Geef een jaar
Blad
krenten,
rozijnen
ONZE WERELD
if
VOOR JE MEDEMENS
Vrouw speelt bij emigreren belangrijke rol
KLIMOP kan w/el tegen kou
r
ZATERDAG 21 FEBRUARI 1959
Gebrek aan personeel in zie
kenhuizen, niet voldoende hulp
in tehuizen voor bejaarden, een
grote vraag naar goede jeugd
leiders in kinderkampen, geen
meisjes te krijgen om eens de
helpende hand te bieden in in
richtingen, waar men juist
haar zo uitstekend kan gebrui
kenWaarom toch ziet de
jeugd van nu niet. dat hier een
prachtige taak kan liggen. Het
helpen van een medemens, <Jie
om welke reden dan ook zorg
nodig heeft, is toch iets, waar
aan ook de jongeren niet zon
der meer voorbij kunnen gaan?
Het was een probleem gewor
den. dit bijkans schreeuwende ge
brek aan personeel voor al die
instellingen. En dat, tezamen met
de bedoeling de ogen van de jeugd
te helpen openen voor deze toch
mooie taak, heeft er enige jaren
geleden in Duitsland toe geleid
een actie te ondernemen. Men wil
de meisjes en jongens in de ge
legenheid stellen niet alleen in
naam, maar ook in daad chris
ten te zijn. Zo deed het diakonale
jaar hier zijn intrede. ,,Wie wil
zich een jaar geven aan de kerk?"
was de vraag, waar het op neer
kwam. Allen, die in staat wa
ren zich één jaar dienstbaar te
maken, waren van harte welkom'
Tot veler vreugde gaf een groot
aantal jongeren aan deze dringen
de oproep gehoor en zij allen zet
ten zich in twaalf maanden lang
te helpen, waar dat nodig was.
Geef een jaar
Binnenkort zal van de kan
gels in de Protestantse kerken
van Nederland, ook tot onze jeugd
een opwekkend woord worden ge
richt om zich te bezinnen over
dezelfde vraag: ..Geef een jaar..".
Op vergaderingen, in folders, op
speciale bijeenkomsten en in de
kerkelijke- en dagbladen zal het
begrip ..Diakonaal jaar" duidelijk
worden uiteengezet, dit alles met
het doel zo tegen september weer
te starten met een groep meisjes
(en misschien ook jongens) die
zich vrijwillig willen inschakelen.
Tweede keer
Dit zal dan voor de tweede keer
gebeuren, want vorig jaar is
men in ons land hiermee ge
start. Ds. J. C. van Dongen, direc
teur van de Hervormde Stichting
voor Kerkelijk Sociale Arbeid te
Utrecht, heeft de idee in Ne
derland iets dergelijks te onder
nemen, mee uit Duitsland ge
bracht. Het duurde niet lang of
in 1958 kon er een commissie
worden opgericht, die het voor
bereidende werk voor haar reke
ning nam. De tijd om er pro
paganda voor te maken en de jon
geren met deze gedachte op de
hoogte te brengen, was slechts
kort.
Vijftien
Kerkelijk
appèl
op de
jeugd
Over
oekit Bronsveld uit Den Haag
'midden van lecrlingierpleeg-
ers in het Homeopatisch Zieken
ivcrkt op de kinderafdeling.
Het
huis voor kinderen. O ja, we
weten, er wordt goed werk ge
daan en ze zijn allemaal nodig,
die tehuizen, maar Wie er
evenwel zelf eens enige tijd heeft
moeten vertoeven, of wie er een
poosje in heeft gewerkt, staat
meestal ineens heel anders er
tegenover. De muren, die in ge
dachten om zo'n huis staan, zien
we dan niet meer, wat voor bei
de partijen vanzelfsprekend niet
alleen prettig, maar zeker ook
van belang is. In Utrecht hoopt
men deze vaak niet uitgesproken,
maar wel levende gevoelens, te
rug te brengen tot hun normale
proporties.
Enthousiast
Hoe de Diah's, die er thans al
weer enige tijd hebben opzitten,
het werk zelf wel vinden? ,,Ze
zijn allemaal enthousiast", ver
telde mejuffrouw P. C. van der
Pol, die als wika dit groepje leidt.
Toen de commissie met het werk
startte, begreep men namelijk
al gauw. dat er geschoolde leiding
nodig was om alles in goede ba
nen te leiden. Men vond deze in
wika Van der Pol. een jonge
trouw nog, die al met evenveel
plezier over het diakonale jaar
spreekt, als de Diah's zelf hun
werk doen. Haar maatschappelij
ke opleiding en het omgaan met
de jeugd waren voor de eommis-
ste waarborg, dat zij in deze
wika een uitstekende leidster
hadden gevonden. Eenmaal in de
veertien dagen komt zij met
..haar" meisjes bijeen om die dag
gezamenlijk wat te ondernemen,
over het werk te praten, ervarin
gen uit te wisselen en door het
behandelen van een of ander on
derwerp de kennis wat te verrij-
Zouden ze het doen?" was
menigmaal de vraag, die de com
missieleden stelden. Ze deden het
Vijftien meisjes waren bereid
waar dat nodig was hand- en
spandiensten te verrichten en na
een vormingsweek in Oegstgeest
deden 'zij als Diah's hun intrede
in zieken- en kinderhuizen, in
stellingen voor bejaarden en het
revalidatiecentrum in Leersum.
Daar werden de Diah's de
afkorting voor diakonaal helpstgr
met enthousiasme ontvangen.
Het was een interkerkelijk groep
je, daar zowel hervormde als
gereformeerde, Lutherse als Chr.
gereformeerde meisjes naar
Utrecht kwamen om in deze
stad of omgeving de helpende
hand te bieden.
Diakonie
Toch is dat helpen niet in de
eerste plaats hot belangrijkst.
Uitgangspunt van deze unieke ar
beid moet worden gevonden in het
begrip ..dlakonia". Het diakonaat
is er immers niet alleen voor
hen. die zondags met de collecte-
zak door de kerk gaan en de zorg
hebben voor gemeenteleden, die
steun behoeven? Voor een ieder
geldt het Woord de naaste lief
te hebben, als zichzelf, ook voor
de jongeren. Dit kan wel eens
een offer betekenen, maar wer
kelijk liefhebben houdt zo menig
maal ook helpen in. Mede door
een jaar als dit hoopt men de
jonge vrouwen en mannen tot ge
meenteleden te maken, die weten
wat hun staat te doen. als er eens
een beroep op hen zou worden
Muren
Een andere belangrijke factor
van een diakonaal jaar als dit,
kan het begrip voor wat cr nu
precies in een tehuis of inrich
ting gebeurt, zeker zijn. Hoevc-
len van ons staan wat huiverig
tegenover bijvoorbeeld een reva
lidatiecentrum. een inrichting
voor bejaarden, dan wel een te-
Lekkere soep van
rauwe visgraten
Niet zo erg veel gegeten, maar
toch wel lekker is vissoep. Als
men eens ccn keertje vis eet,
kan men bijvoorbeeld eerst de
graten uit de rauwe vis halen,
of men koopt een .half pond vis
meer. Verder zijn nodig een li
ter water (of 1. water en 1.
melk), 40 gram ds vier eetlepels!
bloem, boter of margarine, wat
gekookte melk, fijngehakte peter
selie, zout en peper. Eventueel
kan men ook een ui, wortel, sel
derij en laurierblad cr bij doen.
De ingekerfde vis of de gra
ten opzetten met koud water (cn
zo u zc gebruikt de groénten cn
de kruiden), alsmede één eetlepel
zout. De bouillon ongeveer drie
kwartier laten trekken en daar
na zeven. De bouillon weer aan
de kook brengen. Dan de bloem
met water of met koude melk
aanmengen en de bouillon daar
mee binden. De soep op smaak
afmaken met melk en boter of
margarine. Als vulsel kan men
stukjes vis gebruiken. De soep nog
even laten doorkoken om er ten
slotte de fijngehakte peterselie
aan toe te voegen.
Dit zijn ze
Alle vijftien en dat zijn: Joekie
Bronsveld 17) uit Den Haag, Ine
ke van Es (18) uit Capelle aan
den IJssel, Cokkie Bol (19) uit
Amsterdam. Gerda van Haeringen
(18) uit Dedemsyaart. Anneke
Luuring (18) uit
Pienemann (17) uit
Soestdijk, de twee
lingzusjes Nelie en
Tannie Mans (17),
Corrie Alblas (18),
Rommie Boonstra
(19), Gerda van
den Heuvel (13».
Co Heeringa (18).
Juultje Harmsen
(17), Adri de Kie-
vet (18. en Ity
Klomp allen uit
Utrecht, zouden die
dag niet willen
Waar ze op het
ogenblik al zo wer
ken? In het Ho
meopatisch Zieken
huis. het tehuis
den en het Chr.
Geref, Kinderte- If*
huis, allen in dez.e ^-1
centrumplaats. In
het revalidatiecen
trum te Leersum wordt zoals
gezegd ook heel plezierig en
nuttig gewerkt. Alle meisjes zijn
er intern en passen zich volledig
aan bij de regels van het huis.
„Salaris"
Wie de indruk zou hebben ge
kregen, dat dit werk niet wordt
gehonoreerd, heeft het gelukkig
mis. Voor alle Diah's bedraagt
het gemiddelde zakgeld zo'n vijf
tig gulden per week, waar dus
geen kost en inwoning afgaan.
Als men bedenkt, dat de Diah's
een keer in de veertien dagen
niet op hun post zijn, kómt men
toch min of meer aan het be
ginsalaris van een leerling-ver
pleegster.
We hebben, al pratend met
wika Van der Pol, zo eens ge
vraagd waarom men nu „ja" zegt
op de vraag zich een jaar aan
de kerk te geven. In Duitsland
waren de antwoorden menigmaal
iets anders dan bij ons.
Men zei daar bijvoorbeeld „Om
de kerk te dienen" of zelf „Om
een jaar aan de Heer te geven".
De Duitse mentaliteit verschilt
ook in dit opzicht wel van de
onze. De naaste te willen helpen,
was primair, doch praktische er
varing opdoen mag ook niet als
een onbelangrijke factor worden
Voorbeeld
Bijvoorbeeld. Een meisje voelt
ergens wel wat voor de verple
ging, maar weet nog niet hele
maal of het haar wel zal liggen.
Een jongen wil maatschappelijk
werker of jeugdleider worden
doch staat er nog niet geheel zui
ver tegenover. Het denken er aan
cn het wensen kan zoveel ver
schillen met de praktijk. Dit
diakonale jaar nu is een uitsta
llende gelegenheid zich zonder
verdere binding eens wat te oriën
teren. Zo zitten er dus heel wat
kanten aan.
Dan is er ook nog de vraag:
Slobbroek-pyama
9 Een warm én handig kinderpya-
nir.nlje is sinds kort in de handel.
Aan de broekspijpen zitten voetjes,
zodat men dus een soort slobbroek-
pyama-idee krijgt. Het bjjiondere is
evenwel, dat onder die voetjes kleine
plastic-doppen zijn aangebracht, zodat
de penter niet uitglijdt als hij op
zijn pvnmavoeten over het gladde
aeil wil.
is er
voor allen
Vreeswijk, Ina
enigszins spi
de beroepskeuze.
Haarlem Het zal niet lang meer duren,
of veel jongeren zo tussen de vljf-
8chrijvcnd over tien cn de vijf cn twintig,
et volledig zijn schlcn wel dertig ji
Een krenten
brood, een kren
tenbol, desnoods
een cake of vruch
tentaart met ro
zijnen, maar veel
meer doet de zelf-
bakkende huis
vrouw meestal
niet met deze
kleine vruchtjes,
daarom wel eens aardig een
paar recepten tc geven, die
van de gebruikelijke wat af
wijken. Maar voor we dat
doen, willen we u toch eens
wat over die krenten en ro
zijnen vertellen.
oudsher het drogings
proces door zonnewarmte toege
past om in de maanden, dat de
druivenstok kaal stond, toch te
kunnen genieten van dit uitsteken
de voedsel. In Griekenland, in de
landstreek Corinthc. waar de
krent het allerbeste thuis is,
wordt de raisin de Corinthe, de
kient, heden ten dage nog precies
zo gedroogd als 2700 jaar gele
den door de dichter Hesiodus
werd aanbevolen: eerst twintig
tot dertig dagen de afgesneden
trossen tussen de bladeren van
de wijnstok in de schaduw laten
hangen en dan een of twee da
gen in de zon nadrogen
Bij hartigheidjes
De krenten en rozijnen worden
in de warme landen veelvuldig
gegeten en vooral gebruikt als
aromatisering van gerechten.
Niet alleen van zoete maar ook
bij hartige hapjes.
Een Pakistaans recept luidt bij
voorbeeld: Neem vier gezouten
kalfslapjes, haal deze even door
de bloem en bak ze mooi bruin.
Strooi dan een ons krenten en een
ons rozijnen in de pan en laat de
lapjes gaar sudderen. Vervolgens
wordt de jus gebonden met bloem
waaraan het sap van een halve
citroen wordt toegevoegd. Vlak
voor het opdienen kan de saus
worden afgemaakt met een scheu-
zodat hier dus kotrirmclk o! toom Wilt t htl
helemaal origineel maken strooi
cr dan tenslotte nog wat gehakte
amandelen over.
en nog
wat meer
een snufje tout en wat geraspte
sinaasappelschil toevoegen
Het mengsel wordt geserveerd
op mooie, goed gewassen en
uitgelekte slabladeren cn gegar
neerd met wat zure room of
mayorake. Deze sla past zeer
goed bij koud vlees, koude kip
of koude vis. Ook bij bijv. ge
stoomde makreel.
begrippen is d combinatie van
gedroogde vruchten en een zoet
nagerecht. Daarvan geven we nog
twee recepten. Een voor de ge-
Gcvulde broodomeltt
Nodig zijn: 100 gr gedroogde
pruim. n. 200 gr oud brood zon
der korst. 2 dl melk of iets meer,
2 eieren, wat geraspte citroenschil
of kaneel. 50 gr suiker en wat
basterdsuiker. 50 gr boter
Laat de pruimen de dag te
voren wellen; kook ze gaar. ver
wijder de pitten en wrijf ze door
een zeef tot moes. Laat het brood
in de warnr.e melk weken en
wrijf het er in fijn. Voeg er dan
de suiker, kaneel of citroenschil
bij, d eierdooiers en het laatst
het stijfgeklopte eiwit. Laat een
1eel van de boter lichtbruin wor
den in een grote koekepan, voeg
hierbij de helft van'de broodpap,
spreid hierop de pruimenmoes
uit on leg er de tweede helft van
de broodmassa op. Bak deze ome
let voorzichtig tot de onderkant
mooi lichtbruin is, keer dan voor
zichtig (met een pannedeksel
bijv.) cn bak de andere kant
lichtbruin. Bestrooi dc omelet
voor het opdienen met basterd
suiker.
Gevulde bcschuitbollen
Hiervoor heeft u nodig: 200 gr
gedroogde appels of pruimen, 50
krenten, 8 beschuitbollen. 50
suiker. 40 gr boter, wat ka-
,_el. 1 stukje citroenschil.
Snijd de bcschuitbollen door cn
hol ze uit. Laat de reeds gewel
de appels of pruimen met de
goed gewassen krenten cn het
stukje citroenschil in zo weinig
le resten van klokhuizen, e.a. er
uit haleni en roer er dc suiker
door Vul de uitgeholde beschuit-
jollen niét deze mssa. doe de
dekseltjes er weer op. bestrijk de
buitenkar.l met een kwastje bo
ter cn bestrooi de bollen met een
mengsel ven kanael en suiker.
Bak de btilcn op een blik in een
J'
Hartig - zoet
verder over de
zullen
Haarlem den geconfronteerd met de vraag re"d "dan"vinden we in Amerika
zouden gaan. Ook in deze stad is „Wat heb jij voor je medemens 00|< gemengd hartige-zoete ge-
een soortgelijk jaar aan de gang. over". Dan zal het diakonale jaar
zij het dan met een iets andere 1959 voor dc deur staan. Wie een
opzet. Hier kunnen meisjes van jaar zou kunnen missen en een
de U.L.O.-school gekomen zich dienende hand wil toereiken itaSPHHMm
wacht derstaan. De volgende dag zncht-
....earbeid, jes gaarkoken. Ontpitten en laten
bepaald vak Men hoopt in Utrecht, dat velen uitlekken. Een halve fles yoghurt
huizen,
of beroep kiezen. Hier zijn ze zich eens intens
echter extern. Wel hoopt men in zullen bczighoudi
de Spaarnestad dat zij. die een- gelijk zou zijn. ei
maal met deze arbeid hebben antwoord op geven.
laten uitlekken, waardoor
dit mo- ker wordt. Dan de yoghurt men-
positief gen met de fijngesneden prui
men. 50 gram gehakte pinda's,
ALS ZE NEE ZEGT, BLIJFT GEZIN MEESTAL THUIS
Dal de vrouw een belangrij
ke rol speelt bij de beslissing:
emigreren of niet, behoeft ze
ker niet in twijfel te worden
getrokken. Want als de vrouw
niet wil, gaat dc emigratie bij
na nooit door. Uit een onder
zoek, dat naar de redenen van
vertrek van duizend emigranten
onlangs is ingesteld, zijn Inte
ressante gegevens tevoorschijn
gekomen, speciaal met betrek-
e opleiding moet je neoDen
ie te kunnen opgeven. Geen K,n* lot ae vrouw-
Thee rondbrengen in het i
Ineke ran Es uit Capelle a
IJssel doet dit elke dag
graag.
welke opleiding moet je hebben
om Je te kunnen opgeven. Geen
enkele Wika Van der Pol zal
zeker niet vragen: ..laat je diplo- Zo 1S gebleken dat men in zijn
ma's maar eens zien". Wèl zal zij nieuwe vaderland de meeste kans
letten op de bereidheid tot hel- van slagen heeft, als de vrouw
pen, liefde voor het werk en be- voor de honderd procent voor emi-
Jratie voelt. Het is echter vooral
e band met de ouders, die vele
vrouwen tegenhoudt. Verschillende
emigratieplannen werden zelfs op
gegeven of uitgesteld, omdat de
vader, dan wel móeder van de
vrouw, het naar haar gevoel ze
ker niet zou kunnen verwerken,
als de dochter vertrok.
,,Ze zouden het niet overleven"
is een Reenszins overdreven uit
drukking in dit verband. Doorzet
ten lock dan niet verantwoord, zo
dat men thuis bleef.
Omgekeerd
Het omgekeerde kan ook wel
eens het geval zijn. Een moeder
van geëmigreerde kinderen, rust
te niet, eer zij ze achterna kon
reizen, zelfs al hBd vader cr geen
Ofschoon in verreweg de mees
te gevallen de man de drijvende
kracht achter de emigratie is.
bleek toch nog In een op de zes
a zeven emigrerende gezinnen de
vrouw de hoofdrolspeelster te zijn
geweest. Familiemocilijkheden, zo
genaamd zwerversbloed, oorlogs
angst waren bijvoorbeeld drijfve
ren. Ook wel wilden er vrouwen
weg. die. uit de stad gekomen,
zich in het dorp. waar ze nu woon
den. niet konden aanpassen, of
met vreemde ogen werden beke
ken. En andersom:
„Hogerop"
VAN BLOEM EN PLANT
Dank zij de tegenwoordige
mode om de wanden in de
kamers te laten begroeien met
verschillende klimplanten is
de klimop wel een der meest
voorkomende wandversierin
gen geworden.
Te begrijpen is dit wel, om
dat de klimop vrij goed tegen
wat gedempt licht kan. En als
wandplant moet ze het met
veel minder licht doen dan de
planten, die in de vensterbank
Ook is de plaats die de klim
op dan in de regel inneemt zo
danig. dat ze bij dc watervoor
ziening van de kamerplanten
meestal stiefmoederlijk bedeeld
wordt. Dat ls niet erg, want ze
houdt niet van veel vocht. Ma
tig vochtig is voor deze plant
meer dan genoeg. Omdat het
water geven van de potten en
potjes aan de wand nog al eni
ge moeilijkheden oplevert, wordt
aan de eis, die de klimop in
deze stelt tegen wil en dank in
de regel wel voldaan.
Licht
Wal dat genoegen nemen
wal minder licht betreft, moeten
wij wel even opmerken, dat de
bontbladige klimop meer licht no
dig heeft dan de gewone groen-
bladige. Wil men tenminste dc
kans niet lopen, dat de bonte
bladeren hoe langer hoe groener
worden, zodat ze na verloop van
tijd helemaal geen bont blad
meer vertonen.
Dat wil echter niet zeggen, dat
deze soort beslist een plaatsje
in de zon moeten hebben. Dat
is wel goed maar cis is het niet.
Wel wat dichter bij het raam.
Heel dankbaar is de klimop en
vooral de bontbladige voor het
regelmatig besproeien van het
blad met de bloemenapuit. Dan
tieren ze juist goed. Het over
vloedige water, dal veel dames
aan de planten geven, moeten zc
bij de klimop maar op het blad
en niet op de «arde geven. Dus
matig water op de aarde en veel
water op blad en stengel.
Liever koud
De klimop heeft het veel lie
ver koud dan warm. Vooral is
dit het geval met de groenbla-
dige soorten. Doch ook dc bonte
kunnen beter tegen een koele
kamer dan tegen een warme
Klaats in een kuiskamer. Hoewel
et voor de bonte soorten be
ter is in de huiskamer te staan,
maar -dan ver van de warmte
bron af. dan in een zeer koude
kamer, waar in de koudste da
gen het wel aens even beneden
het vriespunt kan zijn. Dc groen-
bladige soorten kunnen wel ccn
temperatuur van om en bij het
vriespunt verdragen.
Stekken
De klimop laat zich heel ge
makkelijk voortkwekep door
stek. Vooral de groefloladlgc
Als men de kop van een sten
gel neemt, ca 12 a 15 cm lang
en deze in een flesje met wa
ter zet, dan zullen na een paar
weken worteltjes ontstaan. Als
het zo ver is kan men ze
in een potje met aarde overplan
ten (voorzichtig, dat de wortel
tjes niet afbreken) en de plant
verder voortkweken.
Overmatig voedselrijk behoeft
de aarde niet te zijn.
Een ander facet waren de zoge
naamde sociale omstandigheden.
Vrouwen, die het baantje van hun
man niet aantrekkelijk vonden en
meenden in het buitenland „hoger
op" te kunen komen, stimuleer
den emigratie. Er waren zelfs da
mes bij, zo van het type, dat
thuis ,,dc broek aan heeft", die
in het nieuwe land bijv. een eigen
wolzaak of cafetaria wilden begin
nen en de in hun ogen slappe
echtgenoot dwongen mee te gaan.
Naar verhouding waren er onder
de
ook 1
landse afkomst.
Inwoning
Tenslotte bleek een bekrompen
of slechte huisvesting zeker een
reden om het eigen land vaarwel
te zeggen. Echtparen, die door
inwoning en een wel bijzonder
slechte behuizing eigenlijk geen
eigen leven konden leiden, emi
greerden graag om van die narig
heid tenminste af te zijn. Toch
bleken er nog heel wat vrouwen
te zijn, die zich liever in die on-
geriefelijke en geenszins prettige
omstandigheden wilden behelpen,
dan ta emigreren. Want conclude
rend kan toch wel worden gezegd,
dat de vrouw de grote stap van
n. als de i
Nieuwe schoenen
Nieuwe «clioenen gaan vaak «amen
mei knellen en tere voelen. Wie deer
veel Uit van heeft kan het er op
wagen de nieuw# leren schoenen ge
woon in een enuner weter stoppen
en te er drijfnat weer uit te halen.
Dan stept men er in wet niet dl-
rekt een prettiR gevoel is, maar goed
en men loopt een uurtje in de
nieuwe natie schoenen. Ze gaan dan
de vorm van «le Voel aunnemen. ter
wijl i
Het lijkt wel, of de mens zich haast, alle krachten en alle
wonderen, die God in de schepping gelegd heeft, eruit te halen,
vóór het einde aller dingen diar is. I)e meesten van ons, vrou
wen. zien en horen dit min of meer huiverend aan. Ons bekruipt
dikwijls de angst, dat de mens naar krachten grijpt, die hij niet
meer bevatten kan.
Dit weten wij nu wel zeker,
dat de mens zélf (zij het dan
natuurlijk onder Gods toelating)
dc elementen (atoomsplitsing)
brandende zal laten vergaan.
Komt deze gedachte alleen bij
ons, volwassene!» op? Laten we
ons ton dezen niets inbeelden.
Want zeer reëel lcelt deze over
tuiging bij onze jeugd. Meer
mallen heb ik dit uit gesprek
ken en geschriften van Christen
jongeren vernomen. Zij houden
veel meer rekening met de we
derkomst van onze Heer, dan
over 't. algemeen de ouderen dit
doen. Daarom kan ik het nooit
goed hebben. als ouderen de
jeugd oppervlakkigheid in de
schoenen schuiven. Zoals u, mhr.
A. K. v. d. H. dit in uw lange
brief doet. Dat uw 22-jarige zoon
nog niet tot de stap van belij
denis doen komen kan. terwijl
u dit op uw 19e jaar al deed,
pleit na alles wat u mij over
deze jongeman schrijft, m.h eer
der vóór dan tégen hem
Vergeet het toch nooit men
sen, dat onze jeugd met zo on
eindig veel meer problemen ge
confronteerd wordt, dan wij
vroeger. Wat wisten wij van de
wereld buiten ons ouderlijk huis
en buiten de kerk? Leefden wij
niet min of meer uit de gedach
te. dat de zaligheid alleen voor
óns was en dat God naar dc
rest niet omkeek? Hoe bitter
weinig trokken wij ons het lot
van onze medemensen aan! Het
lot van onze zwarte en bruine
broeders, van ontheemden, van
hongerenden en vervolgden. Wij
leefden zo knus
in ons besloten
kringetje. Nu
komt door de
radio, televisie en
pers de hele we
reld ons huis
binnen. Onze Jon-
gemensen komen
andersdenkenden
in aanraking dan
wij dit vroeger
deden. Ze ko
men tot de ver
rassende ontdekking, dat God
Zijn kmderen óók onder hén
heeft. Ze worden met hun neus
op de ingewikkeldste problemen
Vergelijk nu alleen maar eens
wat wij vroeger in de krant
lazen cn wat nu onder onze
aandacht gebracht wordt. De
ouderen herinneren zich nog wel
de vóór-artikelen van dr. Kuy-
per, De Savornin Lohrr.an, c a.
de driestarren en al deze gede
gen kost méér. Er is zegen van
uit gegaan. Zeker. Daarnaast
lazen we nieuws van kerk en
school, een paar ongelukjes on
der de kop: Gemengd nieuws
en daar was het dan mee af
gelopen. Maar sla nu uw
krant eens open. Ik heb hier
één van onze Christelijke dag
bladen liggen, waarin Ik o.m.
het volgende lees: lc: een ar
tikel over: „Zullen wij straks
elektronisch wonen"? Een paar
zinnen wil ik hieruit citeren:
„Door een paar knoppen in dit
elektronisch centrum, de huis
houdelijke commandopost, In te
drukken, zal de huisvrouw van
morgen het hele werkprogram
vooraf uitstippelen op ern mag
netisch bandje van ccn bandre
corder. Op deze manier zal het
onzichtbare elektronische
„spook" van 's morgens vroeg
tot 's avonds laat door het huls
rondwaren. Geruisloos zal het
alle huishoudelijke werkzaamhe
den verrichten. Eerst wordt u
gewekt, en terwijl ge u nog
dc slaap uit de ogen wrijft,
wordt door een onzichtbare hand
de elektrische koffie- of thee
pot in werking gesteld, terwijl
een onzichtbare hand da ramen
sluit, het brood PO OS tart, lltm
met «pek bakt, de garagedeu
ren openmaakt en de motor
van de auto start om die even
te laten aanwarmen.
Terwijl man cn vrouw over
dag van huis zijn zorgen de voor
af aan het elektronisch centrum
5edicteerde Instructies ervoor,
at de vuile vaat gewassen wordt
de was wordt gedaan in een was-
en droogmachine, het huls wordt
gestofzuigd, dc melkboer wordt
betaald. Tegen dat het echtpaar
thuiskomt heeft het elektronisch
spook ervoor gezorgd, dat het
avond-eten klaar i* en dat dc
T.V. ts afgestemd op hun llevc-
llngsprogrsmma enz. enz
Ik heb mij afgevraagd wat
zo'n echtpaar van de (nabije)
toekomst dan buitenshuis zo'n he
le dag zal uitvoeren? Diar ge
beurt dan toch óók alles elektro
nisch"'' Bij dit artikel stond een
foto met een woonvertrek, dat
al geen toekomst meer is, WBar-
in een infra-rood „fornuis" staat.
Nu in zo'n wereld kunnen wij,
huisvrouwen onze rr.atjos wel
oprollen. Als ik zoiets lees, denk
ik altijd: „blij. dat ik al zo oud
ben". Want zou u in zo'n elek
tronisch spook-huis willen wo
nen? Verschrikkelijk! Onze kin
deren lezen dit met de gedachte:
„Zo kan in de toekomst miin
huis eruit zien". Ja want in
dezelfde krant kunnen zij een
stukje lezen over de verjonglngs-
experimenten van professor dr.
Anna Asian in Boekarest, wier
mening luidt: „er za] een dag
komen, dat we alleen nog maar
uit boeken weten, dat oude men
sen grijze haren kregen". Met
haar substantie H3 injecties
heeft zij sinds 1949 mensen kun
nen verjongen en hun levens ver
lengen en volgens haar ligt de
normale levensduur dichter bij
de 140 dan bij de 100 jaar.
Zo, dat is het tweede nieuw
tje, dat op ccn sprookje lijkt,
maar het, blijkens de officiële
berichten toch niet is. En als we
dan wéér een bladzij omslaan,
lezen we over Scott Crossfield.
de eerste ruimtevaarder, die
over enige dagen met z'n X-I5
roodgloeiend door dc dampkring
zal schieten, vóór hij op de aar
de terugkeert (Vader van 5 kin
deren). Na hem zal kapitein Ro-
bert White „alles uit de gevleu
gelde raket zien te halen, wat er
in zit." Hij hoopt
hoogten van 650
kilometer te be-
bereiken.
Dit zijn nu
maar even heel
in 't kort drie be
richten, die wc
op één avond te
verwerken krij
gen.
Daarbij gevoegd
de koude oor
log tussen Ame
rika cn Rusland,
spiinningen overal in de wereld,
een reeks van misdaden, ver
keersongevallen en natuurram
pen, dan hebben onze kinderen
rn Jongemensen toch heel wat
meer tc verteren dan wij, vroe
ger. die al met rood-gloelende
wangen cn oren de boeken van
Jules Verne lazen, wat dan nog
maar sprookjes waren? Maar
nu? Dit en zo ls de wereld waar-
In wij leven. En ln deze wereld
vasthouden aan Je kinderlijk ge
loof ls een opgaafl Gelukkig,
dat wij weten mogen, dat God
onze kinderen vasthoudt.
Dat neemt niet weg, dat ik
het in déze tijd Iets geweldigs
vindt, als een jongen of meisje
tot belijdenis des gcloofs komt.
O Meneer v.d. H.. als 't u
blieft, forceer hier toch niets. U
kunt hiermee iets onherstelbaars
aanrichten in dc ziel van uw
zoon. Eerlijk als onze Jongeren
tegenwoordig over 't algemeen
zijn. óók tegenover zichzelf,
zullen zij eerst heel wat hebben
te verwerken, eer zij tot deze
stap komen. En Juist de serleu-
cen Hoen dit. Laat dit proces in
de stilte geworden. In de stilte
tussen God en dat kind, dat Hij
kocht met Zijn bloed, moet dit
rijpen.
Laten wij er toch afblijven
met onze betweterigheid Wèl
op dc vleugelen van ons gebed
hen dragen. Ook vol verwachting
uitzien naar de komst van Hem.
wiens voetstappen in dit alles zo
duidelijk waarneembaar zijn.
MAROARITHA
Mhr.
F, Daai
innlijlc schrijven geen tijd heb
liet volgende: Ik heb altijd ge
cn gehoord, dat deze ielfd«
UD»*r"Ik
au ik u echt
et°«rgUdruk
huishoudelijke be-
delijk gemaakt. 'I Kan best aljn.
Jat Ik ine vergil. Maar vindt u
dat nu *o belangrijk? Ik niet. Al
richtte Ood ergens ln 't heelal een
nieuwe «arde voor ona ln. de
volmaakte heerlijkheid, het échte
Leven ln Zijn gemeenachap tullen
we r:««r genieten Maer nogmaala:
geloof, dat net o*ae aarde zal
