z
J
THE HISTORY OF MUSIC IN
SOUND - EEN NIEUWE SERE-MI
ZONDAGSBLAD
Ui
111
lil
lil
Q
mmm roser
nieuwe hoop_
voor het liecf
PROSPER DE SMET
een gezegde met historie
exotische muziekinstRumenten (vu)
3
„Wat voert hij in rijn
schild?" een doodgewoon
gezegde, zo op het oog. Maar
achter deze eenvoudige uit
drukking schuilt een hele
historie en de oplossing vindt
men op de tentoonstelling
„De Nederlandsche Leeuw",
die van 22 juni tot 10 augus
tus in het Prinsenhof te Delft
gehouden wordt. Want daar
Jziet men wat in het schild
gevoerd wordt, en
waarom, nl. wapen-
lil tekens en afstam-
UJ mingsoorkonden, bij-
Weengebracht in een
kostelijke verzame
ling ter ere van het
75-jarig bestaan van
het Kon. Ned. Ge
nootschap voor Ge
slacht- en Wapen
kunde.
Vroeger placht men
wel eens een beetje
meesmuilend te glim
lachten om de „ade-
Klijke hanzen", maar
de genealogie heeft
de laatste tijd alom
lil 8rote interesse ge-
m wekt, niet alleen als
hulpwetenschap van
de geschiedbeoefe-
U ning. maar ook om
erfelijkheid en socio
logische kwesties be
ter te kunnen bestu-
Z deren. Ook de heral
diek vindt in onze
tijd nog zijn plaats,
als men bijv. denkt
aan de schelp van
een zekere oliemaat
schappij: de schelp,
embleem van St. Ja
cob van Compostella,
in de Middeleeuwen be
schermheilige van de reizi
ger, was een geliefd wapen
figuur, zoals het wapen van
de Keppel's
toont. En H||
ZATERDAG 28 JUNI 1958lv
I. Wapen van Floris Barre ran
Amerongen. In één schild zijn
hier vier kwartieren verenigd,
nl. Borre van Amerongen. Darte.
Pallaes en Duvenvoorde. Het
wapen wordt bekroond met har
nas en vizier, waarboven de helm
met pluimen.
logische onderzoek. Immers tot
1811. het jaar, waarin de burger
lijke stand in Nederland inge
voerd werd, kan men in elk ge
meentehuis terecht, maar vóór
1811 mo t men zoeken in kerkre
gisters. in rechterlijke en notari
ële archieven, enz., enz. Ook over
dit aspect geeft de tentoonstelling
uitsluitsel en hierin krijgt men een
duidelijk inzicht in de methoden,
die het Centraal Bureau voor Ge
nealogie en de Hoge Raad van
Adel toepast bij het uitpluizen van
afstamming en wapen.
Hoe trots men was op het eigen
familieteken. hoe graag men zich
adeltiteb liet toekennen of weder
rechtelijk aanmat, daaraan kan
men in het Prinsenhof plezier èn aaii x
bewonderend genoegen beleven, ber "1549
-«i(! dat"
f]ET is altijd weer een
verademing bij de jonge
vocale kunstenaars eens
iemand te vinden die niet
de opera maar het lied als
ideaal stelt. Het schijnt
wel alsof de ogen van alle
vocalisten gericht zijn op
de opera, alsof dat het
dorado voor de zanger is.
En niet alleen de vocalisten zelf A/p
vergrijpen of vergooien zich vaak
aan de opera, ook vele zangpe
dagogen zijn er de schuld van. a io n
dat de aandacht van de jonge die met ha.
kunstenaar zich steeds
het lied verwijdert.
(Van
Kunstredacteur)
Dat is niet nationaal, maar
internationaal. Men zou het be-
grijpelijk kunnen maken doer ep "wlnt'llf £2d?
te merken da. de ^adcmtag in t°e ffidige
aar wie dan met een jongi
zangeres als Evamaria Rosei^"
praat, weet dat er voor die be
zorgdheid toch nog wel een oplo»
sing is. Want Evamaria Roser, -
ouders in 1944 uit Si
lezië moest vluchten naar Stut!
gart, ziet met een zonnig optimit
me haar toekomstige carrière al^
liederenzangeres tegemoet. En zi'
heeft er alle reden toe. althanjk,
wat haar eigen capaciteiten be jj
te merken, dat de jonge zanger
of zangeres bij de een of andere
opera altijd nog wel een behoor
lijk belegde boterham kan ver
dienen, terwijl men met liede- "jf1
renrecitals eerder geld toelegt.
Accoord, maar is er dan toch niet
di^
schatting van de opera, waarbij
men alleen maar van grote ei
dramatische stemmen spreekt j
de stille.
4
diepte bewogenheid in de liedzang I
'üll
andere weg te bewandelen, Stuttgart en kwam daarna ab
i de Süddeutscher Rund-
zich de uitgezochtste onderschei- he
dingen lieten maken en afbeelden. in Stuttgart, Frans
te zeggen van het ongewoon Zubal. heeft Evamaria Roser b,j
leider d.'e waarschijnlijk de vroegere prive-leerling bij
Wat te zeggen
de Egmonts
net waoen overnam izie het prach
tige zilveren doopvont), wat te
zeggen van het kleermakersgilde.
porceleinen
familie Tets. of het bord
wapen Clifford, uit ong 1700. En
lees eens de adelbrief van Karei
Petrus Vreen van 7 decem-
bekijk eens het groot-
aan het perkament
s er heel veel te zien
leren op deze tentoonstelling!
Dra. H. E. Kokee-v. d. Berge
van de al concertreizen door vele
het landen gemaakt. Deze foto
werd gemaakt bij haar be- Irmgard Seefried.
zoek aan de Haagsche
Kunstkring.
het publiek
aanwakkert?
geen Nachwuchs meer
liederenzangers. In de
Duits-sprekende landen hebben we
Elisabeth Schwarzkopf er
Lm-"*—die zich
Du.l^o
lands meest befaamde zangpi
dagogen, nl. Frau Dr. Pringsheii»
in München, de echtgenote va» i
een bekend Duits muziekcriticur
Aan Frau Pringsheim heeft Evafo*
a maria Roser eigenlijk alles t^,,,
danken, waarbij zij natuurlijk ge
Prosper de Smet is een jonge antwoordt De Smet: „Zover heb
Vlaamse dichter, die in een lang ik 't bedrog niet durven drijven.'"
gedicht, getiteld „Aan de voet Natuurlijk moet men dit ant-
van 't Gravensteen" (uitg N.V woord niet letterlijk
De Arbeiderspers. Amsterdam) typeil®°d.
soort satire op zijn eigen
men de
zou
slagleuzen van
grote firma's
niet op één
lijn kunnen
stellen met de oude wapen- de fabelwereld als de een- n»?t.tak.J
spreuken? De oorsprong van hoorn en griffioen, som
dit alles is hetzelfde: de komen uit het Oosten,
drang van de mens zich van handelsweg of kruistocht,
de ander te willen onder- zoals de leeuw, embleem van gen.^zoals dat
scheiden
In de Middeleeuwse rid- en daarna in
(nogal eens omstreden) dichter
schap geeft. Deze satire wordt op
de flap „amusant" genoemd. De
criticus verbaast er zich alleen
maar over. hoe het mogelijk is
dat in 1958 een jonge man van
nog geen veertig kan dichten in
een zó zuiver 19e eeuwse trant,
zó ouderwets-romantisch k la Piet
Paaltjens. Alle bekende motieven
vindt men er in terug: het spelen
met de gedachte aan zelfmoord.
familie van"Swieten uit 1552, of de figuur van de Dood, de mid-
op de vele rouwborden. die bij de deleeuwse achtergrond, hier van
dood in de kerk werden opgehan- het oude Gent; de breedvoerig-
ls dat van Maria Duyst heid, het als gedurfd bedoelde,
het Hollandse grafelijke huis
ons land •-
het toch wel. Het spijt
dat ik van dit uitgaafje wei
nig goeds zeggen kan.
I. De jonge Duitse sopraan
Evamaria Roser uit Stuttgart,
die we toevallig in ons land
ontdekten als een groot
liederenzangeres.
handhaven. Dan is er nog een
Dietrich Fischer Dieskau. Maar
daarmee zijn we bijna uitge
praat." De programma-leider
de Süddeutscher
Stuttgart, Franz Zubal,
dezer dagen toen ik heel toevallig
muzikaliteit.
Haar eerste recitals waren vooi
de radio en die hadden zo'n sue
ces, dat ze voor vrijwel alle Duit» c
HHHP HP Ise radio-zenders liederen heeft gej^j
Rundfunk"té zongen. Ooki- AmA jgj
Oostenrijk en Zwit
land trad ze regelmatig op
lostu 1IV WCïaui8 Florence had ze een onbeschri.
der stedelijke kunstkringen succes met een gehel
si?
praan liederen
sohn, Debussy
zingen. Het was
Evamaria Roser.
Franz Zubal, een
van Paul Hindemith
rig voorvechter
praan Cora Canne Meyer en de
bariton David Hollestelle erg hoog
als vertolkers van het lied), ziet
de ontwikkeling ervan bezorgd te
gemoet en het is alsof hij er soms
i twijfelt, of er bij de jonge
Brahms-avond. In februari
zal Evamaria Roser een tournet::]
nje maken. Bij al die re J
citals is Franz Zubal haar uiterstt
bekwame, muzikale en stimule
oud-leerling rende begeleider. b,
en een ijve- Heeft het romantische lied wel
de liedkunst wat voorliefde bij haar, oo 19
Debussy, MessiaenR-
Sutermeister, Bartók, e.a. En zter
doet dat alles met zo'n gave
zikaliteit en doorleefde voordrach'
dat men zich afvraagt of ze nieft]
internationaal samen;or
vonden zal worden om te kunnen
doordringen tot de diepte van 1
lied. dat geestelijk en muzikaal
de meeste gevalle
eisen stelt dan welke opei
weeshuizen in Delft, Utrecht en Deze uitgave is een anachronis-
dertijd was dit overigens heems geworden, de lelie, de ?en,Ii^c8 stichtte. Dan kan men me. En nu zou het denkbaar zijn, _-j,T r lk ont_
dringend nodig. Zo'n ridder roos, alles in gestyleerde nervel"ii^T„rfee,h.t„ X" bl
zat goed ingepakt in zijn har- vormen. Prachtige voorbeel- stijl van de tijd en welke alleraar- daaruit zijn sappen trekt, komt schavingen. In de loop van haar
nas en helm op zijn paard en den zijn daarvan in Delft te meJ ••reactionair" ,we^k".datu^el geschiedenis heeft de Ja-
i j J j ontdekken; als de koperen lezenaar ouderwets, maar toch krachtig, nnnxi> kunst velp invloeden van
van buiten kon niemand Zien zien, zoals de eenhoorn, de uit kerk van Scherperaeel.^ die eigenzinnig sterk is. Iets daar mvioeaen
wie hij was. Daarom voerde twee leeuwen en de twee IHÉHÉ
Expressieve harde klanken uit Japan
Frans van sfeer en kleuring
«v Hongaarse volksliederen van Bat®"
allen veel hogere l°k blijven eveneens in de juisted;
sfeer. h
Dit alles ls mogelijk omdat Ev»ke
maria Roser het lied en tekstuee
en muzikaal vooraf analyseert, et]a
diep in doordringt en het dan fa
een volstrekt natuurlijke voor
dracht kan uitbrengen, waarbij
haar prachtige lyrische sopraan
stem haar vanzelfsprekend helpt
Kan men soms bij zangeressfl/L
zeggen dat ze met charme eei
lied brengen, bij Evamaria Rose:
is het meer dan charme, het fa
muzikale noblesse.
Koor- en orkestdirigenten, raQe
muziekinstrumenten voor een be- den gezooht in de tambursitar fa-
langrijk deel van de Chinezen heb- milie van het nabije en midden- dio-vererrigingen en impresario'
ben overgenomen, maar zij heb- oosten. Vanuit deze gebieden heeft zullen aandacht aan deze zanger-
ben deze cultuurgoederen naar het type zijn weg naar China ge- moeten schenken. Haar repertoi
hij een onderscheidingsteken griffioenen, die de wapens Helena van Renes van Eideren,
mee, dat op zijn schild was van Elisabeth van Marnix stammend uit iet?,
aangebracht, goed duidelijk, van St. Aldegonde, dochter
in heldere, herkenbare kleu- van Philips van Aldegonde, VV apeïlDOCken
ren. Elke ridder had een omklemd houden. y<x>R de nauwkeurige kennie
van de wapens kan men te-
Een familiewapen kan ook vele recht 5ij de wapenboeken, waar
variaties vertonen, al naar gelang van er bijzonder mooie exempla-
het gesiaefct zich uitbreidt in ge-
i bezittingen en op de verde-
van het schild valt dan af te
panse kunst vele invloeden
Borchard irad"iSëêtijd ïït "ïiciSeeiir"™,, ui,
Westerholt en Anna Geerten Gossaert, hoewel dit ook vooral die uit China w sedert de
beide Haydn, Mozart
i onze jaartelling t
tegenover, dat e
- één strijk- de
eigen onderscheiding. Deze
tekens bleven in de familie,
werden erfelijk en in de
strenge standenmaatschappij t«l
van die dagen kon van zo'n
wapenteken heel wat afhan
gen!
Symbolen
Deze tekens op de
schilden zijn vaak heel
wonderlijk. Sommige gaan
terug op magische symbolen,
zoals de geometrische figu
ren, sommige stammen uit
II. Deze eenhoorn, die het wapen
van Elisabeth van Mamia: pan
St. Aldegonde omvat houdt, is
afkomstig van het grote graf
monument uit de Oude Kerk te
Delft. Het wapen is in een
geplaatst een ruit duidt
dat de eipenares onpehutrd
(uit 1600).
eigenschappen zijn bekoring ont
leende. Maar dit vrij onbeduiden
de dichterlijke verhaal is in het
geheel niet sterk, een slappe re
miniscentie aan Piet Paaltjens.
De Genestet en andere 19e eeuw-
se huisbakken romantici. En over
liggen. In de Middeleeuwen al het beletselteken, de drie punt-
waren het de herauten, de bood- jes. waar de dichter vindt dat hij
schappers van de landsheer, die iets geestigs of pikants heeft ge-
zulke wapenboeken aanlegden met zegd. Men kan een uitgave als
het oog op de uitnodigingen aan deze alleen begrijpen als
tournooien, waaraan immers al- ging toch ook eens iets
leen ridders mochten deelnemen, voor de lezers die van
Later werden zulke verzamelingen derniteit afkerig zijn. Als de Dood
van familiewapens in opdracht informeert waarom de dichter
vervaardigd, en deze 17de en 18de niet heeft gerept van experimen-
eeuwsc wapenboeken zijn een van teel of atonaal:
de beste bronnen voor het genea- dat de moderi
onmiskenbaar moderne tendenzen 6e «seuu™, uo* c,
vertoonde en juist aan de synthe- een enorme kracht en van de instrument wordt gebruikt,
die beide uiteenlopende hoogste importantie geweest. Dit de Kokyu. Het klankkarakter
t uertoont echter de opval- deze speeltuigen is volkomen in
lende trek, dat het overnemen overeenstemming^met de expres-
vreemde
en blaasinstrumenten. Daar staat Tegen het einde van de veertien- het buitenland, i
treffen wij deze met hijgaat Maar bovenal: laat il f
wel slangenhuid vervaardigde San- haar als voorbeeld stellen
het eerst op Japans bewering, dat de liederenzang no^°
wej op de njet is uitgestorven. Juist de jeugi
Ryukyu-eilanden. Pas
Ituuraoederen sieve, harde en onnatuurlijk aan- wen later moest de slangenhuid
fa-Jj* doende Japanse zangkunst. plaats maken voor kattenvel, en
zonder meer geschied., maar bet aanschouwen van de werd de ovale vorm gewijzigd in
vierkant model. De drie sna-
dat het vreemde geassimileerd Japanse instrumenten direct op-
toordt als nieuwe impuls voor valt. is de veelal fraaie versiering
de ontwikkeling van het natio- met allerlei goudkleurige orna-
nale en zo zien wij dan ook. dat menten.
in de kunst de Japanse artisten T^EN uitstekend voorbeeld hier-
po- geleidelijk het nationale tempe- LVan geeft het tokkelinstrument
doen rament in de vreemde vormen de Samisen. Karakteristiek zijn de
fof uitdrukking weten te bren- betrekkelijk kleine klankkast, de
n lange hals zonder „Bunde de
drie snaren en de snaarbevesti-
Gezien de sterke culturele infil- ging onderaan het corpus. Deze
ren zijn evenals
de gemaakt en vt
betreft worden ze
plectrum getokkeld
heeft zich tot op de huidige da^r
>or wat Japan weten te handhaven. Vooral in T(de
met een groot kyo heeft het kotospel talrijke entn
thousiastc beoefenaars
Aangezien de Samisen een
krachtig geluid kan produceren,
is zij uitermate geschikt voor de
ondersteuning van zang en dans
in de theaters. Doch ook in de
talrijke theehuizen is de Samisen rak'teristiek"'
het speeltuig idc
zeer geliefd attribuut. Hier de ovale of vierkante opening, dii'i
beroeren.
VIA NAAID
N Rl A AT
grammofoonplaat in dienst
uan de muziekgeschiedenis.
Naar het uoorbeeld dat de B.B.C.
heeft gesteld met zijn door prof.
Gerald Abraham georganiseerde
serie „The History in Sound of
European Music". De belangrijk
ste momenten uit deze radio
serie zijn door HIS MASTER S
VOICE vastgelegd op een serie
platen. Gerald Abraham, de be
faamde Engelse musicoloog, heeft
ook deze grammofoonplatenserie
geredigeerd onder de titel „The
History of Music in Sound".
De gehele serie omvat 10 delen,
waarvan er thans 7 uit zijn. thans
20 langspeelplaten omvattend.
Deel I laat oude en Oosterse mu
ziek horen, deel II vroege middel
eeuwse muziek, deel III: Ars No
va en de Renaissance, deel IV mu
ziek uit het humanisme, deel V:
opera- en kerkmuziek van 1540
1630. deel IV: de ontwikkeling der
instrumentale muziek van 1630
1750. deel VII: de symfonische
voorlopers, deel VIII: de eeuw van
Beethoven, deel IX: De romanti
sche muziek; deel X: de moder-
Verschillende musicologen hiel
pen aan de samenstelling dezer
serie mee. die een zeer waardevol-
onderwijs. Niet alleen doordat
men thans een overzicht heeft
van de verschillende muziekstij-
ook omdat het gelukt
.o Onder
rr,efr„ arïdere '"nctie hecït bamboe-buis hier schuin afgesn» b
de Samisen te vervulUm. en wel deD Het instrumcnt. dat vier vuHe
het begeleiden van liederencycli gereaten aan de voor- en eew»
^eiTwS kwam1 dTzedmrli7Ïkripd vo1 m duim«at aan de achterzijde bezi^,
"de sktad3 Osadker«oTöntwaïkeVhn" ïap^pn^1
steeg daar weldra tot grote hoog- Ve™ uit China geim£>rteerd EP
genoot eenimmense po pul a - Shakuhachi wordt zuiver instr#*
i I mentaal gebruikt, hetzij als sok—
Sarmsen vertnrpnrt* pph ,nstrument hetzij tezamen ITlt
Orkest o.l.
Boult, het
grote perfectie en zuiver
stijlbegrip. Door middel
van een verzamelplaat ^CHREEF de vorige week
Samisen gedurende
bepaalde periode niet alleen. Te
len met de dertiensnarige Koto
de kerffluit Shakuhachi heeft
omstreeks het midden van de
eeuw een trio gevormd.
Koto
i Samisen.
A. W. Llgtvol
kon ik een steekproef
dergelijke
i alle i
gogen komt.
negro-spirituals door de
kan aUeen alt Marian Anderson, dit keer
dat een wil ik even wijzen op de eerste
e in han- grammofoonopname van de in ons
uziekpeda- land zo bekende negerbariton Hen- jjfeY
>egere eeuwen talrijke
dit type te vinden, te
genwoordig is eigenlijk alleen de
dertiensnarige Sonokoto in trek.
speeltuig bestaat
Japanse muziekinstrumenten.!
Links de 1.80 m lange Koto,|
rechts bouen de Samisen metV
drie snaren, rechts onder de|
Kerffluit of Shakuhachi.
langwerpige klankkast van onge-
veer 1,80 m lengte, een lidhtge-
- Amerika vertrok, maar m welfd bovenblad en een vlak ach-
klankju- oktober weer terug hoopt te ke- terblad. De beide uiteinden zijn
welen" ook weer uitge- ren om dan in vele steden aan meestal met goudkleurige orna-
breid met enkele bijzoji- kooruitvoeringen mee te doen als menten en gekleurd paarlemoer
iedere snaar, die
opnamen. Op solist
de kleine 45-toerenplaat-
jes met de fraaie kleu
renfoto's op de hoes zijn
thans vastgelegd het Cel
loconcert in c. kl. t en
het Concerto „Alla Rus-
tica" voor strijkers
Antonio Vivald
1741), gespeeld door het
versierd.
ook recitals te geven.
Onder het merk ..IDIOFOON"
heeft de nieuwe firma Hodeba
(Postbus 1117, Den Haag) een 45- ze kammètjt,
toerenplaat van Henry Blackmon waardoor de speler
zijde is gemaakt,
al hoog kammetje geplaatst. De-
fif "I zijn verschuifbaar,
vanCbYaC^ëmmin'g Te "^irLider^n.31 'S
Bons
s v-„ Henry Blackmon zingt de middel van drie ivoren plectra
1675- le!de .?0t d>* op drie vingers van de rech-
de terhand zijn vastgemaakt.
De Koto behoort instrumentkun-
Handel-a
•ermaarde Italiaanse ka
merorkest „I Musici" (400
049 AE-. Als solist in het
celloconcert speelt Enzo
Altobelli. Een fantasti-
sche opname, sprankelend blijvend bewijs
gespeeld en technisch grote vocale
..Were you there"
ria's ..Why do the
ons uit de ..Messiah" en „Arm,
arm ye brave" uit „Judas Macca-
Hier wordt toch echt wel een
Blackmon's
kale capaci-
is alles
houden
uitzonderlijk hoog artistiek
te hebben. Al deze delen gas
vergezeld van een boekje m
zeer inatructieve toelichting (met
notenvoorbeelden). Voor het on
derwijs dus uniek, maar voor eigen
bezit even waardevol, omdat men
nu een volledig overzicht in klank
heeft van de muziekgeschiedenis
Dus geen muziekgeschiedenis in
1 beeld, maar een muziek
Idiofoon-label kwa
dezer dagen de eerste grammo- legde Philips enkele vocale
eau foonplaat uit van de negerbari- l"""
dan ton Henry Blackmon met orgel-
een begeleiding van Koos Bons.
volkomen gaal Hier teiten gegeven en hovend
wordt echt Vivaldi ge-
speeld 1 grote zuiverheid in de vertol-
andere 45-toerenplaat kin6 Vl
dig gezien tot de familii
..Wölbbrettzither" Dit soort in
strumenten heeft slechts een ge
ringe geografische verbreiding en
beperkt zich tot Zuidoost-AziëJa
pan. China. Annam en Java. Wat
het gebruik van de Koto betreft
het volgende.
Door zijn delicaat, intiem ge-
de negrospirituals. Wat luid. waarbij de speler zeer fijne
betreft is de plaat uitste- klankschakeringen tot stand kan
ze hoort, de Gregoriaanse zangen
van het Brompton Oratory Choir,
de orgelmuziek uit de 16e eeuw
door Lady Susi Jeans, de Franse
16e eeuwse chansons van het Pro
Musica Antiqua-ensemble.
geschiedenis in klank. En wellicht vroege Monteverdi-opera met de
is dat wel het beste naslagwerk T~'**»-
Sauer (orgel), het orkest Camera-
ta Academica uit Salzburg, en het
Mozarteum Kammerchor o.l.v.
prof. Bernhard Paumgartner, als
mede het Allelujah uit „Exsulta-
te Jubilate" gezongen door de so
praan RuthUde Boesch (400 048
Wat het vertolkingspeil be-
van Marian Anderson. Het orgel is
soms iets te zwaar opgenomen,
waarbij Koos Bons bovendien ge
handicapt werd door het wat tra
ge aanspreken van het orgel in
de Haagse Julianakerk. Bons be-
HPiHHI John McCarthy, de Han-
Men kan natuurlijk de gehele del-opera met de sopraan Victoria
bestellen, maar de platen de Los Angeles, de Bachse klave-
mbelmuziek van Dorothy Swain-
of de Duitse dansen
zijn ook los te verkrijgen. Of
nu het intieme en sfeervolle Ja
panse koto-ipel van Shinidii Yui-
treft behoeft men hier werkelijk geleidt zeer muzikaal. Een plaatje
mets in twijfel te trekken. Deze dat zeker veel bewonderaars van
haast populaire werken van Mo- Henry Blackmon in ons land in
stijlvolle ge- hull beril willen hebben.
daante weergegeven i
Haydn door het Londens Philh. sopraanzangeressen geven
CORN BASOSKI da
ook ter begeleiding van de zang
of tezamen met de Samisen en de
Shakuhachi heeft de Koto een be
langrijke rol gespeeld bij de ver
tolking van de klassieke Japanse*
muziek.
Bijzonder geliefd als huisinstru
ment was de Koto gedurende de
Tokugawa periode (16031868).
een tijdperk, waarin het land zijn
grenzen sloot voor vreemde invloc
den waardoor van een waarlijk
nationale toonkunst gesproken kan
worden. Deze populariteit duurde
onverminderd voort en
