Christian Reformed Church
LEVEN
Rotterdam
ZONDAGSBLAD
schonk te veel aandacht aan niet-hehouden mens
Weer tal van Kerstboeken
zijn verschenen
op de plaat
Geen haarkloverijenmaar respect
voor eikaars mening
.MIEBEL BIJ DE MASSAJEUGD,
Telraam versus
rekenmachine
anno 1957
ZATERDAG 16 NOVEMBER 1957
THEOLOGISCHE POSITIE VAN EEN KERK IN AMERIKA
Ds. James Daane van de first Christian Reformed Church in Los
Angeles maakt zich zorgen over de ontwikkeling van de gerefor
meerde theologie. Hij ziet rondom zich een sterke herleving van
theologische activiteit, maar hij merkt daarvan nauwelijks een weer
slag in de Christian Reformed Church. Daarom komt hij dan al
gauw tot de vraag of de gereformeerde theologie misschien is vast
gelopen. Nauwelijks enkele pagina's verder spreekt hij dan. als zijn
oordeel uit, dat de gereformeerde theologie inderdaad is vastgelopen
en dat een verdere theologische ontwikkeling niet te-verwachten is,
tenzij men terug keert naar de Bijbel en enkele grondstellingen dras
tisch gaat wijzigen
Deze gereformeerde predikant meent
dat een te filosofische benadering
bepaalde vragen over het ontstaan
de zonde en te systematische theologie
de gereformeerde kerken in een hoek
heeft gedrongen, waar verdere voort
gang een onmogelijkheid is geworden,
De voornaamste reden is, dat de gere
formeerde theologie zich te veel heeft
bezig gehouden met de mi
behouden is. „Mijn indruk is," schrijft
ds. Daane. dat de theologische vragen,
die wij hebben opgeworpen en de metho
den, die wij gebruikt hebben om ze tot
een oplossing te brengen, hun tijd ge
had hebben en hun doel hebben bereikt,
en dat wij nu op een punt zijn geko
men, waarin wij theologisch niet ver
der kunnen komen,"
OORZAKEN
Ds. Daane ziet verschillende oorzaken
van het vastlopen der theologie. In de
eerste plaats is de Christian Reformed
Church tot nu toe altijd een immigran-
tehkerk gebleven, die zich afkeerde van
al het vreemde en ijverig haar eigen
stijl zocht te bewaren. Als kerk is zij
zo behoudend gebleven, dat het Ameri
kaanse leven eenvoudig buiten haar om
is gevloeid. Zij heeft in geen enkel op
zicht een aandeel gehad in de theologi
sche ontwikkeling van Amerika. Nu ko
men mensen als Karl Barth naar voren
met nieuwe theologische vragen die on
ze oude antwoorden niet
kunnen oplossen, met,
omdat zij te oud of ver
keerd zijn, maar eenvou
dig, omdat zij niet passen
bij de nieuwe problemen
De kernoorzaak schrijft
h{j evenwel toe aan de
enorme vlucht die de sys
tematische theologie heeft
genomen ten koste van de
bijbelse theologie. Het
systeem I» oppermachtig
geworden en tenzij deze
systematische theologie
telkens weer terug valt
op de Bijbelse studie
wordt zij koud en dor e
haar leven.
de traditie ligt van de klassieke gerefor
meerde theologie groeiden de verkie
zing en verwerping uit (bewust of on
bewust) tot twee elementen waaruit de
souvereiniteit van God zich openbaarde.
STIGMA
Het gevolg was dat de gereformeer
den het stigma kregen van de verwer
ping, iets dat niet gepredikt kan wor
den als een geloofsdaad omdat, zoals
prof. H. Bavinck het eens uitdrukte, nie
mand van zichzelf geloven kan dat hij
door God verworpen is. De theologie
kreeg toen tot taak uit te leggen waar
om de verworpenen niet behouden wa-
Gevaren van een „grondbeginsel"
De predikant van de first Christian Reformed Church in Los
Angeles ds. James Daane geeft in de Reformed Journal een over
zicht van de theologische positie van de 100-jarige Christian
Reformed Church in Amerika. Hij worstelt met de vraag waarom
zijn kerk in deze lange tijd wel theologisch puur orthodox is ge
bleven, maar zo ontzettend weinig invloed heeft uitgeoefend op het
leven van Amerika. Reeds in het begin van zijn artikel schrijft hij:
„De theologie van een kerk moet juist zijn, maar ook levend.
Het is werkelijk mogelijk, dat een ietwat minder orthodoxe kerk
aangenamer is in het oog van haar Heer, omdat zij daadwerkelijk
leeft bij het licht van de orthodoxie die de hare is."
Het uitvoerige artikel van niet minder dan 13.000 woorden
verscheen in het laatste nummer van de Reformed Journal, een
blad dat in de zeven jaren van zijn bestaan een weg heeft gezocht
naar een nieuw gereformeerd belevend belijden en dat grote
nadruk legt op de taak van de kerk in de wereld. In dit blad werken
een aantal jongere theologen van de Christian Reformed Church
en de Reformed Church samen.
In de geschiedenis van de Christian
Reformed Church blijkt dit dan ook
uit de dogmatische geschillen, die zich
hebben voorgedaan met de predikanten
Van Til en Hoeksema. In wezen meent
ds. Daane, is hun afscheiding slechts
een louter logisch gevolg van de gere
formeerde theologie. Beiden gingen een
stap verder dan de Christian Reformed
Church, terwijl de.kerk zelf die stap
niet durfde te doen, om'dat zij dan wist
buiten de grenzen van de Bijbel te tre
den. Opmerkelijk is echter dat dit grote
geschil, het ging over supra- en in-
fralapsarianisme in de kerk geen en
kel enthousiasme meer doet opwaaien.
T? T? O TT? T T TIT
vJ ILH/ö 1. 11/JÜJul IV
verliest zij
In dit verband schrijft ds. Daane dan:
„Er is een vorm van theologische zelf-
bekoring, die naar ik geloof, duidelijk
zichtbaar wordt in de dogmatische ge
schiedenis van de Christian Reformed
Churches. In deze vorm van theologi
sche zelfbekoring is het mode geworden
een enkel dogma uit te kiezen en dat
als het „centraal dogma" of het „grond
beginsel" van de Schrift te poneren.
Het is dan de taak van de theologie om
alle andere bijbelse waarheden in de ter
men en de grenzen van dit „grondbegin
sel" te verklaren.
GEBOETSEERD
Alle andere dogma's moeten tot die
grootte en vorm geboetseerd worden.
Dogma's die niet logisch met dit grond
beginsel in verband kunnen worden ge
bracht, worden als schijnbaar tegenstrij
dig naar de peripherie verwezen, waar
zij slechts een sporadische aandacht
krijgen. Men staat niet toe dat zij in
vloed uitoefenen op 'het geheel. Tot de
ze dogma's, die naar de rand van het
theologisch denken zijn verwezen beho
ren dan volgens de schrijver: Gemene
gratie of moderner gezegd: de algemene
genade, het algemeen aanbod van het
Evangelie en menselijke verantwoorde
lijkheid.
In de gereformeerde theologie
Beide groepen, die eigenlijk niet naast
elkaar zouden kunnen of mogen bestaan
worden getolereerd in één kerk en nie
mand maakt zich er erg druk over.
Dit probleem komt sterk naar voren,
in de vraag wie eigenlijk tot de kerk
behoort. In Amerika is dezelfde: kwestie
aan de orde, die in Nederland bekend is
geworden onder de naam .-„Bomse stel
lingen" waarbij het -gaat om de vraag
wie lid kan worden van de Gereformeer
de Kerken: zij die de drie formulieren
aanvaarden, of zij die Christus als Heer
hebben leren kermen?
De gehele uitverkiezings- en verwer-
pingsleer had tot oorzaak, dat ii
Amerikaanse kerken de predikanten
nog maar nauwelijks durfden te preken
over Johannes 3:16, terwijl de kinde
ren op de zendingsscholen het Engel
se liedje leerden: „Jezus loves me,
I know." (Ik weet dat Jezus van
houdt). Mag men zeggen dat God
daars lief beeft of gaat het in Joh.
sfiechts om de uitverkorenen? Het i
genwoordig, na de theologische disputen
van 1924 „ongereformeerd" om te zeg
gen „God heeft U lief." Ds. Hoeksema
leert, dat God de uitverkorenen alleen
lief heeft, omdat zij in Christus gerecht
vaardigd zijn, maar dat Hij de zondaars
haat. Genade wordt niet meer in het
Evangelie aangeboden
door de prediking, maar
in de souvereiniteit Gods
in de harten van mensen
gewerkt. Het gevolg
echter dat dan genade
geen genade meer is. T
Christian Reformed
Church heeft deze scheur
in Hoeksema's denken
nimmer gezien, schrijft
ds. Daane, evenmin
zij heeft ingezien dat
len professor Schilder
meent dat God de
als schepsel lief heeft,
maar niet als zondaars,
aldus ds. Daane
Het gevolg ls een serie dodende tegen
stellingen In de leer van de Christi:
Reformed Church. Het is een eerste
vereiste, dat wij geloven, dat ln het
Evangelie genade wordt aangeboden,
maar aan de andere kant ls het ongere
formeerd om te zeggen „God heeft U
lief", zonder er alle mogelijke bez-
ren aan toe te voegen. Het is een kw
tie van orthodoxie om te aanvaarden
dat alle kinderen een unieke plaats ln
het verbond innemen, maar toch zeggen
we zonder tegenspraak, dat het niet-ver-
bondsklnd onder het gehoor van het
Evangelie de ontvanger ls van dezelfde
Van de Drukkerij-Uitgeverij N.V. W.D. I Een boek, geschikt
Meinema te Delft ontvingen wij ook dit Go ja
jaar weer een aantal Kerstboeken 1
de jeugd vanaf
souvereiniteit van God
het grondbeginsel van alle theologie. In
de loop der geschiedenis werd deze sou
vereiniteit steeds minder uitgelegd in
termen van Christus in Wie de uitver
kiezing plaats vindt, maar juist als een
souvereiniteit die zich uit in verkiezing
en verwerping buiten Christus om.
Deze verkiezings- en verwerpingsleer
werd de sleutel, die het grondbeginsel
van de souvereiniteit Gods moest ver
klaren. Hoewel het in bet geheel niet
de jeugd ter recensie. Voor de aller
kleinsten ls het boekje .Suiker voor de
pannekoeken" door Corry van der Lin-
ge een prachtig werkje. Ook „Snoekle"
van T. Aalbersberg-Van Boven ls een
dig boekje dat de belevenissen ver
aard als I telt van een jongetje dat
der niet op de balken mag spelen,
natuurlijk dit wel doet en in het wa'
Dit was een kleine greep uit de boe-
kenvoorraad die de N.V. Meinema voor
de jeugd heeft uitgegeven. De catalogus
waarin uiteraard alle boeken zijn opge
nomen is gratis verkrijgbaar bij de N.V.
W. D. Meinema, Hippolytusbuurt 4 in
Delft.
beloften van heil als het verbondsklnd.
Het is ds. Daanes duidelijk, dat de
gereformeerde theologie is vastgelopen.
Zij 'heeft geen leveh in zichzelf. Slechts
als zij terugkeert tot het levend Woord
kan het uit de fonteinen van bet leven
weer vernieuwing - putten. Hij doet
daarom tot slot een ernstige oproep om
tot theologische vernieuwing te komen,
omdat de theologie van het verleden ge
faald heeft een missionaire ijver in de
gemeente te kweken.
De actie „Rotterdam
voor Christus" doet weer
van zich spreken. Zij be
legt vanavond (zaterdag)
een grote evangelisatiesa
menkomst tn de Koningin-
nekerk aan de Rotterdamse
Boezemsingel en volgende
week brengt Philips een
grammofoonplaat uit met
samenzang, koorzang en
een solo, die tijdens de vo
rige samenkomst in de
Ahoy'hal op 18 mei 1957
werd opgenomen.
voor Christus
..O, liefde Gods oneindig
klinkt massaal. Voor de samen-
I komst had men de zangleider John
de eerste plaat d,e de pers
Noorder-Muziekhandel hebben
kwom. zitten luisteren De perkoop John "/„'et d.t wel",
begint pas volgende week en de plaat
zal in het Philips-repertoire van de
cember verschijnen.
Deze muzikale uitgave is een unicum
in onze Nederlandse evangelisatiege
schiedenis. Wel verschenen er in het
•erleden platen met kerkelijke samen
zang, maar nimmer nog werd de mu
ziek van een evangelisatiesamenkomst
zelf opgenomen. Er staan zeven ver
schillende liederen op en de titel is
.Jeugd en Evangelie".
De samenkomst begon met de oude
Schotse drie en twintigste psalm en dat
ook het eerste lied, dat door het koor
op de plaat wordt gezongen. Dit koor
werd indertijd gevormd uit een groot
aantal verschillende zangverenigingen,
die onder de uitstekende leiding van
Foppe Wassenaar zongen. Er was nau
welijks enige tijd van voorbereiding ge
weest, en de liederen moesten er in
korte tijd „ingeheid" worden. Men moet
dan ook zeker geen studiowerk van dit
grote koor verwachten. Zij brengen
geen concert. De heer Wassenaar zag
kans. hoewel er muzikaal-technisch
zeker aanmerkingen te maken zijn, het
koor een boodschap te laten uitzingen.
Jammer is het, dat bij die oude
Schotse Psalm niet de prachtige verta
ling van Jaap van der Leek werd -ge
bruikt, die een plaats in onze kerkelij
ke gezangboeken ten volle verdient. Het
koor zong de woorden van „Als ik maar
weet", op deze melodie.
De samenzang van „Wij hebben een
machtige Heiland", „O, zee van Gods
hij j
gen. wat in een zaal misschien
erg was, maar op de plaat hier en daar
wel wat irriterend wordl. Merkwaardig
is, dat juist deze liederen voor de sa
menzang gekozen werden, omdat ze
toch in het geheel geen „evangelisatie"-
liederen zijn. Het zijn alle drie jubel
liederen van de Christen. Voor deze gra-
mofoonplaat was het geheel geen be
zwaar, omdat hij toch veelal in een
christelijk gezin gedraaid zal worden en
de liederen uitstekend geschikt zijn om
mee te zingen.
Na de massa-zang klinkt de stem van
Henk van Woerden die uit Glorieklok-
ken „Ik zing een nieuw lied" brengt,
wat iel. Zijn stem wordt echter warmer
tijdens het zingen.
Het koor besluit met nog twee liede
ren: de oude „Glorysong" van Alexan
der: ,,'k Zal eens mijn Heiland in heer
lijkheid zien", en een werkelijk teer ge
zongen uitnodigingslied „Daar staat
iemand aan de deur", dat niet nalaat in
druk te maken.
Deze plaat mag men niet muzikaal-
technisch bespreken. Het is geen studio
opname, die telkens weer overgedaan
kon worden tot men het volmaakte had
bereikt. Hier zingen mensen, zoals zij
dat deden in de samenkomst. Maar on
getwijfeld gaat er leven uit van deze
liederen. Zij dwingen hier en daar
haast automatisch tot meezingen en het
laatste lied blijft nog lang naklinken in
het geheugen.
slechts een fractie te zijn van de gehe
le kerk, daar boven en hier beneden!
Dit sluit geen verering van de doden in.
al denkt men op avondmaalszondag
gaarne aan hen, die in Christus al
weer in Christus zijn heengegaan.
Van het belijden, dat de triumferende
Kerk een is met de kerk hier op aar
de, gaat echter wel een grote troost uit.
Het maa'kt de kleine, somtijds zwakke
gemeenten blijmoedig en sterk, niet in
een soort piëtistische aandoening, maar
ln het geloof. In nauw verband hiermee
staat de verwachting van het komend
rijk, van de Wederkomst. In de predi
king wordt hierover echter met de groot
ste soberheid gesproken, niet omdat
men het niet van ganser harte gelooft
en aanvaardt, maar omdat men zich niet
ln staat acht een antwoord te geven op
de Metho- het hoe. Bovendien heeft een al te aard-
bok voor de Baptisten, se verwachting van het komend Rijk
ia uc u.cuwc.c »o„ de, Uiteraard betékenCdïï"niet, dat er geen Verschillende malen tot excessen geleid,
theologie Australië eigenlijk voorbijge-| verschillen in niiarice zouden zijn. Stel-jDe kerken zien het als haar taak, daar-
gaan. Barth is voor de doorsnee-predi-'tig! Maar men doet deze kerken on-'voor zoveel in haar vermogen is te wa-
ken. Maar de Australische gemeen-
Australië heeft langer dan anderhalve eeuw het karakter gehad
van een eenzaam, afgelegen eilènd met alle gevolgen van dien voor
de culturele, artistieke en wetenschappelijke ontwikkeling. Het heeft
in velerlei opzicht op eigen wieken moeten drijven, al kwamen
vanuit Engeland van tijd tqfctijd nieuwe impulsen, welke het Britse
karakter hebben versterkt.
Dit gold ook voor de Protestantse ker-, belijder vreemd. Toch aarzel ik niet
ken, welke van Britse of Schotse oor- i het Bijbels belijden aangaande Persoon
sprong waren. Maar al te lang heeft en Werk van Christus de hoeksteen van
men geteerd op de schatten, welke men het theologisch denken der Australische
vanuit het oude land had meegebracht, kerken te noemen. Dit geldt zowel_
Van nieuwe invloeden kon -tot voor en- de .Presbyl
kele jaren nauwelijks .worden gesproken, distefikerk;
de nieuwere, ontwikkeling rT:*J
Een retraite of
seiidingsfxist?
„Hoe denkt Jezus over uw huis" is de
vraag, die de Deense arts Vagn Bron-
dum onlangs stelde in de „christian
Medical Society Journal". Hij legt
er de nadruk op, dat de Here Jezus
Christus vaak een voorkeur had voor
die huizen, waar zondaren en tollena
ren welkom waren. Maaltijden in de
huizen van Levi en Zacheus trokken
Hem. want daar kreeg hij de mooiste
kansen om met niet-godsdienstige
mensen over God te spreken.
„Jezus vindt vandaag niet al te veel
huizen meer, waar Hij zijn „gepeupel"
kan ontmoeten", ging de schrijver
verder. „Veel mensen denken, dat zij
dus zichzelf en hun gezin voor de in
vloed van het kwade kunnen behoeden.
Zij hebben van hun huis een schuil
kelder gemaakt om zich aan de wereld
te onttrekken.
Het is dezelfde filosofie, die ook de kloos
terorden beheerste, alleen dan toe
gepast op eigen haard en hof. Hun
huizen zijn „heilige grond" waar zon
daars niet al te welkom zijn en zij
worden dan ook niet uitgenodigd tenzij
het gaat om de noodzakelijke fami
lie bijeenkomsten. Zij vrezen, dat de
woorden en levensgewoonten van zon
daars hun huizen zullen verontreini
gen. Daarom moet niet slechts de
zonde, maar ook de zondaar worden
buitengesloten.
Het is een ongelukkige gang van zaken
in het moderne christendom en een
bewijs van een geestelijk niet volwas
sen zijn, dat evangelisatie, sociaal
werk en het op andere wijze helpen
van de medemens langzaam maar ze
ker een taak van de kerk is geworden
en van organisaties in plaats van de
enkeling. Een christelijk gezin moet
niet slechts een „kerk in het klein",
maar ook een zendirgspost zijn, een
plaats waar mensen in nood worden
uitgenodigd, liefde ontvangen en de
Heiland kunnen leren kennen.
Hoe lang is het geleden dat we mensen,
die geen christen waren, in ons huis
uitnodigden omdat we van ze hielden?
Hebben zij werkelijk de Heer in ons
huis ontmoet? Men vraagt zich soms
wel eens af of Jezus zich nog steeds
voelt als „de Zoon des mensen die
geen kussen heeft om Zijn Hoofd op
te leggen"? Zijn onze huizen werkelijk
nog bruikbaar in Zijn ogen?
Morgen
kant een onbekende grootheid,
de doordat slechts enkele van zijn
kleinere werken in het Engels zijn
vertaald.
Van Brunner weet men meer;
zijn „God was in Christus" vond
;ijn weg naar bijkans elke pastorie;
iet is een verplicht boek voor elke
student in de theologie.. Brunner
ligt ongetwijfeld ook meer in de
lijn van de Australische kerken dan
Barth.
Dit wil echter niet zeggen, dat de
Australische kerken vrijzinnig zouden
zijn. Natuurlijk er lopen ook daar ket
ters rond, maar hun aantal is gering,
hun invloed van weinig betekenis. Voor
de opvatting, dat Christus slechts het
grote voorbeeld, de weldoener der mens
heid is geweest, is in de Australische
kerken nooit plaats geweest. Integendeel,
wordt zowel m de omgang in de
gemeenten als in de prediking steeds
getroffen door een kinderlijk ver
trouwen in Hem als Middelaar Gods en
der Mensen, al. is een juridische opvat
genade de Australische
KERKELIJK LEVEN
IN AUSTRALIË (3)
Veel vragen
Ook de Australische kerken zijn er
zich van bewust, dat er op deze wereld
veel vragen zijn, ook godsdienstige, dog
matische vragen, waarvan we de oplos
sing pas later volledig zullen zien. Maar
één ding staat vast: de gelovige is in
teven en sterven geborgen in Christus!
En dit jn-Christus-zijn wordt niet al
leen beleden, het wordt ook beleefd
Daardoor voelt men ook een sterke
verbondenheid van de strijdende met de
triumferende kerk, waarover bij voor
keur in de avondmaalsdiensten wordt
gesproken. Men beseft als gemeente
valt.
2? iciUtvu*:
„Dat ene schaapje" van Elja Vlas en
15 gulden voor Flappie" van G. H.
an Maren zijn boekjes voor kinderen
an ongeveer zes tot acht jaar.
Meisjes van zeven jaar en ouder zul-
llen ongetwijfeld genieten van het boekje
„Het huisje aan het zandpad" van Jen- Jy.
|ny Slegers-Kwakkel en ook „Vlammetje
de „Alliance
Jarenlang hield ik reeds van de P
men van David, eer ik begreep waan
Sleeds en steeds weer greep ik naar
en ik las ze zelfs meer dan andere
bclgedeclten. Soms beschuldigde ik
KINDEREN'
Carlson in Moody
GUN' ONS RUST
Ds. J. A. Vink in het „Calvinistisch
Jongelingsblad"
•k Heb gemerkt dat er in onze pers
aandacht geschonken is aan het wel en
wee van onze bondsorgandsatie. 't Staat
in verband met onze omgang met de
Meisjesbond.
Maar in deze dingen zeg ik toch: laat
ons nu maar eens met rust. En gun ons
de rust. Opdat we elk in eigen bond
onze tyd en onze energie en ons geld
eenvoudig kunnen gebruiken om heel ge
woon ons gewone werk te doen. Dat is
•ltyd nog het meest profijtelijke. En
als de HEERE het aeven wil - kan dat
alleen maar tot heil van de jeugd zijn.
Dat gewone werk!
haar vriendjes" van Fré van Hoorn c
zal stellig in de smaak vallen. Voor jon-
genis van dezelfde leeftijd verschenen -ö
o.a. „Dikkie heeft vakantie" van N. A.
C. Wissel, „Dom Fikje" van Liesbeth
Lems en „Samen naar Opa Beun" van
J. L. Schoolland. j*
Voor de kinderen vanaf ongeveer ne-
gen jaar is het boek „Tussen maats en jr
machines" van J. J. Frinsel zeker een j*
geslaagd werkje te noemen. Het boekje
vertelt van Joop, een jongen die het
diploma Ambachtsschool heeft behaald
en denkt, dat hij in z'n eerste baantje
wel dadelijk een vooraanstaande posa-
tie zal kunnen innemen.
„Gevaarlijke dienst" van H. te Mer-
we is een boek met een verhaal uit on- -tr
ze Vaderlandse geschiedenis, evenals d
„De schoolmeester van Mougon" van
P. de Zeeuw JGzn. Voor jongens zeer
zeker spannende lectuur. Waar het boek- g
je „Cowboy op de Creek-ranch" van H. g
Henszen Veenland over zal gaan is niet
moeilijk te raden, als men de titei lees...
De westerse wetenschap heeft
enkele jaren geleden in Japan een
gevoelige nederlaag geleden tegen
de eeuwenoude beschaving. In Tokio
werd een wedstrijd in rekenen ge- d
houden tussen een aantal mensen,
die met het oude Japanse telraam, -tr
de abacus, werlcten en een aantal
klerken met nieuwe Amerikaanse -ö
rekenmachines.
De rekenmachines -Molven het on-
derspit. Hét telraam was belangrijk
sneller met optellen, aftrekken en i
delen en zelfs nog sneller in vraag-
stukken, waar zij alle drie moesten -d
worden toegepast en vïaar boven-
dien nog vermenigvuldigd moest -d
tnorden. Slechts bij vermenigvuldi-
gen won de machine het. tri
BEDANKT ZOVER
Mijn baas kan nu wel zeggen dat
ik schrijven ga over de verande
ringen in ons werk, en dat zal ik
ook zeker wel doen, maar eerst
moet me iets anders van het hart.
Ik moet óók mijn dank uitspreken
voor alle giften, die deze weken
voor de jubilerende volkswijk bin
nenrollen. Ik kan U wel verklap
pen dat ik me elke ochtend even
naar ons bureau sleep, om te in
formeren hoeveel er die morgen
weer bijgekomen is. En dat beslist
niet alleen omdat mijn eigen
belaagde en aangevochten bo
terham daarbij in het geding is.
Neen, veelmeer omdat het zo'n
zeldzaam gezellige bezigheid is om
al uw bemoedigende, raadgevende,
troostende, opwekkende brieven
en krabbeltjes op girobiljetten en
postwissels te lezen.
Om te beginnen: wat zijn er veel
lezers, die meevoelen dat het niet
eenvoudig is om alle abonnés in
actie te krijgen, en die dus voor
alle zekerheid maar 'n hoger be
drag sturen en zo meebetalen voor
de mogelijke vergeetachtigen. Ze
zetten dat er duidelijk bij: Bij
voorbeeld zo: één gulden van me
zelf en twee voor eventuele long-
Anderen zijn overtuigd dat ieder
een méé zal doen, maar ze hebben
hun bijdrage toch opgevoerd. Eén
verklaart dat nader en spreekt
de hoop uit dat we dank zij zo'n
maatregel tien jaar zorgeloos voor
uit zullen kunnen. Dat zou voor
onze wijkpredikant wel helemaal
mooi zijn, want de stad heeft het
plan om over tien jaar de wijk te
gaan „saneren". Saneren betekent werkt, hetzij op
verdwenen is. Wat 'n intense rust
zou het zijn, als je je dus geen
enkele geldzorg meer zoudt hoe
ven te maken. Wat zouden we ons
allemaal volledig kunnen geven
aan het eigenlijke werk. O lieve
lezers, ik hóóp --het met U dat we
voor tien jaar uit de brand zullen
raken!
Nog iets aardigs: onze krant
schijnt in menige stad en in menig
dorp 'n sterke saambindende func
tie te hebben. .Er komen namelijk
veel giften binnen van „drie leze
ressen", van „een clubje lezers",
van „zoveel buren". De- redactie
mag trots zijn-op dit verschijnsel
In deze tegenwoordige tijd waarin
ontelbaar veel mensen los naast el
kaar leven, langs elkaar heen lopen,
Uit de
VOLKSWIJK
blijkt onze krant dus andere men
sen nauwer bij elkaar te brengen.
Ik stel me zo voor dat ze 's mor
gens met elkaar babbelen over wat
ze de vorige avond gelezen hebben.
„Heb je dat gèlezen?" vragen
ze mekaar dan. En ze besluiten:
„Daar gaan we samen wat aan
doen!"
Iets heel anders: hoe vertrouwd
is het werk van apostolaat en evan
gelisatie. Ik heb werkelijk ont
roerende brieven gelezen van hoog
bejaarden, die vroeger op een of
andere manier ook hebben meege-
dit verband: tot de grond toe af
breken en er mooie nieuive wo
ningen voor in de plaats zetten,
zodat alle narigheid van uitge
leefde, overvulde panden volledig heb ik kunnen merken dat „de
ndagsschool
hetzij in andere takken van arbeid.
Ik groet U allen met eerbied, rus
tende dienaars en dienaressen van
de grote Koning. Aan uw brieven
stem, die fluistert in uw oren, ge
lijk der eng"len harpgezang" dui
delijk door U verstaan en gevolgd
is. Nu kunt U niet meer zo als
vroeger uw krachten geven. Maar
uw gift geeft U wel.
Weer anderen komen met goede
raadgevingen. Iemand schrijft:
Laat er toch elke week weer 'n
plaatje bij je verhaal worden ge
tekend!"; een ander vindt dat m'n
portret er boven moet staan. Daar
van zeg ik: „In geen duizend jaar!
Ik zal me wel honderd keer be
denken eer ik me zo te kijk laat
zetten. Ik wil het hoogstens gaan
overwegen wanneer onze actie
inderdaad honderdduizend gulden
zal opgebracht hebben. Dan wil ik
met plezier in alle denkbare kran
ten en tijdschriften prijken. Met
hst onderschrift: „Miebei bezorgt
de Volkswijk een ton!" Maar tot
zo lang bewaar ik rriijn geheim!
En naast de genoemde soorten
van brieven en berichtjes, zijn er
dan nog tientallen andere. Ik kan
dat niet allemaal opsommen. Al
leen al de bijschriften op de giro
biljetten zijn zo uiteenlopend. Voor
de volkswijk, voor het jubileum,
voor Miebei (heus!!!), voor de kreet
om hulp, voor het lijntje naar
Boven. ga zo maar door. Met
daarnaast een groet, een zegen
bede, een bemoediging, een grapje.
Wat moet ik daarop antwoorden
B\i ons in de wijk zeggen ze in
zo'n geval: Bedankt zover!" Wat
ze onder dat „zover" verstaan, is
me niet helemaal duidelijk. Be
doelt men: vandaag bedank ik U.
maar morgen kom ik terug?" Of:
..mijn dank geldt u, maar niet de
anderen, die me nog lieten wach-
ten?" Of nog iets anders? Ik wéét
het niet. Misschien betekent het
enkel maar een extra nadruk. En
zo gebruik ik het dan maar. „BE
DANKT ZOVER!"
MIEBEL
te blijft adventsgemeente.
Theologische twisterijen en haar
kloverijen heb ik in de gemeenten
nimmer meegemaakt, ook niet op
de samenkomsten van de mannen-
verenigingen. Men respecteert ge
makkelijk eikaars mening, ook
wanneer die afwijkt van eigen in
zicht. Men oefent zich ook daarin.
Toen eens een geschilpunt aan de orde
k\vam, dat moest worden doorgepraat,
besloot men er een publieke debatavond
aan te wijden, maar op een voor mij
buitengewoon leerzame wijze. De groep
werd in tweeën verdeeld. In elke groep
zaten voor- en tegenstanders, die een
week tijd kregen om de kwestie grondig
te bestuderen en zich voor te bereiden.
Toen kwam de publieke vergadering.
Eerst kreeg de groep van de „voorstan
ders" een half uur om haar oordeel te
motiveren, daarna de „tegenstanders".
Maar onder deze voorstanders bevonden
zich personen, die in werkelijkheid te
gen waren, zoals onder de tegenstanders
werkelijke voorstanders waren. Tijdens
het debat merkte men dit echter niet.
Integendeel, ieder putte zich uit, om de
mening van zijn groep zo sterk moge-
p lijk te motiveren. Later kwam het wel
tot een beslissing, maar van verhitte
b gemoederen of iets wat daar naar
p zweemde was geen sprake, kon toen
b ook geen sprake meer zijn. En niemand
p werd in zijn persoonlijkheid gekrenkt.
(Slot volgt)
Iedereen zegt wel eens: „Ik z>al het
morgen wel doen", en diep in zijn
hart weet hij, dat het nooit morgen
zal worden. Als het gaat om die knoop
aan het overhemd van uw man is het
niet zo heel erg. Hoogstens staat
zijn boordje een beetje open tijdens de
verlovingsreceptie van nicht Mia. En
als het gaat om de schroef in de keu
kendeur, valt het ook nog wel mee. al
is het tamelijk lastig om met het hand
vat in de hand te staan en te ontdek
ken, dat de sleutel van de voordeur
aan de binnenkant in het slot steekt.
Gaat het evenwel om een geloofsbeslis-
sing dan kan de eeuwigheid met het
„morgen" gemoeid zijn. Al wekenlang
reisde een zendeling een groot aantal
dorpen in de Congo af en op regelma
tige tijden hield hij ook een openlucht
samenkomst in een klein negerdorp
in het binnenland. De reactie van de
bevolking bleef steeds dezelfde: „We
zullen een volgend maal gaan geloven,
als wa U nog eens hebben gehoord."
Toen de zendeling vorige maand weer
in het dorp kwam. vond hij slechts de
lege gebouwen. In nauwelijks twee
weken tijds had een dysenterie-epide-
mie een einde gemaakt aan het leven
van de gehele bevolking.
Het Evangelie vraagt om een geloofsbe-
slissing. Christus zegt: „Kom", of
„Drink", of „Ne»em aan". En dn de
verkondiging van het Evangelie neemt
het „Heden" een grote plaats in. Pau-
lus zegt: Vandaag is het de dag des
heils. De schrijver van de Hebreeën
voegt er aan toe: Heden, Indien gij
Uw harten niet verhardt. Waarom zou
dit voor de negers van de Congo ge
vaarlijk zijn en voor ons niet? Horen
zij het Evangelie slechts een enkele
maal, en kunnen wij het iedere dag
horen? Deze tegenstelling is niet waar.
Ieder uitstel is een „neen". Iedere
keer niet-luisteren wordt zegt de
Bijbel ons hart harder. Iedere dag
wordt het moeilijker om „ja" te zeg
gen.
Civitate Dei
Nabij Los Angeles zal binnenkort een
Wereldkcrkstad worden opgebouwd, die
waarschijnlijk in de toekomst niet min
der dan 40.000 inwoners zal hebben. Het
plan is (ongedacht de honderden mis
lukkingen van andere geestelijke lei
ders) uitgedacht door de gebedsgene
zer O. L. Jaggers, stichter van de We
reldkerk in Los Angeles. Het plan heeft
niets te maken met de Wereldraad van
kerken.
Finse theologische
studie verkort
fr-fl "fl'oirft~iP6~traüt-a -ft
Rhodesia een nieuive messias
van zes jaarrijker
b Elias Murambodoro wil 's wereld jongste bisschop worden. Met
p zijn zes jaar bereikt hij al aantallen mensen, waarvan menig Neder-
p lands predikant zou watertanden. Zijn moeder, die in hem een won-
derjongen ziet, heeft hem al naar voren geschoven als de Christus,
b die in een zwarte huid is herboren.
b Volgens de moeder was zijn geboorte
al abnormaal. Hij kwam op de we
b reld met al zijn tanden, begon uit-
g zonderlijk jong te spreken, preekte
P het Evangelie voor hij een jaar
oud was en kon de Bijbel op zijn
p kop lezen in verschillende Afri-
kaanse talen, toen hij nog geen vijf
p was. Dit alles volgens zijn moe-
g der. Zijn vader zag in hem geen
p geestelijk wonder, maar dacht dat
g hij betoverd was en verdween met
p de noorderzon.
P
J In zijn eerste samenkomsten als
p jarige evangelist bereikte hij
J tijd tot tijd 2000 tot 3000 mei
p Negen maanden reeds trekt hij van
b stad tot stad en over heel Rhode-
p sia gaan de geruchten, dat in zijn
b samenkomsten ook mensen tot ge-
p nezing komen. Honderden zieken
b verzamelen zich om hem om ge-
p nezing te bidden. Volgens het Ame-
b rikannse blad „Time" willen de
protestantse zendelingen de chris-
b tenen voor hem waarschuwen, maar
5 wachten zv nog af om te zien of
b hij werkelijk zal uitgroeien tot een
verkondiger van het Evangelie of
p een verleider zal blijken te zijn.
Om een ©inde te maken aan een groei
end predikantentekort, is de theologische
studie aan de Finse universiteit van
Helsinki van 5,5 jaar terug gebracht op
4.5 jaar. volgens het Hoofd van de
Theologische faculteit, prof. Aimo T.
Nikolainen. De mëer dan 350 theologi
sche studenten zullen dus spoediger hun
pastorieën kunnen betrekken.
Toch zal de candidaatsstudie niet
lichter gemaakt worden. De stof van
vroeger zal door een roosterverandering
gecomprimeerd worden. De huidige
exameneisen en de hoge academische
i zullen volledig gehandhaafd blij-
gevolg
Deze veranderingen zijn
in een onlangs gehouden studie, waaruit
bleek, dat Finland op het ogenblik een
tekort heeft van ongeveer 80 predikan-
ten. De vakante gemeenten bevinden
rich hoofdzakelijk in het noorden en
oosten van h©t land. De studiecomis-
sie ontdekte ook dat ongeveer 300 pre
dikanten die als theologisch candidaat
zijn afgestudeerd geen pastoraal werk
doen. maar verbonden zijn aan christe
lijke organisaties en «cholen.
