Feestmorgen verrast door slepende doedelzakmuziek PRONK met de WAS van SPRONK Beste paarden draafden op het Levendaal NIEUWE LEÏDSOHE COURANT 14 ZATERDAG 4 OKTOBER 1958 Ml Schotten in zonnig Leiden Roem van eeuwen uitte zich in charmante gezelligheid TAE PAARDEN, die de calèche van de vier bestuursleden der Drie- Octobervereeniging moesten trekken, raakten gistermorgen op het exercitieterrein van de Doelenkazerne even de kluts kwijt, toen achter hen negen doedelzakken begonnen te pijpen. Het kost even een korte wenningstijd, voordat men in de slepende muziek de juiste pas heeft gevonden, maar loopt men eenmaal, dan kan men het uren volhouden. De sergeant-tambour-maitre was zich ervan bewust, dat vele vakogen op hem waren gericht, toen hij op de binnenplaats van de Doelenkazerne zijn eerste commando's gaf, maar hoe kritisch deze ogen ook keken, zij konden slechts vervuld worden van militaire blijdschap, omdat de Schotten in enkele seconden lieten zien, dat exercitie niet tot hun zwakste dienst vak behoort. Vele Leidenaars hadden een grote twee strijd moeten uitvechten, want het bekij ken van de uittocht der Schotten bete kende het prijsgeven van een goed plaats- Je voor de parade. Bij honderden was de strijd in het voordeel van de Schotten be slist en soms hadden de doedelzakspelers enige moeite om zich tussen de samen gepakte mensen door te werken. De 21 Schotten, van wie er acht tien in de band meeliepen, maken Geen rauwe visjes Het verhaal gaat, dat aan het einde van de laatste wereld oorlog een Amerikaanse pa trouille bij een hevig gevecht om een belangrijke stelling plotseling tussen het struikge was een vuurtje zag branden. Voorzichtig slopen de mannen naderbij, op alles voorbereid. Tot hun verbazing zagen zij twee Engelse en een Schotse frontsoldaat, rondom een klein vuurtje gehurkt, waarop een pannetje water stond. Ver wachtingsvol hield een van de deel uit van een beroemd Schots regiment. The Highland Light In fantry, dat in 1777 werd opgericht, 27 jaar uitgeweken moest leven in Zweden en ten slotte door de koning werd erkend; in de achttiende eeuw was het vormen van een regiment vaak nog afhankelijk van al of niet gewaardeerd persoonlijk initiatief. In de twee wereldoorlogen behaalde het regiment op vele fronten roem en thans is het in Duitsland gelegerd ter bezetting van een der geallieerde steunpunten aldaar. WAARDEVOL Het bestuur van de Drie-Oktoberver- eeniging had kans gezien de beroemde Pipe Band van dit regiment voor twee dagen naar Leiden te krijgen, waa mannen gastvrijheid ontvingen van koksschool in de Doelenkazerne. Reeds gistermorgen half negen, toen de Schot ten voor de eerste maal uittrokken, be wezen zij een waardevolle bijdrage het feest te zullen vormen. De tamboers droegen tijgervellen, het geen herinneringen aan hun woeste leden wakker riep en de tamboer-maïtre keek gestreng, alsof hij ieder ogenblik verwachtte de grootste beslissing van zijn Langs het Noordeinde marcheerden de mannen over de Princessekade naar de Haarlemmerstraat, die ook nu weer te nauw bleek voor de drukte. Maar onge- kneusd bereikte de band de Kaasmarkt, waar een korte demonstratie werd ge- EENDRACHT Deze demonstratie had iets van een ge zellig folklore; de mannen schaarden zich in een kring en pijpten naar elkaar toe staand een van hun slepende, weemoedige marsen. Ieder ogenblik verwachtten wij. dat zij een paar huppelpasjes zouden uit voeren en buiginkjes voor elkaar den gaan maken. Dit gebeurde echter niet. Toen de laatste klagende fluittoon was weg geëbd, sprak de heer H. de Wilde enkele dankwoorden tot de tambour- maitre, waarna de Schotten werden uitgeleverd aan de duizenden be langstellenden op de Kaasmarkt. En ook nu bleek, dat internationale samenwerking en Europese integra tie alleen maar theoretische proble men zijn. Want nauwelijks hadden de mannen het gelid verlaten, of tientallen Leidse meisjes sloten hen eendrachtig in om hun doedelzak met nauw verholen begeerte te strak gekleurde rokjes te bewonderen. Met Roland Wagter in de gehoorzaal Aan het eind van een dag die behalve veel pret ook veel vermoeienis had ge bracht, zaten gisteravond ruim duizend Leidenaars enigszins bij te komen tijdens het cabaretprogramma in de stadsgehoor zaal, om daarna met nieuwe moed het slotstuk van het feest, het vuurwerk, gaan meemaken. De heer Han de Wilde sprak namens het bestuur van de 3- Octobervereeniging aan het begin van de avond zijn verheugenis uit over het feit, dat de zaal, evenals andere jaren, helemaal was gevuld. 3 Oktober is dag vol van traditie, zei hij; ook het stadsgehoorzaalprogramma week daar niet van af. Het gezelschap van Roland Wagter was weer uitgenodigd om de wezigen te vermaken. Met muzikale omlijsting van pianist Herman Teunissen werd in de tijd twee uur een kort programma van caba ret- en variété-nummers afgewerkt. Het bevatte een schets van de beide Wagters, van Greetje van Schadk samen met Ro land Wagter senior en junior en van deze cabaretière alleen. Ria Verdi zong haar succesnummers en nodigde het publiek aan het eind van de avond uit om te zingen. De drie Spotlights, drie aardige jonge meisjes, zongen pittige liedjes op een zo beschaafde en prettige wijze ali we" niet vaak in dit genre horen. Rif Gerardy met zijn assistenten tra den op in enkele nummers parterre- akrobatiek. Groot succes had de parodist Bueno de Mesquita tijdens zijn optreden vlak vóór de pauze een hoogtepunt de avond. Om ongeveer kwart voor elf we Roland Wagter de mensen een prettig besluit van het feest toe. Weinig spanning in de finale DE UPPERTEN van de paardensport was gistermorgen naar het Leven daal gekomen om daar te genieten van een bijzonder aardige wed strijd tussen de beste korte-baandravers van Nederland. Naast deze in siders waren er vele bezoekers, die hun hart konden ophalen aan de prach tige stijl van deze paarden. De drukte was groot, nog groter dan verleden jaar bij de windhondenrennen. Er was een baan van 280 tot 300 meter uitgezet en volgens deskundigen was deze baan de beste van Nederland. Een bijzonder compliment dus voor de commissie van regeling, bestaande uit de heren M. de Marcas, ir. H. E. Kruyt, J. C. F. Coers en G. Steinbach. Engelsen een blikje thee in de hand De Amerikanen behoef den niet op hun horloge te kij ken; het moest half vier in de middag zijn, het uur, waarop de ware Brit zijn kop thee drinkt. En daarom zijn de mannen van de Pipe Band of the High- land Light Infantry donder dagmiddag in de Doelen- kazerne ontvangen met thee en cake. Ook het ontbijt van drie oktober droeg het hartige En gelse karakter met gebakken spek, eieren en zwarte koffie, 's Middags ervoeren de doedel zakspelers echter, dat zij in Holland, speciaal in Leiden en heel speciaal op drie oktober in Leiden waren, want het menu vermeldde „Stew (tradi tional)", hetgeen in goed Leids betekent: Hutspot met klap stuk. Verder durfde het bestuur van de Drie-Octobervereeni- ging, dat de Schotten had uit genodigd. niet te gaan. Daarom vermeldde het menu nergens haring en wittebrood. Want ..rauwe visjes" kan de buiten lander meestal slechts uiterst matig waarderen. Expositie Lakenhal met Paardensteeg Potasch en Perlemoer waren ook in Leiden Joh. Boskamp en Johan Kaart hebben gisteravond in de Schouw burg als de zo langzamerhand alom- bekende mdar nooit vervelende tex tielhandelaren Potasch en Perle moer een dankbaar publiek een ge noeglijke avond bezorgd. Zij deden dit uiteraard met een aantal mede speelsters en -spelers en..... met de Pekinees Cycloon. De regie was in handen van Louis Borel, die het be kende blijspel van George M. Mon tague ook heeft bewerkt Ook nu hadden Potasch en Perlemoer op staande voet „contact" met de zaal. Hun belevenissen zijn dan ook bijzon der menselijk en de oplossing van hun problemen is innemend en origineel. Het icces van het blijspel is er naar: reeds eer dan vijftienhonderd keer werd het Nederland op de planken gebracht. Gisteravond is gebleken, dat Potasch i Perlemoer nog steeds iets te zeggen hebben. Met al hun geharrewar en hun „jiddische" gein wisten ze een groot aan- ensen enkele heerlij «e en onbezorg- •en te geven. Een dankbare ovatie speelsters en spelers was het be sluit van de opvoering van dit van leven sprankelende stuk. ;MHï]DlurEOTM.RA3Aya>I

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1958 | | pagina 14