„Ik ben weggegaan, omdal ik
een uitbarsting vreesde"
KRONIEK
min
Weer kwam een boot met 400
evacués uit Indonesië
Aan reeks van inbrak en
in Alphen eind gemaakt
Oriëntatie in de wildernis
s
MAANDAG S MAART 19S8
Geen sprake van blijde incomste
NIEUWSTE FOTO VAN KONINKLIJK GEZIN VOOR KOMEND
Misschien vinden ze de ontvangst wat
koel, want het is voor hen geen blijde in
comste. Er staan op de wal geen familie
leden of vrienden te wachten. Er wordt
naar hen niet gewuifd met zakdoekener
is niemand, die hen toelacht Er staan
wat heren met diplomatentassen. een
paar dames van het Roode Kruis, en
portaalkranen brengen de loopbrug op
haar plaats, en er is het enerverend ge-
tjoek van een coastertje, dat zich haast
om buitengaats te komen. En de passa
giers laten hun ogen over dat alles gaan.
en denken: nu zijn we dan thuis.
GELATEN
Van een onzer redacteuren.)
ROTTERDAM, Lloydkade.
ALS DE „ORION" in de vroege zondagochtend vastmaakt, staan de 393
passagiers, huiverend van de kou, aan de railing. Zij kijken uit over
de kade en denken: nu zijn we dan in Holland Maar in hun ogen is niet de
vreugde van een weerzien of de nieuwsgierigheid van een eerste ontmoe
ting. Zij kijken ongeïnteresseerd naar de grote, zware kranen, die ratelend
en langzaam langs hun schip rijden, en naar hef kleine groepje officials,
dat straks aan boord zal komen om hun debarkatie te bespoedigen.
ndernemingen. Zij zitten nu alle zonder
Hollanders. Van Djakarta uit werden ln
district voorlichtingsavonden gehou-
over Holland, maar we moesten er
stoppen, want we kregen moeilijk
heden met de Indonesiërs. Ze wilden nl.
het filmtoestel in beslag nemen. Toen wij
op het punt stonden weg te gaan, hebben
gevraagd te blijven Maar we heb
ben het niet gedaan, omdat we geen risico
wilden nemen. We zijn naar Djakarta ge-
hebben daar ons uitreisvisum
aangevraagd. Dat gaat daar eenvoudiger
dan in Bandoeng. Want in Bandoeng zeg-
il gauw, dat ze je om economische
redenen niet kunnen missen. En nu zit ik
dan in Holland. Ik weet niet wat ik ga
Voorlopig ga ik maar eens in
Budel kijken. In Indonesië is het een
complete chaos. En het merkwaardige is.
dat de gewone Javaan er niets van be
grijpt. Zij zelden tegen mij: „Meneer.
gaat u toch weg?". Ik heb ge
antwoord: „Omdat het op den duur niets
wordt." Toch heb ik niet te klagen
We zijn goed behandeld. Waar ik woon
de, hoorde je weinig van ongeregeldhe
den. Daarvoor moest je in de steden zijn.
dag kwam ik in de stad en daar
zag ik voor het eerst de muren ei
deuren beklad met opruiende opschrif
ten. Ik zei tegen mijn chauffeur-
„Laten we direct weggaan, straks kost
mijn verblijf hier mijn hoofd." Het c
an onze fabriek had een ordelijk
verloop. Er kwamen drie employe's, die
zeiden: „Wilt u maar even tekenen!" En
jen was het gebeurd Ze vroeaen he
erste naar de kas. Voor de rest haddei
e niet zo'n grote belangstelling."
KINDEREN NORMAAL
De heer J. J. den Outer was school
hoofd van de HVA-suikerfabriek in
Djatiroto cp Oost-Java. Hij vertelt:
,De boycot-actie is bij ons normaal
verlopen We werden op alle manie-
qehinderd. Het was ons o.m. ver
boden inkopen op de passar te doen.
En het werd gecontroleerd of we ons
aan het verbod hielden. Ze kwamen
in onze keuken kijken naar het soort
levensmiddelen dat we hadden in
geslagen. We mochten geen contact
hebben met de buren, en als we op
de galerij zaten werden we uitgeflo
ten en uitgejoeld
Ten laatste mochten we ook de deur
iet uit. Het Sinterklaasfeest hebben
loeten afgelasten. Op 6 december had ik
nog 46 leerlingen, maar begin januari
van hen maar 10 over. De overl-
en naar elders vertrokken. De
vraag, die de Indonesiërs ons voortdu
rend stelden, luidde: „Ben je bang?'. En
ik: „Waarom zou ik! Het leger Is
gedisciplineerd en de politie ook. Er i:
dus geen reden om bang te zijn." Het
- zat hierin. Alles kon rustig zijn.
zodra er één of andere oproer
kraaier begon tc roepen: „Jaag de Hol
landers weg." dan laaide de haat Ineens
op. Mijn goederen heb ik nog net
bijtijds kunnen verkopen Alleen moest
ik vijf pet van de opbrengst afstaan
het sociale fonds van het leger
De Chinezen hebben veel van oni
kocht. Eén van hen zei tegen mi): „Van
daag bent u aan de beurt, meneer
Hollander, en morgen wij Ik hen 43 fi
i Holland als onderwijsman t
In de lounge wachten zij later gelaten
op het ogenblik, waarop zij van boord
mogen gaan. Zij hebben immers niet zo'n
grote haast. Op een bank in de hoek zit
de heer A. Feenstra. Hij komt van Ban
tam, de meest westelijke punt van Java.
Een 23 jaar heeft hij daar gewerkt op een
Engelse onderneming. Zijn echtgenote
kan zeggen, dat zij de laatste Europese
vrouw in Bantam was, toen zij besloten
de wijk naar het veilige Holland te ne
men. Hij zegt met berusting in zijn stem:
„Ja, het is voorbij, voorgoed. Er is niets
meer aan te doen. In totaal heb ik 25
jaar in Indië gewerkt en ik heb het er
goed gehad. Ik ben weggegaan omdat ik
bang was, dat de Indonesiërs ook in
Bantam krachtdadig zouden gaan optre
den. Je kan nergens meer op aan. De
rust hangt af van het districtshoofd. Is
hij de Hollanders gunstig gezind, dan
word je niets in de weg gelegd, maar is
hij dat niet, dan weet je niet waar je
aan toe bent. Er waren in Bantam 17
BOEKENHOEK
Het zout van de zee. door Edouard
Pcisson. Uitgave Prismareeks, Het
Spectrum, Utrecht.
De Franse auteur Edouard Peisson.
oud-kapitein van de grote vaart, heeft
in het zout van de zee de ondergang
van een schip willen doen herleven aan
de hand van de verhoren voor de Raad
van Scheepvaart. Hij heeft het zichzelf
en zijn lezers daardoor niet gemakkelijk
gemaakt Niettemin slaagt hij erin. het
gegeven, dankzij zijn knap talent voor
scherpe karaktertekening en sobere schil
dering der feiten, boeiend uit te werken.
Voornamelijk als gevolg hiervan verliest
het boek het dorre, statische element van
een officiële reconstructie van een ramp
en wordt het een menselijk verhaal van
een groot zeeman, die bij het hulp verle
nen de voorzichtigheid uit het oog heeft
verloren en daarvan zelf het slachtoffer
ls geworden.
Tumult in loga, door Henry Cecil.
Vertaling uit het Engels van mr. P.
Mout. Uitgave Ad. M. C. Stok, Zuid-
Hollandsche Uitgeversmaatschappij,
Den Haag.
Dit boek brengt ons op een prettig
verhalende manier in aanraking met het
Engelse rechtsleven. Henry Cecil is de
sehuilnaam voor een wijs en bekwaam
rechter en zijn boek is geworden een ro
man over recht en romantiek. Men krijgt
in dit boek een kijkje op de eigenaar
digheden van de Engelse rechtspraktijk:
met zijn scherpe en tintelende kruisver
horen met zijn juryrechtspraak, met
zijn rechters die lijdelijk heten te zijn.
maar die toch naar behoren in
het reohtsgedlng een centrale plaats In
nemen. Men leest ddt boek met genoegen
en aan het slot ontdekt men, heel wat
van de Engelse rechtsgewoonten te heb
ben opgestoken.
Ooleidlng van vertegenwoordigers,
door Goudvis. Uitg. J. N. Voor
hoeve. Den Haag.
Dit gemoedelijk geschreven boekje wil
ervan overtuigen, dat een verkoper op
leiding en leiding behoeft omdat verko
pen een bezigheid is die vele moeilijk
heden en problemen doet ontmoeten
allerlei bekwaamheden vraagt Hoe die
problemen kunnen worden opgelost, zegt
dit boek eigenlijk niet. evenmin als het
zelf een bijdrage ls voor de opleiding
Maar dat is vermoedelijk ook niet de
bedoeling van deze publikatie. De stof
had ets meer geordend kunnen zijn. Nu
stuit men op herhalingen zonder dat
deze verder brengen. Trouwens, heel dit
boek brengt in het eigenlijke verkoop-
werk niet verder, geeft daarvoor weinig
of geen steun. Maar nogmaals, misschien
beoogde de schrijver dat ook niet
Het huwelijk in het Oude Testa
ment door dr. K. Dronkert. Uit
gave A. V. Sjjthoff Leiden.
Het huwelijk lijkt ln deze tijd, ook
christelijke kring, een hachelijke za;
Het woord huwelijksnood komt men vaker
tegen dan men zou wensen. Steeds
komt openbaar, hoe wankel de grond, hoe
zwak de normen van veler huwelijken
zijn Het Is dan ook geen wonder, dat be
roeps- en amateurethici zich meer dai
ooit bezighouden met huwelijk en ge
zin In deze discussie worden enerzijds di
gegevens uit het Oude Testament schro
melijk veronachtzaamd, anderzijds mis
bruikt doordat men ze verkeerd uitlegt
Dr. Dronkert heeft de ondankbare taak
op zich genomen, door nauwkeurige
gese bouwstoffen uit het O.T. aai
ethiek aan te bieden. Ondankbaar, omdat
voor een meer populair werk over deze
materie de markt verzekerd la. Wij
intussen, dat zijn wetenschappelijke werk
wijze hem de dankbaarheid van acade
misch gevormden, die zich met het pro
bleem van het huwelijk bezighouden,
schaffen zal.
geplaatst kunnen worden, evenals mijn
•uim honderd collega's, die aan boord
zijn. Maar ja, we zullen wel zien. Toen
üit Djatiroto vertrokken, waren de
bedienden hun ontroering nauwelijks
Rode successen in
Midden-Java
Bij de verkiezingen in Midden-Java zijn
17 aanhangers van de Partei NasionaJ
Indonesia gekozen tot regent of burge-
iter en 9 communisten. Tien van de
35 districtsraden en gemeenteraden heb
ben een communist als voorzitter, de
overige een lid van de Partai NasionaJ
Indonesia of de Nahdatoel Oelama.
Geen staartje aan het
diplomatiek incident
De diplomaat D. D„ secretaris van eer
ambassade in Den Haag, die donderdag in
Delft de chauffeur K. een klap ln 't
gezicht zou hebben gegeven, heeft zoals
men weet tegenover de politie ontkend
dat te hebben gedaan. Hij wordt in zijn
ontkenning gesteund door een medepassa
gier. K., eveneens met medepassagiers als
getuigen heeft, zoals gemeld, aangifte
gedaan. Afgezien van het feit dat de zaak
moeilijk tot klaarheid te brengen zou zijn
zou de diplomaat eventueel niet vervolgd
kunnen worden wegens diplomatieke on
schendbaarheid. Met het meenemen van
het contactsleuteltje van de bestelauto,
dat hij naar het politiebureau bracht,
heeft de diplomaat zich niét aan
strafbaar feit schuldig gemaakt, aldus de
politie.
Baby (4 mnd)
doodgevroren?
In een woonwagen te Heerlenhedde is
een baby van vier maanden overleden. De
vader, die het lijkje naar het St. Josepb-
ziekenhuis te Heerlen bracht, verklaard*
daar, dat het kindje, slechts schamel ge
kleed en toegedekt, de nacht had doorge
bracht op de vloer van de onverwarmde
wagen. Aangenomen wordt, dat het kindje
tengevolge van bevriezing ia overleden
Van de zijde der justitie is een onderzoek
naar de doodsoorzaak gelast.
Antilliaans premier
in Nederland
De premier der Nederlandse Antillen,
de heer E. Jonckheer, en de minister
sociale en economische zaken, de heer
C. D. Kroon, zijn vannacht per vliegtuig
uit Willemstad in Nederland aangekomen.
Zij zullen morgen beleefdheidsbezoeken
brengen aan minister-president dr. W.
Drees en de minister van zaken ove
mr. G. Ph. Helders. Het ls nog niet be
kend hoe lang zij zullen blijven. In Den
Haag zullen zij een aantal lopende zaken
bespreken. Men neemt aan, dat daartoe
ook de uitzeting van de Journalist, de
heer A. de Wit. behoort
Inkopers. De Nederlandse vereniging
van inkoop-efficiency van het Nive be
legt met soortgelijke buitenlandse veren
gingen op 8. 9 en 10 mei een congres
Brussel Men wil een internationale f<
deratde stichten.
Verkeerstunnel. In Amersfoort ls zater
dag de eerste tunnel in het kader
het kernplan open gesteld Daardoor
het mogelijk vanuit de stad het Soester-
kwartier (20.000 inwoners) te bereiken
zonder steeds voor de overwegen a.
Nijverheidsweg en de Gaslaan te moeten
wachten
Textielkoffie. Nu tengevolge van de la
gere prijzen op de wereldmarkt de koffie
goedkoDer is geworden, heeft ook de i
Mel'handel de koffieprijzen verlaagd.
42 kraakjes in
27 plaatsen
HET IEVEN
IWPhowM
Spreek bootsman Boom
niet over honden
B°
Cor) kan voorlopig niet al
leen geen hond meer zien,
h|j wil het woord ook niet
horen,, heeft h|j ons eerlek
bekend, en we hebben daar begrip voor. Want h|j heeft op de thuisreis van het
„Musi Lloyd" de 43 honden verzorgd, die hun eerder gerepatrieerde eigenaars uit
Indonesië hadden laten opzenden. H|j met de lampenist, de timmerman en een jong
matroos. HO vertelde: „K|jk, als Je wilde dieren vervoert, dan heb je niet anders te
doen dan ze eten te geven. Maar een hond ls een huisdier en vraagt naast eten ook
liefde. En daarom Uepen we midden onder ons werk even naar de hokken om ze toe
te spreken en er een paar over de kop te aaien. Het is een hele zorg geweest. De tim
merman moest hokken timmeren, we moesten ze tweemaal per dag uitlaten en dat
duurde elke keer twee uur en ze moesten eenmaal per dag eten hebben: rüst,
vlees en groente."
pelstaarten tot uiting kwam. Voor een
dame dreigde het een ogenblik een ver
drietige avond te worden. Haar hond her
kende haar niet en kroop angstig weg,
hem wilde aaien. Maar later kwam
alles tooh in orde. „En nou kan ik voor
lopig geen hond meer zien," zei boots-
Boom. „Het gaat net zo als met die
10.000 rüstvogels. die ik eens heb ver-
■gd. Toen we binnenliepen zei de eige-
»r: Netjes gedaan, bootsman, Kom
is naar Helmond, kan Je ze nog eens
zien. Ik zei: dank u wel. Ik heb nou ge-
Dekpassagier
Je kan zo wat meemaken in het leven,
zei booteman Boom. „Er was een hond, die
niets anders deed, dan stil in een hoekje
zitten. Of we al zeiden: Wat i6 er dan,
Maikohij reageerde niet. Dat gaat mis.
zeiden we tegen elkaar. Die gaat dood van
heimwee en dat zou dan de tweede hond
worden, want er was al een bouvier van
ouderdom gestorven. Maar nu komen
daarnet een dame en een heer Maiko af
halen en wat blijkt nu? De hond heette
helemaal geen Maiko maar Buldo. En dan
hadden we nog een ruwharige foxterrier
Tipsy, en die kon geen wit hondje zien,"
vertelde bootsman Boom. „Op een keer
vloog-t-ie door drie met gaas afgesloten
hokken heen om een wit hondje te gra
zen te nemen. Gelukkig kon de lampenist
nog tijdig ingrijpen Tipsy hebben we ten
slotte een gedeelte van de reis als dekpas
sagier laten meemaken, omdat hij niet te
houden wa6. Drie keer hebben we hem
in een hok opgesloten en drie keer wiet
hij zich uit te vreten."
Zeeziek
Door de hand te leggen op twee Am-
iterdamse „zware jongens", hebben de
samenwerkende recherchediensten van
Alphen aan den RUn, Amsterdam. Alk-
r en Nijmegen een eind gemaakt aan
reeks van inbraken, die gedurende
maanden gepleegd zijn In 27 plaatsen
het land. De twee gearresteerden
hebben 42 inbraken bekend- Hét zijn de
37-jarlgc J. S. en de 32-jarige B. uit de
hoofdstad. Een derde inbreker ls nog
-oortvluchtig.
De arrestatie te Amsterdam kon ge
schieden door de voortreffelijke sai
•king van de vier politiecorpsen, die
op 17 januari een aanvang nam, die nacht
'as ln het kantoor van de scheepsbouw-
'erf De Vooruitgang van D- J. Boot n.v
te Alphen aan den Rijn ingebroken. Sur
veillerende agenten van de Alphense ge-
leentepolitie hadden een geparkeerde
auto aangetroffen en het nummer geno
teerd. Bij het onderzoek naar de Inbraak
werd het nummer nagekeken en bleek
de wagen aan S. toe te behoren. Op deze
wijze kwamen alle zaken aan het licht
De mannen bleken het steeds op kanto
ren te hebben gemunt- Hier en daar for
ceerden zij met succes brandkasten. De
grootste bult was een keer t 4200. de
kleinste enkele tientjes In nagenoeg alle
provincies hebben zij geopereerd. Onder
meer zijn inbraken gepleegd te Alphen
aan den Rijn, Alkmaar, Druten Wamel
Oosterwolde. Drachten, Almelo, DeD
Bosch, Lelden, A'dam, Deventer, Breuke-
len, Enkhulzen en in verschillende Zaanse
Veluwse gemeenten. Belden zijn reeds
enkeel malen eerder veroordeeld. De bre
kers volgden ln al deze plaatsen dezelfde
gedragslijn bij hun karweitjes, wat hen
noodlottig werd.
Nee, zeeziek zijn ze niet geweest, zei
bootsman Boom. „Dat kan niet met hon
den Die leven zo laag bij de grond, dat ze
er geen erg ln hebben Ze kijken n.l.niet
naar de horizon. Dat uitlaten elke dag had
wel wat voeten ln de aarde. We vervoer
den een lading hout, die zeven voet hoog
lag opgeslagen en bij dat hout had elke
hond zijn vaste plaate, als u begrijpt wat
ik bedoel. Maar dat hout moest schoon af.
geleverd worden Enfin, we zetten er elke
dag maar eens flink de waterslang op
Zondagavond meerde de „Musi Lloyd'
aan de Lloydkade te Roterdam en vele
eigenaars waren aanwezig om hun hond
af te halen. Het was een bit) weerzien,
dat ln een luid geblaf en een vrolijk kwls-
i die rUstpikkers."
Verstekeling
Het ging allemaal nog al gemakkelijk,
vertelde ons de Ambonees Lucas Leihitu.
die de reis van Indonesië naar Nederland
boord van het Engelse ss. „Orion"
als verstekeling had meegemaakt. De
Orion" kwam zondagmorgen in Rot
terdam aan en de rivierpolitie was aan
wezig om zich over hem te ontfermen.
Lucas zei: „Ik ging op de H.B.S. in Dja
karta en zat in de derde klas. maar ik
wilde ln Holland afstuderen. Gelijk met
de passagiers ben ik aan boord gekomen
en ik heb me tot Gibraltar in een lege
hut schuil gehouden. Van een paar v
den kreeg ik onderweg eten. Bij Gibraltar
heb lk mij bij de kapitein gemeld. Hij
niet eens boos. Ik heb 'n oom in 't
bonezenwoonoord bij Vlissingen en i
hem wil ik toe Mijn moeder weet, dat
ik naar Holland ben, want ik heb haar
een brief geschreven. Mijn vader wa<
sergeant-majoor bij het K.N.I.L. De Ja
panners hebben hem ln 1943 vermoord. Ik
ben 18 jaar"
„Terrible"
Hoe vond u de Nederlandse passa
giers? vroegen we aan de dames Oli
via Smith en Patricia Bell, twee En-
Torli is liet zo
1171) In onze jonge jaren hebben we
bet spoorzoeken veelvuldig bedreven,
al kunnen we moeilijk volhouden dat
we daarin vakkundig waren. Nauw
verwant nan deze sport ia de oriëntatie
in de wildernia. Nu levert dat spelle-
in het alger
r'.k.n
niet een paar herkenningspunten uit
het landschap omhoog «teken en ah
richtingaanwijzer) kunnen dienen. In
de wildernia ia dat natuurlijk iets an
dera. Ook daar kunnen allerlei objec
ten weliawaar aanduidingen geven ten
aanzien van de richting die de woud
loper moet nemen, maar dat z|jn dan
toch geen kerktorena, boerderijtjes,
kampementen e.d. kuituurobjecten,
waarmee ona dichtbevolkte land ia vol
gebouwd
De Indiaan uit vroeger dagen, die
ona alt|jd ala voorbeeld heeft gediend,
had in z|jn jonge jaren al geleerd,
dat de toppen van alt|jd groene bo
men een dkkelteje naar het oosten zjjn
omgebogen ala gevolg van de heeraen-
de westenwinden. Wilde h|j zich dua
niet naar de hemellichamen oriënteeren,
dan gaven die omgebogeD boomtoppen
hem al een aanwijzing in de richting,
waar hjj het oosten moeat zoeken. Een
andere aanwijzing in die zin vormde
het mos en de boomschors, die aan
de vochtige noord- en noordoost i|jde
der boinen altjjd dikker z|jn. Mocht hjj
hierover nog in twjjfel verkeren, dan
zou een inkeping in de dennenbomen
hem een duidelijker antwoord hebben
kunnen geven, want het dennenhars ia
aan de zuidzijde helder amberkleurig,
aan de noordkant van de bomen daar
entegen dofgrjjs. Nog andere verschijn
selen in de natuur konden in dit op
zicht voor de Indiaan van betekenis
zjjn, zoals b|jv. het feit dat veel apin
nen hun web aan de zuidkant hangen,
zodat de op zon beluste inaekten niet
de minste moeite behoefden te doen er
al dartelend en dansend in verteild te
geraken. De fuut en de eend waren
de Indiaan ook onbewust ter wille,
alleen al vanwege hun hebbelijkheid
b|i voorkeur aan de westelijke oevers
van meren en rivieren te broeden.
Was de Indiaan, door al dergelijke
aanwijzingen in de natuur, volkomen
in staat z|jn richting in de wildernis
te bepalen, wjj van onze kant willen
graag tonen hieruit lering te hebben
getrokken. Gelegerd b|j de helling van
een heuvel, miaden in het gebied der
Indianen, zouden we midden in de
nacht het kamp in opschudding brengen
met de waarschuwing dat we door In
dianen beslopen werden. Hoewel nie
mand enig geluid kon horen, zouden
w# zelfa de richting kunnen aangeven
vanwaamit de Indianen naderden, t w.
de noordhelling van de heuvel. Daar
bljjft de grond vochtig, zodat geen ver
raderlijk geritsel van bladeren en ver
scholen takjes de naderende vjjand aan
kondigt, zoals op de zuidhelling. En in
derdaad, ala Karl May nog geleefd
had, zouden we inderdaad vanuit die
richting bealopen z|jn! De oriëntatie
in volle zee ia weer een apart onder
werp.
Daarover een volgende keer.
gelee nuneea van de „Orion", die 393
gerepatrieerden heeft thuisgebracht.
Ze zeiden: „Ontzettend aardige en
vriendelijke mensen, en erg bereid
willig Maar waf ie er met hen aan
de hand? En hoeveel mensen uit In
donesië verwacht u nog in Holland?
Hebben ze allemaal direct een huis
en werk?" We hebben Olivia en Patri
cia de toestand uiteengezet Ze luis
terden met grote aandacht, schudden
af en toe het hoofd en ze zeiden:
„Terrible, terrible".
Gastheer
De gerepatrieerden van de „Orion"
worden voor enkele dagen ondergebracht
ln de legerplaats Budel en al6 een goede
gastheer stond de commandant, luitenant
kolonel L. J. Maris zijn gasten bij aan
komst op te wachten. „De legerplaats
wordit langzamerhand vol," zei hij. „Gis
teren kreeg ik elfhonderd gasten onder
4 Deze foto van het Koninklijk
4 gezin is speciaal (door Af. C.
Meyboom) gemaakt ter gele- t
genheid van het komende be-
4 zoek van het Britse koninklijke
4 paar aan ons land.
Overleg over prijzen van
akkerbouwprodukten
Het Landbouwschap heeft bij minister
Vondeling voorstellen aanhangig gemaakt
inzake prijzen voor akkerbouwprodukten
oogst 1958. Deze voorstellen hebben be
trekking op tarweprijs en tarwestaffel,
het door middel van monopolieheffingen
te streven prijspeil voor voedergra-
toeslag voor op lichte gronden ge
teelde granen, garantieprijs fabrieksaard
appelen en omvang produktie appelmeel,
suiker(bieten)prijs.
Aangezien het overleg hierover thans
gaande is, zal het nog enkele weken
duren alvorens de prijzen kunnen worden
astgesteld en gepubliceerd.
Dat is dan bootsman C. Boom, die
de 43 honden kreeg te verzorgen. Het
Oing hem toch wel een beetje aan
het hart, toen hij afscheid moest ne
men van zijn beschermelingen. Maar
mevrouw Bol—Popken was blij, dat
ze Robbie weer aan de l|jn had.
wie honderd bejaarden. Toen lk hen zag
binnenkomen, ontroerde ik. Er gaat wat
door je heen. als Je die stakkers ziet. W#
zullen extra zorg aan hen besteden Zon
der de pasaglers van de „Orion" zijn ei
nu al 1200 gerepatrieerden in Budel. Ik
weet dat zo goed omdat er gisteravond
1200 porties eten zijn klaargemaakt
ZWERVER
Vliegen naar V.S.: 27
procent meer
Wat het aantal passagiers op de noord-
atlantische route betreft, heeft de K.L.M.
vorig jaar de vierde plaats in genomen
De Nederlandse vliegtuigen vervoerden
91.000 passagiers, d.wa. 8.9 pet van
totale vervoer.
Het vervoerscijfer van de K.L.M. op
deze route lag In 1957 29 procent hoger
dan ln het jaar daarvoor. De cijfers van
alle maatschappijen op deze route te
zamen geven een stijging te zien va
pet ln het verkeer van Europa
Amerika en van 18 pet ln de omgekeerde
richting. De resultaten van de K.L.M.
liggen dus boven het gemiddelde, echter
lang niet zo ver daarboven als die va
Belgische maatschappij Sabena, die
vooruitgang van liefst 87 pet heeft ge
boekt, Zij staat nu nummer acht. Vóór
de K.L.M. komen de P.A.A.. de T.W.A.
en de B.O.A.C.
Cuba. Het Cubaanse kabinet is afge
treden om ankele van zijn leden ln staat
te stellen deel te nemen aan de algemene
verkiezingen die 1 Juni worden gehouden.
Stedebouw
beeft c*pr*»i*«rd.
Hoe ernstig of licht men een geval als
dit op zichzelf te nemen heeft, zij voor
dit ogenblik daargelaten. Symptomatisch
echter is het fataal: het betvijst, dat de
burgerij met zich laat sollen en dat ztf
de energie mist om terwijl zij de
kans heeft gekregen tegen dat sollen
op te komen. Het Nederlandse volk staat
onder een overheidsgezag, dat het sinds
1945 voor het ene voldongen feit na het
andere heeft gesteld. Terzake van ds
bouwindustrle heeft het te maken met
een departement dat gelijk oud-minis
ter prof. dr. J. R. M. van den Brink
het zojuist uitstekend formuleerde te
gelijkertijd op de rem in op het gas
pedaal trapt; er ls geen peil op te trekken
welke vergunningen voor grote objecten
er uit Den Haag wel of niet zullen af
komen. Wanneer de Raad voor de Stede-
bouw onder deze omineuze omstandig
heden zo lakt blijft als hij tot dusver is
geweest, dan heeft Amsterdam het in
eerste instantie aan de vooraanstaand»
burgers die leden zijn van de Raad, doch
in tweede instantie aan zichzelj aan
heel de burgerij te wijten als het een
stedebouwkundig wangedrocht wordt.
Een handvol ambtenaren zal dan mach
tiger zijn gebleken dan bijna een miljoen
inwoners tezamen, en de geschiedenis
zal vastleggen, dat die inwoners lijdelijk
hebben toegezien terwijl een stadsbeeld,
dat uniek is in Europa en de wereld,
systematisch, stap voor stap, onherstel
baar werd verminkt.
Robin Hood
Zelden heeft de onrechtvaardige rent
meester zo de lachers op zijn hand ge
had als in ds a/gelopen dagen. Het is na
tuurlijk bar waf er gebeurd is (gedoeld
wordt op de Amsterdamse procuratie
houder, die bijna twee miljoen verduis
terde). Het gaat niet op om tien Jaar lang
van het goed van anderen feest te vieren
en er moet iets gebeuren om deze ex
cessen in de toekomst te voorkomen ene.
Zo zij het.' Maar de glimlach op de ge
zichten van velen spreekt sterker dan
de verontwaardigde woorden En tallozen
kunnen een allesbehalve stiekeme be
wondering voor het „rijke heertje" niet
onderdrukken, want zijn daden bekoren
in de mens de opstandeling tegen een al
te geordende maatschappij. Dat het mo
gelijk is twee miljoen te stelen verrast
ergens aangenaam. En als we lezen
hoe dit geld is uitgegeven, staan wij ver
baasd, dat het heertje zoveel met deze
bescheiden som heeft kunnen doen, want
als de verhalen waar zijn heeft hij tien
jaar lang praktisch Amsterdam onder
houden, deze moderne Robin Hood.
(Vr a Nederland)
