T<T T7RT<T171\T. weMwht meest typische
IvILillvlLl i bouwwerken vanDenemarkezl
ZONDAGSBLAD
Nu nog voldoende ruimte in de
bedehuizen uit 12de en 13de eeuw
verleiders (II)
ZATERDAG 12 JULI 195
Elke morgen vertrok Jim met i|Jn auto nlt de Londenee voorstad
our «IJn kantoor tn de City. Z|Jn vrouw Anne wist eigenlijk niet
precies met welk werk haar man slch besig hield, maar toen inspecteur
mee ging bemoeien, deed h(j een paar vreemde
ontdekkingen.
IJET zijn rug tegen de muur van Hammond-Stores, de hoed en wandelstok naast zich op het
trottoir, zo zat de oude bedelaat te wachten op de goede gaven van de voorbijgangers.
Langs het warenhuis, waar hij zat, kwamen altijd veel mensen en geregeld werd er dan
ook een muntstukje in zijn oude hoed geworpen. De bedelaar dankte hiervoor met een
hoofdknik, waarbij zijn lange, grijze haren over zijn voorhoofd vielen.
iJIJ zat hier, In het centrum van de ttad, al
sinds jaar en dag. Dit was zijn vaste
plaatsje, 's Morgens kwam hij aangereden in zgn
invalidenwagentje, hee* er zich moeizaam uit
en ging zitten, stok en hoed naast zich op de
stenen. Zorgvuldig plaatste hg dan het bordje,
waarop: „Verlamd en aan één oog blind.'" stond,
bü zijn hoofddeksel, zó, dat iedereen het kon
lezen. Verder sufte hij maar wat, af en toe
knikkebollend van de slaap. Hg zag er echter
met zijn lange, onverzorgde snor, zijn donkere
bril en de rafelige kleren, die hg droeg, zo
meelijwekkend uit, dat er niet veel mensen
waren die doorliepen zonder een kleinigheid
aan de arme stakker te geven
rPOEN Jim Collins die morgen opstond zei hij
toten Anne, zijn vrouw, dat hij wat vroeger
dan andere de deur uit wilde gaan. Hij moest eerst
even op het politiebureau
aangifte doen van de ver
missing van de portefeuille
met geld uit zijn kan
toor in de sua. Anne
knikte.
„Ga dan langs de post
in Flannonstreet. Daar zit
Parker Immer»
die daar niet inspect)
„Ja. dat is
m icm ve&fMt
J. van Straten
„Wat hoewie ben Jij? Die bedelaar..
Jij ben Jij die bedelaar?"
Collina knikte. ..Ja, het klinkt natuurlijk wel een
beetje vreemd, maar wait Je zegt is juist. Ik ben
die bedelaar".
Verdwaasd keek Parker hem aan. „Maar
maar vertel dan eens. hoe dat In elkaar zit. En
sta niet zo idioot te grinniken!" viel hU uit.
..Neem me niet kwalijk, het is ook allemaal wel
een beetje onverwacht". Jim maakte een veront
schuldigend gebaar. „Ik verdien mijn broed al ja
ren met bedelen. Een waarem zou ik niet? De een
is in de handel, een ander vaart en ik bedel. Er
zit heus .een goeie boterham in. Kort geleden nog
heb ik me een autootje aangeschaft".
„Anne weet van niets. Ik heb er haar nooit iets
in verteld. Ik deed het al voor we trouwden. In
de oorlog in Italië heb ik
gezien, welke fantastische
bedragen de bedelaars daar
per dag verdienden. Toen
zijn
bevestigde de vraag van
„Inderdaad, die zit daar. Ik had niet
gauw aan hem gedacht, i-ast ix daar dan
langs rijden. Misschien kan hij
PHH i helpen".
Korte tijd later reed Jim in zijn kleine, nieuwe
wagentje vanuit de Londense buitenwijk, waar zij
woonden, naar zijn kantoor in het centrum van de
lUd Het was een hele rit. Anr.e kwam er dan
x>k nooit: het was voor haar veel te ver. Jim
ileet meestal de hele dag weg. Om een uur of
zes was hij dan weer thuis, soms iets vroeger, soms
iets later.
Nadat Jim op het bureau zijn oude vriend In
specteur Robert Parker had ontmoet en deze de
vermissing van de portefeuille had verteld, reed
hij naar zijn kantoor. Parker had hem beloofd, al
le mogelijke moeite te doen de portefeuille te ach
terhalen en Jim was tamelijk gerustgesteld, er op
vertrouwend, dat zijn vriend niet zou falen.
Bij het kantoor gekomen parkeerde hij zijn wa
gen vror nummer twintie Een bord naast de deur
vertelde de bezoeker dat hier ,J. Collins In Agentu
ren" was gevestigd. Jlm moest, als elke keer. glim
lachen toen hij dat bord zag
„Zo iets staat toch wel", mompelde hij, terwijl
hij met zijn sleutel de deur opende en naar bin-
aen stapte.
KNIGE dagen later liep Robert Parker. In*»er-
teur bij het Criminal Investigations Depart
ment. door de City. Hij had net ergena ieta gege
ten en wandelde zo maar wat doelloos door de
drukko straten, toen hem opeens weer het verhaal
van Jim Collins in gedaenten kwam. Dat was
waar ook! Daar moest hij nog achteraan, tyj had
het Jim nu eenmaal beloofd. Het leek hem anders
we' eon tamelijk hopeloos geval.
Jim Co 11 ing' Hij moest glimlachen, toen hij aan
hem ducht. Een fijne vent! Ze hadden elkaar
elgenllik zn'n beetje uit het oog verloren, na hun
•chnoltiid. Maar wat hadden ze samen vroeger een
schik gehad! Jim. een goed sportsman en toneel-
speler, was op school In hét verenigingsleven de
motor geweest. Ze hadden van alles beleefd, maar
dat behoorde nu ook al weer enige jaren tot het
verleden
Zn ongemerkt was Parker nogal wat afgedwaald
HU liep nu in één van de drukste winkelstraten
van Londen Plotseling bleef hij staan Voorzich
tig keek hij om Die vent daar. die oude bedelaar,
die kende htj Dat gezicht had hij meer ge
zien' Lon?7.nam cn zonder op te vallen ging Par
ker voor één vari de talloze etalages staan Waar
kende hij die kerel toch van? Hij had vast een keer
zijn fo»o ln het politie-slbum gezien Die ouwe
mo»st dus al eenj iets met de politie te maken
hebben gehad, maar wanneer*
Parker wist niet hoe het kwam. maar hij voel
de dat er iet* met die bedelaar was Een zesde
zintuig waarschuwde hem. zoals zo vele malen, da#
hi-r ren zaak" lag Hij keek no ziin horloge
Half res! Dan nog maar niet naar Tviis en pens
afwachten, of er misschien Iets te ontdekken viel.
HET was. alsof de oude bedelaar oo Parke»- had
iltten wachten, want korte t11d later grabbelde
hit de geldstukken uit "in ho»d. deed n een
vull-linnenzakje. greep ziin stok en hees zich lang
zaam en roo»lliik in zon wagentje. Mij hob^'d»
de stoeo af en mengd» zich in *h«t rt-i'Vk» vork»»'
Pa-ke- kon hepi »»m»kkeli1k HU
volgde hem h«b^»dzaj«m n on «en behoorh'ke af
stand De rit. die nogal lang duu-d® voeH» door
drukke straten en vel» malen nrm»«t de oude wach
ten voor een verkeer'lirht. maar Pe'ker ht«ld vel
Wanneer hij eenmaal aan een bezie was.
fin» hii er mee door tot het eind. Als »en terrier
hield hii dan vast en gaf oas op als hij e- zeker
vsn was. dat niets meer te bereiken --iel.
Langzaam kwamen te ro In een wat rustiger
atad-eod-»'*» T>- b«deln.- Tlrb onhewn.t e«n het
feit dat hii gevo'-d w«H dr*aH- ru«tt» tM- wa-
■ent'» voo-' no 7Ü« «em-v. »>eh haas
ten. TV» oeJHiegnui slentet"4». aeht»r aan. een
sigaret acb'»1n«* tu'*en de Hn«. - T«~n het kar
retje een hoek omsloeg, ve-sneld» Park»r eve-
de na* om wee- wat in te lo«»n. Maa* to»n hil
de *tr»«t In keek. kon hil ziin elven ogen ni»t »e-
loven waa niemand m»#*- »i»n. Oe»»aaat
ilen hii weer een stykl» teruf Hii wa» er toch z•-
k r van dat die V—d»t» straat w»«
Maar waar was KW dan *o rauw vhleven* HU
m»«t ergens een huig zijn binnen gees maar
welk*
ZIJN oog viel op het straatnaambordje Teign-
mouthatreet' Natuurlijk, dat hg daar niet eer
der aan gedacht had! Hier. in deze straat had Col
lins zijn kantoor. Dat had hij hem zelf een paar
dager geleden nog verteld' Die ouwe vent was na
tuurlijk d- dief van de vermist" portefeuille en
ging nu wéér een bezoek aan Collina' kantoor bren-
ik weer in Engeland
niet direct werk kon krij
gen, ben ik ook bedelaar
geworden. Het gaat me
goed af, al zeg ik het zelf.
Je weet. dat ik vroeger op
i >n
het in
neelspelep e
van pas".
„Nou snap ik toch nog steeds niet, hoe
het vat goot". Parker zuchtte eens. „Ik ben poli
tieman, maar geen helderziende".
Jim begon te lachen. „Het is heel eenvoudig,
Robert", zei hij. „Elke morgen rijd ik van huis
als Jim Collins, ,,ln agenturen", naar mijn kan
toor hier. Het bord staat buiten op de gevel. Op
deze kamer trek ik mijn bedelaarsplunje aan. gri
meer me en verlaat dan in mijn invalidenwagen
tje het gebouw aan de zijkant. Zo kom ik via de
sleuf naast dit pand in de Téignmouthstreet. Ik
rijd naar mijn vaste plaatsje bij Hammond-Sto-
zit daar de hele dag en keer dan weer te-
vertrelt
rijd weer
'I oo" I
voegde hij er spijtig i
T"\E ander knikte. „Nu begin ik het te begrijpen,
■L' hoewel het me nog steeds ongelooflijk in de
oren klinkt Ik wèet nou ook. waarom me dat ge
zicht van die bedelaar zo bekend voorkwam. Jij
oebt dus tot nil toe twee levens geleefd. En ga jc
er mee door?"
„Ik denk het niet" Jim wees op al het geld. dat
op het bureau lag. ,,lk heb geld genoeg verdiend
om eens rustig naar een ander baantje uit te kij
ken. Nu iemand achter mijn geheim is. ga ik er
liever niet mee door".
Robert Parker stond op. „Nog één vraag, Jim",
zei hij. „Die gestolen portefeuille, was dat een ver
zinsel of is dat echt gebeurd?"
„Dacht je. dat Ja ge at_op de-mouw gespeld
had*" vroeg Collins hem lachend ..Nee, mijn bes
te Bob. dfc portefeuille is hier inderdaad verdwe
nen Minstens een week bedelgeld zat er in!"
Toen ze samen in de auto zaten, begon Parker
opeens te lachen. Jim, die reed. keek hem van op
Wie Denemarken zegt, denkt aan Kopenhagen. Voor men Dat deze eeuwenoude kerk-
deze wereldstad waaraan het internationaal bekende ie.s no® bestaan, is eigenlijk te
w n danken aan een karaktertrek
liedje „Wonderful Copenhagen gewijd - bereikt, reist van h#t Deenge yolk Terwjjl dfi
men door een landschap van groene heuvels, waarop rood- Nederlanders een theologise-
bruine koeien grazen. Let wel: heuvels, geen vlak land. Want rend volk z:jn, scheppen de De-
■n v
over Denemarken kan men geen grotere onwaarheid ver
kondigen dan dat het „net is als Holland".
De grootste charme die
van het „platteland" van De
nemarken uitgaat, zijn de
genoeglijk kleine dorpen. De
ze dorpjes hebben nog geen
nieuwe wijken, zoals vrijwel
ieder dorp in ons land. Zij
streven er niet naar, kleine
stadjes te worden om vervol
gens uit te groeien tot een
stad en ten slotte opgenomen
te worden in wat wij in Hol
land zo „fijntjes" agglome
ratie noemen, een mooi
vreemd woord voor het wat
bruut klinkende opeenhoping
o* samenklonting.
Sprookjeskerken
Wie door het Deense land
reist, zal af en toe dorpjes
De dorpen
zgn niet van
deze tUd. Zij
op z.,„ weg vinden. Maar horen',huista
tussen die dorpjes liggen de de spr0okjes v
groene velden en de bossen sen. Er gaat ee
zich bijna nooit godsdiensti
ge problemen. In ons land heeft
men in tijden dat er geld ge
noeg was, oude dorpskerkjes
afgebroken en vervangen door
grotere bedehuizen waarmee de
bisschoppen en plaatselijke
overheden hun rijkdom wilden
demonstreren. Hadden vroeger
de Denen de beschikking over
voldoende geldmiddelen, dan
bouwden zij kastelen, waarvan
er thans nog verscheidene zijn
te bewonderen.
Rustige hervorming
De Hervorming bracht voor
de Denen dan ook geen proble
men mee, evenmin als gevech
ten en beeldenstormen. Zelfs
martelaren heeft men niet ge
kend. In de
Geïm
?erd
dorpskerkjes s\jn ge-
de Grundtvigskerk te
Kopenhagen.
met af en toe een boerderij, uit, die
„Wat is er?" vroeg hij'nieuwsgierig.
„Van nu at aan mag Je wel nooit vergeten, zelf
een aalmoes te geven als Je langs een bedelaar
komt. W e weet is het net zo'n avonturier als jij!"
Ook Jim schoot in de lach. „Ze kunnen r>p me
rekenen", zei hij. „Tenslotte zijn het m'n collega's
geweest!"
van H. C. Ander
en lieflijkheid van
Nederlanders, in
woners van een
„samenklonting",
weldadig aandoet.
De knusse huis-
jes van de dorpen Xlens
zijn onregelmatig
gegroepeeid rond-
Een Deens dorpskerkje, zoals er honderden
het laud verspreid liggen.
hervormings
tijd werden
dus geen ker
ken verwoest
en daarom
vormen de ty
pische bouw
werkjes tot ir
onze tijd een sieraad voor het
land.
Ook de praktische taak van
de kerkjes levert geen moeilijk
heden op. De Deen mag dan in
zijn hart een religieus mens
zijn, hij praat niet of nauwe
lijks over zijn godsdienstige ge-
i is evenmin een ijve
rig kerkganger. Het inwonertal
van de dorpen is sinds de tij
de kerkjes, den waarin de kerkjes werden
die misschien wel gebouwd wel groter geworden,
de meest typische de kerkgang werd er niet druk-
bouwwerken van ker door. Daardoor bieden de
Denemarken zijn kleine kerken nu nog genoeg
Het zijn witge- ruimte voor de bezoekers der
kalkte kerken erediensten.
JÏÏdÏÏTJM Romaanse stijl
door een zadel- Het merendeel der witge-
dak. Wij kennen pleisterde kerkjes werd in de
het zadeldak van 12de of 13de eeuw gebouwd in
een aantal kerken de romaanse stijl. In veel ge
in de noordelijke vallen hebben deze kerken een
provincies, die aangebouwd huisje, het wa-
Monumentenzorg penhuls, waar in woeliger tij-
koestert met alle den de kerkgangers die gewa-
liefde die de geld- pend naar de kerk kwamen,
middelen toela- hun wapens achterlieten alvo-
ten. Denemarken rens de eigenlijke kerkruimte
heeft^ «ehter hon- binnen te gaan.
j._ eeuw dat deze kerken
werden gebouwd, verrezen er
tussen de dertig en veertig per
jaar.
V rouwenkerk
vloed heeft gehad op het den
ken van het Deense volk. Hij
stichtte de eerste volkshoge
school, waarin het onderwijs
moest berusten op nationale,
christelijke en algemene waar-
den.
De middelen voor de bouw
werden door een inzameling in
het gehele land bijeen gebracht.
Zo vlot als het geld bijeen was,
zo langzaam is de bouw van de
kerk tot stand gekomen. Dit is
geschied door een beperkt aan
tal, streng geselecteerde
bachtslieden, die hun vak do^
en door kenden.
Alleen hierdoor kon
kunstwerk tot stand komej.
waarvan de bouwtrant wort«jg
in het wezen van het Deem
volk en waarvan de uitvoerig
in .overeenstemming is met i
liefde die dit volk koestert voj
de man, voor wiens nagedacj_
tenis de kerk werd opgerichjg
Nicolai Frederik Severj;'
Grundtvig.
derden van
gezadeldakte
kerkjes en de De
nen zijn daar
uitermate trots
Bij het lezen yan het boek van üe Amerikaan Vance Packard dat
in Nederland bij Paris te Amsterdam verscheen onder de titel: „De
verborgen verleiders", krijgt men de indruk dat de schrijver niet al
leen de uitwassen, maar heel de handelwijze om de diepte-psy-
chologie in dienst te nemen van verkoop en reklame, sterk afkeurt.
Deze houding is begrijpelijk als men ziet waartoe dit hanteren van
het drijfveer-onderzoek soms brengt. Bijvoorbeeld als men via de
kinderen aan de ouders wil verkopen. Vance Packard vertelt van te
levisie uitzendingen voor nog-niet-schoolgaande kinderen waarin met
de kleintjes over vitaminepillen wordt gesproken als was het on
schuldig speelgoed, 't Is ook voorgekomen dat aan kinderen grote ca
deaus werden beloofd als ze hun ouders mee naar een winkel met
koelkasten loodsten.
En in zelfbedieningszaken krijgen
soms kinderen ook een inkoopwagen
tje 't Is een spel voor hen om er al
lerlei ln te doen. Bij de kassa moet
moeder wel allerlei lekkernijen tegen
haar zin betalen om het drama rond
om het zich verzettende kind niet al
te groot te maken. Het ia te begrijpen
dat men zulk pressen van ouders via
de kinderen afkeurt. En de kans lijkt
ons groot dat het klanten afstoot.
Maar of ook afkeurenswaard is dat
men een kind een reklameliedje pro
beert te leren of dat een auto-verko-
kinderen
Een kerk in Kopenhagen die
een bezoeker van deze stad ge
zien moet hebben, is de Vrou
wenkerk, ook wel de Dom van
Kopenhagen genoemd. Dit in
het begin van de 19de eeuw ge
bouwde bedehuis is meer be
roemd om de inhoud dan om
het bouwwerk. In deze kerk
staat het ontroerend schone
Christusbeeld van de beeldhou
wer Thorvaldsen opgesteld, met
langs de wanden de marmeren
beelden der twaalf apostelen.
Terwijl de laatklassieke stijl
van de Vrouwenkerk niet be-
«.."nieuwe lK'tf döm ïltSST P"'" Dee"?
ting met allerlei snufjes. Met de bedoe- liefde van de Deen voor de ge
ling de behoefte te wekken aan een schiedenis van zijn land en volk
nieuw exemplaar cn zo een afzetmoge- hoogtij in de Grundtvigskerk.
lijkheid te maken voor de steeds toe- Deze kerk werd aan de rand
nemende produktie. van Kopenhagen gebouwd door
Werkt men aliue niet op onverent- de architect Jensen Klint. De
woordelijke wijze verspilling in de eerste steen werd gelegd in
hand? Zo maakt men immers de men- 1921, de inwijding had plaats in
sen tot slachtoffers van hun grillen, en 1940.
helpt men ze niet om zich te oefenen gt^j van de kerlt
staan tegenover het drijfveer-onder
zoek en zijn practische toepassing,
het bewerken van wat men noei
„psychologische veroudering".
Dingen die nog lang niet zijn versle
ten. auto's, gasfornuizen, koelkasten,
maakt men oud door
„Valluik
De verkiezingsaktiè van de Republi
keinen In Amerika wordt geheel ge
voerd door een reklamebureau. De
campagne van 1956 eindigde met een
„verzadigings"-bombardement waarbij
voor meer dan een miljoen dollars per
weck word besteed aan reklame-
spots" in t.v. en radio, elk van min
der dan 30 seconden. Het doel ervan
was. de verkiezingsboodschap gewoon
onontkoombaar te maken.
Partijcongressen en verkiezlngsver-
grn'
Hier
Snel liep Parker de straat
twintig Nu was het zaak. zo kalm mogelijk
te doen om geen aandacht te trekken Hij mr.es»
hem op heterdaad zien te betraopen Wat zou Jlm
kijken als hij binnen zo korte tijd de zaak al had
opgelost'
Voorzichtig drukte hij tegen de deur Op slot
Hij tast'e even ln rijn zak. morrelde een ogenblik
met een loper en dan gleed de deur geruisloos
open Park» stond eer moment'bewegingloos In
de gang Boven hoorde hij gërucht Daar moest
hij heen' Alt een panter sloop hij de trap op. «on
der geluid te maken Stap voor stap, voet voor voet
naderde hij Hij hoorde geld rinkelenRaak'
juichte het binnen in hem
Daar stond hij op de gang Heel voorzichtig gleed
hij tot vlak voor de deur Zijn zenuwen waren tot
het uiterste gespannen D*n met een ruk. wierp
hl] de deur open en belandde met één sprong in
de kamer
„In naam der wet
van de adspirant
koper allerlei tech
nische snufjes var.
de auto toont waar
ze dol op zijn. is
misschien te be
twijfelen.
Packard lijkt te 4 4
menen dat het kind
m geen enkel opzicht In koop en ver
koop mag worden betrokken. Dua ook
geen plaatjes-voor-albums ln de vee-
pakking* Ook dat ls een pressen
de ouders via het kind.
Vtrki«iingscamp«gnes
Het gebruik var dlepte-paychologie
in dienst van de politiek kan ook tot
excessen leiden. Packard vertélt in zijn
boek van een echtpaar Clem Whltaker
en Leone Baxter, dat In California vijf
enzeventig verkiezingscampagnes leid
de waarven zeventla werden gewon
nen. Ze onderwezen Earl Warren (vroe
ger gouverneur van de staat Califor
nia- hoe hij in het publiek moest glim
lachen en zij waren de eersten, die de
publiciteltswaarde van zijn aardig ge
zin erkenden.
Siembusuitslag op bestelling
...i de kamer lsgen een wandelstok, een donkere
bril. een «nor en een grijze oruik. Vlak voor Col-
Uns. op het bureau, lag geld. veel geld Vrijwel
allemaal pennies, mat een enkele shilling er tus-
aan
Parker kaek Collina met open mond aan Deze
atond weer wat bekomen van de plotselinge schrik,
nu onnozel te grinniken en wees tenslotte op een
lege stoel. De politieman zakte er op near, da an-
Za bleken van mening, dat
ze voor de tegenpartij hadden gewerkt,
ze ook den bijna alle campagnes had
den kunnen winnen. Toen ze een Candi
da at op de gouverneurszatel van Cali-
fornië wilden brengan. waren ze een
hele dag bezig met hun t.v.-camere's
eer ze de vier opnamen hidden elk ven
één minuut die ze geschikt vonden om
in de campagne te gebruiken.
gaderingen werden door „vakmensen"
tot in onderdelen geregisseerd. Eigen-
A lijk zou dat moeten m een echte
schouwburg, meende zo'n regisseur,
met een automatisch valluik voor spre
kers die hun spreektijd overschrijden.
Weinig overeenkomst
Veel overeenkomst met Nederlandse
verkiezingsakties is sr niet. behalve
dan dat ook hier niet iedere spreker
Jeschikt wordt geacht voor propagan-
a. dat men ook ln ons land zoekt naar
een formulering van programmapun
ten. die neer de smaak van de kiezers
ls. dat ook bij ons politieke candida-
ten zich terdege afvragen hoe hun
woord an gedrag door )\ct publiek zal
worden beoordeeld en dat men ook
hier reklamamlddelen gebruikt, als ad
vertentie. aanplakbiljet cn strooibiljet.
Is het enige verschil dat Amerika
het meer grondig cn meer deskundig
doet? Als reklame gebaseerd op drijf
veer-onderzoek een enorme macht ls,
mag men die dan niet ten volle ln be
drijf stellen voor een doel det men
goéd acht?
Nltuwa koelkast al oud
n Z ?)nP dVri elijke' c o n s'dq e t i e,o *>„»-
lnhacrent aan heel de „exploitatie" van trant waarin de witte dorpskerk-
's mensen verborgen drijfveren, dat jes zijn opgetrokken. Om deze
deze methode als zodanig moet worden kerk, waarvan velen ten on-
veroordeeld? Vance Packard zegt ei- rechte menen dat de stijl is ge-
genlijk ja. inspireerd op een kerkorgel.
Mag dat niet goed tot «ijn recht te laten ko
men, hebben de Denen er een
Anderen zien alleen m.nr een gradu- wljk omheen gebouwd, die
eel cn geen eigenlijk verschil met vroe- „;„„„k;i. j
eert methoden. Al, men vroeger, zon- eigenlijk een apart dorp vormt
der wetenschappelijke diepte-psycholo- oat aansluit bij de Gfundtvigs-
gie met de intuïtie van de koopman kerk.
of met een ander De kerk is gebouwd als na-
soort levenswijs- tionaal monument ter ere vap
heid ontdekte dat de grote Deense schrijver en
een bepaald voor- theoloog Grundtvig, die leefde
kochtV"om "een ne- van 1783-1872 en ee" grote in-
3 veneigenschap, bij-
voorbeeld een ge- - k
wilde kleur of
vorm, dsn nam
toch niemand het kwalijk dat men
daarvan gebruik maakte om het aai>
de man te brengen Allerlei schijnbaar
niet logische nevenoverwegingen heb
ben toch vaak een grote invloed ln hei
leven? Mag dat niet?
Oog wil ook wat
Het oog wil ook wet. zegt de volks
mond Dat is waar en wat het oog wil
ls veel en levert een enorme bijdra-
Se tot het gevoel van geluk en bevre-
ïging in een mensenleven. Mag men
dan niet opzettelijk wetenschappelijk
opzoeken wat het oog, het oor, wat de
mens als geheel eigenlijk wil? Dat weet
de bezitter van det oog vaak niet nauw
keurig uit zichzelf Hij weet het wel
wanneer hij het ineens voor zich ziet
De deskundige onderzoeker moet ont
dekken wat het is dat hij onbewust
voor zich wil zien, wil beleven.
Maar wordt de mena door deze me
thoden van diepte-psychologie en re
klame niet brutaal aangetast op het
terrein van zijn Innerlijke en verbor
gen gevoelens? Dit beweert Packard
nog eens met nadruk aan het slot van
zijn boek Het is belangrijk genoeg om
Wat ook aarzelend of afkeurend doet (Ucl)t
Uo Vrouwenkerk in kopenhagen,
uanrin het wereldberoemde Chris
tusbeeld tan Thorvaldsen statu.
wetenswaardig |jr|%r|d
merkwaardig lltUtll
uil tip in
bijt't'tttzvhrai lil door - ^5
<7
BAARD
Tot 1941 droeg Milosav Savkovic uit een dorpje in Tsjecho-
slowakije een baard, die hij elke week door de enige kapper I
van zijn woonplaats liet uitdunnen en bijpunten. Toen moest I
die friseur dienstnemen en Milosav kon geen vervanger
vinden. Hij liet het struikgewas aan zijn kin daarom maar
in het wild doorgroeien. De baard beeft nu een lengte van
49 centimeter bereikt.
NIET IN HET WIT
Amerikaanse psychologen maken 'zich op het ogenblik druk
over het volgende: Zij hebben vastgesteld, dat de witte jas van
de tandarts de patiënten te onrustig maakt. Ze hebben nu
voorgesteld, dat de tandartsen een „minder opwindende" kle
dij zullen gaan dragen. n.L een bontgekleurd overhemd, een ge
le broek, groene schoenen en de assistente moet een hemels
blauwe japon als rustgevend kledingstuk aan hebben.
INSECTENBESTRIJDING
hefschroefvliegtuig boven hun hoofden verscheen. De helicop
ter begon onmiddellijk in een dichte nevel lnsectenbestrijdlngs-
vloelstof over de menigte te spuiten. De piloot had zich ln zijn
doel vergist.
SCHOONMOEDER
Een ongewoon argument voor echtscheiding had die vrouw
uit Penang (Malakka). Ze was de dag tevoren getrouwd en om
5 uur had haar schoonmoeder bij haar bed gestaan en haar
kort maar krachtig opgedragen de varkens te gaan voeren.
Dat zou voortaan haar eerste dagtaak worden. De rechter wil
ligde de scheidingseis in.
VERRASSING
Een mannelijke pinguïn Is op dit ogenblik ln de dierentuin
van Londen bezig met het uitbroeden van een ganze-ei. De be
waker van het deel van de Zoo. waar de pinguïn broedt, ver
liest het dier geen ogenblik uit het oog. „Ik wil wel eens zien,
wait voor gezicht ae pinguïn trekt, als hij het resultaat van
zijn werk zietzegt die bewaker.
EN TOCH
UITVERKOCHT
Een bioscoop in Dallas (Texas. U.S.A.) kondigde in de
plaatselijke kranten een. detectivefilm als volgt aan: „Deze
film zal u niet, op stoel doen zitten van spanning, hij zal u
de adem benemen, hij zal u naar lucht happend op de grond
doen zijgen. Gebroken, over uw zenuwen, totaal overspannen
zult u naar huis gaan". Het succes wan deze snorkende
advertentie bleef niet uit: de bioscoop was iedere avond
uitverkocht.
LANG GEWACHT
De Turk Hassan Huseyin Coshtu werd door de vrouwelijke
rechter van Ankara tot drie Jaar gevangenisstraf veroordeeld
.vegens een vergrijp. De rechter had evenwel grote indruk op
Hassan gemaakt. Hij raakte tot over de oren verliefd op haar.
Toen ziin drie Jaar verblijf op staatskosten dan ook om waren,
snelde hij naar de rechtszaal, viel voor de rechterstoel op de
de in de rechtszaal".
NIJLPAARD OP BEZOEK
In de omgeving van Mozambique (Portugees Oost-Afrlka)
bezocht een nijlpaard het pompstation langs de grote weg. De 1
bediende vluchtte ijlings. Het nijlpaard vertrapte wat lege ben-
zineblikken, vernielde de pompen, demonteerde zonder moeite
logge poten een geparkeerde auto en verdween vervolgens
dan 3500 gulden.
1 het bos. Schade 1
>eite
