Utechisatie-nieuwbouw
g2J
GEESTELIJK r
r
Bloedtransfusie is onbijbels
Volg mij",
Ml
HL
ZATERDAG 24 JANUARI 1959
Opkomen als de pokken.
Wij leven in een veranderde wereld en dat schrijf ik
heus niet omdat de Russische Loenik als een imita
tie planeet om de zon draait en God schijnt toe te
roepen: ..Ziet u wel. dat wij het ook kunnen". Wat
dat betreft is er niet veel veranderd. Toen Mozes
voor koning Farao zijn stok op de grond gooide, werd
die een slang; maar de Egyptische geleerden kon
den het ook.
En toch is er wel veel veranderd. Een van de meest
gelezen schrijvers uit de jaren dertig was Heming
way. Zijn boeken zijn vol strijd en meestal is het
een zinloze strijd. Een van de meest gelezen auteurs
van het ogenblik is Graham Greene. Op de een of
andere manier hebben de mensen, die hij schept al
tijd te maken met God. De Schepper is soms zelfs de
hoofdpersoon van zijn boek. ook als Hij nauwelijks
met name wordt genoemd, zoals in: „Het einde van
het spel."
In dit boek laat een vrouw haar kind dopen en jaren
later als het kind als jonge vrouw is gestorven,
zegt ze: „Ik had altijd gehoopt, dat het zou opko
men. Als pokken". Greene beschrijft zoekende men
sen, die gegrepen willen worden, maar zich vaak
weigeren te geven.
I Haagse hervormde jongelui
bezochten andere
kerken en seklen
Garantiebewijs.
Graham Greene tekent de mens van onze tijd. Wij
willen niet meer weigeren te geloven, zoals de figu
ren van Hemingway, die God niet nodig hadden. On
ze tijd zou graag willen geloven, maar dan moet
God ons op de knieën dwingen. Wij hebben genoeg
van de verantwoordelijkheid, die op onze schouders
ligt.
De vorige eeuw trok met vliegende vaandels het vol
le leven tegemoet. De onze wil zich voort laten sle
pen door de stroom van de tijd en als het de stroom
van God is, dan is ons het wel goed. Wij hebben
er helemaal geen bezwaar tegen als „de doop op
komt als de pokken". We schamen ons er niet
voor. omdat we ons nergens meer voor schamen. Is
het toevallig _^en andere stroom die ons meesleurt
dan is het ons vaak om het even.
Toch is de God van de Bijbel geen oerstroom. God
sleurt ons niet mee. De doop komt niet op als pok
ken. De doop is een teken, maar niet het teken
van de houtvester op de boom. Zulk een boom be
hoeft slechts te blijven staan en de houthakker komt
vanzelf. De doop is vergeef het banale beeld
garantiebewijs. We zijn gekocht en be-
altijd recht op herstel. Maar de re-
Gods werkplaats.
van ds. «J. F. van WOERDEN
Aanvankelijk vond ik
het plan wat griezelig,
maar de jongelui waren
enthousiast. De overtuiging,
dat het er niets toe doet, in
welke groepering je God
dient; dat je het zelfs niet
moet laten je bij een kerk
of groep aan te sluiten, waar
je naar je eigen stellige over
tuiging God beter denkt te
kunnen ontmoeten en waar
je je in je Christen-zijn het
beste thuis voelt, deed mij
over de aarzeling van het
begin heen stappen. Dit zijn de woorden van ds. J. F. van Woerden, hervormd de Rozekruisers wilden liever
predikant in Den Haag, die hij bezigde toen wij hem vroegen naar zijn zojuist ratvïngem'"stuit"
stuk mochten de „rapporteurs"'
wel terug komen, maar dan al
len, als „een verdoold schaap dat
het ware zoekt". De groep van
zeven stelde desondanks een rap
port samen, dat klonk als een
klok, waavoor zij dan ook een
tweede prijs ontvingen.
Uit de gemeente waren name
lijk ruime giften gekomen voor
prijzen in de vorm van boeken-
bonnen. De eerste prijs
DS. VAN WOERDEN
beëindigde ,,catechisatie-nieuwbouw". Zijn catechisanten gingen namelijk
de afgelopen drie maanden verscheidene keren op bezoek bij andere kerk
genootschappen en sekten en kwamen terug met rapporten, die vrijwel alle
van a tot z lezenswaardig en interessant bleken te zijn.
In september hield ds. Van Woer
den een enquête onder zijn catechi
santen- Drie vragen kregen zij voor
gelegd:
1. Wat vind je van de catechisatie?
2. Heb je tips, hoe het anders zou
kunnen?
S. Welke onderwerpen zou je graag
behandeld zien?
Drie foliovellen vol met wensen en
voorstellen, waren het resultaat van
de enquête. Een van de grootste wen
sen bleek de behandeling van andere
kerkgenootschappen en sekten te zijn.
Het rapport, dat ds. Van Woerden
n.a.v. de enquête samenstelde, be
vatte bovendien zoveel interessante 5r?fp' dic /y??5°55_.-P
punten, dat het behandeld werd in de
Werkgroep voor de Catechese van
Hervormde Haagse predikanten, waar
van ook ds. Van Woerden deel uit
maakt.
veeleer
taald
paratie wordt slechts verricht
God neemt niet; God wacht.
„Kom me maar halen....
De vorige eeuw meende alles te kunnen en had God
niet nodig. Onze eeuw zou graag alle verantwoorde
lijkheid van zich af schudden en zoekt daarom God.
Het meerderwaardigheidscomplex is in een minder
waardigheidscomplex omgeslagen. Onze eeuw zoekt
maar de kerken blijven leeg. Velen willen slechts
geloven om hun verantwoordelijkheid te ontvluchten.
Ze willen alles afschuiven op de schouders van God.
Maar de God van de Bijbel zegt: „Mijn juk (lees:
taak) is zacht". De mensen willen echter helemaal
geen juk; zij willen zich laten leven.
Een gelovige is niet iemand, bij wie de doop is op
gekomen, maar die zich aan God heeft gegeven. In
de doop zei God:,,U bent van Mij!" Dat wil echter
niet zeggen dat wij vroom kunnen antwoorden:
..Neem mijn leven, laat het Heer toegewijd zijn tot
Uw eer, in de zin van „Kom me dan maar halen,
als het niet anders kan." Dit soort gewilligheid is
in wezen ongewilligheid. Echt geloof is een daad van
overgave. Echt geloof zegt: „Ik ben van U, zegt
U i
wat ik doen moet..
Grote aandacht
als ds. Van W<
spreekt uit hel mondelinge
groep, die de Pinkstergem
geweest. De beste per
soonlijke prestatie leverde J. F.
van Duyne, die een ets ontving
van de kunstschilder Huub Ger-
retse, een zoon van de oud-hof
prediker ds. Gerretse.
Het leek ds. Van
Woerden de beste De jur, voor deze catechisatie-
wedstrijd werd gevormd door drie
methode, de jonge- gemeenteleden, een dame en twee
lui (catechisanten heren. Drie maanden lang woon-
den zij iedere maandagavond de
boven 16 jaar) zelf catechisaties bij. Zo kregen zij
de kerken en sek- een indruk van de jeugd en zo
t„ - konden zij van het begin tot het
ten te laten opzoe- eind(. hu„ cI vormc.„ OVer de
ken, hen te laten mondelinge verslagen. Vaak fraai
oraten met ver- geïllustreerde schriftelijke ver-
praien mei ver -agen werden deze jUryledCn ter
tegenwoordigers beoordeling voorgelegd. Verder be-
van de verschil- luisterden zij meters tape, die de
groepen in verschillende gods
lende groeperin- dienstoefeningen hadden opge-
gen en diensten bij nomen en waarop ook vraagge-
te laten wonen. ^Ti^San'? "wt^T.p-
name van een dienst van de Pink
stergemeente. Een vrouw en een
man spraken in tongen. Deze
vorm van glossolalie werd door
een voorganger „vertaald". Ook
een aantal zeer geslaagde opnamen
van een Joodse voorzanger, die
speciaal voor de catechisatiegroep
op een middag enkele psalmen
zong op de orthodoxe Joodse wijze
met een prachtige volle bariton,
hadden zeer de aandacht van de
catechisanten.
kelijk voor godsdienstige
indrukken, uit een voor
Het stadje Nyborg, waar de
Europese kerken vorige week
bijeen waren, ligt op Funen,
een eiland dat bij ons ongetwij
feld beter bekend is als de ge
boortegrond van H. C. Ander
sen. De hoofdstad Odense be
waart talrijke herinneringen
aan het heidense verleden. De
naam is afkomstig van Oding
of Wodan. Hier werd koning
Knud in 1086 vermoord door de
Jutlanders die in opstand wa
ren gekomen vanwege de hoge
kerkelijke belastingen. Vlak bij
Odense ligt Nyborg.
We waren daar niet in Ander-
sens sprookjessfeer bijeen. Inte
gendeel, nuchtere realiteit bracht
daar de kerken samen. Welke?
De gesaeculariseerde wereld, de
wereld die schijnt afgedaan te
hebben met het evangelie. Reeds
de eerste avond hebber, de leiders
van de conferentie, dr. Emmen,
en de bisschoppen D belius en Lil-
ons dat ais een harde werke-
jkheid voor ogen gesteld.
Twee dagen lang zijn we bezig
geweest om de wereld, waarin de
kerk zich bevindt te leren ken
nen. Het worden zo licht grote
woorden- „gesaeculariseerde we
reld": „Technische tijd." Het zijn
woorden die het misschien ook
nog „doen" in bepaalde kringen.
We hebben ons er niet door laten
imponeren maar de feiten, zoals
zij zich voor ons openbaren, rus
tig vastgesteld.
Wat denkt u bijv. van een uit
spraak van kanunnik Wlckham
van de Church of England, die
zijn leven wijdt aan de worste
ling van de kerk met de mens
die bij de industrie Is betrokken:
„De kerk is de arbeiders niet
kwijtgeraakt, zij beeft ze nooit be
zeten!" In zijn referaat sprak hij
niet alleen over arbeiders, maar
over alle werknemers die bij de
Zo donker
De Romeinse schryver Seneca
zegt ergens, dat ze een slavin had
den, die blind begon te worden
Die arme stumper begreep het zelf
niet en zei telkens: „ik wou dat
we toch gingen verhuizen, het is
hier in huis zo donker." Ze dacht
dat het aan de wereld lag en de oor
zaak lag bij haar zelf. Ik geloof
dat God het ook zo bekijkt. Een
nieuwe wereld zou ons heel weinig
hart daarheen emigreren zouden.
J. B. Bavinck
openheid
voor alle kerken
De winst van deze catechisatie-
wedstrijd, of zo men wil „nieuw-
hen nog onbekend millieu. bouw", was in de eerste plaats
de kennismaking van de jeugd
Zelf hebben ze nog weinig met tien groepen andere chris-
positieve overtuiging. tenen. Opvallend was hierbij dat
de jeugd in staat was behoorlijk
persoonlijke Een andere kerkelijke groe- afstand te nemen, zodat uit de
V rapporten zeer reële kritiek te
pering is voor hen vaak
aantrekkelijk, alleen al uit
protest soms tegen „ouders,
die hen niet begrepen", en
hen naar de hervormde ca
techisatie stuurden.
Enkele
indrukken
lezen valt. Voorts heeft de pre
dikant de beschikking gekregen
over een interessante hoeveel
heid tape-materiaal Hij stelt
zich voor dit in de toekomst bij
collega's te laten rouleren, of
de tape te doen vermenigvul
digen.
Naast de duidelijke uiteenzet
tingen in de rapporten over het
hoe, wat en waarom in de ver
schillende kerken en sekten, valt
een opmerking enkele malen
duidelijk op: De groep die wij
bezochten was zo enthousiast,
dc mensen beleefden het Chris
ten-zijn zo blij. Dit kenden wij
niet.
De wedstrijd werd zo een sti
mulans om in eigen kerk te
verwezenlijken wat ze in andere
kerken als waardevol leerden
kennen.
Heel anders
"pOEN Emma Roe 63 jaar oud
werd was ze 25 jaar lang
werkster geweest in het wereld
beroemde en bekende Londense
huis op Downingstreet 10.
U weet wel dat huls waar alle
Britse premiers in plegen te
wonen en le werken. In die 25
jaar heeft Emma Roe zeven
ministers-presidenten meege
maakt.
Op het feestje dat te harer ere
gegeven toerd. zei ze tegen een
der journalisten:
,Jk heb zeven ministers-presi
denten meegemaakt, maar alleen
Sir Winston Churchill hedft me
nooit aangesproken."
Hoe heel anders is dat bij God,
(De Elizabeth-bode.)
JEHOVA-GETUIGEN ZEGGEN
Do
nald Holland, zeer ernstig ver
wond bij een ongeval. Er moest
operatief worden ingegrep n.
maar dit was onmogelijk zonder
eerst bloedtransfusie toe te dienen.
Het kind zou door deze belde be
handelingen weer genezen zijn, in
dien zijn ouders hun toestemming
tot het toepassen van de bloed
transfusie hadden gegeven. Maar
als Jehovagetuigen weigerden
zij hun toestemming te geven,
met het gevolg dat de jongen
stierf.
Het blad van de baptisten „De
Christen" waaruit we deze ge
gevens ontlenen haalt nog een
geval aan waaruit blijkt hoe af
kerig de secte van Jehova's Ge
tuigen is van de bloedtransfusie.
In Denemarken kwam men voor
hetzelfde probleem te staan. Me
vrouw Bente Bund uit Esbjerg.
eveneens Jehova-getuige, liep bij
een verkeersongeval zware ver
wondingen op en moest in het
ziekenhuis worden opgenomen.
In het handtasje van deze dame
vond de dokter een aantekening,
dat zij bij onverwachts me
disch ingrijpen geen toestem
ming verleende voor en bloed
transfusie. De dokter was echter
van oordeel, dat het leven van
deze vrouw slechts te redden
was door het toepassen van
bloedtransfusie. Hij stelde zich
daarop in verbinding met de
hoofdcommissaris van politie en
vroeg deze om advies. Deze be
sliste, dat hun eerste plicht hier
in bestond, dat zij mensenle
vens moesten redden, cn dat gold
ook in dit geval. De arts dien
de daarop de transfusie toe en
de vrouw bleef in leven en her
stelde Maar familieleden van
haar hebben de dokter te kennen
gegeven een gerechtelijke aan
klacht tegen hem in te zullen die
nen Want zo zeiden zij: „Wat
geeft het. dat haar leven gered
is en zij misschien nog twintig of
dertig jaar mag leven? Na een
bloedtransfusie is het zeker dat
zij voor eeuwig verloren gaat".
Zij verklaarden verder, dat de
wil van een patiënt gerespecteerd
moet worden, ook al is zij bui
ten bewustzijn. En do gevolgen
van de schok, die zij zou krijgen
bij het horen van de bloedtrans
fusie. was geheel voor verant
woording van de dokter, aldus de
familie.
De kroniekschrijver van „de
Christen" voegt dan de volgende
opmerking aan dit bericht toe:
,.Dat de Jehova-getuigen menen,
dat God dc zaligheid van een
mens afhankelijk zou stellen van
wel of geen bloedtransfusie. is
wel een teken dat zij de Vader
van onze Heer Jezus Christus
niet kennen."
Drs. E. de Jong, de gereformeerde predikant uit Winters
wijk, die de conferentie van Europese kerken als waarnemer
heeft meegemaakt, schreef voor ons enkele persoonlijke in
drukken. Samen met dr. P. G. Kunst zal hij van deze con
ferentie verslag uitbrengen aan de Synode van de Gere
formeerde Kerken in Nederland, die dan zal moeten uit
spreken of de Gereformeerde Kerken verder zullen deel
nemen aan dit Europese oecumenische contact buiten de
Wereldraad, of zich afzijdig zullen houden.
Er werden groepjes van zeven
gevormd, jongens en meisjes
samen. Met blocnote, bandrecorder,
fototoestellen en tekencahiers
trokken ze er op uit. Zij bezoch
ten de Russisch Orthodoxe kerk,
de Oud-Katholieke kerk. de An
glican Church, de Synagoge en
de Rooms-Katholieke kerk. Ver
der de Zevende Dags Adventisten,
de Rozekruisers, de Mormonen,
de Pinkstergemeente en de Jeho
va's getuigen.
Zü luisterden, vroegen van alles
en waren overal welkom. Alleen
Alle kerken kregen zo een kans
om spreken. De een sprak wat
luider dan de ander. De ene kerk
had ook meer te zeggen dan de
andere, omdat er voor haar in
haar land meer mogelijkheden
liggen. Zo hebben we in alle oot
moed naar elkaar geluisterd.
Kannunnik Wickham zei over
het industrie werk: „We staan pas
aan het begin!" We kregen een
gevoel van schaamte dat wij. ook
vertegenwoordigers van een kerk
in een vrij land, hetzelfde moeten
zeggen als de Engelse kerk Het
rapport van de Gereformeerde
kerken over de industrialisatie
Synode Assen 1957 trok de aan
dacht. Daar lezen we ook niet in
dat we het al ver gebracht heb
ben. Het gaat ooi daar om de
eerste aarzelende schreden. Toch
frappeerden twee dingen de con
ferentiegangers. Ten eerste de be
zinning op de bijbelse boodschap
en ten tweede het feit dat daar
in gesproken werd over industrie-
ouderlingen.
Naast een gevoel van schaam
te. kwam er toch ook een gevoel
van grote dankbaarheid, dat we
in ons land een C N V hebben,
een prot.-chr. Werkgeversverbond
en een Christelijk Sociaal Convent
dat enig ter wereld is. Dat onze
kerk arbeiders heeft en ik denk
nu bij het woord „kerk" aan de
rechtzinnige groepen van of in
ktrken is toch ook te dan
ken aan het C N V. Maar een
kerk. die zich zendingskerk weel,
is niet tevreden mei arbeiders al
leen; zij moet ook de managers
hebben.
Zo stonden we stil bij de onvol
komenheden var de kerken. Een
van de inleiders maakte zelfs de
opmerking dat de kerk?n in het
negatieve iets gemeenschappelijks
hebben.
Voor een volgende conferentie
van Europese kerken zullen er
meer en ook andere adviseurs
moeten komen. Nu waren het in
de meeste gevallen mensen uit de
verschillende kerkelijke instituten
Daarnaast warei. er ook adviseurs
uit wat we maar zullen noemer
„de kerk als organisme", bijv. hei
Christelijk Jongeren Verbond
YMCA). hei Wereldcomité voor
Christelijke Radio, de Werkking
van de Christelijke Journalistiek
en andere. Maar waar was bijv WU elkaar dulden en dragen. On-
de Prot.-Christ. Arbeiders Interna- der die duldende liefde van God
tionale? We hebben alle respect werden de verschillen openlijk uit-
voor de predikanten die zich met gesproken en daarom slaagde de
de vraagstukken van de techni- conferentie.
sche industrialisatie bezighouden, Daarom was het een heel nuch-
maar zouden we niet veel kunnen ter besluit: we gaan verder onge-
leren van de „gewone" christenen, veer op dezelfde wijze als we be
de „frontsoldaten." gonnen zijn. Het voorlopig comité
van dr Emmen, aartsbisschop
Dulden en dragen Kievit en bisschop Lilje bereidt
99
samen met de secretaris dr.
Nyborg ligt In Denemarken en H Harms een volgende conferen- 4
Denemarken is het land van Kaj tie voor. Alleen er is een verster- P&kkCflö BO€k VOOR 101106 mGnSGfl
Munk. die eens zei: „Niemand king. Er werd een commissie van J t
r... adviseurs benoemd die allerlei
kan bestaan, tenzij hij zich Chris- kerken uit 0ost en West-Europa
tus tot koning kiest." Tijdens de vertegenwoordigen; ook de Rus
conferentie werden we ons hoe sisch Orthodoxe Kerk is daarin
langer hoe meer bewust dat nle- vertegenwoordigd.
mand kan bestaa... nok geen kerk, Het bleek op deze conferentie Bond van Gereformeerde J.V.'s
Samen met dr. H. Kakes, ds. acht Christus van alle kanten en
ij vnii.nhn steeds we- wordt de Heiland zo
Pijlman en ds. H. Vollenho- beschreven dat er een aankno-
;n heeft de voorzitter van de pingspunt is met on: dagelijks le
ven. Op Amerikaanse wijze is
die zich door Christus niet laat heel duidelijk dat er een openheid ds. g. N. Lammens, een boek pag^nï^met^tuSenkopj^s
gebruiken voor zijn wereldwerk. wa8 ook voor kerken dlc niet bij geschreven om jonge mensen waardoor het heel gemakkelijk is
Er waren grote verschillen, gro- de Wereldraad zijn aangcsloien.
te tegenstellingen, maar het was Zou Let niet mogelijt zijn dat an-
alsof de spanninger telkens weer dere kerken uit Nederland dan de
raken. Dr. Lilje zei aan het ein- hervormde cn gereformeerde (de
de in dit verband: „we leven van
G.ids geduld, we worden gedragen laatste rond waarnemers) de TOl-
door Zijn liefde. Daardoor konden gende keer deelnemen?
4CWI&AJ&V-
6M
Ds. J. H. Velema in De (Chr. Ger.) Wekker:
„Het i» een diepe gedachte dat de mens, die de
rust in God niet vinden kanhet overal gaat zoe
kenAnders gezegd: de mens die niet van 6 in
7 komen kan (de rust in van en door God) gaal die
6 vermenigvuldigen. Als zodanig i* de Loenik weer
een geweldige stap naar de realisering van 666."
KEnKEM.IK ADATADAM!A
In een gezellig kerkelijk blad vonden we de
volgende ontboezeming:
Jlij moeten in een tehizophrene situatie komen tol
een gerechtvaardigd geven aan de keizer wat des
keizers en aan God wat Godea is Niet in een spiri
tualistische diastese, maar in een historisch-esehato-
logische verbondenheid met alle dingen."
op weg te helpen die Christus )ezen dat
willen volgen. heeft.
Het uitzonderlijke van dit boek-
„Volg mij" is een boek gewor- je is wel. dat het zijn uiterste
best doet om persoonlijk te zijn.
Alsof de auteurs bang zijn dat dit
niet volkomen lukt in hun be
schouwingen geven zij bij ieder
hoofdstuk eet. meditatie. Zo wil
het boek leer en leven combine
ren, maar geeft de indruk dat het
leer en leven wat scheidt en we
de leer in het hoofdstuk en het le
ven in de meditatie moeten zoe
ken. Dit is echter zeker niet dc
bedoeling van de schrijvers. Wc
betwijfelen het of dit de juiste
manier is, maar het is een zeer
goede poging om het geloofsleven
tc stimuleren.
Het enige wat wc jammer vin-
bij de massajeugd
2 Korte nabetrachting
f^ERDA mag dan subliem, magistraal, deskundig en wel
doordacht zijn ik ben ondertussen zo langzamerhand
het oudste staflid geworden. En dat betekent dat in voor
komende gevallen de voetstappen van agressieve ofschoon
blozende èn van gekwetste hoewel vergevingsgezinde
stafleden zo allengs in mijn richting voeren. Dat heeft zo
z'n voor- en nadelen. Het voordeel is dat je hoe langer hoe
meer inzicht in je medemensen krijgt
„Ben ik een erge kat?" in
formeerde Joke de ochtend na
■cj de enigermate gespannen staf-
vergadering, waarover ik verle
den week vertelde. We waren
beiden bezig om de laatste
kerstversieringen nog eens extra
om-, over- en in te pakken. Dat
maar die had het overgelaten aan
-S nog zo kersvers in de arbeid dat -..
lopen. Je zult elf maanden later de grote kisten weer opdiepen
y. en ontdekken dat alle zilveren ballen een jaar lang door tien -j
.3 pakken kaarsen plat gedrukt zijn! Het was maar goed dat we
-Ö alles nog eens nagingen, want het leek nergens naar. En we
konden onderwijl lekker wat nakouten. Daarbij hadden we aan tr
'n enkel woord genoeg. Niemand behoefde me tc vertellen g
■S waar Joke aan dacht, toen ze haar kattigheid ter sprake
bracht. 3
..Soms wel!" zei ik dus eerlijk „Dfct van die catechi-
5 satic had je er niet meer bij moeten halen. Die stumperd van Jf
j-, 'n Ronald heeft toch al zo'n figuur geslagen
-S „Stumperd!" blies Joke; kat in 't kwadraat Toen bedacht 3.
ze zich cn bond in. „Nou ja, maar hij moet ook niet zo onver- 3
2 dragelijk eigenwijs doen! 't Lijkt warempel net of hij alles
-3 onder de knie heeft. En dan gaat hij zitten oreren als Brug-
man. Daar maakt hij me razend mee!"
yE BRAK opnieuw af; waarschijnlijk bang om weer 41 te erg i>
<r *-J °P toeren te komen.
-e „Stort je hart maar uit, hoor!" zei ik „Tante Miebei
is het aangewezen adres tegen complexen!" Ik grinnikte een xj.
beetje en toen opeens moest ik zuchten. Ik begreep zelf niet v
helemaal waarom. Misschien omdat je in ons werk zo ver- Jf
schrikkelijk gauw zo verschrikkelijk oud wordt. Hoe lang ben ,C
ik hier eigenlijk dacht ik. Ik schrijf nu een jaar of wat in
de krant. Toen ik ermee begon was ik amper twintig, nu voel
ik me soms zestig Maar dergelijke gevoelens heb je meer als
3; je na nieuwjaar met de kerstspullen bezig bent. „Alles zit on- jj.
6 der het kaarsvet zei ik en zuchtte nadrukkelijk opnieuw. 3
Waarop Joke me "n tikje bevreemd cn verward aanstaarde en
zwijgend verder werkte. Van de rechten die Tante Mlebel haar
Uit de
VOLKSWIJK
weliswaar Tim's taak,
zijn assistent, en die was
geen risico durfden te
royaal toestond, maakte ze overigens geen gebruik
WAT LATER op de dag deed Ronald dat wel. Toen stond ik
in dc keuken soep te roeren, want we hadden weer eens
een maaltijdje op touw gezet, maar die ellendige soeppan van
ons heeft altijd kuren. Je kunt er maar beter met jc neus op
blijven staan, want anders wordt die soep soep. Ronald keek
belangstellend toe. wat me extra irriteerde. Het lag
miji R
n lippen om tc zeggen: „Mannen horen niet in een keuken",
ik wist dat ik hem dan doodongelukkig z
TH L IS» llt(,l\\I N
Prof. dr. K. Dijk in het „Centraal Weekblad":
„Voor mü staan de laken zo, dat zo lang de gere
formeerde gezindte in Nederland hopeloos verdeeld
is, wy aan oecumenische verbanden, die er niet aan
trekkelijker op worden, buiten de oecumene tussen
de gereformeerde kerken in de wereld niet moeten
denken, en ons beijveren moeten thuis de vrede tc
crstellen."
IK
in de Hervormde Kerk weer is losgebrand:
dat de situatie toch principieel veranderd i
SPANNINGEN, maar
Ds. L. H. Ruitenberg reageert in „Hervormd den is dat dit frisse boek is geil-
Nederland" op een rooms-katholieke stem, die lustreerd. Bij iedere meditatie is
er de nadruk op legt, dat de oude richtingsstrijd ter verduidelijking een imitatie
linoleumsnede gevoegd, die het
niet doet. De tekeningen geven
synode gekomen, die gestalte
geeft aan een duidelijk streven om van bet hart
van het evangelie uit leiding te geven aan het geheel
der kerk. Vocht men vroeger tegen elkaar en was
er alleen maar (ogenschijnlijk) een administratieve »V«lg mij", onder redactie
hand. thans is er een spectrum, waar men waakzaam van Ds. G. N. Lammens,
is. De spanningen, als door dr. Lescrauweat genoemd, ultg. Zomer en Kenning te
zijn daarvan een gevolg" Wagentngen, 104 pag.
i maken. Daar- Z
zei ik minzaam: „Wel goed om hier kennis van tc nemen, r.-
Kan Je te pas komen, als Je alleen in dc pastorie zit, later!" R
Want we vermoeden allemaal dat Ronald voor zijn emeritaat
nog wel eens een ctgen gemeente zal gaan dienen; hij zal J£
wel niet altijd in dc volkswijk blijven.
„Ach", zei hij serieus, „Daar ben ik tc onhandig voor!"
"K KEEK hem aan met één oog: met het andere bleef lk de
soep in de gaten houden. „Waarvoor te onhandig?" wou
ik weten „Voor de huishouding? Of voor de gemeente? Jóh, 3
r het zal best gaan!"
..Nee", zei hij, „Ik stoot de mensen if. Ik kan me niet ge-
-ti ven. Ik heb iets over me.. Neem nou HankieEn giste-
ren. weer JokeIk maak ze allemaal rebelsIk. ik weet
c niet hoe ik ze grijpen moet!"
„De soep!" gilde ik. Ik moe*t gillen. De gedachte alleen
-» al. dat Ronald letterlijk aan het grijpen sloeg, vervulde me ::-
met uitbundige vreugde. Ik sleepte dc pan van het gastoestcl 3
y en verrichtte een doziin keukenhandgrepen, die in Ronalds Jf
ogen wel deskundig zullen zijn geweest. Toen lk mijn innerlij-
ke rust hervonden had zei ik: „Je overdrijft stukken. Je moet r-
alleen maar wat gewoner woorden gebruiken. Dan komt het 3
y best goed. En ze mogen Je toch graag. Dat weet Je zelf ook
5 wel!"
•3 Hij keek meteen stukken gelukkiger en zei: „Het ruikt hier --
lekker!" Jammer dat hij het zo welwillend zei. Om óék Iets 5-
y vriendelijks te zeggen. Daar kijk Lk allang doorheen. Dat is
5 het nadeel, weet u?l
f MIEBEL 3
