Ds. A. H. VAN DEN HEUVEL
gaat drie heren dienen
GEZICHT OP DE ZENDING
TAIZE', TERUGTOCHT OF
VERVOLG?
MIEBEL BIJ DE MASSAJEUGD
951
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 5 APRIL 1958
Durf te leven
Predikant van de Oecumenische Jeugdraad
Er is binnen de kerk soms meer angst om te leven dan er buiten
om te sterven. Wie de doorsnee-kerkmens vraagt, of hij een kind
van God is en deel heeft aan het eeuwige leven, krijgt meestal een
aantal gestotterde medeklinkers ten antwoord. En nu spreken we
nog niet eens over de aanhang van de theologen, die geloofszeker
heid opgeborgen hebben in het kabinetje van de hoogmoed. ,,Kun
je dan weten of je een kind van God bent?" vraagt de één. „Moet
je dan niet wachten tot je binnengelaten wordt door de hemelpoort?"
vervolgt een ander en nummer drie haalt neerbuigend zijn neus op.
Het kerstfeest plaatst een vraagteken. Waar is de geboren Koning?
Goede Vrijdag plaatst cynische aanhalingstekens: de „Koning" der
Joden. Pasen echter schrijft een uitroepteken: de Koning! Nog be
groeten de leden van de orthodoxe kerk in het oosten op paasmor-
gen elkaar met de woorden: „De Heer is waarlijk opgestaan'" Voor
Paulus is de consequentie van dit uitroepteken „En ik leef!" Was
dat alleen maar hoogmoed? Neen toch zeker. Paulus grondde zijn
zekerheid niet op een farizeïsche gerechtigheid, niet op een intel
lectuele benadering van het Evangelie, niet op de gevoelservaring
opgedaan op de weg naar Damascus, maar op de opstanding: ..In
dien Christus niet is opgewekt, dan is uw geloof zonder vrucht, dan
zijt gij nog in uw zonden", d.w.z. nu Hij wel is opgewekt, zijt ge
met God Verzoend en is de vrucht van uw geloof, dat ge het nieuwe
leven hebt ontvangen.
Er zijn ongetwijfeld mensen met een ingebeelde hemel op weg naar
de hel. Zij vertrouwen op hun verstand, of hun gevoel. Dat is
Er zijn echter ook mensen met een ingebeelde hel op weg
de hemel. Zij geloven in Christus en durven toch niet „Dank U wel'
te zeggen tegen God.
Dat is veel erger. De eersten gaan alleen zelf naar het verderf, de an
deren sturen mensen buiten Christus naar het verderf, want ze wij
zen hun door hun leven niet de „enige weg der zaligheid."
Christus leeft! Gij die gelooft: Durf te leven!
Ds. A. H. van den Heuvel is nog jong en enthousiast, maar
menige kerkelijke nurks denkt heimelijk, dat zijn enthousiasme
geen lang leven beschoren zal zijn. Deze nieuwe predikant van
de Oecumenische Jeugdraad heeft n.l. nog twee .bazen" en als
de Bijbel zegt, dat de mens geen twee heren kan dienen, hoe
zou hij er dan drie kunnen dienen? Dat deze jonge man het
toch aangedurfd heeft, om de al twee jaar lege jeugdstoel op
het bureau van de Oecumenische Raad aan het Janskerkhof
te Utrecht in te nemen is echter niet een gevolg van overmoe
digheid. Hij ziet achter zijn opdrachtgevers de ene Heer.
vijf en twintig kampen die in de
wereld zullen worden gehouden zal
er dit jaar één in Nederland wor
den georganiseerd en wel in Apel
doorn, waar jongeren gezamenlijk
de maand augustus een jeugd
kampen gehouden worden, vier
voor jongens en vier voor meisjes.
De kampen staan onder leiding
van vrijwilligers en werken geheel
zonder subsidie. Men wil de jonge-
jeugd uit de bedrijven leren.
huis zullen bouwen. Wika B. Les- hoe zij verantwoord hun vrije tijd
ter en ds. Berkel. de hofpredikant, kunnen besteden. Dit is
vel ziet nu reeds met grote be
langstelling uit naar verder actief
contact met hen.
Evangelisatie
bleek te werken is
er een nauw contact gegroeid
Ook hier breken natuurlijk weer
spanningen los.
erg.
eur voor jeugdevangelisatiewerk
>p te treden.
De drie opdrachtgevers menen
n deze enthousiasteling de juiste
deze veeleisende taak
te hebben.
ndirecte jeugdarbeid
jij en was betrokken bij de op-
richting van het zg. Crosswerk in
Van den Heuvel per één februari Utrecht, een indirect apostolair
Reeds lang wilde de Oecumeni
sche Jeugdraad zijn vacature ver
vullen, maar de financiën lieten
dit onmogelijk toe. In de afgelo
pen jaren is er echter een contact
gegroeid met de jonge jeugdevan-
gelisatiebeweging en de organisa
tie voor bedrijfsjeugdkampen en
gedrieën hebben zij besloten ds.
Zal het enthousiasme
te beroepen om het werk
de Oecumenische Jeugdraad
van de bedrijfsjeugdkampen te
muieren en om als landelilk advi- Na zijn studietijd
werk onder middelbare scholieren.
Maar hij kent ook het directe
gelisatiewerk11
i heel nabij.
Het hielp niet
het Franse dorpje
- dat geen wereldschokkend
nieuws en Louis Gagnaire's naam zou buiten de rouwadvertentie
niet in de kranten zijn verschenen, als hij niet een koffer met
onbestelde belastingbiljetten had nagelaten. Honderden inwoners van
Annonay hadden tijdens zijn leven in de „zalige" onwetendheid ge
leefd. dat ze bij vadertje staat nog in het krijt stonden. Zijn dood
evenwel openbaarde hun schuld.
Gagnaire is wel het tegenbeeld van Christus. Zijn leven openbaarde
onze schuld. De rijke jongeling was de enige, die ooit heeft kun
nen zeggen van de wet: „Dat alles heb ik in acht genomen van
mijn jeugd af." Toen hij Jezus ontmoette bleek echter, dat hij
het eerste gebod had gebroken, want hij had zijn geld liever dan
zijn God. Ieder, die zich vergelijkt met Christus voelt zijn schuld.
In de vorige eeuw maakte een Engelsman een studie van het .le
ven van Christus om te bewijzen, dat ook de Heiland een zondig
mens was geweest. Het boek is inderdaad geschreven, maar de
schrijver erkende, dat niet de Heer maar hij een zondaar was.
De dood van Christus wist onze schuld echter weg. Na de dood van
Gagnaire ontdekten de inwoners van- Annonay dat zij nog jaren
belasting achter waren. Na de dood van Christus ontdekten de
apostelen,dat Hij „zelf onze zonden in zijn lichaam op het hout
Utrecht werd hij in de
gelegenheid gesteld nog een jaar
aan het Union Theological Semina
ry in New York te gaan stude
ren, juist tijdens de grote kruis
tocht van Billy Graham. Als trai
ner van de raadgevers heeft hij
deze campagne van heel nabij
meegemaakt.
Zijn Amerikaanse tijd verruim
de zijn blik. ook al omdat hij een
jaar lang als predikant voor pas
torale zorg aan een presbyteriaan
se kerk in New York verbonden
was. Hij leerde over zijn kerkmu
ren heen de Kerk van Christus te
zien en al wordt hij op 20 april
officieel tot Hervormd predikant
voor buitengewone werkzaamhe
den bevestigd, toch is hij blij dat
hij oecumenisch kan gaan werken.
Zijn blijdschap is zeker geen kri
tiek op zijn eigen kerkgenoot
schap, veeleer is hij de eigen kerk
dankbaar, dat zij hem wil afstaan
aan de
Oecumenische Jeugdraad zal ds. reeds, dat hij
Van den Heuvel ook zijn aandacht
moeten schenken aan jeugdevan- Kl'""
gelisatie. Reeds enkele jaren lang
is er een landelijk gesprek aan de
gang, waarbij verschillende jeugd-
evangelisatiebewegingen en ker
ken betrokken zijn. Zij hebben ge
sproken over de verdere ontwik
keling van dit directe evangelisa-
tiewer! Deze gesprekken zijn
eigenlijk ontstaan, toen de jonge
ren van de I.J.E. in Rotterdam
van heinde en ver in het land ver
zocht werd om in die plaatsen of
dorpen ook* het evangelisatiewerk
te starten. De I.J.E. was echter
een werk van jongeren, die door
dagelijkse arbeid hun brood moes
ten verdienen en lang niet altijd
de tijd hadden hulp te bieden. Zij
zochten landelijk contact en zo be
gon dit gesprek. De Oecumeni
sche Jeugdraad heeft een sectie
jeugdapostolaat, die er aan deel
neemt. evenals mensen van Kerk
en Wereld. Jeugd en Evangelie en
Youth for Christ, Hoewel alle pro
blemen nog lang niet overwonnen
niet iedere groep daadwer- tu^j
k veel enthousi-
ater uitvoerbaar
bleek. Maar besloot hij: de Oecu
mene Is voor mij geen menselijk
Ideaal. We rusten op het hoge
priesterlijk gebed van Jezus,
waarin Hij om de eenheid bidt.
Omdat het een gebed van Jezus
was, Is dit gebed reeds verhoord
en wij behoeven niet meer voor de
verhoring te zorgen. Ook al is er
veel menselijks, veel dat moet
versterven en al zijn er misver
standen over Gods leiding, wij o-
pen achter Gods feiten aan. Daar
om ben Ik blij met deze apostolal-
re opdracht- Per slot van rekening
is de Oecumene het eerst op het
zendingsveld ontstaan.
gebrai
tus v<
Dj. A. H. VAN DEN HEUVEL
Voor scholen en verenigingen:
Dr. J. C. Gilhuis (niet te enveertig paragrafen. Iedere para- aan de theologische training, die
verwarren met schoolhoofd
T. M.) heeft zijn jongste
na boek over de zending opge-
oss* dragen „aan de geliefde Ga
jus". Deze figuur is te vinden
in de derde brief van Johan
nes en is bekend geworden
doordat hij zendelingen gast
vrijheid heeft verleend. Dit
boek is dus niet bestemd voor
jonge zendelingen, maar voor
de vele duizenden, die noQit
het zendingsveld zullen zien,
maar wel het zendingswerk
mogelijk willen maken. Het
wekt hen echter niet op tot
een extra pinkstergave, noch
tot extra gebed, maar geeft
een vluchtig overzicht van
de geschiedenis, problemen,
fronten en methoden van de
zending.
De grootste waarde van dit boek
ligt o.i. in de uitstekende biblio
grafie die ieder hoofdstuk rijk is,
Zoekend en tastend
Nog gaat hij zoekend en tastend
in de Jeugdraad zijn weg. Twee
jaar lang is de raad zonder vaste
medewerker geweest en er zal dus
werk genoeg voor hem liggen.
Eerst wjl hij echter kennis maken
met de dertig plaatselijke raden,
die tot nu toe hoofdzakelijk voor
bezinning bij elkaar kwamen. Hoe
wel hij direct geen drastische ver
nieuwing wil gaan invoerén en
eerst zijn toekomstige raden eens
wat beter wil leren kennen, is hij
ervan overtuigd, dat de groepen
ook moeten komen tot activiteit.
Samen moeten zij als jonge men
sen uit de verschillende kerken
i taak aanvatten. Hij wil er ech-
kelijk van plan ir actief
werken, is in principe besloten te
komen tot een Raad voor Jeugd
Evangelisatie, waarvan ds. Van
den Heuvel als secretaris zal op
treden. Deze raad zal dan overal
in het land het jeugdevangelisatie
werk moeten steunen en van ad
vies moeten dienen.
Spanningen
eigenlijk een stelling, die de aandacht in Ghana kreeg: de
eerst in het kort wordt weergege- radiozending, die zo'n grote vlucht ter voor oppassen dat hij niet door
ven om vervolgens enigszins te neemt; en de Interchurch Aid, die zal slaan
worden toegelicht- Deze vorm de zending toch wel voor grote zinning,
geeft het boek iets schools. De vragen plaatst. Bij de lectuur- het
schrijver hoopt echter dat het dienst wordt even aandacht ge- sen.
daardoor juist bruikbaar wordt wijd aan het Indonesische „Christe-
om als inleiding te dienen tot een lijk Lectuur Comité", maar met
bespreking van de zendingsproble- geen woord wordt gesproken
matiek.
r activiteit zonder be»
_f mening, dat
het andere niet kan mis-
Eerste taak
Een groot deel van zijn allereer-
„Challenge"-achtige maandbla- ste taak zal betrekking hebben op
In zijn geschiedenisoverzicht be- den (een kruising tussen de Spie- de vertegenwoordiging in de ver
spreekt dr. Gilhuis ook de tijd van gel en de Elisabethbode), die de schillende raden. Zij moeten
het piëtisme. Evenals elders geeft laatste jaren
hij zijn critiek helder en ter zake lage bereiken,
kundig weer. Hij verwijt dit tijd
perk terecht evenals andere schrij
vers voor hem, dat de zending toen
te veel bleef steken in het red
den van zielen en aan de culture
le opbouw niet toekwam. De
ACHTER FEITEN
We hebben het gevoel dat dr.
Gilhuis, die hoopt dat zijn studie di f
delingen weren niet voldoende op- £an udlJhm leerboek
geleid, spraken de taal niet en kweekscholen, inrichtingen
richtten zich illeen eigenlijk tot middelbaar onderwijs, verenigm-
de allerarmsten. Het viil c„cchi.,H.
fabelachtige op- ontmoetingsplaats zijn voor jonge
ren uit de verschillende kerken,
niet een gezellig onderonsje van
hervormden met hier en daar
een verdwaalde doopsgezinde of
lutheraan er tussen. Alleen bij een
groot mogelijke vertegenwoor-
spanningen optreden
eenvoudig te overwinnen xljn.
Daar is in de eerste plaats al de
spanning tussen Indirecte en direc
te evangellsatiemethoden. Ds. Van
den Heuvel is blij met zijn erva
ring in het Crosswerk en met de
Grahamcampagne want hij heeft
geleerd dat deze twee vormen niet
tegenover elkaar staan, maar
naast elkaar en achter elkaar, ja
zelfs bij elkaar horen.
Bovendien echter is de jeugd van
vandaag vaak veel conservatiever
dan de ouderen, zuchtte de nieu
we secretaris, die het nog zonder
raad moet stellen. Het is beslist
niet de bedoeling dat er nu een
soort eenheidsevangelisatieworst
gecreëerd zal worden. Hij wil ech
ter graag ertoe bijdrage
voor te houden, dat zij
bewogen moet leven. Bergen
gen springen op dit gebied
De voortplanting
(des geloofs)
Op één cijfer heb ik lang zitten
iren aldus de pastoor van de
parochiekerk van Onze Lieve
Vrouw aan de Brouwersdijk in de
Krispijnwijk te Dordrecht in het
parochieblad „Sursum Corda"
van 22 febr.: „Het aantal geboor
ten in onze stad bedroeg in 1957:
629. Van deze zijn er 310 opge
geven als R.K., dat is 47% pet.
dat is bijna de helft van alle ge
boorten. terwijl we slechts 17 pet.
van de bevolking uitmaken. Het is
haast ongelooflijk, maar de cij
fers zijn niet andersze spre-
"cdelen en de gevolgen kun-
zullen niet uitblijven. Ja
in deze getallen en cijfers zit heel
wat muziek!" (Farrago)
jjk JP*,®
"sjjêk t|§fH
-
.O
Vrouw, waarom weent gij
(De opstanding van Christus, gezien door
de ogen van een Chinese kunstenaar.)
„Pioniers slaan een brug
De kerkelijke vijver ligt zich Wie zich afvraagt uit welke
bijdragen de jeugd aj niet meer rimpelloos te theologische gedachtengang deze /elf s./'Su. „Til1
dat ZIJ missionair „7.,.. J— jJlj. klonsterstrominp ctamt v.ndt U. re,,• a" IaIze n,et
van de kerk. Ook als we dese
vorm van gemeenschap niet kun
nen rijmen'met ons inzicht in de
Schrift, blijft het verwijt van de
ze beweging ons in de oren klin
ken als we niet bewust een weg
gaan zoeken, waarin we In eigen
»r tot ge-
Thurlan
kerk en interkerkelijk r
spiegelen onder de overhangende kloosterstroming
takken van een treurwilg. Het is
reeds dadelijk een antwoord:
t gebied naar nrènnr^'no,liberalisme verklaart de huidige
de nazorg, die een woelende oceaan geworden nederlaag van de Kerk niet ge-
zo vaak vergeten wordt in het vol stromen en tegenstromen, heel," schrijft Thurian en enkele
spontane plaatselijke evangelisa- kolken en dansende golven, regels eerder schreef hij: „Wij
^et evangelisatielied, Overal weerklinkt de roep naar weten maar al te goed, dat menig
3°"" leven. Op vele wijzen wordt ge- jong predikant, die de nieuw-cal-
loofsvernieuwing gezocht. Taize' vinistisohe of barthiaanse theolo-
is zulk een stroom. In dit protes
tantse klooster hebben jonge in-
het getuigenis
ge mensen in meetings enz. Zelfs
sprak ds. Van den Heuvel nog
even over de kwestie van radiopu-
bliciteit. Met uitzondering
weer op, dat deze critiek met
evenveel recht van spreken kan
slaan op de tijd van Christus. Hoe
moeten we dit rijmen? Dr. Gil
huis gaat op deze vraag niet in,
maar hij is wel een studie waard.
VERANDERING
o— siaan. upmerxenjK is, aai er m
catechisaties, ongewild ve]e piaatsen contact is met de ge
uit de Indonesische situatie der ge-
reformeerde zending. Juist nu het Ghana,
er naar gaat uitzien dat onze
derlandse taak daar vrijwel ii
gelopen en de kerken naar nie
terreinen zullen moeten gaan
het beter geweest
reformeerden die vaak enthousiast
meewerken Ds. Van den Heuvel
hoopt, dat nu de conferentie van
Ghana, waar het samengaan van
de Zendingsraad met de Wereld
raad besproken werd. de gerefor
meerden voor een keuze stelt juist
de jongeren hun zegie zullen zeg
gen. vooral omdat de ICCC
Youth for Christ-rally
boek zowel als in vele andere
feit dat in dit wÜdere visie te geven. We zijn de Gereformeerde Kerken nog al-
i beetje bang dat dit
tijd e
mogelijkheid i
want het boek zelf stipt tifnHiS het hoofd gezien wordt. De schrij- doek ree,ds ?°k zal hi] iin de toekomst ver-
alleen maar puntsgewijs alle mo- ver iaat zien dat in onze tiid het Door Zl^n ultvoeri8e bibliografieën antwoordelijkheid gaan dragen
NCRV is er door de Nederlandse
radio op dit gebied nog vrijwel
niets gedaan.
Jeugdkampen
De derde tak van werk ligt wel
in een geheel andere richting.
Reeds jaren hielden de VCJC en
AMVJ afzonderlijk bedrijfs-
de naastenliefde en celibaat de kerk
PinniArc orthodoxe kerken wel zondag
vnn^ng tml efrnmAO ooUiin* k,.i
is elke zondag aan zijn kudde het
Woord van Waarheid en Leven te
brengen, er met moeite in slaagt
meer dan 50 gemeenteleden samen
te brengen in een kerk met 200
plaatsen
Dat er nog een andere theologi
sche ruimte te vinden is, en vele
slaan een brug", waarin
eenzetting wordt gegeven van
ze gemeenschap, die de ogen van
de kerkelijke wereld op zich ge
richt weet. De achtergronden, ge
schiedenis en doel worden in nau-
alleen maar puntsgewijs alle
gelijke problemen aan.
Het boek van 138 pagina'
deeld in vijf hoofdstukken
Nog i
zending kerkelijk is geworden. Hij
gaat echter niet in op de vragen
die deze verandering opwerpen. De
zending is nu wel kerkelijk, maar
hoe moeten we dat zien in het
licht van de oecumene? We ont
dekken nu dat de kerk van Chris
tus niet bij onze kerkgrenzen op
houdt. Moeten we dus niet liever
Pasen richtte het op- "«en d»t d. zending nu kerk-
Plaats voor tien
op „De Horst"
leidingscentrum „De Horst"
Driebergen („Kerk en Wereld"»
zich met een nieuwe folder over
het studiejaar 1958-'59 tot de Ne
derlandse jeugd. De specialisatie
industrie verhoudingen perso
neelszaken (een van de drie spe
cialisaties die de School voor
Maatschappelijk Werk „De Horst"
kent) kan voor het volgend sei
zoen weer tien mensen voor het
eerste studiejaar gebruiken om
opgeleid te worden voor een ar
beidsterrein in het industriële kli
maat. Minimum- en maximum
leeftijd zijn 20 en 30 jaar. Deze
studie duurt vier jaar met inbe
grip van de eindcursus van zes
maanden, die volgt nadat het di
ploma van de School voor Maat
schappelijk werk is behaald. Eén
jaar daarvan wordt
doorgebracht.
genootschappelijk is geworden?
Zijn we aan de echte Kerkelijke
(met een hoofdletter) zending wel
Als de schrijver spreekt over de
verschillende diensten, zoals medi
sche- en lectuurdienst, gaat hij
wel in op de nog zo jonge en vrij
onervaren sociaal-economische
dienst, zoals de Gereformeerden
die kennen, maar wijdt geen woord
Kerkinstituering
op Tasmanië
Blondje en zwartje (V)
Joke, onze blonde volontaire
in het jeugdzorg werk, bindt
Hankie, het donkere clubkind,
inderdaad voor de komende f*Jn
altijd wat nieuws en spannends
te bedenken; ze voelt de sfeer
van elk nieuw clubuur onfeil
baar aan. Zit er spanning in de
lucht dan laat ze de groep
spelen: de meisjes
hollen door elkaar, ze kunnen
komen te staan dezelfde tig, open, blij en zuiver, dan
weken. Vraag niet wat het haar st00Tn afblazen en hun hele
kost. Ze moet natuurlijk onop- onderdrukte energie de vrije
houdelijk waakzaam blijven, en teugel laten. Zijn ze rustiger bij
ze mag dat tegelijk geen mo- het binnenkomen dan kent Joke
ment laten blijken. Ze moet de andere activiteiten, waarbij het
groep bezig houden, afleiden, kalmer toegaat. En toch, en
beschermen tegen verkeerde toc™
v „Ik hou het haast n">*
invloeden; ze moet speciaal bekent joke
moeilijkheden dan zouden
de andere kinderen nooit de
aandacht krijgen die ze be-
behoeven. Daarom kunnen
bestaat er een kans dat ze later
nog eens bewust contact met
die kerk zullen zoeken. Mis
schien zullen we daar heel lang
De .vorige maand is in Devon-
port op Tasmanië een Reformed
de praktijk Church geïnstitueerd. De stichting
van deze nieuwe kerk kan worden
beschouwd als een afsplitsing van
Ulverstone dat hierdoor vier
van zijn kerkeraadsleden en onge
veer tachtig gemeenteleden zag
„vertrekken".
Het was de tweede keer dat UI-
verstone een dochterkerk „groot
bracht", want al eerder ontstond
I v de kerk van Launceston door af-
Na de terugkeer van de theoloog splitsing van Ulverstone. En met
dag. .Zeg i,
eigenlijk niet
fout als we el
kaar zulke oude
dossiers laten
lezen? Ik denk
op t
Pius, Barth,
Cullman
dr. O. Cullman in Bazel, di
hoek aan Paus Pius XII had aan
geboden, zou zich de volgende
dialoog ontsponnen hebben.
-Wat zei de paus tegen je?", vroeg
Karl Barth.
-De paus zei tegen me dat ik me
wel erg gelukkig moest voelen als
collega van de grootste dogmaticus
aedert Thomas", antwoordde de
professor in het Nieuwe Testi
welk
zegen de kerk
^^,.°.nu!rbo.ïe?.bLrinds.,kwd's I «-
Hankie beschermen tegen zich
zelf. Ze weet zo langzamerhand
dat Hankie een prooi is van
haar invallen, haar „zinnen en
lusten", zoals het in een oud
gezangvers heet. Hankie doet
waar ze zin in heeft. Ze komt
op club als dat haar ligt; ze
blijft weg als dat haar op een
moment leuker lijkt. Ze ge
draagt zich als een lief speels eenmaal weet wat
poesje, als dat haar zo uitkomt, hand is. Je raakt zo n ma
maar het volgende moment kan spontaniteit kwijt; je houdt
- krabbende valse kat zijn. ongewild toch een beetje
de „aten...."
niet meer zo
objectief tegen-
de kinderen staat, als je
beter van te voren op de 0p moeten wachten. Misschien
hoogte wezen Een gewear- zuUen wi} het „ooit meeT mee_
schuwd mem geldt voor twee! maken Dm f A er
Weet je, als je niet genoeg op 4
Hankie letten zou. zou ze de vee' U"er maar ergens
club in het honderd schoppen. een oud herinnert dat
Dan ga jij weg, en je opvolgster de kerk er is,
zou voor dezelfde narigheid goed i*. Maar als het hen te-
komen te staan. Op de duur leurgesteld heeft, dan is de
zou de hele zaak voor altijd verspeeld..1"
groepverlo- „Maar", zegt Joke peinzend,
yat schie- „dan zien we dus nooit enig
ve daar resultaat? Dan zwoegen we
maar door en zien hoe het werk
ons bij de handen afbreekt.
,Ja", lach ik. ,Je begint het
de gaten te krijgen. En het
Uit de
VOLKSWIJK
meisjes
dan weggegaan
en ze houden
de overtuiging
bij zich dat het bij ons óók zal je heel erg dwars zitten.
Ze kan zingen als
„Het zou toch wel
geluk goed kunnen gaan!"
stribbelt Joke tegen.
Toen je Hankie op je club haal-
per de, dacht je aan een gemakke
lijk en vlug succes: zo'n leuk
snoetje, wat zal dat een fleuri-
blijkt wel uit het feit, dat deze
dochter in drie jaar tijds de moe
der boven het hoofd groeide.
In de institueringsdienst te De- wekenlang blijft Joke de baas.
kan ook schelden, tie- ,yJa", geef ik grif toe, „maar
„We kunnen ons geen enkel 0° """V worden! Jouw pracht-
vooral vloeken. Maar we moeten i
die we hebben. Onze
vonport werd het woord bediend Ze ontdekt wel steeds sterker riemen zijn maar kort, dat weet
door ds K. Kramer van Launces
ton (voorheen te Medemblik, Lioes-
sens en Barendrecht) naar aanlei
ding van 2 Corinthiërs 3 1 en
rsiteit
aiel.
iordde„Als
Waarop Barth
de «heilige vader" er zo ovi
begin ik zelfs het dogma
onfeilbaarheid van de paus te g<
loven."
De scriba van Ulverstone bood
ran de jonge kerk een nieuw notu-
lenboek aan waarin hij de voor- <r
denkt geschiedenis omtrent het ontstaan
van Devonport had opgetekend aan r
de hand van de notulen van Ulver-
stone.
in Hankie schuilt. Ze
ziet en hoort dat, zodra Hankie
het clubhuis verlaten heeft en
op straat al haar luimen en
grillen botviert. Maar binrens-
je. We kunnen maar zo weinig
doen. Tienmaal meer geld, tien
maal meer mensen, tienmaal
meer clubs dat is wat we
gokje veroorloven", weerleg ik
„Dat is 't 'm juist. Kijk, wij zijn
voor de mensen van de volks
wijk de vertegenwoordigers van
de kerk. We zijn waarschijnlijk
de eerste en de laatste ver-
groep. Maar we zijn er niet voor
onszelf. We zijn er enkel maar
voor de andere mensen. En we
zullen nooit aan oogsten toe
komen. Het is beter dat je dat
van 't begin af aan weet. En
huis weet Joke de leiding vast nodi0 hebben. Daarom moeten
tegenwoordigers van die kerk ^ijk nou asjeblieft niet so tra
gisch, toil je?"
Want dat deed Joke op dat
De kinderen zullen hun hele moment zeer beslist,
leven lang de kerk beoordelen
ben. Kennelijk komen de jonge
mannen van Taize' uit een neo-or-
thodoxe en half of heel vrijzinnige
wereld en zoeken zij een werkelij
ke gemeenschap, echt leven. Zij
van z'^n teleur8esteld in het koude,
-p.: vormelijke, uiterlijke van hun
kerk. Ze zoeken het antwoord in
„gemeenschap", maar zijn kenne
lijk meer teruggevallen op de
kloostergemeenschap dan op de
gemeenschap rondom de predi
king van het Woord. Herhaaldelijk
hebben wij in de marge van dit
HüttütctrtrCn boekje vraagtekens moeten plaat
je sen en ook wel eens een fel
Taize' echter blijft een teken aan
The Reformation
Review
In april verschijnen altijd een
serie kwartaalbladen, meest gede
gen uitgaven met theologische stu
dies en zo ontvingen wij als de
eerste van de aprilserie reeds
„The Reformation Review", het
dof het daar officieel orgaan van de I.C.C.C. In
het her, te. A dit nummer bespeurden we weer
jr de groeiende tendens om de
I.C.C.C- uit de Amerikaanse-sfeer
in een werkelijk internationaal mi-
jr lieu te plaatsen.
j£ Het is wel opmerkelijk, dat dit
ij. nummer geen enkel artikel van
een Amerikaan bevatte, maar de
S Europeanen stevig vertegenwoor-
tj. digd waren. De Noor Konraad
Stormark, de Deen Marius Jör-
j* gensen, de Australiër W. R. Mc
Ewen, de Zweed Iven Behrens
ij. en de Nederlanders A. Warnaar jr.
b en ds. J, C. Maris vulden dit
jf nummer. Blijkt hieruit, dat de in-
vloed van de Amerikaanse „vech-
j). tende fundamentalisten" aan het
J tanen is en een constructieve
geest de overhand krijgt? De toe
rt komst zal het leren.
Deze oecumenische raad, waarin
j* slechts streng orthodoxe kerken
samenwerken stuurde ons ook een
rt brochure met twee referaten.
Prof- dr. S. M. Zuidema sprak
jf over „Iets over verantwoorde
Oecumeniciteit" en prof. ir. J. Se-
b- verijn over „De Heilige Schrift
jh ak het Woord Gods". In beide
5 toespraken staat het gezag van
ij. Gods Woord sterk op dc voor-
ö- grond. De I.C.C.C. wordt door
andersdenkenden vaak niet seri-
MIEBEL eU8 nomen, zij stelt hier echter
b- een kant van de oecumene aan de
6 orde-^ 4ie overdenken wel
2y
NIKT GK.NOKG GELEERD
Ds. W. A. Wiersinga in
„Schering en inslag":
Wy zullen als gereformeerde
mensen in deze tyd van over
gang en verwarring heel dichlby
de Bybel moeien leven! Het is
jammer het te moeten zeggen,
maar ons christelijk onderwjjs,
onze catechisaties en onze jeugd
verenigingen hebben ons dit toch
niet existentieel genoeg geleerd.
Zy hebben ons wel dogmatische
onderscheidingen ingeprent en
bepaalde beginselen meegegeven,
die zeker niet tegen het Woord
streden, maar ons toch te weinig
heel eenvoudig by Cods Woord
zélf doen leven.
PnEEKLENGTE
EN' I.VUOI D
Ingezonden stuk in Evan
gelisch Luthers Weekblad.
Maar ook dit is waar: een pre
dikant die niets te zeggen heeft,
preekt een uur, die weinig te zeg.
gen heeft, preekt twintig minu
ten en die veel te zeggen heeft,
doet het in vyf minuten.
GEVAARLIJK IIKKOI W
Prof. dr. S. Waterink in
het „Centraal Weekblad":
Daarom is liet altyd nodig
grote voorzichtigheid te betrach
ten by het steken van de hand
in eigen boezem, wanneer dit pu
bliekelijk geschiedt. Men kan na-
melyk over de eigen fouten zo
hartstochtelijk schryven en zo fel
gekeerd tegen de eigen kring,
dat het begrijpelijk is, dat die
kring zich gewond gevoelt en dat
mensen uit een andere kring de
gedachte krygen een medestan
der te vinden.
EENHEID EN'
MINDERHEID
Dr. Geoffrey Fisher, aarts
bisschop van Canterbury,
meende, dat als de kerken
van de wereld met één stem
zouden spreken tronen en
kronen zouden wankelen en
vallen, maar, vervolgde hij
«U kunt ook beseffen in welk
een afschuwelijk gevaar we ons-
telf zouden bevinden. Als we al-
inigd
de vrijheid
heid \an mening te verschillen
in gevaar komen en in de we
reld is de minderheid en het an-
Idere inzicht altyd van veel be
lang ge eest."
V
