CHRISTELIJK
I
Hereniging van kerken
of van gelovigen?
Puzzel mee
Wet op maatschappelijk
werk noodzakelijk
Een woord voor vandaag
Kanttekening
„Sonnevanck" wordt ook
algemeen ziekenhuis
De onbekende man
In Enigheid des geloofs'"
schrijft ds. W. Meynhout, predi
kant bij de christelijke gerefor
meerde kerk van Franeker:
kerkelijke
deeldheid, en over de brandende
vraag: wat Is daar toch aan te
doen° dan gaan' onze gedachten
over 't algemeen dadelijk in de
richting van een eventuele ver
eniging van kerken, die tot dusver
of sinds enige tijd gescheiden van
elkaar leven.
En het spreekt ook wel haast
vanzelf, dat onze gedachten en on
ze besprekingen en onze artike
len in die richting gaan. Want
we zien het elke zondag weer met
groot verdriet: schuin tegenover
deze kerk staat die kerk, en een
paar straten verder weer die an
dere kerk. En de vraag dringt
zich aan ons op: zouden die kerken
nu werkelijk niet samen één kerk
kunnen vormen?
En zo zijn er deputaatschappen
die almaar confereren met elkaar
(wanneer ze tenminste eindelijk
weer eens samen spreken, anders
hebt en we straks op de synode
niets te rapporteren). En waarover
confereren zij met elkaar, altijd
heel amicaal, collegiaal en broe
derlijk natuurlijk? Waarover?
Over het onderhavige vraagstuk:
de verdeeldheid en de eventuele
weg tot eenheid van de kerken,
door deputaten vertegenwoordigd.
Goed. Dat moet ook gebeuren,
want er gebeurt niets vanzelf. En
er wordt vanzelfsprekend ook ge
beden bij de oDening van die ver
gaderingen of God al dat werk ook
zegenen wil. (Zouden we zelf wel
altijd weten wat we vragen als we
dèèrom vragen? En zouden
we allen wel de consequenties
door hebben, welke die zegen van
God voor ons zou me»bTengen, als
zij op het gebed eens inderdaad
werkelijkheid werd? Zcuden we
dan misschien niet zeggen: ja
iet bedoeld
waarom kunnen n
zondags zeggen v
van die straat: hier scheiden onze
wegen?
^EKER, ik weet ook zeer wel, dat
*-> er op die waaroms wel degelijk
een antwoord is te geven: builen-
schriftuurlijke binding bij die
kerk, afwijking van bepaalde pun
ten van de belijdenis (of van be
paalde opvattingen van bepaalde
punten van die belijdenis?) enz.
Maar dat uiteengaan van mede
christenen tengevolge van die be
treurenswaardige oorzaken, dat
moest ons, dacht ik, zwaarder op
het hart wegen. Want die men
sen horen bij elkaar en al die
theologische en synodale misvat
tingen en twisten en uitspraken
houden die mensen uit elkaar die
de Here Christus bij elkaar wil
hebben. Wie kan er toch vrede heb
ben bij zulke toestanden en zulke
verhoudingen; wie kan zich toch
tevreden stellen met de geruststel
lende redenering: maar bij ons
is in elk geval de zuivere waar
heid, en wat die anderen doen
moeten ze zelf maar weten; en
daarmee uit. Heeft Kain dan
onder ons ook een adviserende
stem of zelfs stemrecht, met 2ijn
leus: ben ik mijns broeders hoe-
God?:
i hebben
M
AARn
i iets anders. Of eigenlijk
iets heel anders, maar
toch ik wou eens vragen: ligt in
al ons verenigingspogcn het accent
altijd wel goed? Ligt het in de
voorstelling van onze eigen ge-
dachtenwereld niet wat te véél op
die mogelijke ver- of hereniging
van kerken en wat te weinig op
de eenheid van de gelovigen?
Het gaat er toch niet om. ten
minste niet in hoofdzaak, om eer,
grote, massale en massieve, or
ganisatorische kerkeenheid te
scheppen, om daarmee een mach
tig front in de wereld te kunnen
vormen en tegen elkaar te kunnen
zeggen: kijk, wat mooi, die ene
grote kerk. veel mooier toch dan
al die kleinere kerken en kerkjes
los_ van elkaar?
aak van onze diepe droef-
het gebrek aan kerke-
heid i
lljke eenheid ligt toch ook in heel
sterke mate hierin, dat het ons
zo aan het hart gaat te moeten
constateren, dat de kinderen van
God allemaal verschillende kanten
uitgaan zondagsmorgens en 's mid
dags en/of 's avonds? Dat doet
zo'n pijn. elke zondag weer te moe
ten voelen: zie, daar gaat die
broeder, daar gaat die zuster, die
ik als een echte christen, christin
heb leren kennen, naar die andere
kerk. Waarom kunnen we toch niet
samen 's zondags naar de kerk. om
sómen Isrels Heer. de Rotssteen
van ons heil, met eer, met God
gewijde zang te ontmoeten? Waar
om kunnen we wel samen evange
lisatiebijeenkomsten houden en
om beurten spreken en precies
hetzelfde evangelie boodschappen.
GARETTES
Prof. Schippers op a.r. conferentie
Geen versmelting van kerkelijke,
particuliere en overheidstaken
(Van één onzer verslaggevers)
Vele personen van anti-revolutionaire richting hebben zich'van
daag te Utrecht intensief beziggehouden met vraagstukken betref
fende het maatschappelijk werk, zoals dat na de oorlog gestalte heeft
gekregen. Tijdens een in „Esplanade" gehouden A.R.-Contactconfe-
rentie, die geheel gewijd was aan een bespreking van de plaats en de
betekenis van het maatschappelijk werk in deze tijd, is behalve door
partijvoorzitter dr. W. P. Berghuis het woord gevoerd door het a.r.
Eerste-Kamerlid J. Schipper en door prof. dr R. Schippers, hoog
leraar aan de Vrije Universiteit. Dr. Berghuis wees er in zijn ope
ningswoord o:m. op, dat het terrein van het maatschappelijk werk,
kerken, particulier initiatief en overheid in organisatorisch opzicht
niet in elkaar mogen opgaan, hoezeer een goed samenspel ook nodig
is. Prof. Schippers achtte de totstandkoming van een wet op het
maatschappelijk werk noodzakelijk.
„Wij hebben in het maatschappelijk
werk te maken met een zaak, die na
de oorlog sterk in de aandacht is
komen te staan en die in de praktijk
van de laatste 10 12 jaren een be
trekkelijk stormachtige ontwikkeling
heeft doorgemaakt", zo zei partijvoor
zitter Berghuis in zijn openingswoord
Hij constateerde, dat in de ontwikke
ling van de vroegere armenzorg naar
de hedendaagse maatschappelijke zorg
(die niet bij stoffelijke behoeften blijft
staan maar zich tot de gehele mens in
zijn maatschappelijke moeilijkheden
richt) een arbeidsterrein in de samen
leving is komen te liggen, dat vroeger
zowel voor de kerken als de particu
liere organisaties een meer beperkte
omvang had. Over de verdieping van
het inzicht in de noden van de naaste
kan men zich, naar het oordeel van de
A.R.-voorziiter, alleen maar verblijden,
juist ook uit het oogpunt van christe
lijke maatschappelijke bewogenheid.
De overschakeling op maatschappelijk
werk in de moderne zin heeft echter, ook
problemen van organisatorische, finan
ciële en principiële aard geschapen, die
niet in een handomdraai waren op te
lossen. ,,In de afgelopen jaren", aldus
dr. Berghuis, „is de taak van het naar
nieuwere inzichten aangevangen maat
schappelijk werk zo snel van stapel ge
lopen, dat wij in de politiek en ik
neem aan, dat hetzelfde toch ook we)
geldt voor de kerken en het particulier
initiatief nauwelijks tijd gehad hebben
daarop principieel te bezinnen, al-
zal zich hier veelal tot haar lichtste
vorm, de subsidiëring kunnen beperken.
Maar zelfs dau zal men ervoor moeten
hoeden, dat niet langs de weg van over
heidsfinanciering in schijn de particu
liere activiteit intact wordt gelaten maar
in feite een confessioneel-gedecentrali
seerde uitoefening van overheidszorg
plaats vindt. Anders zou de particuliere
verantwoordelijkheid jegens de naaste
in wezen tot een verschraalde uiterlijk
heid worden, aldus de A.R.-voorzitter.
Prof. Schippers
Prof. Schippers beantwoordde de
vraag, „Wat verwacht het maatschappe
lijk werk van de politiek"? „De eerste
wens van de kant van het maatschappe
lijk werk is", aldus de referent, „dat de
politiek duidelijk zal zien de taak der
overheid, om het maatschappelijk werk
in de moderne samenleving te beschou
wen en te behandelen als een zaak van
openbaar belang, die niettemin van
eigen aard en eigen' recht is. Een ana
loge situatie vindt men bij het onderwijs.
Zoals er in Nederland openbaar onder
wijs moet zijn, zo zal er ook openbaar
maatschappelijk werk moeten zijn, maar
dit is dan van aanvullend karakter. Hier
mee wil niet gezegd zijn, dat de wette
lijke regelingen voor het maatschappe
lijk werk analoog künnen zijn aan die
van het onderwijs. De historische groei
en de situatie van het moment zijn hier-
belang als de theorie.
Bij een principiële benadering van
zaak moeten twee grondgedachten
het oog worden gehouden:
OPGAVE PUZZEL No. 86
Horizontaal: 1 maathoudend, 4 maat,
5 spil, 7 insekt, 10 rondhout, 11 on
gevuld, 12 gewaad, 14 de oudere, 16
vogel, 18 stand van een model, 19
traliewerk boven een voederrek, 20
kader. 21 café.
Verticaal: 2 koraaleilandje, 3 ho
ningbij, 4 boom, 5 reeds, 6 vogel,
8 zeevis, 9 landbouw gereedschap, 10
reeks, 12 voordeel, 13 niet mooi, 14
as, 15 gebaar, 17 telwoord.
Dr. B. de Goede, aan wie opdracht is
srleend om In de afdeling der alge- OPLOSSING PUZZEL No. 85
mene wetenschappen aan de Technische'
Hogeschool te Delft onderwijs te geven i Horizontaal. 1 kast, 4 om, 6 soe-
in het staatsrecht en het administratiefpel, 9 op, 11 re, 12 el. 14 lip, 16 ka.
recht is gemeentesecretaris van Utrecht, i 17 portiek. 19 zet. 20 bek, 22 ut.
Leeropdracht voor
gemeentesecretaris
De heer De Goede, die deze lpdracht
naast het gemeentesecretariaat zal waar
nemen, gaat de colleges in het staats
recht en het waterstaatsrecht voortzet
ten, die door de onlangs geëmeriteerde
prof. mr. A. C. Joscphus Jitta werden
gegeven.
26 dosis, 28 kom.
23 ode,
29 kier.
Verticaal: 1 kool, 2. S.S., 3 tor,
4 op. 5 me, 7 eertijds, 8 lekker. 10
pipet, 13 la, 15 pot, 18 eb, 19 zus.
21 keur, 23 oom, 24 eik. 26 do. 27 si.
het zuiver houden van de positie
van de overheid en het waken tegen
versmelting van overheid
culier initiatief.
het aan strakke teugel houden van
de overheidsbemoeiing en de ver
sterking van het particulier initia
tief.
„Juist bij het maatschappelijk werk,"
zo zei a'e A.R.-voorzitter. „hebben wij te
maken met een gebied, dat door kerken,
particulier initiatief en overheid, ieder
vanuit de eigen taak wordt betreden.
Het kan niet anders, of zij komen daarop
veelvuldig met elkaar in aanraking. Des
te meer reden is er om ervoor zorg te
dragen, dat deze drie niet organisato
risch in elkaar opgaan en tot vermen
ging komen". Dit ter wille van de zui
verheid der verhoudingen en de eigen
plaats van kerk, particulier initiatief en
overheid.
En wat het tweede punt betreft: het
behartigen van maatschappelijk werk in
de huidige zin raakt het openbare rechts
belang, waar de overheid mee te maken
heeft. Niet te ontkennen valt, dat de
overheid hier een taak heeft, indien de
omstandigheden haar optreden noodza
kelijk maken. Maar die taak is ook een
principieel beperkte, en zal erop gericht
moeten zijn de activiteit van kerkelijk en
plaatselijk initiatief te versterken en te
verzelfstandigen.
De overheidsbemoeiing ln deze sector
Prof. Schippers wilde onder maatschap
pelijk werk het kerkelijk en particulier
maatschappelijk werk verstaan en hij
wees erop. dat de maatschappelijke" zorg
niet zonder meer als onderdeel van het
maatschappelijk werk is te beschouwen.
Naar zijn inzicht is het geen zaak van
de politiek zich bezig te houden met
kerkrechtelijke regelingen en aanspraken.
Maatschappelijke zorg wordt'hoofdzake
lijk gezien als instrument om de onvol-
komenheden van de sociale politiek op
parti- te vangen en te verzachten, maatschap- i
I pelijk werk als het opzettelijk bevorde- j
ren van de sociale integratie. Eigen aard
en recht van het maatschappelijke werk i
houden naar sprekers oordeel in, dat de 1
beleidsvorming fundamenteel moet liggen
bij het kerkelijk en particulier initiatief.
De politiek moet streven naar een be
tere departementale organisatie van het
maatschappelijk werk en niet mis
schien onbedoeld willen profiteren van
de onhelderheden wat betreft definitie
taakafbakening van het m.w. Het zien
het m.w. als een zaak van openbaar
belang en anderzijds het erkennen van
zijn eigen aard en recht, maakt het tot
stand komen van een wet op het maat
schappelijk werk nodig. Decentralisatie,
rechtsgelijkheid en doelmatigheid kunnen
daardoor worden bevorderd.
n subsidie van 100 pet. achtte spre
ker in het algemeen ongewenst. Een sub
sidie van 70 pet. doet, globaal gesproken,
het meest recht aan de aard van de ver
houding tussen overheid en m.w.
Aan het slot vanzijn referaat merkte
prof. Schippers nog op, dat uit het on
behagen over het feit, dat overheidsin
stellingen bij de salariëring van perso
neel niet gebonden zijn aan de strenge
subsidiebepalingen voor kerkelijk en par
ticulier werk, het verlangen voortvloeit
dat de overheid zich zal gaan houden aan
even strenge en stringente regels.
J. Schipper
Het Eerste-Kamerlid Schipper, die-
sprak over „Van liefdadigheid en
armenzorg naar maatschappelijk werk",
wees erop, dat bij de ontplooiing van
het huidige maatschappelijk werk het
voorkómen van maatschappelijke nood
sterker nadruk krijgt dan het voorzien
in die noden. De verhouding particu
lier initiatief en overheid is in een
ander licht komen te staan. De oude en
voorgestelde nieuwe redactie van het
A.R.-program van beginselen geven
daarvan een kenmerkend voorbeeld.
In de oude treedt de onthouding van
de overheid op de voorgrond, terwijl
in de voorgestelde nieuwe redaktie
aan de overheid niet slechts een nega
tieve taak wordt toegewezen. Het par
ticulier initiatief krijgt in beide om
schrijvingen een primaire opdracht.
De rijks- en de provinciale overheid
hebben tot dusver het particulier initia
tief de ruime baan, waarvan de voorge
stelde nieuwe redactie van het beginsel
program spreekt, niet versperd. De ge
meentelijke overheid, die van de diensten
van het particulier initiatief gebruik
maakt, heeft een zeer uitgebreide taak in
materieel opzicht, aldus de heer Schipper.
Hij was van oordeel, dat niet slechts voor
de nationale, maar ook voor de regionale
en gemeentelijke, kerkelijke en particu
liere instellingen er op het terrein van
het maatschappelijk werk een uitgebreide
taak ligt.
,JDe protestantse christenheid, van haar
roeping op het terrein van het m.w. be
wust, dient", aldus de heer Schipper,
„zich te bezinnen op de betekenis en de
waarde van deze arbeid en naar meer
coördinatie te streven van de uitvoerende
organen. De instanties van onze party
kunnen in haar overwegingen betrekken
de vraag of zij by de vervulling van deze
taak een bepaalde opdracht hebben te
vervullen".
Advertentie
Er wordt veel geleden onder ons. Dat lijkt een
verschrikkelijke gemeenplaats, want iedereen heeft wel weet\
van het lijden van miljoenen in de wereld. We raken er I
bijna aan gewend. Maar ieder van ons komt af en toeen 1
soms haast bovenmenselijk vaak, in eigen omgeving met het
leed in aanraking met verdriet, met ziekte, met de dood. i
En dan is het echt niet verwonderlijk als al dat-niet te peilen
leed ons moedeloos maakt.
De Bijbel valt ons daar niet hard over. Bij Mattheus
lezen wij, dat onze Heer de eenzaamheid opzoekt, als Hij
hoort, dat Johannes de Doper is onthoofd. Maar de mensen-
gunnen Hem dit uur van stilte niet, en ze zoeken Hem op
met hun zieken. „En Hij werd met ontferming bewogen."
Het leed van de wereld heeft Hij gedragen, als een bijna niet
te tillen last. En Hij vond nergens troost. Op Golgotha was
geen ontfermen. En alleen daarom zal een ieder, die in Hem
gelooft, niet verderven, maar eeuwig leven hebben. Daarom
is Gods Zoon op aarde gekomen. Daarom kent Hij ons
verdriet, en onze pijn. „Daarom", zegt Paulus, „verliezen u)ij
de moed niet, maar al vervalt ook onze uiterlijke mens,
nochtans wordt de innerlijke van dag tot dag vernieuwd
EEN AANKNOPINGSPUNT
\7AN de brieven die Boelganin aan moeilijkheden, waarin de commu-
de westelijke Grote Drie en nistische wereld verkeert.
geschreven Heeft de brief van Boelganin dus
geen positieve waarde en bestaat
West-Duitsland heeft
wordt ten onrechte veel ophef ge
maakt. We zijn niet van oordeel, er weinig kans op een nieuwe
dat de betrokken regeringen ze mogendhedenbijeenkomst, hij
naast zich moeten neerleggen, maar
de Parijse conferentie wellicht
wel zijn we er van overtuigd, dat gebruikt worden om de westelijke
een wat rustiger reactie op haar landen opnieuw het offensief in han
den te spelen. De brief kan nooit
als uitgangspunt worden gebruikt,
hoogstens als aanknopingspunt. Uit
gangspunt kan zij niet zijn, omdat
plaats zou zijn geweest.
De brieven zijn geschreven aan
de vooravond van de Navoconferen-
tie in Parijs, bevatten slechts een de Russc„ wi,l,„ aansturen op een
herhaling van reeds eerder gedane, akkoord tussen de Sowjetunie ei
r onaanvaardbaar gebleken, Kus- Verenigde Staten en er allerlei 1
Beter dan wie ook weten de Rus-
op nahouden, die niet zonder
meer voor bespreking in
king komen. I i
Als aanknopingspunt kan Boelga- i
dat zij geen invloed kunnen nin's brief wel dienen, omdat hij alle
uitoefenen op de gang van zaken belangrijke problemen behandelt, die
op de topconferentie, die volgende oorzaak zijn van de blijvende ver
week in Parijs begint. President deeldheid tussen Oost en West. Wij
Eisenhower heeft zeer verstandig ge- noemen in dit verband: de kwestie
handeld door te besluiten, dat het van de Duitse hereniging en de be-r^1
document in Parijs met de regerin- wapeningswedloop. Vorige week^
gen van de andere Navolanden zal hebben wij nog gewezen op de mo-tec
worden besproken. gelijkheden, die de Amerikaanse-of.
k deskundige in Sowjetaangelegenhe-|uc|,
Dit laatste zal de vastbeslotenheid dm G„irge F Kennan ziet in een*, j
van deze landen, voort te gaan me, „cutraIe zone dwars door Europa"
het verstevigen van het militaire zoals dje kan ontstaan na terugtrek-
bondgenootschap, slechts doen toè-
de Russische en Ameri-
poj
*A kaanse strijdkrachten uit de Oost-™'
door de inhoud van de brief van
Boelganin laten intimideren en te
rugkomen op een aanvankelijk ge
nomen besluit.
Westburopese landen.
Of er grond is voor de verwachting,*™
dat dergelijke plannen uitvoerbaar^
zijn, menen wij vooralsnog te mogen0r z
Het feit, dat de Sowjetleiders des- betwijfelen. Dit mag de Navolandenh 0)
niet van weerhouden, een nieu-tnen
zelf groot we poging te wagen, de impasse te; in
Zij over- doorbreken. Eerst moeten zij op de
ondanks de brieven verzonden heb
ben, wijst er op, dat zij i
belang aan toekennen.
schatten de betekenis van de top- Parijse conferentie zorgen voor
conferentie niet, maar zij zien er menbundeling van de krachten, die'
Advertentie
een welkome aanleiding in
het Westen beschikbaar zijn en?
Ministeriële toestemming voor prot.-ehr.
ziekenverpleging (vijftig bedden)
Het ministerie van sociale zaken en volksgezondheid heeft zijn prin
cipiële goedkeuring gehecht aan het plan om een deel der gebouwen
van het sanatorium Sonnevanck te Harderwijk te bestemmen voor algemene
protestants-christelijke ziekenverpleging; deze afdeling zou vijftig bedden
omvatten.
Dit deelde ds. C. J. Sikkel gistermiddag mede in de algemene ledenver
gadering van de Vereniging tot christelijk hulpbetoon aan tuberculose
lijders, waarvan het sanatorium uitgaat.
in de Sowjetunie en de satellietstaten onmiddellijk daarna moeten zij pro-jen
propagandistische munt uit te slaan, beren, alsnog de kloof te overbrug-^
Wellicht willen zij daar de indruk gen, die hen van de communistische^
wereld scheidt. Het zou op zichzelf^
al een belangrijk ding zijn, als delchi
de wereldoorlog, niet zozeer omdat westelijke landen er in slagen, hetndi,
zij een oorlogsstemming willen kwe- Russische propaganda-offensief totk 1
ken, maar voornamelijk, omdat zij stilstand te brengen en zelf tot eenf1^
de aandacht willen afleiden van de tegenoffensief over te gaan. 'Wlt
Df
SOEKARNO VERLAAT HET TONEEL
delijk en het komt er
tussen de regels van het nieuws te king van de revolutie, zich bijzon-[|nl
lezen. De veronderstelling is intus- der veel moeten ontzeggen. r®*
niet gewaagd, dat de extreme Onomwondener dan in deze rede.(
opvattingen van de president,
had de impasse nauwelijks kunnen JU
Deze afdeling van Sonnevanck is te
vens het protestantse ziekenhuis waar
voor in Harderwijk reeds enige tijd een
actiecomité bestaat. Met dit comité is
overeenstemming bereikt over een ak
koord van samenwerking.
Zoals men weet wij hebben dezer
dagen iets uit het jaarverslag meege
deeld drong het afnemen van het
aantal t.b.c.-patiënten het bestuur ertoe
uit te zien naar nieuwe mogelijkheden
voor het gebruik van enkele leeggeko-
40.
Daar bedankte Peter haar voor het meerijden
en ging naar binnen, juist toen Muir en Edgar
Bretton naar buiten kwamen. Terwijl ze het por
tier van de auto voor haar man opende, be
groette Jane Muir vrolijk met: „Eigenlijk moest
ik geld gaan vragen voor dit taxi-vervoer de
ene passagier is nog niet uitgestapt of de andere
stapt al weer in."
„Heb je de jonge Seacombe laten meerijden?"
„Ja. Ik nam hem van Zuster Mawney over
tussen hier en Crane. Ik had last met de carbu
rateur en hij kwam me te hulp. Later voelde ik
me een beetje schuldig, omdat ik me afvroeg
of ik misschien een ontijdig eind gemaakt had
aan een rendez-vous."
„Een rendez-vous?" vroeg Muir scherp.
„Wel, het gezellig samenzijn in de stilstaan
de auto van Zuster Mawney had er in ieder ge
val alle schijn van."
„Ja. ik ruik romantiek!" zei haar man. Jane
schonk geen aandacht aan de interruptie en
keek Muir met een' geveinsd smekende blik in
haar ogen aan.
„Je zult hen hierover toch geen moeilijkhe
den maken?" vroeg ze.
„Moeilijkheden? De persoonlijke aangelegen
heden van Zuster Mawney gaan me niets aan?"
„Natuurlijk niet! Alleen wel, ik kan me
voorstellen, dat iemand kritiek ot> haar zou uit
oefenen. als bekend werd. dat ze die particulie
re aangelegenheden niet buiten haar werktijd
weet te houden en dat nog wel, terwijl ze in
uniform was. nietwaar?"
„Was ze in uniform?"
„O ja, heb ik je dat nog niet verteld? Als ze
door
Jane Arbor
dat niet geweest was, zou ik er niet op gelet
hebben."
„En nu ze dat wel was?" vroeg Muir scherp.
„Nu ze dat wel was, vond ik het hele voor
val erg onbeschaafd. Zitten te luieren met een
man in een auto langs de kant van de weg
dat is nu niet bepaald het gedrag, dat men ver
wacht van iemand, die een vertrouwenspositie
heeft als verpleegster. Maar misschien ben ik
een beetje ouderwets."
„Je bent een spelbreekster, als je het mij
vraagt," mompelde Edgar Bretton. „Wat geeft
het nu of dat meisje een praatje maakt-als.
ze haar vriend tegenkomt; als ze er geen tijd
voor had gehad zou ze het niet gedaan hebben."
Weer negeerde Jane hem, maar keek onder
zoekend naar het gezicht van Muir. Als ze
haar doel bereikt had afbreuk te doen aan
Jess'reputatie bij iemand, die zo invloedrijk was
als Muir dan was ze voorlopig tevreden.
Z" gauw kreeg ze bij Muir geen vaste voet
..Wilt u Zuster Mawney van onfatsoenlijkheid
beschuldigen? vroeg hij kalm.
„Natuurlijk niet. Ik weet niets bepaalds tegen
haar
„Als u dat wel wist?"
„Als ik dat wel wist wel, in dat geval
zou ik waarschijnlijk niet de enige zijn, die
iets kon vertellen en misschien zou dokter Gil
der dan wel met me eens zijn, dat haar aanstel
ling een vergissing was, zoals ik van het eer
ste moment af beweerd heb. Ik hoop natuur
lijk, dat het zover niet zal komen'."
„Werkelijk niet?" mompelde Muir en liep
terug naar het huis. Jane vreesde, dat ze on
danks haar voorzichtigheid te veel gezegd had
en dat hij doorzien had. dat, wat ze hem ge
zegd had, alleen gebaseerd was op boosaardig
heid. Een volgende keer zou ze met feiten moe
ten aankomen, dacht ze.
Toen Peter Seacombe vertrokken was, vroeg
Jess zich af of Liane haar nu zou opbellen
Want. redeneerde ze, als het jneisje haar als
vriendin op prijs stelde, dan zou ze haar nu
nodig hebben.
Liane liet niets van zich horen. Over de kwes
tie Peter had ze een onzichtbare maar ondoor
dringbare barrière opgericht tussen zichzelf en
Jess. Ze had even goed nooit over haar hoop en
wanhoop, tegen Jess kunnen spreken. Hoewel Jess
probeerde zich er niets van aan te trekken,
ergerde het haar toch.
Een paar weken voor Kerstmis kwam er eens
klaps weer een verandering in Liane's houding.
Zij en Jess hadden elkaar op' een van Muir's
boerderijen ontmoet, waar Jess een bedlegerige
oude dame verzorgde en waar Liane met de
fiets naar toe gekomen was om de zieke wat
versterkende middelen te brengen.
(Wordt vervolgd)
men paviljoens.
Het paviljoen, dat beslist niet leeg
staat, is het jeugdpaviljoen. De grote
belangstelling hiervoor kan voor een deel
op rekening geschreven worden van het
feit. dat aan Sonnevanck een uitsteken
de christelijke school verbonden is. Het
is gebleken, dat jeugdige patiënten bij
hun terugkomst thuis bij hun klas
niet achter waren, soms zelfs haar voor
uit.
Men hoopt het
samenkomst in de nieuwe gereformeer
de kerk aan de Leuvenumseweg.
Voorts denkt men aan de uitgave van
een gedenkboek: het bestuur meent,
dat de geschiedenis van Sonnevanck
stof genoeg voor zo'n boek levert.
Met bijzondere nadruk heeft ds. Sik
kel gewezen op het belang van de eigen
christelijke sfeer, die voor zieken van
ulke lange duur nog meer dan gewoon-
yk een steun kan en wil zijn. De in-
;rimplng van de arbeid veroorzaakt ho-
■ere exploitatiekosten. Ook het bijblij-
'en op medisch gebied vergt grote be
dragen. Ds. Sikkel vroeg daarom om
ilde „dadelijke" liefde.
bij ooit de communisten nagenoeg aangegeven, waarin de man
vrij spel hadden gekregen* nu toch zijn land en volk had geleid. Hij™"
enkele tegenkrachten hebben opge- had zijn volk opgezweept in de be-®™
roepen. geerte naar Nieuw-Guinea. Maar,sco
Soekariio „1. ten einde rust te gaan de da« duidelijker gewor-[m!
het land verlaten. Een dal„h,' Nieuw-Guinea niet eou„u,
krijgen. Wel werd de ene bron van ure
bestaan na de andere uitgeschakeld., zo
Soekamo had zo zijn volk gema-fün
noeuvreerd voor de blinde muur, diejs e
de impasse afsluit.
Op dit ogenblik, dit meest donkere
Ot heeft zijn land hem werkelijk oj,enbuk> trekt Soekamo rich terug.L
niets meer te bieden, geen rust en Hij Terlaat het toneel. En de vraag,l 1
misschien ook geen gehoorzaamheid rjjst^ waj ny?
meer, en komt het er op neer, dat Tegenkrachten gaan rich ontwikke-.'i
hij door de omstandigheden, door Daar is het dat vrijwel'tv,
hem zelf opgeroepen, genoopt wordt gelijktijdig met de aankondiging vani v
het veld te ruimen? Soekarno's vertrek, ingrijpende maat-! de
Het heeft er op zijn minst alle schijn regelen heeft getroffen. Pe
van, al zal de Oosterse diplomatie Daar zijn gematigder figuren
wel het uiterste doén, dat de
merkwaardig bericht. Waarom, wan
neer hij rust nodig heeft, gaat hij
deze niet nemen in zijn eigen land,
dat daartoe het ene ideale oord na
het andere te bieden heeft?
het politieke vlak, die voor ons'
zelf nog enigermate het gezicht besef wel wat erg lijdelijk hunj^
behoudt. beurt hebben afgewacht en die. nujgb;
Soekarno is degene die Indonesië naar voren treden.
het pad van de revolutie heeft opge- Beide factoren kunnen, tezamenet
leid. Nog deze week hield hij te met het aangekondigde vertrek vanlogs
Soerabaja zijn rede, waarin hij de de president, gelden als een aanwij-'s)
zing, dat Indonesië een punt heeft lei
keerpunt kan wor-
revolutionaire gedachten onder v
den bracht. Het was een opmerkelijk bereikt, dat i
somber toekomstbeeld, dat hij daar, den.
Reroe pingswerk
NEDERLANDSE HERVORMDE KERK
Aangenomen naar Didam (toez.):
eniging kwamen 1 kand J Verburg te Amsterdam.
Benoemd tot voorganger van de her
vormde evangelisatie te Huizen (N.H.);
B. van Ginkel te Amsterdam.
Aangenomen de benoeming tot evan
gelist te Barchem en tot geestelijk ver
zorger "an het P. H, Janziekenhuis te
Almen: F. Eenshuistra, evangelist te
Zuidlaren.
CHRISTELIJKE GEREF. KERKEN
Beroepen te Opperdoes: M. Drayer te
De algemene vergadering van de
Advertentie
_ht,
Snerpende pijnen va
van brandend maagzuur? p0(
Maar neem dan toch Rennies. cht
Die doven de zuurbrand dadelijk. cht
Vele tienduizenden lyders aan brandendi s
maagzuur verbreiden de roem van Ren-"d.
nies. Ze zijn dan ook een ware uitkomst ia,
ook in de hardnekkigste gevallen. En
U hoeft helemaal niet in het onzekere ®er
te zijn over het resultaat, ze helpen vanaf' k
't eerste ogenblik dat ge Uw eerste Ren-tud
nies laat smelten op de tong. U voelt de klei
zuurbrand doven; één of twee minuten ten
en alle leed is geleden. an
Midden-Java en Makassar: |u
jng
zending gaat gewoon doori
Bij het Zendingscentrum te Baarn
Verenigde Naties heeft donderdag be- zlJl, ui( „Herlei bronnen berichten In-
Ve om het"led«n&f vaï de" VeiHg gekomen, dat de rendingsarheiders opf™
hifidsraad de ecrmomische en s<S M'dden-Java het goed maken. Menj"
raad en het internationale gerecht- spreekt ervan, dat de situatie rustig?
hof uit te breiden, tot volgend jaar j 's. Het werk gaat gewoon door. me
I uit te stellen. Hetzelfde geldt van Makassar.
