Europese
gedachte
wordt in Brussel uitgedrag
ouöe dutomoBieLen
ssszzvsxs: ..i»
Redding op zee met
hulp van een robot
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 16 AUGUSTUS 1_
Burgers
noodverpakking
ïiqeren. Maar hoe gaat dat: de mi-
oorlog stuurt een briefje, heel vriendelijk en heel
beleefd, waarin hij vertelt dat je „ernstig rekening moet houden met de
mogelijkheid van herhalingsoefeningen voor de duur van pakweg
dertig dagen". En zo'n minister is niet de eerste de beste. Ik was
tenminste gevleid door dat ministeriële (verzoekje. Niet veel natuurlijk;
juist genoeg om gehoorzaam de hele troep afgekeurde helm incluis
uit de mottenballen te halen, om vervolgens, toen de tijd daar was,
heel gedwee de „eerste reisgelegenheid na 6.59 uur" naar -de garni
zoensplaats te nemen.
VIER VERHALEN
over „HERH ALEN-
door TON ZEELENBERG
Nu ik er nog eens over nadenk, geloof
ik dat je van goeden huize moet komen om
tegen zo'n minister te zeggen: ..'t Is heel
aardig aangeboden, maar deze keer komt
het toch minder gelegen..En ik kom
niet van „goeden huize" Het is allemaal
wel heel fatsoenlijk en zo. daar niet van.
maar {oed. nee. dat niet. En daarom
stapte flt die morgen in die heel vroege
trein, die zo heb ik mij laten vertel
len alleen rijdt omdat de minister nog
steeds denkt dat dienstplichtige militairen
van die matineuze lieden zijn.
DE trein zat vol burgers in nood-verpak
king. Allemaal jongens die niet goed
ten met hun van
rijkswege ver
strekte kleren.
Joop Gerberink
ste aan toe Hij
zat breeduit. 2
enoTne kanarie
geel geschoeide
voeten op de
bank tegenover
hem. droeg een
lichtblauwe
broek, had geen
knoop meer aan zijn uniformjack. bezat
een sluike haardos, die juist groot genoeg
was om een klein baretje aan het oog tc
onttrekken en grijnsde naar twee oude
dames, die vermoeid in het gangpad ston
den te overwegen of zU de soldaat op zijn
plichten als militair of op de consekwen-
ties van het heer-zijn zouden wijzen
Toen Gerberink mij zag werd de grijns
op rUn gezicht nog breder Ik zei: ..Ha.
die Gcrbermk" en ik dacht hoe prettig
iemand te ontmoeten die blij is je
Ik blikte verontschuldigend naar de twee
oude dames en nam plaats in het hoek
je. dat Gerberink bereids had ontruimd.
..En hoe gaat het zo alvroeg hij.
nadat hij het kleine vette petje nog die
per in de haardos had begraven. „Al ge
trouwd?" „Natuurlijk", zei ik. onmiddel
lijk helemaal enthousiasten een
zoon Tk pakte m'n tas om foto's op te
zoeken, maar hij maakte een nonchalant
gebaar en zei: ..Laat maar. ik ken die
plaatjes uit m'n hoofd". Na een korte pau
ze zei hij met een zucht: „Ik ben ook in
de echt verbonden., je kan er vandaag
de dag niet meer onderuit met als die be
lastingen en zo.. En hou nou je brood
molen even dicht, ik moet maffe.
P minuten had hij daarvoor nodig. Toen
vroeg hij: ..Ken jy Van Dipten nog?" De
naam zei me niets, maar dat kun je Ger
berink toch niet wijsmaken. Daarvoor heb
ik hem in onze diensttijd te goed leren
kennen. Dan zou hij zeggen: „Doe jij
maar lekker flink hoor. een ouwe kame
raad. waar je twee jaar mee hebt opge
trokken, vergeten. Dat kan jij Je veroor
loven". Dat zou Gerberink zeggen en daar
om zei ik maar: „Van Dipten, natuur
lijk. is er lets met hem?"
„Hij komt niet!"
„Waarom niet?" vroeg ik en tegelijk
wist ik dat het een ontstellend domme
lui geworden en een sergeant, die uit
Zeeu-.v3-Vlaanderen kwam en altijd opval
lend zwijgzaam was geweest, riep nu te
pas en te onpas: „Wij eisen vrije veren'"
En dan waren er r.og enkele zaken die
vroeger verboden en nu verplicht waren
en ook andersom, maar verder was alles
nog precies eender en heel gezellig.
gebleven. Ik vroeg me later af hoe Gerbe
rink toch zo stom kon zijn om die jongen
er door te willen slepen. Het was icnslotte
zijn eigen schuld. Maar Gerberink heeft nu
eenmaal een hart van goud, zo dacht ik.
Met heel zijn
gouden hart deed
die Gerberink in
zettend dom. Hij
stapte op de ka
pitein toe. die
stond te mijme
ren. Nu stellen
kapiteins wat
vriendelijkheid
prijs.
2«
YIJF n
Gerberink zei traag, de ogen gesloten:
„Nou moet je niet van di« domme vragen
stellen. Als die jongen zegt dat'ie niet
komt. dan komt'ie met. Hij zei tegen me:
Herhaling of geen herhaling, ik kom met.
Nou. en toen heb ik tegen hem gezegd:
Oké Van Dipten, jij komt niet en ik zorg
dat er niets gebeurt. Ik sleep je er door.
Dat zei ik en dat doe ik ook
Ik was er onmiddellijk van overtuigd
dat het zou lukken. Heel goed herinnerde
ik mij dat Gerberink het talent had om.
zoals hij zelf altijd zei. „de dingen te ver
sieren".
Pr -
laten zich
slist niet door soldaten-zonder-verdere-mo-
gelijkheden joviaal toespreken. En de sol
daat-zonder-verdcre-mogelijkheden Gerbe
rink spreekt iedereen bijzonder joviaal toe.
Dat is zijn grootste charme. Groot en plomp
stelde hij zich naast onze kleine, uiterst
fanatieke kapitein op en zei hartelijk: „Zo
Kareltje. nog steeds geen verkering?"
De kapitein bloosde. Voor een compag
nies-commandant is dat een merkwaardige
reactie. Hij probeerde zich te herstellen
door Gerberink toe te brullen: „Ga in de
houding staan als je tegen me spreekt,
kerel!"
Soldaat Gerberink keek een tikje schaap
achtig naar de brullende officier. Blijkbaar
vroeg hij zich af hoe zo'n klein lichaam
zoveel geluid kon produceren. Toen zei hij:
..Oké. oké. dan praten we nieten
daarmee was voor hem de zaak afgelopen.
VOOR ons was de zaak echter allerminst
afgedaan. De kapitein werd plotseling
geweldig actief. Hij liet ons door de ad
judant in de houding zetten en melden en
afmarcheren en al die andere gebruikelij
ke zaken, die heel vervelend zijn als je
weer helemaal burger bent geworden. Toen
dat allemaal achter de rug was en de
adjudant had gecontroleerd of we er alle
maal waren en Gerberink tweemaal „Pre
sent" had geroepen, éénmaal voor zich
zelf en éénmaal voor Van Dipten, toen
sprak de kapitein ons toe.
Hij gebruikte eerst een serie vreemde
woorden, waarvan we de betekenis waren
vergeten, maar die allerminst vriendelijk
waren bedoeld en zei toen. dat de inter
nationale toestand een paraat leger nood
zakelijk maakte. En dat we daarom op
herhaling waren. Hij zei: „We moeten
eerst de compagnie gevechtsklaar maken,
uitrustingen aanvullen, koper poetsen en
de wet op de krijgstucht leren. Daarmee
kunnen we in twee weken klaar zijn. Er
blijven dan nog twee weken over en die
hebben we hard nodig om alles weer
schoon te maken en in te leveren. We zul
len hard moeten werken om dit program
ma helemaal af te werken. Ik reken dus
op jullie medewerking. Iemand nog iets
eens worden nagekeken". Er kwam dus
een sergeant-majoor-hospik opdraven. Ger
berink bekeek de majoor wantrouwend en
vroeg: „Is er geen echte dokter?"
Dit ging de kapitein te ver. Hij brul
de: „Nou niet kletsen, mensen, dokters
zijn er voor slappe burgers. De majoor
heeft ehabeo en weet er dus veel meer
Dat was taal. die Gerberink kon waar
deren. Gewillig liet hij zich met de ande
ren naar de „ziekenfabriek" dirigeren.
Daar kregen we een vragenlijst over paar-
denserum, voetbalknietjes en meer van die
minder prettige zaken.
injectienaalden plaats genomen
riep: „Linker bovenarm ontbloten, formu
lier inleveren en fles meenemen!" Webe
grepen het niet helemaal, maar we wisten
dat de oplossing vanzelf zou komen. Zo
gaat dat nu eenmaal in het leger.
In marstempo trokken we dus langs de
majoor, die van korte afstand de injectie
naalden in de ontblotte bovenarmen wierp
en daarbij regelmatig mompelde: „Ont
spanner. die arm.... en opschieten, een
uur is te lang". Ik zag dat Gerberink zich
tweemaal aan de injectienaald liet rijgen.
„Voor Van Dipten", fluisterde hij mij
toe. „anders krijgt die jongen er last mee".
Toen de majoor de naald uit mijn arm
had geplukt, zei hij: „Vergeet je fles niet
Ik zei: „O. ja dat is waar ook",
pakte één van de dikbuikige flessen, die
in een keurige formatie stonden opgesteld
en keek er waarschijnlijk een beetje be
teuterd naar. Het duurde de majoor
allemaal veel te lang. Hij schreeuwde ten
minste: „Een uur is te lang als je
last hebt van valse schaamte, dan kun je
die fles hiernaast wel even volmaken".
Op de gang stond Gerberink met een
fles in iedere hand „Eén voor Van Dip
ten". zei hij. „ik moet straks een beetje
van jou en de anderen hebben, anders
krijg ik die twee flessen niet vol".
verwacht. De cocktail in Van Dipten's fles
bracht namelijk de gehele geneeskundige
dienst in een paniekstemming. Nog geen
uur, nadat wij de „ziekenfabriek" hadden
verlaten, stormde de majoor ons tenten
kamp weer binnen. „Waar is Van Dipten"
schreeuwde hij. „Die jongen is doodziek,
hij moet onmiddellijk naar bed."
En plotseling wilde iedereen Van Dipten
zUn.
HET STILSTE PLEINTJE VAN DE EX]
Balans opgemaakt van thema der tentoonstelling
HET WAS zo goed bedoeld.
Door de .Wereldpoort zouden de bezoekers de
Expo opstromen, om door het Paleis der Inter
nationale Samenwerking te komen op het plein, dat
omsloten is door de koepel, gedekt door de blauwe
vlag der Verenigde Naties, met recht8 het paviljoen
van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal
en links dat van de Raad van Europa en van de
Benelux.
zo anders ge-
Raad van Europa,
wordt het Benelux-
leed gauw vergeten
Het merkwaardige
het paviljoen
Maar het
worden.
De Wereldpoort is de rustig
ste ingang van de Expo. De be
zoekers komen bijna allen door de Raadvan Eurooa
de andere poorten. Terwijl een 's misschien wel, da;
moede mem,te 2ich door ie Jrsa^ev^|nd!e
overige lanen sleept en in rijen moeten aflegt
staat voor de paviljoens van tot wederzijds begrip.
Rusland en Amerika of aan de
het Atomium, dringt eerbiediging
el-
Velen zijn toevallige bezoekers,
die ontdekken dat ze het pavil
joen van de Verenigde Naties
dwars door kunnen lopen en dat
er dan werkelijk nog een stuk
Expo voor hen ligt Machtig ver
rijst daar het gebouw van de
E.G.K.S. hangend aan de staal
draden van zes reusachtige span
ten; bescheiden is het driehoekje
van de Benelux, even kinderlijk
van uiterlijk als van inhoud en
verrassend het paviljoen van de
Raad van Europa, waar fier de
blauwe vlag met de twaalf gou
den sterren wappert.
NAUW VERRONDEN
Een plein waar concurrentie cn
trots op eigen prestatie plaats
hebben moeten maken voor de be
grippen: samenwerking, welvaart
en vrijheid. Drie begrippen die
nauw aan elkaar vtrbonier. z:in;
die ieder mens verwezenlijkt zou
willen zien, maar waaraan zich
in verhouding slechts zo weinigen
wijden.
kaars eigenschappen
komen, er stap voor
stap in authentieko
stukken getoond wordt
In de vitrines zien
we oude, heel oude -
documenten, op per
kament geschreven en
met zware zegels versierd en daar
lezen we de moeizame geschie
denis van vorsten en burgers, die
elkaar wederzijds geloften van
trouw deden, plichten aanvaard
den en rechten bedongen.
Daar ligt bijvoorbeeld de vast-
burgers van Echternach door de
gravin Ermesinde uit 1236 en de
Schwoerbrief van de stad Straats
burg (1399), verder het geuzente-
ken uit 1580 en de eerste documen
ten, die spreken van de rechten
van het volk via zijn volksverte
genwoordiging.
GETROUWE COP1E
Tot we tenslotte belanden in de
getrouwe copie van de vergader
zaal van de Raadgevende Verga
dering van de Raad van Eüropa
in Straatsburg, compleet met de
naamkaartjes der afgevaardigden
op de banken geprikt en wel op
alfabetische volgorde, zodat de
Brit naast de Griek, de Duitser
J naast de Fransman terecht kan
Het paviljoen van de Benelux komen De bezoekers zoeken
■b-t rfit Ïoat.to wol pon rfut- graag 'een plaatsje op van een
landsman en kunnen de illusie/ dat
zij daar nu eens zitten als afge-
(35 totaal) voor nodig, die elkaar
niet mochten storen. Door het aan
brengen van een zesde spoor, uit
gerust met synchronisatietops, dus
kleine impulsen, kreeg men de ver
binding beeld-commentaar.
STOM EN DOOF
Buiten het gebouw heeft de gids,
zoals men zal begrijpen, geen
waarde, want hij wordt stom en
doof. Maar mocht een onnaden
kend bezoeker zijn gids mee de deur
uit willen nemen, dan geeft deze
een kreet, die alarmerend genoeg
is om zijn tijdelijke eigenaar te
herinneren aan zijn plicht tot te-
Tussen zes stalen spanten /ii^
het paviljoen van de E.Gj
aan stalen kabels. f°
V
De deskundigen vinden hie
dorado! De Russen, die zel^,
mijn op de Expo demonsti e)
behoren tot de meest geïn
seerde bezoekers. Het record
tot nu toe gevestigd door
groep van vijf Russische n
genieurs, die bijna drie uur
der de grond" bleven! En'
niet technisch is kan zich f
maar verbazen over de
kolen en staal spelen in
gelijks leven.
lijkt var. dit laatste
delijke demonstratie. Het
elijks een bezoek
te zeggen, dat ligt m
zijn lijn. Hij zei: „Ik zou eerst
graag worden gekeurd!"
de ko
mende werkzaamheden nog wat uit te
stellen en was het daarom roerend met
Gerberink eens: ..Wij willen eerst wel
hun middelen gebruikt voor de
nationale prestaties en het mage
re overschotje: een stokoud film
pje. wat fotomateriaal e.d- naar
dit driehoekje gezonden.
Maar de Expo is geen plaats
om te kniezen en bij de buur, de
nelijk hebben onze drie landen al vaardigde volledig beleven, door-
rfn d^t als ze de koptelefoon opzet
ten. ze een speech horen van een
onzichtbare spreker, die toch eens
werkelijk is uitgesproken in de
Europese vergadering.
I-Iet is kenmerkend voor dit pa
viljoen. dat in wezen de propa
ganda ontbreekt. Men ziet en
hoort er slechts wa: oukohlic-
haid was en it. Een werkelijk-
heid die niet ideaal is, maar o.e
wel hoop geeft voor de toexoms,
en die onmiskenbaar getuigt van
het streven naar samenwerking.
EEN RESITAAT
Aan de overkant rijst, machtig
en imposant, het bewijs op. dat
die samenwerking ook tastbare,
materiële resultaten geeft: het
paviljoen van de Europese Ge
meenschap voor Kolen en Staal.
Het is gebouwd, hangend bo
ven een glooiing, alleen de voor
kant raakt de grond, maar ver
der hangt het aan zes enorme
spanten in staaldraden.
Twintig charmante gidsen staan
klaar om ieder, die wat weten
wil. antwoord te geven. Maar het
technische wonder, de onzichtba
re gids, overtreft de aantrekke
lijkheid van deze charme.
Zesmaal op een dag staat die
onzichtbare gids klaar. En wte
er op tijd is maakt een goede
kans die toegewezen te krijgen.
(De uren zijn: 10.30, 11.16. 16.30.
17 en 17.30 uur.) Het is een
draagbaar toestelletje, nauwelijks
groter dan een flinke batterij
met een even minuscuul kopte-
lefoontje.
VIJF TALEN
Men kan er keurig de route van
de tentoonstelling mee volgen,
maar er ook kris kras mee rond
dwalen. Want in vijf talen ver
schaft dit wondertje een keurige
uitleg, die precies klopt met de af
beelding waar men voorstaat.
hier verklaard krijgen,
komt nog een attractie; namelijk
de kolenmijn, waar dertig rasech
te mijnwerkers elke uitleg met ple-
Voor hen is de Expo-mijn van
de E.G.K.S. een ideaal terrein,
want men vindt er alle veilig
heidsmaatregelen. die waar ook
in Europa worden toegepast. Aan
machines staat hier voor onge
veer twee miljoen gulden.
fen
stof
m (1
werpen: staal in mac.. B.
structies en voor de eenvou i'
zaken, terwijl een stalen hui 0
delijk maakt wat in de n
woning dit onverwoesttaaai
riaal betekent.
Zo vinden we aan het ij^
pleintje van de Expo, de 1
opgemaakt, die het thema i
de tentoonstelling: Reken
der wereld voor een
samenleving.
rpOEN wij de kazerne bereikten, hij met
J een belachelijk klein pakje onder de arm
en ik met een enorme bult van een plun-
Jezak op de nek, beheerste Gerberink
weer de hele situatie met één oogopslag.
Tegen de schildwacht zei hij: „Nog even
volhouden, beste jongen", vervolgens wek
te hij de wachtcommandant uit zijn mid
dagdutje en liep daarna een kapitein zon
der groeten voorbij.
De kapitein riep: „Hé. jij daar!", maar
Gerberink wandelde rustig verder. Ik stoot
te hem aan en fluisterde; helemaal onder
de indruk: „De kapitein roept je", waarop
Gerberink mij verwonderd aankeek en luid
keels verkondigde: „Astie me naam niet
meer weet, dan zegtie maar meneer".
Toch keerde hij zich om en keek naar de
kapitein, diemet de voorgeschreven trek
ken van verontwaardiging op zijn gezicht
stond te wachten op de resultaten van zijn
kreet.
„Nee maar", zei Gerberink. „dat is
Piet". En mei uitgestoken hand stapte hij
op de kapitein sf en zei: „Ha, die Piet,
hoeiselternoumee. ouwe jonge""' De kapi
tein kromp meen. draaide zich oen en ver
wijderde zich met afgemeten passen, veer
tig per minuut.
HIJ deed zijn werk voortreffelijk, die
kapitein Als een lopend vuurtje ging
de kum.U van Gerberink door de kazerne.
Dc officieren gedroegen zich plotseling op
vallend onopvallend en de onderofficieren
liepen met een veilige bocht om de sol
daat Gcrbermk heen. Zo. dat is weer ge
regeld". zei dc onrustzaaier tevreden en
hij wendde de steven naar een troep sol
daten. die wat onwennig bij de ten
ten bijeen groepten.
Ze .varen er allemaal weer. de hele
„ouwe hip". De kapitein was een paar
Jaartjes ouder maar nog steeds kapitein:
de sergeant-majoor was ook ouder, maar
bovendien was hij adjudant en ontzettend
*-
voorpagina.
autoganzeoora en uentai
r ken meer.
Nu hebben we nog maar enkele
dingen genoemd en bijv. niet eens.
Verder kan de heer Riemer zijn gesproken
de autoband laten zien
ook die van de autoverlichting u
kaarslantaarn via olielamp. Frankrik
irflamn »n anrfprp nvprffanffü-
toch heus genoeg opvalt
Mijn grootste jachtterrein is
x xa.in.wjn. &v vertelde de heer
met veel te kopen op autogebied,
want daar zijn veel enthousiaste
minnaars van de oude auto ver
enigd in de Veteran Car Club. De
earbidlamp
fasen tot de electrische verlich
ting. (De Spijker van 1903 had wauk
electrische lampen met ingebouw- _ir._a
minna a
de generatoren!
is aanwezig. I
collectie affiches op autogebied.
reclame
ID. .utokl-dm, m ut
'ij,! leden hebben zich verplicht
hun oude auto's alleen aan ande-
- re leden te verkopen om uitvoer
dc geveerde band. die vol- tegen tc gaan." Hoewel het dus
h.t off.Ph» rfp rfp^rf.fp.ir aan steeds moeilijker wordt om belang
rijke nieuwe stukken op de kop
grote mis- tikken groeit de collect:
steeds en aanbouw van een n
aal zal weldra dringend
Documentatie
dig z
tatie over
die het vorig ja;
overleden dr.
i blijft
technische knobbel er met z'n ge
zin plezierig zal kunnen rond
dwalen en veel interessants zal
kunnen zien. Dit plezier wordt
t ook de verzameling Voert uw weg dan ook over Drie-
sa. die duidelijk laat zien bergen, verzuim dan niet om te
ge- gaan kijken naar deze interessan-
i de te collectie, die laat zien hoe de
inkt- auto in enkele tientallen jaren
stormenderhand zijn belangrijke
hoe de auto zo'n halve
leden tot de verbeelding
mensen sprak. Hier zien
stellen, stopflessen en tabakspot-
i in de vorm
antieke plaats in de wereld veroverde.
Het hoofdkwartier van de Amerikaanse kust
wacht dat in New York is gevestigd, heeft voor
het reddingswerk op zee een electronische re
kenmachine in gebruik genomen. Deze „robot"
maakt in 'enkele ogenblikken een bepaling mo
gelijk van de plaats, waar rapporterende sche
pen zich bevinden. Dat is van groot belang als
ergèns op de oceaan een schip in nood is.
De machine houdt een „wakend oog" op een in
twee delen gesplitst gebied, dat zich uitstrekt over
de Atlantische Oceaan, de Caribische Zee en de Golf
van Mexico.
De schepen van vele nationaliteiten seinen drie
maal hun positie, snelheid en koers naar New York
en deze gegevens worden in een ommezien door de
electronische machine geregistreerd. Die opgave er.
registratie geschiedt, zodra het maritieme gebied
wordt binnengevaren, wanneer men van de ene naar
de andere reddingszone vaart en als men een ha
ven aandoet.
De scheepsrapporten worden, terstond in kaarten
geponst en de machine doet de rest. Zij bereken',
automatisch de positie van ieder schip en als men
nu bij de Amerikaanse kustwacht een noodsein op
vangt. geeft de robot aan de hand van de positie
van het in nood verkerende schip in enkele ogen
blikken een duidelijk overzicht van alle schepen,
die zich in de onmiddellijke nabijheid er van bevin
den De kustwacht kan daarna bij het zoek- en
reddingswerk die schepen inschakelen die wat hun
positie betreft, daartoe de meeste kans van slagen
hebben.
golflengte vertegenwoordigt
taal (Frans, Duits. Engels, Itali
aans en Nederlands). In het pavil
joen is een zendstation gebouwd en
in elke afdeling is een megafoon
met vijf klanksporen, een zender
met vijf golflengten en een anten-
Ér warei
Oude, heel oude documenten,
op perkament geschreven en
net zware zegels versierd, waar
we de moeizame geschiedenis
\ezen van vorsten en burgert.
wetenswaardig MrnrM
merkwaardig ntULIl
uit de uereld
bijeentiebrucht door
KEURIGE BEDIENING
In het beste (en duurste) hotel van de stad Vdrnamo
Zuid-Zweden zullen in de komende winter de tijdens
middaguren overblijvende leerlingen van het gymnasiu j
mogen lunchen. Het gaat hier om ongeveer 200 kindere
die op te grote afstand van de school wonen. Zij wordt
precies zo behandeld als de andere hotelgasten. Wie dl)
allemaal betaalt? De prijs is in het schoolgeld begrepen.
ZELFBEDIENING
De taxichauffeur Roscoe Damron uit Detroit (V.S.) r(
met een verbeten trek om de lippen zijn wagen naar
dichtstbijzijnde politiepost. Zijn passagier weigerde voor
rit te betalen en beweerde geen cent op zak te hebben. Tof i
Roscoe met een politieman uit het bureau kwam om de ma'
tot andere gedachten te brengen, was niet alleen de weiger
achtige man, maar ook zijn taxi verdwenen.
FLUISTERCAMPAGNE
..Als uw kinderen slapen, moet u hen brave gedachten
het oor fluisteren", heeft een psycholoog uit Chicago a
ouders van moeilijk opvoedbare kinderen verzekerd. „Bil
nenkort hebt u dan voorbeeldige kinderen, want hun onde
bewustzijn neemt alles in zich op."
ENQUETTE
De leiding van de Londense BBC was wel eens nieuwsgit
rig welke programma's door de aanwezigen op een onlani
gehouden congres van wetenschapsmensen het mee
luisterd werden. Enkele vragenstellers gingen beleefd ron
en wilden weten: „Welk radioprogramma hoort u het liefstf
De geleerden noemden stuk voor stuk het kinderuurtje
hun meest geliefde programma.
COLLEGA
De 29-jarige Clifford Webster uit Atlanta (Georgia, USA
heeft onlangs zijn 23ste betrekking in 4 jaar tijd aanvaar!
Webster was geen enkele keer langer dan twee dagen werk
loos. In deze vier jaar was hij bordenwasser, automonteui
portier, verpleger, taxichauffeur, kelner, winkelbediende el
parkwachter. Zijn eigenlijke beroep? Journalist!
OORLOGSSCHADE
Een deputatie uit het Engelse plaatsje Hexham is on
langs naar Kopenhagen gereisd om de Deense regering scha
devergoeding te vragen. Waarvoor? In het jaar 870 vielei
Deense veroveraars Engeland binnen en zij verwoestte^
toen de kloosterkerk van Hexham. De kerk werd in eel
bouwval veranderd en na vele eeuwen kwamen er plannel
de kerk te restaureren. Een bedrag van ongeveer tiendui
zend gulden was daarvoor nog nodig en dat vroegen dl
Hexhamers van de nazaten der Noormannen.
MET COGNACSMAAK
Om ae Fransen hun afkeer van melk te helpen over
winnen, is een grote melkfabriek in Parijs begonnen fles
sen melk in de handel te brengen, waaraan de geur en dl
smaak van cognac is toegevoegd. De nieuwe drank is echtei
absoluut alcoholvrij.
