CHRISTELIJK
Einde van een Indonesisch
kerkelijk blad
Prol. dr. J. de Zwaan
overleden
vo/f
Plaats en taak van S.S.R. in de
Eindhovense studentengemeenschap
Een woord voor vandaag
Kanttekening
Dr. E. Diemer lector
de perswetenschap
BECKERS
De onbekende man
Geen uitverkoop
In het nummer van 27 decem
ber van het Gereformeerd Week
blad ons door de goede zor
gen van de uitgeverij Kok reeds
vorige week toegezonden
neemt prof. dr. H. N. Ridderbos
over de brief die ds. J. J. Oranje
te Djakarta als eindredacteur
van Contactaan de leden van
de Nederlandssprekende Gere
formeerde Kerken in Indonesië
(de vroegere classis Batavia van
de kerken in Nederland) heeft
toegezonden. Jlet blad is, zoals
men wee*, getroffen door het al
gemeen verbod van periodieken
die in het Nederlands gesteld
zijn. De brief die gedateerd is
op 12 december en het opschrift
heeft: „Broeders en zusters, le
zers en lezeressen van „Contact",
luidt:
QP ONS VERZOEK, of ons kerk-
blad mocht blijven verschijnen,
heeft de minister van voorlichting
wel toegestaan,» dat het mocht
verschijnen, alleen niet in de Ne
derlandse taal. Daarmee is het lot
van ons blad bezegeld. Een nader
verzoek is nog niet gedaan; de lec-
tuurdeputaten onzer kerken ver
gaderen D.V. maandag, 16 decem
ber. Het is niet te verwachten, dat
wij zullen overgaan tot een uitga
ve van „Contact" in de Indone
sische of Engelse taal. Het zou
waarschijnlijk aan zijn doel voor
bijschieten. Misschien kunnen we
nog wel eens een gestencilde
preek rondzenden.
We kunnen wel zeggen, dat het
blad „Contact" in de 11% jaar
van zijn bestaan, beantwoord
heeft aan zijn doel. Nu dit middel
ons uit de hand gelopen is, dienen
wij de nog ter onze beschikking
staande middelen tot onderling
contact te intensiveren.
HET IS JAMMER, dat een zo
grote onrust zich neeft meester
gemaakt van ons kerkelijk leven.
De Nederlandse leden maken aan
stalten om weg te gaan. Dan heb
ik het niet overdreven gezegd. Veel
werk, dat in en door onze kerken
werd gedaan moet blijven liggen.
Ieder, die in handel en bedrijf
werkzaam is. heeft genoeg aan
eigen zorgen en pikirans. Voor
ieder is er weer een ander pro
bleem. Daarbij moeten wij wel be
denken. dat het koninkrijk Gods
niet gebonden is aan de personen,
en zelfs ook niet aan de door ons
aangewende middelen. Het is al
zo vaak gebleken in de geschie
denis, dat God zijn werk in stand
houdt in het midden der jaren. Het
koninkrijk Gods bestaat trouwens
in de harten van mensen, die zich
verlaten op de genade van onze
Heiland en die daardoor in hun
gehele leven het burgerschap der
hemelen niet kunnen verlooche-
\700R ONZE Indonesische en
Chinese broeders en zusters (be
doeld zijn hier degenen, die zich bij
de Nederlands sprekende kerken
hadden aangesloten. Red.) breekt
er een moeilijke tijd aan. Mis
schien zijn er wel. die om de vei
ligheid zich liever zouden voegen
bij een Indonesisch-sprekende
kerk. Maar ik geloof, dat het ar
gument van de veiligheid niet he
lemaal goed is.
De gezinnen waar de Nederland
se cultuur overheersend is, kun
nen zo maar niet omschakelen op
een andere taal. Het is ook niet
nodig, dat wij in onze religieuze
uitdrukking en beleving worden
gedwongen in een richting, die te
kort doet aan onze wezenlijke be
hoeften. Zolang wij de Here het
best kunnen verheerlijken in de
Nederlandse taal, moeten wij dit
blijven doen. En waar de over
heid nog geen blijk gegeven heeft,
dat zij de vrijheid der kerk om
haar eredienst te houden in de
taal die zij nodig acht. beperken
gaat, mogen wij niet tot schade
van ons eigen geestelijk leven op
de ontwikkeling der dingen voor
uitlopen.
Het is gelukkig, dat de kerken
in Indonesia, die de Nederlandse
taal als voertaal hebben, toch In
donesisch rechtspersoon zijn en
als zodanig ook bekend bij de over
heid, haar bescherming genieten
en de voorbede voor haar opzen
den. Al zullen dus de Gerefor
meerde Kerken in Indonesia, zo
als het er nu voorstaat een ern
stige aderlating ondergaan, door
het vertrek van vele van haar
Nederlandse leden, zij blijven
toch bestaan en hebben, hoe
klein ook. nog altijd een taak
in het midden van de wereld.
Daartoe is echter ook nodig,
dat ieder lid van de gemeen-
zijn hoge
deze tijd bij-
tot het vurig
gebed voor heel de christenheid,
de christelijke activiteit in Indone
sië. Het verantwoordelijkheidsbe
sef voor het inzetten van al onze
krachten bij de volvoering van on
ze taak. ook onze kerkelijke taak,
moet worden versterkt. Wij moe
ten op dit punt onszelf onderzoe
ken en wij moeten anderen aan
sporen.
De gedachte dat wij nu de zaak
wel kunnen uitverkopen, moeten
wij ver van ons werpen.
Na melding gemaakt te heb
ben van blijken van medeleven
uit Nieuw Zeeland en Nederland,
vervolgt hij dan:
in de wereld
leven.
Nu kunnen wij in het geheel niet
zeggen, dat wij als kerkengroep
enige hinder of tegenwerking heb
ben ondervonden. Wij genieten als
kerkengroep nog steeds de volle
dige bescherming van de over
heid. Het zij met dankbaarheid
geconstateerd. Overal konden on
ze diensten gewoon doorgang vin
den.
De christelijke lagere scholen
zijn, op één na, in Djakarta van
taal veranderd op maandag, 16 de
cember. Zij zijn echter niet van
beginsel veranderd. De christelij
ke middelbare school zal echter
moeten worden opgeheven, met
dien verstande, dat er een S.M.A.
Keristen voor in de plaats komt.
Voor degenen, die al spoedig ver
trekken, zou ik willen zeggen: De
Here zegene u, en'Hij behoede u
op de reis! Voor degenen, die hun
zaak en al wat zij opgebouwd heb
ben moeten verlaten: De Here ge
ve u inzicht in alle dingen; Hij
alleen is de Heer van ons bezit.
Voor degenen, die onrecht lijden:
Het is beter onrechtvaardig be
handeld te worden, dan onrecht
te doen!
U allen in de genade van onze
Heiland aanbevelend, Uw ex-
eindredacteur, J. J. Oranje.
Beroepingswerk
met OSRAM
BESTRALINGSLAMPEN
ULTRA-VITALUX OF THERATHERM
(raadpleeg Uw arts)
QP 74-JARIGE LEEFTIJD is gisteren
overleden professor dr. J. de
Zwaan, oud-lid van de Eerste Kamer
voor de C.H.U. en oud-hoogleraar aan
de Rijksuniversiteiten te Groningen en
Leiden. Op 14 april jl. heeft prof. De
Zwaan zijn gouden ambtsjubileum ge
vierd als predikant der Ned. Herv.
Kerk.
Johannes de Zwaan werd op 26 juni
1883 in Den Haag geboren. Na zijn studie
in de theologie te Leiden werd hij op 14
april 1907 te Heemse (O) in het predik
ambt bevestigd. Twee jaar later promo
veerde hij cum laude tot doctor in de
theologie op een proefschrift, getiteld:
„Petrus en Judas, textuitgave met inlei
dende studiën en textuele commentaar".
Hij heeft daarna achtereenvolgens ge
staan te Oostloorn en Baambrugge. In
1912 werd hij benoemd tot buitengewoon
hoogleraar in het Grieks-Oosters chris
tendom aan de Rijksuniversiteit te Lei
den. In 1913 werd hij hoogleraar
«Sr I
In Groningen is prof. De Z' nn"
1929 gebleven. Hij was er o.m. lia van ae
gemeenteraad (van '24 tot '29) en lid van
Provinciale Staten van Groningen (van
'27 tot '29).
In dat jaar ging hij naar Leiden om
aan de Rijksuniversiteit aldaar de uit
legging van het Nieuwe Testament en
de oud-christelijke letterkunde te do
ceren. In die tijd gaf hij tal van ge-j
schriften uit over Bijbelse onderwerpen I
en Bijbelse studies. Hij schreef o.m. in
Duitse, Engelse en Franse tijdschriften.
De overledene is lid geweest van de
classicale besturen te Zwolle en Utrecht.
Hij was sedert de oprichting
GEREFORMEERDE kerken
Beroepen te Wieringen: kand. N. H.
Heiner te Ter Aar.
Aangenomen naar Sprang: kand. W. B.
van der Meulen te Amsterdam-Noord, die
bedankte voor Broek onder Akkerwoude,
voor Bozum en voor Oosthem.
Bedankt voor Diever: H. Veenstra te
had zitting in de commissie voor de ver- Veenwoudsterwal
taling van het Nieuwe Testament van het CHRISTELIJKE GEREF. KERKEN
Ned. Bijbelgenootschap en was sinds 1935Bedankt voor Zaandam: D. Henstra te
bibliothecaris van de „Pilgrim Fathers Oud-Beijerland.
Society". In 1938 nam prof. De Zwaan het' GEREFORMEERDE GEMEENTEN
initiatief tot de oprichting van de inter-Beroepen te Boskoop: J. B. Bel te
Krabbendijke, die bedankte voor Wol-
iationale vereniging van nieuw-testa-
mentici, die hem in 1947 te Oslo tot eer
ste voorzitter koos. In 1935 werd hij
ouderling van de Hervormde Gemeente
Voor en tijdens de bezetting maakte
prof. De Zwaan deel uit van de alge
mene synodale commissie der Ned.
Hervormde Kerk. In 1937 bracht de
C.H.U hem in de Eerste Kamer. Prof.
De Zwaan heeft zich echter niet her
kiesbaar gesteld. Hij was vice-voorzitter
van de C.H.U en maakte deel uit van
de hoofdredactie van het voormalige
dagblad „De Nederlander".
Bij de Paulusherdenking in 1952 in
Griekenland vertegenwoordigde prof.
De Zwaan de Nederlandse universi
teiten. Op 22 mei 1953 hield hij onder
grote belangstelling te Leiden zijn af-
scheidscollege na meer dan 40 jaar als
tot I hoogleraar werkzaam te zijn geweest.
faartsdijk.
REMONSTRANTSE BROEDERSCHAP
Aangenomen naar Rotterdam: mej. da.
G. S. Westerouwen van Meeteren te
Vlaardingen.
Op 55-jarige leeftijd is hedenmorgen
te Amersfoort overleden dr. P. C. van
der Horst, die sedert september 1951
rector was van het stedelijk gymnasium
,,Johan van Oldebarnevelt". Destijds
was hij zes jaar leraar in de klassieke
talen aan gemeentelijke lycea voor
meisjes te Rotterdam. De begrafenis is
donderdag om halftwaalf.
Advertentie
DAMPO GENEEST
verkoudheden
bijj^ader^ta
O.J.M.V. beperkt zich
Eerste openbare
vergadering
Na de uitreiking van de Unie-alma
nak sprak de rector magnificus prof. dr.
H. B. Dorgelo. Naast de vorming en
geestelijke verdieping in eigen vereni-
ging, zo zeide hij, moet de christenstu-
Onder grote belangstelling uit de j dent zich bewust blijven van zijn roe-
tamelijke SS R. heeft vrijdag- S, I iÏTAS
avond de afdeling Eindhoven der leven, zo besloot prof. Dorgelo zijn toe-
Societas Stndiosorum Reformato- !?raak,; "ori toegerust zijn tot rijn taak
1,1 1 niet alleen als vakman, maar ook als
rum haar eerste openbare verga-christen en hij moet ook in geestelijk
opzicht de leiding kunnén geven, die van
hem mag worden verwacht.
Troost, troost Mijn volk, zegt uw God. Spreekt tot hei
hart van Jeruzalem, roept het toe, dat zijn lijdenstiji
volbracht is, dat zijn ongerechtigheid geboet is, dat het uit
de hand des Heren dubbel ontvangen heeft voor al zijn
zonden.
Hoor, iemand roept: Bereidt in de woestijn de weg dejj
Heren, effent in de wildernis een baan voor onze God. Elk!
dal worde verhoogd en elke berg en heuvel geslecht, en hel
oneffene worde tot een vlakte en de rotsbodem tot een
vallei. En de heerlijkheid des Heren zal zich openbaren, en]
al het levende te zamen zal dit zien, want de mond des!
Heren heeft het gesproken.
Klim op een hoge berg, vreugdebode Sion; verhef uvi
stem met kracht, vreugdebode Jeruzalem; verhef ze, vrees
niet; zeg tot de steden van Juda: Zie, hier is uw God! -Zie,
de Here zal komen met kracht en Zijn arm zal heerschappij
oefenen; zie, Zijn loon is bij Hem en Zijn vergelding gaal
voor Hem uit. Hij zal als een herder Zijn kudde weiden, in
Zijn arm de lammeren vergaren en ze in Zijn schoot dragen
de zogenden zal Hij zachtkens leiden.
(Uit Jesaja 40)
EERVOL EN ZINVOL
ven te veel technische en organisatori
sche bezwaren. Ook speelt bij de over
wegingen een rol de bestedingsbeper
king en de moeilijke situatie van de
bondsfinanciën.
Op woensdag 14 mei zal het congres
beginnen met een behandeling van de
jaahv'erslagen. Des avonds is er dan
naar traditie een ontspanningsavond. Op
Hemelvaartsdag zelf zet het congres
van het C J.M.V. zich na de kerkdienst
aan de bespreking van het principe van
een fusie met de meisjesbond.
Benoeming aan de V.U.
DR. E. DIEMER, hoofdredac-
teur van ons blad, is benoemd
tot lector in de perswetenschap
aan de Vrije Universiteit.
Diemer, die in de journalistieke
wereld een bekende figuur is. werd
14 augustus 191 f in Rotterdam geboren.
studeerde aan de Vrije Univer
siteit, waar hij in 1936 zijn doctoraal
en in de rechtswetenschappen af
legde. Op 5 november 1937 promoveerde
dr. Diemer bij prof. mr. A. Anema tot
doctor in de rechten op het proef
schrift getiteld: „Vrijheid van druk-
P Tegelijk met hem promoveerde zijn
echtgenote, mevrouw F. T. Diemer-
Lindeboom, tot doctor in de rechten
?n dissertatie, getiteld ,,De ontwik
keling van het strafstelsel in Sowjet-
Rusland".
Sedert 1 januari 1946 is dr. Diemer
hoofdredacteur van ons blad. In de
uitoefening van deze functie komt geen
ijziging.
Hiernaast vervult dr. Diemer nog tal
an andere functies. Zo is hij
xirzitter van de Federatie van
derlandse journalisten, voorzitter
Geen bondsdag maar een 'dering gehouden in aanwezigheid
van de rector magnificus der
]S COngreS (Eindhovense hogeschool, prof. dr.
H. B. Dorgelo. Alle andere afde-
In plaats van de traditionele bonds-1 lingen der S.S.R. deden zich op
«?taSddC.5eM.Vhrïei»8 eeïAweedaags I deze vergadering vertegenwoor-
gres te Amsterdam. Aan een feest digen.
In zijn openingswoord heeft de
praeses gesproken over de plaats van
de S.S.R.E. in de Eindhovense studen
tengemeenschap. Er heerst nogal wat
misverstand. Aan de ene kant wordt
met name in de r.k. pers me
nigmaal de S.S.R.E. het verwijt ge
maakt, iat zij de in Eindhoven leven
de eenheidsgedachte door een ge
ïsoleerd bestaan tot een holle leuze
maakt. Anderzijds wordt de S.S.R.E.
vaak naar een isolement gedrongen,
welke aandrang een gevolg moet zijn
van gebrek aan kennis omtrent de
mogelijkheden in de Eindhovense stu
dentengemeenschap.
De leden der S.S.R.E. nemen allen
ten volle deel aan het algemene stu
dentenleven. De S.S.R.E. is in Eind
hoven een zelfstandige eigen organi
satie, natuurlijk, maar dit is geen be
letsel om als christenstudent met een
eigen opdracht positief deel uit te ma
ken van die ene studentengemeen
schap.
Dr. F. H. von Meyenfeldt uit Leiden
heeft een historische beschouwing gege
ven over het ontstaan en de groei van
de universiteiten en hogescholen. Het
was eertijds een gesloten gemeenschap,
te vergelijken met de gilden, waarbin
nen men eigen tradities had en studeer
de om de „meesterstitel" te verkrijgen.
Terugverlangen naar die gesloten ho
geschool, zo zeide dr. von Meyenfeldt,
is pogen de klok terug te zetten. Een
gezonde differentiatie is gewenst. Met
name voor een vrij studentenleven,
waar de vriendschap wordt beleefd van-
111
lid
de Persraad"
Tucht, vice-voorzitter van het Interna
tionale werkgemeenschap voor protes
tantse informaties, bestuurslid van de
Vereniging voor middelbaar onderwijs
en voorbereidend hoger onderwijs op
gereformeerde grondslag te Rotterdam
en lid van de commissie van toezicht
van de christelijke middelbare meisjes
school in deze plaats.
Vele jaren is dr. Diemer secretaris
penningmeester van de Calvinistische
ing geweest.
DE SUPERIEURE ONAFBRANDBARE LAK WORDT
TIJDENS DE GEHELE LEVENSDUUR VAN UW
VOORTAAN TEN VOLLE GEGARANDEERD
Onze hoofdredacteur vergeve het
ons dat wij, zonder zijn voorkennis,
dit artikel plaatsen in de kolommen
die gewoonlijk voor hem zijn ge
reserveerd: zijn benoeming tot lector
in de perswetenschappen aan de
Vrije Universiteit te Amsterdam is
daarvan de oorzaak. De redactie van
onze bladen heeft er namelijk be
hoefte aan hem juist op deze plaats
haar gelukwensen aan te bieden;
en de redactie niet alleen maar allen
vermoedelijk, u als lezer incluis, die
■zich met onze bladen verbonden
voelen. Het is een eervolle benoe
ming die ons allen met een zekere
trots vervult.
Echter niet aellen trots deze
benoeming wekt ook verwachtingen.
Aan vele universiteiten reeds wordt
het vak perswetenschappen onder
wezen; algemeen is thans wel het
inzicht dat voorlichting aan het
publiek via de persórganen een
wetenschap geworden is. Van de
ontwikkeling van die wetenschap
dient ook de christelijke pers te
profiteren. Sterker nog: van onze
christelijke visie uit zal aan die ont
wikkeling mede leiding gegevei^
dienen te worden. En daarom is de!
benoeming van dr. Diemer tot lectori
niet slechts eervol maar ook zinvol,]
Het is duidelijk dat hij hiermee
een zeer zware taak op zijn schou
ders neemt. Maar ook is duidelijk
dat hij hiervoor de aangewezen
figuur is. Zijn brochure ter gelegen
heid van onze propaganda-actie in
september was er (weer) een bewijs
van dat hij verder da nwie ook is
doorgedrongen in de problematiek,
van de voorlichting in het algemeen
en van de voorlichting op een
christelijke verantwoorde wijze in!
het bijzonder. Bescheiden als hij is
betitelde hij deze brochure met
„enkele opmerkingen" het zal
thans zijn taak zijn die opmerkingen'
verder uit te werken. De christelijke
pers heeft deze fundering hard nodig;
en zij wacht vol vertrouwen af.
En nu laten we dan weer de
ruimte over aan onze hoofdredac-'
teur. Een ruimte die hij (het zij ten
overvloede vermeld) ook in de
toekomst zal blijven vullen.
49.
„Wel, op sommige plaatsen is er drijfzand en
op andere plaatsen zoekt de vloed zich een weg
langs de kanalen, waar je het helemaal niet ver
wacht en zo zou het kunnen gebeuren, dat je je
bij hoog water eensklaps ingesloten vindt, met
de zee voor en achter je."
Jess keek naar de uitgestrekte open zandvlakte
voor hen. „Hier zou toch zeker niemand door de
vloed „verrast" kunnen worden? Men kan het
water hier mijlenver zien aankomen."
„Bij daglicht," zei Petra.
„Het was toch niet in donker, dat je Liane in
de Warrens vond?"
„Het was laat in de middag en het was al bijna
donker, toen ik haar in de duinen aantrof. Ze kon
niet meer terug langs de weg, waar ze langs ge
komen was. Ik moest haar de weg terug wijzen'
zei Petra stug. „Ik legde haar uit, dat je gemak
kelijk in gevaar kunt komen."
„Kreeg je de indruk, dat Liane je die waar
schuwing kwalijk nam?"
„Ik weet niet of het dat was of dat ik haar
aan het schrikken gemaakt had. Ze luisterde nau
welijks naar wat ik zei, hoewel ze heel beleefd
ja en nee zei, toen ze besefte, dat ik het goed be
doelde. Ik wist, dat haar gedachten er niet bij
waren toen ik haar waarschuwde,, dat binnen een
fiaar weken springvloeden te verwachten zijn. Ik
iep met haar mee, tot ze buiten gevaar was en
daarna heb ik haa niet meer gezien."
„Bedankt, dat je me dit verteld hebt, Petra,"
zei Jess na een korte stilte.
„Ik dacht," zei Petra, „dat iemand, die haar
beter kent dan ik, haar ook diende te waarschu
wen. Mijnheer Forester bijvoorbeeld. Naar hem
*ou ze toch zeker wel luisteren." Bezorgdheid
voor Liane deed Jes scherp spreken.
door
Jane Arbor
..Misschien dacht ze, dat ik er niets mee te ma
ken had," zei Petra schouderophalend. „Maar
het is heus beter, dat ze zich niet alleen in de
Warrens waagt."
Jess had medelijden met Liane, die een eenza
me plek gezocht had, waar ze haar trots kon
afleggen; waar ze haar verborgen strijd tegen
haar verlangen naar Peter even kon staken;
waar ze misschien zelfs in alle eenzaamheid
kon huilen om een reden, die niemand mocht
weten. Dat nam niet weg, dat ze niet achteloos
mocht omspringen met haar eigen veiligheid.
Toen Jess er met Liane over praatte, werd ze
dom
gehandeld had en dat ze zich niet meer in ge
vaar zou begeven. Jess was overtuigd, dat ze
niet meer alleen naar de Warrens zou gaan.
Een paar dagen voor Michael zou komen lo
geren, stak een ijskoude noordoostenwind op en
Jess, die zelfs in haar warme winterjas nog hui
verde, begreep aanvankelijk niet, waarom ieder
een er zo op gesteld was, dat de vorst het week
einde zou aanhouden.
Mevrouw Boss, die haar een schaal vers ge
bakken koekjes kwam brengen, toen ze haar thee
nuttigde voor het haardvuur in haar zitkamer,
lichtte haar in.
„Vanwege het schaatsenrijden natuurlijk
vertelde ze. „Als de vorst aanhoudt, zullen de j 'maanden
uiterwaarden van de rivier bevriezen en dan aangeeft,
gaat iedereen schaatsenrijden, jong en oud. Kunt De heer Rang
u ook schaatsenrijden, Zuster? Anders zult u
niet kunnen meedoen aan de pret, want we gaan
allemaal naar het ijs."
„Toevallig kan ik het," vertelde Jess. Ze her
innerde zich de strenge winter van haar eerste
jaar in het ziekenhuis en hoe Michael haar
schaatsenrijden geleerd had op de vijvers van
het Regents Park.
Nad.en was ze f'P Kaatsen op Eïïïïrii»
overdekte ijsbanen. Ze besloot Michael op te bel-1
Jubilea predikanten
Nederlandse Hervormde Kerk, zijn 55-
jarig ambtsjubileum herdacht.
Ds. De Bode, dje zijn ambtelijke loop- i
baan begon in het Drentse Schoonoord,]
was van 1909 tot 1916 voorganger te Düs- j
seldorf van de protestantse Nederlan-
ders in het Rijnland en in Westfalen,
daartoe aangezocht door de algemene1
synode der Hervormde Kerk. In 1916
verkreeg hij ontslag met behoud van!
de bevoegdheden van een emeritus pre-]
dikant. Twee jaren was ds. De Bode di-l
recteur van een herstellingsoord voor
drankzuchtigen te Beekbergen, tot 19391
was hij predikant-directeur van het her-]
vormde diakonessenhuis te Rotterdam.
In1942 keerde ds. De Bode terug als
dienstdoend predikant. Hij diende tot]
1946 de hervormde gemeente van Hel-1
Ds. J. T o 1 s m a te Zeist, emeritus
predikant van de christelijke gerefor-|
meerde kerk van 's-Gravenmoer, werd
zaterdag 85 jaar.
Ds. Tolsma kwam uit een Leeuwar-I
der r.k. gezin en ging eerst op gevor-|
derde leeftijd theologie studeren. Hij
diende de chr. geref. kerken (toen nog:
gemeenten) van Aalten (1915), Zeist
(1919), Zaamslag (1924) en 's-Graven
moer (1042). In 1948 ging hij met eme
ritaat.
Nieuwe secretaris van de
Civitasraad der V.U.
(Van een onzer redacteuren)
Directeuren der Vereniging voor hoger]
onderwijs op gereformeerde grondslag,
die de Vrije Universiteit besturen, hebben
de heer J. F. Rang, jur. drs., benoemd'
tot secretaris van de civitasraad der
universiteit en tot secretaris van de com-,
missie voor de buitenlandse betrekkingen.
In de civitasraad hebben zitting ver-:
tegenwoordigers van directeuren, curato
ren, de academische senaat, de organi-
satie der afgestudeerden en van de
studentenraad. Hij behartigt de algemene
belangen van en de sociale voorzieningen
voor de studenten en bespreekt voorts
alles wat de academische gemeenschap
ten goede kan komen. De heer Rang
volgt als secretaris van de raad mr. C. A.
van Swigchem op, die jaren deze functie
heeft vervuld, maar haar heeft neerge
legd wegens zijn werkzaamheden als
directeur van het bureau van de acade
mische senaat.
Als secretaris van de commissie voor1
buitenlandse betrekkingen volgt de heer
Rang eveneens mr. Van Swigchem op.
In déze functie zal hij o.m. redactie-secre
taris zijn van „Free University Quaterly", I
een in het Engels gesteld tijdschrift voor
het buitenland, waarvan men hoopt dat
het binnenkort metterdaad om de drie
erschijnt, zoals de naam
VERKLARING MET WEINIG
PERSPECTIEF
■■PB. hij studeerde
rechten (vrije studierichting) aan de
V.U. Hij zal op 1 februari in functie i
ONDERWIJS BENOEMINGEN
Benoemd tot onderwijzeres aan de
c.v.o.-school te Heerenveen: mevrouw H.
A. Kwast-van der Ploeg te Drachten
(tijd.): aan de Koningin Julianaschool te
Zaandam: mejuffrouw G. Greebe
j^EN .van de ernstigste zaken in de
regeringsverklaring over Indo
nesië is, dat zij weinig perspectief
vermag te bieden. Zij loopt uit op
de onverholen erkenning, dat de ba
sis voor een gesprek uitermate smal
is geworden.
Dit is dan de sombere conclusie. De
redenering die tot deze conclusie
leidt is evenredig somber. Ontrafeld
wordt de motivering, dat wat nu in
Indonesië gebeurt door de teleur
stelling over Nieuw-Guinea zou zijn
ingegeven. In werkelijkheid ligt het
alles in dezelfde lijn van wat zich
sinds de overdracht van de soeverei
niteit heeft afgespeeld. Voor de In
donesische regering behoort alles
nog tot de opzegging van de overeen
komsten der rondetafelconferentie.
De lijst zoals de geschiedenis deze
te zien heeft gegeven is overigens
opmerkelijk genoeg. Eerst heeft
men ginds de federale structuur van
de Indonesische republiek onwettig
teniet gedaan. Daarna zijn vele an
dere afspraken van de unie met Ne
derland gesaboteerd. Vervolgens
zijn er processen gekomen tegen on
schuldige Nederlanders. Uit 1954 da
teert het niet ondertekenen van het
moeizaam bereikte protocol; uit 1954
ook de eenzijdige opzegging van de
overeenkomsten met Nederland en
schrappen van alle financiële ver
plichtingen.
Deze al lange lijst moet worden aan
gevuld met wat thans in Indonesië
gebeurt Tegenover zo grote wille
keur kan men in redelijkheid bitter
weinig beginnen. Het Is één com.
plex van gedragingen, die volken
rechtelijk volstrekt onrechtmatig
zijn. De duidelijke opzet is, dat aan
Nederlandse bedrijven in Indonesië
het werken onmogelijk rnoet worden
gemaakt, alsmede voor de Neder
landers zelf het leven daar. Perso
nen en bedrijven zijn er gelijkelijk
het voorwerp van ergerlijke plage
rijen.
Hoever de Indonesische regering met
deze plagerijen gaat, wordt in de
verklaring van onze regering nog
eens weer uit de doeken gedaan. De
Indonesische regering wil, dat de
Nederlanders het land verlaten.
Maar tegelijk heeft ze, buiten Dja
karta zelf, alle Nederlandse consu
laten gesloten. Een kind kan begrij.
pen, dat*juist de sluiting van de con
sulaten de Nederlanders, die onner
de huidige omstandigheden heus
wel willen vertrekken, voor allerlei
nieuwe problemen plaatst.
Beschamend en feitelijk vernederend
is, dat hiertegenover geen enkel pro
test onzerzijds schijnt te helpen, ja
dat de Indonesische regering het
zelfs niet nodig acht, op tal van pro
testen enig antwoord te geven.
De regeringsverklaring vermeldt dan
onze benadering van de Nato. Dit is
gebeurd binnen het kader van de
verplichting tot onderling raadple
gen over politieke kwesties die voor
de Nato-landen in het algemeen van
belang moeten worden geacht.
Hier kan de regeringsverklaring ook
een lichtpuntje brengen, al is het
klein: er is binnen de Nato begrip en
solidariteit gevonden, alsmede ern-
stige bezorgdheid over wat ginds ge- j
beurt. Helaas hebben dat begrip, die
solidariteit en die ernstige bezorgd-
heid ook nog niet iets bewerkt, wat j
zou kunnen worden aangemerkt als
het begin van een keer ten goede.
Over wat de Verenigde Naties hier
ten goede zouden kunnen doen, is
onze regering sceptisch gestemd. Zij
heeft daar haar redenen voor. De
Verenigde Naties hebben tot dusver
illeen blijk gegeven, onze betrek
kingen tot Indonesië te kunnen be
derven.
Niettemin is van de zijde onzer re
gering de aandacht van deze verga
dering van staten op de vijandelijke
acties der Indonesische regering ge
vestigd alsmede op de duidelijke
schendingen van internationaal recht
•n van volkenrechtelijke normen. Ook
onze verwachtingen zijn daaromtrent
aan de bescheiden kant.
Onder deze omstandigheden rest
weinig anders dan dat de evacuatie
van Nederlanders uit Indonesië in
zo snel mogelijk tempo voortgang i
vindt. Dat daarbij geen financiële
belemmeringen mogen gelden, laat
zich verstaan Het is nu veelal een
zaak van eenvoudig lijfsbehoud.
Dat door dit alles het Indonesië zelf
is, dat zich het diepst in de vingers
snijdt we zouden ons bijna gene
ren het nog eens te herhalen. Niet
temin blijft het de harde waarheid.
mometer met evenveel spanning in h&t oog
alle anderen.
Michael kwam met de trein naar Crane er
kon hem met de auto afhalen, toen ze een
zoek gemaakt had in het dorp. Hij sprong
vaarlijk met zijn schaatsen zwaaiend uit de trein
en ogenschijnlijk had hij niet meer bagage j
dan wat hij in de ruime zakken van zijn sport-
jas gepropt had. Hij begroette Jess niet zoals
gewoonlijk met de broederlijke kus op de wang
waaraan ze nimmer aanstoot genomen had, maar
nam haar beide handen en zijn ogen straalden
van het genoegen, haar weer te zien.
Jess had, terwijl ze op zijn^begroeting wacht
te, een kort knikje gekregen van Jane Bretton,
die uit dezelfde coupé stapte. Jane bleef op het
perron staan en wenkte de enige witkiel van
het stationnetje, dat hij haar koffer moest komen
halen. Intussen nam ze Michae) op en sloeg hun
begroeting met ongeveinsde belangstelling gade.
„Wie is die zuursnoet?" vroeg Michael, toen
hij zijn kaartje afgegeven had.,,Ik zag, dat jul
lie elkaar kenden."
(Wordt vervolgd)
PROF. DE ZWAAN HEENGEGAAN
Alvorens te beslissen doet U ver
standig ons uitvoerig Prospectus
STAATSEXAMEN,H.B.5.of MULO-
OPLEIDING aan te vragen
IJ ET heengaan van prof. De Zwaan
treft ons. Wel was voor zijn ons
het meest toesprekende functies en
ambten langzamerhand het woord
je „oud" verschenen, maar zijn
veelzijdige werkzaamheden liggen
ons nog te helder in de herinnering,
dan dat we ook aan dat woordje
„oud" niet telkens weer even moes
ten wennen.
Zijn werkzaamheden en zijn .per
soon. Bij prof. De Zwaan vormden
zij een duidelijke twee-eenheid. Geen
wonder: zijn persoonlijkheid, die
gelijkelijk getuigde van innemend
heid en van beslistheid, drukte op
zijn arbeid een onmiskenbaar stem
pel.
De voornaamste werkzaamheden
van prof. De Zwaan hebben gelegen
op het terrein van~ de theologie en
van de politiek. Alleen voor de op
pervlakkige beschouwer moet dit
een vreemde combinatie zijn. In de
wijze waarop prof. De Zwaan beide
beoefende, lag een goed verstaan
bare harmonie.
Theologie en politiek. Meer dan
veertig jaar is hij hoogleraar ge
weest. Men stelle zich de invloed
voor, die hij vanuit dit ambt op een
lange reeks van studentengeneraties
heeft geoefend. En daarnaast de po
litiek.
Van bijzondere waarde is het, wan
neer een erudiet geleerde als prof.
De Zwaan was zich bewust is, dat
de politiek een leder nodig heeft,
ook de hooggeleerde.
De roep van de politiek is door
prof. De Zwaan beantwoord en er
is alle reden, hem ook in dit opzicht
in dankbaarheid te gedenken.
