CHRISTELIJK
1
De verdwenen
miniatuur
Het Woord maakt levend,
maar woorden kimnen doden
Niemöller ondervindt hoe
langer hoe meer oppositie
Chr.-hist. vrouwengroepen
hielden hun landdag
V.g.l.o. kon zich ondanks
alles handhaven
Kanttekening
Boekenhoek
Zinvolle kerkdienst
behoeven geen nieutve
dingen ingevoerd te worden,
vindt ds G Aalbersberg, om
de kerkdienst meer zinvol *e
maken Hij noemt in Belijden
en beleven als voorbeeld
de collecte, waarbij de toeval
lige kerkganger naar veel te
raden heeft, vooral wanneer
het afgedaan wordt met „de u
bekenae doeleinden".
Hoe vaak zal dat een leugm
zijn? Ben ik er af, met te zeg
gen. dat het toch ook in de
kerkbode gestaan heeft? Z\jn
er niet veel kerkgangers, die
alleen maar die tweede dienst
kunnen bytoonen? Kunnen er
geen mensen in de kerk zitten
en zijn die er ook niet vaak
in de grotere plaatsen, die op
deze wijze dit deel van de ere
dienst niet anders kunnen be
leven dan dat ze ook „een duit
in het zakje" mogen doen?
Aangenomen, dat het doopformu
lier telkens en dan telkens zó ge
lezen dient te worden, moeten we
er dan ook maar niet rustig de
tijd voor nemen? De onwennige
kerkganger zit ons op de vingers
te kijken. Hij kijkt naar zijn buur
man in de bank, maar ook naar
de man op de preekstoel en de
ambtsdrager op het podium. Is
het overdreven, op deze dingen
eens de aandacht te vestigen? Nu,
dan maar een keer overdreven
ONZE TAAL Dat zal wel een
belangrijk ding zijn, in de kerk.
De eredienst is woorddienst en dus
zal er aan de taal, zowel wat
woordkeus als wat .uitspraak be
treft. veel aandacht moeten wor
den besteed. Over de uitspraak is
en wordt al zoveel geschreven, dat
ik daarop nu maar niet inga. Er
zijn predikers geweest, die on
danks een spraakgebrek tot de
meest gezochte sprekers behoor
den, maar het bleven uitzonderin
gen. Als het bekende spreekwoord
waarheid bevat, dat een dominee,
die niet studeert niet bekeerd is,
dan zal hetzelfde wel kunnen gel
den van een dominee, die geen
moeite wil doen (ik zeg niet: zijn
spraakgebrek, maar) zijn spreek
fouten af te leren.
TK WIL liever wat over de woord-
1 keus zeggen
Er bestaat ongetwijfeld een kan
selstijl. Het éne onderwerp, dat
ons op de preekstoel toch altijd
weer bezig houdt, de kring waarin
we ons daar bevinden bepalen
zeer zeker woordkeus en stijl van
spreken. Toch en op dit punt
wordt vaak een kardinale fout be
gaan toch is die kanselstijl geen
gegeven grootheid, die onveran
derlijk blijft en dient te blijven.
Wij kennen godsdienstige kringen,
waar deze fout beginsel werd en
waar een bepaalde kanselstijl ge
cultiveerd werd en wordt. Dat
komt alleen al in strijd met deze
werkelijkheid, dat Gods dienaars
door Hem geroepen en gebruikt
worden, zoals Hij ze zelf maakte,
van persoonlijke gaven voorzag en
hen een bepaalde ontwikkeling
deed doorlopen. Imitatie lijkt me
vooral op dit punt, uit de boze.
Maar er is nog wel iets meer
over te zeggen.
Zijn wij ons wel bewust van het
feit, dat de woordenschat van de
doorsnee-kerkganger en zeker van
de beginneling-kerkganger, met na
me op het gebied van de gods
dienst. maar zeer gering in om
vang is?
Ik kan zo maar de voorbeelden
noemen uit het catechetisch onder
richt. zowel van kerkelijke als
met-kerkelijke leerlingen. Wat
hebben we indertijd op een cate
chisatie gelachen, toen na een
behandeling van het zesde gebod
een catechisante de nuchtere
vraag stelde, waarom je wel ie
mand doden mocht in geval van
noodweer. Alsof het weerbericht
verschil maakte.
En wat heb ik dwaas zitten kij
ken op een andere catechisatie,
Classicale garantie
voor kerkbouw
De gereformeerde kerken in de classis
Rotterdam hebben zich garant gesteld
voor een kwart van de kosten, die de
stichting van een kerkgebouw voor de
jonge lterk van Rotterdam-Zuidwijk
meebrengt.
Mocht de overheid de suggesties van
het rapport-Sassen volgen en voor 25
procent in de kosten van kerkbouw
bijdragen, dan behoeft de classicale
garantie niet tot daden te leiden.
Zuid wijk zal
uitleg van Genesis
g in de oude ver-
de ontdekking kwam.
dat niemand wist, wat
Het zijn heus niet alleen termen
als rechtvaardigmaking en heilig
making, die moeilijkheden opleve
ren. Het woord ..toorn" bv. blijkt
bij jongeren, die niet bij de bijbel
opgegroeid zijn. vaak onbekend.
Zo móet je je wel gaan bezin
nen op een duidelijke, bij-de-tijdse
woordkeus, om niet over de hoof
den van vele hoorders (om van
de kinderen maar niet te spreken)
heen te praten.
der gestudeerd wordt. Zeker op
het terrein van godsdienstige lec
tuur is dat zo. Je kunt dat erg
vinden, je kunt er ach en wee
over roepen, maar we zullen er
rekening mee moeten houden.
Er zijn in onze tijd velen, die
verlangen de boodschap van de
kerk te horen. Dat is niet overdre
ven; elke arbeider in de evange
lisatie en elk gemeentelid, dat in
een kring van ongelovigen dage
lijks moet werken ervaart het.
Maar elke kerkganger neeft het
recht, die boodschap te horen,
voorzover het ons taalgebied be
treft, in nuchter, beschaafd, he
dendaags Nederlands. Ik moet de
Bijbel doorgraven, ik moet leer
stellige en andere studiewerken
doorkruipen, maar als ik een pen
op papier ga zetten, moet ik men
sen voor me zien zitten. Niet al
leen de mensen, die er al veel van
weten, maar ook de kinderen, ook
de niet zo ontwikkelden en beleze-
nen, ook de mens, die. zondag
misschien voor het eerst van zijn
leven naar de kerk gaat. En dan
!i het nóg moeilijk genoeg. Het
Nauwelijks herkozen als Kirehepriisident
(Van c
correspondent te Bonn)
Aantal tegenstemmen
een verrassing
Met een kleine meerderheid 99 van de 195 stemmen heeft, zoals
gemeld, de synode van de Evangelische Kerk van Hessen en Nassau dr. Martin
Niemöller gehandhaafd als „Kircheprasident". De synode was bijeen te
Frankfort. Dr. Niemöller is nu al sinds 1947 met de leiding belast van deze
kerk, die naar aard, structuur en geschiedenis nogal ongewoon is. De oppo
sitie tegen hem is in de loop der jaren hoe langer hoe sterker geworden, naar
het resultaat van de geheime stemming wel bewijst.
kur.nen noemen, „de persoonlijke ge
vangene van Hitier". Vermoedelijk
heeft dat en zyn reputatie in de
gehele wereld hem het leven gered,
dat zovele miljoenen anderen in des
Führers concentratiekampen hebben
moeten laten.
Immuun voor kritiek
Geestelijk ongebroken was ds. Niemöller
toen hij na de Tweede Wereldoorlog
zijn kerkelijke en theologische activi
teit hervatte. Hij werd in en buiten
Duitsland beroemd om een groot aan
tal zeer controversiële verklaringen,
die hem in r.k kring de bijnaam van
„de wandelende ergernis der Evan
gelische Kerk" heeft bezorgd.
Hij stelde zich achter de collectieve
schuld der Duitsers aan hetgeen zij
tussen 1933 en 1945 hebben gedaan. Hij
was ontactisch en ondiplomatiek, maar
hij genoot in zijn eigen kerk een enorm
vertrouwen.
Hij waarschuwde in 1948 tegen de me
thoden der deriazificering. Hij pleitte
in verband met de herbewapening
VOORHAVEN
Het hoge aantal tegenstemmen is zelfs
voor de synodeleden een verrassing ge
weest en zal ook ds. Niemöller zelf niel
weinig hebben verbaasd. Het merkwaar
dige is echter, dat niemand tegen hem
een tegenkandidaat wilde (of durfde)
stellen, zodat het bij de stemming niet
tussen twee of meerdere mogelijke
„Kircheprasidenten", maar om hand
having of afwijzing van ds. Niemöller
ging.
Dr. Niemöller is een wereldbekende
figuur in de protestantse kerken. Hij
werd in 1892 in Lippstadt (Westfalen)
geboren, was in de eerste wereldoorlog
duikbootcommandant en begon in 1920
met de theologische studie. In 1931 werd
hij beroepen door de gemeente Bêrlijn
Dahlem. In de kerk aldaar trok hij tegen
het nationaal-joeialisme te velde.
HU was de eerste geestelUke leidsman
in de Duitse kerken (evangelisch of
rooms-katholiek) die tegen de ra:
theorieën der nazls en de onderverdeling
van Duitsers in Ariërs en niet-Ariërs
protesteerde. Dat was in 1933 en
Hitier-regime Het deze criticus niet lang
op vrUe voeten. HU zat acht jaren in de
concentratiekampen Sachsenhausen en
Dachau, doch hield ook daar zUn mond
niet.
Toen hij in 1937 door de Gestapo werd
gearresteerd trachtte de latere opper
bevelhebber der Duitse marine, admiraal
Raeder die zelf in 1946 door het ge
allieerde tribunaal als oorlogsmisdadiger
werd veroordeeld en het vorige jaar
voortijdig uit de gevangenis in -Spandau
werd ontslagen zUn vrijlating te ver
krijgen.
Ds. Niemöller bleef, wat men zou
„Wij zijn er nog lang niet
Te weinig vrouwen op
kandidatenlij sten
Dit alle delen van het land waren
teren vrouwen van de Centrale
chr.-hlstorische vrouwengroepen naa
Bergkerk te Amersfoort gekomen
het bUwonen van een landdag. De pre
sidente van de centrale, het Tweede-Ka
merlid Jkvr. mr. C. W. I. Wttewaall van
Stoetwegen, leidde de vergadering In.
Sprekend over de lUdensweken voor Pa
sen. zelde zy. dat ons leven zo gehaast
Is. dat wU er nauwelijks meer bU stil
staan. Het lUden van Christus wordt
ternauwernood overwogen en dan gaan
wU weer over tot de orde van de dag.
Wij moeten steeds beseffen, aldus
spreekster, dat wU wel leven in de we
reld, maar niet van deze wereld zijn.
Wij begrUpen soms ook weinig van de
problemen, omdat wij tekort schieten in
geloof. Centraal moeten wH echter stel
len, dat Christus de werela heeft over-
Voorts besprak zij de positie vï
HHHPide
de Chr. Hist Unie. WU
zijn er in dat opzicht nog lang niet,
zo zei zU Het aantal vrouwen op de
kandidatenlijsten moet groter worden
Wanneer er echter geklaagd wordt, dat
de vrouw niet altijd de plaats krijgt,
waarop zU recht neeft. dan ligt dat
soms ook aan de activiteit van de
vrouwen en daarom is mede-arbeiden
van grote betekenis.
en lid van de Tweede Kamer het woord
over het werk van de provinciale staten
Mr. Diepenhorst behandelde eerst de
grote souvereine macht van de staten
in de Middeleeuwen. Ook in de Repu
bliek der verenigde Nederlanden bestond
nog die souvereine macht van de staten
Na de Franse overheersing echter werd
die macht zeer beknot. Men wilde een
herleving van het souvereine provincia
lisme voorkomen en zo kwam in 1850
de provinciale wet van Thorbecke tot
stand, waarin de rechten van de pro
vincie waren vastgelegd. Juist door de
vrees voor een herleving vah het pro
vincialisme, kreeg men slechts beperkte
mogelijkheden. Gelukkig is die vrees
in het begin van deze eeuw geluwd en
thans is men bezig de provinciale wet
te herzien, ook al, omdat door toeneming
van de werkzaamheden van de staten,
moeilykheden ontstonden en nog steeds
ontstaan.
Mr. Diepenhorst behandelde voorts de
verschillende taken van de provincie en
belichtte enkele problemen, waarmee in
het bijzonder de provincie Gelderland
te maken heeft. Spreker achtte de
taak van de provincie in velerlei op
zicht belangrijk en meende, dat men
als provincie, staande tussen rijk en
gemeente dichter aan de laatste ver
want is dan aan de eerste. Tenslotte
noemde hij de provinciale werkzaamhe
den van het grootste belang voor de ont.
wikkeling van streek en gewest en ook
voor het behoud van het streekeigene
Na een geanimeerde discussie, voerde
's middags nog het woord mr.' P. J. V.
Roscam Abbing, officier van justitie te
Utrecht, die over kinderrechtspraak
WERELDKAMPIOENSCHAPPEN BREIEN
„Opoe heeft een steek laten vallen, zat te lezen"
(Zó boeiend is nu PANORAMA
nemen ten opzichte van openbare
gelegenheden en meende, dat de chris
ten zich een dergelijke mening niet
door de kerk behoefde te laten op
dringen.
De synode van de Hessische landskerk
was de enige, die zich niet met een
meerderheid van twee derden uitsprak
voor de door de Evangelische Kerk
met de Bondsregering gesloten over
eenkomst over de geestelijke verzor
ging van militairen (de overeenkomst,
die voor de Oostduitse regering het
startsein betekende voor hernieuwde
actie tegen de kerk). Hij is een tegen
stander van de Christelijk-Democrati-
sche Unie, de partij van Bondskanse
lier dr. Adenauer: hij is een tegenstan
der van Westduitslands herbewapening
gebleven (die. hij ziet als een potentieel
gevaar voor een conflict tussen
„broeders", tussen Duitsers in het wes
ten en oosten des land); hy ging in
1952 naar Moskou toen het Kremlin in
Westduitsland nog geenszins in de
mode was, drie jaren voor Bondskan
selier Adenauer er heen ging; hij heeft
zich nooit gestoord aan de kritiek die
er op hem is uitgeoefend, theologisch
noch politiek.
Voor de kommie acht jaren aal de
ttbRuhPIMiSWKRK
NEDERLANDSE HERVORMDE KERK
Beroepen te Katwijk aan Zee (wijkge-
meente Noordoost): J. W. de Bruyn
Harderwijk.
Bedankt voor Ernst (toez.): G. v
Estrik te Nieuwland.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Heerhugowaard en
Meeden: kand. J. W. Genult te Sprang-
Capelle.
Bedankt voor 's-Gravenhage-Oost
(zesde predikantsplaats): J. van Leeu
wen te IJmuiden.
CHRISTELIJK GEREF. KERKEN
Beroepen te Deventer: B. van Smeden
te Rotterdam-Zuid.
GEREF. GEMEENTEN
Bedankt voor Tholen: H. van Gilst te
te Dirksland.
der Sluis te Den Burg op
Texel.
De vrouw in het ambt
Classis R?dam-Noord:
half om half
De classis Rotterdam-Noord van de
Nederlandse Hervormde Kerk heeft vrij
dagavond gesproken over de voorstellen
de generale synode over toelating
de vrouw tot het ambt van diaken,
tot dat van ouderling en bij bijzondere
dispensatie tot dat van predikant.
Over het voorstel zoals dat er ligt was
de classis precies verdeeld in voor- en
tegenstanders. Maar van de tegenstanders
was er één, die tegen de toelating in het
ouderlingambt geen bezwaar had en wa
in er negen, die wel voor de openstel-
ng van het diakenambt voelden.
Van de 82 afgevaardigden waren bU het
begin van de vergadering 62 aanwezig,
bij het einde 58.
Men weet, dat deze stemmingen in de
classicale vergaderingen geen effect heb
ben. Zij vormen even zoveel adviezen, die
de generale synode, wanneer zij de voor
stellen in tweede lezing bespreekt, niet
landskerk van Hessen en Nassau thans
onder leiding van ds. Niemöller blyven,
de man die vele vrienden, maar onge-
twUfeld ook vele vUanden heeft.
Maar ook zyn vyanden erkennen gaar-
zyn onverschrokkenheid en zUn repu
tatie In de Christel Uke wereld, die waar-
schUnlyk door die van niemand wordt
overtroffen. Velen geven hem theolo-
gisch-zakelyk gelijk, schrikken echter
terug van ds. Niemöllers methoden, die
zo zeggen zU beter bU een duik
bootkapitein dan bU een dominee passen.
Anderen kunnen hem niet volgen in zUn
theorie, dat de kerk van de staat onaf-
hankelyk moet zUn maar desondanks
voor het gehele volk verantwoordelUk Is.
Door hem onderscheidt zich ongetwij
feld de landskerk van Hessen en Nassau
van de overige 26 protestantse regionale
kerken in Duitsland. ZU bewees dat op
nieuw door ds. Niemöller opnieuw als
„Kircheprasident" te kiezen.
Advertentie
Jaarvergadering op Woudschoten
(Van
r redacteuren)
„Het voortgezet gewoon lager onderwUs kon zich ln het afgelopen Jaar handhaven
en hier en daar kwam het zelfs tot groter bloei." Dit zei de heer M. Vlasblom, voor
zitter van de v.g.l.o.-groep, gistermorgen, toen hU op Woudschoten de jaarvergadering
opende. „Ondanks allesvoegde hU eraaan toe en dat had goede zin, want
tevoren had hU uitvoerig de precaire situatie geschetst, waarin het v.g.l.o. zich
bevindt.
Een zware klap voor het v.r.l.o.
de de heer Vlasblom de maatrerel, die zigen
het mogelUk maakt dat leerlingen van- ontslaan. Verscheidene scholen gaan
uit de zesde klas ongeacht hun leef- blijvend onder de gevolgen gebukt.
WAT HIER MOGELIJK IS
UET botert niet langer tussen de
communisten en de E.V.C. De
communistische partij wil zich ook
binnen de E.V.C. steeds sterker la
ten gelden en eindelijk was daar
het moment waarop men dit bin
nen de E.V.C. niet langer slikte.
Voor de E.V.C. heeft dit ertoe ge
leid, dat haar voor haar publikaties
de toegang tot de drukkerij waar zij
tot dusver terecht kon is geweigerd.
Die drukkerij is de communistische,
waar alle communistische litera
tuur, met inbegrip van ,,De Waar
heid", van de pers komt.
Het is voor de E.V.C. een lesje te
meer. Zij had haar lot nauw aan
de communistische partij verbon
den. Nu zij niet naar de pijpen vail
de communistische partij wenst kl
dansen, moet zij trachten elders on-'
derdak te komen.
Dit laatste is in het vrije en demo-l
cratische Nederland nog mogelijk.
Hier zijn nog andere drukkerijenj
dan de communistische. Onder hul
communisme zelf is dat anders.'
Daar zou ook de E.V.C. zelf allasj
op ruwe wijze het zwijgen zijn op-,
gelegd. Daar zouden de mannen
van de E.V.C. allang ergens in het
onherbergzame Siberië vertoeven
Misschien zullen zij zich dit na hm
jongste ervaringen nog wat scher
per realiseren.
MEER OPENBAARHEID
TN antwoord op vragen uit de Ka
mer heeft de minister-president
medegedeeld, dat de ministers bij
zondere aandacht zullen schenken
aan de vraag, of meer dan tot dus
ver adviezen van vaste colleges van
advies en bijstand gepubliceerd kun
nen worden. Helaas is dit niet meer
dan een tamelijk vage toezegging.
Wij kennen in ons land tal van vas
te colleges van advies en bijstand.
Van wat zich rondom deze colle
ges afspeelt onttrekt zich niet wei
nig aan de openbaarheid. Van de
wijze van besluitvorming binnen
deze colleges blijkt naar buiten
niet veel.
Tot op grote hoogte valt dit te be
treuren. Het democratisch staats
bestel moet het hebben van de open
baarheid. Het is de publieke be
langstelling die door de openbaar
heid wordt gevoed. Fataal wordt
het, wanneer de democratische bur-^
ger de indruk krijgt dat belangrtjr
ke stukken van het regeerbeleiil
aan de openbaarheid worden ont-j^
trokken.
De te vage toezegging van de rege j
ring betreuren wij des te meer, om-|
dat het hier in overwegende
gaat om een kwestie van gezindf
heid. Men kan in theorie en in I
ginsel van de openbaarheid ven
keren, dat zij een groot demoers
tisch goed is, en tegelijk in de prak-f
tijk van het politieke leven van
deel zijn, dat ze. vaak bijzonder 1
tig is.
Aan de volksvertegenwoordiging t
aan de pers in de komende tijd
taak na te gaan in welke mate diM(
toezegging die nu is gedaan en i
zich even gemakkelijk tot een s
Ie als een ruime interpretatie lee
zal worden verwerkelijkt.
OM HET LEVEN VAN DE MENS
/APNIEUW is ten onzent vanuit
r.k. kring verzekerd, dat daar
kerkelijke straffen overwogen wor
den voor overtredingen in het ver
keer.
Bij een vorige uitlating in deze rich
ting hebben wij doen uitkomen,
dat een protestant tegen kerkelijke
straffen in deze wellicht wat gere
serveerder zou staan, doch dat in
de overweging zelf een begrijpelijk
element schuilt.
Het verkeer maakt talrijke slacht
offers. In het verkeer worden ook
tal van levens telkens weer onno
dig in gevaar gebracht. In het ver
keer treedt veelvuldig aan de dag
een nimmer goed te praten achte
loosheid en gebrek aan eerbied je-
OM EEN REPUTATIE
gens het leven van de naaste.
het verkeer heeft men al te sp<
dig de neiging zich te laten geldeij
en schijnt elke inschikkelijkheU
uitgebannen.
De kerk kan aan de gezindheid
hieruit spreekt niet zonder mee
voorbij gaan. Men kan verschilled
over de vraag, of zij straffend moeT
optreden. Niet zal men hierover y
mening verschillen, dat de ker
hier naar gelang van de omstandig
heden zal hebben te spreken
vermanend woord,
paarvoor is zij bij de zin en i
'waarde van het mensenleven te i
betrokken. Daarvoor heeft zij voo
dat mensenleven te duidelijk
boodschap en haar opdracht.
'TUSSEN de directie van de K.L.M,
en het Vliegend personeel spant
het in ernstige mate. Thans heeft
de directie twee gezagvoerders ont
slagen, die in hun hoedanigheid van
bestuurslid der vereniging van
K.L.M.-vüegers bepaalde medede
lingen in het publiek hadden ge
daan.
Wij zullen ln de aard van het con
flict niet treden. De directie zal
hebben overwogen, dat er aan de
mededelingen van de kant van het
eigen personeel der onderneming
een grens moet zijn. De vliegers
zullen nu wel gaan overwegen of
mededelingen, waarvan zij menen
dat zij gedaan behoren te worden
in den vervolge niet beter
vrijgestelden" kunnen worden
gelegd. Er is Intussen iets, dat bell
de partijen, -juist bij alle meningf
verschil, gemeenschappelijk dien<
te overwegen, en wel dat dit 1
flict de naam van onze nation!
luchtvaartmaatschappij met haar i)
ternationale reputatie geen
kan doen, doch alleen kwaad.
Bij een van alle kanten gekweel^
te en bevorderde bedrijfsgeme*
schap zou een conflict als dit
niet mogen en wellicht ook
langer kunnen voordoen.
ijd direct naar sommige scholen s
graag zo veel mogelijk
nUverhcldsonderwUs_ kunnen.^DIt n.o. is leerlingen naar het nijverheidsonder-
J- - - wijs ziet gaan, dan heeft het
eenmaal beroepsonderwU». althans
onderwUs, dat sterk op beroepskeuze ge
richt Is. WU *Un echter van mening,
aldus de heer Vlasblom, dat kinderen
van twaalf jaar te jong sUn om al di
rect ln de richting van bepaalde beroe
pen gestuurd te worden.
aatregel af-
i leerlingen
bij het v.gi.o. al geschied waren. Door
dat ouders toch nog van deze maat
regel wensten te profiteren, kwamen zij
op hun aanmelding terug. De v.g.l.o -
scholen hadden echter hun voorberei
dingen al getroffen, doch moesten nu
45
Mijnheer Achtel stompte hem in de ribben De
anderen zongen, joelden en wuifden. De dorpsbe
woners wuifden ook. De monteur uit het benzine
station groette militair en lachte over zijn hele
gezicht. De kinderen, die naast de wagen waren
meegerend, bleven staan. Zij waren van het la
chen en lopen helemaal buiten adem.
De autobus verdween in een stofwolk.
Een klein meisje had een rode luchtballon ver
overd en stormde er gelukkig mee naar huis.
Zo heeft alles zijn goede zijde.
In het Berlijnse hoofdbureau van politie werd
ondertussen de heer Rudi Struve, wonende in
Charlottenburg, Holtzendórfstrasse no. 7, door
een commissaris verhoord.
Struve was een kleine, gezette heer. Met le-
ven.Uge bewegingen en met blonde manen. Hij
keek geamuseerd door het vertrek.
De commissaris hield een soort timmermans-
potlood in de hand, klopte regelmatig mat de
f>unt tegen de kant van de schrijftafel en glim
achte toegevend.
..Wel, mijnheer Struve." zei hij, ..naar ik hoop
ziet u in. dat uw plan mislukt is. Ontlast uw ge
weten! Bekentenissen verminderen ons werk en
uw straf!" Daarna leunde hij achterover, als zat
hij in de schouwburg en wachtte op het hoogte
punt van het drama.
Mijnheer Struve zette grote ogen op. Hij had.
sinds de politie hem vroeg in de morgen uit bed
had gehaald, zoveel beleefd wat hij niet had be
grepen, dat hij zich eigenlijk al helemaal over
niets meer verwonderde. Aan de andere kant was
hij natuurlijk begerig te weten wat men van hem
wilde- Dat moest hij toch gewaar kunnen worden.
Hij nam dus het wcord.
Erich Këstner:
„Hooggeachte heer commissaris, ik zou u zeer
dankbaar zijn, wanneer u zich ietwat duidelijker
uitdrukte. Kijk eens, ik wil u met alle liefde ver
tellen wat u van mij wenst te horen. Als ik
maar eerst eens wist, waarom het ging! Is dat
niet te doen?"
De commissaris klopte met het timmarmans-
potlood tegen de kant van het schrijfbureau.
..Aan de nodige duidelijkheid zal het zeker niet
ontbreken, mijnheer Struve."
„Dat doet me plezier."
„In wiens opdracht bent u in Kopenhagen ge
weest?"
Mijnheer Struve trok verbaasd de wenkbrau
wen op.
„Of hebt u op eigen gelegenheid gehandeld?
Dat zou natuurlijk ook mogelijk kunnen zijn.
Neemt u mij niet kwalijk, dat ik deze mogelijk
heid eerst in de tweede plaats in aanmerking wil
laten komen."
„O ga uw gang," antwoordde Struve- „U
huldigt dus de mening, als zou ik in Kopenhagen
zijn geweest?"
„Zeer juist- Ik twijfel er niet aanl"
„Jammer genoeg een vergissing, mijnheer de
commissaris."
„Dus u was gisteren niet in Kopenhagen?"
„Geraden! Ik was gisteren niet in Kopenhagen.
Ik was eergisteren niet in Kopenhagen. Ik ben,
om het maar kort te maken, daar nog nooit in
mijn leven geweest! Dat mag dan een fout zijn
in mijn opvoeding, maar toch geen reden, gear
resteerd te worden!"
„U was dus gisteren thuis?"
„Neen", zei mijnheer Struve, „Dat is een on
juiste conclusie. Ik was noch in Kopenhagen,
noch thuis."
„Dat is jammer," meende de commissaris,
„Wanneer u gisteren thuis was geweest, kon ik
u nu daarheen terug laten gaan. Waar was u
gisteren?"
„In Bautzen."
„Waar?"
„In Bautzen in Saksen. Bautzen is een zeer
schilderachtige stad. Met oude stadsmuren en to
rens. U moet Bautzen bij gelegenheid eens gaan
bekijken."
„Graag", zei de commissaris. „Ik dank u
voor deze opwekking. U was dus in Bautzen in
Saksen".
„We begrijpen elkaar", antwoordde Struve
hoffelijk.
„Mag ik u vragen mij de naam van het ho
tel te noemen, waar u hebt overnacht? Dan
vraag ik een gesprek met Bautzen aan en laat
bevestigen dat u daar bent geweest. En u bent
vrij."
„Of bent u misschien vergeten hoe het hotel
heet?" vroeg de commissaris spottend.
(Wordt vervolgd)
daar geen bezwaar tegen (wanneer
er geschikt voor zijn). Maar overwegend
bezwaar bestaat er tegen het streven,
hen zo vroe-g mogelyk naar het
te sturen.
De heer Vlasblom hoopte dat het
wetsontwerp, dat de lagere school terug
brengt tot zes klassen spoedig de Eei
ste Kamer zou passeren. Dan kan e
een eind komen aan wat hij de „res
klasjes" noemde, die sommige scholen
kunstmatig in stand houden onder de
onjuiste naam v.g.l.o-klas.
Over het voorontwerp van de wet
op het voortgezette onderwijs (de
mammoetwet), dat de minister aan de
organisaties om advies had toegezon
den, was de heer Vlasblom niet in
juichenstemming Naar zyn persoon
lijke indruk is er weinig aandacht aan
de v.g.l.o.-leerling besteed: men ziet
die meende hy het liefst maar
naar het n.o. gaan.
WU zullen ons blUven verzetten tegen
elke poging het v.g.l.o. op te heffen. Dit
onderwys geeft aan duizenden, die in
andere vormen van onderwUs (nog) niet
thuis horen een vorming voor het le
ven die al dan niet in gewijzigde vorm
moet blijven gehandhaafd. De v.g.l.o.-
school wil ook „schakelschool" zijn
als men dit woord wil voor leerlin
gen. die nog niet rUp zUn voor enige
vorm van voortgezet onderwUs. Van
deze schakelschool had de heer Vlas
blom meer verwachtingen dan van de
voorgestelde „brugklas" In die voortge-
scholen zelf.
Conferentie
Aansluitend op de Jaarvergadering or
ganiseerde het Christelijk Paedagogisch
Studiecentrum een conferentie, die tot
vandaag voortduurde. Gisteren sprak dr.
M. W. van der Werk. kinderrechter en
voorzitter van de stichting Hoenderloo
over „V.g.l.o. en kinderbescherming".
Vanochtend refereerde de heer S. Klein
over hospiteren op v.g.l.o.-scholen en
vanmiddag sprak dr C. Sanders over
de wisseling der generaties. Prof. dr. E.
L. Smelik. die vanmiddag oorspronke-
lyk het woord zou voeren, moest wegens
ziekte afzeggen.
Onder de aanwezigen waren de heer
G. K. Dreijer, inspecteur van het lager
onderwijs in de inspectie Grijpskerk
en de heer A. de Jong Ezn., die bijzon
der welkom geheten werden.
Gouden ambtsjubileum
van ds. G. J. Eybers
Ds. G. J. Eybers, emerituspredikant
der Nederlandse Hervormde Kerk, woon
achtig te 's-Gravenhage, viert op 22
maart zijn gouden ambtsjubileum.
Ds. Eybers werd in 1882 te Apeldoorn
geboren. Hij studeerde aan de Universi
teit van Amsterdam en aan de Rijksuni
versiteit te Utrecht, en werd in 1906 kan
didaat in Zuid-Holland. In 1908 aan
vaardde hij op Aruba het predikambt. In
1917 vertrok hij naar Curagao en in
1927 volgde zijn benoeming tot predi
kant in Indonesië Daar was hij werk
zaam te Makassar en te Probolinggo.
In 1933 repatrieerde hij en werd pre
dikant bij de hervormde gemeente te
Bergharen, waaraan hU in 1935 verbon
den werd en die hij gediend heeft tot
aan zijn emeritaat in 1950.
Ds. Eybers was op Curagao voorzitter
van het Algemeen Nederlands Verbond,
secretaris van de gouvernementsbiblio
theek. bestuurslid van het sanatorium
Het Groene Kruis en te Makassar even
eens lid van de voogdijraad en van de re
classering. Op Aruba vertaalde hU het
Nieuwe Testament in het papiamento.
Ds, Eybers zal op zondagmorgen 16
maart in de Nieuwe Badkapel te Sche-
veningen een gedachtenisrede houden.
Ds. H. Eenhoorn
Ds. H. Eenhoorn te Groote Lindt,
die door de kerkeraad aldaar niet
meer als zijn predikant wordt be
schouwd, heeft van de kerkeraad van
Papendrecht tijdelijk inwoning als
gemeentelid ontvangen.
Centrum radiobiologie
stralingsbescherming
De onderzoekingen van de organisa
tie T N O. op het gebied van radiobio
logie en stralingsbescherming hebben
zich de laatste tijd sterk uitgebreid en
het is te voorzien, dat deze uitbreiding
zich voorlopig in snel tempo nog zal
voortzetten. Om daarbij de nodige co
ördinatie van personele en materiële
middelen te verzekeren, zowel als om
na totstandkoming van het Euratom-
verdrag onze nationale belangen op ra
diobiologisch gebied zo effectief moge
lijk te kunnen behartigen, heeft T.N.O.
ingesteld een „Centrum voor Radiobio
logie en Stralingsbescherming" (Cras).
Cras zal dus naar buiten het geheel
van de T.N.O.-werkzaamheid op radio
biologisch gebied vertegenwoordigen en
intern fungeren als distributiecentrum
van binnenkomende vragen en anders-
Joh. de Heer uit I
het ziekenhuis
Vorige week is de bekende evangeli
Joh. de Heer uit het Diakonessenhuis
Utrecht naar zijn woning in Drieberg
teruggekeerd.
Zoals bekend heeft de bejaarde evwp.
geilst, die 91 jaar oud is, in het ziekenht
een operatie ondergaan, waarvan hij thai
geheel hersteld is.
Over de pijn, door prof. dr. F. J.
Buytendijk. Uitgave Het Spectral
Utrecht.
In geen mensenleven is de pijn ei j„
de
rJdate
welkome gast. Zij stelt onafwendbaar
zin van het leven aan de orde. De m«
voelt zich bedreigd en wordt geconfrn
teerd met zichzelf en met de wezenlij! ro'
bedoelingen van het zijn. Dit boekje vf
de Utrechtse hoogleraar Buytendijk
dan ook elk mens. De schrijver h«
het probleem van vele kanten benader:
medisch, fysiologisch, psychologist
wijsgerig e:. religieus. Het boekje kj
ertoe bijdragen, dat tegenover de pi
in het algemeen een meer positieve
vensinstelling groeit. „Wie geduldig lui
terend wacht aan de oever van het voor
stromende leven, zal eenmaal
stormnacht geroepen worden
zware last van de lichamelijke pijn ni
alleen gelaten en moedig te drage
maar te verdragen uit liefde".
In de Salamander-serie („reeks
de beste oorspronkelijke en vertaal:
romans", uitgave van de N.V. Em.-Qu
rido, Amsterdam) is nu ook opgenonii
„Rembrandt" van Theun de Vries
vens de achtste druk van dit moo
boek), „Letje of de weg naar het f
luk" van Top Naeff (van dit boek s
scheen de eerste druk in 1926 en i
herdruk is zeker welkom), alsmede „1
laatste generaal" van H. J. Friederic to
de levensgeschiedenis van de Bone j s
generaal. Friedericy is een kenner t
uitstek van Indonesië en van Celeb
in het bijzonder. (Van dit boek
eerste druk uit 1947.)
In dezelfde serie is ook opgenomd
..Zeemans thuisvaart" van David G» T
nett, een wonderlijk en levendig verin t
goed verteld weergegeven en door lea <j
Brunt uit het Engels vertaald.
Een goed begin. Verkoopkunde vc WaS
jonge verkoopsters, door M. Bulk. Ui'r" h
ve J. B. Wolters. Groningen. '060,
Word slank en blijf gezond, door H« elmii
bert Pollack. Met dieetvoorschriften I Sofai
Uitgave Het Spectrum, Utrecï i*
