CHRISTELIJK
K
wv
WYBERT
lunni
Brieven onder nummer zoveel...
Twee eeuwen geleden was
onderwijzer óók veelzijdig
de
Zendingsarbeiders op Soemba
maken het goed
Een woord voor vandaag
Kanttekening
Prof. mr. A. Kleijn aanvaardde
zijn ambt van hoogleraar
Puzzel mee
De onbekende man
Solliciterende predikant
Ds. G. Meynen schrijft in Cen
traal Weekbladdat het glijden
van zijn blik over advertentie
pagina's niet tevergeefs is ge
weest, want hij vond in „Kerk
nieuws" deze annonce:
Gereformeerd predikant wenst van
gemeente te veranderen. Brieven
onder no. 377 bureau van dit blad.
'T'OEN ik deze eenvoudige regel
-*• las schoten er veel gedachten
door mijn hoofd. Ik wil proberen
ze een beetje te ordenen en goed
onder woorden te.brengen.
Mijn eerste gedachte was: daar
schrijf ik eens op. Ten slotte moe
ten we hier in Utrecht-West bin
nenkort een derde dominee heb
ben. Wie weet hoe op deze wijze
..onze weg voorspoedig gemaakt
werd". Maar toen ik mezelf eens
goed naging en de overleggingen
mijns harten aan een nauwkeurig
onderzoek onderwierp, betrapte ik
me er op dat mijn schrijven op
deze advertentie meer gedreven
zou worden door nieuwsgierigheid
dan door zorg en ijver voor het
beroepingswerk in onze gemeente.
Eerlijk is eerlijk. Het houdt me
nog iedere keer bezig en telkens
flitste het door m'n hoofd: wie zou
dat nu zijn?
Al verder denkend, ontdekte ik
iets van moed. Er is dan toch één
die het aandurft en die al is
het dan een beetje op geheimzin
nige wijze ..onder no. zoveel"
althans voor enkelen weten wil dat
hij graag weg wil.
Maar tegelijk denk Ik: zou deze
advertentie niet in het meervoud
gesteld kunnen en moeten worden:
Gereformeerde predikanten wen-
En hoe groot zou het getal zijn?
Vijftig, honderd, twee honderd?
O, wat is hier een onbeschrijfe
lijk stuk nood.
brief tot een jonge collega die zo
juist intrede heeft gedaan in zijn
eerste gemeente. Nadat hij zijn
jonge vriend met dit groot gebeu
ren hartelijk heeft ->
wijst hij hem met i
dreigende gevaren
rel. denk er om dat je voor drie
dingen oppast, ten eerste dat je je
gemeente niet kwijt raakt, en ten
tweede dat je je vrouw niet kwijt
raakt en ten derde dat je je God
niet kwijt raakt".
Je kunt als dominee je vrouw
kwijt raken. Ja, je woont nog wel
samen in de pastorie en je slaapt
wel samen op één kamer, maar je
kunt haar toch kwijt raken. Hoe?
Door zó in je werk op te gaan en
zo weinig thuis te zijn. dat je
praktisch volkomen langs elkaar
heen leeft.
Erg is dat. Maar nog veel en
veel erger is als je je God verliest
i. 1. 20U(jt ,joen zonder
schien zijn er nooit één keer hoor
ders verschenen en is er dus nooit
een beroep op de tafel neergelegd.
Misschien zijn er wél hoorders ge
weest, misschien wel zondag aan
zondag en verdubbeld in geta
le". maar heeft de krant (zo gaat
dat hélaas nog steeds) telkens
weer verteld dat ze een ander heb
ben genomen.
Misschien zijn er veel beroepen
gekomen en heeft onze collega één
maal te vaak bedankt (ik spreek
naar de mens!). Hoe het zij? nu
heeft hij in elk geval het gevoel.
ik blijf zittenen de jongens
worden groter. en de afstand
tot de stad blijft toch zo ver.
en ze hebben de laatste tijd nog
al eens wat op de preek te zeg
genen dit en dat moet ook
anders
Wat een nood. die niemand
weet dan zijn vrouw alleen (als
hij die niet kwijt is) wat een
nood, die niemand weet dan God
alleen
MAAR er is ook nog een keer
zijde. Ook dat
gedachten en voorwerp
!gingen
„jende v
tentie:
Gereformeerde kerk in midden
de» land» wenst van zijn predikant
verlost te worden. Brieven onder
no. 378 bureau van dit blad.
Die zijde is er toch ook?
Er zijn niet alleen dominees die
hun gemeente kwijt zijn, maar er
zijn toch ook gemeenten die hun
dominee kwijt zijn. O ja, hij woont
in hun midden en hij werkt er
wat, maar goed beschouwd
zijn ze hem kwijt. geen contact
met de ouderen, onbegrepen door
de jeugd en de kerkeraadsverga-
deringen liggen hem niet meer
zo de broeders hebben zo wei-
hem ze zijn hem kwijt
graag
n gemeente!
en weg weet
predikanten
en daarom willen z_
kwijt, echt!
Wat een nood in zo
Is er niemand c(ie
voor deze nood van
én voor deze nood
ten?
Ik ben de onbekende collega
(wie is dat toch?) toch dankbaar
dat hij op deze dingen heeft ge
attendeerd alleen vraag ik me
af: is er niet een betere weg
dan „brieven onder no. zo-
je je werk
Hem.
Maar nu dat eerste: Denk er om
dat je je gemeente niet kwijt
raakt. Dat kan óók. Natuurlijk, je
staat nog wel in die gemeente, en
ieder weet je wel te wonen, en je
preekt elke zondag en je bezoekt
de mensen ook en je cathechiseert,
natuurlijk, en bij de kerkvisita
tie kunnen de broeders ouderlin
gen oprecht verklaren dat „de die
naar getrouw zijn arbeid verricht"
en je kunt toch je gemeente kwijt
zijn, je hebt geen band meer,
geen contact je gedachten zit
ten ergens anders
Wat een nood voor ons, domi
nees! O, neen. we schatten het
niet gering. We kunnen het ons al
les zo levendig voorstellen. Mis-
Wt - M j#
t j >>v - - t A
4
Koster, cantor, voorlezer èn pedagoog
Oude kerkorde gaf opvoedkundige
adviezen aan „schoolmeesteren"
(Van een onzer redacteuren)
fV7*AT doet een onderwijzer eigenlijk en krijgt hij er wel genoeg
W voor? Dat is de korte zin van de grote woorden taakanalyse
en functiewaardering, die bij elk debat over het onderwijs en des-
zelfs financiële aspecten opduiken. Wij willen niet graag het beeld
der vaad'ren ook in deze zaken laten wenken, maar werden toch wel
sterk getroffen door de eenvoudige wijze, waarop deze taakanalyse
een plaats vond in de„Kerkenorde der Landschap Drenthe", zo
als die is vastgesteld en goedgekeurd op de gewone „landsdag", door
de „Heeren Ridderschap en Eigen-erfden der Landschap, binnen As
sen den 14. Martij 1730".
de volgende stukken. En wat dan volgt
is niet gering. Er staat gelukkig tegen
over, dat meester geen stapeltjes schrif
ten mee naar huis hoefde te nemen, zodat
hij goed in zijn tijd zat. Wat denkt u
van: klokken luiden (en vooral erop
letten, dat onbevoegden van de klok
afblijven), de kerkdeuren op tijd open
zetten en weer sluiten, de kerk schoon
maken („dezelve te zuiveren"), zorgen
voor doopwater en avondmaalswijn?
In iedere dienst moest de meester
present-zijn niet alleen om Gods woord
te horen (dat ook, gelukkig), maar vooral
om de psalmen op het bord te schrijven
en het zingen te regelen.
Advertentie
Bescherm Uw
keel en voorkom
verkoudheid met
Benoemd tot onderwijzeres aan de
chr nat. school te Haren (Gr.): me
juffrouw A. Groothof te Ezinge; aan de
chr. school te Hoevelaken: mejuffrouw
C. B. van der Flier te Soestdijk; aan de
Marnixschool te Oost- en West-Souburg:
mejuffrouw M. L. Baljé te Ierseke; aan
de Prinses Beatrixschool te Geldrop:
mevrouw M. Proper—Olivier aldaar
(tijd.); aan de Koningin Emmaschool
voor b.l.o. te Alphen aan den Rijn; me
juffrouw B. Wassink te Amsterdam; aan
de chr. school te Vledderveen: mevrouw
A. DoornbosLyklema te Nieuw Weer-
dinge (tijd.); aan de Oosterpark-ulo
school te Amsterdam: mejuffrouw M.
Monster, "s-Gravenhage (tijd.).
mei OSRAM
BESTRALINGSLAMPEN
UITRA-VITAIUX OF THERATHERM
(rawlpleetj Uw arts)
Prof. dr. F. C. Kraneveld
gisteren overleden
Gisteren overleed op 01-jarige leeftijd
te Utrecht prof. dr. F. C. K r a n e v e 1 d,
hoogleraar in <fe faculteit der diergenees
kunde aan de Rijksuniversiteit te
Utrecht, die onderwijs gaf in de tropi
sche en protozoa ire piekten.
Prof. Kraneveld werd geboren in 1896.
Hij studeerde te Utrecht en verkreeg het
veeartsdiploma in 1922. In 1923 kwam
hij in Ned.-Indische d'ienst aan het la
boratorium voor veeartsenijkundig on
derzoek te Buitenzorg. In 1930 promo
veerde hij op een proefschrift, getiteld
„Bijdrage tot de kennis van de osteo
myelitis bacillosa bubalorum". Tien jaar
later werd hij benoemd tot directeur van
het veeartsenijkundig instituut. Gedu
rende de oorlog is hij geïnterneerd ge
weest. In 1945 werd hij wederom be
noemd tot directeur van het veeartsenij-
nstituut. In jar
hii het amht va
Utrecht.
Taakanalyse
Nu was het landschap Drenthe be
slist niet het eerste met de regelin-g
van het „onderwijzer sampt". Reeds
376 jaar voordat onderwijzers toegang
tot de universiteiten kregen, sprak de
nationale synode van Middelburg
(1581) in één adem over „professoren
en schoolmeesteren". En de ,JStaaten
van Vriesland" hadden al geweerd
„alle paapsche, menniste, dronkene
ongeregelde schoolmeesters" (let op
de combinatie van slechte eigenschap
pen). Maar een uitgebalanceerde taak
omschrijving vinden wij in de Drentse
kerkenorde: titel VIII „Van de school
meesters, derzelver beroepinge er
ampt" is bijna een collectieve arbeids
overeenkomst voor onderwijzers in
oude landschap.
Zonder classicale goedkeuring kon
geen schoolmeester zijn. Visitatoren-pro
vinciaal kwamen ook wel een kijkje in
de klas nemen, maar dat wist meester
van tevoren. Verder diende de onder
wijzer lidmaat der gemeente te zijn, en
zomer en winter school te houden. Dat
laatste als het kón en wanneer „een
getal van 8 a 10 kinders te bekomen was"
Met lezen en schrijven was het onder
wijs niet afgelopen: de kinderen dienden
ook onderwezen te worden in de „god-
zaligheit en lere van de catechismus".
Maar het was meer. Voor de kerk
dienst diende de schoolmeester een
kapittel voor te lezen, in de dienst de
gezangen aan te heffen. En vooral
zou de classis moeten toezien, dat de
hoofdpunten der christelijke religie
door de schoolmeesteren vóór de
catechismuspredikatie zouden worden
voorgelezen.
In het bijzonder bestond het ambt in
GARETTES
Het zendingscentrum te Baarn deelt mee, van de zendingsarbeiders
op Soemba een telegram te hebben ontvangen, dat allen daar in goede
welstand verkeren.
Van Midden-Java zijn nog geen berichten ontvangen, maar uit
berichten van voor 1 december blijkt, dat de autoriteiten voor hun
welzijn waken.
Intussen is ds. P. G. van Berge, missionair predikant op Soemba,
per vliegtuig uit Indonesië gearriveerd, om hier zijn verlof door te
brengen. Dr. P. J. Zuidema, arts aan het christelijk ziekenhuis
„Bethesda" in Jogjakartadie zijn zendingsloopbaan beëindigde, heeft
nog passage kunnen boeken op de „Oranje", zodat hij waarschijnlijkj
tegen Kerstmis in Nederland zal kunnen arriveren.
in iedere kerk een bijbel, want het „wordt
nodig geacht, dat gemeenten een bijbel
hebben, die in de kerk bewaard moet
worden" (bijna een eeuw na de totstand
koming van de Statenvertaling!).
Huiswerk
DE vijf hoofdstukken der christelijke
religie en het morgen- en avondgebed
-U371 pjooq jsp ;m uarspupi ap uajsaoui
nen. In koor dienden de kinderen die
gebeden 's ochtends en 's avonds op te
zeggen.
Bij het scheiden van de markt moest
meester iedere dag een vraag van de
catechismus opgeven, de volgende ochtend
moest hij die overhoren als ze hun
andere lessen naar behoren opgezegd
hadden. Pedagogisch inzicht bestond toen
ook, zelfs bij ridders en eigen-erfden: het
overhoren moest geschieden „zoveel doen
lijk en met onderscheid".
Honderd jaar geleden werd het zingen
verplicht vak op de lagere school. Maar
facultatief was het al lang. De kinderen
moesten in Drenthe ten minste tweemaal
per week de psalmen leren. Maar: zo
ras zij daartoe bekwaam zijn en genegen
heid hebben (prof. Waterink had dit niet
beter kunnen zeggen). Nóg een maar:
„zulks geschiede buiten de gewone school
tijd". Die schooltijd kon de meester
aflezen van de torenklok, die hij zelf
tijdig had op te winden.
Voor leesoefeningen moesten in de J. M. Visser te Ddkkum.
scholen boeken aanwezig zijn, met name
stichtelijke werken, die alleen met advies
van de predikanten mochten worden aan
geschaft: boeken zijn gevaarlijk! Iedere
maand kon meester dan ook dominee
verwachten om te zien of alles wel goed
ging in de school.
Functieivaar dering
zijn de bepalingen omtrent de salariëring.
Men liet die over aan de kerspels (ge
meenten). Die worden „serieuselyk aan-
gemaant, om zodanige tractementen aan
hare schoolmeesteren te geven, waardoor
zy bekwame personen in dienst van kerk
en school konnen bekomen, en onder
houden".
De ouders van kinderen boven de
zeven en onder de twaalf moesten school,
geld betalen, of de kinderen naar school
gingen of niet. Dit had volgens dr.
H. J. Prakke tot gevolg, dat het school
verzuim in de noordelijke provinciën
(ook in Groningen bestond een dergelijke
regeling) geringer was dan elders. Als
men immers tóch moest betalen
Men klaagt tegenwoordig, dat de onder
wijzer zoveel taken naast het onderwijs
heeft; ze hebben In elk geval gewoonlijk
meer met het onderwijs te maken dan
het opwinden van klokken en het dweilen
van kerken ln die goede, oude tijd.
Er zijn Bijbelteksten, die we maar al te vaak met een
korreltje zout nemen, omdat ze denken we in het leven
van elke dag toch niet in praktijk gebracht kunnen worden.-
Ze dienen dan eigenlijk alleen als stoffering voor onze
vroomheid. Zo heeft Paulus eens aan de gemeente van
Philippi geschreven: ,Jn ootmoedigheid achte de een de
ander uitnemender dan zichzelf." Als u en ik nagaan hoe.
we vandaag over onze collega's en onze kennissen hebbeni
geoordeeld, moeten we dan niet erkennen, dat we ons ooJcj
in dit opzicht dagelijks hebben te bekeren?
Een wijs man schreef al drie eeuwen geleden: Nederig.j
heid is een deugd, die iedereen predikt, niemand in
toepassing brengt, en toch door iedereen graag wordt
gehoord." Bij die constatering mogen we het echter niet
laten. Als de Bijbel zegt, dat er iets gebeuren moet, dan kan
dat ook gebeuren.
Hebben we trouwens, als we eerlijk zijn, niet alle reden
om een toontje lager te gaan zingen?
AUTORIJLES IS ONDERWIJS
Beroepingswerk
BEROEPINGSWERK
NEDERLANDSE HERVORMDE KERK
Beroepen te Uithuizen: A. W.
nenburg te Tange-Alteveer.
Bedankt voor Sliedrecht: J. Noltes te
Ernst.
Benoemd tot hulpprediker te Fin-
kum: W. Oosterwold, voorheen cat«
cheet aldaar.
Bedankt voor Ouderkerk aan de:
IJssel: K. van der Pol te Veenendaal.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Heinkenszand: kand. N.
H. Heiner te Ter. Aar; te Nijbeets:
kand. J. M. van dén Brink te Alphen
aan den Rijn.
Tweetal te Helpman (Gr.): J.
Leeuwen te IJmuiden en B. Scholten
te Bergen (N.H.).
GEREF. KERKEN (OND. ART. SI)
CHRISTELIJKE GEREF. KERKEN
„Besturen als kunst"
Prof. mr. A Kleijn heeft gister-
ïiddag met het uitspreken van een
rede, getiteld „Besturen als kunst"
zijn ambt van buitengewoon hoogle-
in de bestuurswetenschap aan
de Nederlandsche Economische Hoo-
geschool te Rotterdam aanvaard.
In een uitvoerig betoog legde de
nieuwe hoogleraar er de nadruk op,
dat besturen niet alleen berust op de
bestuurswetenschap, op de bestuurs
kunde, maar dat het ook een kunst
„Het is duidelijk, aldus prof. Kleijn,
dat de bestuurder er met kennis al
leen niet komt, noch alleen met er
varing, noch met flair en brutaliteit
wanneer hij daarnaast niet te-
beschikt over dat ene, dat hem
bovenal tot iemand stempelt, die de
bestuursk u n s t machtig is. Is een
bestuurder ook niet in belangrijke
mate kunstenaar, heeft hij geen cre
atieve inslag, mist hij visie, een in
geboren gevoel voor verhoudingen,
dan zal de publieke zaak, die hij te
dienen heeft misschien wel lopen,
dan zal het eindresultaat van
zijn werk net dat missen, wat het
goed zou hebben gemaakt. Wat de be
stuurder dus in de eerste plaats no
dig heeft is scheppende fantasie.
Ware bestuurskunst zal zich open
baren in een weloverwogen keuze uit
de veelheid van aanwezige mogelijk
heden een gepast, op de sociale recht
vaardigheid gericht gebruik, een zorg
vuldige onderlinge afweging, een dui
delijk inzicht in de gevolgen van te ne
men maatregelen en in het algemeen
in een harmonisch patroon van han
delingen, beslissingen, verboden en
vrijheden.
Prof. Kleijn werd in 1907 te Mep-
pel geboren, studeerde te 's-Graven
hage en Haarlem en begon in 1928
zijn rechtenstudie aan de Universi
teit van Amsterdam. Sinds 1946 is de
nieuw benoemde hoogleraar burge-
'Ster van zijn geboorteplaats.
38.
Af en toe herinnerde ze zich Michael en zijn
belofte dat hij een weekeinde zou komen logeren
voor de herfst. Nu was de herfst bijna voorbij,
maar met het slechte weer had Jess het steeds
drukker gekregen en ze had geen tijd gehad een
afspraak met hem te maken. Hij zou zelf wel iets
van zich laten horen, als hij wilde komen, dacht
ze. Intussen had ze het de weekeinden even druk
als de rest van de week.
Naarmate Peter's verlof ten einde liep, zag
Jess hem en Liane minder dan ooit het geval
was geweest. Ze wist niet precies, wat hiervan
de oorzaak was. Vroeger toen het weer goed was,
kwamen ze haar af en toe wel eens halen om
te gaan zwemmen of om een wandeling te ma
ken naar het golfterrein en hoewel ze niet altijd
tijd had gehad mee te gaan, had ze dit toch dik
wijls gedaan. Ze had het nu veel drukker en uit
hoofde van haar beroep behoefde ze mevrouw
Seacombe niet meer te bezoeken; natuurlijk was
dit ook een oorzaak, dat ze elkaar niet zo veel
meer ontmoetten. Niettemin had Jess het gevoel,
dat Liane haar ontweek, omdat ze niet wilde
overgehaald worden tot de stap, die Jess nodig
achtte.
Jess kon haar gevoelens begrijpen, had mede
lijden met haar en probeerde het haar niet kwa
lijk te nemen. Dat nam niet weg, dat het haar
toch wel een beetje ergerde. Het feit, dat Liane
haar ontweek, was oorzaak, dat ze geen kans
zag haar belofte aan Peter na te komen. Want
hoe kon ze Liane overhalen, spijkers met kop
pen te slaan, als het meisje voorkwam, dat ze
een gelegenheid kreeg met haar over Muir te
praten.
door
Jane Arbor
Op een stormachtige morgen, toen Jess op weg
was naar Crane, ontmoette ze Peter, die voor
een hagelbui probeerde te schuilen onder een heg.
Ze stopte en opende het portier voor hem.
„Stap in; dan kun je meerijden," zei ze.
„Dank je." Peter dook naast haar in de auto
en schudde zich uit als een natte spaniel. „Toe
vallig moet ik de andere kant uit terug naar
Quintains."
„O. Enfin, ik heb geen haast en je kunt dus
blijven schuilen, tot de bui voorbij is." Jess
keek naar zijn druipnatte windjack en zijn nat
te haar. „Ik geloof, dat de mogelijkheden van
je heg zowat waren uitgeput," merkte ze met
een glimlach op.
„Ja, inderdaad. Ik zal je dankbaar zijn, als ik
even bij je mag blijven zitten. Ik ben naar de
golfclub geweest om mijn tijdelijk lidmaatschap
op te zeggen en een trui te halen, die ik daar
nog had liggen."
„Waar is je auto?"
„Die heb ik teruggebracht naar de garage. Ik
ga morgen weg, weet je, maar ik vertrek pas
overmorgen 's avonds uit Londen."
„Je gaat zeker per vliegtuig terug naar Ko-
„Ja."
Er viel een stilte. Toen vroeg Jess met een
veelzeggende klank in haar stem: „En Liane?"
„Ze komt overmorgen naar Londen, zei Pe
ter. Met een tikje bravour ging hij verder:
„Het was een voorstel van Muir, dat ze naar
de stad zou gaan om met me te lunchen, aange
zien het voor mij de laatste dag van mijn ver
lof zou zijn!"
„Heeft Muir dat voorgesteld?"
„Ja, Moeder had al besloten, dat ze liever af
scheid van me wilde nemen op Quintains en ik
merkte wel, dat ze het niet prettig vond, de ar
me ziel, dat Liane me nog eens ontmoette. Aan
gezien het voorstel van Muir kwam, kon ze er
niets tegen doen, hoewel ik het ellendig vond,
dat ze zo verdrietig keek."
„Je liet dit door Muir voor jou en voor Liane
regelen, terwijl hij nog steeds niets weet? Pe
ter, hoe kon je dat doen? Hoe kon Liane dat
doen? Ze beweerde nog wel, dat ze hem niet wil
de bedriegen!" riep Jess verontwaardigd uit.
Peter legde zijn hand op de hare, die op het
stuur rustte. „Je bent boos, Jess en dat kan ik
heel goed begrijpen." zei hij verdrietig. „Maar
als je ooit van iemand gehouden had, zoals ik
van Liane houd even hopeloos dan zou je
weten hoe verleidelijk het is zo'n kans aan te
grijpen."
„Zelfs als die je door Muir geboden wordt?
Muir. die door Liane onbillijk behandeld wordt;
iedere minuut die ze laat voorbij gaan, zohder
hem de waarheid te vertellen?"
(Wordt vervolgd)
TN onze Grondwet staat, dat het nen die autorijles willen geven aan i
geven van onderwijs vrij is. Het voorwaarden van vakbekwaamheid c
is een bepaling, die niet vanzelf is moeten voldoen. Zulks is met meet
ontstaan, maar waarvoor gevochten onderwijs het geval. Maar dit is iets r
is en over het ontstaan waarvan heel geheel anders dan een vergunning. 1
wat is te doen geweest. Onze groot- stelsel. De eisen van vakbekwaam- 13
ouders zouden er van kunnen ver- heid zullen in de wet moeten wor- J
tellen. den vastgelegd.
Het is dan ook een bepaling om zui
nig op te zijn. Ons verheugt het, verheugen ons over deze uit-
dat de Hoge Raad, ons hoogste spraak van de Hoge Raad. Wij ver
rechtscollege, niet van zins is ge- heugen er ons daarom over, omdai
bleken, betekenis en inhoud
het grote goed van de vrijheid i
deze grondwettelijke bepaling in te onderwijs hier in het geding is. Op b
perken. handhaving en bescherming van dis
Daarvan heeft de Hoge Raad doen vrijheid behoren wij nauwlettend te
blijken met betrekking tot de auto- blijven toezien.
rijlessen. Ook autorijlessen zijn on- En me„ vergimne ons dit - wjj d
derwijs, zo heeft de Hoge Raad be- verheugen er ons óók over, omdai
slist, en daarom is het geven van 0p deze plaats met betrekking k
autorijlessen vrij in die zin, dat tot de autorijlessen dezelfde mening v
u.t -i-i een bepaalde vergun- hebben bepleit als thans in de nit-
spraak van ons hoogste rechtscolle- K
het niet
ning mag worden gebonden,
Iets anders is natuurlijk, dat dege- ge bevestiging heeft gevonden.
DE INDONESISCHE VERWARRING
TNDONESIË en verwarring begin- aan de ene kant van alle Indonesi
an steeds meer twee woorden sche daken schreeuwt, dat alle Ne-
te worden voor dezelfde zaak. derlanders dienen te verdwijnen,
Daar is de regering, bestaande uit maar, nu blijkt dat de Nederlanders
personen die elkaar tegenspreken en dit ook inderdaad wel willen, hun
wier positie tegenover de eigen- allerlei belemmeringen in de weg w
machtige president op zijn minst on- gaat leggen. w
duidelijk is. De Indonesische regering wil d«
Daar is het Ieeer, dat, stads ta het Nfd"lamler' ,k""' d""' J*
Ai. vi naast maar al te goed, dat ze de er
land de staat Tan oorlof en belef Nederlande„ „,et kan 'mi
geldt, Rog meer te zeggen heeft 1
genoten er zelf meer dan genoeg
van krijgen en dat ze er voor pas-
de machl elk sen, dit leven van treitertaf en ver- j.
extreem nationalisme aan te
digen en te steunen, opdat ze .i
mede daardoor ontstane chaos des
te beter hun slag kunnen slaan.
Wat dan de omstandigheden zijn,
waaronder onze landgenoten moe
ten leven, laat zich denken.
nancieel bestaan van dat land nog
wat te rekken. R'
Land en volk daar hebben hun en: W
ons aller liefde en sympathie. Maar A
er zijn grenzen en de liefde kan op' cu
MOEILIJKE COMMUNISTEN
7E kunnen het niet helpen, maar tijbestuur de partijman zonder meer
ln ons goede land hebben en- heeft kunnen uitstoten. Daar kwam
kele communisten nog bepaalde de rest niet aan te pas. n
eigenschappen met andere landge- Ook de protesterenden hebben daar-
noten gemeen. WÊÊ
Hoe anders te verklaren, dat het
binnen de reeds zo danig geslonken beurt
Communistische Partij Nederland
blijft morren en morrelen?
[ger
aan niets kunnen veranderen. Ze vaj
hebben voor hun protest alleen mo- toe
gen boeten met verwijdering op De
van posities die ze tot ma
dusver hadden ingenomen. Geheel c
geschrapt zijn ze nü nog niet, maar
I tot
ga<
met de „partijlijn" niet heeft kun- intussen, dat er onder de commu- Ni<
nen vinden. En prompt heeft deze nisten blijven die de partijlijn niet w.
uitstoting weer geleid tot protesten ZOmaar kunnen slikken, mag gelden dot
bij andere communisten, die met als een aanwijzing dat er bij som- I
dit royement niet akkoord konden migen hunner nog iets leeft van de-
gaan. mocratisch gevoel.
Men begrijpe ons goed: het blijven Het wordt binnen de partij overi- gel:
communisten. Dit komt ook hier
in uit, dat hej oppermachtige par-
gens bitter weinig gewaardeerd. Het
partijantwoord is kil en snel: er nit!
Begrafeniswetten van
Israël in discussie
(Van i
medewerker)
OPGAVE PUZZEL No. 85
Horizontaal: 1 bergplaats, 4 voor
zetsel, 6 buigzaam, 9 voorzetsel, 11
zangnoot, 12 maat. 14 deel van de
mond, 16 vogel, 17 deel van sommige
huizen. 19 streek, 20 muil, 22 grond
toon. 23 lyrisch gedicht, 25 zangnoot,
26 hoeveelheid, 28 drinkbakje. 29
smalle opening.
Verticaal: 1 groente, 2 stoomschip,
3 insekt, 4 voorzetsel, 5 pers. voor
naamwoord, 7 vroeger, voorheen, 8
smakelijk, 10 zuigbuisie, 13 bergplaats
15 speelbakje, 18 getijde, 19 familie
lid,, 21 stempel, 23 familielid, 24 boom,
26 zangnoot, 27 zangnoot.
OPLOSSING PUZZEL No. 84
Horizontaal: 1 brak. 3 dolk, 6 ruim.
7 br., 8 kluis. 10 moa. 11 perk. 12 fit.
14 pro, 15 ut. 16 beo 18 el. 19 doedel
21 trompet.
Verticaal: 1 beeV 2 kruik, 3 dik.
4 om 5 karakol. 7 borrel. 9 luit, 10
mep, 12 fust, 13 leep, 16 bom, 17
ode, 19 do, 20 et.
In Israël is grote strijd ontstaan
de begrafeniswetten die (evenals de wet
ten op het gebied van het huwelijk)
j volgens de oude, religieuze- Joodse wet
van kracht zijn en worden- uitgevoerd
volgens de rabbijnse interpretatie.
J De strijd is ontstaan toen onlangs
vijfjarig jongetje moest worden begra-
ven. Het was een kind van een niet-
I Joodse moeder en een Joodse vader.
De ouders wensten dat het kind ter
ruste zou worden gelegd op de be
graafplaats te Jeruzalem. De rabbijnen
I gaven hiervoor echter geen toestem
ming en lieten het buiten de omheining
[van de begraafplaats ter aarde bestel
len, daar de ouders niet wensten dat
|het kind zou worden begraven op
i van de velden van de christelijke ge-
1 meenschap.
Des nachts echter bleek de omheining
van de begraafplaats te zijn verplaatst
en wel zodanig dat het kind binnen de
I omheining lag.
In het Israëlische parlement is om
deze onplezierige kwestie menig hard
woord gevallen. De plv. minister van
godsdienstzaken heeft toegezegd, dat de
ze wetten zullen moeten worden her
zien aangezien zich anders in de toe
komst meer van deze gevallen zullen
gaan voordoen.
De laatste maanden is nl. vooral uit
Polen het aantal immigranten in Israël,
die gemengd gehuwd zijn, aanzienlijk
toegenomen
Benoemd tot onderwijzer aan de chr.
uloschool te Leeuwarden: J. Brouwer te
Idskenshuizen; aan de chr. school te
Soesterberg: H J, Lagerweij te Zeist;
aan de geref. school te Harkema-Opein-
de: J. Stolp te Leeuwarden; aan de chr.
school te Hardenberg: O. Gjaltema
Grootegast: aan de chr. school te
Garrelsweer: A. Visscher te Bierum;
de Koningin Emmaschool voor b.l.o.:
N Buizert te Santpoort-Dorp; aan de
Oosterpark-muloschool te Amsterdam: B
Kijkuit te Huizen (vakleraar) en L. van
Vliet te Wilnis.
beroemde
geneesmiddelen
in 1 tablet
doen wonderen!
Kost het thuisfront van
de zending veel?
Men denkt wel eens, dat de kosten van
het thuisfront der zending te groot zijn
ten opzichte van de kosten van de zen-i
ding zelf. Het gereformeerde Zendings- j
centrum te Baarn heeft uitgerekend hoe
deze verhouding nu eigenlijk is.
Internationaal wordt een percentage j
boven 25 van de voor de zending bijeen-1
gebrachte gelden onredelijk geacht.
De gereformeerde zending blijft'daar
ver onder. Slechts 8.63 procent van de j
inkomsten van de zending woró'en ge
bruikt ter dekking van de kosten van
het thuisfront.
Het zendingscentrum zelf krijgt ruim
1 procent van het totaal der Inkomsten i
de zending.
Benoemd tot lerares voor prakty.'cvak-
•n aan de chr. kweekschool voor kleu
terleidsters „De Voorpost", Elzendaal
P. C. Puik—
