De zeven doden van Jan Mayen
-nil
¥6
BELGEN
onze Tent'
195?
ZONDAGS
BLAD
BRIEVEN AAN DE
flieiiiufCrifcrljctfoitrwit
ZATERDAG 26 OKTOBER 1957
Naast de aanvragen voor
niet meer verkrijgbare boe
ken die we deze keer in
telegramstijl samenvoegden,
ontvingen we enkele
brieven met suggesties voor
het Zondagsblad. We danken
de briefschrijvers voor deze
bewijzen van medeleven en
nemen hun suggesties hier
onder mét ons commen
taar graag op.
Boeken
H. J. Hemstede, St. Eustatius-
straat 59 te Groningen zoekt naar
de gedichtenbundel ..Mens en
nood" van Jaap Kranenburg, me
vrouw W. E. Schokking. Hervorm
de Pastorie te Yzendoorn (Betu
we* zoekt naar het kinderboek
„De geheimzinnige tuin", schrij
ver onbekend; J. Jonker. Valken-
boslaan 105 te Den Haag zoekt
john Bunyans ..Genade over
vloeiende": J. M. Petri, Groente-
weg 88 te Den Haag zoekt het
boekje over het uittreden van ds.
Philpot uit de Engelse Staatskerk
in Nederlandse vertaling; I. T.
Blootshoofd, Bruigomstraat 19 te
Werkendam zoekt ..Gewijde
Kunst" (50 platen Oude en 50 pla
ten Nieuwe Testament), ,,Lach en
Traan" (gedichtenbundel waarin
voorkomt ..Het lichtje voor 't ver
weerde raam"), boekje over de
bekering van ds. Knap, ,,De Tale
Kanaans" van dr. Kohlbrugge, en
„Over geneeskunde" van dr. Boer-
Op de hoek van een machtig
Louis XV-bureau staat het aqua
rium, waarin goudkleurige en don
kere visjes heen en weer schieten
in een geheimzinnig-groen waas.
Een rococo-schelpstoeltje op
wat-verweerde gouden pootjes is
half opzijgeschoven naast een sier
lijk, zij het wat geschonden in
gelegd tafeltje, grotere armstoe
len, met rode zijde bekleed, staan
er goedig bij.
Een glimmend-gepolitoerde, ovale tafel met dikke krullen
aan de poten, een ouderwetse canapé, een menigte met
leer beklede, half-barokke, half zomaar betierelantijnde kunnen bijbenen,
stoelen en een prachtige, mahoniehouten kuifkastze
vinden allemaal een plaats in de enorme kamer op de
tweede verdieping.
Een kamer, licht en vrolijk, met brede ramen en open- brood'
staande deuren naar een roodbetegeld terras (een heel groot
terras!) waar rond bonte parasollen-in-geelgeverf de-taf el-
Wat de jongens leren? Alles, wat tje staan? Dat is voor m'n oudste hart, daarna voorzichtige loepas- sloten inrichtingen":
willen. Vrijwel allemaal kleinzoon, als hij met vader en sing van moderne opvoedingsme- Rijksopvoedingsgesticht
1111 nu !;u n m-n v. n 11
intellectuele vakken,
moeder op bezoek komt
En dat alles vertelt m'nheer De op
,,De fabriek is voor ons het laat- Baere zonder enige sentimentaliteit, lingen
ste. Vier of vijf jongens werken alleen maar met vreugde en
daar. omdat ze niet kunnen leren: gerechte trots. „Vindt u dat mijn
ze zijn niets minder dan de ande- ens te mooi wonen, hier tus-
verdienen ook goed hun
..En hoe lang blijven de jongens
.Hoe lang? Net zolang als
Graag een compliment over de
wijze, waarop u iedere week het
Zondagsblad weet te vullen. Al
leen één vraag: móeten die arti
kelen en reportages altijd van ,,zo
veraf" zijn? Ik bedoel: ligt er in
het Westen des Lands vooral
op het platteland niet stof te
over voor boeiende reportages?
H. J. W. te R.
(U heeft gelijk de redactie
van het Zondagsblad zal zich
hier voortaan meer op richten.)
Moeite
Lange tijd heb ik moeite gehad,
aan het nieuwe, grote formaat van
ons Zondagsblad tc wennen, het
kleine model had zoiets ver
trouwds. Het grote formaat heeft
het glansrijk gewonnen, daarover
zijn we het we) eens; alleen zou
er niet een duidelijker ,,kop" bo
ven de eerste pagina van het Zon
dagsblad kunnen? Me dunkt dat
men dan duidelijker ziet: hier be
gint het bijvoegsel.
Mevr. J. P. te H.
(De practijk heeft geleerd, dat
het gehele gezicht" van het
Zondagsblad dermate verschilt
van dat van de gewone krant,
dat zulk een extra aanduiding
niet nodig is. Overgens we
willen het Zondagsblad toch ook
..deel van de krant" houden en
er niet iets „aparts" van ma-
tjes-gestoken allermodernste, eenvoudige tuinstoeltjes staan, thuis zouden blijven, natuurlijk!
Knippert u nu even met de
ogen, als u die opsomming van
zo'n ratjetoe leestNu, u kunt
niet verbaasder zijn dan wij
warentoen we, even buiten
Gent, om precies te zijn in
Drongen, in het hart van Jon
gensstad ,J-,eeuwenhof" werden
ontvangen.
Gastheer: m'nheer de Baere.
Grote, markante, gullachende
geestelijke, die met enorme trots
over zijn jongens" en over
zijn drie kleinkinderen" vertelt.
Heel België kent de naam van
„m'nheer de Baere", zoals hij
overal wordt genoemd. Het
kinderbeschermingswerk mag
dan niet zo sterk leven in de
gedachten der Belgen, die ver
slonden worden door hun altijd
durende zorg en offers om hel
onderwijs in stand te houden,
maar wat m'nheer de Baere
heeft klaargespeeld daarvan
weten ze wel af.
Trouwens, de goedmoedige di
recteur van Jongensstad .Leeu
wenhof" zal daar zelf wel voor
zorgen: hoe kan een volk iets
vergeten, waarvoor het ieder
ogenblik in het geweer wordt
geroepen?
Hij is tien jaar geleden zelf i uotIllclo WCI
ÏÏÜhwE? j"*™»? '»«'»"^eIfUaanlÓpea. ijS» Spi
de kasteelmeubelen
paviljoens met die gezellige huis
kamers en 'n radio erin? Wil dan
eens bedenken, dat het beste te
huis hier, toch nooit, nooit het ech
te gezin kan vervangen!"
Er staat, aan 't begin van het
nog niet helemaal gerestaureerde
park een keurige kleine moderne
woning. „Die is bestemd voor dc
jongens die gaan trouwen en nog
op een eigen woning moeten wach
ten!" u ziet, m'nheer De Bae
re denkt aan alles!
Hij zegt, streng-zakelijk: „Ik
krijg de jongens liefst zo jong mo
gelijk, zodat hun opvoeding nóg
niet
de kinderen, hier via de kinder
langs Belgische instel- rechter voor heropvoeding ge-
Kinderbeschermings- plaatst, gaan niet allemaal binnen
werk, overal tegen. de inrichting naar school of werk
plaats.
„En hebt u dan geen weglo
pers?"
„O welja, soms niet zoveel,
zeggen
de
recteur worden gesleept.,
trouwens, daar komt het grote
stuk liefde dat ook bij ons Kin-
op.
Ook in die inrichting voor
moeilijk-opvoedbare en neuroti
sche meisjes, waar een driemaal
gegradueerde jonge directrice
aan het hoofd staat. Zij deed steekt
doctoraal examen in wijsbegeer- „Ma
te. paedagogie, criminologie en tpmpp
psychologie, en nu denkt u mis
schien: dat is een goeie om met
moeilijke kinderen om te gaan!
Weldat is re dan ook,
anders dan
gaan
„Natuurlijk, de politie pakt
in een of twee dagen wel w
bij de kraag en brengt ze r
P..En
denkt. Ze hield geen geleerde doet i
betogen, ze wilde ons voorname- Straft
lijk overtuigen van het gemis en in ons
de tragische omstandigheden, lopers
welke deze meisjes tot struike- den. al is dat dan
We kunnen er i
discussiëren of een Nederlandse
jongen of een Nederlands meis-
hele trits. Dat je. die weglopen uit een opvoe
dingsinrichting. waar zij een tijd-
■er lang móéten blijven, dit in het
vervolg zullen laten, wanneer zij
ze alleen maar wat zakgeld moeten
er afgeVen. Naar de geest van de
iet inrichting zal dat lukken of niet.
In elk geval neemt men er in
de directeur, wat België genoegen
dan met die weglopers?
u ze en hoe? Wij horen,
land wel eens, dat weg-
straf kaalgeknipt wor-
lingen brachten.
onmenselijke straf.
niet achterstaan
in onderwijs."
Dan trekt er
weer een gulle
lach over z'n
gezicht. „Niet
ouder dan 14
ze op.... maar
ja. als daar dan
vijftien komt. dat van de ene
„tante" naar de andere is gestuurd,
dat vier of vijf „moeders" had en
nu vader doodstuur hem
dan maar eens van de deur!"
„En als er dan weer een voor
me staat omdat ze een hele groep
tot opstand heeft gebracht, omdat
neemt die wegloperij
niet zo heel ernstig op. Alweer...
de wat gemakkelijker landsaard.
Een andere tak van kinderbe
schermingswerk, welke zich in ons
land hand over
hand uitbreidt
maar in België
nog in de kin
derschoenen
staat, is de zorg
voor lichame-
lijk-gebrekkige
spastische kin-
In Landegem
bij Gent bezoch
ten wfj een
met klein revalidatiecentrum,
We troffen het slecht: ze
lagen allemaal met griep
in bed
„Ha ja, we hebben nu wel
stevig onderdak, maar we zijn
er nog niet! Er moeten nog
meer woningen voor de jon
gens komen, ik kan er niet ge
noeg hebben. Ik zit
vol.... maar ja, drie weken ge. H|
leden kwam er, voor de derde moeders uit de omtrek
maal dit jaar,
Warm hart vóór
gewoonlijk direct: „Ma-
man, tu me n'aime pas encore?"
(Mama, houdt u nu niet meer van
mij?) En kijk, dat is dan het
Bel. belangrijkste
1 geslagen heeft of terug naar hier, die heeft geld ter lagen met griep onder de wol.
klein sloeg, dan gekost. Dat moet ge
kwaamheid
psychiater, psycholoog
helemaal To, hu„ ,rouwdag ja, wU hebben ebm'achen mild
moeilijkste
derne methoden", voor de be- Ze eens. „Begrijpt u wel,
teamwork met j'at da* betekent. Zeg ik „neen",
dan is voorgoed alles bedorven.
„Maman me n'aime pas"
Te gemakkelijk?
hand leggen op de resten
een halfvergaan kasteel, dat
nog beste koetshuizen en ande
re bijgebouwen had enzelf
nog volstond met een ratjetoe
aan meubels, die het verko
pen niet meer waard waren.
Hierin vestigde m'nheer De
Baere zijn thuis voor familielo- hoorlijk eten op tafel komen,
En als ik er dan tóch 130 heb
ja, in 19 groepen verdeeld!
dan Iaat ik dat ene kereltje niet
buitenstaan!".
„Welnee, vetpot hebben we niet,
maar de jongens zijn meest allen
de groei, dus er moet be-
haar rik3 overgewaaid) en nog veel
ventje dochters wel graag getrouwd met meer, dat wij hier
mijn jongens (u moest de vader- toepassen en waan
lijke trots daarbij eens zien!), landen in de weer zijn, maar
spreken beschaafd, heb- maken er echt geen principe
ben goede tafelmanieren en kun
nen zich als heren gedragen. Zo
lang ze onder dienst zijn. is hun
thuis ook hier. We hebben nu
twaalf soldaten. En drie zijn er al
getrouwd: ik heb al drie kleinkin-
ook! Ziet u dat hoge stoel-
Eerst het begrip, het
ze jongens. Hij ging, met die als het nodig
jongens en met een groep gees- het altijd wel!
zondags over de nood, dan schr
telijken die evenals hij
derhart en
handen ai
gebouwen en park los
daar kwamen de gezellige gro- gen,"de radi^'irtoe!
paar werkwillige nationale prijsvragen
't en dan klop ik overal zo i
rvarir lr.= on particulieren, bij bedrij'
We hebben ontzettend veel gekre-
te-gezins-woningen uit de bijge
bouwen tevoorschijn.
De bouwval van het kasteel
werd verder afgetuigd en de
resten zullen nog wel verdwij
nen, maar-voor de directeur en
z'n oudste jongens werd, hele
maal door eigen kracht, „al
leen met hulp van twee metsers
(metselaars)", de nieuwe wo
ning waarin we nu dan terecht
kwamen om „gezellig een stuk
je mee te eten", opgetrokken.
En jaom die goeie kas
teelmeubels weg te doen als je
geen andere hebt, „dat waar
En het is daarom, dat heel Bel
gië m'nheer De Baere kent en
menige directeur van andere kin
derbeschermingsinstellingen wat
benijdend zegt: „Tja, wat m'n
heer De Baere klaarspeelthet
is mij een raadsel! Hij kan al-
Jongensstad? Welnee,
om? Dit is geen inrichting, de jon
gens wonen hier. Ze mogen, net
als alle kinderen uit gewone ge
zinnen hun gang gaan, met net zo
veel vrijheid en net zoveel restric-
Goed, een geestelijke
zonde geweest", stelt
De Baere vast.
En dan zet hij zich tot
tellen.
h huisvader,
nneer -
elke woning
ook telkens weer een vrouw te
vinden, met wie de jongens hun
problemen bepraten, zoals ze met
moeder zouden doen.
/±LS NA-IJVERIGE Engehen of Basken of rancuneuze
j 7 t_ naai, vertrocken die schepen
Duinkerkers, laat ons dat m het midden laten, in het -t Eylant Maurits (Jan Ma
najaar van 1632, na het vertrek der Hollanders, op doldrieste
wijze huishouden op het tussen IJsland en Spitsbergen
gelegen Jan Mayen, daar schuren openbreken en de opge-
Eylant Maurits (Jan Mayen
met Goot ende met een goede
Noord-Oosten wint. doncker wede:
ende wij bleven daer met ons seve-
nen aén 't Eylandt Maurits, om
slagen walvisvangst rovenbesluiten de Hollanders uit- daer overwinteren. En dan vol-
voering te geven aan een plan, dat zij al lang tevoren in ff"^v "lhXbèr, ^tee'nHerman:
overweging hebben genomen. Gedurende de wintermaanden, sen van Schiedam. Boeckhouder,
van de dag van hun vertrek naar Holland af tot aan hun hom^Dirc^Woute^sen vaiTveln-
terugkomst in het volgend voorjaar, zal een kleine bezetting huysè, Basteiaen Gijsbertsen van
op Jan Mayen de eigendommen bewaken en daarnaast aan- Deifshaven Jan Woutersen van
r. Broeck, ende Pieter Pietersen van
tekening houden van de omstandigheden, waaronder zij in Haeriem. Dat zijn de mannen, die
het barre Noorden moet leven, opdat Heren Bewindhebbers langer dan een half jaar onder de
j i j -j? l j j x moeilijkste omstandigheden op el-
m het vaderland zich kunnen beraden over de vraag, of kander zullen zijn aangewezen. Met
voor de toekomst een overwintering tot de mogelijk- weemoed en met een gevoel van
heden kan behoren. De bezetting zal bestaan uit zeven man, ™l;eS|8S1uiTv^"1«nZdedho?faor,'!
die zich voor het experiment vrijwillig beschikbaar hebben hebben zien verdwijnen. Ais het
met op een klok gelijkende re- aangebroken
gelmaat. Belangrijke feiten doen ^JODe'kanderkrijgen het
zich niet voor. Nauwkeurig r
gistreren ze: Doncker weer met gheweest is, schrijven zij op 12
snee ende een harde-Noord-Ooste januari 1634.
wint. Op 8 september komt,
„Niet alle, het is ook helemaal
geen gebruik, maar ze doen net
gewoon uit zichzelf. Ze hebben een
moeder nodig. Ik laat het maar zo
om ze niet nóg meer uit haar
evenwicht te slaan."
Geen pretenties
U hoort het alweer: ook deze ge
leerde vrouw, aan het hoofd staan
de van een vrij grote en zeer
moeilijk te hanteren inrichting,
zonder een bestuur of een vereni
ging achter zich, meet zich even
min als de befaamde m'nheer De
Baere pretenties aan.
Maar voedt u nu vooral niet
de gedachte, dat deze mannen
en vrouwen, zelf niet gehuwd,
zich eigenlijk maar door al de
ze kinderliefde laten omkoeste-
ren. Neen, u ontdekt nergens
een spoor van vals sentiment
Want even later zien we ook
deze directrice tussen „haar
kinderen". Zij streelt geen hoof
den, zij knuffelt geen kleintjes,
ze gedraagt zich rustig-vrien-
delijk, ze is volkomen de di
rectrice.
De meisjes hebben voor de Ne
derlandse journalisten een ver
rassing: ze spreken allen Frans,
er zijn geen Vlaamse meisjes bij.
Maarzij hebben een Neder
lands lied ingestudeerd. Ze zin-
wij klappen
zak- Maar het centrum heeft een jon
ge, heel bekwame administratri
ce. die ons veel kon vertellen. In
derdaad, dit werk begint hier pas.
Het wordt overigens precies zo
opgevat als wij dat in ons land
doen: een team van medici, aan
gevuld met logopaedist, masseur
e.d., behandelt geval voor geval.
In dit kleine centrum zijn nu
20 kinderen opgenomen, maar er
neer, die langs poli-
:g worden behandeld.
Men hoopt hartelijk, .iet werk
spoedig te kunnen uitbreiden, want
nt.ioir.cr tnt 00,1 in dit land ztfn talrijke kin-
t nrnhlema deren die door hersenverlamming
t problema- of ander«ins niet het juiste b*
heer over hun spieren hebben.
Slechts met uiterst veel geduld
Gaat het daar allemaal maar
gemakkelijk, denkt ge? Neen,
ook niet. Vergeet niet, dat 's
lands wijs 's lands eer is. De
Belgen zijn geen tobberig volk,
zij zijn met een goed woord beter kiini„ohp
te vangen dan met 'n kw«;° Kimiscne
straf, óók de kinderen. Wij,
noordelijker grootgebracht, heb
ben echt wel een r
zwaarwichtigheid, tot
tiek, tot gauw-boos-zijn.
Maar ook onze kinderen heb
ben die aard al. Denkt u voor
al niet. dat onze opvoedingsin- en !an8'
richtingen zo hard en streng zijn, gelijk, h
neen, die tijd is gelukkig voor- gen-
bij. Jongetjes mogen nu niel
meer. als ze lastpakkerig zijn,
aan het oorlelletje naar de di-
het i
verbetering te bren-
Ze is al negen jaar, maar
ze kan nog altijd niet lopen
door hersenverlamming.
Dit alles, en nog meer zagen
en hoorden wij bij onze zuider
buren. Dat bij ons het werk op
sommige punten anders ligt,
doet eigenlijk niet ter zake,
maar vast staat, dat wij her
haalde malen woorden van gro
te waardering hoorden
gen „Piet Hein' w.
zij zijn nog allen hard voor haar. De directrice
zelf jejdt deze „massazang" en zij
spreekt er nauwelijks bij. Even
M'
NOOD
AAR op 12 maart, als de ver
lossing uit hun eenzaamheid
aanstaande is, meldt 1
journaal: wij schooten een Beer
die quam ons te pas om te ghe-
bruyeken tot vervorsinghe want
wij zijn vrij wat gequelt met het
Walvis dicht aen de strant, Scheurbuyck. Op die datum ma
maar de walvis swom weg. Me- k.en ziJ V?°F he* ?erst bekend, dat
dio oktober: twee Walvissen
kunnen
de eerste sensatie: Suydt Oos
ten wint: onse Tent schuddie
die nacht of daer een Aerd-be-
vinghe gheweest hadde. Aan
het eind van die maand: sa-
ghen wy na de middach
een van de leidsters: nu zingt
het eigen koor en de rest van de
meisjes verdwijnt.
Nog een ander beeld van de ge
moedelijkheid en de hartelijkheid
HH waarmee de Belgen het kinder-
het werk aanpakken?
We' komen in een Rijksopvoe
dingsgesticht. Nu. die kennen we
in eigen land ook. Maar kijk. hier
gaat de voordeur niet achter ons
op slot. België kent nl. geen „ge-
die vreselijke ziekte,
j leen de naam al de zeeman uit
drooch op de Strant en wy die dagen de schrik om het hart
uitgebroken,
genoemd.
in aar de reden daarvan kan men
slechts gissen. Ook naar het feit,
de ziekte niet eerder
gezien en die de geschiedenis zijn ingegaan als
De tragedie van Jan Mayen.
vastgelegd in journaals, bij
gehouden door de zeven tot
de dag van hun dood, moet de
Hollanders uit de zeventiende
eeuw diep hebben ontroerd, zo
als zij dat de eeuwen een ieder,
die van de verschrikkingen en
doorgestane ellende kennis nam.
heeft gedaan. De walvisvaart
beeft grote belangstelling, en als
er een journaal in druk ver
schijnt is er een heftig verlan
gen alles te weten over deze
vreemde voyagie, over het „een-
saem Landt; een Landt daer
woeste Beeren en 't koude
Noords gheblaes, met IJs en
Snee regeeren: een Landt daer
't weynich daeght. en daer dc
droeve nacht gheduerich sich
verthoont, en stadich houdt de
wacht." Twee journaals vooral
trekken de aandacht: dat. uitge
geven te Rotterdam door Abra
ham Nering, en een zg. Leids
journaal, dat voor Jan Brander
(Jan Mayen, in verleden en he
den, uitgave firma G. W. den
Boer te Middelburg) voor he
echte wordt gehouden.
De titel van het Leids journaal
luidt:
Journael ofte Waerachtighe
Beschrijvinghe van al het gene.
Datter voor-ghevallen is op het
Eylandt Mauritius (Jan Mayen)
In Groenlandt. Beschreven Bij
seven Personen, die Anno 1633
aldaar ghelaeten waren om te
over-winteren dewelcke de
heele gheleghenheyt van die
plaetse en alles wat haer we
dervaren was neerstelijck aen-
ghemerekt en hier in opghe-
teyekent hebben tot dien tijdt
toe, dat sy alle seven daer ghe
storven sijn.
liepen met Harpoenen, met sloeg,"onder hen is
Lancen, en met Messen, en Namen worden
staken soo hart op haer, dat
al ons gheweer krom worde,
'nZ', S°éC»'e.™eI."d" l""*'
t met het vaderland verbroken, het
weest zijn omdat ze de scheurbuik
als een wat nare bijkomstigheid
zagen. Ze wisten, wat de zieke te
wachten stond: een onbeschrijfelijk
lijden, dat slechts verholpen kon
worden door vers voedsel. Wij zijn
vrij wat gequelt met het Scheur
buyck. Meer niet. Niet het aantal,
niet de graad van hevigheid. Niet
hoeveel man nog in staat zijn er
hooft uyt steecken ^r'vïf, SS,"" trekkm
Ze zongen .Piet Hein" en
ze spelen vrolijk een bal
spel tn de rij maar ze
kunnen de hele boel op
stelten zetten, net als de
grote meisjes
LEVEN
i;-rp-spf,
simpele mededelin-
en. maar uit de enkele
'oorden rijst duidelijk het
beeld op van de wereld, waarin
zij leven. Een wereld, waarop elk
leven dreigt af te sterven. Het
was soo bitter kout, dat die wa
tervaten vrozen, dat wij daer
gheen water wyt konden krijghen
en in november: wy kon-
de gheen sonne sien of wy moes
ten by Suyden het lant wesen. en
het was soo kout. dat wy daer
niet loopen konden, en het vroos
soo hart. dat wy ons Bier qua
r_^.T c-z bjck uyt
v den konden
i .rv. quam_daer een Beer dicht aen
met hy ons hoor-
eder na de strant ghesonde
dat wy hem niet
staen in grooten pen
prijckel van de Beeren. want sy
comen alle nacht ons besoecken.
De dagen rijgen zich aaneen tot
weken en de weken tot maanden
en het is van dat tot dag: de
wind, de kou. het ys en de
sneeuw, die hen bezighouden. Het
wel zeker dat zij 's avonds
voedsel te zorgen.
Als de maand maart ten ein
de is is de nood het hoogst. Op
3 april wordt in enkele regels
alle ellende blootgelegd:
wy hebben beyde onse
twee leste Hoenderen ghedoot,
want wy nu teghenwoordich
maer twee ghesonde mannen
zijn, de andere sijn vrij sieck,
en oock seer kreupel van het
Scheurbuyck. ende ander kou,
die wy gheleden hebben.
den. liep hy
V '*,'r op het ys. s<
j kreghen
Gezicht op Jan Mayen
eiland uit de Atlas vai
Van Keulen.
Op 16 april valt het eerste
slachtoffer: is onsen Broeder
gherust in den Heer. Adriaen
hou- Hermansen van Schiedam, die
die nacn ons Boeckhouder was, daer wy
bedroeft om waren; wy sijn
noch met ons twee ofte drie
die noch van
achteren tot vooren konnen loo-
de siecken te bedienen
bennen soo kreupel, dat wy
qualick van achteren tot vooren
konnen komen
Een ongewisse toekomst treedt te
van die seven, op het Velt dool tegemo|t. Hoe sterk de rekerhe.d
leggende. -
H
TRAGIEK
hen leeft, dat zij zich moeten met elkaar praten over de dierba-
Me
overgeven aan Hem. Die Heer
van alle leeft blijkt uit de aante
kening van 27 augustus: ..Wy dc-
ET JOURNAAL IS ALS ALLI
JOURNAALS SOBER In en-
kele zinnen worden de weder- den het Ghebet tot Godt Almach- sterker wordt, naarmate
waardigheden van de dag weerge- tig des avondts deden wy we- maanden voorbijgaan en de dag
?ven. Het zijn alle zakelijke me- derom 't Gebet tct Godt." van de terugkeer van de vloot
delingen, opwindende passages dichterbij komt. Zij leven in hoop
dhttreken. In het Jaer ons Heeren De eerste dagen verlopen en vrees. Het nieuwe jaar is
kan zich van de tragiek
die zich op Jan Mayen
heeft afgespeeld. nauwc-
het vaderland. Het heim- lijks een voorstelling maken,
oet hen in zijn greep ge- Twee ofte drie ghesonde mannen
angen houden. Een heimwee, dat die rondgaan als verpleegsters.
eigen Kinderbeschermingswerk.
Vele Belgische directies heb
ben Nederlandse inrichtingen
bezocht en methoden zowel als
opvattingen vergeleken.
En telkens was er dan weer
die ene uitroep: „Als wij eens
van het volk zoveel rteun kon
den krijgen als u in Nederland
ontvangt! Dan zouden we voor
al die grote oude gebouwen eens
kunnen opruimen, dan zouden
we kunnen uitbreiden, dan zou
den we
Telkens weer werd ook de Kin
derpostzegelactie genoemd. „Als
zoiets hier maar mogelijk was!"
U ziet dus. dat de Belgen heus
niet prat gaan op wat z.. pres
teren; dat ze mtegendee' (te
recht) jaloers zijn op wat wij,
klein Nederlands volk, geven en
doen voor onze zorgbehoevende
jeugd.
Doet u dat niet goed? U moogt
er echt wel een beetje trots op
zijn, Weet u, nu u dit alles weer
eens leest, en hoort, hoeveel er
nodig is. hebt u misschien spijt,
dat u onlangs dat ijverige school
kind met 'n bestellinkje voor
één gulden hebt wegestuurd, voor
al ook, nu u weet dat hele scho
len door de griep waren gesloten
in die dagen en er dus misschien
stuk minder bestellingen zijn
|nj| S" dan vast in uw
het nog goed
En ja, natuurlijkdat doen
we! Dan kopen we er nog eens
een flinke hoeveelheid bij. Duizen
den kinderen wachten immers..—.
ook op uw hulp?
