DAG DER SCHANDE
Een loerende periscoop Pearl Harbours uur heeft geslagen..
ZATERDAG 21 DECEMBER 1957
HET WAS TIJD VOOR DE VLAGGEN-
PARADE OP PEARL HARBOUR. TIJD
VOOR DE MUZIEKKORPSEN. VOOR
DE HOORNBLAZERS EN VOOR HET
HIJSEN VAN DE VLAGGEN. DE MAN-
NEN, DIE STONDEN TE WACHTEN
OM HET RITUEEL TE VOLBRENGEN
WISTEN NIETS VAN DE ONTELBARE
SEINEN OP DE RADAR OF VAN EEN
VREEMDE ONTMOETING BUITEN
DE HAVEN. TOEN ONTDEKTEN ZE
ZWARTE PUNTJES IN DE LUCHT....
Bommen slaan in
maar de kapel
speelt door
ZELFS nog voor de Japanse
bommenwerpers naar het
dek van de vliegkamp
schepen waren gebracht,
verkeerden de schepen in Pearl
Harbour reeds in gevaar. Een
plan, dat was uitgewerkt door
luitenant ter zee der eerste klasse
Naogi Iwasa, hoofd van de spe
ciale Japanse marinecommando's,
werd in praktijk gebracht.
Iwasa was de voorvechter van1
de „dwergduik
boot". Hij had
veel tegenstand
hij het opperbevel
moeten overwin
nen om zijn nie
tige scheepjes bij
de operatie inge
schakeld te krij
gen. De admiraals
vreesden, dat de
onderzeebootjes
zouden worden
ontdekt en de
aanval ontijdig
I zouden onthullen.
Maar Iwasa haal-
de hen over. Ze
gingen ermee ak-
koord, dat vijf dwergonderzeeërs
door errote onderzeeboten
het gebied rond Pearl Harbour
zouden worden gebracht
trachten door de verdediging heen
te breken. Elke dwergboot had
I een bemanning van twee koppen,
I die gedurende een jaar voor
hun speciale werk waren opgeleid.
En elke onderzeeboot had twee
'orpedo's.
Ontdekt door
j mijnenveger
Even buiten Pearl Harbour
I kleine Amerikaanse mijnenveger Condor
heen en weer. Het was 3.42 uur toen de
officier van de wacht vaandrig R. C.
I McOloy plotseling een vreemde golf op-
merkte. Ze was minder dan 100 meter
verwijderd en Liep langzaam uit naar de
I Condor. De golf bewoog zich in de rich
ting van de haveningang. Ze was spoedig
nog maar 50 meter ver ongeveer 1000
meter van de boeien bij de ingang. Toen
zwenkte ze plotseling in tegenovergestel
de richting. Om 3.58 uur vertelde de sein-
lamp van de Condor het nieuws aan de
torpedoboot jager Ward die in de nabij-
i head op patrouille was: „Een onderzeeboot
in zicht, westelijke koers, snelheid negen
knopen".
De boodschap kwam by luitenant
ter zee tweede klasse Oscar Goepner,
een jonge reserve-officier, die juist
de wacht had overgenomen. Hy wekte
de commandant luit. ter zee der eerste
klasse William W. Outerbridge. Toen
deze het bericht van de Condor had
gelezen liet hy onmiddellijk alarm
slaan. De mannen haastten zich naar
hun gevechtsplaatsen en gedurende
het volgende half uur sloop de Ward
heen en weer, terwijl de uitkijken en
luisterposten ingespannen zochten naar
enig teken van de onderzeeboot. Om
4.43 uur werd het alarm opgeheven
en de meeste leden van de bemanning
kropen ter kooi. De normale wacht
bleef oplettend uitkijken.
Vier minuten later begon de poort I
het amti-torpedonet, dat de haveningang
afsloot, open te draaien. Dit nam acht
tot tien minuten ii
slag en het was reeds
4.58 toen onderofficier
Powell in het logboek
schreef: „Poort open
witte lichten".
Om 5.08 gleed de
mijnenveger Crossbill,
die tezamen met de
Condor had gewerkt
naar binnen. Normaal
gesproken zou de poort
direct weer gesloten
moeten worden,
ln de nachtelijke
altijd gebeurde, i
de Condor stond e
eens op het punt bin
nen te lopen en
scheen derhalve niet
de moeite waard het
riet eerst nog te slui
ten. Om 5.32 was ook de Condor veilig
binnen, maar nog bleef de poort open. De
sleepboot Keosanqua moest om 6.15 uur
passeren en opnieuw scheen het sluiten en
openen en weer sluiten de bemanning
van het wachitschdp overbodige moeite toe
Vreemd voorwerp
De Keosanqua n\oest het voorraadsehip
Antares ontmoeten en een sleep, een
len bark, overnemen. Het was toen
uur en de Antares was reeds in zicht
met de bank ongeveer 100 yards achter
De Ward dobberde op ongeveer een mij
afstand en een marine vliegtuig trok cir
kels in de lucht, net alsof het iets in het
vizier had.
Matroos H. E. Raenbig. de roerganger
van de Ward, keek ook naar iets. Toen
de Antares uit het zuidwesten opdoemde
eri voor de Ward langs koers zette naar
de haven, bemerkte hij plotseling een
vreemd zwart voorwerp, dat vast gemaakt
scheen aan de sleeplijn tussen de Antares
en de bark. De schepen waren op een af
stand van ongeveer een mijl en daarom
vroeg hij de kwartiermeester H. F. Gearin
om met zijn verrekijker het voorwerp te
observeren. Gearin zag onmiddellijk, dat
het ding niet aan de sleeplijn hing maar
:ijn standpunt af in het verlengde
zocht een oogje in
het zeil te houden.
Dat deed Gearin
en een minuut
later zei hy te ge
loven dat het een
commandotoren
was. Ze scheen in
plan was achter de
bark de haven bin-
Goepner behoefde
tuigd te worden.
„Kapitein, kom od
de brug", schreeuw
de hij. Outerbridge
sprong uit zijn kooi
kaartenkamer,
;en ochtendjas
kwam bij de
Het
6.40 i
Outerbridge zette
de machir.etelegraaf
op volle kracht voor
de oude Ward
sprong naor voren.
:ijn snelheid opvoe
dende van vijf tot
ien en daarna tot
5 knopen. „Bak
boord" riep hij tot
Raen-
de t
5 Lag.
Het bevond zich dus aan de andere kant
van de Antares. Hij maakte luitenant
Goepner erop opmerkzaam die meende,
dat het een boei was, maar hem wel ver-
Bommen en torpedo's slaan in
De Amerikaanse vloot wordt
zwaar gehavend.
het
1918 daterende casco
kreunde toen het
sterk naar bakboord
bridge, richtte het overhelde. Outenschip
recht naar de opening tussen de bank en
de toren diie nu ongeveer 400 m ver wanen.
Op dat moment wend men ook op de Amta-
res wat ge waan - de seinlamp fiiMckerde ten
minste het nieuws, dat men meende ge
volgd te worden. En van boven af liet
het marinevliegtuig twee rookbommen
vallen om de positie van de onderzeeboot
aan te geven.
Voor de vaandrig William Tanner de
piloot van het vliegtuig, was het enkel
een daad van de barmhartige Samaritaan
Zijn eerste reactie was: „Een onder
zeeër in nood". Toen zag hij dc Ward in
die richting opstomen. Snel dook hij naar
beneden en wierp zijn twee rookbommen.
Dat zou de Ward helpen bij de reddings
pogingen.
Bommen vallen
Maar de Ward had geen merktekens
nodig. De onderzeeër was nu aan stuur
boord en wees loodrecht op het schip. 2e
draaide af; de toren was nu ongeveer
een halve meter boven water. In de golf-
dalen vingen de mannen een glimp op van
de sigaarvormige romp.
„Open het vuur" beval Outerbridge.
Ze waren nu op slechts 100 meter afstand
en de eerste granaat trof juist op de
plaats waar de toren het water raakte.
De onderzeeër scheen even te wankelen,
maar voer toch door. Ze was nu geheel
langszij en matroos Louis Gerner had
tijd genoeg om de stompe periscoop waar
te nemen. Toen was ze reeds voorbij,
draaiende en tollende in het keilzog van
de Ward.
Vier snelle stoten op de fluit ver
telden majoor-torpedomakcr W. G.
Maskzawilz, dat hy de dieptebom
drie
vier rolden
de achter-
bommen „behandeld" dat 'f hoofdkwar
tier over 't diergelijke bericht zeker niet
opgewonden zou naken. Maar de Ward
had de onderzeeër zelf gezien en dat was
't aLler belangrijkste punt, dat duidelijk
moest wonden gemaakt, 't Was de eniige
kans om een aotie te ontketenen in plaats
van het geijkte „Vereifiëren en herhalen."
Daarom "zond Outerbridge om 6.53
een tweede bericht uit naari het 14de
Marine distrlctshoofdkwartier. Deze
keer luidde het: „Onderzeeër in ter
ritoriale zone aangevallen, beschoten
en met dieptebommen tot zinken ge-
Hij voelde, dat dat „beschoten'" de clou
van het hele bericht was. Nu zouden ze
weten, dat hij zijn kanonnen had gebruikt.
Nu zouden ze weten, dat hij ten minste
iets had gezien. Dat hij tenminste iets
had gedaan. Dat hij tenminste bereid
was geweest iemands kaarsje uit te bla
den, terwijl anderen nog gehypnotiseerd
waren door hun vredesgedachten.
Ongeloof
Aan dc wal gonsden de telefoon-
ïynen tussen de defensieposten van
alle diensttakken. Er was verba
zing en ongeloof. Er waren tevoren
teveel waarnemingen geweest, die
later bleken zonder enige grond te
ziin. Zeker de boodschap van dc
Ward was het eerste rapport
welk schip ook, dat zijn waarneming
met dieptebommen had bevesti
Maar by het mondelinge doorgc
van het bericht ging het beslissei
punt, waarop Outerbridge de a
dacht had willen vestigen dat
op de onderzeeër had geschoten
haar dus gezien moest hebben
heel verloren. Daardoor kreeg
Een jaar lang hebben zij ge
oefend in bun kleine onder
zeeërs. Nu spelen zij hun rol
in de aanval op Pearl Harbour
zwarte stippen aan de zuidwestelijke he
mel. Er naderden vliegtuigen en uit ver
schillende richtingen. Luitenant ter zee
der eerste klasse Korn, officier van de
zeedienst op de kruiser Raleigh zag een
dunne streep die uit het noordwesten
kwam aanvliegen. Matroos „de rooie"
Pressler van de Arizona ontdekte een
sliert, die over de bergen in het noord
oosten naderde.
Terwijl de vliegtuigen naderbij raas
den hoorde apothekers-assistent William
Lynch op de „Californië" een stuurman
uitroepon: „De Russen sturen zeker een
vliegkampschip op bezoek. Je kunt dui
delijk de rode cirkel zien op de vliegtui
gen". Seiner Charles Flood van de Helena
greep een veldkijker om de machines
goed 'te kunnen observeren. Zij naderden
op een hoogst ongebruikelijke manier,
maar. toch was er iets bekends aan.
Toen herinnerde hy zich de tyd
dat hy in 1932 In Sjanghai was en
legei
MET ONDERZEEËRS
IN ZICHT BLIJFT DE
HAVENPOORT OPEN
steven. Geweldige geisers sprongen
op en de onderzeeër werd onmiddel
lijk verzwolgen door een berg van
schuim.
In het marinevliegtuig deed vaan
drig Tanner een schietgebedje. Het
enige fatsoenlijke volgens hem, was
de onderzeeër te helpen, maar aan
de andere kant waren de orders zeer
itreng geweest: „Werp dieptebommen
;n breng elke onderzeeboot tot zin-
cen, die zich onbevoegd in het terri
toriale gebied op
houdt". Toen hij om
S laag keek zag hij
1 dat de Ward reeds
j hiermee bezig was
j Een pijnlijk moment
van aarzeling
li Smt' toen riciltte Tanner
MmI|| j zijn kist voor de
fBMmlfeii* tweede keer met de
Bɻ1| neus naar beneden
S0B Ditmaal liet hij en-
kcle dieptebommen
allen. Maar als zijn
bracht. Alleen Ou
terbridge scheen ab
soluut zeker van zijn
zaak. In feite be
dacht hij, dat het
rapport, dat hij om
6.51 had uitgezonden
niet streng genoeg
was. Het luidde:
„Onderzeeër in ter
ritoriale zone met
dieptebommeö be
stookt". Dit zou al
leen het signaleren
van een periscoop
of een „asdiccontact"
hebben kunnen zijn
Er waren de laatste
jaren al zoveel wal
vissen met diepte-
op
schoorstenen duidde aan, dat alle slag
schepen binnen waren: De Nevada, Ari
zona, Tennessee, West Virginia, Maryland,
Oklahoma en de Californië. Met elkaar
groot en klein zwak en machtig w
het 96 oorlogsschepen.
Alleen aan boord van één schip werd
afgeweken van de gewone zondagmor-
genroütine. Dat schip was de torpedo-
bootjager Monaghan, die vrij van _diens'
was. Ze zou om 8 uur afgelost worden
en haar kapitein, luitenant ter zee
eerste klasse. Bill Burford, was van plan
aan wal te gaan. De sloep was reeds
langszij. Toen kwam om 7.51 plotseling
het bevel van het Marine districtshoofd-
kwartier om onmiddellijk uit te varei
en contact te zoeken met de Ward.
De andere schepen in Pearl Harbour
Hadden alleen maar met de ochtend
parade te maken. De plechtigheid was
altijd hetzelfde. Om 7.55 uur ging op
de seintoren op de scheepswerf de waar
schuwingsvlag in top en alle schepen >n
de haven vqlgden dit voorbeeld onmid
dellijk. Op elk schip nam een mannetje
zijn plaats in op de voorplecht met de
geus en ditzelfde gebeurde op het achter
schip1 met de Amerikaanse vlag. Dan
precies om 8 uur viel de waarschuwings
vlag naar beneden en werden de twee
andere gehesen. Op de kleine schepen
floot de bootsman op zijn fluitje: op de
grotere bodems werd een hoornsignaal
gegeven, en op de allergrootste speelde
een muziekkorps het volkslied. Toen de
klok naar 7.55 tikte namen overal ln de
haven de mannen hun plaatsen in. Op
de brug van het oude reparatieschip
Vestal maakte matroos Adolf Zlabis zich
gereed om de waarschuwingsvlag te hlj-
Op het achterschip van de kruiser
Helena in dok 1010 marcheerde luitenant
zee der derde klasse W. W. Jones
een erewacht van vier man naar de
vlaggestok.
Zwarte stippen
'ielen. Hy herinnerde zich
opeens haarscherp hun systeem van
bombarderen een soort zweef-
duik. En de vliegtuigen, die over
Fort Island kwamen maakten pre
cies dezelfde
Op het commando-centrum van Fort
Island werkte kapitein-luitenant ter zee
Logan een opsporingsplan uit voor de
onderzeeër, die door de marinepiloot
Tanner was gerapporteerd.
Toen gierde een duikbommenwerper
omlaag naar de helling van de water
vliegtuigen op het zuidelijke uiteinde
van het eiland. Het leek er veel op of
een jonge piloot bezig was een stunt
uit te halen en zowel Ramsey als 'le
officier v^n dienst vlogen naar het raam
om te zien of ze het nummer van de
overtreder konden ontcijferen Maar ze
waren te laat en Ramsey merkte op, dat
het wel een toer zou zijn om uit te vin
den wie de dader was.
Toen klonk een zware explosie en
steeg een hoge kolom van stof en rook
omhoog van de helling. „Het doet er
niet toe", zei Ramsey. „Het is een Jap".
Nu kwamen twee andere vliegtuigen
naar beneden gieren. En ditmaal werd
er beter gemikt. Delen van de grote
hangar aan het einde van de helling
vlogen naar alle richtingen.
Eerste treffers
Dit gebeurde onopgemerkt door luite
nant Korn aan boord van de Raleigh,
die aan de noordwestelijke zijde van
Fort Island gemeerd lag. Hij gaf juist
zijn wacht aan dek over aan luitenant
Came en kon niet veel zien van wat
er eigenlijk bij de helling vorr de wa
tervliegtuigen aan de hand was. Maar
wel had hij een prachtig uitzicht op de
vallei, die naar het
centrum van Oahu
leidde. Om 7.56 zag
hij enkele vliegtui
gen op geringe hoog-
Kerstspel „De tocht
naar de stal"
Op maandagavond 23 december zullen
de televisiecamera's staan op de Vrythof
en andere plaatsen in Hilvarenbeek, om
een rechtstreeks beeld te geven van het
Kerstopenluchtspel „De tocht naar de
stal", hetwelk dan In het K.R.O.-televisie
programma op het scherm komt
Een groot deel van de Hilvarenbeekse
bevolking speelt in dit ernstige spel mee
de leiding heeft de auteur Jan
Naaykens.
JOURNALISTEN AAN DE
TAND GEVOELD
In de V.A.R.A.-televlsiequlz „Weet
wel wat je waagt" zullen op zaterdag
avond 28 december a.s. vijf journalisten
aan de tand worden gevoeld en wel over
onderwerpen, die met hun werk hebben te
maken en die in het afgelopen jaar spe
ciaal de aandacht trokken. Mejuffrouw
mr. Th. Lemalre, die onlangs Tweede
Kamerlid werd, wordt ondervraagd op
economisch-sociale zaken, en de heren
K. Geudeker, L. Hanekroot, H Hofland
en Fedde Schurer moeten resp antwoor
den op vragen over sport, kunst, buiten
land en binnenland.
In het K.R.O.-programma „Populaire
klassieken" hoort u vanavond tussen
7.15 cn 8.10 uur het Omrocpkamer-
orkest o.l.v. Maurits van den Berg,
dat met medewerking van de Italiaanse
pianist Eli Pcrrotta werken van Ros
sini, Manfredinl cn Mendelssohn uit
voert. Om 8.40 begint het amusements
programma „Tierelantynen".
Over Hilversum II: om 8.13 begint het
vrolijke zaterdagavondprogramma van
de V.A.R.A.
die kan:
naderen. Nu waren
ze boven de bomen
van Pearl City. Ze
splitsten zich; twee
gingen er in de rich
ting van de Utati.
een koerste naar de Detroit
de raasde op de Raleigh toe, die pre
cies tussen de twee andere schepen in-
lag.
Luitenant Korn had reeds de luchtaf-
weerbatterij gewaarschuwd, toen de tor
pedo insloeg ongeveer ter hoogte van
de tweede schoorsteen. Er klonk een
hels gekraak en het schip helde opeens
angstig over. Door een verblindend
mengsel van rook, stof en modderig wa-
vlngen de mannen nog een glimp
an de versplinterde barkas, die Juist
langszij was gevierd en precies op de
plaats had gelegen waar de torpedo doel
trof. De Detroit kwam er zonder treffers
naar de Utah sidderde onder twee
stevige slagen.
Een vijfde vliegtuig uit de groep be
waarde zijn torpedo, scheerde dwars
Fort Island en liet zyn projectiel
los bij de Oglala en de Helena, die haast
elkaar lagen gemeerd bij dok 1010, an
ders de normale ligplaats van het slag
chip Pennsylvania, het vlaggeschip van
de hele Paclfic-vloot. De torpedo ging
compleet onder de Oglala door en trof
daarna de Helena midscheeps. De klok
de machinekamer bleef op 7.57 stil-
De schok deed dc naden van dc
oude Oglala openspringen en wierp
muzikant Don Rodenberger uit zyn
kooi. Het enige wat hy dacht was,
dat de bejaarde ketels het einde
lek hadden begeven en waren ge
ëxplodeerd.
Luitenant ter zee der derde klasse Ro
an Leo Brooks, officier van de
dienst op de West Virginia, aan dc
dere kant van het kanaal, dacht i
zelfde geest. Hij kon evenmin
vliegtuigen zien, die neerdoken op de
watervliegtuighangars of de schepen
de andere zijde van Fort Island.
Het enige was hij zag was een plot
selinge uitbarsting van vlammen
rook ter hoogte van dok 1010. Hij
loor geen tijd binnen enkele si
hoornsignaal er
de luidspreker in het schip aai
blus- en reddingsploegen bevel gegeven
onmiddellijk uit te rukken.
Zelfs de mannen, diie de vliegtuigen wel
i aotie zagen, konden nauweiyks beseffen
-at er aam de hand was. Een van her
stoker Frank Stock van het reparatie-
schip Vestal, dat naast de Arizona, Ln de
ran de slagschepen, lag gemeerd-
e mannen waren lichtelijk verbaasd
;e hadden nog nooit Amerikaanse kis-
uit die riohtóng zien komen. Ze w
nog verbaasder toen de staartschutters
machinegeweervuur gingen be
stoken. Toen herinnerde Stock zich op-
de oefeningen, die in'de zuidelijke
1 werden gehouden en waarbij het
„net echt" toeging, preoies alsof het
Deze aanval moest Iets dergelijks
zijn. De waarheid kwam pas opdagen
zijn vrienden door een machine
geweerkogel ln de maag werd getroffen
op het dek ineenzakte.
Op de Nevada, aan het noordeinde
de slagschepenrij wachtte dirigent Oden
MacMillan tot zijn korps om 8 uur de pa
rade zou blazen. Zijn 23 mannen hadden
7.55 al opgesteld, toen de blauwe
waarschuwingsvlag omhoog ging. Toen
zij rich richtten, zagen ze tegelijkertijd de
vliegtuigen, die aan het andere einde
Fort Island naar beneden doken. MacMil
lan zag een hoop modder en zand op
stijgen, maar daoht dat het een of andere
oefening gold. En toen was het 8 uur.
De muziek speelt
Het muziekkorps wierp zich op The
Star Spangled Banner, het Amerikaans
■olkslied. Een Japans vliegtuig zwiepte
over de havenlanceerde een torpedo
naar de Arizonaen trok rakelings
over de Nevada. De sbaartschutter liet zijn
machinegeweer ratelen in de richting van
de mannen, die stram in het gelid stonden.
Maar hij moest wel een bedroevend slech
te schutter zijn, want hij miste het ganse
muziekkorps, dat in twee nette rijen op
op het dek was opgesteld.
MacMillan begreep nu alles, maa
ging door met dirigeren. De vele jaren
van training hadden hem ln de macht
het zou geen moment in hem opkom
te stoppen wanneer hy eenmaal met het
volkslied was begonnen. Opnieuw
scheerde er een kist voorby met i
lende vuurmonden. Ditmaal pauze
MacMillan onbewust een seconde. Dat
kwam omdat het dek rond hem geheel
werd versplinterd. Maar toen dirigeerde
hy verder. De muziek had eveneens een
moment gestokt, maar begon onmid-
deliyk verder te spelen toen MacMillan
zyn dirigeerstokje ophief.
Het was alsof ze dit alles weken te
voren al hadden gerepeteerd. Niet een
van de muzikanten verbrak het gelid
voordat de laatste noot was gespeeld.
Toen rende Iedereen als een gek om
dekking te zoeken.
De officier van de zeedienst Joe Taus
sig fcrok aan de alarmbel. Ook de hoorn
blazer wLLdie 't groot
alarm op zyn hoorn
geven maar Taussig
greep het Instrument
en wierp het over
boord. Het zou an
dere net lijken of 't
een oefening gold.
In plaats daarvan
schreeuwde hij 9teeds
maar weer opnieuw
via de luidspreker
„Alle hens aan dek, groot alarm, groot
alarm, luchtaanval. Dit is geen oefening"
Commandant Fuchida, de leider van
de Japanse aanvalsformatie bekeek het
verloop van de raid met volle tevre
denheid.
Hij zag luitenant Takahaski's 27 duik
bommenwerpers zich storten op Fort Is
land en Hickam, luitenant Murata's 40
torpedo-vliegtuigen hun positie zoe
ken voor hun aanval op de grote sche
pen. Een paar minuten tevoren om 7.49
had hij geseind,- dat hij tot de aanval
overging. Nu, om 7.53, was nlj zo zeker
van de overwinning, dat hy zelfs nog
voor de eerste bom was gevallen aan
de vliegkampschepen doorgaf, dat de
verrassingsaanval een volledig succes
was: „Toratora. tora"
Op de Akagl wendde admiraal Ku-
saka zich naar admiraal Nagumo.
Geen van beiden sprak een woord.
Ze schudden elkaar alleen de hand.
Lang en stevig.
(Copyright Het Rotterdammer
Kwartet—ABC-press)
Volgende artikel:
TOEN DE SCHEPEN
ZONKEN
TELEVISIE
VANAVOND
Het A.V.R. O.-televisieprogramma zal
vanavond gewyd zyn aan Den Haag,
een beeld van een stad. Ei Is weer
poortersparade en als grote attractio
hoort u de Franse chansonnier Henrl
Salvador zingen.
Programma voor morgen
KRO: 9.30 Nws 9.45 Hoogmis 11.00 Kerstboo
schap v d Paus en de Zegen Urtoi et Orbi 12.1
Viool en piano 12.40 Lichte muz 12.55 Zonn
13.10
;5 Bolm
14.55 Limburbs progr 15.23
t Ik deren 15.45 Muzikale sspec-
16.30 Vespers. NCRV: 17.00
hoorspel 22.15 Licl
rr Boeken 22.45 Avoi
s 23.1524.00 Gram
II, 298 m. VARA: 8.00 Nws 8.18
Gevar progr 9.45 Geestelijk leven, caus. VPRO:
10.00 Geef liet door, caus 10.05 V d kind. IKOR:
10.30 Ned Hcrv kerkdienst 11.30 Vragenbeantw.
AVRO: 1200 Lichte muz 12.30 Sportspicge!
13.07 De
13.17 Meded of gram 13.20
4.00 Boekbespr 14.20 Koor-
18.30 lus Lr sextet 19.00 Discussie 19.30 Anne-
mariek, hoorspel met muz. AVRO: 02.00 Nws
20.05 Operettemuz 20.35 Post voor de Nlmbux,
hoorspel 21.00 Gevar -----
Programma voor maandag
de dag 8.00 Nws en weerber 8.15 Sportuitsl 8.25
Grm 9.00 V d zieken 9.30 V d vrouw 9.35
Walerst 9.40 Raak de roos 10.20 Gram 10.30
Theologisohe etherleergang 11.15 Gram
Gevar progr 12.25
11.35
tuinder 12.30
12.33 Musettemuz 12.53
13.15 Geen hap voor
Vocaal Dubbel Kwartet 14.45 V d vrouw 15.15
Gram 15.30 Alt, viola da gamba en orgel 16.00
Kerstwijdingsdienst v d zieken 17.00 V d kleuters
17.15 V d jeugd 17.30 Gram 17.40 Beursber 17.45
Regeringsuitz: Rijksdelen Overzee: Sociale vraag
stukken in Suriname door J de Wit.
18.00 Orgelspel 18.20 Sport 18.30 RVU: De
ethische waarde van de Oosterse Beschaving
voor het westen, door G Thole Beishuizea. 2«
lezing: „In dc Wijngaard des Heren" 19.00 Nws
19.10 Op de n
schoolzang 19.35
ork 22.15 Boekbespr 22.30
Hilversum II, 29« m. AVRO: 7.00 Nws 7.10
Gym 7.20 Gram 8.00 Nws 8.15 Gram 9.10 V d
huisvrouw 9.15 Gram 9.40 Morgenwijding 10.00
Gram 11.00 Idem 11.45 Voordracht 12.00 Tiroolse
muz 12.30 Laad- co igÉMMMIIIilÉI
platteland 12.43 Dansra
of gram 13.20 Prom-
3curaber 14.00 V d wouw 14.45 Fluit, hobo
m fagot 15.15 Arts en medicijnman klankbeeld
5.35 Gram 17.00 V d jeu cd 7 5 V d padvln-
lers 17.25 Sportmozaïek 17.35 V d ieugd 17.50
Landbouwi
2. Bouwen i
20.00 Nws
7.35 V d I
tvlering Koninklijk Huls
it. caus 19 00 La Danza,
19.30 Muzikale caus 19 45 Regeringsuitz:
Radiosooop 23J
ss ±21.15 De tocht t
GRAMMOFOONPLATENPROGRAMMA
DRAADOMROEP
(over de 4e l(|n)
Maandag 23 december 1957 van 18—20 uun
Johann Sebastian Bach: I. Concert voor viool
n orkest nr. 2 in e gr.t., Allegro, Adagio, Alle-
ro assai .Tlbor Varga, viool, Phll harmonisch
Irkest van Berlijn oiv. Fritz Lehmann. 2. Bran-
cnburgs Concert nr. 5 n d gr.t.. Allegro, Affet-
joso, Allegro, Joseph Bopp, Rodolfo Felicano,
1, Lisedore Hüge-Eraetorius. J
der Bachwoche Ansbach oiv
George Friedrich Handel:
Schola Cantorum
Pips uit hel buitenland
„De Regenboog het Vlaamse zater
dagavondprogramma (324 m) begint
om 8 uur met een concert van klassieke
dansen door het Omroeporkest o.l.v.
Ferdinand Terby. U hoort werken van
Rossini, Albeniz en Chopin. Daarna:
allerlei vrolijke muziek.
Wenst u geen vrolijkheid, schakel dan
om 9.15 uur over op het Third Pro
gramme van de B.B.C. (464 m): u kunt
dan genieten van een planorecital, te
geven door Kyla Greenbaum. die o.m.
werken van Liszt en Prokofiev speelt.
Ofwel u luistert tussen 6 en 8.50 uur
naar de „Fantastische Symfonie" van
Berlioz, welke u horen kunt over de
Duitse zender Kan. 3, 15 en 28.
