KOELKAST
2
KA
IC
KA
c
de charmante vorstin
ZORG NU VOOR EEN
PITTIG HAPJE
Een vlotte
blouse t
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 2 AUGUSTUS 1958
IN DE
KACHEL
Veel zon is fijn, maar wie koel
kast noch koude kelder
heeft, beleeft er veel narigheid
van bedorven melk of etens
resten aan. Wat niet helemaal
nodig is.
Een schaal etenswaren, met per
kament of een soortgelijk ma
teriaal bewerkt en dan om
wikkeld met doeken, die in
melk met spiritus gedrenkt
zijn, laat geen bederf toe.
Dat een fles melk in een bak
koud water langer goed blijft,
„Geen koningin is op dit uur rijker aan liefde dan gij", zei de koning
„Er heerste een
grijze koning over
het land bij de
zee. en hij reed
daarheen waar de
bergen zijn, daar
woont er zo menig
lief maagdekijn,
en hij bracht een
jong bruideke
mee.
Dit romantische
liedje is in Neder
land veel gedecla
meerd en veel ge
zongen. Het klinkt
zo heerlijk sprook
jesachtig en het
herinnert aan het
late tweede hu
welijk van Ko
ning Willem IU,
onze laatste Oran
jevorst, met Em
ma van Waldeck-
Pyrmont, aan de
geboorte van zijn
dochter Wilhel-
mina en aan zijn
dood.
Toch.het was
geen sprookje,
deze komst van de jonge Duitse
prinses Emma naar Nederland,
waar het vorstenhuis dreigde uit
te sterven. Het werd voor haar
ook allerminst een sprookje,
maar ernstige werkelijkheid: zij
begon een leven dat veel van
haar liefde, kracht en beleid zou
vergen.
Wie was Emma. de heel jonge,
blonde prinses, die zulk een enorm
grote stap deed. zulk een moei
lijke toekomst tegemoet ging. toen
zij nauwelijks 21 jaar was?
Wij denken speciaal aan haar,
nu het vandaag, 2 augustus 1958.
precies 100 jaar geleden is dat zij
werd geboren in Arolsen als der
de van de kinderen uit het huwe
lijk van vorst George Victor van
Waldeck-Pynmont en prinses Hele
na van Nassau.
Adelheid Emma Wilhelmina The-
resia werd de baby genoemd en
zij werd aangesproken bij haar
tweede voornaam. Zij had een on
bezorgde, maar zeker geen vlin
derachtige jeugd als dochtertje
van een regerend vorst. Haar moe
der, Helena, had een hoge opvat
ting van haar taak als opvoedster.
Zij was een strenge, doch liefdevol
le vrouw, die de ernst van het le
ven boven alles liet gelden.
Het was haar doel, haar kinde
ren zoveel mogelijk ontwikkeling
bij te brengen. Zelf onderwees zij
de kinderen in hun leskamer en
staf van bekwame leraren
droegen het hunne bij.
Prinses Emma toonde al gauw,
dat haar grootste belangstelling
uitging naar geschiedenis, maar
zij had een zacht en meevoelend
hartje en stelde sociale arbeid ho
ger dan wetenschappelijke studie.
Haar grote ontwikkeling kwam
haar echter goed van pas waar
het inzicht en leidinggeven betrof.
Ommekeer
Toen, plotseling, kwam de grote
ommekeer in haar leven. Op een
ochtend deelden haar ouders haar
mee, dat de 61-jarige koning Wil
lem III van Nederland aanzoek
om haar hand had gedaan en dat
zij dit aanzoek hadden aangeno
men. Emma zou het eenvoudige,
maar eendrachtelijke Hof van
Waldeck-Pyrmont, dat 's zomers
in Pyrmont en s winters in Arol
sen verblijf hield, moeten verla
ten.
Zij wist, dat het huwelijk van ko
ning Willem III en koningin So
phie die op 3 juli 1877 was over
leden niet gelukkig was geweest.
Bovenal begreep zij, dat het Ne
derlandse volk hoopte, dat haar
zachte, stralende jeugd nieuw le
ven zou brengen in het zo geliefde
Oranjehuis.
Kenmerkend voor haar toegewij
de aard en voor haar opvoeding
was, dat de jonge Emma onmid
dellijk na haar verloving begon
met de Nederlandse taal grondig
te bestuderen. Dr Beynen, rector
van het Haagse gymnasium, werd
als haar leermeester naar Arol
sen ontboden en toonde zich ver
rukt over zijn ijverige leerlinge,
die hij in de Nederlandse taai,
letteren en geschiedenis onder-
De verloving duurde slechts
kort: op 7 januari 1879 werd het
huwelijk in Arolsen gesloten en
kort daarop voerde de gelukkige
koning zijn lieve jonge vrouw bij
Oldenzaal de Nederlandse grens
,,Ik ben diep geroerd, nu ik Uwe
Majesteit welkom mag heten op
Nederlandse bodem", sprak de ko
ning, zodat iedereen die ter ver
welkoming aanwezig was het kon
horen, „als koning der Nederlan
den treft mij dit ogenblik diep.
Uwe Majesteit kan verzekerd zijn.
dat geen koningin der aarde op dit
uur rijker is dan zij. rijk in lief
de, verering en aanhankelijkheid
van een roemrfjk. eerlijk, trouw
volk. Leve de koningin der Neder-
V&nöèAQ 100 J&óR
qeLeöen qeBORen
gen, werd er koortsachtig gewerkt
aan grondwetswijziging opdat ko
ningin Emima regentes zou kunnen
worden.
Op 20 november 1890 aanvaard
de koningin Emma het regent
schap voor haar zwaar-ziekc echt
genoot.... drie dagen later, op de
dag van zijn overlijden, voor haar
dochter, die toen 10 jaar oud was
en koningin der Nederlanden.
Koningin-moeder
Denk het U eens in: 32 jaar
oud, regentes in een land dat pas
11 jaar het hare was, moeder van
de eni.g-overgebleven Oranjeloot,
de 10-jarige koningin. Wat een
Maar nu pas bleek, hoezeer ko
ningin Emma zich in die elf ja
ren had ingeleefd in de landspoli-
tiek. Hoe zij op de hoogte was van
de verhoudingen en het landsbe-
stel. van de staatskwesties en het
beleid. Gelukkig waren het vrij
rustige jaren, maar de beslissin
gen die zij nam de belangrijkste
was de Kamerontbinding in 1894
waren wijs en wéloverdacht.
Intussen bereidde zij met hart
en ziel de kleine koningin voor op
de taak. die haar straks, als
18-jarige, zou wachten. Hoe trots
en gelukkig was zij, als de keur
van leermeesters, waarmee zij de
jonge Wilhelmina
omringde, tevre-
dc'n en V°1 lof
telligente en toe
gewijde leerlinge!
Twee koningin
nen vormden in
die tijd het hele
Oranjehui
Des zomers woonde zij in Paleis
Soestdijk en hoe welbekend wag in
Baarn haar open rijtuig, waarin
zij, een kanten parasol boven het
weduwenkapje dat zij bleef dra
gen, zieken en behoeftigen ging be
zoeken! „Dag koningin!" riepen
de kinderen langs de weg haar
vrijmoedig toe en altijd groette zij
vriendelijk terug.
Van haar verjaar/lag, de 2e au
gustus. is de nu nog op 30 april
bekende bloemenhulde op de bor
destrappen afkomstig. O neen,
toen was alles nog niet zo óver-
georganiseerd als nu: inwoners
van Baarn en Soestdijk kwamen
dan zo tussen 11 en 12 uur de pa
leistuin binnen en legden zelf hun
tuinbloemen op de trappen. Op het
bordes zaten, op witte tuinstoelen,
de leden van de koninklijke fami
lie: de verjarende koningin-moe-
der onder haar parasol, koningin
Wilhelmina, prins Hendrik en de
kleine, lieve prinses Juliana.
Dat was een jaarlijks weerke
rend, hartelijk feest. Koningin Em
ma behoorde bij Soestdijk en
Baarn, zij was er waarlijk inwoon
ster en zo voelde de burgerij het
Totdat een ernstige ziekte van
slechts enige dagen op 20 maart
1934, 's morgens om 7.45 haar le
ven afbrak. Op 76-jarige leeftijd
nam God haar uit ons midden
weg, maar zij liet een onverbreke
lijke herinnering na aan haar lie
ve, charmante persoonlijkheid.
Charmant was zij als heel-jonge
prinses, als waardige regentes en
niet het minst als tedere oude da
me. Zo misschien wel het meest
leeft zij nog altijd in de harten
van het Nederlandse volk.
is bekendMaar in die bak
water kan ook best een (klei
ner) bakje staan met datge
ne. wat we voor bederf wil
len hoeden. Het icater in de
grote bak moet tot aan de
rand van het etenswaarbakje
komen, en over dat laatste
gaat dan een omgekeerde
bloempot heen. De pareuze
pot zuigt zich vol water en
dat water verdampt, waar
door binnen de potwanden
een vrij sterke koeling ont
staat. Het gaatje onderin de
bloempot moet open blijven
voor de luchtverversing.'
Maar zelfs de kachel kan dienst
doen als koelkast, want door
de trek in de schoorsteen is
daar de temperatuur gemid
deld twintig graden lager dan
in de keuken of kamer. De
kachel moet natuurlijk wèl
een beetje schoon zijn van
binnen
Kniebuigingen bij de
rijsttafel
„Is het bord leeg. dan verdient
het aanbeveling op te staan, een
rondje om de tafel te lopen en bij
de stoel van elke tafelgenoot een
kniebuiging te maken. Zo valt de
smulpartij het beste in de maag.
en. op zijn plaats teruggekeerd,
kan men zich welgemoed aan de
tweede portie wagen".
Deze hand- of liever knie-leiding
voor de juiste manier van dineren,
beschreven in het Duitse dames
blad Constanze. is bestemd voor
de reiziger, die in Nederland wil
gaan rijsttafelen. Het verhaal
(„Waar het hart van de genieter
lacht") is, voor zover het over Ne-
derland gaat, één jubel over het
„Indonesische Gasthaus", waar
de inhoud van ontelbare kleine,
leuke schaaltjes de tong streelt,
dan wel „heetgloeiend" maakt en
waar iedere eter al etend van
vriendschappelijke gevoelens be
zield raakt.
Met de jubel zijn we het eens.
De kniebuigingen laten we graag
aan de Duitse gasten over.
En weer van
plastic
Gaat li kamperen en will u
zoveel mogelijk eterg en toebehoren
van thuis meenemen? Kleddernat
zout en vochtige suikerklonten zijn
helemaal uit de mode. want u kunt
daarvoor nu praktische zakjes kopen.
voerinkje van plastic; schoon en
droog.
DE tijd is lang
voorbij, dat
we zolder
en kelder vulden
met potten en
flessen inmaak.
Oe meesten van
ons hebben geen
zolders of kel
ders meer, ter
wijl de conser-
venindustrie ons ruimschoots
voorziet van een keur van
groenten en fruit op welke dag
IN DE WINTER
het
Deze woorden waren als een pro
fetie. want het Nederlandse volk
heeft Emma, de altijd-charmante
koningin, in zijn hart gesloten.
Haar huwelijk werd gelukkig, haar
kind haar grote trots en liefde, en
haar milddadig hart heeft onuit
sprekelijk veel goeds gedaan voor
zi,eken en behoeftigen.
Grote plichten
Maar gemakkelijk... neen, ge
makkelijk is haar leven in Ne
derland niet geweest. Daarom wil
len wij ook niet in sprookjester
men over dit koninginneleven
schrijven, want Emma betoonde
zich vóór alles een wijze, toege
wijde vrouw,
ningin.
Het jaar van haar huwelijk
tevens een rouwjaar voor het Ne
derlandse vorstenhuis.
ontvallen. Maar
warm en sterkend was de liefde,
die zij ontvingen van het Neder
landse volk en toen koningin Em
ma op 31 augustus 1898 haar re
gentschap neerlegde, hoorde zij
de woorden, waarmee de ernstige
jonge koningin Wilhelmina de
landsregering aanvaardde: „Mijn
inniggeliefde moeder, aan wie ik
onuitsprekelijk veel verschuldigd
ben, gaf mij het voorbeeld van
een edele cn verheven opvatting
van de plichten, die op mij rus
ten". Was dit niet haar schoonste
beloning?
Liefste taak
kroonprins Willem. Twee jaar la
ter overleed de hoogbejaarde prins
Frederik en tenslotte ontviel ons
vorstenhuis ook de zwakke prins
Alexander
Was het wonder, dat op 31
En nu, als koningin-moeder, kon
werkelijke ko- Emma zich geheel geven aan de
taak, die haar steeds de liefste
was gebleven: zorg voor zieken en
behoeftigen. Bij haar aftreden als
Knni'nCTs regentes schonk zij het oude bui
tengoed Grinsfoort bij Renkum,
geschenk van haar echtgenoot,
tezamen met het geldelijke ge
schenk dat zij van haar Volk ont
ving, als stichting voor verpleging
van t.b.c.-patiënten. Het t.b.c.-
vraagstuk, toen zeer brandend,
had haar giuotste belangstelling,
tij bestudeerde zelf de medische
volk had meester gemaakt, toen
een kleine prinses, dochter van
koning Willem III en koningin Em
ma, het levenslicht aanschouwde?
Koningin Emma volgde het voor
beeld van haar strenge moeder en
wijdde zoveel mogelijk tijd aan de
opvoeding en het onderricht van
haar dochtertje. Het hof leefde
over het geheel teruggetrokken op
Het Loo, maar de regering trof al
voorbereidingen tot maatregelen
in geval de koning zou overlijden
voor de meerderjarigheid van de
prinses-troonopvolgster. In 1889
nam de Raad van State bij ernsti
ge ziekte van de koning het regent
schap op zich en toen in oktober
van het jaar daarna de vorst op
nieuw zijn plichten moest neerleg-
ONS PATROON
ling van een staatscommissie die
zich daaraan officieel wijdde.
Overal waar ziekenhuizen wer
den geopend, was koningin Emma
de leidende figuur, maar aan de
t.b.c.-bestrijding is haar naam
voor altijd verbonden: wie weet
niet. wat de Emmabloemcollecte
Behalve naar deze sociale arbeid
waarin zij zich intens en onver
moeid verdiepte en waarmee zij
zich de bewondering en eerbied
van de medische wereld verwierf,
toonde H.M. koningin Emma gro
te belangstelling voor kunsten en
wetenschappen. Tal van lezingen,
concerten en voordrachten woonde
zij bij en op tentoonstellingen van
nationale betekenis ontbrak zij
niet. Ook de musea hadden haar
liefde.
Zon blouse in een kittige
wijde rok staat altijd vlot en
daarom kozen we dit gewilde
kledingstuk als ons nieuwe
patroon. Het is een mouwloos
model met aangeknipte kraag
en revers. Een stel knopen van
hetzelfde materiaal zal on-
getwijfeld het meest voldoen.
Voor deze blouse heeft men
ongeveer anderhalve meter
stof nodig van 90 centimeter
breedte voor de maten 42. 44
en 46. Op bestelling is ook
maat 40 verkrijgbaar.
Dit patroon nummer 273 is
aan onze bureaus af te halen
voor 0.50 per stuk. De pa-
tronen kunnen ook per post
worden toegezonden, de prijs
is dan f 0.60. Dit bedrag ge-
lieve u in postzegels te plakken op de briefkaart, waarop u
uw bestelling doet. Plak deze postzegels nazst de gewone
frankeerzegel! Wilt u uw bestelling voor 9 augustus doer?
A Na die datum worden geen opdrachten meer aanvaard.
^~~föloemen óckikken
IN JAPANSE STIJL
Norika Nakamura demonstreerde met dit een
voudige bloemstukje haar kunst. Drie takken
groen, in voorgeschreven verhoudingen van lengte
en afstand vormen de basis waartegen de drie
rozen geplaatst zijn.
De bloemslerkunst van Japan
was oorspronkelijk van grote
symbolische betekenis en
echter in de loop der
eeuwen geheel van aspect
veranderd. Thans wordt de
bloemsierkunst in Japan als
een artistieke uiting be
schouwd, zonder symboliek,
maar gebonden aan zeer be
paalde principes.
Oe 38-jarige Norika Nakamu
ra uit Tokio, is een van de
velen, die een school in
bloemsierkunst leidt. Zij
heeft echter haar arbeidsveld
in de la&tste vier jaar be
langrijk uitgebreid door ver
re reizen en het vestigen van
scholen, die door oud-leer
lingen van haar geleid wor
den in de Verenigde Sta
ten. Zuid-Amerika, Italië,
België. Zwitserland en
Frankrijk.
tlevrouw I. E. Knook-Teding
van Berkhout, die in Tokio
gedurende twee Jaar
school van n
mura volgde, Is van plan ook
in Nederland en wel in Den
Haag, een school te openen,
óver Let algemeen gaat de
Japanse al(|l uit van een
voorgeschreven plaatsing van
drie takken. De bloemen.
slechts enkele stuks, worden
aan de voet van deze takken
geplaatst.
moeten in vaste lengte en af
standsverhoudingen geplaatst
worden. Norika Nakamura
schikt liever in lage scha
len, dan in vazen en kiest
by voorkeur een zwart-wlt
combinatie. De takken en
bloemen worden door raiddel
van de bekende prik-bodems
vastgezet. Lang niet altijd
zUn de bloemen het belang
rijkste onderdeel van de
compositie,', grassen, bladeren,
vruchten en paddestoelen
overheersen dikwijls.
De Japanse bloemschikkunst kan
alleen tot volledige uiting
indien de achtej-
het stukje. Tegen een druk
ke achtergrond, die een rus
tige beschouwing onmogeiyk
maakt, verliest he'. bloem
werk zün waarde,
de Dit alles tracht de Japanse
Naka- bloemkunstenares op haar
reizen door lezingen en de
monstraties duidelijk te ma
ken. Zij wil de mensen leren
de bloem als object van
schoonheid te zier, die niet
verloren mag gaan in over-
Maar toch tintelt in
menige huisvrouw nog het ver
langen om trots op haar inmaak
te kunnen wijzen. Zo'n keurig
rijtje potjes met smakelijke in
houd, voorzien van naam en
datum.
Nu zijn er zo'n paar dingen,
die we zeker best zelf kunnen in
maken, zonder er al te veel tijd
en kosten aan te behoeven te be
steden.
Daar zijn bijvoorbeeld de augur
ken en komkommers. Bijna
steeds worden die in de industrie
voorzien van een zoet smaakje. De
pure „zure bom" is bijna niet
meer te krijgen. Voor wie het
zuur boven het zoet verkiest hier
onder een paar recepten voor het
inmaken in azijn.
Men doet verstandig vooral in-
maakazijn te gebruiken en deze
te koken voor het gebruik. Men
heeft dan de minste kans op mis
lukkingen. Dat de potten welke
men voor de inmaak gebruikt ab
soluut schoon moeten zijn. spreekt
voor zich. Vlak voor gebruik de
potten met heet sodawater afwas
sen, naspoelen met heet schoon
water en dan omgekeerd bijv. op
een (eveneens goed schoon» af
druiprek of een schone doek Laten
uitlekken.
Komkommers en
augurken
Voor zes flinke komkommers
heeft men nodig: 2V4 gram kuf-
kuma. 5 granj gemberpoeder, 2
Spaanse pepers (of losse peper
korrels) en 5 gram mosterdzaad.
Maakt men de komkommers in
één pot in. dan kan men het mos
terdzaad het beste in een gaasje
of dun lapje katoen binden.
De komkommers schillen, vooral
de punten proeven of er geen bit
tere bij is!
De komkommers halveren en het
zaad uitscheppen. Dan het vrucht
vlees in blokjes snijden en een
nacht met zout bestrooid, wegzet
ten. De volgende dag de blokjes
goed laten uitlekken. liefst nog
even nadrogen in een schone doek.
Vervolgens in de potjes doen, de
kruiden ertussen schikken en de
gekookte azijn opgieten tot alles
onder staat. Om het verdampen
van de azijn te voorkomen, kan
men er het beste een laagje sla
olie opgieten. De potten met voch
tig perkamentpapier afsluiten
Augurken inmaken is even
kleintjes verkiest. De augurken
moeten stuk voor sttfk schoon ge
borsteld worden en ontdaan van
kroontje en steeltje.
Dan worden ze een nacht, flink
friet zout bestrooid, weggezet. Dit
dient evenals bij de komkommers
om het vocht, dat anders later
de azijn zou verdunnen, te doen
uittrekken.
De volgende dag de augurken
weer stevig afdrogen; in de pot
ten doen met de kruiden ertussen
en de azijn opgieten en afwerken
als bij de komkommers.
Bij 2 kilo augurkjes hebben we
de volgende kruiden nodig: 2
Spaanse pepers, 5 gram gember
poeder, 5 gram laurierbladen, 10
gram mierikswortel en twéé tak
jes venkel.
sen en dan met zout weggezet
Zilveruitjes vooral niet langer dan
één nacht, want ander.-- kunnen
ze slap worden. Dan met een vlek-
vrij mes keurig schillen. Vooral
geen aardappelmesje gebruiken,
daar staal zwarte vlekken op de
uitjes maakt. Verder behandelen
als de augurken en komkommers
Als kruiden gebruiken: op 2 kilo
uitjes wat laurierbladen en witte
peperkorrels, eventueel een Spaan-
Zoetzuur van meloenen
Bij rode kool of stamppotten zal
des winters een stukje zoetzuur
van meloen bijzonder gewaar
deerd worden. Het is een typische
„thuisgemaakte" lekkernij. die
nog slechts sporadisch in de han
del verkrijgbaar is.
Wc hebben een stevige meloen
nodig, vooral niet te rijp. De me
loen in vieren delen, het zaad en
nat verwijderen en de parten
heel dun schillen, eigenlijk alleen
maar het buitenste vliesje eraf
halen. Dan het droge vruchtvlees
in blokjes snijden.
Op 1 kilo vruchtvlees gebruiken
we 1 fles inmaakazijn en 1 kilo
suiker.
(Het gewicht van vruchtvlees
en suiker moet dus gelijk zijn)
In ieder blokje meloen steken
we een kruidnagel. Dan brengen
we de azijn met de suiker en een
paar stukjes pijpkaneel aan de
kook, vervolgens de blokjes me
loen erin. Telkens wanneer we een
blokje doorschijnend zien worden,
halen we het met een schuim
spaan uit de pan en doen het in
de goed schoongemaakte pot. Zijn
alle stukjes doorzichtig, dan het
kookvocht met de stukjes kaneel
erover gieten en de pot goed af
sluiten.
Verdei wat geduld oefenen,
want de meloen is pas lekker na
minstens drie weken „rust".
Uitjes
Uitjes inmaken is geen kleinig
heid. Er behoort een zekere moed
toe! Maar hebben we er een
traantje voor over, dan moeten
we eerst beslissen, of we de mooie
kleine zilveruitjes willen hebben
of de g overe en gelige sjalotten,
die echter sterker van smaak zijn,
dan de wat flauwe zilveren.
•De uitjes worden eerst gewas-
Als het kindje
komt
De brochure ..Annie en Jan gaan
trouwen" heeft een vervolg ge
kregen. „Als het kindje komt...
wat komt er kijken?"
Dit nieuwe boekje van het Gezins-
Begrotings-Instituut bevat een
handleiding voor het samenstel
len van de baby-uitiet en voor
de aanschaffing van andere be
nodigdheden voor het eerste le
vensjaar van de nieuwe wereld
burger en werd samengesteld
door E. J. Wilzen-Bruins.
Voor de verschillende benodigdhe
den worden weer telkens twee
begrotingen gegeven. Eén voor
de nu eenmaal wat krappe beurs
van Annie en Jan, één voor de
wat ruimere beurs van hun
vrienden.
Tot slot worden er nog een aan
tal nuttige inlichtingen verstrekt
omtrent kraamverzorging, enz.
De prijs van de brochure is 15
ct. en is. evenals alle uitgaven
van het Gezins-Begrotings-Insti-
tuut. verkrijgbaar bij de Spaar
banken. Boerenleenbanken en
Commissies voor hui9houdelijke-
gezinsvoorlichting. Op de
Sigaretten
De Consumentengids van
juliaugustus wijdt een ar
tikel aan teer en nicotine in de
sigaret. Er wordt daarin nog eens
op gewezen, dat men zich ten
aanzien van de filtersigaret
..geen illusies" moet maken. De
teer- en nicotinegehaltes zijn in
sigaretten met en zonder filter
gemiddeld wel ongeveer gelijk,
volgens de Const msntanbond.
f
Verkeerd gebruik van goede gaven
Augustus. De maand, waarin velen onzer vakantie houden
mogen. Die vrije tijd in ons leven is een gave vdn God, even
goed als iedere zondag dit is. In onze enerverende dagen heb
ben wij die perioden van rust en ontspanning hard nodig, tot
heil van ons lichamelijk en geestelijk welzijn. En nu beleven
wij hier weer een stukje gebrokenheid van ons leven, als wij
bemerken dat velen, en misschien wij zelf óók wel, dit goede
niet weten te hanteren.
ruzie, problemen en narigheid
ervóór? Ik geloof, dat dit in de
diepste kern zijn oorzaak vindt
in een te hoog spannen van on
ze verwachtingen. Altijd weer
die onuitroeibare paradijs-hunke
ring.
Het vraagstuk van de vrije
tijdsbesteding is iets dat allen,
die op sociaal terrein werkzaam
zijn, met een zekere beklemming
bezighoudt. In de wijze waarop
wij onze vakantie besteden, kan
zelfs een gevaar voor onze ge
zondheid schuilen. Prof. Rümke
schreef onlangs: „Onder de voor
waarden, die het uitbreken van
ertlétige psychosen fnogelijfc ma
ken, reken ik in de laatste jaren
de reizend doorgebrachte vakan
tie. Inplaats van recreatie, van
vernieuwing van krachten, vpn
hergeving van innerlijke rust,
van afvloeiing van spanningen,
geeft de vakantie dan juist een
beïnvloeding in negatieve zin,
als wij haar niet op de juiste wij
ze gebruiken."
Weet u. waar we ons m.i.
voor moeten wachten? Geen an
deren te willen nabootsen. ons
ook niet te laten opdraaien door
welmenende vrienden, die ons
len dwingen, nu
óók eens naar Ita
lië, Spanje of de
Azoren te gaan.
zelf blijven, onze
vakantie zó be
steden als we dit
zélf het liefste
zoals ondergete-
rustig met haar
blijft, late zich stil door anderen
uitlachen, of voor onverstandig
verklaren. Een grote bedreiging
van onze lichamelijke en geeste
lijke ontspanning vormt: het
wéér! Inderdaad staat of valt
daar een heel stuk plezier mee.
Dit is onloochenbaar. We mogen
dan al eens drie. vier regenda
gen de moed erin houden, als
zon en warmte langer verstek
laten gaan, wordt het moeilijk.
Je moet maar eens van je zuur-
opgespaarde centjes met je kin
deren aan zee zitten! Zo'n in re
gen en wind doorgebrachte va-
eantie vraagt met name van on
ze moeders een uiterste aan
geestkracht. Als we de stemming
in huis maar goed weten te hou
den. Neem een berg spelletjes en
lectuur mee naar uw vakantie
oord. in de hoop dat dit vergeef
se moeite is. Ook voor ieder een
warme trui of vest. Beter alle
maal overbodige moeite, dan een
vakantie die aan verveling en
koulijden kapot gaat.
Er gaan ook mensen op reis
met in hun hart (diep voor ande
ren verborgen), een verlangen
naar een eventuele ontmoeting,
die beslissend voor hun leven zou
kunnen zijn. De meesten hunney
komen gedesillusioneerd terug.
Dikwijls is de teleurstelling er al
aan 't begin van de vakantie, en
van ontspanning is er geen spra
ke meer.
Over het dwaze kilometers
vreten in onze vakantie, waarvan
men doodop terugkeert, hebben
wij het onlangs al gehad.
Er ligt hier een brief naast
me. waarin iemand mij eerlijk
vertelt over haar verprutste va-
cantie van twee jaar geleden.
Daar was een verlangen en
wie onzer kent hier niet iets
van? eens ver van huis hele
maal vrij te zijn. Onder het te
strakke régime van thuis uit.
Toen verdwenen er remmingen,
V
er ontstond een veibouding. die
móést worden verbroken,
schuldgevoelens en met een
ellendige kater, in groter een
zaamheid dan tevoren eindigde
die periode van „rust".
Zo zijn er ettelijke factoren,
die onze rusttijd in negatieve
zin kunnen beïnvloeden. We zijn
toch zulke stuntels. God geeft
ons het kleinood van vrije tijd
en we zijn vaak onmachtig er
goed mee om te gaan.
Hoevelen zijn er niet, die met
de zondag in hun leven al geen
raad meer weten. Voor wie dit
alleen maar een dag van uit
slapen en verveling is. En
tóch tóch kunnen de mensen
deze rustdag niet straffeloos weg
nemen uit het leven. Die dag
van rust en ónt-spanraing heb
ben we nodig als brood.
De zondag: een religieus feest
en een natuurlijk feest.
De dag des Heren. Dag voor
Hém. die ons leven van ogen
blik tot ogenblik in Zijn hand
houdt. De dag, waarop de gelo
vigen. wéér ook ter wereld, in
gemeenschap met elkaar God
ontmoeten, 't Is erg, dat dit zo
weinig aan ons te zien is. als
we uit de kerk komen! De blijd
schap zou er toch
zeker moeten af.
stralen?
't Is ook een
feestdag in na
tuurlijke zin. Ge
zinsleden, die in
lijks tijd voor el
kaar hebben, ont
moeten elkaar.
Vraag maar eens
pleegsters, hoe
sterk zij deze
rustdag missen, als zij op zon
dag niet vrii zijn. Het is beslist
niet hetzelfde, of we een dag in
de week vrij hébben, of de zon
dag. Medici en psychiaters kun
nen het ons vertellen, hoe zich
het niet houden van de zondag
vreekt. De mens kan er niet
buiten. De zondag is de telkens
weerkerende recreatie-bron.
Daarom is het zo erg, als we
déze dag verkeerd gebruiken
Enerzijds door er een dag van
uitsluitend verboden van te ma
ken. Verboden, die prikkelen tot
innerlijk verzet, die spanningen
en conflicten tevoorschijn roe
pen. Dan is de dag des Heren
immers geen feestdag meer?
Anderzijds wordt deze dag to
taal ontluisterd, als er geen
sprake is van ontmoeting met
God. een luisteren naar Zijn
Woord, naar dat speciale woord,
dat Hij voor ieder onzer heeft.
Men spreekt tegenwoordig nog
al eens van: Zondagsneurose. Uit
gerekend op deze dag hebben
velen hoofdpijn, zijn in een cha
grijnig humeur, vervelen zich.
Deze neurose ie het benijs van
een verkeerd gebruik van deze
dag. Wie déze dag niet gebruikt
naar Gods bedoeling ermee,
loopt gevaar voor zijn lichame
lijk en geestelijk welzijn.
Perioden van rust, vrije tijd,
zondagen Geve God ons al
len het vermogen deze Zijn goe
de gaven op de juiste wijze te
hanteren.
MARCARITHA
F. Er was tn het door
artikel geen sprake van
«•Irn. Leest u dc laat-
an dat stukje nog eens
i Den Haag en I
w eet óók.
kruispunt I
OOK MODE IN ROZEN
Wint ii, dat rozen ook al onderhevig sgn aan mode? Heel donkerrode,
de „zwartkijken", zgn op het ogenblik niet so in trek, de lichtere aoorten
doen het heter. Len „moderne" roos ia de Peace, sacht-geel met roae-rode
toppen. Bij de kaarozen ia de wi..e geurende Keizerin AuguaU Victoria al
ainds 1890 favorie^ en ook al jarenlang „modieua" ia de Parel van
Aalsmeer, die dieprood is.
