WIE
MAG GEREFORMEERD
WORDEN
in AUSTRALIË
KERKELIJK
LEVEN
GEESTELIJK
LEVEN
leven
rnaal Journaal Journaal Jou
1957
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 26 OKTOBER 1957
K
D
'e grenzen der kerk en de Bornse slelli
ingen
wij een paar artikelen over de plaats van
I de Nederlanders in de Australische kerken. De
heer M. Apperloo, die vijf jaar lang ouderling
is geweest in één der kerken, vertelt hier in een
I drietal artikelen iets van zijn persoonlijke erva
ringen en indrukken.
Het gesprek begon met een vraag in de classis van Almelo. Die
vraag had even goed elders in Nederland gesteld kunnen worden,
en is waarschijnlijk ook in andere gemeenten gesteld. Maar toen
bracht zij de kerk als geheel nog niet in beweging. Een kerkeraad
uit de Almelose classis zat met een moeilijkheid. Voor zij zelf tot
een oplossing zou komen, wilde zij eerst toch wel de gedachten van
andere classisleden horen. Wij hebben een lid, zo begon de vraag,
waarvan wij geloven dat hij een waarachtig kind van God is. Hij
kan echter de drie formulieren van enigheid niet in alles onderschrij
ven. Kan hij dan toch gereformeerd blijven? De broeders voelden
dat dit probleem ver boven het persoonlijk vlak van één kerkeraad
uitging. In plaats van 'een oplossing te geven voor dit ene geval heeft
de classis een commissie aangewezen die het onderwerp moest be
studeren en een conferentie van ouderlingen, diakenen en predikan
ten uit de classis een aantal stellingen ter bespreking moesten voor
leggen.
De grote vraag was: Is iemand
ilechts een goed christen, als hij de
Drie Formulieren van enigheid kan on
derschrijven of behoeft hij zich alleen
maar te houden aan de uitspraak van
Paulus: „Gelooft in de Here Jezus
Christus en gij zult zalig worden!
zeggen dat een echt, werkelijk bij
bels christen de Drie Formulieren moet
Dnderschrijven om lid van een Gerefor
meerde kerk te worden dan zijn alle
andere gelovigen eigenlijk een soort
tweede rangs christenen. Dan zijn
o «n- ~wrjStenen van Rusland. China
Congo, Brazilië
ook ter wereld waar men deze formu-
ler heeft gekend, tweede
rangs christenen, als zij onze ..openba
ring" weigeren, omdat zij zich
alles mee kunnen verenigen. Er was
lisschien een tijd in de kerkgeschiede
nis dat het „Wij. Gereformeerden.'
lommigen tot deze gedachte bracht, in
de dagen dat veel geponeerd werd met
de tegenstelling ware en valse kerk.
Maar niet veel gereformeerden zullen
dit moment durven beweren die te
genstelling nog te erkennen. We horen
niet al te veel meer over de ware en
de valse kerk. In de loop der geschie
denis werd zijn kerk voor een gerefor
meerde tot de meest zuivere kerk maar
xelfs dat was te veel gezegd meent men
op het ogenblik wordt heel voor
zichtig gezegd dat de Gereformeerde
kerk de minst onzuivere is. Dit
misschien wat al te caricatuurachtige
„kerkgeschiedenis in notedop"
De
hedendaagse
jeugd
PEN jong echtpaar luisterde enke
le weken geleden naar de radio-
preek van ds. Roos uit Haarlem.
Toen zij na de preek de knop van
de radio omdraaiden, zetten zij niet
hun gedachten af en nog lang spra
ken ze erover na. De jonge vrouw,
die geen protestantse opvoeding
heeft genoten, maar diep in haar
hart verlangt haar kinderen in de
toekomst te geven, wat zij zelf nim
mer ontvangen heeft, zette haar ge
dachten na de preek op papier. Als
gedicht is er aan voet en jambe
misschien veel aan te merken, maar
het zijn woorden uit een warm hart.
De hedendaagse jeugd
Men veroordeelt vaak de hedendaagse
jeugd
die losgeslagen en vaak roekeloos
het «pel. de sport en vooral de aardse
vreugd
boven God en Christus koos.
geeft toch ongeveer weer wat er in het
algemeen gebeurde.
In onze eeuw gaan de ogen plotseling
open voor het feit dat God ook nog
werkt in andere kerken. We ontmoeten
christenen die over bepaalde theologi
sche yroblemen totaal anders denken,
maar in wiens leven we toch een waar
achtig geloof zien. De wereld wordt
kleiner en we ontdekken landen die een
totaal andere kerkgeschiedenis hebben
gehad en daarom ook andere formulie
ren en geloofsbelijdenissen bezitten. Zijn
die beter of minder goed dan de onze?
Het zelfverzekerde van ons geloof heeft
in deze eeuw van wereldoorlogen wel een
harde klap gehad. De Farizeeër begint
meer dan ooit op de tollenaar te
lijken. Zijn wij wel zo goed bij
bels? De Bornse stellingen zoeken in
deze wirwar van vragen en tegenvragen
en antwoord!
De stellingen
De commissie begon dan met in
stelling één te zeggen: ,,De grenzen
Gereformeerde Kerken mogen
niet wijder gemaakt worden dan de
Schrift toelaat. Zij mogen echter ook
niet worden verengd, aangezien dan
de Gereformeerde Kerken tot elite
kerk zouden worden."
Met het woord „elitekerk" dacht zij
niet direct aan- een kerk waarin de
.kleine luyden" van weleer geen
plaats zouden vinden, ook niet een
kerk van mensen die extra heilig
leefden, maar wel een kerk met een
„geloof plus...." Dat plus was dan de
£NIGE maanden geleden schreven wij over een discussie die in de
Amerikaanse Christian Reformed Church gaande is over de grenzen
der kerk. Kan iedereen die gelooft in de Here Jezus Christus" als
lid in de Christian Reformed Church worden toegelaten? Of moet men
de eis stellen dat men daadwerkelijk ook de gereformeerde geloofs-
belijdenissen en formulieren moet kunnen aanvaarden
Dezelfde vraag roept ook in Nederland om een antwoord. In de
classis Almelo van de Gereformeerde Kerken is een gesprek begonnen
dat in het gehele land de aandacht begint te trekken. Een kleine com
missie uit de classis heeft een aantal stellingen opgesteld, die op een
algemene conferentie voor de classis werden besproken. Verschillende
stellingen riepen nogal discussie op en het gesprek is nog lang niet
klaa- Deze „Bornse Stellingen" verdienen een wijdere bekendheid. Het
zijn geen geloof'belijdenissen die men moet aanvaarden, wel geven ze
een lijn weer om een gesprek te voeren, dat al snel op gang begint te
komen. Het is niet onmogelijk dat we hier met één van de grond
problemen te maken hebben, die de aandacht in de komende jaren in
de Gereformeerde kerken zal opeisen.
Nooit zal ik die zondag vergeten,
waarop mfjn vrouw en ik met onze
kinderen voor de eerste maal een
kerkdienst in Australië bijwoonden.
We hadden er nogal tegenopgezien,
ook omdat we de taal maar matig be
heersten. Bovendien hadden we ons herhaaldelijk afgevraagd, hoe het met
het kerkelijke leven in het nieuwe land gesteld zou zijn. Zouden wij
kunhen thuisgevoelen? Zou hier in de kerken het werkelijke Evangelie
den verkondigd? Het Evangelie van genade en oordeel? Of ze" JS*
onder beslag zijn gekomen van een „social gospel", dat alleen
kan brengen voor de tobbende mensheid in de tijd
ook dit land
boodschap
zijn aardse bestaan?
Uiteraard hadden we getracht ons van te voren zo volledig mogelijk te
oriënteren, maar de inlichtingen, welke kerkelijke instanties In Nederland
ons konden verschaffen, waren tamelijk onvolledig, beperkten zich tot het
formele terrein. Juist datgene wat we gaarne wilden weten, bleef onbeant
woord. wat geen wonder is, als men bedenkt, dat ook het kerkelijke Austra
lië wel heel lang buiten het Nederlandse gezichtsveld is gebleven.
waren er echter ten diepste
igd, dat in Australië de kerk -
Jezus Christus bestond. Reeds
kolonisten
vanuit Engeland. Ierland en Schotland.
Later ontdekten we ook de Duitse ker
ken, vooral in Zuid-Australië. Wij
grondslag. Ieder ander was wel een
christen, maar dogmatisch toch niet
helemaal bijbels verantwoord.
Hij moest dan maar een plaatsje
een andere, minder zuivere kerk v
den. Niemand zal zijn kerk graag tot
een elitekerk willen zien uitgro
Dat smaakt te veel naar een far:
me. dat onze tijd niet erg ligt. Daarom
volgen dan ook de andere stellingen:
Gij ouderen, die dit
hebt
vaak reeds
hebt verweten,
gij er wel eens over nagedacht,
noe gij U van Uw taak steeds hebt
gekweten
hebt gij de jeugd gegeven wat zij van
U verwacht?
Leerde gij hen de juiste waarde van
het leven?
liet gij hen de genade van De Christus
Die voor alle schepselen Zijn Leven
heeft gegeven,
of faalde gij hierin misschien?
Jeugd wil nu eenmaal dwepen, zelfs
met rock and roll,
zU kunnen vaak hun driften niet
bedwingen,
zijn, zoals ook gij weleer, van
levenshonger vol.
Iets of iemand moeten zij bejubelen
en bezingen.
Ouderen, als dit Uw harten treft,
leert hen dan in Uw leven Jezus
Christus zien.
Maakt dat hun dwepen en hun jubel
zich tot Hem verheft,
dan zult gij niet meer zó veroordelen
misschien
P. K.
De belijdenis
en de ander
Ook professor Brittenburg
Wurth is bezig geweest met het
probleem van de grenzen der
kerk, hoewel hij het vraagstuk
van een heel andere kant bena
derde als de Bornse stellingen.
Heel summier geven vij de in
houd van zijn artikelenserie in
het Gereformeerd Weekblad
weer. In de eerste plaats legde
hij de nadruk op het feit dat er
niet slechts een formele erken
ning moet zijn van de belijde
nis geschriften, niet slechts een
verstandelijk aanvaarden, maar
er een persoonlijke beslissing
moet komen. Bovendien moet
men er op toezien dat er een
organische samenhang is in het
belijden. Er zijn mensen die een
waarheid volkomen scheef trek
ken door er één onderdeel van
te isoleren. Daarom zal men
zich steeds weer moeten afvra
gen hoe een waarheid functio
neert in het geheel van de be
lijdenis.
Maar ook kwam professor
Wurth tot de conclusie dat de
belijdenis niet los staat van an
dere christenen uit onze omge
ving. Er is slechts een binding
aan de belijdenis mogelijk in de
binding der liefde aan de an
der. Elke kerk die zich isoleert
van de andere delen van het Li
chaam van Christus komt uit
eindelijk op een dwaalweg.
2. Wie toch een „elitekerk" zou voor
staan a'urft de consequentie aan dat er
naast deze nog minstens één kerkge
meenschap moe>t blijven bestaan, die de
overige leden van de Algemene Chris
telijke Kerk in zich opneemt.
3. Ieder die naar de overtuiging van
een Gereformeerde Kerkeraad persoon
lijk deel heeft aan Jezus Qhristus, moet
met vreugde dit deelgenootschap kun
nen beleven in het midden der Gerefor
meerde Kerk ter plaatse waar hij
4. Het lidmaatschap van een Gerefor
meerde Kerk moet beslist ontzegd wor
den aan ieder, die de Christus der
Schriften niet erkent als God en als de
enige en volkomen Zaligmaker.
5. Aan wie de Apostolische Geloofs
belijdenis van harte aanvaardt (deze
gezien als antwoord van de Kerk van
alle tijden op Gods onfeilbaar Woord)
mag het lidmaatschap van een Gerefor
meerde Kerk niet worden ontzegd. (Uit
leg der twaalf artikelen moet geschie
den conform de drie formulieren van
Enigheid.)
6. Hoe dankbaar wij ook zijn ivoor de
Drie Formulieren en hoe noodzakelijk
deze ook zijn als toetssteen voor een
zuivere en alleen toelaatbare prediking
in de Kerk van Christus en hoezeer
haar ondertekening vereist moet blijven
voor alle kerkelijke ambtsdragers, als
toetssteen voor een mogelijk lidmaat
schap van een Gereformeerde Kerk zijn
zij niet aan te wenden. Doet een kerke
raad dit toch, dan loopt hij gevaar
iemand buiten te sluiten, die door Chris
tus wel bij Zijn gemeente wordt gere
kend. Zulk oen niet te verantwoorden
daad zullen de Gereformeerde Kerken,
te allen tijde
vermijden."
den dus als belijdende Christenen niet
alleen kunnen staan. Overal wBar de
kerk is, is de gemeente, waaruit ze is
opgebouwd. En het was geen vraag,
wat we hadden te doen. We hadden ons
de Drie Formulieren van Enigheid naarvoegen bij een van deze kerken, ook
de oudste geloofsbelijdenis der Kerk. de om der w'lle van <>n*e k nd® j®"'
Apostolische. Er wordt hiel getornd «nJJgVtoJi? maar i"materieel?^
beis-gelovige zin?
Toch was er grote aarzeling
de Godheid van Jezus Christus,
gaat om mensen die niet slechts zeggi
dat zij (verstandelijk) geloven wat
Bijbel zegt, maar die volgens de kerke
raad persoonlijk deel hebben aan Chris-
De stellingen spreken tamelijk voor
zichzelf. De laatste echter biedt talloze
voetangels en klemmen. Hier wordt
scheiding gemaakt tussen de ambts
dragers (predikanten, ouderlingen en dia
kenen) en de gewone gemeenteleden.
wilde beslist niet de kant
i de „elitekerk" zoals zij het zelf ^y? W.® J10®"1*?®"
die zondagochtend ons
opmaakten om voor de eerste maal
een dienst bij te wonen.
Aan de ingang stonden een paar man
nen later bleken het ouderlingen te
zijn verder enkele vrouwen en een
groepje kinderen, die juist Zondags
school hadden gehad. Toen we door het
hek naar binnen gingen, voelden we
even een vleug van verwondering op
ons aan komen. Men kende ons niet.
Waar kwamen wij vandaan? Wie waren
"Te noemden onze namen, trachtten
,H hnnff r^ir „i«. 'e vertellen, dat we Nederlanders wa-
formuleerde, maar zij heeft ook met de rpn leden yan de kerk Een van de ou_
kansels durven open stellen voor een derlingen verdween in de consistorie,
prediking die gebaseerd op de bijbel j Even later keerde hij terug met de pre-
toch andere accenten legt, een predi- dikant, een grote forse man met zon en
king conform de apostolische geloofsbe-humor in zijn ogen. De simpele toga
lijdenis, maar misschien in strijd met! hing wijd en slap om zijn schouders,
de Drie Formulieren van
Enigheid. Baptisten en
Methodisten aanvaarden
el de Apostolische Ge
loofsbelijdenis. maar ze
ker niet de Drie Formu
lieren.
De moeilijkheid is ech-
r nu verschoven van
een elitekerk naast an
dere minder bijbels ver
antwoorde kerken, naar
één kerk met elite chris
tenen die voor de amb-
aanmerking ko
men naast christenen die
nog zo ver niet zijn."
In een gesprek met een
predikant vroegen we wat er dan zou
moeten gebeuren als God zijn hand legt
op één van die christenen die niet tot
de elite behoren en hem roept tot het
opzienersambt?- Hij wist het niet. Deze
laatste stelling vooral openbaart het
moeilijke van deze probleemstelling.
hem wel ont-
en vrij.
zijn gummiboord was tamelijk versle
ten en ook zijn zwarte bef vertoonde
heel wat tekenen van ouderdom. De
man zelf was echter nog in d« kracht
van zijn leven. Hij trac op ons toe,
drukte ons de hand, had een vriendelijk
woord voor elk van de acht kinderen,
die hem bedeesd, niet begrijpend aanza
gen. Wij waren van harte welkom. Dat
we een goede Zondag mochten hebben!
Gewend aan vaste zitplaatsen, al dan
MOEILIJKHEDEN I\ LAOS
Volgens verschillende berichten die
op het hoofdkwartier wan het
dingsgenootschap der Christian and
Missionary Alliance zijn binnenge
komen, beleeft de in het voorjaar ge
stichte Evangelische Kerk van Laos
haar eerste problemen. Het schijnt
dat een aantal kerken, ouderlingen
en voorgangers weigeren om de
genomen kerkorde te erkennen. In
een groot aantal plaatsen zijn de col-
lectes sterk terug gelopen, en in
PSALMEN EN GEZANGEN
Dr. C. Stam in de „Zeeuwse Kerkbode'
Het is jammer, dat wy op dit punt va
het zingen elkander niet beter kunne
of willen verstaan. Een lied tot Gods e,
mag nooit oorzaak van verdeeldheid brei
gen. V wilt toch straks graag zingen het
lied van Moxes en tan het Lam?
schijnt
Ds. J. A C. Rullmann in „Gereformeerd
Maar wat wy ontvingen! Het is zo
onnoemelijk t eel en rijk. Niet een cadeau
tje, maar een Vader in de Hemel. Niet
maar een verdovend medicijn, maar
gezondheid. Niet maar wat ditjes of datjes,
maar leven, dat onder alle omstandig-
rper op hé
een commentaar op het
Aan mijn catechisanten Heb I ^%tat wij ONTVINGEN
ik eens gevraagd: „Wat bete
kent heilig leven?" De een ant-1 Weekbiad"
woordde: „een heilig boontje
zjjn", de ander: „een brave
Hendrik zijn". Een jongen was
er, die dat veel te negatief vond.
Hij oordeelde, dat je dan ..leefde
als heer". Ik vind het daarom
ïo'n goed antwoord, omdat hü
er het dichtst bii is. Hii had
moeten zeggen „Leven als de
Heer". Velen vinden dat maar
een woordenspel, terwijl hier
toch de kern wordt gerankt.
Immers men kan leven „als
heer", terwijl men er dan toch
ver van verwijderd te ..'even
als de Heer".
D. SOLINGEF
i de t
MAG EEN KERSTSPEL?
De Vaandrager (orgaan van Herv. J.V.
op G.G.):
De eenvoud van het oord is het
beste en enigste schouwspel, waarmee de
kerk kan worden gebouwd. De aan
doeningen worden geroerd, maar het hart
wordt niet verbrijzeld. Datzelfde hebben
we met de hoogstaande uitvoeringen van
een Bach-passion. Ontroering genoeg.
Doch naar is de zonilekennis. die er mee
gewektwordt en de verbrijzeling des
•uwe houding van de tollenaar
de kerk naar voren treedt,
roept nieuwe vragen op die beantwoord niet verhuurd, het traditionele rode
het uiterste moeten zullen moeten worden. De Bornse stel- lichtje boven de preekstoel, bleven
lingen geven leiding aan de bespreking; iin het portaal staan en vroegen een
ge man, die de gezangboeken uitdeelde,
oplossing of er oob vriJe pTaatsen warM1. Hij keek
ons een beetje verbouwereerd aan. Vrije
illinium iiiiiini niiiiiii muur iiiiiiim iiimiiii iiiiiii, imiii mmm nm jiiiim iiiiimr imiini mmm mum mimm mmm mum hiihiib iiiiiiii mini ;mi
iiiiiii inwin iiiiiiiii imiiiii iiiiiiii mimn mum iiiiiiih iiimiii mmm iiiiiinii mmiii iiiiimi iiiiiii mm mm nimiii miiiiiii iiiiimn iiiiiiii iiiiiiii imm
deze jonge gemeente het avondmaal
gevierd. De kampong Arbflis, met
100 zielen, ligt in een streek, die tot
nu toe hecht gesloten
christendom. Sinds enkele jaren wordt
er nu gewerkt door een evangelist.
Daar in het ressort Sarmi nog geen
vrijgestelde pendeta's zijn, moet al
het evangelisatiewerk na de dage
lijkse schoolarbeid gebeuren. Toch
vordert het kerstenen. Binnenkort
verwacht men ook in twee andere
kampongs de stichting van een chris
telijke gemeente.
(Zendingsblad.)
Voor lutheranen
Een bericht uit Minneapolis meldde
dat de staat Minnesota aan de ge
delegeerden van de Assembly van de
Lutherse Wereld Federatie gratis vis-
akten heeft aangeboden, om in hun
vrije tijd in het „land der 10.
en", zoals Minnesota officieus heet,
beetje ontspanning te vinden. Een
journalist, aan wie dit werd
gedeeld, vroeg, na een blik op het
program, of die vrije tijd soms 's mor
gens vóór vier uur viel. - (Farago).
Geloofsvrijheid
Sinds Spanje zijn heerschappij over
Spaans-Marocco aan de Maroccanen
zelf overgedragen heeft,
wezenlijke verbetering ingetreden voor
de Spaanse protestanten in Tetuan, zi
meldt „Kristeligt Dagblad". De gou
verneur uan de nieuwe Mohamme
daanse regering heeft kennis genomen
van de beginselen der evangelische
gemeente en heeft deze zonder be
perkingen gebillijkt.
We trachtten hem duidelijk
ken, wat we bedoelden,
van het verhaal moest
gaan! Alle plaatsen we:
De predikant kwam binnen, gevolgd
door de kerkeraad. Het nummer van
het eerste lied werd opgegeven. De he
le gemeente rees overeind. In de Aus
tralische kerken wordt staande gezon
gen en gebeden, door vrouwen zowel
als door mannen Toen het lied uit
werd bekend gemaakt, dat deze
gen een aantal gasten aanwezig w
Onze namen werden genoemd, vooi
deren wellicht wel, voor onszelf
welijks verstaanbaar. Er waren noL
deren ook: een ouderling van de kerk
van Ceylon, met vacantie in Australië,
twee Chinese zeelui uit Hongkong; ver
der een inboorling van een zendings-
post uit de binnenlanden. Het moest
wel een feestdag worden voor de ge
meente; zoveel gasten in haar midden.
En het werd een feestdag, voor ons
wel het allermeest. De dienst werd
voortgezet met een korte toespraak tot
de kinderen van de Zondagssent
wie ongeveer honderd aanwezig
Het verhaal van Samuels roeping werd
verteld, in eenvoudige, kinderlijke taal.
Er werd met belangstelling en eerbied
geluisterd, ook door de volwassenen.
Op het verhaal volgde echter een toe
passing. die in Nederlandse kerkelijke
kringen stellig critiek zou
hebben opgeroepen, van
wege de geprononceer
de moralistische tendenz.
Toen dit gedeelte echter
werd besloten met een
echt Evangelisch kinder
lied schrompelde mijn
critiek ineen. Deze jeugd
van de kerk verliet de
dienst toch niet zonder
een zelfs naar Neder
lands inzicht Bijbelse
Boodschap te hebben
gehoord
De preek duurde slechts
kort. twintig minuten,
wat my verheugde, voor-
al ook vanwege de bla
kende hitte, die door de open deuren naar
binnensloop en het felle licht, dat trilde
tegen de wanden. Toch zal ik ze niet ge
makkelijk weer vergeten. ..Gy waart al
TER OVERDENKING
Wrijving
De eerste kunstmaan is voorlopig van de
voorpagina's der kranten verdwenen
en heeft een rustig plekje ergens bin
nen in gevonden. Zelf zijn we over de
eerste angst heen. Op een enkeling na,
hebben we allemaal wel even huive
rig gedacht: Wat moet dat worden?
We wisten wel dat geleerden speelden
met de droom van interplanetair ver
keer, maar Jules Verne was voor ons
nog altijd een fantast. Nu is hij ineens
een akelige realist geworden.
De rust, die we in onze welvaart meen
den gevonden te hebben, wercf even een
dag verstoord. De maan gaf ons een
speldeprik van vrees, die we zo gauw
mogelijk hebben weggedrukt onder
bergen activiteit. Nu heeft haar „pie
pen" een plaats gevonden in de caca-
phonie van onze tijd. De kunstmaan
draait naar zijn einde en wij draaien
gewoon mee. De kunstmaan zal zijn
einde vinden in een door wrijving ont
stane hitte. Er Is ook zulk een „wrij
ving" tussen God en de mens. Aan de
wrijving gaat niet de atmosfeer, wel
de kunstmaan ten onder en aan de
wrijving tussen God en de mens gaan
wij en niet God ten onder. Zo werd
de kunstmaan even een allegorische
De toekomst
ZAL DE ZOON UES MENSEN
GELOOF VINDEN? {Lucas IR BA)
Vicaris W W. Verhoef in „Vuur":
De gangbare, negatieve uitleg komt
niet overeen met de verwachting aan
gaande de Kerk van Jezus Christus in
het geheel van het Nieuwe Testament
i geestelijke volheid, i
voltooiing, kwantita-
KUNSTMAAN
Wij leven toch wel in
u-aardige tijd. Voor ons g<
we by al de geweldig
voel benaderen
uitvindingen
God heeft de mens dr aarde gei
om die te bewonen, de mens van heden
begeeft zich op weg naar andere planeter
GODS WIL EN ONZE WIL
Prof. J. J v. d. Schuit in de „Wekker"
Het is zo opmerkenswaardig, dat de
Catechismus niet begint met Gods wil,
maar met 's mensen wil. De Catechismus
begint hier Ie zeggen: „Geef, dat wy en
eigen wil verzaken".
dere steden weigeren gemeenten
een gedeelte van het binnen geko
men geld aan het centrale comité
van de Evangelische Kerk af te staan.
Bovendien zijn de aanvallen van bui
tenaf door de heidenen de afgelopen
maanden sterk toegenomen. Dit is
opmerkelijk omdat de kerk nu geheel
zelfstandig is en niet langer ervan
beschuldigd kan worden een, door
het buitenland gefinancierde, gods
dienst te zijn.
Tot nu toe was de Christian and
Missionary Alliance het enige zen
dingsgenootschap dat in Noord Laos
werkte. Sedert kort woont er echter
ook een zendeling van de Zevende Dags
Adventisten in Luang Prabang.
Dood
Het wil
toe komei
dat i
Om schoolexamens af te nemen heeft
ds. Woldendorp de reis gemaakt naar
Steenkool op Nieuw-Guinea ..De reis
ging per K.P.M. We zouden eerst
maandagmorgen vertrekken, toen op
maandagmiddag en het slot was dins
dagmorgen. maar wie let daar nu op?
Een rustige maar dure reis. Des. woens
dags om 8 uur dook Steenkool op
uit de grauwe, druilerige regen. Een
verlaten stad, sinds kort geleden de
Olie haar mensen hier terug trok;
het gras groeide er hoog. Het leek,
of de dood Steenkool heeft aangeraakt
en het doet nu zyn naam eer aan:
het is er zwart.
De gevolgen voor de gemeente zijn
groot. Van de kerkeraad van meer
dan 10 personen is er nog maar 1
over. De school met twee onderwij
zers liep al terug van meer dan 50
leerlingen tot ruim 30 en dat bete
kent. dat we straks een onderwijzer
zullen moeten terugtrekken. En het
gevolg daarvan is weer, dat het ge
meentewerk en het werk in enkele
kampongs in de buurt afgebroken
wordt."
Evangelische christenen in Spanje
....en leven :cggen met een zekere ironie tot
I elkaar dat men kennelijk eerst uit de
In de kampong Arbais, ongeveer 40 hemden flati een „christelijke over-
km ten westen van Sarmi op Nieuw- h.iw
Guinea, heeft ds. Baars een grote' °erakerx moet en °nder een
groep kinderen en volwassenen ge lmos'em*« komen, om vryuit zyn
doopt en de laatsten als lidmaat be-\ffe,00f mogen beleven en be
vestigd. Voor de eerste maal werd met I lijden - (Proteatant).
die tijd zonder Christus.
tekst, voorgelezen uit de vertaling van
Philips: Brieven aan de jonge Kerken.
Zonder Christus en nu met Christus. Het
leven kreeg zijn werkelijke waarde, er
k.Y,*m uitzicht °P het eeuwige Konink
rijk. Weggelegd, bewaard voor de ge
meente.
Toen we het slotlied zongen, warer
we bijna vergeten onze eerste kerk
dienst m het vreemde land te hebben
Toen we ons weer buiten bevonden,
werden we van alle kanten bestormd
door gemeenteleden, die ons vroegen
de dag verder bij hen thuis door te
brengen. Een jong pas getrouwd stel
liet niet af. Ik wees op onze acht kin
deren. O, nee. dat hinderde niet. Dat
vonden ze Juist fijn. De Ceylonees, de
Chinezen, de neger hadden hun gast
vrouwen al gevonden voor deze dag.
Hoezeer we ook aarzelden, er w
geen uitweg: wij moesten met die jon
ge mensen mee We hebben er een ech
te feestdag beleefd De man was
teerder bij een handelaar in thee, de
telefoniste op een fabriekskan-
sen. die heel hard
heel zuinig moes-
De mensheid wil het heelal bestormen.
Ligt in deze maan haar toekomst ver
borgen? De aarde is te klein gewor
den voor de groeiende wereldbevolking.
Zal God haar laten emigreren naar
andere planeten? Heeft de maan de
deur naar een nieuwe tijd geopend
of zal zij God uit de hemel doen ne
derdalen, zoals eens in de dagen van
Babel met de woorden: Dit is het be
gin van hun streven. Nu zal niets van
wat zij denken te doen voor hen uit
voerbaar zijn.
Verborgen in God
toor. Het
moesten werken
ten leven.
Bij het hek stond de dominee; hij
reikte iedere bezoeker de hand. Nie
mand had haast naar huis te gaan, on
danks de grote hitte.
Toen we die avond thuis waren be
seften we die dag weer te hebben er
varen. wat het voor Christenen beteke-
de gemeente
kan lid av.„wi„i- «au uc
ii.y*" ®er te zi^n- ,?n ook- hoe heer
gemeente
lijk het
kelijk gemeente wil zijn ,a ltl ue
echt Bijbelse zin van het woord.
Er is na de oorlog een verhaal ge
publiceerd van enkele Amerikaanse sol
daten, die lange tijd moesten vertoeven
k]ein eiland in de Stille Oceaan.
Het draagt tot titel: Zij vonden daar de
kunnen gel-
in een heus
een Australl-
Kerk. Het had
den: wij vonden de kerk
niet rijke buitenwijk van
We voelen er niets voor om de maan
op „bijbelse gronden" tot wereldzon-
de no. 1 te maken. We voelen er ook
niets voor om dit ding met een duiste
re tekst uit Gods Woord tot vervulde
profetie te bestempelen. Maar wel zijn
we ervan overtuigd dat onze toekomst
niet in deze maan verborgen ligt, noch
in de raketten van Amerika.
Ons leven, onze toekomst is met Chris
tus verborgen in God. zegt Paulus.
Schreven we niet juist dat er tussen
ons en God een „wrijving" bestaat?
Inderdaad. Daarom staat er ook niet
dat ons leven zonder meer in God ver
borgen is. Ieder mens sitaat buiten
God. Adam weuid uit het paradijs ge
zet en zijn achterkleirikindoren staan
nog altijd buiten de hekken. Daarom
schrijft Paulus, dat ons leven met
Christus verborgen is in God. Slechts
Ohrlstus is in God, en wij kunnen
pas in God komen als we in Christus
.In Christus" is slecht* MJ. die zich
door de kracht van da Heilige Geest
volkomen overgegeven heeft aan Chris
tus. Ik kan geloven dat de Hft mij
naar de bovenste verdieping kan bren
gen, maar ik blijf op de begane grond
zolang ik ma niet daadwerkelijk aan
die lift toevertrouw. Wij kunnen gelo
ven dat Christus one tot God kan bren
gen, maar daarom zijn wij nog niet
,.m God". Pas als we ons volkomen
aan Hem hebben toevertrouwd, zijn we
in Hem en dus met Hem verborgen
in God.
Van de vele oude kerken, die ons
land telt, vallen er heel wat onder
Monumentenzorg hef zyn monu
menten van een verleden dat bouwde
voor eeuwen. Waar deze kerken door
de tand des tijds worden aangetast,
wordt zorgvuldig gerestaureerd, en
foto van één zo'n restauratie
aan de Hervormde kerk in Schip
luiden) mag gelden als een eerbetoon
aan hen die dit verleden eerbiedigen.
