Hervormde classis houdt
Kerkedag in Leiden
MENS TOT MENS
Belastingambtenaren tonen
foto's in Boerhaavezalen
van het draaiboek
IEUWE LEIDSCHE COURANT
3
ZATERDAG 8 FEBRUARI 1958
ht van
heme!
zr wat
door,
egen."
j hebt
i Mijn
d toch
'k geef
2n, dal
maken
voer:-.
Op tweede Pinksterdag
JM DE KOMENDE MAANDEN zullen wij min of meer regelmatig de
aandacht van onze lezers, en in het bijzonder van hen die daarbij direct
!en elrokken zijn, vragen voor de grote Kerkedag, die de classis Leiden van
t Hervormde Kerk op de tweede Pinksterdag van dit jaor in het centrum
de classis, Leiden, zal houden. Op die dag komen vele honderden Her-
ormden naar de Sleutelstad om de eerste Kerkedag in deze classis te
neren", waarop op velerlei wijze vorm zal worden gegeven aan het
heraa voor alle Kerkedagen in ons land dit jaar: „God met ons".
denk!
Voorbereidend werk in vele
Gemeenten cd begonnen
Het is bepaald niet voorbarig te
:al van Gemeenten deze Kerkedag
„gesprek van de week'
ngzamerhand zo geworden, dat elke ge-
(jenheid om deze dag even centraal
wordt aangegrepen,
van essentieel belang. Een Kerke-
i| is niet alleen van belang om de dag
de voorbereiding,
s daïiharmee in menige Gemeente verschei-
maanden zijn gemoead. In ieder ge-
e grfr si behoort het zo te zijn. dat de bezoeker
de Kerkedag de inhoud en de be-
5 van die dag duidelijk voor ogen
dat hij min of meer „klaar" is. be-
kennds en gemoed,
_w.~ op het eigenlijke
mac" loment gestalte te geven.
di
den
avoc-
eiiwij.
en «fr imiTi
noo4tena „God i
„Alles"
ineens
Het thema is dus de bekende
kerstslogan" „Immanuël". Het is te
en als de kortst mogelijke samen-
dü altin£ van gehele Evangelie.
is een kreet, die de Kerk roept,
iristfr k were^ Alles ineens wil
sid ^en". 20 zeSl ^et algemene
ericedag-boekje, dat de sectie vor-
chtaWgswerk van de Raad voor de
mee. lerderlijke Zorg van de Hervormde
eleut- [erk heeft uitgegeven. Maar na het
ndew linken van die kreet zal de Kerk
ie n- e mensen van de Kerk en anderen
in dl och duidelijk voor ogen moeten
lellen. wat nu met die exclamatie
ordt bedoeld. Dat is geen eenvou-
tod °Pdracht.
>litlel ffant wij moeten wel goed weten, dat
oproep niet alleen betekenis heeft
l v« het leven 13411116,1 de Kerk, maar dat
ij voor het gehele leven, in zijn vele
lcl- «chijniingsvormen, geldt. Ware hij lou-
deilIff bestemd voor het binnenkerkelijke be
dui' kan. het zou wellicht niet nodig zijn.
velt: them zo spectaculair als op tweede
eiistt ®ksterda§ in Leiden gebeurt, op de
korlj wrSrond te stellen. De grote vraag is
fest. hoe wij deze grootste Waarheid.
n Immanuël", in ons gehele leven incorpo-
uren en er blijk van geven, dat wij
i mo-jfcor zijn gegrepen
De Gemeenten zijn aan het studeren
te P.?aan. Vele zullen het genoemde boekje
itra «Mi als richtsnoer gebruiken. Daarin
'tlgeiWrden dlie drie woorden, die het tijde-
schll- en eeuw4g€ leven dragen, uiteenge-
ljntt
iyemmenie.
Aanbesteding riolering in
Leiden zuid-west V
Gisteren is in Leiden openbaar aanbe-
het maken van rioleringswerken ter
«boeve van het bouwrijp maken van
uidwest V met bijkomende werken. De
tttslag völigit: A. Faas' aannemiwgs-
maatschappij n.v., Amsterdam I 254.000.
238.000, III 16.000; Firma Van Eerden
ll dl «Veldman, 's-Gravenhage I 251.000,—, II
.Wij 232000. III 20.000; N.V. ingenieursbureau
de bouwnijverheid. Oegstgeest 1
#000. II 15.000. III 15.000; Firma A. Ph.
«yl. Voorschoten I 243.800, II 229.000.
n3ïM OOO; Eirma C. Westdijk en zoon,
Woubrugge I 240.200, II 227.700, III 12.500;
Joh. Visscher en zoon. Leiden I 235.000.
223.000. III 18.000; P. J. Visser en zoon,
ze'1 Wassenaar I 227.000, II 215.000. III 13.000;
D de Rooy, Badhoevedorp I 213.000, II
liaai 203.000; N V. aannemingsmaatschappij vJh.
Hüien en Roosen, Amsterdam I 210.600.
D 199.300, III 12.000; N.V. voorheen firma
P- Meijer. Beverwijk I 209.850. II 196.900
i'I 12.950; Firma J. Stam, Voorschoten
00; Aannemersbedrijf gebroed'
n.v.. Leiden I 196.000. II 180.000.
III 16.000; A. Hogeboom. Rijpwetering' I
H. J. Strijk, Rijpwetering
'92.000; L. P. van dor Geer, Lcddcn I
19'780. II 186.180. III 11.600; H. Bunscho-
i zoon, Noordwijk I 191.780, II
180.000. III 13.500; Firma C. Smit en
«D. R. de Jong, Vijfhuizen I 189.9-
"8448, III 9.500; A. Th. Stuifzand, Leiden
185.400, II 176.400, III 9.000; Firm
der Marei. Hoofddorp I 175.250. II
1Ö250, III 12 000; Aannemingsbedrijf „de
Laler", Venlo I 169.980, II 159.780, III
"•200; Jan Mens. Lisse I 167.900, II 157.
III 10.000.
Van der Luit
HA AG WEG 31 - LEIDEN
'diegraleM iaden
legd, uiteengezet en ook uiteengerafeld,
met het doel dat de brede reeks van Gods
werkelijkheden zichtbaar wordt vooi
iedereen.
De schrijvers leggen het thema aller
eerst uit naar de kerkelijke feesten: Ad
vent, Kerstfeest. Goede Vrijdag, Pasen.
Hemelvaart en Pinksteren. Het boekje is
doorspekt met praktische vragen op aller
lei gebied, die met het oog op dit thema
gesteld zouden kunnen worden. Ze wer
pen op hun beurt weer vele vragen op
Dit is het vignet van de Kerkedag. die
de classis Leiden van de Hervormde
Kerk op tweede Pinksterdag houdt. De
Jgiuur stelt een vis voor, als teken van
onderlinge herkenning en gemeenschap
der Christenen in de Heer. Het Griekse
woord „Ichthus" betekent: vis. De eer
ste Christenen gebruikten de letters
van dit woord zo: 1 Ièsous (Jezus),
ch Christos (Christus), th theou
(Gods), u h-Utos (Zoon) en s soo-
ter (Verlosser). Naast de afbeelding
van het visteken het thema van de
Kerkedag: „God met ons
Daarmee is dan het gewicht aangegeven
van de kringen en de gespreksgroepen, die
in de Gemeenten ter voorbereiding van
deze Kerkedag zijn of nog worden (hope
lijk spoedig!) gevormd.
In Duitsland begonnen
De Kerkedagen zijn een nieuwe ver
schijning in de activiteiten van de Her
vormde Kerk na de tweede wereldoorlog.
Wika P. A. Geluk van het Groningse
vormingscentrum „Breede", die een be
langrijk aandeel heeft gehad in de „in
voering" van de Kerkedagen in deze
noordelijke provincie, schreef in „Woord
en Dienst", het veertiendaagse orgaan
voor het Hervormde Kerke werk, dat hij
als grondgedachte van zo'n dag ziet het
herstel van het algemene priesterschap
der gelovigen. Het middel daartoe is de
vorming van de leden der Gemeente. Het
thema van de Baflose Kerkedag was dan
ook: „Wij zijn er voor elkander"
De Nederlandse Kerkedag is ge-
inspireerd door het Duitse voorbeeld,
maar het Duitse patroon werd na
grondige studie volledig omgebouwd.
Men werkt niet landelijk en niet In
terkerkelijk, niet met werkgroepen,
niet met een vijfdaags „congres" en
"niet met een overvloed van cultuur.
„Hier ligt een geweldige kans om de
Hervormde Gemeenten de kennis te
doen vinden omtrent het christen-zijn
in deze wereld, de kennis van de
Bübel en de kennis van de levende
Here Christus, zonder welke de Kerk.
naar een Schriftwoord. verloren
Winstpunten
Ds. H. B. Meyboom te Obdam noemde
in een artikel in hetzelfde blad onder
meer de volgende winstpunten var
Kerkedagen in Noordholland: 1 de leden
van de voorbereidingscommissie. w«
een overwegend aantal niet-preddkanten
zat, hebben met veel plezier een stuk
Kerkewerk gedaan. 2. de voorbereiding in
de Gemeenten was van de grootste wa
de (men heeft er ook in de gezinnen o'
gepraat). 3. in de classes werd het vi
weer opgerakeld. 4. men werd uit z
minderwaardigheidsgevoel tegenover de
landelijke Kerk (donker Noordholland)
opgelicht. 5. de Kerkedagen zelf hebben
de mensen een behoorlijke hartverwar-
rning gegeven. 6. psychologisch beleefde
men de bevrijding van deprimerend ker
kelijk dorpsleven, van schuchterheid in
het praten over geestelijke zaken en van
het belachelijk of lijzig vinden van het
zingen van kerkelijke liederen. 7. men
merkte, dat het goed was. als man en
vrouw, als baas en arbeider, als ouders en
kinderen, als „leek" en „geestelijke", als
orthodox en vrijzinnig enz., samen Kerk
te zijn. 8. men beleefde de kracht van het
geloof. 9. men voelde zich verplaatst in
de ruimte der Kerk.
Er zijn nog tfele vraagpunten en wie
de ogen niet gesloten heeft, ziet ook ge
varen. maar deze winstpunten zijn er niet
minder onmiskenbaar om. In provincies
waar Gemeenten al lange tijd verwelkt
en verdord schenen en predikanten een
schijnbaar hopeloze strijd streden tegen
ongeïnteresseerdheid en achteruitgang,
bleken de Kerkedagen plotseling aan te
slaan; ze werden er het begin van een
opleving.
Overal nodig
Er zal geen streek in Nederland zijn.
waar een opleving van het kerkelijke
leven onnodig wordt geacht. Van de pre
sentie van de Kerk mag in de ene streek
meer blijken dan in de andere, aan op
leving, verdieping en versterking dient
op alle plaatsen alle aandacht te
worden besteed, wil men althans kunnen
spreken van een levende Gemeente; het
tegendeel zou onmiddellijk heenwijzen
naar een slaaptoestand.
Voor de classis Leiden is daarom zo'n
„toogdag der Gemeenten" niet minder
belangwekkend. De commissies die de
Kerkedag zakelijk voorbereiden, hopen
dan ook, dat de gehele classis op tweede
Pinksterdag dan ook werkelijk in dit te
ken zal staan en dat allen zich persoonlijk
en samen „op weg" zullen weten.
Wij beschouwen dit artikel maar als
een introductie van de Kerkedag bij de
lezers en hebben ons opzettelijk onthou
den van het vermelden van concrete ge
gevens over de voorbereiding, de organi
satie en het verloop van de dag. Daar
over hopen wij over enkele weken te
schrijven, als de organisatorische lijnen
nog wat duidelijker zijn getrokken.
Zoals wij gisteren reeds uitvoerig berichtten, hebben gladheid van de
weg en steilte van de Louwbrug gistermorgen een grote vrachtwagen
met aanhanger uit Tholen in moeilijkheden gebracht. Na een uurtje
zwoegen wist de Leidse brandweer het gevaarte, dat dreigend boven
de waterspiegel wiebelde, weer een vaste basis onder de wielen te
geven.
Foto N. v. d. Horst
TN DE BOERHAAVEZALEN werd gisteravond een fototentoonstelling
geopend van de federatie van personeelsverenigingen, ressorterende
onder het ministerie van financiën. De collectie foto's en dia's, was samen
gesteld uit de inzendingen voor een landelijke, mobiele tentoonstelling.
Voordat de collectie werd samengesteld, werden de foto's en dia's ge
jureerd door de heren J. J. Hens, H, Baudert en J. Krom te Amsterdam.
Ook het werk van enkele Leidenaars werd bekroond.
In groep I ging een derde prijs naar
de heer J. J. Dcvilee. een vijfde prijs
naar de heren Jf. F. v. d. Blom en L.
Oostenbrug. In groep II behaalde de heer
H. Valentgoed een eerste prijs en de heer
B. S. A. Klop een tweede In groep III
kwamen de heren G. J. Winkler en J.
Lubbers voor een vierde prijs in aanmer
king.
Nadat de expositie eerst in Amsterdam
is geweest, was nu Leiden aan de beurt,
waar bij de opening reeds veel belang
stelling was van amateurfotografen en
anderen die zich voor de fotografie in
teresseren. De heer T. ten Hooven. voor
zitter van de Sleutelring (de Leidse kring
van ambtenaren bij het departement vaD
financiën) sprak over deze belangstelling,
die zich niet beperkte tot de ambtenaren,
zijn blijdschap uit in zijn openingswoord.
Hij verwelkomde in het bijzonder de
personeelsconsulent bij het ministerie
van financiën, de heer J. J. P. Hut. Hij
vond het prettig, dat mensen die in het
burgerlijk leven bij de meeste mensen
niet gunstig zijn aangeschreven vanwege
hun onplezierig beroep, zich op deze
toonstelling ook eens van een andere zij
de kunnen laten zien aan de buiten-
ZILFA PLEET
origineel
juweliersplee»
ROSSEM du CHATTEL
estrait 9S DRIESSEN
J. HOOGERVORST
Morschstraat 9
P. J. MAARTENSE
Hoogstraat 6
Fa. A. J. MANDERSLOOT
Donkersceeg 14
J. du PON
wereld, namelijk als zoekers
schoonheid.
De heer D. Schoorl, de
de federatie van personeelsverenigingen,
opende met een korte toespraak deze rei
zende tentoonstelling. In de expositiever-
trekken, zijn de foto's op smaakvolle wij
ze neergehangen. Het meest opvallende
van deze tentoonstelling is het grote ver
schil in opvatting, dat op fotografisch
terrein bestaat. Er zijn deelnemers die
op het kunstzinnige de meeste nadruk
hebben gelegd en andere inzenders die
de techniek tot het uiterste hebben uitge-
Na de oefening liet het jurylid, de heer
J. J. Hens, bij de projectie van enkele
ingezonden foto's 'n geluidsband draaien,
waarop het oordeel van de jury was vast
gelegd. Ten slotte zagen de aanwezigen
nog dia's van de leden. De tentoonstel
ling is vanmiddag nog geopend tot vijf
GEMEENTE LEIDEN
Officiële puhlikatie»
VERKIEZING LEDEN PROVINCIALE
STATEN
De voorzitter van het hoofdstembureau
voor de verkiezing van de leden van de
Provinciale Staten in kieskring III (Lei
den), brengt ter openbare kennis, dat dit
hoofdstembureau in een openbare zitting,
te houden op vrijdag 14 februari a.s., te
9.30 uur, ten stadhuize, zal beslissen over
de geldigheid der op 11 februari a.s. in
geleverde lijsten van kandidaten voor de
op 26 maart 1958 te houden stemming
ter verkiezing van de leden der Provin
ciale Staten van Zuid-Holland, alsmede
over de handhaving van de op die lijsten
voorkomende kandidaten.
Leiden, 8 februari 1958.
De voorzitter voornoemd,
F. H. VAN KINSCHOT.
Tussen
de
bladzijden
Monpti, stelt moderne jeugd
in een ander daglicht
LUXOR In de film Monpti speelt Romy Schneider nu eens niet als
een jonge keizerin, maar als een heel gewoon Parijs meisje van zeventien
jaar met dagdromen en jongemeisjes-idealen. Het is een rolprent, waar
door men ten hoogste wordt verrast en tot in het diepst van zijn hart
wordt ontroerd. Het voornaamste daarbij is echter, dat men onze moderne
jeugd niet banaal voorstelt, maar dat wordt getoond, dat er onder deze
„teenagers" nog zijn, die de weg naar het mysterie van het leven onbesmet
weten te vinden. Dat is een verademing.
de film kan beperken, want een bespre
king daarvan biedt al stof genoeg. Wij
kunnen ons bovendien niet aan de indruk
onttrekken, dat men op politiek gebied
meer in de film heeft willen leggen, dan
de makers erin tot uitdrukking hebben
willen laten komen.
De verrassing bestaat hierin, dat een
Duitse film volkomen een Franse sfeer
ademt. Natuurlijk het blijft een Duitse
film met net iets teveel nadrukkelijkheid
en gezochtheid om helemaal aannemelijk
te worden, maar als regisseur Helmut
Kautner het verhaal heeft ingeleid en
men eraan gewend is, dat Duitsers Parijs
laten herleven, hun camera als het ware
Parijs laten vertellen, krijgt men grote
bewondering voor deze prestatie. Want
Romy Schneider als het Parijse
meisje Anne-Claire in de film
Monpti.
dan blijkt, dat men de Franse toon toch
heeft weten te treffen.
De ontroering ligt in het verhaal naar
de roman van de Hongaar Gabor von
Vaszaxy over het Franse meisje Anne
Claire, dat een in Parijs wonende Hon
gaarse kunstenaar ontmoet. Zij doet groot
en rijk tegen hem, maar in wezen is zij
een arm meisje met een klein hartje.
De ontwakende liefde tussen deze twee,
de door haar opsnijderij veroorzaakte
verwikkelingen, de verwijdering, maar
ten slotte ook hét elkander weer vinden,
is hartvertederend. Het sentimentele
slot kan dit alles niet meer bederven.
Romy Schneider, die wij tot nog toe
hebben gezien als een lieftallig wezentje,
blijkt nu een werkelijke actrice te zijn en
ook Monpti, de held van haar dromen, de
23-jarige Horst Buchholz is een opvallend
talent. Dat Helmut Kautner een werk van
de hoogste kwaliteit heeft geregisseerd,
behoeft na het voorgaande geen betoog
(Verrassend e
i en ontroerend)
De 41ste
CASINO. De Russische film De 41ste,
die enkele jaren geleden in Rusland
werd opgenomen, is in de filmvakpers
aanleiding geworden tot vele speculaties,
die minder op film-technisch dan wel op
politiek terrein liggen. Sommigen meen
den in de film een duidelijke déstalini-
seringstendens te ontdekken en anderen
n van mening, dat De 41ste, een
terugkeer is naar het tijdperk, dat ge
ëindigd scheen bij de dood van Stalin.
J zijn van mening, dat men zich
beter tot de technische kwaliteiten van
Bar(bier)s
Een dokter nodig?
De zondagsdienst der huisartsen wordt
'"argenomen door de dokters Lahr,
Scbaefer, Teeuwen, Gaasbeek en Kort-
Welke apotheek?
Voor spoedreceplen zijn dit weekeinde
4e volgende apotheken geopend: apotheek
"lauwe Rijn, Nieuwe Rijn 18, tel. 20523;
tot zaterdagmiddag zes uur: Doeza-apo-
toeek, Doezastraat 31, tel. 21313.
Te Oegstgeest is geopend: apotheek
Oagatgeest, Wilhelminapark 8, tel. 26274.
W/TJ MOETEN deze week beginnen
met een bekentenis: wij zijn con
servatief.
Iedereen heeft nu het volste recht
ons bedroefd verwijtend aan te zien
en pijnlijk getroffen uit te roepen, dat
wij eerder kleur hadden moeten be
kennen. Maar wij zijn er zelf pas dins
dagmorgen 's morgens om. zeven mi
nuten vóór tien achter gekomen. En
ook voor ons was het een hele ontdek
king.
Tot dat gedenkwaardige ogenblik
hadden we onszelf weieens verteld,
dat wij progressief waren; in ogenblik
ken van onveantwoordelijke zelfver-
getenheid hadden we onszelf weieens
een avant-gardist genoemd. Maar dins
dagmorgen kwam de ontknoping.
Er is een meneer voor u en hij is
erg boos, zo vertelde ons de blonde
jongedame, die ons redactieleven om
tien uur met een kopje koffie pleegt te
verliohten.
Wij zijn gewend aan dergelijke
mededelingen; één van de grootste
moeilijkheden in ons leven is, dat er
zo heel veel mensen boos op ons wor
den, terwijl wij het toch zo goed
bedoelen.
Gelaten stapten we naar de hal.
Bent u de schrijver van dit stuk? zo
riep ons een heertje met autoritaire
stem ter verantwoording. In zijn hand
hield hij de loep-en-lens van de vorige
week en zijn verontwaardigde vinger
wees naar het stukje, dat wij hebben
geschreven over barbier Wijnbeek.
Wij konden weinig meer doen dan
schuldbewust knikken.
U schrijft hier „barbier", ging het
heertje diep teleurgesteld verder, u
hebt het vak hoog te houden.
Maar wij hebben in dat stukje het
woord barbier als eretitel bedoeld, sta
melden we onthutst.
Dat is geen eretitel, klonk het gepij
nigd, dat is compromitterend.
Terwijl we nog over dat moeilijke
woord nadachten, hoorden we een on
geduldig tikken op de krant: Maar u
zult er meer van horen. Dit nemen
we niet. Deze krant zal circuleren en
het bestuur zal er in worden gekend.
Al sprekend was het heertje de bui
tendeur genaderd, toen hij zioh, plotse
ling bezinnend, omdraaide: Weet u wat
het r
i is?
Nee, antwoordden we nieuwsgierig
en gretig.
U bent conservatief.
Het was een barre ontdekking voor
ons en dat zo plotseling, zonder de
minste voorbereiding.
Moedig
i de Leidse
ongetwij
feld veel meer bewondering hebben
gehad voor dat meisje, dat van de
week als eerste de trap beklom achter
de sociëteit Minerva aan de Vrouwen-
steeg, om daar als eerste vrouwelijke
studente de gemengde mensa te be
treden, die deze week is geëmanci-
Studentengeneraties achtereen heb
ben op de derde verdieping van het
studentenhuis slechts mannelijke
speurders naar wijsheid en wetenschap
met afwezige blik het stoffelijke om
hulsel van hun geest in stand gehou
den Maar toen na de brand van vorig
jaar de mensa geheel werd gemoder
niseerd, begonen de studenten eens op
de omgeving te letten en z|j kwamen
tot de ontdeking, dat z|j iets misten.
De wetenschap pleegt langzaam te
werk te gaan. maar ditmaal was men
er heel vlug achter: er moesten meis
jes in de mensa komen.
Zuchtend heeft Leiden een traditie
gebroken en zuchtend verleende het
Leidsch Studenten Corps dames toe
stemming zijn gebouw aan de achter
kant te betreden. En van de week
waagde het eerste meisje zich dapper
naar boven. Toen wij dinsdagavond in
de mensa aten, zaten er al zeven meis
jes en in de wandelgangen van de col
lege-gebouwen worden door meisjes
rilcnd plannen gemaakt het ook eens
te wagen
Wat heb je gisteravond gegeten? zo
vroeg een ondernemend historicaatje
woensdagmorgen.
Zuurkool met spek, antwoordden we
Gekookt spek?, vroeg ze griezelend
en ongelovig.
Het was heus erg lekker, probeerden
we nog, maar we wisten voor een ver
loren zaak te vechten. De mensa is ge
ëmancipeerd; nu de koks nog.
Hard
I^OCH ZOU de vrouw van de
werkgevende middenstander,
die in Oegstgeest granen pleegt
te verwerken tot dagelijks brood
(we zijn na dinsdagmorgen enorm
voorzichtig geworden met be
roepsaanduidingen) hebben ge
wild, dat zij zondag zuurkool met
gekookt spek op het menu had
gezet.
Maar zij wilde haar echtgenoot
en kroost verblijden met vermi-
■".ellisoep en kwam op het laatste
ogenblik tot de ontmoedigende
ontdekking, dat zij de balletjes
was vergeten.
Vermicellisoep zonder balletjes
is echter als een kus zonder kne
vel (oud-vaderlandse zegswijze)
en daarom ondernam zij een uit
gebreide speurtocht in haar pro
visiekast.
Juist toen zij had besloten haar
gezin uit te leggen, dat het een
heel bijzondere soort soep betrof,
die beslist zonder balletjes moest
worden gegeten, vond ze achter
een zakje bruine bonen, dat nog
uit de oorlog was overgebleven,
een blik, waarop stond vermeld,
dat er soepballetjes inzaten.
Vader, draai jij dit blikje eens
even open, zo vroeg de huisvrouw
zakelijk. En de werkgevende
middenstander nam argeloos de
blikopener en plantte hem des
kundig op de rand van het blik.
Het volgende ogenblik dacht
hij, dat er oorlog was uitgebro
ken. En ook zijn gezin meende,
dat aan de koude krijg een einde
was gekomen.
Er klonk een enorme klap en
drie werknemende middenstan
ders, die de wanden van een ka
mer met papier plegen te beplak
ken, waren gisteravond nog druk
bezig met drie plamuurmesjes:
We kunnen nog niets beginnen,
mevrouw, zeiden zij trouwhartig,
eerst moeten we de rommel van
de muur hébben, anders krijgen
we het nieuwe behang er nooit
goed op.
Gelukkig
D\,
VAN WIJNGAARDEN
heeft een gelukkige week achter
de rug. Want het Leidse Rijksmuseum
van Oudheden kon in zijn nog steeds
zeer bescheiden Voor-Aziatische afde
ling het kop-beeldje van koning Goe-
dea bijzetten.
Dit beeldje van zwarte dioriet moet
ruim vierduizend jaar oud zijn; ko
ning Goedea regeerde namelijk in
Mesopotamtë 2100 jaar vóór Christus.
Hij was een patriarchaal vorst, die de
laatste bloeitijd van de stad Lagasj in
luidde. Zijn stad leefde bij zijn troons
bestijging onder druk van de bezetting
der barbaren uit het Zagrosgebergte.
Doch deze druk was juist aan het af
nemen en van deze gelegenheid maak
te, koning Goedea gebruik zijn onder
danen voorspoed en welvaart te bren
gen.
Vredelievend en patriarchaal.
Ln de geschledboeken wordt hij be
schreven als een bescheiden en vrede
lievend vorst, die grote culturele be
langstelling had. En deze bescheiden
vorst heeft thans een plaats gekregen
in de bescheiden Voor-Aziatische af
deling van het Rijksmuseum. Tijdens
zijn leven maakte hij zijn onderdanen
gelukkig en veertig eeuwen na zijn
dood dr. Van Wijngaarden en mét deze
ongetwijfeld vele bezoekers, die door
dit gave, el echts zeer lichtbeschadigde
beeldje zullen worden getroffen.
Liefde
T^N DAN z|Jn wij genoodzaakt de
week met een droef bericht te be
sluiten. Zondagavond spoedde de or
ganist van de Marckcrk zich per motor
kerkwaarts en parkeerde z|jn auto
mobiele tweewieler op het pleintje
voor de kerk.
Toen de dienst was geëindigd en de
heer J. de Groot zich naar huis en
haard wilde begeven, vond h|j op z|Jn
motor een briefje geprikt met de
mededeling, dat de verkeerspolitie
hem had betrapt op verboden parkeren
en dat hem deswege een proces-ver
baal wachtte.
Nn is er inderdaad op dat pleintje
ergens een bord bevestigd, dat de
Romeinen b|j hun komst in Nederland
hebben vergeten weg te halen. Maar
goed, met deze vergeetachtigheid heeft
de Leidse verkeerspolitie niets te ma
ken, zodat z|) volkomen in haar recht
staat.
Maar ergens is het briefje toch on
gemakkelijk. Als w|j de Marekerk wa
ren uitgestapt en zo'n briefje op onze
motor hadden gevonden, zou het ons
wèl moeilijk zij" gevallen de Leidse
verkeerspolitie lief te hebben als ons
zelf. En onder meer om de noodzaak
daarvan in te zien gaan we naar de
kerk.
De Leidse verkeerspolitie kan echter
gerust z|jn: van de week hebben we
Iemand ontmoet, die organist De Groot
een kwartier na het briefje heeft ge
sproken. En volgens hem minde de
heer De Groot de Leidse verkeers
politie nog even sterk als vóór het
briefje, temeer daar dit sprak over een
„auto", terw|ji op het kerkplein toch
werkelijk een motor stond, zodat het
rechtscollege straks een gemakkelijke
taak zal krijgen.
Het zou echter teveel z|jn gevergd te
verwachten, dat de liefde door dat
briefje is toegenomen.
Het verhaal, dat zich aan het begin
van de Russische revolutie in 1917 af
speelt, is veel te overladen. Dit is daar
om zo jammer, omdat een beheerst en
beperkt scenario de uitstekende kwali
teiten van de film beter tot hun recht
had doen komen.
De Russen vertellen, hoe een afdeling
van het Rode Leger van de hoofdmacht
wordt afgesneden, een barre woestijn-
tocht moet maken om weer aansluiting
bij haar troepen te vinden, en ten slotte
nog het doel mist.
De scherpschutter van de patrouille is
een jong meisje, dat een gevangen ge
nomen officier van het Czaristisch leger
moet bewaken. Natuurlijk ontwikkelt
zich een idylle de op een onbewoond
eiland, waar de officier en het meisje
op het laatste deel van de tocht terecht
komen, opbloeit en tevens een dramatisch
einde vindt, wanneer Czaristische troepen
naderen.
Zoals men ziet, het verhaal is veel te
lang; het zou een ouderwetse Franse
roman enkele delen stof geven.
Deze lawine van gegevens op uiterst
knappe wijze verfilmd en van vele ver
rassingen heeft ons vooral getroffen door
de overrompelende wijze waarop de Rus
sen de „flash-backs" verzorgen. Wanneer
bijvoorbeeld in de vissershut de officier
aan het meisje het verhaal van Robinson
Crusoë vertelt, krijgt haar droombeeld
een fascinerend element, dat wordt be
reikt door bijna experimentele beelden,
die buiten de traditionele film vallen en
zeer suggestief werken.
Dergelijke ogenblikken van verrassing
zijn niet zeldzaam in de film, maar zij
verliezen hun kracht, doordat men het
verhaal teveel heeft uitgesponnen en
dit tevens soms vrij conventioneel is.
Ondanks dit falen maakt de film echter
nieuwsgierjg naar andere filmprodukten
uit Rusland.
(Knappe en overrompelende Russische
film).
Vrijgevochten
REX Een jongen, die pp dertienjarige
leeftijd medeplichtig is bevonden aan
doodslag, komt na drie jaar tuchthuis
straf weer thuis. Hij haat zijn ouders,
omdat hij van hen geen liefde ondervindt
en door niemand begrepen zou hij spoedig
weer tot kwaad zijn vervallen als daar
niet een sociaal-werker was, die zich over
hem ontfermt, bij wie hij zich kan uit
praten. En als dan ten slotte ook nog
een aardig, evenmin door haar omgeving
begrepen meisje in zijn leven komt, wei
dan is er toch weer uitzicht.
Dit is in het kort het verhaaltje van
de film Vrijgevochten, kennelijk een rol
prent actueel voor landen zoals Enge
land, waar men heeft te kampen met
een schrikbarende jeugdcriminaliteit en
waar de vraag naar de oorzaak hiervan
nog wel eens zal worden gehoord.
In zoverre de film aanduidt, dat deze
criminaliteit geen erfelijke oorzaak heeft,
maar dat vooral het milieu hier een hartig
woordje meespreekt, is hij nog wel aan
vaardbaar. Het is goed te bedenken, dat
de betrokken delinquenten in de grond
van de zaak slechts slachtoffer zijn van
hun omgeving, van het droevige feit, dat
zij, om welke reden dan ook, elk bewijs
van toegenegenheid en liefde'hebben moe
ten ontberen.
De gegeven oplossing is echter minder
overtuigend. Het belang van reclasse-
ringswerk en het hebben van een ver
trouwde vriend of vriendin mag nog zo
hoog worden aangeslagen, in de film ligt
het er allemaal een beetje te dik bovenop.
Ergens is het probleem wel aangevoeld,
maar de uitwerking ervan heeft men niet
aangekund. Zo is het een geforceerd ge
heel geworden, niet vrij van sensatie.
Onbevredigend).
Vloek van Frankenstein
LIDO. Er zijn al tal van filmversies
geweest van het verhaal over het mon
ster van Frankenstein. De rolprent De
vloek van Frankenstein kon er dus ook
nog wel bij. Baron Victor Frankenstein
is zo'n knap uitvinder, dat hij dode men
sen weer levend kan maken. Dat wil
zeggen: hij stelt zijn nieuw geschapen
mens samen uit verschillende anderen,
die het slachtoffer worden van zijn uit
vindersdrift. Daarvoor komt hij dan ln
de gevangenis terecht.
In de film ziet men Frankenstein bezig
met zijn luguber bedrijf en men ziet ook
het monster, dat hij dan zogenaamd tot
leven brengt. Als wij ooit een afkeer van
de filmkunst zouden krijgen, dan is het
wel door dit soort films. Want bij alle
onzin is deze rolprent zo onmenselijk, zo
immoreel en zo onchristelijk, dat we echt
gaan twijfelen aan de vermogens van de
keuringscommissie. Ook filmisch valt er
niets aan te beleven.
(Onzlnnlp gedoe).
Een (echte) Parisienne
TRIANON. De geprolongeerde film
Een (echte) Parisienne zou een vrolijk
en kleurrijk niemendalletje kunnen zijn
als daar Brigitte Bardot niet was, dlo
door de Franse filmmensen ten gerieve
hun portemonnaie als „seks-bom-
metje" wordt misbruikt, als begeerlijk,
onschuldig uitziend wezentje, dat hitsig
draaiend en wendend op de zinnelijkheid
het publiek moet speculeren. Jam-
dat men ervan is uitgegaan, dat alle
bioscoopb zoekers met verdrongen com
plexen rondlopen en geestelijk ongezond
zijn.
Moerwijks Operakoor
In de recensie van het Moerwijks
Operakoor in ons blad van gisteren ge
lieve men te lezen, dat het koor geen
grote moeilijkheden, doch grote moge
lijkheden in zich heeft.
