zij mij precies zo behande
len. zelfs al ben ik oud en geoensionecrd
Het is dat Potter mij daar met die gil
lende keukenmeid betrapte Zou hij het
eigenlijk wel hebben gezien* Die doorge
fourneerde blaag met z'n zevcrigc: „Zo.
ouwetje. Aan de wandel*"
•MISSCHIEN was het onrodrliik zo kribbig
1\1 te worden. Tenslotte schijnt Potter een
beste kerel te zijn. Hij maakt zich. geloof
lk. nogal druk voor bejaarden en zo. En
het is. geloof ik. wel goed dat mand zich
met bejaarden bemoeit. Ah- hij het maar
uit zijn hoofd laat mij er bij te betrekken.
Potter deed dat, het bleek int alk-
Ik rechtte mijn schouder; Het hielp wei
nig; ik ben nu eenmaal niet zo jong meer
en dan eet je een stukje minder. Je wordt
mager en het is net of je krimpt. Het
kostuum, dat als gegoten zat. gaat slobbe
ren. Laat Potter nooit merker, dat je kos
tuum gaat slobberen. Hij zal je niet meer
met rust laten. Hij zal je nonchalant op
de schouder kloppen en zeggen: „Luister 's
noeg
graag
daan haalt zomaar geld in te houden
der toestemming te vragen. Bijna twee
gulden voor die gajnmele kantine, dacht ik
woest En die Potter kan ook opvlie
gen. Ik zei: „Nou. ik zal nog wel eens
zien. Dag Potter. Tot kijk. hoor!" Hij keek
mij verbijsterd aan en zei: „Nou, nou. Een
beetje kalmer kan ook wel!"
Nijdig was ik toen ik terug liep. Die
Potter, dacht ik, ouwe mensen op stang
jagen, dat kan hij. Ik besloot een kop kof
fie te gaan drinken in het café op dé hoek.
Ik kom nooit in café's en eigenlijk mag
ik ook geen koffie drinken. Mensen als Pot
ter brengen je tot het uiterste.
IN' HET zenuwslopende gezelschap van een
z: .•mmofoonplaten-automaat zat ik nog
wal te du.bben over de gillende keukenmeiden
toen ik de klap hoorde. Ik knipperde even
met mijn ogen en constateerde, dat twee
van de drie enorme spiegelruiten waren ge
barsten. Dc muziek-automaat had zijn
..conversatie" gestaakt en achter de tap
kast lag een groezelige cocktail van stof.
drank en glasscherven. Buiten was het on
gewoon druk. Een man rende het café
binnen en riep: „Er is een spoetnik neer
gestort. Bel de brandweer!"
Doe het zelf maar", zei ik en dronk
mijn kopje leeg. De man werd opmerke-
I lk kalm en keek mij doordringend aan.
Hij zei: „Ik geloof, dat jij er meer van
weet, vadertje!" „Dat weten wij wel
zeker!Ik keek op. Twee rustige heren in
smerige regenjassen liepen op mij toe. Zij
zeiden: „Wilt u even mee komen. Geen
drukte alstublieft!"
Ik ging mee Potter heeft het toch
gezien van die keukenmeid, dacht ik.
ÜP HET politiebureau zag ik de jongetjes
•erug. Zij waren geloof ik, een stuk
kleiner, minder brutaal en ongelooflijk
bleek. De kleinste keek op en zei: „Ja,dat
is "tie". De man achter het bureau stond
op. Hij klopte het jongetje vriendschappe
lijk op de schouder en zei: „O.K. Jullie
zjjn flinke jongens, hoor. Ga maar gauw
naar huis" De jongetjes waren al weg.
Die man is van de kinderpolitie,
dacht ik. Hij wist in ieder geval hoe met
kinderen om te gaan. Maar toen hij mij
aankeek en zei: ..Dat ziet er helemaal niet
o mooi uit. ouwetje!". toen wist ik. dat
hu zich ver boven gewone lieden verheven
achtte en in iedereen een kind zag. Hij
zei nog eens: „Dat is helemaal niet zo
best! Hoe oud ben je eigenlijk?"
Vijfenzeventig". Ik wist dat het niet
waar was, maar sinds ik als jongen had
ontdekt dat je door een klein leugentje veel
goedkoper met de tram meekon, heb ik al
tijd geknoeid met leeftijden.
Vijfenzeventig en dan zo iets". De man
ging <eer achter zijn bureau zitten en
-chudde zijn hoofd vele malen. Vervolgens
koos hij zich een pedagogische gelaatsuit
drukking. Met de ellebogen op het bureau,
dc handen gevouwen onder de kin, zei
hij: „Vijfenzeventig Jaar. Luistert u 's hier,
op uw leeftijd moet het u toch bekend zijn.
dat vuurwerk bijzonder gevaarlijk is in
handen van kinderen. Het is mij een raad-
scI hoe iemand zo onnadenkend kan han
delen. Beseft u eigenlijk wel. wat u hebt
gedaan?"
Kletsen 'aten en gelijk geven, dacht
V'ERMOEID ging ik zitten en luisterde
naar de nieuwsberichten. De betekenis
van de woordenstroom drong niet tot mij
door. maar plotseling was ik klaarwakker.
Het objectieve radio-stemgeluid deelde
mee: tweehonderd vijftigduizend gulden
en een grote hoeveelheid waardepapieren
werden meegenomen. De mannen hadden
zich kennelijk laten insluiten en kort
sluitingstijd de kluis opgeblazen. De ont
ploffing deed tot ver in de omtrek de rui
ten springen. De aandacht van de politie
werd echter afgeleid, doordat in de buurt
enkele jongens bezig waren met een pro
jectiel. dat zij van een hoeveelheid vuur
werk hadden vervaardigd. Daardoor slaag
den de inbrekers er in het bankgebouw,
dat door de luchtdruk van een te grote
lading zwaar- werd beschadigd, onopge
merkt te verlaten. Verder binnenlands
nieuws. De commissaris van de Koningin
Dat valt dan weer mee. dacht ik, die
zevenhonderd gulden hoef ik tenminste niet
te betalen. Nu moet ik Potter nog kwijt
zien te raken.
Wie veel met kinderen om
gaat, blijft jong. Wie met
poppen omgaat, wordt niet
ouder! Zo is mevrouw Ma
ria Junghanns jong geble
ven te midden van haar ver
zameling poppen op Slot
Frauenberg nabij Bodman
aan het Meer van Konstanz
in Duitsland, niet ver van
Ueberlingen.
Het is een museum dat ge
boren is uit het verlangen klei
ne culturele kostbaarheden te
redden en zo is hier iets heel
origineels tot stand gekomen.
Het besluit, poppenkamers met
hun inhoud te verzamelen, heeft
Maria Junghanns genomen
toen zij in de eerste wereld
oorlog na een luchtaanval op
Freiburg aan de muur van een
verwoest huis twee poppenka
mers zag hangen. Zo is het
grootste Duitse poppenmuseum
ontstaan. Het omvat thans ne
gentig poppenkamers en onge
veer 400 poppen.
MARIA JUNGHANNS:
HET IS EEN MOOIE ZIEKTE
Mooie ziekte
Het verzamelen werd een
ziekte, maar „een mooie ziek
te", zegt mevrouw Junghanns.
Sedert meer dan veertig jaar
brengt zij nu die fleurige le
vende herinneringen aan vervlo
gen tijden bijeen. Het is niet
eenvoudig dergelijke stukken op
te sparen en vaak heeft zij een
hardnekkige strijd met de eige
naar moeten voeren om hem te
bewegen haar de een of andere
kostbaarheid voor haar verza
meling af te staan!
Waardevol
Dank zij haar is veel waardevol
cultureel bezit behouden gebleven.
Uit het bezit van adel en welge
stelde burgerij is menig stuk speel
goed in haar museum beland. Hier
vindt men poppen, die eigenlijk
geen speelgoed 'meer zijn maar
kostbaarheden, waarvan niet al
leen kinderen bij het aanschouwen
genieten. Alles wat de poppenka
mers bevatten, moet, wat grootte
aangaat, in de juiste verhouding
tot de kamer staan: een wafel
ijzer, de porseleinen borden.
Vogelkop
Mevrouw Junghanns heeft niet
alles gekocht, wat men hier te zien
krijgt. Menigeen heeft haar kost
baarheden voor haar museum ge
schonken. Veel heeft zij ook z_
ontdekt, zo bijvoorbeeld, een pep
uit het Karolingische tijdperk
i9de10de eeuw), die geen men
selijk gelaat maar een vogelkop
heef'..
Deze pop is bij uitgravingen bij
een oude burcht ontdekt.
Men vindt in dit museum het
oudste prentenboek van Duitsland
uit de VIII eeuw, vier eeuwen oude
poppenvorken, -lepels en -mes
sen, een gouden poppenserviesje
uit de XVIII eeuw. dat eens tot
de bruidsschat van een prinses
heeft behoord.
Weerspiegeling
In deze poppenwereld weerspie
gelt zich het hele tijdperk van de
Renaissance. Van het Bieder-
Aan enkele voorwerpen, als
schoenen, kleren, hoeden en kin
derwagens heeft mevrouw Jung-,
hanns bijzondere zorg besteed.
Voor zover mogelijk heeft zij ge
tracht de portretten te verkrijgen
van de kinderen wier poppenka
mers thans in haar museum zijn
verenigd. Men kan aldus meestal
zien wie de eigenaars van de
poppenkamers zijn geweest.
Geen export
Mevrouw Junghanns heeft bepaald
dat haar verzamelingen, als Duits
cultureel bezit, nimmer naar het
buitenland zullen mogen worden
verkocht. Wijlen koningin Mary
van Engeland heeft eens tever
geefs getracht ze te verwerven.
Voor zover bekend werd het
eerste poppenhuis vervaardigd
in opdracht van hertog Albrecht
van Beieren die het in 1558 voor
zijn dochters liet make.i. Het
Germaanse museum te Neuren
berg bezit overigens ook kost
bare poppen, poppenhuizen en
verder speelgoed uit vervlogen
tijden.
Hallo i
nichten,
DOOR MEEUW VAN ROTTERDAM
(Vervolg van vorige week)
Opnieuw speuren ze om zich heen. Maar nog steeds
blijft het stil en er valt van hun vriendje nog niets te
ontdekken.
„Waar moeten we nu heen", vraagt Otto twijfelend.
„Dc zie hier geen pijlen meer."
„Kom maar op", zegt Freek moedig. „Hij is natuurlijk
hier recht door de struiken gegaan."
„Kijk maarhier zijn z'n voetstappen weer."
Opnieuw gaan ze verder.
Maar boven hen wordt de lucht steeds grijzer, steeds
donkerder.
Ondertussen ls Henk haastig en helemaal in z'n eentje
door het wilde struikgewas gegaan
Hier en daar krast hij vlug een pijl in het bos-pad om
dan weer snel verder te gaan.
Ze zullen hem vast niet gemakkelijk vinden. Maar dat
is de bedoeling ook. Vooral voor Freek moet hij zich goed
verstoppen, want dat is een prima speurder.
Soms kijkt hij schichtig om zich heen. Wat is het hier
overal stil. Kijk, weer een zijpad. Nu eerst even een pijl
neerzetten. ZoEen ogenblik later verdwijnt hij achter
de hoge, donkere bomen. Zou hij nu nog verder gaan?
Of.... of zou hij zich hier ergens verstoppen? Even
toeken dan... In de ze greppel?
Tot over zijn enkels zakt hij opeens door een dikke
laag bladeren. Oef wat is dat allemaal zacht hier. Hij
grijpt zich vast aan een overhangende tak om wat hou-
hebben. Huu nee. dat is geen goed plekje. Dan
zoekt, beginnen vanuit de grijze lucht de eerste
vlokken te vallen.
„Hé"zegt hij meteen verrast. Daar had-ie hele
maal niet op gerekend. Pas nu merkt hij. hoe donker
grijs de lucht eigenlijk wel is. Hij trekt zijn muts wat die
per over het ene oor. Wat zal 'et nu mooi worden overal.
Net kerstfeest. Even blijft hij dromend naar de traag
neerdwarrelende vlokken staren.
Dan opeens.... Wat is dat?....
Hoorde hij daar iets? Iets vreemds.iets bijzonders?..
Hoordaar klinkt het weer. Zijn dat geen takken.
Het geluid komt dichterbij.
En dan opeensWaf. wafwaf!!!"....
Verschrikt grijpt hij zich vast aan een boomstam.
Een hond?.... Hier op deze stille plek een hond?.
Zouden er dan toch mensen in de buurt wonen?
In gebogen houding wacht hij af. Als-het blaffen lui-
kraken takken, maar nu van héél dichtbij.
„Wafwaf. waf!!!!".... Hij bukt zich nog dieper.
Opeens springt een grote, bruine hond vanachter de
struiken tevoorschijn. Schichtig heft het dier de kop op
en blijft een ogenblik met gespitste oren staan.
Henk houdt zijn adem in. Bang van honden is hij niet,
maar nu griezelt hij toch even. Hij bukt nog dieper.
Maar die kleine beweging heeft de hond al opgemerkt
en plotseling stormt hij op Henk af.
Verschrikt laat Henk zich languit in de greppel vallen
Zijn handen, die trillen van de plotselinge schrik, drukt hij
snel weg. Hij durft bijna niet opkijken.
(Volgende week verder)
Een heel grote stapel brieven kreeg ik toegestuurd van julii»,
het lijkt wel of er steeds meer post komt voor de Brievenbm
Gezellig hoor dat jullie van die lange brieven schrijft.
De oplossing van vorige week was niet zo moeilijk, je moest d<
voorwerpen bij elkaar zoeken die dezelfde naam hadden. 1 en
2 en 7,3 en 12. 4 en 16. 5 en 10. 6 en 8. 9 en 15 en 11 en 13.
Dit was dan de goede oplossing. De hoofdprijs gaat naar Oud-
Beijerland, naar Nico van de Wetering. De troostprijzen
zijn voor Gerda Poot (een mooi geïllustreerde brief kreeg
van jou)en voor Ar ie van de Wetering.
Hartelijk gefeliciteerd
ÉL
Wat leuk dat jullie zo'n
ïcces hadden op de gym-
nastiekuitvoering Marian
ne Opstelten. Neeltje den
Otter heeft fijn geschaatst.
Teuntje den Otter heeft
>r de bazar twee paar
sokjes gebreid. Wanneer is
de bazar? Gelukkig dat
de prijs naar je zin was
Robby den Ouden. Gees-
ke Oostergo is een nieuwe
linge. En ben je al een
beetje gewend aan de bril
Henrietta Pruim? Adrle
Poppel is ziek. Als
je de oplossing eens een
keer niet weet mag je het
best aan je vader vragen
hoor Eeko de Ruiter. Al-
bert Rijsdam maakte een
mooie tekening voor me.
Bedankt. Lien Roelofsen
n nieuwelinge. Jan
Ringelcnstljn maakte
2en tekening voor me.
Eddy Reitsma stuurde
ine twee raadsels. Als er
plaats is komen ze eens in
de krant. De jouwe ook
hoor Piet Reitsma. Joke
van Rees is een nieuwelin
ge. Kent je broertje je
al Cobie Roest* Jullie
zijn dus 's zaterdags druk
bezig Dikkie Scherpenzeel.
Johnny Schultlnk zijn va
der is 10 maart jarig. Stu
ren jullie een pakketje naar
hem Johnny? Komt hij al
gauw thuis? Wat leuk,
Rietje Schelling, een broer
tje erbij- Hij heeft een
mooie naam gekregen.
Aartje Schep schreef een
briefkaart naar me. Is va
der nog ziek? Willy
Schouten stuurde een leuk
gedichtje. Maartje
Schoenmaker heeft een Dol
ly-pop gekregen. Mag je al
weer naar school? En
hoe is het verjaardagsfeest
van Wimmie geweest Nellie
Stander? Je moet me
eens schrijven hoe je de
Mattheus-passion vond Min-
ny Spreeuwenburg. Piet
en Sjaak Stok zijn pas naar
het museum voor Land- en
Volkenkunde geweest. Zijn
jullie met z'n tweeën ge
gaan? Een heel leuk ge
dicht stuurde Hannie Smits
me. Je kunt puzzles, school-
pakketten en spelen winnen.
Hoe gaat het met je zus
Rietje Slingerland? Je hebt
haar zeker al bezocht?
Thea Sterk doet voor het
eerst mee. Gelukkig dat
het weer goed gaat met
pappa Corrie en Ineke
Steenks. Jullie zijn hem ze
ker wel gaan feliciteren? 27
oktober is de datum. Ri
ta Spaans stuurde me een
gedicht en plakte een leuk
plaatje onderaan haar brief.
Natuurlijk vind ik het
erg leuk dat je mee gaat
doen met de Brievenbus
Adri Storm. Kunnen jullie
nogal wennen in Schevenin-
Robinson
Crusoe
Robinson en Yrydag ragen
van bun hoge uitkijkpost af.
dal de inboorlingen op het
strand achterbleven. Robinson
greep de verrekijker, die hjj
op het schip had gevonden en
verbazing, want de wilden
maakten een woeste rondedans
om een vastgebonden blanke
mnn. Even later stormden
Robinson en Vrijdag voor
liet kanon af. De wilden stoven
niets gebeurde, weer terug.
Een paar schoten uit bet ge
weer waren voldoende om hen
weer op de vlucht te jagen.
Snel liep Robinson naar dc
blanke man en bevrijdde hein
van zijn boeien. Het bleek de
"n van een Spaans irhip
Kijk het rolschaatsertje eens een mooie krullen
hebben gemaakt op de tekening. Zelfs zijn naan
heeft hij gemaakt, dat was een karwei hoof.
Kunnen jullie zijn naam vinden?
Oplossingen insturen voor dinsdag 3 maart.
gen? Jan en Lydi Spee
stuurden een leuke teke
ning. Welke kleur heeft je
nieuwe jurk Lydi? En weet
je al waar je naar toe gaat
met de vacantie Jan?
Jaap Tol vond de puzzel
érg leuk. Gelukkig dat jij
de griep nog niet hebt.
Jij hebt dus een mooie
tocht gemaakt met je va
der Hans Taverne. Ingie
Twigt is nog niet op het ijs
geweest, want toen er ijs
was, was zij ziek. Adrie
van Vuuren schreef over de
clubavond op haar school.
Kun je goed schaatsen?
Tonnie Vermeulen. Repe-
laerstr. 84, Den Haag, wil
graag corresponderen met
een meisje of jongen van
12. 13 of 14 jaar. Wie
schrijft haar eens? Kees
Verweij is door het ijs ge
zakt. Je schrok zeker wel
erg Kees? Weet je al
naar welke school je gaat
als je van de lagere school
komt Jaap Viergever?
Corry Verkade is ook al
ziek geweest. Hoe heten de
poppen Corry? Jullie
weet dus al waar je naar
toe gaat met vacantie Cobie
en Rietje Vos. GezeUig in
een zomerhuisje! Leuk
dat je me toch schreef
Klaas Verdoold, nu je het
zo druk hebt. Bedankt voor
de tekening. Is de knecht al
beter? Als er plaats is
komt de puzzel er in Teun ie
de Vlaam. maar ik heb hier
nog een hele lijst gedichten
en puzzels liggen. Be
dankt voor de mooie teke
ningen die jullie maakten
Gerda en Marga Verwijs.
Ik ben benieuwd hoe de
schooldas wordt. Omdat
er vorige keer te veel brie
ven waren konden jullie
niet allemaal in de krant
Elsje Vcrbruggen. Jammer
genoeg zijn er toen wat na
men weggevallen. Lieske
van 't Veer heeft moeder
geholpen toen zij ziek was.
Hoe kom je aan al die
speldjes Ada van Vuuren?
Sturen ze je die gewoor
toe? Wie weet win jij
ook wel eens een prijs Kees
Voorwinden. Jij hebt aardig
wat konijnen zeg. Gert
Vliegenthart schreef voor
de eerste keer. Hoe was
het bij Irene Ada van Vilei!
Hoe oud is je zusje Ine
ke Cobi Vliegenthart? -
Marianne Vrolijk is
nieuwelinge. Schrijf je
me eens hoe de ouderavond
is geweest Lies van Velzen!
Natuurlijk mag jij ook
meedoen voortaan Dikkie
Vreugdenhil. Jos Wilde
man schreef een brief, kort
maar krachtig. Alles stood
er in wat je hebt beleef:
niet? Hans Westerbef
stuurde alleen de oplossinf
Ineke de Weerd is ook
lid geworden van de Brie
venbus. Schrijf je de vol
gende keer weer wat meer
Harry Westhoeve? Ge
lukkig dat de prijs naar
jullie zin was Janny es
Aagje van Wijk. Wette
kleur heeft je trui Janny!
Je schrijft me wel over
de ouderavond hè Beppie d(
Winter? Heb je goed»
cijfers gekregen voor de re
petities aardrijkskunde E>
dra van Wagenlngcn? -
Jacob Arie van de Wete
ring schreef over de post
duif die hij kreeg van zijn
vriendje. De tekenmf
vind ik leuk Anneke de Zoe
te. Jullie zijn zeker hard
aan 't repeteren op de
zang? Zo jongens «o
meisjes, dit waren dan di
brieven van O—Z. Volgen
de week zijn de letteri
AH weer aan de beurt
Schrijven jullie in je brief
je naam. adres en leeftijd
weer? Dag allemaal, tot d«
volgende week,
