3
IffifcbonoHÖ
Nederland kwam op Expo met
nieuwe roos en tulp
Hollands oude stadjes
Randstad
oasen in
Nationale dag werd luisterrijk feest
anna en Daniël uit Ellemeet
stonden in het middelpunt
s:
DOADERDVC 21 AUGUSTUS 19S8
(Van onze speciale verslaggever.)
BRUSSEL, donderdag.
E HEBBEN gisteren bloemblaadjes zien wandelen. Het was op de
Expo, waar de Nederlandse nationale dag gehouden werd een dag,
je ons volk geschonken was om zich aan de wereld te presenteren. Paars
«ren de blaadjes, lichtpaars en donkerpaars. Ze bestonden uit de jurkjes
fcn vijfentwintig tengere meisjes, die in de magnifiek aangelegde tuin van
'skt paleis Belvédère een tulp van knop tot bloem uitbeeldden,
ie
ifVE TULP mocht er xün, de Expo-tulp, zoals hij is genoemd. Ofschoon de eerste nog
y tot kelk moet ontluiken, is deze typisch Nederlandse bloem waardig geacht aan
-generaal van Wereldtentoonstelling Brussel 1958, Baron Moens de
orden aangeboden als blijk van vriendschap tussen de Lage Landen,
stond de kweker, de heer Rijnveld uit Hillegom, er bij, toen de bollen door de
ukte Belg in ontvangst genomen werden. Wat er precies uit de inhoud
»eien zou, kon niemand weten, maar om de fantasie wat op gang te helpen,
wandelende bloemblaadjes uit Utrecht gekomen: meisjes, wier japonnetjes
nrschakeringen van de tulp waren geverfd en die er met sierlijke bewegingen
[slaagden hem tot volle bloei te brengen.
opgeworpen, hebben Janna en Daniël
banden die Nederland en België
binden, zijn vele en velerlei. In
dagen van de ramp bijvoorbeeld
(hebben Belgische helikopterpiloten de
vens van duizenden gered door hun
telle ingrijpen. Als dank bood giste-
de 18-jarige Janna Wilhelmina
ijen uit Schouwen-Duiveland
redder een fruitmand aan. Het
de chef-piloot van de Sabena heli-
ipterdienst, Gérard de Trémérie.
tn skone dagEen zéér skone dag,"
:on Moens de Fernig in de salon
t Belvédère-paleis tegen ons. De
he edelman, die als een organisator
weerga wordt geprezen, had toen
de mond van de voorzitter van het
Nationale Dag Nederland, bur
ster De Ranitz van Utrecht, ge
lord, dat de kweker zich bereid had ver-
ird zijn tuin in het vroege voorjaar
bedden Expo-tulpen te beplanten. En
vrouw was een boeket in de armen
e4legd van de nieuwe roos Moens de Fer-
g, die de kleur van een vin rosé heeft
door de Aalsmeer.se kweker Gijs Ver-
ek in 't grootste geheim is getrokken.
•n' Twee jonge mensen vormden het brand-
^tmt van de vaderlandse dag op de Expo,
dank zij de inzet van een vijftienhon-
rdtal mannen, vrouwen en kinderen,
t'
heeft achtergelaten. Het waren de
irtienjarige Daniël Jacob Bezuyen en
jJens zuster Janna Wilhelmina, achttien
die in de rampdagen van februari
door een helikopter werden gered,
tn het water hen letterlijk tot de lippen
stegen was. Het gebeurde in het kleine
lemeet op Schouwen-Duiveland. waar
vader een hoeve had, en de piloot,
later ook de andere gezinsleden in
lijk Geri
de Sabena
kopterdienst, geweest,
nder de beiaard van het Nederlandse
iljoen, bij een wal van zandzakken,
als een symbolische herinnering was
i gest
de i
ze vermoedelijk hun leven te danken heb
ben En een paar uur later bleken zij de
uitverkorenen te zijn, die de Expo-tulpen
en de roos Moens de Fernig mochten ovei
handigen en wie de eer te beurt viel aa
de Belgische commissaris-generaal e
diens echtgenote te worden voorgesteld.
Het was eigenlijk één grote familiedag
gisteren op de Expo. Die van Klaaswaal
waren er met trommels, trompetten
fluiten en die van Noordbrabant met
schutters en vendeliers. We zagen de kleu
rige drachten van Scheveningen en Spa
kenburg, van Eriesland, Staphorst, Mar-
kelo en Grathem. De dansgroep Medio-
burgum uit Middelburg liet zich zien, de
muziekvereniging Con Afezzione uit Kwa-
dendamme en de bekende ruiter-drura-
band van St. Oedenrode. Wagens
zen reden er rond, Groenwouders krom
den de trotse nek en schimmels schuim,
bekten in het toom.
„Alles wat Nederland zorgvuldig ver
meden heeft in zijn paviljoen uit te stal
len," hoorden we iemand zeggen, „heeft
het in één dag als een vloedgolf
terrein van de wereldtentoonstelling laten
slaan
Niets was meer waar. Niets werd ook
juister getypeerd.
We behoeven er echter niet rouwig
te zijn. De oganisatoren: Jac. Kleiboer,
Johan Bodegraven en H. M. Rozendaal,
hebben 't bij het rechte eind gehad de fol
klore in al haar verscheidenheid naar d«
Expo te halen. Alle tentoonstellingsbezoe
kers spoedden zioh naar de lanen, wa
bonte stoet doorheen trok. En dc
honiderd deelnemers aan de met muziek
begeleide optocht, zomede de meer dan
honderdvijfentwintig paarden zijn dui
zend, zo niet tienduizend keer gefotogra
feerd en hun portretten zullen binnen
niet al te lange tijd in verzamelingen in
alle uithoeken der aarde verschijnen.
De zeer belangrijken waren er natuur
lijk ook: ministers, diplomaten, hogere
ambtenaren. De champagne fonkelde in
hun glazen en him dames hadden gloed
nieuwe zomertoiletten aan. De heer Luns
zat op een goed moment aan de dijk
de heer Staf overzag de situatie met
veldheersblik vanaf di
heer Van Walsum, onze
generaal, zoende een hostess
burig paviljoen op de wang en de heer
Drees liep, vaderlijk glimlachend, tussen
het gewirwar van genodigden door.
Applaus na lied
De enige, die het op deze drukke dag
aanzienlijk minder druk had dan anders
was de geit, omdat het paviljoen herhaal
delijk was gesloten. Maar het reeds veel
te veel geaaide dier is verwend, zo hebben
we gemerkt, want we konden niets
ders aan haar kwijt raken dan een
getrapt sigarettenpeukje
Uniek van opzet was de zogenaamde
hostess-3how. die als een aantrekkelijk
punt in het programma van de nationale
was ingelast. Paviljoen-employés
twintigtal landen waren uitgenodigd
tableautje op te voeren dat moest
uitmunten door originaliteit en dat boven-
nog als criterium moest hebben dat
a(jn.
Ook op vele andere wijzen heeft Neder
land gisteren in Brussel acte de presence
gegeven. Er was een door professor Gol-
terman geleide kerkdienst in het Protes-
Paviljoen en het NCRV Vocaal
ensemble zowel als het Christelijk Resi
dentiekoor lieten hun stemmen klinken.
Een klein incident deed zich bij de laat-
•te gelegenheid voor: een bezoeker begon
namelijk enthousiast te applaudiseren,
toen een geestelijk lied beëindigd werd.
Ds. Fagel ging hierop staan en verzocht
het aanwezige publiek niet in een kerk
gebouw in de handen te klappen
Taptoe als slot
Het regende zo nu en dan hoe kan
bijna anders op een Nederlandse, nati
nale dag maar niemand, zelfs de dun
geklede Antilliaanse en Surinaamse volks
dansers niet. hebben er het humeur bij
verloren. Ook de bloemisten, die vijftig
duizend dahlia's en gladiolen in en buiten
de Nederlandse paviljoens hadden ge
rangschikt, hebben er geen last
dervonden integendeel: hun pronk
stukken zijn er fleuriger door geworden.
Een taptoe, waaraan ruim driehon
derd Nederlandse militairen, in cere
monieel tenue gestoken, deelnamen,
maakte gisteravond: laat een einde
de vaderlandse dag in Brussel, die ook
nog een gala-concert van het Residen
tie-Orkest onder leiding van Bernard
Haitink en met medewerking
>t karakteristiek voor het uit te beelden
>lk was.
Een jury. waarin o.ni. de krasse Rika
Hopper zitting had, besliste, dat Engeland
gewonnen had. Carolyn Threlfall, Ian
Corness en Gordon Cooper, die een stukje
Shakespeare's „Mldsummernights-
dream" hadden voorgedragen, de doedel
zak hadden bespeeld en een „real Oxford
type" hadden nagebootst, zullen binnen
kort naar Nederland gaan en daar vijf
dagen de gast van de Texticljaarbeurs
l Krabbers (viool) te
Tienduizenden bezoekers zagen het
kleurrijke schouwspel aan, dat gegeven
werd door de Marinierskapel van de
Koninklijke Militaire Kapel, het tamboer-
pijpers van het Korps Mariniers, door de
Koninklijke Militaire Kapel, het Tamboer
korps van het Garderegiment der Grena
diers, de kapel van de Koninklijke lucht
macht en het jachthoornkorps der Garde
jagers.
Toen de laatste, kletterende voet
stap eindelijk was weggestorven,
daalde de rust op het gigantische
Expo-terrein neer, dat de hele dag in
't teken van de Nederlandse folklore
en Nederlandse manifestaties had ge
staan, van Nederlandse draaiorgels,
Nederlandse tamboers en Nederland
se trompetters.
Vanaf de stoep van Oudewaters
stadhuis vertelt de heer Roose-
gaarde Bisschop de Die Haghe-
leden over dit historische ge-
houw, waarvan de gevel is ge
bouwd in „speklagen".
In de toasted Princeton komen de aromavolle Burley-tabakken geheel tot hun recht.
R
(Van een onzer verslaggevers)
ANDSTAD HOLLAND als men deze naam voor de agglomeratie
der grote steden in het westen hoort, voelt men een lichte huivering.
Agglomeratie, dat is volgens het woordenboek een samenklontering. Een
samenklontering van steden, onafzienbare huizenzeeën, uitgestrekte
fabriekscomplexen, havens met torenhoge kranen en honderden schepen.
Druk verkeer in de aderen die deze steden voeden. Snelheid. Het schorre
gegil van fabrieksfluiten en geloei van zieken- en politieauto's.
Randstad Holland is de nachtmerrie van stedebouwers. En van dc burgers, die
zich afvragen: Is er dan ergens meer rust te vinden -
De groene plekken in de samenhoping. die men de „longen van de stad" noemt,
z\jn op mooie dagen druk bezet met mensen die even adem willen halen. De wegen
erheen zijn nauwelijks zonder gevaar berijdbaar. Mensen, tienduizenden mensen
trekken naar de geëigende recreatieoorden: Scheveningen, Hoek van Holland, Kat
wijk, Noordwtyk, De Kaag en de Nieuwkoopse Plassen. Daar is het dan zo vol,
dat iemand die rust zoekt, die niet vindt.
Gelukkig liggen wat verder verwij
derd van de grote steden de polders.
Deze zijn echter nog niet geheel als
rcreatiegebied ontdekt. Onbekendheid
aakt deze streken nog onbemind.
Aan de grenzen van de Randstad Hol
land kan men echter een even interes
sante vakantie doorbrengen als in het
hooggeroemde Oostenrijk, aan de ro-
'.ische Rijn of in het aan kunst
schatten zo rijke Italië.
De oude stadjes en dorpen van het
Zuidhollandse polderland hebben boven
dien een groot voordeel boven vele an
dere plekjes op aarde: men kan er de
geschiedenis van het eigen land aanra
ken, betasten. Zij vormen een openge
slagen geschiedenisboek, waarin mensen
met verschillend gerichte belangstelling
kunnen bladeren.
Daarom zijn ook die stadjes dikwijls
het doel van historische verenigingen,
zoals nu weer Die Haghe. onder leiding
van de heer G, Roosegaarde Bisschop,
wetenschappelijk medewerker aan de
rijksdienst voor de monumentenzorg, een
bezoek bracht aan de oude stadjes Oude
water, Vianen en Nieuwpoort.
Waarom juist deze stadjes?
Omdat deze drie typische voorbeelden
zijn van Nederlandse stedebouw.
Er was een tijd...
Er is in ons land een tijd geweest
men kan het zich nu bijna niet meer
voorstellen dat er geen stedelijk leven
bestond. De Romeinse steden waren
praktisch geheel verdwenen. In de Ka
rolingische tijd zijn er wel pogingen
daan om nederzettingen van kooplieden
tot steden uit te breiden, maar die wer
den nagenoeg alle verwoest tijdens de in
vallen der Noormannen (8001000).
De bevolking ging zijn toevlucht zoeken
tot plaatsen die al waren versterkt, zoals
abdijen en kastelen, waarvan de heer
Roosegaarde Bisschop als voorbeeld
noemt Maastricht, Deventer. Utrecht
Middelburg.
Noord-Scliarwoude
A LS O niet nit Noorlholland komt, Qaat j, kolvCIl ill
L staat het tien tegen een, dat u
ooit van het kolfspel hebt gehoord,
»nt bet wordt in feite alleen nog maar
ere gehouden. En daarom is het
verwonderlijk, dat de nationale kolfwedstrijden jaarlijks In Noord-Schgr-
aonde worden gespeeld. „We beginnen in dc eerste week van september en de wed-
trjjdcn duren vijf dagen", vertelde ons dc heer H. G. Westerhuls, die in Noord-
charM de commies ter secretarie is. „Er zijn nog enkele plaatsen in ons land waar
pel ook wordt beoefend en uit die plaatsen komen de deelnemers. Het zUn er
schatting een 300 a 400. En uit dat aantal moet de nationale kampioen komen."
landers, ook naam gemaakt in het bui
tenland. Maar dat zal u inmiddels wel
hebben begrepen. Toen de Nederlandse
Knickerbockers, de bewoners van het
Nieuw-Amsterdam van Pieter Stuyve-
sant, het voor het eerst in hun nieuwe
vaderland beoefenden, waren de omstan
ders enthousiast. Ze kregen er de smaak
van te pakken en het duurde niet lang
of iedereen vermaakte zich in vrije
ogenblikken met het kolf. Op den duur
heeft zich uit dit Nederlandse Middel
eeuwse spel het golfspel ontwikkeld, dat
vooral in Engeland en in de Verenigde
Staten erg populair is geworden. In
NedeVland hebben andere spelen, vooral
het voetbal, het kolfspel geheel ver
drongen.
f „Ik weet er ook niet zoveel van,"
ertelde dc heer Westerhuis, „want ik
tn niet van Noordholland. Maar ik heb
:1 gehoord, dat het spel binnenshuis
'»rdt gespeeld. De attributen zijn zo-
l'fcts als een hockeystick en een gummi-
«1. Voor de wedstrijden hier maken we
een speciale baan, die is
l«'|»ngelegd in het cafc-restaurant naast
stadhuis."
Middeleeuwen
Om i
i het spel te kun-
'inkl
j E' d
J üdde
leest
gele
en vertellen hebben
Wier Prins op nageslagen e
dat het kolfspel al dateert uit ae
iddeleeuwen. Het moet eens tot de
geliefde volkssporten hebben be-
Oorspronkelijk werd het bedre-
kerken en op kerkhoven, later
speciale kolfbanen, die ook| dragen de
de huizen werden aangelegd
stok
De kunst i3 de ballen met
•danig voort te bewegen, dat ze op een
epaalde manier de palen raken.
Het kolfspel heeft, door de Neder-
„Op het ogenblik worden in Noord-
Scharwoude de selectie-wedstrijden ge
speeld." zei de heer Westerhuis nog. „Ze
an vijftig-slagen-wed
strijden. Dat is zeer ingewikkeld en laat
zich niet één-twee-dric verklaren. Hon
derden kolfers nemen er aan deel."
NET LEVEN
as zware concurrentie en de fabrikan-
n hadden moeite het hoofd boven wa-
r te houden
Enkelen van hen kwamen toen op het
idee een klompenbeurs te organiseren,
waarbij de bedoeling voorzat de afzet
te vergroten door een beter contact tus-
fabrikant cn detailhandel, en ook
de detailhandel te bewijzen, dat met
de machine kwaliteitswerk kan worden
geleverd
Die eerste klompenbeurs ls een groot
succes geworden en bleek voor herha
ling vatbaar. En nu wordt in Doetin-
chem in de laatste week van augustus
voor de veertigste maal al een klompen
beurs georganiseerd.
„Alleen het doel is wel wat ge
wijzigd," zo hoorden we. „Na de oor
log is het klompen maken als hand
werk nagenoeg geheel
Een heel enkele klompenmaker zal er
met veel moeite misschien wel zijn
te vinden, maar het handwerk wordt
door de jongere generatie niet meer
uitgeoefend. De klompenindustrie is
helemaal gemechaniseerd. We komen
nu bij elkaar om ervaringen uit te
wisselen, de produkten te laten keu
ren door keurmeesters
pen te doen."
Zelfbediening
Op een terrasje op het Amsterdamse
Leidseplein hebben we een uurtje zitten
praten met mr. William J. Leeds uit
Chicago, die ons wonderlijke dingen
heeft verteld over nieuwe zelfbedienings
zaken in de Verenigde Staten.
Hij vertelde„In Amerika is de zelf
bedieningszaak al bekend van de Eerste
Wereldoorlog af. en u zal wel weten
wat de opzet is geweest. Hoofdzakelijk
worden er levensmiddelen gekocht, het
aantal verbruiksartikelen van algemener
aard. dat via deze winkels bij de kopers
Maar nu is er een nieuw type bedie
ningswinkel. die niet minder dan 20.000
tot 25.000 artikelen, die niet tot dc le
vensmiddelen worden gerekend. gaat
verkopen. Daartoe behoren verpakte
mode-artikelen, ijzerwaren, fietsen, sport
artikelen. sieraden en opschik voor da
mes en fototoestellen.
Alleen bij de sieraden en fototoe
stellen zijn de verkopers of verkoopsters
de klanten behulpzaam bij hun keus.
Voor de rest pakken zij zelf de voorwer
pen van de toonbanken en uit de rek-
nko- J ken, doen het gekochte in metaaldraden
mandjes op wieltjes, die zij bij de in
gang hebben gekregen e
andere afdelingen of i
toonbanken.
Dat
rt artikelen, dus die
groep, die niet tot de levensmiddelen
behoort, zijn naar gelang van het artikel
naar kleur, grootte en kwaliteit gerang
schikt. Zo hangen kinderkleren in
eenvolgende maten aan pastelkleurige
stellages. Langs de wanden staan rek
ken met dameskleren. Elders vindt men
overhemden. De meeste artikelen zijn in
cellofaan verpakt. In enkele gevallen,
zoals bij gordijnen en stoffen, ziet men
de artikelen onverpakt uitgestald naast
dezelfde in verpakking. Het zijn
het algemeen de dagelijkse kleren, ja
ponnen, hemden, pantalons en korte
broeken: met „haute couture" wil m«
niet beginnen. maar daar tegenovi
staat, dat alles van goede kwaliteit is
en er geen artikelen met weeffouten of
andere fouten worden verkocht."
Sinds het eind van de 12de eeuw heb
ben de landsheren pas steden gesticht,
nederzetting al zo ver was uit
gegroeid, dat er versterkingen aanwezig
r rechten en instellingen waren
die bij een stad behoorden of de inwo-
reeds een stedelijk leven leidden.
De bewoners waren dus geen boeren en
ïeer, doch leefden van de han
del, de nijverheid of het ambacht. Der
gelijke nederzettingen waren een centrum
het omliggende platteland. De lands
heer putte er bovendien inkomsten en
iensen uit.
Toen dus de landsheren eraan gingen
denken steden te stichten, kwamen tege
lijk de zorgen van de stedebouwkundigen.
Want evenals zij zich nu het hoofd bre-
plaatsgebrek, had ook de mid
deleeuwse stedebouwer te kampen met
gebrek aan grond. De moerassen waren
nauwelijks drooggelegd en de slappe
grond leende zich niet best voor stede-
bouw. Alleen de dijken van het aangren
zende terrein waren sterk genoeg om
te bouwen. Vandaar dan ook dat de
este steden in Holland hun groei be
gonnen op de dijk. Deze voornaamste
straat heeft in de regel Hoofdstraat.
Oudewater
De heer Roosegaarde Bisschop leidde
is eerst naar Oudewater, een van dc
oudste steden van Nederland. In 1265
leende Hendrik van Vianden stads-
Hoe betrekkelijk de nieuwe gedachten
an de mens zijn, blijkt als men het
stadhuis (16de eeuw) bekijkt. In de gevel
i drie wapens: die van Oude
water, Delft en Alkmaar. Het blijkt, dat
deze drie steden reeds in de Middel
een soort „Benelux-verband"'
hadden aangegaan. Dc burgers van deze
steden hadden over en weer dezelfde
rechten.
Men wijst u er het huis waar Arml-
nius werd geboren, maar dit is niet ge
heel juist. Het „huis van Armlnius" is
niet het in 1601 gebouwde huis, waarin
thans een bakkerij is gevestigd, die blij
kens een bordje „wegens vakantie ge
sloten" ls. Op deze plaats stond het
huis, waar Arminius in 1560 werd gebo-
men in Oudewater, dan haalt men
in de heksenwaag natuurlijk meteen een
„Certificaet van weging in der stede
Voor twee stuyvers krijgt men dit cer
tificaat en men kan er zich een boel
igheid. zelfs de brandstapel, mee
sparen. Want „Door den bedienaer der
Stede Wage wordt aan een yegelyken
dezen kont gedaen en gecertificeert
nen in der Stede Wage heeft gewo
gen zoveel ponden sodanige wichte als
men ordinaris is gebruykende accordee-
rende deze wichte wel met de naturelyke
proportie's des lichaems, en is dit met
der Stede Zegel bekragtigd".
In vroeger eeuwen kwamen mensei
van hekserij waren beschuldigd zelfs
tot ver uit Duitsland naar deze waag
om zich ten overstaan van het stadsbe
stuur te onderwerpen aan de weegproef.
Zou men inderdaad heks zijn, dan zou
men geen gewicht hebben, dacht men in
die tijd.
Men werd weliswaar gemakkelijk van
hekserij beschuldigd, maar daar tegen
over staat, dat men slechts „twee stuy
vers" voor zijn verdediging moest beta
len. In onze dagen is een advocaat veel
duurder
In het goede vertrouwen, dat de Die
Haghe-leden allen zo gewichtig w
als ze eruit zagen, liet de heer Roose
gaarde Bisschop hun geen tijd de proef
op de som te nemen en doolde men.
met romantische gedachten vervuld, door
het stille stadje, waarvan de bevolking
eens leefde van de verbouw en handel
van hennep, alsmede van de zuivelhan
del. Uit enkele middeleeuwse huisjes,
die nu als pakhuis worden gebruikt,
komt ook nu nog de geur van kaas.
Voor Holland uniek Is de Hervormde
kerk, waarvan de toren dateert uit on
geveer 1300. Deze toren, die nog een
sterk romaans karakter heeft, bezit na
melijk een zadeldak.
ZWfcRVER
mold, uit welk huis ook Prins Bernhard
geboortig is. Er was een tijd, dat Vianen
een apart staatje vormde cn derhalve
een toevluchtsoord was voor bankroe
tiers en oplichters, die hier niet door de
justitiële autoriteiten van de omringende
„landen" konden worden gegrepen.
In de 15de eeuwse kerk staat achter ln
het koor nog een 16de eeuws altaar. Met
dat van het St Annahofje te Lelden ls
dit het enige aldaar, dat na de beelden
storm is blijven staan. Erop ligt een ge
graveerd bordje, waarop staat „Gebeente
Brederode op 29 Juni 1877 Bij een ver
zameld en in dit kistje geborgen".
Ervoor staat een prachtig grafmonu
ment van Reinout van Brederode. De
dode is in vol ornaat afgebeeld, maar
ook als half vergaan lijk. Liggend op een
boetemat. Onze voorouders konden wel
tegen een realistische voorstelling
Het stadhuis, dat momenteel wordt ge- -
restaureerd, vertoont een frappant
staaltje van (eeuwenoude) bluf. Het lijkt
rtt
Vianen
Vianen, het volgende reisdoel. Wist u.
dat Vianen vroeger een apart staatje
is geweest?
In de pas gerestaureerde kerk spreekt
de heer A. Baggerman bet gezelschap
toe, namens de burgemeester en als lid
van de historische vereniging Het land
van Bredero en omgeving.
Vianen was eens bezit van de Bredero
de* en later van het geslacht LIppe Dat-
Het stadhuis van Nieuwpoort is
gebouwd op de overkluizing van
een grachtje, zodat tenminste
nog een klein pleintje ontstond
dat toch eigenlijk wel vóór een
raadhuis behoort te liggen.
alsof het gebouw twee etages heeft, doch
dc „tweede etage" ls slechts zolderver
dieping, die wordt gecamoufleerd door
drie blinde ramen
De rust. d-.e van het staddaeeld uitgaat,
ls onwezenlijk.
Nieuwpoort
Een nog vreemdere gewaarwording on
dergaat de grote-stadsbewoner als hg
een wandelingetje maakt door Nieuw
poort. Dit oude vestingstadje is een der
kleinste stadjes van Nederland. Het Is
eigenlijk een mislukte poging om een
concurrent te stichten voor het aan de
andere oever van de Lek gelegen Schoon
hoven.
Ook Nieuwpoort is op een dijk ge
bouwd. Er was zelfs geen ruimte voor
een plein, waaraan het stadhuisje kon
verrijzen. Daarom bouwde men het stad
huis op een overkluizing van een
grachtje.
De drie bezochte stedekens heb
ben geen nieuwe woonwijken. Ze
zijn nog ongerept gebleven in
een tijd, waarin dorpen uitgroei
den tot steden en steden „samen-
klontingen" worden. Het zijn
plaatsjes, waar de wijzers van
de klok trager schijnen voort te gaan,
omdat zij worden tegengehouden
door de vaderlandse geschiedenis, die
hier gestalte heeft gekregen in tal
rijke oude gevels, stadhuisjes en ker
ken
Zware straffen tegen
inbrekers gevraagd
De procureur-generaal bij het Haagsa
gerechtshof heeft gisteren bevestiging
gevorderd van de vonnissen tegen de
40-Jarige koopman R. S. en de 40-jarige
machine-bankwerker F. B.. beiden uit
Rotterdam, die door dc rechtbank we
gens het plegen van negentien zware In
braken In het gehele land waren ver
oordeeld tot respectievelijk vijf jaar ge
vangenisstraf met aftrek van voorarrest
en vier Jaar gevangenisstraf met aftrek
van voorarrest. Arrest op 1 september.
