En achter hen werd de lucht
geel gekleurd
ZONDAGSBLAD
ÉÉN icoe.i
DANIEL DEFOE 300JAAR GELEDEN GEBOREN
ZATERDAG 14 FEBRUARI 1959
*5
C"RGENS in het grote huis was het geluid van een eentonige, donkere
mannestem, die bijna mechanisch het ene woord na het andere
dreunde. In de woonkamer was niemand. De stilte rondom werd niet door
de monotone stem doorbroken, maar kreeg er slechts een ander, nog wat
dreigender accent door. In dit huis was niemand, die luisterde naar de
stem van de man, die ergens in de radiostudio van Grand Rapids de
nieuwsberichten las.
T\E DROOGTE van de laatste weken
en de hitte waren tezamen naar een
climax van stilte gegroeid. De gloeien
de zon kweekte overdag alleen maar
stof, vuil warrelend stof en het groen
van het gras was al lang tot een goor-
geel verdord. Het gazon lag vol scheu
ren, dorstend naar water, dat niet kwam
en de boombladeren hingen roerloos, be
dekt door een dikke laag stof.
Een overal was de stilte, onheilspel
lend, voelbaar en dreigend.
Jim en Grace Pears hingen loom in de
twee schommelstoelen op de verande. ,.Zou
je de radio niet afzetten, Jim?" De man
keek even opzij, stond dan langzaam op
en liep zonder antwoord te geven door de
openslaande deuren naar binnen. De stem
door de radio stokte midden in een woord.
Jim Pears, een lange, magere man van
middelbare leeftijd bleef in de deuropening
staan, keek naar de rug van zijn vrouw en
daarna naar de tuin, die doods lag in de
agloeicnde hitte van deze beginnende
zonder haar
laten gaan," zei Grace
hoofd naar haar echtgeno
,,En ik vind, dat een jongen van negen
tien. oud en wijs genoeg is, om voor zich
zelf te zorgen. Hij kon het nog gemakke
lijk halen en wie zegt jou. dat het juist
hier allemaal zal gebeuren?" De toon van
Jim Pears was ongeduldig en klonk, alsof
er al veel over ditzelfde onderwerp was
gezegd in de voorbije uren.
..Jij had. als vader van één jongen, moe
ten optreden. Hij had thuis moeten blijven.
Juist nu, voor zijn eigen bestwil en voor
Laten we niet opnieuw beginnen, Grace.
Laten we asjeblieft niet nog eens dit hele
onderwerp gaan doorzagen. Heb je nog
dots kouds staan in de Ijskast? Wil je ook
wat drinken? Grace, heus het loopt zo'n
rpOEN JIM weer zwijgend zat. was er
opnieuw niets dan de hitte en de stilte.
Het ijs in de glazen smolt snel. Grace be
woog alleen haar rechterarm om het glas
cola te grijpen.
,,En wij zitten hier maar te wachten. We
doen niets We zitten hier, lui in een stoel
hangend, nog te loom om de stoel heen en
weer te bewegen. We doen niets. Helemaal
niets. Jij hebt Je jongen laten gaan. Jij
was niet mans genoeg om hem hier te
houden Dc vrouw had het niets eens
fel gezegd. Haar stem was mat en gela
ten.
„Grace, Grace, ik vroeg je toch om
niet nog eens over die hele affaire te be
ginnen. Er gebeurt immers niets Er zal
werkelijk niets gebeuren. Zal ik de radio
weer aanzetten? Misschien geven ze nu wat
muziek."
„Hou die radio maar af. Ik wil het niet
weten De waarschuwing gold immers voor
het hele gebied Heel West-Michigan ligt
in de gevaarlijke zone. Dus Hudsonville
ook. En ook het strand. Ja, ook het strand,
De man haalde ongeduldig een sigaret
uit zijn borstzak en rookte om zijn opko
mende kwaadheid af te reageren.
Jim Pears was misschien even bezorgd
als zijn vrouw, maar hij wilde er niet meer
over praten. De woorden van Grace ha
merden de onrust steeds verder in zijn
hoofd.
,Ja, Jerry, oké, je kunt de wagen
nemen vanavond. Wy gaan toch niet
weg." Daarna de protesten van moeders
zijde: Jerry, je weet toch, dat ze voor
dit district gewaarschuwd hebben. Jerry,
wees asjeblieft voorzichtig. Ga niet,
waarom moet je nu juist weggaan?" En
de jongen had alleen maar gelachen en
gezegd: „Het is zaterdagavond en ik heb
een afspraak. En als je een afspraak
hebt, moet }e die nakomen. Of niet
soms?" Hij had de bezwaren niet eens
aangevoeld, had er niet in geloofd en
was regelrecht naar dat meisje gereden,
het meisje, dat hem steeds meer in
palmde."
„Waar denk Je aan, Jim?" De stem van
Grace onderbrak zijn gedachtenloop.
„Ik, eb...o. niets. Nee, niets."
„Jc dacht aan de jongen, hè Jim? En
dat meisje."
de jongen de grote weg afgedraaid en bij
de brievenbus met de naam Vandercamp
was hij gestopt. Daar had hij een paar
maal de claxon laten loeien en het meisje
was gekomen. Dawn Vandercamp, jong,
■fris en mooi. Een meisje om verliefd op
te worden en dat was de jonge Jerry Pears
ook. Jerry had de wagen achteruit gere
den en gedraaid en nu Dawn bewonderend
naast hem zat, was de snelheid van zijn
wagen nog groter geworden. „We zullen
maar naar het strand gaan," had hij vast
gesteld. „Zouden we niet beter naar jouw
huis kunnen gaan, Jerry?" Het meisje had
het aarzelend gevraagd.
Maar Jerry Pears wilde niet thuis zijn.
Hij wilde naar het strand. „Is het wel vei
lig?" „Wat zeg jc, honey?" „Ik zei, is het
wel veilig?" Jerry lachte. En Dawn voelde
zich veilig. Voor enkele ogenblikken.
Toen kwam de onrust opnieuw. Jerry,
ik geloof, dat het stom is, om dit te doen."
„Wat stom, het is helemaal niet stom,
Dawn, We hebben toch al vaker zo'n waar
schuwing gehad en hoe dikwijls is er wat
van uit gekomen? Ik heb het nog nooit
eerder meegemaakt."
„Jerry. ik had toch liever, dat we niet
gingen. Vanavond niet."
„Ben je bang?"
„Ja, ik ben bang."
„Je lijkt mijn moeder wel."
„Is dat erg? Jerry, vind je het erg, als
ik bang ben?"
hE JONGE MAN keek op zij in het ge
zichtje, dat nu heel bleek was.
Hij drukte het gaspedaal nog dieper in.
lucht achter ons is nu bijna saffraangeel.
„Wat denk je Jerry, zouden we er hier
niet middenin zitten? Zouden we niet beter
langs de weg kunnen blijven staan en wach
ten tot het komt?"
Als enig antwoord had Jerry Pears de auto
harder laten rijden. Een paar minuten was
er niets dan het zoemen van de motor in
een hoog toerental.
„Ik vind, dat je gelijk had straks. Dawn.
Ik vind, dat jij.
Hij keek naar het meisje en dan in het
spiegeltje: Dawn, daarachter je
kijk eens.
De auto was remmengierend tot staan ge
komen.
De twee jonge mensen staarden met angst
in de ogen door de achterruit van de wagen.
Nauwelijks een mijl verder trok een grote
roetzwarte trechter door de nu grauwe lucht.
De zon brandde van de andere kant en hier
op de scheiding van gevaar en veiligheid
was het tafereel als een beeld uit een nacht
merrie. „Zou het hierheen komen! Jerry?"
Het meisje greep de jongen bij de arm.
Jerry Pears bleef gefascineerd naar de
razendsnel bewegende slurf kijken. „Nee.
nee, Dawn, hij gaat voorbijhij gaat in
dp richting van het strand.
De verwoestende kracht van de tornado
breed spoor na. Bomen
de gewassen laj
tegen de droge grond, niet
om ooit nog op te rijzen.
Hier was het alleen de natuur, die de
slagen kreeg te incasseren, maar ginds na
derde de wervelstorm al het eerste dorp en
ook dat vormde voor haar geen enkele hin-
Dawn Vandercamp zuchtte: „Laten we
maar gaan. Jerry. Laten we zo gauw mogelijk
naar Hudsonville gaan
KEN half uur later reed Jerry Pears door
de stortregen de wagen tot bij de veranda
van het grote houten huis. De regen dichtte
de droogtescheuren in het gazon. Het groen
van de bomen werd weer zichtbaar, want
het stof verdween.
Grace en Jim Pears hadden de auto zien
naderen. Grace wachtte niet tot Jerry
DOP? Dl URNARI
De wagen gierde
enkele aanleiding zei ze: „Dawn, ik ben
blij, dat je gekomen bent. Erg blij".
En Jerry Pears wist, dat zijn moeder het
meisje had aanvaard.
„Zal ik de wagen hier maar zolang laten
de stoffige weg staan, Dad?" vroeg hij.
i Jim Pears.
SIGI. wachten."
Dc jongen remde en de auto stond stil.
„Dawn, ik weet niet. wat er met je aan
de hand is. maar ik vind werkelijk, dat je
je aanstelt Er is niets aan de hand en
■er zal niets aan de hand zijn. We gaan
iets eten bij „Gabriels Corner", dat tent
je vlak bij het strand en dan gaan we
zwemmen en luieren."
„Dat gaan we niet." Nu de auto eindelijk
stil stond, was de toon van het meisje plot
seling veel zekerder geworden.
.Jerry Pears, als je nog één minuut in
nooit weer zien. Nooit."
Jerrv taxeerde even de waarde van die
woorden en zei dan: „Oké, honey, als de
kwart voor zes, het
kwartier rijden naar Gabriels Corner". We
zouden dus mooi op tijd geweest zijn. Maar
goed, jij bent de baas."
Het meisje lachte. „We gaan vanavond
naar jouw vader en moeder, Jerry.
ik rijden, of doe jij het?"
Jerry keerde dc auto en spoot vooruit.
Achter hen werd de lucht geel gekleurd,
een angstaanjagende kleur geel. En nog
altijd was het stil.
Jerry Pears keek alleen vooruit en af
en toe opzij naar het meisje.
Jim en Grace Pears hadden besloten om
toch maar weer de radio aan te zetten.
Ze luisterden naar de muziek, die na en
kele minuten werd afgebroken door een
dwingende stem: „Waarschuwing voor ge
heel West-Mlchigan. Dringende waarschu
wing voor geheel West-Michigan. Een tor
nado van ongekende hevigheid nadert snel.
Vooral het kustgebied tussen Holland en
Grand Rapids loopt zeer groot gevaar.
Zorg voor uw eigen veiligheid. Blijf binnen,
blijf rustig en zoek bescherming."
„Hoever is dc kust van hier, Jim?" „Ver
genoeg, Grace. Hier lopen we geen gevaar.
„Maar aan het strand. Jim. Aan het
het strand. Daar zijn Jerry en dat meis
je: Dawn."
En binnen hoorden ze de laatste be
richten over de tornado. Ze zetten nog
juist op tijd de radio aan om te horen,
dat dc ravage aan het strand het grootst
was. „Gabriels Corner" was met de
grond gelijk gemaakt. Dat gebeurde pre
cies om zes uur. Er waren vele vermis
ten en vele gewonden.
In het oude hart van Londen
werd 300 jaar geleden in het ge
zin van slager Foe een zoon ge
boren. De vrome vader gaf de
nieuwgeborene de oud-testa-
mentische naam Daniel. Hij
koesterde de hoop deze zoon
eens als predikant op de kan
sel te zien, maar Daniel werd
kousenmaker, later fabrikant
van dakpannen, ging tweemaal
failliet en maakte kennis met
schandpaal en gevang
Toch werd dezelfde Daniel Defoe
wereldberoemd. Op 60-jarige leef
tijd schreef hij „Het leven en de
vreemde wonderbaarlijke avontu
ren van Robinson Crusoe". Het
boek, in zijn soort destijds een
wereldprimeur, kwam op 25 april
1719 van de pers en werd vrij
wel direct populair. Reeds binnen
het jaar waren acht herdrukken
nodig. De eerste Nederlandse ver
taling was er al in 1720. En het
verhaal, dat op deze pagina al
maandenlang in beeld wordt ge
bracht, is nog even populair als
Daniel Defoe had een merk
waardig leven achter de rug voor
hij, dank zij het avontuur van de
Schotse zeeman Alexander Sel
kirk, kwam tot het beschrijven
van de belevenissen van Robin
son. In dat leven weerspiegelden
zich de politieke en godsdienstige
twisten van het Engeland in de
tweede helft van de zeventiende
Het feit, dat zijn vader als Dis
senter geen lid was van de En
gelse kerk hield de -deur van de
universiteit voor de zeer intelli-
r
Robinson Crusoe maakte
hem wereldberoemd
v
gente Daniel gesloten. In de han
del mislukte hij, al deed hij tij
dens zijn reizen door Europa er
varingen op, die hem later goed
van pas kwamen.
Geheim agent
Daniel werd tenslotte beroeps-
journalist. In die tijd was het ge
woonte, dat personen met een
vaardige pen in dienst traden
van personen, groepen of zelfs
regeringsfunctionarissen. Dit om
hen in geschriften te verdedigen
of te helpen grotere invloed te
krijgen dan wel carrière te ma
ken. Zo diende Defoe als politiek
pamflettist de liberale Whigs en
later zelfs als „geheim agent"
koning-stadhouder Willem de Der
de, in wie hij de brenger van
goddienstvrijheid zag.
schandpaal, welk stuk poëzie door
de Londenaars op straat grif werd
verkocht, hetgeen hem voor 18
maanden in de cel doet belan-
Schandpaal
Als straf voor een door
geschreven pamflet zette
hem later in Londen drie dagen
aan de schandpaal. De man was
echter al zo- populair, dat de me
nigte hem niet sarde, doch zijn
schandpaal met rozen versierde..
Overmoedig geworden, schrijft
Daniel dan een loflied op de
Defoe's geestkracht brak er niet
door. Want van 1704 tot 1713 gaf
hij zonder medewerkers „The Re-
view", een der eerste Engelse
kranten uit, die de voorloper werd
van de later zo beroemde „Spec
tator". In 1715 nam de Whig-re-
gering Defoe in dienst. Zijn op
dracht, die hij vele jaren vervul
de, was een zeer merkwaardige,
en in feite weinig eervolle. Hij
werd redacteur van een Tory-
blad, en schreef er wekelijks een
artikel in gericht tegen de rege
ring. Het was voor de bewinds
lieden schijnbaar vernietigend,
maar in wezen zo zwak, dat de
gehele argumentatie door en ten
voordele van de regerende partij,
de Whigs kon worden weerlegd.
Hetgeen ook de bedoeling van De
foe was. Een duister beroep.
Robinson
Juist weer zonder werk en als
60-jarige vader van 7 kinderen
ernstig bezorgd hoe zich een vol
doend inkomen te verschaffen,
kwam Daniel Defoe het avontuur
van de Schot Alexander Selkirk
ter ore. Hij reisde spoorslags naar
Bristol om de avonturier persoon
lijk te interviewen.
Selkirk, mastenmaker op de ga
lei „Vijf havens" kreeg op zee
ruzie met kapitein Stradling.
Stradling zette zijn matroos op
het onbewoonde eiland Juan Fer
nandez, 300 mijl uit de kust van
Chili, aan land. In verwilderde
staat, gehuld in geitevellen, leef
de Selkirk daar ongeveer vijf jaar
tot hij dezer dagen juist 250
jaar geleden werd bevrijd door
het Britse schip „Duke".
Selkirks verhaal schonk Defoe
de stof voor zijn boek, dat direct
beroemd werd. Bij het schrijven
ervan gaf Defoe eigen fantasie
ruim baan, getuige alleen al het
feit, dat hij Robinson Crusoe niet
5 maar wel 25 jaar op het eiland
laat doorbrengen. Defoe toont zich
in de aansprekende „Ik-stijl",
waardoor de lezer zich met Ro
binson vereenzelvigt, een mees
terlijk verteller en een knap psy
choloog. Hij weet zijn verhaal
door de eerlijke toon als pure
waarheid te verkopen. Daarenbo
ven is het in hoge mate boeiend,
Reeds in de eerste pagina's, alvo
rens op zijn eiland te komen, be
leeft Robinson een schipbreuk
voor Yarmouth, wordt hij afs slaaf
door Moorse zeerovers meege
voerd en vindt men hem terug
als tabaksplanter in Brazilië..
Daniel Defoe werd beroemd en
rijk en toch blijven zijn laatste
levensjaren (hij stierf 21 april
1731) in een vrij onbekende dui
stere sfeer. Hij moet zelfs straat
arm zijn gestorven.
Vrouwtje Paraplu en de Wonderlucilers
DOOR THEA BECKMAN
Hij streek één van de vier lucifers aan en keek
vol spanning naar het vlammetje. Maar de prinses
verscheen niet... er was alleen een vlammetje, meer
niet. De betovering was verbroken en de lucifers
hadden hun toverkracht verloren. Jaapje zuchtte.
Besluiteloos stond hij op de natte straat en keek
om zich heen.
Opeens klonk het geklepper van paardehoeven
en het geratel van wielen. Een prachtige wit-met-
gouden koets verscheen om de hoek. Jaapje week
eerbiedig achteruit en keek naar de raampjes. Hij
zag de prinses in de koets zitten... ach, wat was
ze mooi en wat straalde haar gezichtje! Opeens
zag ze hem staan. Ze liet de koets stoppen en
wenkte hem.
„Jij bent Jaapje, nietwaar?" vroeg ze vriende
lijk. „Jij hebt mij gered en ik wéét, hoe moeilijk
het voor je was. Kom, stap in en rijd mee naar
het paleis. Papa Sire wil je spreken."
„Maar... ik zie er zo haveloos uit", stamelde
Jaapje verlegen.Ik kan met mijn versleten broek
en gescheurde kiel toch nier voor de koning ver
schijnen
,,0, wat ben je een ijdeltuit", lachte prinses
Parasol. „Kom nu maar". Bevend stapte Jaap
je in de prachtige koets en voort gihg het, re
gelrecht naar het paleis. Daar liet de prinses hem
eerst een bad nemen en nieuwe kleren aantrekken,
o, prachtige kleren: een rode spanbroek, een gebor
duurd vest en een jas met zilveren knopen. Zelfs
kreeg Jaapje een mooie hoed met veren. Daarna
werd er een kostelijke maaltijd voor hem neerge
zet, die hij alle eer aandeed. De prinses kwam bij
hem ^zitten,lachte tegen hem en hield geen oog
„Je bent nu een echte man, Jaapje", zei ze vrien
delijk. „Werkelijk een knappe jongen. Zo, en nu
gaan we samen naar Papa Sire."
Ze nam Jaapje bij de hand en bracht hem in de
troonzaal. Daar stonden achter de Jroon de raads
heren en de ministers en de generaal en de opper
kamerheer en de schatbewaarder.
Allen, behalve de koning zelf, bogen ze diep voor
de prinses en voor Jaapje.
„Papa Sire", zei het prinsesje. „Ik breng u hier
de jongeman, die mij uit mijn betovering heeft ver
lost.
led
„Dat moet dan een flinke knaap zijn", zei de ko
ning vriendelijk. „Om een boze tovenaar te slim af
te zijn én hem bovendien zijn tovermacht te ontne
men... dat kan niet de eerste de beste. Jaapje, je
bent een held!"
„Och," zei Jaapje bescheiden. ,Zó moeilijk was
het niet, Sire. Ik had geluk...
„Is hij geen schat, Papa-Sire!" riep de prinses
verrukt uit. „Toe, mag ik met hem trouwen?'
Jaapje kreeg een kleur toen hij dat hoorde en
hij werd zó verlegen, dat hij wel door de grond
had willen zinken.
„Trouwen?" vroeg de koning, „Maar natuurlijk
kindje. Zo'n dappere schoonzoon heb ik mij altijd
gewenst. Morgen is de bruiloft."
Prinses Parasol slaakte een vreugdekreet, om
helsde Jaapje.En Jaapje vergat de raadsheren en
de ministers en de generaal en de opperkamerheer
en de schatbewaarder en de koning-zelf, en kuste
de prinses dat het klapte. De volgende dag hielden
t leéfden nog lang en gelukkig.
EINDE
bruiloft
„Zo gaat Y
je kunt
niet thuishouden. Zelfs
DE laatste mijlen had Jerry Pears iets lang
zamer afgelegd. Het meisje zat dicht
tegen hem aan „Ben je nog bang, Dawn?"
had de jongen gevraagd Ze nad eerst alleen
stof huizenhoog opgevlogen en de reclame
borden langs de weg zoefden steeds sneller
voorbij. „Geboik dit" „Neem dat". „Durf
te loven, drink..-." En mijlen verder was
ONZE BRIEVENBUS
Beste neven en nichten
Allereerst wil ik Piet Ottink en Re ijs de Langi
vragen of ze mij hun adres willen schrijven, jullie hebt nl. eet
prijs gewonnen en die kan ik niet afzenden omdat jullie vergatei
in je brieven je adres te schrijven.
De oplossing van de puzzel van vorige week was: Portagal
Noorwegen, Polen en Denemarken. De hoofdprijs wordt deze weel
gedeeld door Annie van Es en P leun u. d. Berg. De troost
prijzen zijn voor Tineke v. d. Dool en Coby Cornel
Gefeliciteerd hoor
De letters AG. zijn aan
de beurt deze week. Harte
lijk bedankt voor het ge
dicht Adrie van Andel. Wat
leuk dat jij Anton ook wel
eens mag helpen. Is
Erik Akkerhuis al beter?
En heb jij nog geschaatst
Quirinus Akkerhuis?
Wim Augusteyn schreef ook
al over het ijs. Maaike
van Andel vroeg me wan
neer ik jarig ben, nu dat
duurt nog even Maaike, 27
oktober pas. Groeit
Adriaantje al? Wim van
Andel is een. nieuwe neef
en Marijke is een nieuwe
nicht. Schrijf jij je achter
naam volgende keer ook in
je brief Marijke? Dikky
v. d. Berg schreef een ge
zellige brief. Jullie hebt
donderdag zeker niet hard
gewerkt? En moet je van
daag ook'naar de verjaar
dag? Ellie Barends
schreef me terwijl ze ziek
was. Wat heb jij voor veel
geld aan oliebollen ver
kocht Ellie. Beterschap
hoor! Gelukkig dat jij
weer beter bent Nico van
Belle. Je kunt geloof ik
goed zwemmen Nico. Be
dankt voor de leuke teke
ning Janny Bakker stuur
de alleen de oplossing. Je
vond de dropdrank zeker
wel lekker Hans van Bel
le? Heb jij wel eens in
zo'n grote auto gezeten als
die je voor me tekende?
Fijn dat je broertje je
hielp met de oplossing An
neke v.d. Berg. Sta jc leuk
op de foto? Emmy v.d.
Berg stuurde me een leuk
raadsel. Jij had de oplos
sing keurig gekleurd Em
my. Schrijven Elly cn
Corrie Blom ook weer
eens? Corike ie Baat is
een nieuwelinge. Dick
Boudestein stuurde me een
lijstje met dam-üitslagen.
Ik heb helemaal geen ver
stand daarvan Dick, dus
missohien komt er nu een
domme vraag. Moet je het
meeste aantal punten beha
len om de winnaar te zijn?
Jullie hebt een knappe
vader Kees Boudestein, ma
ken jullie wel andere din
gen ook van de plastic
bouvvstukjes? Arie Boel-
houwer maakte een mooi
gedicht voor mij. Els
Bronsveld tekende enkele
huizen voor me. Tineke
Bolt heeft ook gèschaatst.
Ik denk niet dat ze in Por
tugal wel schaatsen Tineke.
Liesbeth v.d. Brink
schreef een keurig nette
brief. Wat hebben jouw
poppen leuke namen.
Tien letters met woorden erbij zien jullie op
de tekening. En ook tien tekeningen van voor-
werpen die bij deze letters horen. Zoeken jullie
g uit welke voorwerpen er bij de letters horen?
H Oplossingen insturen voor dinsdag 17 februari.
We waren eens in Portugal
en bezochten daar een
volksbal
De mensen droegen alle
maal harken
die afkomstig waren uit
Denemarken
Deze harken werden
's nachts gestolen
vermoedelijk door mensen
uit Polen
Men zei dat ze plotseling op
Robinson
Crusoe
Toen de Morm wo8 paan lig.
cn, bleek het schip dus ver
tonen te zijn. Robin«on en
rüdag waren blij. dat ze zo'n
aast gemaakt hadden met liet
bergen van de buit. Vrijdag
,,Thuis"-gekon
Inndi.„x...
begonnen Robinsi
metgezel met de werktuigen,
die zc van het schip hadden
gehaald en met dc planken,
hadden geborgen ecu
n de nabijheid
woning
ie bouwc:
den de knnoi
opgesteld. Hel
•chietkla;
Noorwegen
Dit leuke gedicht, tegelijk
de oplossing van de puzzel,
stuurde Leonore Boellaard
me. Mariet en Teuns de
Bruin zijn nieuwelingen. Zij
plakten prachtige bloemen
in hun brief. Jaap Bui
tenhuis stuurde geloof ik
ook voor de eerste keer in?
Anneke Bos versierde
haar brief met tekeningen.
Nog wel gefeliciteerd An
neke. Zijn er ook vriendin
netjes geweest gisteren?
Wat fijn dat je zusje weer
thuis is Piet Boer. Hoe
gaat het nu met het schaat
sen? Natuurlijk had ik
me vergist met de namen,
Jenneke Cornet. Geen won
der dat jullie hebt gela
chen. Jammer dat je niet
mee kon doen met de wed
strijd. Dineke Drop
stuurde me een gezellige
brief. Je moet je M.U.L.O.
diploma hebben als je kleu
teronderwijzeres wilt wor
den Dineke. Je kunt met
jouw opleiding wel helpster
worden, maar om de acte
te behalen moet je het di
ploma van de M.U.L.O.-
school bezitten. Rla van
Dam stuurde me een ver
haaltje over Annie", be
dankt hoor. Nee hoor
Cocky den Dekker, ziek ben
ik nog niet geweest. Kijk
maar een wat ik Maaike
van Andel antwoordde.
Twee nieuwe neven en een
nicht bij de letter D. n.l.
Willem Doorn en Frans
Doolaard en Ineke Dekker.
Je mag eenmaal in de
drie weken insturen Mar
leentje EUgenraam. Anders
wordt de rubriek veel te
groot begrijp je? Annie
Eikelenboom is een nieuwe
linge. Jij hebt dus niet
al te veel tandjes mee
je mond Ada van Es.
dankt voor je leuke teke
ning hoor. Heb je nu de-
se week nog niet kunnen
schaatsen Marieke van
Hans van Es zijn vader
heeft een mooie kast ge
maakt voor zijn speelgoed.
Lees je vaak 's avonds i
bed Hans? Zeker ee. enkel
keertje? Chrisje Fritz
stuurde een keurig getikte
oplossing in. En hoe gaat
het met Riet drieling Fa-
ber? Jullie brief kwam vo
rige keer net te laat", jam
mer hè? En hoe is het in
Jeugdland afgelopen? En
schiet je al op met je rok
Stlneke Geluk? Stuur jij
maar wat in voor „Ruimte
voor jullie". Hans en Nel
ly Grootendorst vragen zil
verpapier te zenden naar
Voorkade 52, Boskoop, t.a.
v. de familie G. Grooten
dorst. Winifred van
Geest heeft op het ijs ge
speeld. Ga je nu weer ge
woon naar school? Mar-
rie Gorissen schreef een
heel nette brief op mooi
postpapier. Al duurt het
nog wel even. al vast ge
feliciteerd met je verjaar
dag Cor Groenendijk.
Hoe heet je broertje Leen
Gorissen? Gelukkig dat hij
zo groeit. Hij kent jou ze
ker al wel? Zo, jongens
en meisjes, dit waren de
brieven van A—G. dan
weer. Volgende week zijn
de letters H—N aan de
beurt. Schrijven jullie in je
brieven weer je naam,
adres en leeftijd? Dag alle
maal, nog veel plezier met
schaatsen en met het slee-
en op het ijs hoor. Dag,
