CHRISTELIJK
LADY ISABELLA
Laat andere
niet alleen
groepen
staan
Ds. Sonneveldt preekt
nog in het Spaans
Dr. de Wilde met emeritaat
Een woord voor vandaag
Kanttekening
Jaarverslag kreeg alle eer
bij de C.J.B.T.B.
K2r
zonder kringen
East Lynne
De paus over het
wereldconcilie
C.N.V. tot Ver. Chr. Onderwijzers
Voor en tegen van
aansluiting bij
vakcentrale
FN kringen van christelijke
onderwijzers wordt verschil
lend gedacht over de vraag of
men als organisatie zich wél
of niét dient aan te sluiten bij
het Christelijk Nationaal Vak
verbond. De grote Prot. Chr.
Onderwijzersvereniging schijnt
daarover dit jaar een beslis
sing te zullen nemen, maar
een kleinere organisatie, de 200
leden tellende Ver. van Chr.
Onderwijzers, voelt in het geheel
niets voor aansluiting. Enige
weken geleden werd dit tijdens
een jaarvergadering nog eens
duidelijk gezegd.
In „De Gids" geeft het C.N.V.
nu zv« mening over deze zaak.
De heer Van Efferink, de voor
zitter van de afzonderlijke
groep van christelijke onderwij
zers, verwacht blijkbaar, dat de
HPCOV zich bij het C.N.V. zal
aansluiten en daar is hij tegen.
Dat is natuurlijk zijn goed recht,
evenals het ons goed recht is om
de argumenten van de heer Van
Efferink te toetsen.
Welnu: de heer Van Efferink
heeft allereerst gewezen op de
eigensoortige positie van de on
derwijzer. Daarin heeft hij, dunkt
ons, gelijk. De onderwijzer neemt
inderdaad een bijzondere positie
in. Hij is aan de ene kant werk
nemer in dienst van de school,
maar aan de andere kant is hij
voor een zeer belangrijk deel de
drager van het onderwijs. Vooral
bij het christelijk onderwijs
spreekt dat laatste. De christen
onderwijzer is als wij bet zo
eens mogen uitdrukken het
„verlengstuk" van vader en moe
der. De onderwijzer is niet alleen
degene, die een bepaalde dosis
kennis overdraagt, nij is vooral
opvoeder.
Wij zijn het daarom met de
heer Van Efferink eens, dat de
onderwijzer een bijzondere, een
eigen-soortige positie inneemt.
Maar zouden de onderwijzers
dèfcrom dan niet bij het C.N.V.
behoren? De heer Van Efferink
stelt dit. En dit nu is een vreem
de conclusie. Want werknemers
nemen immers ieder naar hun
aard een eigensoortige positie
Alle werknemers hebben een
eigensoortige positie. Niet één is
gelijk aan de andere. En toch vor
men ze samen het C.N.V. Waar
om? Omdat ze behalve hun onder
linge verschillen ook vele dingen
gemeenschappelijk hebben. Welke.
In de eeiste plaats hun chris
telijke roeping om de samenle
ving te beïnvloeden :n gehoor
zaamheid aan de bijbel. Dat is
niet alleen een taak van een klein
groepje; dat is de taak van al
len. Niet alleen de koster en de
sigarenmaker zijn verantwoorde
lijk voor de christelijk-iociale
voorlichting in Nederland, masr
ook de leraar. Niet aUeen de trein
bestuurder en de secretaris-gene
raal van een departement zijn
geroepen de structuur van dc
maatschappij te beïnvloeden in
gehoorzaamheid aan het
lie, maar ook de onderwijzer. Niet
alleen een textielarbeider en een
ambtenaar zijn verantwoordelijk
voor de chrlstelljk-sociale beïn
vloeding van de maatschappij in
Nederlands Nieuw-Guinea. maar
ook de onderwijzer.
Dat is het eerste, dat zij allen
gemeenschappelijk hebben: de
verantwoordelijkheid voor de al
gemene christelijk-sociale beïn
vloeding.
In de tweede plaats hebben zij
allen gemeenschappelijk de alge
mene sociale belangen: de volks
gezondheid. de woningbouw de al
gemene loon- en prijspolitiek enz.
Naast de taak. die een christe
lijke organisatie heeft ten aan
zien van de eigen beroepskring, is
er nog een taak, die in het ge
meenschappelijke vlak ligt. En
nu is het om geen sterker
woord te gebruiken
om de behartiging van die alge
mene sociale belangen maar aan
anderen over te laten en er zen
alleen de vruchten van te plukken.
Wél profiteren
Era christelijke ornalntte vin
werknemers, die niet bij bet
C.N.V. is aangesloten, Is daarom
te vergelijken met een ongeorga
niseerde onderwijzer,
organiseerde christen-werknemer
denkt blijkbaar alleen aan iloh-
aelf. HIJ laat ilJn
maar modderen. En als «U let»
bereikt hebben, dan profiteert hij
er wel van mee.
ke werknemersorganisatie,
denkt blijkbaar alleen aan öe
eigen beroepskring. Zij laat de
beoefenaren van andere beroepe
zouden hem willen vragen, of hij
nog eens ernstig zou willen na
gaan of zijn standpunt wel in over
eenstemming is met het christe
lijk beginsel.
De heer Van Efferink noemde
meer gezegd. Hij laakt het in het
C.N.V., dat wij de gedachte van
de p.b.o. ook in de school willen
zien toegepast.
Hij bestrijdt het C.N.V., omdat
wij pleiten voor verlenging van
de leerplicht tot 16 jaar.
Hij beweert, dat het C.N.V. mee
zingt in het koor van alles wat
voor progressief wil doorgaan.
Wij zullen op dat alles thans
niet ingaan. In de eerste plaats
omdat de heer Van Efferink er
blijk van geeft de zaken, waar
over hij spreekt, niet goed bestu
deerd te hebben. En in de tweede
plaats omdat, als de heer Van
Efferink invloed wil hebben op de
oordeelvorming in het C.N.V. hij
er dan niet buiten moet blijven.
Het C.N.V. is een verbond van
bonden. En als een groep buiten
dat verbond blijft, ontneemt zij
zichzelf de mogelijkheid invloed
te oefenen op de bepaling van de
standpunten. Maar dan moet men
ook niet achteraf gaan klagen,
dat het ingenomen standpunt on
juist is.
Gereformeerden in Argentinië
Een actieve
*b Bloedzuiverende knnr
met Kruschen Salts
drijft de oorzaak van die ondragelijke
Rheomatlsehe Pijnen eruit
Onzuiver bloed is inderdaad veelal de
oorzaak van veler lijden aan Rheuma-
tische Pijnen. Kruschen's zes minerale
zouten voeren de bloedzuiverende or
ganen nieuwe krachten toe, maken ze
weer Jeugdig. En zo - naarmate het
bloed weer krachtig gaat Stromen - ver
dwijnen de pijnverwekkende onreinhe
den langs natuurlijke weg. Vraa6
emeritus van
78 jaar
Weinig Nederlanders realise
ren zich dat er niet alleen uitge
strekte oerwouden zijn op het
Zuidamerikaanse continent, maar
dat men er ook miljoenensteden
vindt. Buenos Aires is zulk een
stad en heeft minstens vier maal
zoveel inwoners als Amsterdam.
Het doet vreemd aan om midden
in deze Spaans sprekende wereld
stad een bordje te ontdekken met
het Hollandse opschrift: „Gere
formeerde kerk". Als men daar
naar binnen gaat vindt men een
vriendelijk kerkje met ongeveer
honderd zitplaatsen, waar iedere
zondagmiddag een Hollandse
dienst wordt gehouden. Natuurlijk
worden er ook diensten in het
Spaant gehouden want zoals in
alle emigratiegebieden kan ook
hier een belangrijk deel der twee
de en derde generatie de moeder
taal niet meer spreken.
De Hollandse kerk in Buenos Aires
werd in 1900 gesticht door een aantal
emigranten die al in 1889 naar Argen
tinië waren gekomen. Deze emigratie
was geen groot succes geweest, omdat
de landverhuizers geen boeren waren
en zich toch in een boerenstreek wilden
gaan vestigen. Van de circa 5000 emi
granten keerde wel 80 naar het vader
land terug. De overigen zochten werk
in de fabrieken van Buenos Aires.
In de stad Rosario was een andere
groep neergestreken, die een eigen pre
dikant hadden. Deze voorganger Kivam
1900 naar de hoofdstad om daar de
makkelijk. De eenheid was vaak zoek,
en het feit dat mensen die in Neder
land tot verschillende kerken hadden
behoord, nu weer in een dienst zich
moesten vergaderen, verbeterde de
situatie natuurlijk niet.
Juist in zo'n tijd van strubbelingen,
toen de gemeente weer vacant was,
kwam ds. A. C. SSonneveld uit Holland
naar Buenos Aires om de leiding over
te nemen. Actief gooide hü zich in het
lang niet gemakkelijke werk en slaagde
er in de eenheid te herstellen. Ds. Son
neveldt keek verder dan alleen het
kerkewerk en stichtte al spoedig een
Hollandse school waar hij zelf onder
wijs gaf. Al de jaren door is deze pre
dikant in Zuid-Amerika gebleven. Hij
i emeritus, maar eigenlijk kan hij
nog niet goed gemist worden en nog
altijd gaat hij in de diensten voor, in de
gemeente die hij twee maal in zijn leven
heeft gediend.
Boeren en olie
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Mensingeweer, D. Bouw-
stra, kand. te Den Haag.
GEREFORMEERDE KERKEN
Examens: De classis Groningen heeft
prep. geëxamineerd en beroepbaar ver
klaard L. J. Wolthuis, kand. te Gronin
gen, Paterswoldseweg 81a.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Tweetal te H. I. Ambacht, A. Elshout
te Utrecht en H. Rijksen te Vlaarólngen.
Beroepen te St. Annaland, Chr. van
Dam te Rotterdam Zuid.
DOOPSGEZ. BROEDERSCHAP
Tweetal te Haarlem (jeugdpred.), J.
W. Hilverda te Veenwouden en J. P.
Jacobszoon te IJmuiden.
eigen kerkje
K^chra la "uwapoUieker of drV«"f Strooide rahapen b««n te brongen.
Praeses Haagse kerkeraad
Dr. W. J. de Wilde, de nestor van
de hervormde predikanten te *s-Gra-
venhage is voornemens met emeri
taat te gaan, nu hij 20 maart a.s.
de 65-jarige leeftijd zal bereiken.
Dr. de Wilde werd 20 maart 1894 te
Sloten (Fr.) geboren Hij bezocht de
Franse school te Balk en het gymna
sium te Sneek. Te Groningen studeer
de hij theologie en 19 okt. 1019 aan
vaardde hij het predikambt te Bu-
rum. In 1922 vertrok hij naar Kou-
dum en in 1925 volgde hij wijlen ds.
C. A. Lingbeek op te Reitsum.
In die tijd promoveerde hij te Gronin
gen bij wijlen prof. dr. L. H. K.
Bleeker tot doctor in de theologie op
een dissertatie getiteld: „De messi-
aanse opvattingen der middeleeuwse
exegeten Rasji. Aben Azra en Kim-
chi vooral volgens hun kommentaren
op Jesaja Datzelfde jaar werd hij
predikant te 's-Gravenhage als opvol
ger van wijlen prof. dr. Joh. de
Groot.
1940 ging
'het" Bezuidenhoutkwartier.
Bij splitsing van deze wijk werd dr.
De Wilde predikant van Marlot. Na
het emeritaat van ds. A. J. Worm-
goor werd dr. De Wilde in zijn plaats
praeses van de centrale kerkeraad en
dus van een eigen wijk ontheven. In
het confessionele verenigingsleven
neemt hij een vooraanstaande plaats
in. Aan het Chr. gymnasium
's-Gravenhage e-i het Grotiuslyceum
te Delft is hij leraar Hebreeuws en
Grieks.
Van zijn hand zijn tal van publicaties
verschenen. Hij schreef o.m. een boek
„Afscheiding en doleantie" en heeft
in de serie „Tekst en uitleg" meer
dan een bijbel boek behandeld. De
verdiensten van dr. De Wilde vonden
erkenning in zijn benoeming tot rid
der in de Orde van de Ned Leeuw.
Het ligt In de bedóeling, dat ds. W.
Sybrandy dr. De Wilde zal opvolgen
als praeses van de centrale kerke
raad te 's-Gravenhage.
slaagden zij erin i
gebruik te nemen.
Thuis voelen
De gemeente telt nu circa 360 leden.
De huidige predikant ds. G. K. Geerd
vertoeft om gezondheidsredenen in Ne
derland en de Hollandse diensten worden
nu tijdelijk verzorgd door de hulppredi
ker C. van Rijn, ó'ie nog maar kort in
Argentinië is en de Spaanse taal nog niet
voldoende machtig is om reeds in het
Spaans te spreken. Het gevolg is dat de
hulp van ds. Sonneveldt weer moest
worden ingeroepen, die hoewel acht en
zeventig jaar oud, toch nog vitaal ge
noeg is om ó'e wekeijkse diensten te lei
den. Er zijn nu zustergemeenten in
Chubut, Tres Arroyos en Mar del Plata,
die samen met de kerken in Brazilië nu
een Gereformeerde classis gevormd heb
ben.
By een bezoek aan een Hollandse
kerkdienst kan men zich werkelijk ii
het vaderland wanen, niet alleen van
wege het vertrouwde Hollands dat ge
sproken wordt, maar ook vanwege de
blauwe ogen en blonde haren van de
gemeenteleden, die voor het merendeel
van Friese en Zeeuwse afkomst zijn.
Iedereen kent iedereen en na de dienst
drinkt men gezamenlijk een kopje thee.
Als je als nieowkomer daar tussen staat
en links en rechts kennis maakt, gaan
er al gauw verscheidene deuren voor
je open. En als je die deuren dan bin
nengaat, bemerk je dat velerlei moei
lijkheden en teleurstellingen deze men
sen niet bespaard zijn gebleven.
Over het algemeen moet een Hollandse
emigrant naar Zuid-Amerika heel wat
meer aanpassingsvermogen bezitten dan
die naar de Engels-sprekende gebieden
Noord-Amerika, Zuid-Afrika en Austra
lië gaan. Dit aanpassingsvermogen geldt
meer de volksaard dan het klimaat.
Ik had het voorrecht te worden uit
genodigd door een Friese boer naar
zijn kleine, eigen-gebouwde huisje in
een van de dorpen rondom Buenos
Aires. Hij had door bedrog van Bra
zilianen een groot deel van zijn bezit
-verloren, maar hij en zijn vrouw wer
ken hard en vastberaden zonder hun
optimisme te hebben verloren. Toen
ik zijn vastomlijnd profiel bekeek, ter
wijl hij achter zijn orgel zat, waarop
de vertrouwde Johannes de Heer-bun
del stond, drong het plotseling tot me
lokaaltje van ae preaikamswomng ge- do hoezeer ik me daar thuisvoel-
houden, toen kregen de Hollanders gast-
vrijheid in de Engelse kerk en in 1942 ae
Kort nadat ds. Sonneveldt in 1911 in
het ambt werd bevestigd werd 500 km.
naar het zuiden een gemeente gesticht
in de stad Tresaroyes. Nog veel verder
zuidelijk over een uitgestrekt deel van
de provincie Chubut en Comodoro Riva-
davia hadden Zuid-Afrikaanse boeren,
heerschappij hun oude werk opnamen,
een eigen gemeente gesticht. Ds. Sonne
veldt werd uitgenodigd om deze kolonie
te bezoeken en de kennismaking was zo
goed dat zij al spoedig een beroep op
hem uitbrachten wat hij in 1915 aannam.
In deze jaren hadden de boeren sterk
te kampen met watergebrek. ZR riepen
de hulp in van de regering, die eindelijk
een pompinstallatie zond. Er werd ech
ter geen water gevonden, m
olie. Comodoro Rlvadia is nu
langrük oliecentrum geworden.
Ds. Sonneveldt bleef tot 1923 in Chu
but. Toen ging hij een jaar met v
r Nederland, maar ondertussen
in Buenos Aires weer moeilijkheden
de gemeente ontstaan. Het gevolg
beroep op ds. Son-
diende. Vier maanden lang werk
te hij temidden van de boeren in hei
zuiden. In deze maanden kon hij net
van boerderij tot boerderij trekken.
De andere zes maanden van het jaar
werkte hij iü de hoofdstad.
Ondertussen groeide zijn gemeente
daar ook weer, want tijdens zijn verlof
geslaagd een aantal Hol
landers" te interesseren voor emigratie
naar Argentinië, waardoor de gelederen
enigszins werden versterkt. In de stad
Tres Arroyos kon ook een predikant be
roepen worden en in de afgelopen jaren
werd daar zelfs een Hollandse schc
gesticht.
De financiële toestand van de kerk
Buenos Aires werd langzamerhand ster
ker. Eerst werden de diensten
lokaaltje van de predikantswoning ge-
Na: „Uw naam worde geheiligd" en voor: „Uw wil geschie
de" leerde Christus ons bidden: „Uw koninkrijk kome.'
Waarom moeten we dit bidden? Komt Gods koninkrijk niet
toch. ondanks onze gebeden? Er zijn mensen, die om dezt
regel het gehele onze Vader" verwerpen als christelijk
gebed. Zij menen dat alleen een Jood kan bidden om de
komst van Gods koninkrijk, omdat zij deze woorden zien ah
een gebed om het duizendjarig rijk.
Maar deze bede richt zich niet op de toekomst, althans niet
in de eerste plaats. Toen iemand Christus vroeg naar het
koninkrijk der hemelen antwoordde de Heiland dat het
midden onder ons is. Kennelijk dacht Hij aan Zichzelf. God.<
koninkrijk is daar waar Christus 'is. Als wij bidden, „Utr
koninkrijk kome" denken we niet aan de stichting van een
heerschappij Gods die door een goddelijke revolutie geheel
buiten ons om tot stand komt al zouden wij allerminst
willen ontkennen dat de komende regering Gods geen wer
kelijkheid zou zijn. We vragen Hem de troon van ons har.
te bestijgen. AUeen bidden „Uw naam worde geheiligd" in d(
zin van „wij die Zijn naam dragen worden apart gesteld"
niet voldoende. We moeten ons niet plaatsen in een isolemew
zonder meer. De heiliging van de christen moet gepaard gaar
met de troonbestijging van Christus. Is Christus Koning var.
uw hart?
DE ZELFSTANDIGE RECHTER
Jaarvergadering
te Utrecht
inwrijven laten drogen
afborstelen
helpt direct tegen etensvlekken, vet,
teer, smeer, olie, vruchten, wijn, gras,
lipstick, parfum, stempelinkt, enz.
verwijdert vlekken Royale tube f.1.95
LAHNEMANN Laren (N.H.) Postbus 18 Imp. v. Polycolor-K2r-Placentubex-Margret Astor-Mouson-Blendax
123
knrard'u"ra U<jferd. uttd.grad
'n¥Hid'nvif wSSraï'oc. ,u- -
nam rij het op de arm. het rechtop houdend, en
h,^ebhtetum^aTeen kta*
te zHeVgen:^fh.dC€Hc{r^m. ktinèn inbeelden dat
het haar eigen kleine Archibald w»« uit zijn baby-
tljd. ..Maar hR Ujkt niet -eel op u
Het is het evenbeeld van mUn lieve man. Als u
mijnheer Carlyle ziet."
Barbara zweeg en boog als luisterend het hoofd.
„Mijnheer Carlyle u zeker erg knap? «ei de ar
mé lady Isabel, in de mening verkerend dat de
pauze werd Ingelast om haar gelegenheid tot het
lanceren van de een of andere opmerking te ge-
Ve.?Knap 1 s hij. maar dat is niet zijn voornaamste
®°5tt ts'zo^n eTel karakter' Door ledereen ge»ebt
en gerespecteerd, ja ik mag gerust zeggen 8eU«a.
De enige mens die hem niet waar waarheid jvist
te schatten.
,,,tra— Hoe zij hem toch ln
de ateek kon laten hoe zij ook maar één blik over
kon hebben voor een andere man. terwijl zij mijn-
van
door ANN LUDLOW
heer Carlyle haar echtgenoot mocht noemen, dat
zal wel altijd een raadsel blijven voor degenen die
hem kennen".
Een bitter gekreun bijna was het haar over
de lippen gekomen.
„Dat is zeker het ponywagentje riep Barbara
uit terwijl zij opnieuw luisterend het hoofd boog
Als het zo is, wat is mijnheer Carlyle dan bijzon
der vroeg thuis! Ja. dat is beslist het geluid van
de wielen."
Hoe lady Isabel het klaarspeelde om te gaan zit
ten. besefte ze nauwelijks; hoe zij er in slaagde,
haar siddering te verbergen, is haar nooit duide
lijk geworden. Het werd stil; Iemand kwam de
hal binnen. Barbara, de baby in de armen, liep
naar de zaaldeur; daar verscheen een hoge gestal
te. Opnieuw bevond lady Isabel zich in de tegen
woordigheid van hem. die eens haar echtgenoot
Hij bemerkte niet dat er Iemand tegenwoordig
waa; hij boog zich naar zijn vrouw en kuste haar
innig. Met Jaloerse blik volgde Isabel. wat er ge
beurde. Zij zag Barbara's o. zo lange, hartstochte
lijke antwoordkus, zij hoorde haar gefluister:
„Mijn liefste!" en zij zag hem een lichte wending
maken om net zulke innige kussen te drukken op
de rozige, geopende lipjes van zijn kind. Had zij
er op gerekend, dat dit haar te wachten stond?
Het behoorde bij het kruis, dat zij op zich had
genomen te zullen dragen en dragen móést zij
ge, hartelijke wijze als tevoren zijn vrouw had ge
daan. Zij legde haar bevende hand in de zijne, daar
viel niet aan te ontkomen: weinig vermoedde mijn
heer Carlyle dat diezelfde hand ontelbare malen
door de zijne teder omvat was geweest, ja, hem
plechtig trouw hBd beloofd voor het altaar op kas
teel Marling.
Zij zette zich weer in haar stoel, staan kon zij
niet. en zij had een gevoel alsof ook de laatste
druppel bloed uit haar lichaam was geperst. Zeker
was dit het geval wat haar gezicht betrof. Mijnheer
Carlyle stelde enige beleefde vragen aangaande haar
reis, maar zij had niet de moed haar ogen naar
hem op te slaan, terwijl zij haar antwoorden fluis-
„Je bent gauw thuisgekomen, Archibald", riep
Barbara. ,,ik had je zo vroeg niet verwacht. Ik
had niet gedacht dat je weg kon komen. Ik weet
wat zo'n jaarlijks rechterdiner in het Bokshoofd
zeggen wil: ze maken het altijd laat.'
„Dat doen zij vanavond ook", lachte mijnheer
Carlyle. „Ik heb mijn kans waargenomen en wist
weg te komen, toen de pijpen gebracht werden,
dat had ik mij al voorgenomen, als het mogelijk
zou zijn. Dill, die van plan is om ook tegen de
taaiste rakkers geen krimp te geven, heeft een uit
vlucht klaar voor 't geval dat ze me missen: „Plot
seling weggeroepen, belangrijke aangelegenheid,
niets aan te doen."
Ook Barbara lachte. „Was papa er ook?"
„Natuurlijk. Hij presideerde zelfs. Wat zou het
diner trouwens waard zijn zonder de president van
de rechtbank, Barbara?"
(Wordt vervolgd, i
dikwijls een ondankbaar werk. Maar
al te vaak wordt dit werkstuk op de
jaarvergadering voor kennisgeving
aangenomen. Geheel anders ging het
toe op de gisteren in Utrecht gehou
den jaarvergadering van de Chr. Jonge
Boeren- en Tuindersbond. Daar zag
kans om de bijna 200 afgevaar
digden van de 233 afdelingen de gehele
dag bezig te houden met het verslag
de bondssecretaris R. Bos. En de
aandacht verslapte geen ogenblik.
Het bestuur had besloten, dat de a
dacht in deze jaarvergadering nu e
geheel gericht moest worden op de gang
van zaken in de bond. Dan konden de
leden op de hoogte komen met alle
tiviteiten in het bondsleven. Het bestuur
kreeg dan ook de gelegenheid om te
?rnemen welke vragen en welke kri
ek in de ledenkring leeft.
Zo verscheen dan ook op het po
dium telkens een ander forum uit het
hoofdbestuur, dat de vragen
merkingen over een bepaald gedeelte
van het jaarverslag moest beantwoor
den. Aangezien men in de kring der
agrarische jongeren gewend is onbe
schroomd voor zijn mening uit te ko
me en de podiumvrees daar veel
minder groot is dan elders, gelukte
deze nieuwe methode wonderwel. Een
groot aantal leden kwam met vragen
en kritiek en zo passeerden vrijwel al
le bondsactiviteiten de revue.
Men sprak over het waarom van de
chr. organisatie, maar ook over hel
technisch jongerenwerk en het wedstrijd
dat de laatste jaren zo'n voor-
plaats inneemt. De vragen rond
het dorpshuiswerk werden uitvoerig be
sproken maar uiteraard trokken ook
ken van minder belang zoals kleur
tekst van de invitatiekaarten de a
dacht.
Natuurlijk kwam ook een eventueel
samengaan met de meisjes uit de Chr.
Bond van Plattelandsvrouwen aan de
orde. Volgens de secretaris is een "volle
dige fusie met de meisjes voor sommi
gen een bui, die dreigt terwijl anderen
er een hoopvol teken in zien van een
frisse aanpak. Naast een volledige fusie
blijft ook de mogelijkheid tot nauwe
samenwerking op federatieve basis be
staan. Een opinie-onderzoek in de zaal
leverde een overgrote meerderheid voor
deze laatste samenwerkingsvorm op. Al
te veel waarde kan echter niet worden
gehecht aan zo'n spontane reactie op
niet geheel objectieve vraagstelling.
De C.J.B.T.B. telde op 1 januari jl.
6110 leden verdeeld over 236 afdelingen.
Dat betekent, dat het aantal afdelingen
in 1958 met 3 is gedaald, doch dat het
ledental met 40 is toegenomen. Zuid-
Holland telt thans 27 afdelingen met
860 leden en Noord-Brabant 9 afdelin
gen met 200 leden.
De voorzitter, de heer Joh. de Jong
uit Alphen a.d. Rijn, verwelkomde in
zijn openingswoord de heer Chr. van
den Heuvel, oprichter en ere-voorzitter
van de bond. Mej. Aat Moleman sprak
namens de Chr. Bond van Plattelands
vrouwen. Zij verklaarde, dat de C B P B
alles voelt voor een nauwe samenwer
king maar voor een fusie van de jonge-
ren nog lang niet rijp is.
gij ZIJN AFSCHEID als president kelijkheid in het vellen
van de Haarlemse rechtbank deel.
heeft mr. A. M. baron Van Tuyll Laatstelijk, bij de beide rechterlijki
van Serooskerken behartigenswaar- uitspraken over een voorgenomei
dige woorden gesproken over de boycotactie in de Nederlandse ze»
zelfstandigheid van de rechter en havens, door twee presidenten
over de mate waarin in onze tijd rechtbanken wel tegelijkertijd doel
deze zelfstandigheid groeiend wordt op wel zeer onderscheiden wijze g»
aangetast. Hij doelde daarmee in
het bijzonder op ingrepen die van
ministerswege op de zelfstandigheid als een bewijs, hoever de onafhank»
van de rechter worden toegepast. lijkheid van de rechter wel gaat.
De almacht van de uitvoerende Vaak ka" men rich niet onttrekte
macht, welke men tijdens de bezet- aa",h1ct S""1- da' onae hjd l(
line heeft leren kennen, aldus de "ll1s'ek vf' d°°r, de w« »°*d' Se"
scheidende president, is kennelijk k«ld,«ndanHjkt de yerzuchtrngnl,
voor de regeriny zeer aantrekkelijk !ua>"aat?t: k°" het. n!et wat mmdH
gebleken. Het bleek, dat de prest- Zeker kan het minder. Maat tt™
dent hier in het bijzonder op het r"°"
oog had inbreuken van depar-
tementswege op de zelfstandigheid
van de rechter bij het regelen van
de dienst door de president, even
tueel door de rechtbank zelf.
Waakt erover,
dende president zijn ter harte te
nemen waarschuwing, waakt er- afhankërukTrrahtra nóg" stërf»
over, dat de zelfstandigheid van de
rechter niet aan twijfel opderhevig
elementen zie men bij dit alles, mop
het zijn mede ter vertroosting,
over het hoofd: het eerste is, dat di
maatschappelijke ontwikkeling ziel
nog altijd voltrekt in een tempo da!
zelfs door een zeer produktieve wel
geving niet kan worden bijgehouden
I-.!! t het tweedp is- dat mede daaro11
- de bevoegdheid en taak van de ol
fhankelijke
vangrijk zijn.
De rechter moet de wet uitleggen
4a* Liever zeggen we: hij moet de
Stellig woorden die te denken ge- toepassen. Nog liever zeggen
ven. Een president van een recht
bank krijgt niet veelvuldig de gele
genheid,
moet recht plegen met eerbiedigt
gehoorzaamheid aan de
zijn gevoelens omtrent De ervaring leert, dat er voor de recb
verschijnselen die in zijn sfeer lig- ter een grote armslag is en dat
gen en die de aandacht behoren te nieuwe kijk van de rechter op
hebben, te laten blijken. Een van bepaald artikel, een kijk die in ovet
die weinige gelegenheden is zijn af
scheid, en als regel kan hij op dat
ogenblik tevens terugzien op een groter betekenis kan zijn dan menlp
leven van langdurige en diepgaande wet,
ervaring, hetgeen aan zijn woorden Aan het waarschuwend betoog va
een te groter gezag verleent.
Op de zelfstandigheid van de rech- doen deze weinige opmerkingen o>
ter behoort te worden toegezien, en zerzijds niet af. Want zowel de zeil
het wil ons voorkomen dat hier voor standigheid als de onafhankelijkheid
onze volksvertegenwoordiging
taak ligt die niet mag worden
waarloosd. Aan de andere kant mo- opzicht mogen wij toch wel zeggei
gen, dunkt ons, de woorden van de het voorrecht hebben te leven -
scheidende Haarlemse president niet zaken van gewicht, die zeker als «t
de indruk vestigen, alsof het in onz«
tijd de rechter schort aan onafhan-
„De Hoop" terug
uit Ierse Zee
Na een reis van ruim drie weken in
de Ierse zee, is het hospitaalkerkschip
,De Hoop" in de haven van Amster
dam teruggekeerd. Twee patiënten wer
den te Scheveningen aan wal gebracht.
„De Hoop" verleende op deze reis 35
patiënten, w.o. 30 Nederlanders, 3 Duit
en 2 Fransen, medische behande
ling. Het aantal verpleegdagen bedroeg
36. De scheepsarts gaf zes maal een
medisch advies via a'e radio-telefoon,
ook werden 24 recepten afgegeven.
De hulp van de radiotelegrafist werd
acht keer gevraagd voor het herstellen
van een defecte zender aan boord
de Nederlandse vissersschepen. Het
chinekamerpersoneel verrichtte vijf
paraties.
Ds. P. H. de Kleer, predikant te Sche
veningen, was voorganger tijdens deze
Tijdens het weekeinde van 17-18 ja
nuari lag een groot deel van de Ne
derlandse vissersvloot in de haven van
Waterford. Des morgens had de kerk
dienst plaats in de kerkruimte aan boord
van „De Hoop", 's avonds, waren circa
100 Nederlanders, afkomstig van de vis
sers- en kustvaartuigen tesamen in de
Protestantse kerk te Waterford, waar
ds. De Kleer voorging.
Advertentie
dat la precies
hoe u zich voelt als
u zich geschoren hebt
met water, zeep
Gillette.
cm u goéd te scheren
Tivistgesprekken stuken
„Wij gaan geen historisch proces
opzetten, wij gaan niet uitzoeken wie
gelijk en wie ongelijk had. De ver
antwoordelijkheld is verdeeld. Wij zul
len alleen zeggen: Laten wij ons ver
enigen, laten wij de twistgesprekkei
staken". Aldus paus Johannes, spre
kend over het probleem van dt
eenheid van de kerk dat op het k»
mende wereldconcilie zal worden
gesneden.
Hij zei dit in een toespraak tot d(
pastoors van Rome bij een bezoek
donderdagochtend, aan een klooster
De paus deed verstaan dat hij
moeilijkheden bij het tot stand brengs
van de eenheid der kerk niet onder
schatte, omdat het uiterst moeilijk z«
zijn eendracht en een geest van vei
zoening te doen terugkeren tussen
verschillende kerken die, zo zei hu
□1 te lang gescheiden, aan inwendip
twisten ten prooi zijn. Daarom herhaal
de hij, na naar voren gebracht te het-
ben dat het niet valt te ontkennen dl
de katholieke kerk na de scheiding ste:
ker en meer vereend dan ooit is ge
worden wat wil zeggen dat zij t'
waarheid bezit dat men tot de af
gescheidenen broeders slechts zal zeg
gen: „Laten wij ons yerenigen'
Ds. Lanning overleden
Te Emmeti is op 28 januari ovei
de gereformeerde emeritus pre.
van Fijnaart ds. H. Lanning. Hij
op 14 november 1877 geboren. Zijl
ste gemeente was Baarland en v
gens diende hij de gemeenten van
gelo, Nieuw Weerdinge, Siddeburen
Fijnaart. Ds. T
1943 me* emeritaat.
Leeuwarden, T. I
hoofd van de Chr. Nat. »cln
- ----- .Stationsweg), J. Offrlngs
Rotterdam-Pernis; van de Rehobothschool
^Krin (Ov.), J. Pasterkamp te Badho»**
?e Delft;
verwijk, mej. Shraven
In ongebruikelijk krachtige be
gen heeft de Duitse kardinaal
het Oostduitse regime gelaakt
bswoordb-
al Doepfnf
regime gelaakt voor
gevangenzetting v»n
vijftien katholieken wegens spionage
De beschuldigingen van de cocires-
nisten tegen vier paters en elf leken
noemde hij volkomen vals. De straffe*
variëren tot vjjf jaar gevangenis d
dwangarbeid.
