waar guerrilla's
nog altijd strijden
r
opmars
ZONDAGS
BLAD
Jli( tuur Cfiitsrljc tfoiirunl
ZATERDAG 24 JANUARI 1959
FIRE EN ULSTER, tezamen
'-J vormen zij „Het Groene
Eiland", maar van een een
heid is geen sprake. In Eire
wonen de ronms-katholieke
Ieren en in Ulster, dat
wordt gevormd door de bij
het Verenigd Koninkrijk be
horende noordelijke graaf
schappen leven de protes
tanten. De Ieren van Eire ijve
ren voor een aansluiting van
Ulster bij hun land. Zij zien
dit als een noodzaak voor de
totale vrijheid van hun eiland,
waarop ze meer dan trots zijn.
RE meest-extreme groepen
hebben al jaren geleden
de wapens in de hand geno
men. Zij vormden de I.R.A.
(Irish Republican Army) een
geheim leger van verbitterde,
fanatieke mannen, die de
Britse vijand (zo zien zij het
al eeuwenlang) met alle wa
pens bestrijden in een voort
durende guerrilla, waarover
de buitenwereld slechts wei
nig verneemt, maar die toch
onafgebroken doorgaat. Met
zo'n strijder van de I.R.A.
kreeg een onzer redacteuren,
tijdens een bezoek aan Ier
land, na veel geheimzinnige
voorbereidingen, een onder
houd en zijn indrukken ge
ven we op deze pagina weer.
Laat op de avond ging de telefoon. Een onbekende stem zei: „Kom over een half uur naar de zuil van Nelson.
Blijf daar op het pleintje wachten. Het gaat om een zaak, die je zal interesseren". De uitnodiging kwam hoe
raadselachtig zij ook klonk niet onverwacht, want bij vele gelegenheden tijdens een kort bezoek aan Ierland had
ik laten doorschemeren belang te stellen in de activiteiten van het illegale I.R.A.leger van fanatieke Ierse nationa
listen, die op voet van oorlog leven met de Britse troepen in Ulster. De uitnodiging duidde erop, dat die belangstelling
tenslotte was opgemerkt.
Een half uur later stond ik aan de voet van de zuil in het hart van Dublin. Het was bijna middernacht toch
was het verkeer langs de hoofdweg vrij druk. Na verloop van enkele minuten maakte zich uit de stroom van auto's
en bussen en karren een scooter los en een jonge man zei: „Prettig, dat je gekomen bent. We kunnen onmiddellijk
vertrekken". Tijdens een korte rit vertelde hij, dat een vriend hem de naam van mijn hotel had verstrekt.
We stopten voor een achteraf gelegen restaurant. Het was al gesloten, maar nadat mijn begeleider gebeld en
vervolgens in het Iers enkele woorden met de eigenaar had gewisseld mochten we in een kleine kamer wachten.
Al deze geheimzinnigheid kwam me een beetje over
dreven voor alsof zij behoorde bij een opwindend
jongensspel. Maar de scooter-man liet zich ontvallen: „We
moeten wel voorzichtig zijn, want als ze ons te pakken
krijgen, stoppen ze ons in een kamp". Van „ze" en van
dat „kamp" zou ik later nog wel meer horen
De deur van de kamer werd opengeduwd. Een nieuwe
bezoeker (ik schatte hem een jaar of veertig) kwam
binnen. Na wat algemene opmerkingen te hebben ge
wisseld volgde ik hem naar buiten, waar zijn auto stond
geparkeerd. Hij bracht me tenslotte buiten de stad, naar
een huis dat in een bosje verscholen lag. Onderweg keek
hij voortdurend achterom in de verte volgde ons
de man op de scooter. „We moeten voorkomen, dat ze
ons volgen", zei hij. „De man achter ons houdt het ver
keer in de gaten". Het regende hard en het was donker.
[iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Vs_
Nachtelijk bezoek
aan mysterieuze
I.R.A.-schuilplaats
t beroemd in en buiten de Iers
bh gids op pony's een oni
tierende landstreek maker
In de buitenwijken lagen de
straten verlaten en op de
grote weg, die van de stad
weg voerde was niets ver
dachts te zien.
Zo kwamen wij bij het ver
scholen huis. We liepen ach
teromde keuken binnen.
Ook daar trof ik een man
hij stond gebogen over een
fornuis en ik zag, dat hij be
zig was een ei te bakken.
Wéér werd er Iers gespro
kenik was, enkele uren
vóór mijn vertrek van Du
blin, te gast bij een I.R.A.-lid.
De man zag er beslist niet
gevaarlijk uit. Toch zei hij:
,,Wees voorzichtig. Je bent
hier in verdacht gezelschap
geraakt. Ze noemen ons ter
roristen en soms zelfs gang-
sters. Als wij levend in hun
handen vallen sluiten ze ons
achter tralies en prikkel
draad, maar liever nog ver
moorden ze ons". Hij lachte
een beetje grimmig en toen
hij verder begon te spreken
keerde hij zich naar een
landkaart aan de muur. Het
was een kaart van Ierland,
waarop in de noord-ooste
lijke hoek met inkt een rode
streep getrokken was
de grens tussen de Ierse re
publiek en het Britse gebied
van Ulster. De man noemde
zich een strijder voor de vrij
heid. De kaart was gehangen
in een huis, dat even buiten
Dublin in een bosje verscho
len lag.
OOK WIJ LEREN ZE MEER EN MEER ETEN
Al worden ze in de meeste
groentenwinkeis nog maar
schuchter gepresenteerd, dat
neemt niet weg, dat de cham
pignon aan de winnende hand
is. In de restaurants is de
champignonsoep al lang geen
zeldzaamheid meer. En ook
naar andere gerechten, die met
champignons worden samen
gesteld, komt daar langzaam
maar zeker méér vraag. Als
de anir
-J
.Ulster", vertelde hij later.
..beschouwen wij als een bezet
deel van het land. Het is niet vrij
en niet onafhankelijk. De Britten
voeren er een dictatoriaal bewind,
dat met steun van bezettingstroe
pen en met hulp van een kleine
minderheid van de bevolking in
stand wordt gehouden". Hij be
kende. dat deze bezetting hem als
vurig Iers nationalist een doorn
in het oog was en dat hij daarom
streed voor een vrij Ierland
een doel dat hij pas bereikt zou
achten als elk spoor van Britse
overheersing in Ierland zou zijn
uitgewist. ,,Het gaat ons in we
zen om een rechtvaardige zaak:
wij willen baas zijn in eigen huis.
Daarop hebben de Ieren, als alle
volken, recht. Maar van vrijheid
kan geen sprake zijn zolang Ul
ster met handen en voeten aan
Londen is gebonden en de rege
ring in Dublin een schijn-regering
blijft, die zich door Engeland in
vele zaken de wet laat voorschrij-
,,De Britten moeten het land
uit". Bij tussenpozen kwam die
eis terug in zijn betoog, waarin
hij vertelde van het geheime Ier
se leger, dat sinds 12 december
195fi in Ulster op voet van oorlog
leeft met de Pritse troepen ..er
liggen daar 10.000 soldaten" en
de 25.000 man sterke pro-Britse
politie. Voor de naam van dat le
ger werd gegrepen in de rijke Ier
se historie: het heet I.R.A. wat
Iers Republikeins Leger betekent.
Zo noemde zich ook de strijd
groep, die ruim veertig jaar gele
den de stoot gaf voor het uitroe
pen van de republiek.
In 1916
Productie sinds 1940 gestegen
van 30.000 tot 1,5 millioen kilo
ook nog maar in de gezii
deze lekkernij wat groter wordt zijn
waar ze wezen willen. Want een lekkernij i.s het, zo zeggen
die ze leerden eten. Gebakken in boter, en al dan niet met een
uitje, smaken ze verrukkelijk. Als ragout zijn ze ook geweldig. Daarovei
Terwijl de kookboeken nog allerlei andere suggesties aan de Eerst nog iets over de ..fabriek'
li waarin zoals gezegd vier cellen
nana doen om een maalti d met champignons tot een teest te
het jaar aangenaam, alleen
het ruikt er sterk naar paarde-
Kwetcers mest. Hetgeen allerminst verba
zing behoeft te wekken, daar de
hele champinoncultuur nu een
maal op paardemest is gebaseerd,
echter straks
Veel beter dan
de gemiddelde Ne
derlander weten
reeds de Fransman
en de Belg de
champignon te
waarderen. Alsook
de Engelsman en
de Duitser, om van
de Amerikaan nog
maar te zwijgen.
Zij allen hebben
zelf een champig
noncultuur, doch
daar de vraag er
vaak groter is dan
het aanbod slagen
de Nederlandse te
lers er tot dusver
sardig in. het
frootste deel van
hun produktie naar
die landen te ex
porteren. Met na
me België en
Duitsland nemen
heel wat van onze
oogst af een oogst, die in 1940
nog maar 30.000 kilo bedroeg, maar
eind 1957 de anderhalf miljoen kilo
al had overschreden. Men ziet dus.
dat er een belangrijke vooruitgang
in de Nederlandse produktie zit.
Dat is vooral te danken aan de
wetenschappelijke manier, waarop
ook bij deze teelt te werk wordt
gegaan, m.a.w. men zorgt voor
uitstekende voorlichting. Deze
kwam aanvankelijk uit Wagenin-
gen, doch de praktijk leerde al
gauw, dat het beter was, een spe
ciaal proefstation voor champig
nons te stichten. Dit geschiedde
Horst, in.het noorden van Lim-
°urg, waar een der grootste (zo
niet hèt grootste) centra van de
Jhampignoncultuur te vinden is.
"lak in de buurt van Horst ligt
een tweede centrum: Grubben-
'orst. En een derde treft men aan
'n het zuiden van deze provincie,
in de buurt van Maastricht. Zo-
nat Limburg met zo'n kleine twee
honderd champignonhuizen en
veertien champignongrotten als d<
werden gebouwd.
Als men zo'n cel betreedt
ook weer via een hermetisch slui
tende deur komt men in een
langgerekte stikdonkere ruimte
die T-vormige stellages bevat,
vervaardigd uit gewapend beton.
Deze stellages zijn zodanig opge
steld, dat er zes vloeren boven el
kaar kunnen worden gelegd, die
een halve meter van elkaar lig
gen. Op deze vloeren wordt gefer
menteerde paardemest gedepo
neerd. ter hoogte van circa 15
centimeter. En op elke mestlaag
komt. na het zaaien van het cham
pignonzaad, een laagje aarde van
enkele centimeters, opdat de za
den zich hierin kunnen ontwikke-
Gevoelig
De gehele champignoi
gebaseerd op pnnrdemest,
tan betivrkingcn moet
gaan. alvorens se kan
gebruikt. Daar paardemt
schaars
tikel i
island
Gefermenteerde mest,
zeiden we. Dat wil zeggen, dat
deze mest eerst buiten onder een
afdak werd gebroeid. Want de
champignoncultuur is uiterst ge
voelig voor ziekten. Zeer gevreesd
zij bijvoorbeeld de aaltjes en de
mijten, evenals de zgn. bacterie-
stip en de gele schimmel. Om al
deze ongerechtigheden nu te ver
drijven wordt de mest die met
14 ton tegelijk uit alle delen van
het land en zelfs uit Duitsland a
45 of 50 de ton wordt aange
voerd eerst onder dit afdak ge
lost.
C. wordt ze nog eens op 60 gr C
gebracht. Daartoe wordt iedere
cel volgeblazen met -stoom (klei
nere kwekers doen dit ook wel
met heteluchtkachels), wat zo'n
vijftig uren in beslag neemt. Ver
volgens wordt alle stoom weer
weggezogen en de cel afgekoeld
tot 25 gr. C. En nu kan het zaai
en beginnen.
Het zaad van de champignons
meestal afkomstig uit Enge
land of Zweden is echter zo
klein, dat het met het blote oog
nauwelijks kan worden waargeno
men. In feite immers heeft men
te doen met schimmeltjes of
zwammetjes. De zaadkwekerijen
verzenden het daarom nooit als
zodanig, maar steeds ..vastge
legd" op tarwekorrels, die geen
kiemkracht meer hebben. En dus
krijgt de champignonteler slechts
te maken met door zwammetjes
geïnfecteerde tarwekorrels, die
zich gemakkelijk met de hand la-
Zolang hei zaad onderweg is, le
ven de zwammetjes van het voed
sel in de tarwekorrels. Is het een-
Mog een blik in zo'n cel. De
uitte stipjes zijn heel jonge
champignons. De grote u itte vlek
ken zijn champignons, die bijna
kunnen worden geoogst. Het pro-
„Die republiek", doceerde de
man. ..werd tijdens de Paasdagen
van 1916 geproclameerd in Dublin.
Tegelijkertijd werd toeu een voor
lopige, vrije Ierse regering be
kend gemaakt. Een regering voor
heel Ierland, dus ook voor Ulster.
De mannen, die voor de hoge pos
ten waren uitverkoren, werden
korte tijd later vermoord. Deson
danks leek de actie succes te zul-
maal op de mest gedeponeerd,
dan duurt het maar enkele dagen,
of de zwammetjes beginnen daar
aan hun voedsel te onttrekken
Ze worden groter en groter, schie
ten wortel in het dunne grondlaag-
je, dat 14 dagen na het inzaaien
op de mest werd aangebracht en
steken dan al gauw de kopjes bo
ven de aarde uit. Aanvankelijk
wemelt het dan van kleine witte
knopjes, die slechts zo groot zijn
als de kop van een lucifer. Doch
19 dagen later zijn die uiterst
kleine plantjes reeds tot volwaar
dige champignons uitgegroeid en
kunnen ze uit de grond worden
gebroken. Niet alle ontwikkelen
zich echter even snel, zodat er
elke ochtend opnieuw een aantal
kilo's kan worden geoogst.
len oogsten: de Britten toonden
zich namelijk bereid over een
nieuwe staatsvorm te willen on
derhandelen. Maar wat was daar
van het resultaat? De ets van een
vrij, ongedeeld Ierland werd niet
ingewilligd. Ulster bleef immers
tot op deze dag Brits gebied, ter
wijl de vrijheid van de republiek
maar zeer betrekkelijk is. De
Ieren zijn geen baas in eigen
huis".
Onwillekeurig was hij feller,
maar ook zachter gaan spreken.
Fel, omdat een ..vrij en onge
deeld Ierland" als ideaal de
I.R.A.-leden heilig is. Zachter,
omdat alleen al het noemen van
de naam I.R.A. in geheel Ierland
onmiddellijk verdacht maakt. In
het gehele land namelijk wordt op
de leden verwoed jacht gemaakt.
Ook door de regering van de Ier
se republiek, die deze extreem-
nationalistische strijdgroep uit de
legaliteit verbannen heeft. Zij ziet
de I.R.A. als een gevaar voor de
staat en kent daarom voor de le
den geen pardon: regelmatig vin
den arrestaties plaats en zelfs
werd op de vlakte van The Cuu-
ragh een interneringskamp inge
richt, waar de illegale I R.A.-strij
ders als staatsgevaarlijke elemen
ten langdurig worden vastgehou-
En dat laatste zeker niet omdat
de Ierse regering tegenstandster
zou zijn van éénwording. Het is
zelfs een belangrijk punt op haar
programma. Zij wenst haar doel
echter niet te bereiken met bom
men en met kogels. Zij geeft de
voorkeur aan het kweken van een
goede verstandhouding en van be
grip voor de Ierse zaak bij de
Britse autoriteiten. Daarnaast
staat zij „opvoeding" voor van de
pro-Britse bevolkingsgroep in Ul
ster. die als protestantse eenheid
wat huiverig is voor het massief
roomse blok in de republiek. Naar
de mening van de regering in Du
blin kan alleen op deze wijze een
oplossing voor het vraagstuk van
de verdeeldheid worden verkregen
en als gevolg daarvan noemt zij
elke I.R.A.-activiteit schadelijk
voor de belahgen van de staat en
de leden van dit illegale leger
staatsgevaarlijk.
.Nonsens"
Continu
cel
bedraagt ruim 30 dagen. Op ,,'l
Heertje" oogst men in
12 weken. Dan gaat ai
eruit, uordt de zaak oni
't Gaat er nu maar om. hoe
groot die oogst is. In een mo
dern opgezette kwekerij als de
onderhavige, waar men de zaken
zo wist te regelen, dat elke drie
maanden van één der vier cellen
gedurende 12 weken kan worden
geoogst, zodat men tot een conti-
nuebedrijf wist te geraken, kan
men de toestand ideaal noemen.
Men beschikt er nl. ook over cen
trale verwarming om de tempera-
hebben A
champignonstreek kan worden be-
Khouwd.
Toch telt Gelderland ook al zo'n
honderd champignonhuizen, met
grootste centra Kerkdriel en
Overasselt. En in Brabant zijn cr
eveneens al een vijftig. In Stand-
waarbuiten bijvoorbeeld, waar di
verse vlasboeren geen al te best
hestaan meer hadden, werd over-
|eschakeid op de champignonteelt
Zelfs, in Groningen kent men deze ken
teelt al op bescheiden schaal, ter- doch zodra
*ijl eveneens in Noord- en Zuid- een st
Holland, alsmede in Zeeland reeds merkt
enkele kwekerijen werden aange
legd.
In een „huis"
Nu stelle
kerlj niet iets
in de geest peratuur
Ze heeft dan al een temperatuur
van 30 a 35 gr. C. Vervolgens
wordt ze met een elektrisch ge
dreven mestkeerder „vlak ge
werkt", op een houten rek, dat
zich enkele decimeters van de
<n van grond bevindt om lucht te kunnen
mest. teaarvoor de prijs doen toetreden. Men maakt de
al 30 gulden de ton be- mesthoop niet hoger dan een goe-
draagt. de meter, want de boel mag niet
te veel in elkaar worden gedrukt
Gedurende vier dagen wordt de
daarna driemaal per dag
vater besproeid. Dan wordt
lande de mesthoop nog eens openge
werkt en met de keermachine
voor de tweede keer tot een luch
tig pakket geformeerd. Opnieuw
wordt de mest vier dagen lang
driemaal daags met water be
sproeid. En op df ze manier ont
staat ee„ zó heftig broeiingspro
ces, dat de temperatuur oploopt
tot maar liefst 70 a 80 gr. C. Dus
„„UK», niet zo heel veel meer onder het
hypermoderne kwekerij liet kookpunt van water
zij deze hoge temperatuui
orden zo ongeveer alle bacteriën
a. gedood, terwijl tevens hei
stro e.d., dat in deze mest altijd
Uiterlijk doet zo'n kwekerij den voorhanden is, volkomen zacht is
grote stenen schuur, gemaakt, zodat dit geen moeilijk-
nen binnentreedt en heden meer biedt bij het zaaien,
stoomketel-complex ontwaart. Want nu gaat de mest de cellen
n dit in. waar ze op de zes boven el-
apar- kaar gelegen vloeren wordt gede-
;rd. die het aanzien krijger
bakken, doordat ze worden
afgebakend met staande planken
Daar intussen de temperatuur
deze tijd van van de mest daalt tot 30 a 35 gr
kwekerij als
U eerewaarden
irlijks 180 ton i
van hot Westland of van een an
der tuinbouwcentrum. Want de
champignon wordt hier
als regel in een ingenieus get
strueerd „huis" geteeld. ten
prachtig voorbeeld daarvan toon
de men ons op dc kwekerij ..'1
Heertje" N V. te Ileerewaarden
gelegen midden tussen de grote
de heer Ilcidentrijk. die daa:
de Hulzendijk. mét enkele an
kapitaalkrachtige
250 vierkante meter.
reeds, dat
huis of deze schuur een
te industrie is gevestigd. Wanden poneerd. die hel
en dak zijn uit sterk isolerend
materiaal opgetrokken, deuren en
sluiten hermetisch, de tem-
.Nonsens. Ik lach erom". De
man in het huis bulten Dublin
viel het standpunt van dc rege
ring met kracht aan. ..Laat je
toch niet voor de gek houden. In
heel de Ierse geschiedenis Is het
onmogelijk gebleken verstandig
met de Britten te praten. Acht
eeuwen lang hebben zij ons on
derdrukt -n in slavernij gehouden
cn elke verbetering moest door de
Ieren met geweld worden afge
dwongen. Ook vandaag nog heeft
de Ierse, nationalistisch voelende
bevolking van Ulster niets in te
brengen en het is alleen maar
daarom dat wij, om ons doel te
kunnen bereiken, hebben terugge
grepen naar een oude. beproefde
methode: gewapend verzet".
In december '56 ging de I.R.A.
in Ulster tot het offensief over.
Sindsdien pleegde het illegale le
ger tal van overvallen op Britse
militaire en burgerlijke steunpun
ten zoals wegen, bruggen, depots,
radio-stations en gerechtsgebou
wen. Daarbij maakte het gebruik
van het nachtelijk donker om bij
verrassing op te kunnen doemen
en na de aanslag even onopge
merkt weer te kunnen verdwijnen
naar zijn schpilplaatsen. ..Het is
de taktiek van de guerrillaoorlog",
zei de man. ..Hij is al in een ver
verleden de juiste gebleken. Acht
honderd jaar immers hielden de
Britten geheel Ierland bezet en in
elke eeuw kende het land een le
ger van vrijheidsstrijders, dat de
bezetter dwong aan Ierse eisen toe
te geven. Een geregelde oorlog
kunnen wij ons niet veroorloven,
daarvoor is de overmacht j,te
groot. Maar ook' met speldcprik-
ken kun je een reus eronder krij
gen zolang je maar rechtstreeks
blijft prikken in zijn hart".
Kleine groepen
,.W(f vechten als guerrilla's van
uit bases, die alle in Ulster wer
den ingericht. Wij opereren in het
gehele bezette gebied in kleine
groepen van doorgaans tien man.
Een enkele keer. in gecombineer
de acties, met dertig man. Nooit
méér. Alle leden van de I.R.A.
worden in het geheim getraind in
eenheden van drie: twee man voor
de actie, de derde voor de dek
king bij aanval en terugtocht. De
opleiding, zowel van beroepseen
heden als van vrijwilligers, wordt
pas afgesloten als de groepen in
staat zijn aanvallen binnen tien
minuten uit te voeren".
Om een guerrillaoorlog met
succes lange tijd te kunnen vol
houden moet elk geheim leger
kunnen steunen op de medewer
king van een groot deel van de
burgerbevolking. De I.R.A. is er
van overtuigd, dat de hulp in Ul
ster sterk genoeg is om als schild
te kunnen dienen voor de leden.
Daarvoor gaf de
man de volgende
verklaring: „In de I MMfe
eerste plaats voelt
een deel van de *r,
IJlster-bevolking al
les voor een aan
sluiting bij de re
publiek. Verkie
zingen. die in het
verleden werden
gehouden, bewezen
in enkele distric
ten deze voorkeur
op doorslaggeven
de wijze: een over
weldigend aantal
stemmen werd uit
gebracht op de
kandidaten van de
meest nationalis
tische partij. Daar
naast weet de be
volking, dat zij van
de zijde der guer
rilla's geen gevaar
behoeft te duchten
aangezien elke I.R.
A.-aanvalsopdracht
vergezeld gaat van
de mededeling, dat
vóór alles leven
en bezit van
de burgerbevolking
moet worden ge
spaard".
Lang niet alle I.R.A.-aanvallen
boekten het beoogde resultaat:
een overval op een Britse leger
post in Brookeborough bijvoor
beeld mislukte doordat de bom
men niet ontploften. Waarschijn
lijk was de ontsteking 'ijdens bet
transport door het lanc te nat ge
worden. Bij een schietpartij, die
op de aanval volgde, werden bo
vendien twee man van dc dek
kingseenheid neergeschoten: een
van hen werd onmiddellijk ge
dood, de ander stierf enkele uren
later. „Hun namen waren Sean
Sabhat en Feargal O'IIanlon. Bes
te kerels, die hun leven gaven
voor Ierland. Toen Sean Sabhat
werd begraven werd de plechtig
heid door ongeveer 50.000 mensen
bijgewoond, l it dat aantal zou je
kunnen afleiden, dat het streven
van de I.R.A. weerklank heeft ge
vonden bij het Ierse volk"
Sabhat en O'Hanlon leyen voort In
Ierland. In enkele balladen wordt
verteld van hun leven, werken en
sterven. En de felle nationalisten
noemen hen in één adem met dlo
van de grote vrijheidsstrijders uit
de geschiedenis.
Doodgezwegen
In Ierse kranten wordt de I.R.A.
op bevel van de autoriteiten dood
gezwegen en daardoor weten
maar weinigen op welke schaal
de acties op het ogenbiik worden
uitgevoerd. Maar het weinige, dat
bekend wordt, laat niet na indruk
te wekken, met name op de jeugd.
..En daardoor." zei de I.R.A. -
man. „groeit onze kracht. Enkele
jaren geleden, na een overval van
Ierse nationalisten op een Britse
kazerne in de omgeving van Lon
den stroomden de vrijwilligers
toe. Ondanks het feit. dat die
overval na een geslaagd begin
toch nog aan het slot mislukte en
ook ondanks hgt feit, dat drie van
de overvallers tot levenslange ge
vangenisstraffen werden veroor
deeld. Het was overigens een ju
weel van een actie, want nadat
de Ieren de wacht van de kazerne
hadden overmeesterd bleef de
dekkingsgroep nog een uur na de
overval op het terrein aanwezig
om te voorkomen, dat snel alarm
zou worden geslagen. Bij c"- c ver
val werd een grote hoeveelheid
wapens buitgemaakt en het was
•en kwestie van puur ongeluk, dat
1e wagen, waarmee die wapens
-.ter werden vervoerd, tijdens de
"it naar Londen bij een doodge-
vnne politie-controle werd ont-
iekt".
ister bjj uitstek. Drie prachtige meren
i met de heuvels de lieflijkheid van
b Eiland" waar.
in de versterkte kazerne in Ar
magh en verlieten het gebouw
pas weer nadat 340 geweren, 50
stenguns en 12 mitrailleurs waren
buitgemaakt. Veel van dit soort
acties werden en worden nog altijd
voorbereid en uitgewerkt om ons
geheime leger aan wapens te
kunnen helpen".
Rijen gedund
„Geen strijd zonder offers",
besloot de man. „Onze rijen
werden gedund doordat er doden
pielen en doordat anderen wer
den gearresteerd en tot vele
jaren gevangenisstraf werden
veroordeeld. Sommigen, zoals
James Crossan, werden vanuit
een hinderlaag neergeschoten en
enkelen verloren het leven bij
een ongelukvorig jaar no
vember vijf I.R.A.-leden tege
lijk bij het monteren van bom
men. Toch gaat de strijd door
tot de overwinning is behaald.
Hoewel wij vogelvrij zijn ver
klaard zal die overwinning ons
ten deel vallen: wij vechten im
mers voor een rechtvaardige
..Andere overvallen werden vol
gens de plannen uitgevoerd. Zo
trokken I.R.A.-vrijwilligers binnen
Ruig is de kust van Eire. Deze
foto werd genomen in County
Kerry, waar de weg zich naar
het zuidwestelijke puntje van het
eiland slingert.
zaak en langzaam maar zeker
zal heel Ierland daarvdn over
tuigd raken. Ook de bevolking
van Ulster. Voor een deel is zij
al op onze hand. De rest zal pol-
geii. nadat zij is beurijd van de
Britse leugen, dat het protestant
se Ulster na het vertrek van de
bezettingstroepen door het an
dere, roomse deel uan Ierland
zal worden onderdrukt. Dat is
een infame leugen: in dc nieu
we, vrije staat zullen wij volle
dige vrijheid pan godsdienst ga
randeren en zodra dit algemeen
bekend wordt in Ulster zal de
„pro-Britse-houding-uit-angst-
voor-erger" wel omzwaaien.
Want ook Ulster is Iers en dat
bloed verloochent zich nergens
en nooit".
Een vogelvrij-verklaarde in een
huis even buiten Dublin. ..Wij zijn
geen gangsters", had hij gezegd.
Hij had méér de indruk gewekt
van een starfanaticus, een ex
treem nationalist met wie men
vóór alles medelijden zou moeten
hebben. Van een man. die zich
had blindgestaard op het verleden
en die daarom niet meer kon en
wilde zien. dat deze wereld ande
re mogelijkheden heeft geschapen
voor het oplossen van problemen:
anders dan met geweld, met
bommen en met kogels Een man.
die nog slecht» geloofde in strijd
en daarin ongetwijfeld een moed
aan de dag zal leggen waarvoor
men onwillekeurig een diep res
pect kan voelen.
Een vogelvrij-verklaarde. Fa
natiek en vol idealisme. Slechte
vertrouwend op de wapens,
precies zoals zijn vooronders
dat deden. Gelovend in een
strijd, die hem daardoor dier
baar is.
Een strijd, die hem In het
bloed zit en die hij daarom sal
blijven voeren, zelfs als hU sal
weten, dat niemand hem meer
steunt. Voorlopig echter zal
van dat laatste In Ierland geen
sprake zijn...
