EERST DE JOOD EN OOK
DE GRIEK...
SOEDAN
GEESTELIJK
LEVEN
^lederen
D!E HET HART
DOEN ZINGEN
MIEBEL
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 7 FEBRUARI 1959
et kopje koffie na de moigendienst biedt een uitge
zochte gelegenheid om met het koekje ook de dominee
over de tong te laten glijden. Heel wat preken zijn
tijdens een koffie-keuvel gekraakt. Dat wil niet zeggen
dat dit kopje koffie beslist een vijand is van de kerk.
want deze gezelligheid kan ook gebruikt worden om de
gehoorde waarheid nog eens samen te overdenken,
i zaten we vorige week onder een kopje koffie nog
even gezellig na te mediteren. Critiek op de preek
werd niet gegeven, waarschijnlijk omdat de predikant
er zelf bij was. Wel werden er een paar opmerkingen
gemaakt, die dieper ingingen op het onderwerp uit
Richteren. Dit hoofdstuk begint met de belofte van
an Juda, dat Hij hem zal helpen, maar al spoedig
we dan dat Juda faalde. Had God Juda in de
steek gelaten?
rwijl we zo naspraken over de preek, maakte iemand
de opmerking, dat er toch ook staat in het begin van
iet hoofdstuk, dat God Juda hielp, waarop onmiddel-
ijk iemand antwoordde: ..Ja. de zegen op een dood-
opende weg."
St
egen op een doodlopende weg
Haar lezing had ik niet kunnen bijwonen en er was reden om dat te be
treuren, want, onomwonden werd mij ervan gezegd: je hebt ve«l gemist. Mevrouw
Eberlé-Gotlib had gesproken over: Is Israël nog steeds Gods uitverkoren volk?
Ik vroeg: wie is dan mevrouw Eberlé? Het antwoord gaf ze me dezer dagen zelf,
toen ik met haar sprak over haar werk als secretaresse van de Nederlandse ver
eniging van Joodse Christenen. Ze zei: „Ik ben bewust een Joodse, maar ik heb
Jezus als mijn Messias aanvaard. Ik weet, dat Hij in de eerste plaats voor ons,
Joodse mensen, is gekomen, zoals Paulus dat zegt: eerst de Jood en ook
de Grieken let nu op de volgorde: eerst de Jood en ook de Griek, want
deze volgorde wordt aangehouden tot op de dag van vandaag".
Een vrouw
treedt op in
vergaderzalen
egen weerstaan?
woorden bleven bij mij haken. Toen de kopjes al
ang afgewassen waren en het gezelschap zich her en
ier verspreid had, bleef deze ontzettende werkelijk
heid op me af komen. Soms staan we middenin Gods
legen of we zien hoe een andere kerk of groep Gods
legen ervaart, en toch loopt na kortere of langere tijd
het werk vast. We zien dat sommige bewegingen zegen-
ijk werk doen, maar innerlijk voelen we als het ware
dat er ergens iets niet klopt.
paar maal overkwam het mij dat ik wat kritiek
everde op een bepaald werk dat een zeer eenzijdige
nstelling had en onmiddellijk was er iemand aanwezig
im te zeggen: „Hoe durft u dat te zeggen. God zegent
toch." Ik krijg dan altijd het onbestemde gevoel dat ik
nisschien zelf niet geestelijk genoeg ben en ik vraag
af of door de teleurstellingen in kerkelijk en evan-
jelisatiewerk ik misschien te kritisch ben geworden,
de loop der geschiedenis hebben allerlei bewegingen
terkgeschiedenis gemaakt. Zij legden allen de nadruk
een bepaalde waarheid in hun prediking Een-
igheid wreekt zich altijd. Terecht zeggen de Duit-
„Jede Konsequenz führt zum Teufel." Maar de-
elfde bewegingen hebben vaak zegenrijk werk gedaan.
Mogen we dan niet kritisch staan tegenover de ken-
ilijk onbijbelse aspecten?
studeren in de geschiedenis van
Israël hoe meer ik ben gaan be
grijpen. Er is een kerkvader ge
weest. Chrysostomus. die op een
concilie het verbod voor de Chris
tenen om met de Joden te eten
verscherpte door te bepalen, dat
zij ook met do Joden geen om
gang mochten hebben, want.
geraden contact te zoeken met de
Joodse Christen Trostianetzky. die
toendertijd aan de Gordelweg te
Rotterdam woonde Maar wat
moest ik bij hem doen? En ook
zo omstreeks die tijd werden door
een jurist mijn laatste zekerhe
den over mijn status onder de
bezetting weggeslagen. Al de pa-
Engelse
Voorts heeft zij de zorg
afspraak voor het onderhoud werd
telefonisch gemaakt. In het kiezen van
een datum bleef weinig keus. Hef was öf haar huishouden/
dir.c, of week wech.en, ontda, een ^«„uwa^ïelp^^eni
agenda, vol van lezingen, een gesprek tus- de Engelse taal Ik ben i
i ^else van geboorte, al we-
sentijds niet toeliet. „Ik ben op het ogenblik ouders Nederlanders. M;
erg bezet. En toch bied ik me nooit a
het houden van lezingen, ik word
voor uitgenodigd".
altijd daar
gelse
het Leger
egen geen garantie
zegenen
leven vaak in de gedachte, dat God
n als een bepaalde boodschap geweld wordt aange-
iaan. In de geschiedenis van de kerk zien we echter
taak dat groepen, die in hun prediking beslist een-
lijdig zijn. toch groeien en zelfs zegen verspreiden,
ten enkel mens is volmaakt, ook geen enkele be
weging of kerk. Als God zou wachten met Zijn zegen
ij volmaakt zijn. zou de zegen nooit komen. We boekenkast
nogen ons nooit door de zegen van het ogenblik laten
verleiden tot de gedachte, dat nu alles met ons in ,s-
God zegent niet de volmaakte kerk, maar het
volmaakte Woord, dat door de kerk wordt gepredikt. Ze verdeelt de uren tegenwoordigt in de in-
Daarom kan er zegen zijn op een doodlopende weg. van de dag tussen de ternationale organisa-
hem meer perspectie-
Ik heb ook twee En-
amen: Marjorie, de keer"
naam van een soldate van de al
Salvation Army, een organisatie,
Mevrouw Eberle is een tengere vrouw met waarvoor mijn moeder grote be
grote, heldere ogen in een smal gezicht. Ze wondering had er werd bij
heeft prachtig zwart haar. dat hier en daar des'Vleiïs zonder'
een grijze lok doorlaat. Ze spreekt vlug als deur gestuurd en Winifred, de
een ieder, die veel te zeggen heeft en bang is,
dat hij in een bepaalde tijd niet alles kan
zeggen. En af en toe herhaalt ze een zin, uit
vrees, dat ze wordt misverstaan. „Ik wil niet
hebben, dat ik verkeerd word begrepen". Ze
is ook beweeglijk Als ze in het gesprek deconclusie"''ko-
een citaat aanhaalt, loopt ze direct naar de men, dat met haar
vertr-'-"-1
te controleren of het citaat ]and
woningen en hun synagoge de
speelplaatsen der demonen. Van
deze Chrysostomus wordt hoog op
gegeven maar hoe zal God over
hem denken, want hij heeft toch
maar Zijn oogappel aangeraakt."
Een verstandige moeder en een
verstandige en begrijpende va
der. „Door veel te lezen had mijn
vader zich veel kennis over de
ijn vader godsdiensten bijgebracht. Merk-
dat hij altijd bij moei-
i: Kijk naar Jezus. Hij
ertelde echter nooit waar ik Je-
kon vinden. Ik had
hun zielen zijn de pieren, die ik had.
P'j
vrijw
vriendin
moeder".
Marjorie Winifred Gotlib leefde
in Manchester haar
jaren onbezorgd,
Later zou zij nog
terugdenken
gekregen en kwaï
fomfaaid thuis. Toen hij
hoorde, dat ik had gevochten om
dat ik was geslagen, zei hij heel
wijs: als iemand u op de linker
wang slaat, keer hem dan de rech
ter toe. En omdat hij dat altijd
zei op de juiste plaats en op het
mijn juiste tijdstip, is dit in mijn le
ven een stelregel geworden".
en kwam de oorlog. Ik
'aarde en zouden
.an deportatie kunnen
beweerde hij. Op die
dag ben ik, thuisgekomen, in het
midden van de kamer gaan staan
en ik heb het uitgeschreeuwd: Als
er een God is wil ik Hem ook
zien. Na een poosje was ik dat al
lemaal weer vergeten, maar God
vergat me niet. Op allerlei manie
ren kwam Hij in Zijn Woord tot
mij En zo is het gebeurd, dat op
een dag een Joodse vrouw met
een ster op bij Trostianetzky aan
belde^ en hem vroeg of
„En
goed een streep
werd gezet onder
een zorgeloze
jeugd.
KEIEN VOOR HET
AANGEZICHT VAN
DE MESSIAS"
Een beweging kan vrucht dragen,
toch de ondergang zijn. Gods zegen
roor de toekomst,
ist daarom moeten we kritisch staan, ook als bewegin- door
gen of kerken onder de kennelijke zegen van God den
in werk doen. Een bepaalde eenzijdigheid in de sche
•ediking kan de deur openen naar volslagen onbruik- mité,
Het werk
al
n waar- deze functies verbon-
verbon- den verricht zij groten-
n het Oecumeni- deels zelf- -We hebben
Vluchtelingenco- geen kinderen en dan
n de Nederlandse wordt er nog al gauw
Joodse gezegd; ach jullie.
larheid in de toekomst. En nog meer geldt dit
is zelf en onze eigen kerk. Kan Gods zegen op ons Christenen, die haar in sen zonder kinderen,
blijven rusten? Of worden we gezegend op een dood- 1957 tot secretaresse be- jij kan dat best even
lopende weg? noemde en die zij ver- doen".
De tijd, dat een grammofoon-
twee liederen bevatte,
hynt wel voorgoed voorbij te
n. De langzaam draaiende lang-
\lplaat biedt ruimte voor een
el programma en de wat snel
vaar toch nog bedaarde
xtended Play" plaat, biedt op
n kleine ruimte toch altijd nog
eats voor twee liederen per
it. Voor geestelijke muziek is
kleine EP vooral in Amerika net
favoriet geworden. Al Smith
thtte in de jaren na de laatste
treldoorlog zijn Singspiration
aatschappij op, die uitsluitend
estelijke liederen uitbracht op
toerenplaatjes. Hij heeft on-
nps zijn „maatschappijtje" ver-
it aan een uitgever van boe
voor heel wat meer dan een
iljoen dollar. Zelfs in geeste-
!ce zaken kan men in Amerika
millionair worden.
„Toen ik zeven jaar was kwa
men we in Rotterdam te wonen.
Mijn vader kreeg de zaak van
mijn grootouders, in die jaren
gevestigd in de Jonker Frans
straat". En daar begonnen de eer
ste moeilijkheden, daar deed zij
bewust haar eerste antl-semletl-
sche ervaringen op. „Ik sprak ui
teraard uitsluitend Engels en om
snel de Nederlandse taal machtig
te worden vond mijn moeder het
min of meer gewenst, dat Ik met
Nederlandse kinderen veel om
gang kreeg. Ze zei: kijk maar
eens wal ze doen en doe z
na, en als ze Iets zeggen
niet begrijpt kom je onmiddellijk
naar me toe, dan zal ik dat woord hen'
wel voor je vertalen. Nu had ik
in mijn jeugd donkere krulletjes
en ik was zichtbaar een Joodse. L<
Op een keer moest Ik in een kring God
alle kinderen be- een
n°.? het Evangelie mocht horen.
Hij heeft me Joods-Christelijke
voorlichting gegeven, me naar ds.
Buskes gebracht, van wie Ik ca-
techisatleonderwljs kreeg, en naar
ds. Jaanus, die me kerkonderrlcht
gaf. Daarna heb ik me laten do
pen. met mijn man, heb ik belij
denis gedaan, In 1943.
Na de verlossing
kwam de lering.
Ik ben gaan stu
deren in de ge
schiedenis van het
Joodse volk en in
de geschiedenis
van de Kerk en
dat heeft allemaal
geleid tot het hou-
den van lezingen
En het onderwerp
van die lezingen is
het algemeen. Israël
geloofde in niets. Ik wist alleen: altijd, in het algemeen.
Kijk naar Jezus, en van de lin- Gods plan met Zijn volk.
ker en de rechter wang. en ik
kende nog een derde uitspraak van
mijn vader: twee kwaden maken
niet één goed".
Dat ;ging zo door tot 1942. Mar-
jorie Winifred Gotlib. inmiddels conflicten. Door ds. Buskes ben ik
Alleen de Joden
door haar huwelijk
berlé-Gotlib geworden, leerde van maar z<
zeer nabij het diepe leed en het daar soi
zware verdriet kennen. „Van mijn jes wat
gehele familie is niemand weerge
keerd. Alleen een tante en ik. bei
den met een niet-Joodse man ge
trouwd, waren nog in leven. Ik
m_ moest in de oorlog een ster dra-
gen en had maar één voorrecht ben. Als
ar boven de overige Joodse mensen:
ar ik mocht de huizen van de niet
je Joodse gezinnen betreden. Mijn
■■ider en moeder mochten niet bij
ij komen, ik natuurlijk wel bij
Gesprek
Leiden: Ex Animo, dat samen ook al hapert er hier en daar
met een kinderkoor zingt. Alleen evtn iets tussen de zangleider de
het lied, „Gij die treurt, komt begeleiding en de zaal. Verder ponnen toen te roepen: vuile rot
met uw smart" klonk wat vlak. zingen de Zingende Zusjes, die in Jodin! Ik holde naar mijn moeder
wat populaire stijl, die voor velen uihm,"
Celestophone aantrekkelijk is. het evangelie
Een ander merk, dat nog maar
de hoek komt kijken, hoe
de oorlog
Die moeder moet
rouw geweest zijn. Ze raasde niet
ze tierde niet op de kinderen vreemde tegen
de buurt. Ze zal Marjorie Wi
de krullen hebben
Leerde zij in die donkere tijd
Gods plan met haar kennen? „Op
een avona. eind 1942. kwam mijn
man thuis met een boek van Scho-
lem Ash. „De Nazerener", en hij
zei: dat moet je eens lezen. Ik
heb het gelezen. Maar ja! Om-
streeks diezelfde tijd zei een wild-
,Fijn hè. als
_Hj7log is afgelopen, hangen we
alle N.S.B.'ers op". Ik dacht aan
I .J.E.koor
brengen. We vroegen
af of zelfs in deze stijl het lied
„Hij stierf aan het kruis" gezon-
wel het voor de oorloê al wat gen in een vlot walstempo met -iv
bekendheid kre?| door gde liede- «"aarbegeleiding wel helemaal nifred
ren van Johannes de Heer. is jjf f
„Celestophone". John Buurman Uc„u<=x
uit Rotterdam zingt hierop al- we ,hct w,el hebfc,cn is de ene elf niels terug te zeggen. Ze vertellen «Prak tegen die vreemde over de
leen of samen met Floor Stoop. de andere negen in typisch je dan, dat je mooie krulletjes rechter en de linker wang. Hij
- holdorp snnnta. Amerikaanse stijl. die op zichzelf hebt_ en dan kom je maar gauw
.5® aantrekkelijk is Het is een naar huis anders word je veel te
ijdel."
Het wrede spel herhaalde zich
chlagers. zal aantrekken korte üid later. „WU behoorden. loof.
u naar de buurt zei. tot de betere loof
Heel anders is dc sfeer van de klasse Ik had mooie, gekleurde,
tweede aeugd-in-Actie-plaat. die glazen knikkers en met het knik-
hoeveel ge- keren mocht ik altijd meedoen.
antwoordde: „Maar als
te luisteren Niet iedereen «W «t
Nederland
niet. al heeft de nog jonge
'lorieklanken", die aarzelend een
*gin maakte met een ouderwet-
H toerenplaat, zich nu ook ge- Jfe'ren"biedé™wö?den'ïtefds"
het lied ..'k Geef mijzelf
volkomen" kunnen waarderen,
dat de tremulant er toch wel
wat erg sentimentele klank
legt. Dat neemt niet weg dat de ons kennelijk la
stem van John uitermate geschikt zichten dit jeugdi
lijkt voor een mooi strak lied en heeft. Door de
dat het is te hopen dat er nog van de Grote iverK vai
meer liederen van hem zullen uit- biedt de plaat heel mooie
komen. zang. en er zijn heel goede opna- stoppertj
„Wat
tiewerk Maar het ging ,1CV
[oede acoustiek gjng om de knikkers, die altijd op
«r zror, Goes de een of andere manier werden
afgepakt. Toen ik eens bij het ver
spelen met een jonge-
portiek stond, werd het
entje door zijn moeder weggeroe-
groot geloof hebt, z
beuren!" Ik dacht:
t heb ik voc
loof?" Na een gesprek
weer. en een brief naar een of
ficier van het Leger des Heils,
mevrouw Knuttel, werd mij aan-
in de Hervormde Kerk gekomen
tegen Pasen kan ik het
s niet uithouden door al-
jr over de Joden wordt
verteld. Zijn het alleen de Joden
geweest, die Christus hebben ge
kruisigd? Het gebeurt -wei- eens-als
men mij hoort spreken, dat men
niet kan geloven, dat ik Hervormd
Vis u mij als Christen een
naam wil geven, dan is die naam:
orthodox, waarvan voor mij het
centrale is: verlost te zijn. zondig
en tegelijkertijd in Christus zonde
loos. Wie heeft dat ook al weer
gezegd: ik zou best Christen wil
len zijn als de Christenen er wat
verloster uitzagen? Met die uit
spraak ben ik het eens.
Mijn eerste lezing kreeg ik op
een bijzondere manier. Ik had een
gesprek gevoerd met de Rotter
damse predikant ds. Keers, en op
een keer belde hij mij op met de
uitnodiging voor een vereniging
over Israël te komen spreken. Dat
heb Ik gedaan, en kort daarop
kwam een tweede uitnodiging, en
zo Is het verder gegaan. Ik spreek
zoals Ik al zei, altijd over Israël
on Gods plan met Zijn volk. Daar
over bestaat veel misverstand.
Heeft God nog een plan
ontrouw, al doen wij,
niet wat van ons wordt
gevraagd. God wel getrouw Is.
Lees u nu Romeinen 9. 10 en 11
eens, lees eens wat Paulus zegt.
Het Is nog steeds:eerst de
Jood en ook de Griek
Beeld
„Welk beeld heeft de Jood in
de loop der eeuwen van de Chris
tenen en van de Christelijke sa
menleving gekregen? Herinnert u
zich de vervolgingen, de pogroms?
De Christenen halen graag de uit
roep aan: Zijn bloed kome over
ons en over onze kinderen. Zij
willen, dat alle vloeken voor Is
raël zijn en alle zegeningen voor
hen. De Christen verwacht van de
Jood. dat hij hetzelfde doet als
zij. terwijl de Joden de Christus
niet kennen. Zij eisen van de Jo
den te veel van hetgeen zij zelf
niet kunnen opbrengen. In Jeruza
lem zijn alle kerkgenootschappen
en secten vertegenwoordigd en zij
bevechten elkaar de eerste plaats.
Wat moet de Jood daarvan den
ken?
In 1900 jaar Christendom is er
weinig liefde tot de Jood geweest,
kijk maar naar de geschiedenis.
Er zijn zoveel keien voor het aan
gezicht van de Messias opgericht,
dat de Joden Hem niet kunnen
Eberlé-Goilib
zien. Zij krijgen van Hem een ver
wrongen beeld. En eerst zullen
we stuk voor stuk die keien moe
ten wegnemen, dan pas zal de
Jood Hem zien, zoals Hij is".
Een tengere vrouw trekt vele
avonden van vergaderzaal naar
vergaderzaal en zij wordt niet
moe te spreken over het Joodse
volk met het doel begrip te
den
in die ogen
branden. Zij
de klemtoon
ippel. Houdt God met Zijn
geen rekening meer? Zij heeft
grote, heldere ogen t
kan een heilig vuui
legt steeds opnieuw
op: eerst de Jood
Griek. „God is getrouw". De Jo
den zullen Jezus als hun Messias
moeten gaan aanvaarden. „Maar
spreekt u nooit van zending onder
de Joden. Waarom zending onder
hen'' Het Joodse volk heeft Te-
nach veel langer dan de Christen
heid en leest hem in de grond
tekst. Kan dan een niet-Jood. die
dit eerste gedeelte van de Bijbel
slechts uit vertalingen kent, hem
nog veel leren? Hoe komt het,
dat aan de nieuwe Bijbelvertaling
geen Joden hun medewerking ver
leenden. Zouden zij niet het beste
de moeilijke Hebreeuwse taal kun
nen weergeven in Nederlandse be
grippen?"
Neen, geen zending, maar dc
keien wegnemen, de keien van
bij de massajeugd
Oudgediende
niets ge- volk? Men zegt: Israël Is ontrouw
geworden, Israël heeft alles
ge- hcurd. De Christenen zeggen: Nee.
en de Joden niet, hun werken zijn er
of- niet naar geweest, alles Is overge
gaan op ons. Maar daar tegen
over staat, dat, al worden wij,
i het lied „Wat zult
Een
e Glorieklanken
eken heeft uitgebracht, is
P 2008. met het I.J.E. koor
leiding van Frits Heuvelink heel' gevarieerd"progJ
iet G. van der Schoor aan het dpn
gel en met een mooi helder ko-
erkwartet. De plaat heeft een
eede klank; de liederen worden
elder en zuiver gezongen
heeft
beneden
- mogelijkheid van een grotere af- van het geheel
de laatste wisseling. Er zijn dan ook al heel haalt. Dat doet misschien ook de
wat platen verschenen, die niet al- soede vakzang van Roos Boelsma.
leen een bepaald koor, maar een Vooral haar
.Maar"
De zending in de
JA, deze maanden zijn altijd de stille maanden. Ook Opa
Habel ontbreekt bijvoorbeeld chronisch op het program
ma. Er zal niemand een traan laten om de afwezigheid van
moeder Grafelink, Opa Habel missen we zeer. Het vreemde
is dat buitenstaanders da' niet begrijpen: ze bemerken hem
trouwens niet eens als hij wel aanwezig is. Hij is immers
maar een zwijgende, ineengedoken figuur, die de last van
ontelbare jaren met zich mee torst.' Hij kan nog inaar heel
weinig zien; het gehoor heeft het al een geruime tijd ge
leden opgegeven; zijn gang is moeizaam: hij moet vaak stil
staan onderweg, en zo nu en dan wankelt hij even, als door
een duizeling bevangen. Als ik hem zo, voetje voor voetje,
zie voortsukkelen, komt me dat woord van Paulus over
onze tentwoning, die afgebroken zal worden, in gedachten.
Een heel nuchter mens zal zeggen dat hij beter thuis kan
blijven: daar heeft hij het immers goeddaar zorgt een
gehuwde dochter prima voor de oude baas.
Nuchtere mensen zeggen altijd
dergelijke dingen Voor hen is
hel leven waarschijnlijk afgelo
pen, als je niet goed meer hoort,
niet goed meer ziet, en niet goed
meer loopt. Het enige, wat je
dan nog te doen staat,
inziens thuis blijven en
zeggen natuurlijk dat
Uit de
VOLKSWIJK
b,e- °ie' j-
door. Ik hoor nog wel eens
Te Deum Loudamus
De Soedanese staatsgreep heeft handen had genomen. Onze eerste
Beide platen hebben iets eento
nigs door de keuze. De laatste
plaat helt te veel over naar de ko
renkant en had heel goed
„anklang" vinden.
Voor dit maal willen remcani en
he," meeste üS ïenb.Sf li" rjKfVï!" 5"T"
T,Tr ISfUS ^.Vclblr/ bi», -
deet heel verschillend zijn Dc ene se P h8rls en de ..mui", del
van CID en draagt de ?ing? ,sj,fs Toch er ?e' de zin legt i
Te Deum Laud.mus (Niet ker belangstelling voor deze pla
■ren me* een serie onder ten Z|ln- al 2al dc tweede onge- zlJn
dezelfde naam van Phonogram twijfeld onder de kerkelijke jeugd Maar heeft di
met Kees Deenik. waarop we nog ^at ™eer aanhan«'. d'- eerste on- gevoeligheid I
wel zullen terugkomen). De ande- d« de randkerkelijke sta ds j eug
re serie draagt de naam van een
jeugdevangelisatieblad „Jeugd in
Actie".
De Te-Deum-platen zijn vakkun
dig hoogstaand en brengen ver-
'lende koren en liederen sa-
op één plaat. Wij beluisterden
b.v. No 2 met het Buurkerkkoor.
het Bartimeuskoor. de organisten
Feike Asma, Stoffel van Viegen
(ter begeleiding van Dc van
Oenen) en Peter Post (ter bege
leiding van David Hollestellc.) Het
is een mooie plaat geworden, met
veel afwisseling, die zeer goed
muzikaal verzorgd is. Deze plaat
brengt ons naar
vakstijl.
Heel anders zijn de Jeugd-in-
Actie-pl8ten. waarvan er tot nu
toe twee zijn uitgekomen, die on
derling ook weer zeer sterk ver
schillen Deze platen brengen geen
spontaan deze jonge
igen. Het is geen vakkoo
t ongekunstelde zingen
ddadig aan. We hoorden dat het
de komende maanden niei
'oor „Glorieklanken" zal
Jnnen zingen, omdat het een an-
contract heeft afgesloten,
we hoper dat er toch meer
laten zullen kunnen uitkomen.
Een heel ander koor. dat ech-
)ok mooi van klank is en
goede keuze van liederen
f«fl samengebracht op „Glorie-
■«ken. EP 2007" is het koor uit schillem
preekt: Hij I» een Jood, maai
rel aardig. En als Ik dan hier-
an wat zeg. als Ik een opmer-
geen nare gevolgen gehad voor
de zending Dit blijkt wel uit
een verslag van een zendeling in
het Engelse blad „The Sudan
Witness" van de Sudan Interior
oordje Mission:
tegenstelling in
I me verweten:
overgevoelig.'"
Een politieke omwenteling! Soe
dan stond ineens in het middel
punt van de belangstelling toen
op 17 nov 1958 de telexmachines
de wereld vertelden dat generaal
ik echter ben gaan Ibrahim Abboud de macht in
maken?
Joors sprookje
De lceftüd der mensen is langer
dan die der meeste schepselen,
^•nt de Schepper had aan mensen
d'flig jaren levens loegedachl.
r de ezel xroeg om .vs..If jV
kwijtschelding van lohhen en
"voegen, de aap tien jaren min
dering zjjner dwaasheid en de hond
«rhttien jaren korting van ouder-
gedachten gingen naar de veilig
heid van de zendelingen en we
waren dankbaar te horen dat
geen druppel bloed was verspild."
De verschillende ambassades
hebben hun landgenoten aangera
den rustig hun werk voort te zet
ten en de directeur van ons zen
dings veld schreef: „Dat houdt
voor ons in dat we de mensen het
evangelie blijven verkondigen. We
hebben onze Engelse lessen voor
Soedanese jongeren gewoon voort
gezet en die avond gaf een van
hun eigen voorgangers een
uitstekende evangelieverkondiging
'achten op de dood. Nuchtere mensen
zo van oordeel zijn uit bewogenheid
hoog-bejaarden. Die zijn immers met die blindheid,
doofheid en duizelingen constant op straat in gevaar?! Je leest
toch zo vaak in de krani dat ze verongelukken, of op slag dood
blijven, niet waar? Nu dan! Maar ik verdenk nuchtere mensen
ervan dat ze heel diep in hun hart zo diep dat ze het zichzelf
niet eens bewust zijn iets anders vinden. Dat ze zon heel
oud mannetje irritant vinden omdat hij een soort voorteken is
van het beste dat we allemaal bereiken kunnen in ons leven:
overgrootvader worden zonder gehoor en zonder gezicht en niet
meer meetellen. Althans niet meetellen in de grote, drukke
wereld. Want bij ons telt Opa Habel voor tien. En in deze maan
den missen we hem erg.
•^/AAROM? Dat is
i juist het vreemde: ik weet niet precies
weet alleen dat we het allemaal heerlijk
vinden als hij er is; als hij. zwijgend op z'n vaste plaats zit.
waar nooit iemand anders zal neerstrijken, zelfs niet als het
overvol wordt en ieder op zijn tien vingers na kan tellen dat
Opa Habel verstek z.a) laten gaan. Ik moet bekennen dat on-
vreugde om Opa Habel's aanwezigheid een mysterieuze
baas. die niet
gedaan wordt?
vreugde is Wat kun je hebben
hoort wat er gezegd wordt, niet z.iet
Niettemin hebben we alles aan hem!
Misschien denkt iemand nog dat Op,-v Habel wijze woorden
ik heb zjjn zwijgzaamheid al vermeld.
,ji afgebrokkelde at~
schien vermoedt
lijke offers vc
den door vele andere ve
i derde onze gevoelens
HOL E.\ IIAX.
Prof. dr. Herman Ridderbos i
verzórgde meerd Weekblad" (Uitg. Kok):
het „Gerefor-
tchter
vilde
geluk reerU
•erden hem de
•"'«.If jaren tobben van
tien der dwaasheid var,
tien ouderdom en ver
hond geschonken, daar-
,sg hy lyn leeftyd ver-
soogd tot sevenlig jaar.
liederen die in een studio op
genomen zijn, maar nemen ons
mee naar samenkomsten van de
jeugdevangelisatiebeweging Youth
for Christ. Zij bevatten samen-
duetten.
olksdecl is dat het dol is op leiders en tegelijk
vuurbang" \oor de regering van boven af. Ik denk.
lat wij dit uit de dagen van de Afscheiding en de
lolcnnlie hebben overgehouden.
e«el, zang. koorzang, soli
Jeugd in Actie
GEMAKKELIJK
Prof. dr. F. W. Grosheide ir
Beleven":
We hebben wel geen kussens mei
ken. maar we zoeken toch de midi
keljjk te zitten en daarin slagen we
Ik vrees soms zelfs, dal we ook g»
zalig worden.
Dr. P. G. Kunst (in hetzelfde blad) woonde in
Nyborg een discussiegroep bij over de wederzijd
se invloed van westers protestantisme en ooste
lijke orthodoxie-
Onze opdracht was een gcdachtenw isseling Ie
houden over de invloed van de orthodoxe kerken in
het oosten, waarmee de westerse kerken hun winst
kunnen doen en omgekeerd over de invloeden van
de westerse kerken, waarmee de oosterse kerken
Toeneming aantal
protestanten in
Westfalen
bovendien is zijn afgebrokkelde stem slecht te verstaan. Mis-
ander dat hij ons voortdurend met gelde-
ar zijn bescheiden bijdragen wor-
overtroffen. En misschien schrijft
an onze eigen buitennissighcid toe.
-o.,, „elk normaal mens laat zich ooit inspireren door een
afgetakeld oud baasje. Vooruit dan maar. al blijft het ge
heimzinnig dat elke stafnieuweling dan door dezelfde eerbied
bevangen wordt en fluistert: „Zeg, die oude man daar wie
is dat? Hij heeft iets over zichI"
LI IJ heeft inderdaad iets over zich. Misschien is dat „iets"
1 1 de scTiim van een ver verleden. Weet u: J
MET ZO BEDOELD
Prof. dr A. J. Bronkhorst schrijft ii
Nederland" over de kinderdoop:
Ik hoorde eens, dat Nicolaa* Beets o
doop zou hebben gezegd: Wanneer Jez
onze doopdienstcn zou binnenkomen
met de doop der zuigelingen bezig zou
zeggen: „Het it niet zo bedoeld, mat
Door de president van het pro-
rtcei van de tcstantse kerkgenootschap in West-
falen, Wilm, is op de synode in
Frömern verlangd, dat ook de
kletne gemeenten over eigen gods-
„Hervormd huizen moesten beschikken
In Westfalen groeit het aantal
protestanten Jaarlijks met onge-
er de kinder- veer 65.000, hetgeen volgens de
it in één van Pre*'dent wel genoeg moest zijn
om de bouw van protestantse ker
en ont daar ken in dit gebied te rechtvaardi-
zien, zou Hy *en.
Hij bepleitte dan ook een urgen
tieverklaring voor de bouw van
kerken in deze deelstaat.
niemand
weet. Ja
z zelf in ons werk betrokken, maar een "kwart" eeuw "elèden
stapte hij er uit omdat hij te oud werd In vergeelde notu-
Jenboeken staan zijn daden beschreven: hij heeft een gonera-
L tie gevormd, die nu zelf at hoiaarri mot, wu i
zich wijkpredikanten 1
misschien is dat ..iets" het verleden.
Misschien is het ook „geloof" en „liefde" en „hoop" Die 2
zijn bij hem één. Eens. toen een betide kwajongens langs
5 hem heen stoof, zodat hij schrok en terugdeinsde, heb ik hem
horen zeggen: „Liev,- kinderen!" Ik vond ze allesbehalve
lief, eerlijk gezegd. Maar op de duur begreep ik wat hij be- ö-
doelde Hij bedoelde het niet sentimenteel, en ook niet op
si-in ii uemeei, en ook niei c
grond van hun eigen gedrag. Hij bedoelde het bijbels: lief
als Gods geliefde kinderen en erfgenamen Hij ziet de jonge
en dc oude mensen niet meer zoals -;J—
zoals ze in Christus zijn.
Zulke mensen zijn uiter
1 in zichzelf zijn, maar
uiterst zeldzaam. Daarom
ga je gang
MIEBEL
