Optocht getuigde van zorg
en originaliteit
iti zij herinnerden het zich nog
lang en gelukkig
I
strij
de it
dleiden
kenni
tie. Do»;
de ve
VRIJDAG 4 OKTOBER 1957
IEüVE LEmSCHE COURANT
,Er was eenswerd hoogtepunt
n bedroefde dwergen, die het glazen
kistje met Sneeuwwitje droegen.
Volgens het spreekwoord is een
goed begin al het halve werk en hier
uit zou men misschien geneigd zijn af
te leiden, dat een handige psycholoog
het beste voorop had gezet en het
minder goede in de achterhoede
plaatste. Hiervan was echter geen
sprake. In de gehele optocht kon men
niet van één inzinking 6prekcn. Van
de eerste tot de laatste wagen stond
hij artistiek op hoog niveau.
De twede wagen, „De nachtegaal",
kondigde dat al min of meer aan. Dit
iprookje van Andersen speelt in China
>n als men zoiets wil uitbeelden, worden
„•r zware eisen gesteld aan de fantasie.
Buitengewoon geslaagd vonden wij het
paleis en de monarch zelf op zijn gouden
troon. De kamerheer was inderdaad zo
gegrimeerd, dat verwaandheid en dom
heid hem van het gezicht dropen. Een
leuke groep vormden de hovelingen, die
achter de wagen liepen.
et "TOEN GISTERMIDDAG OM EEN UUR snerpende fluitjes op de Burg-
gravenlaan het begin van de 3 oktober-optocht aankondigden, zorgde
"eite natuur voor eerste sprookje, dat overigens niet in de Feestwijzer
jjet ond. Het was getiteld: Er was eenseen zonnetje. Dat zonnetje bleek
injjjjlotseling weggemoffeld te zijn door een paar boze wolken, die' onver-
at b! «hts een naargeestig buitje naar de aarde zonden. De hooggehoede
isfoeren in de rijtuigen zetten hun kragen op en het publiek, dat soms zes
erk vqjen dik langs de route stond, zag het hele schouwspel al in het water
- het tollen. Natuurlijk gebeurde dat niet! Sprookjes beginnen altijd een beetje
arxififjgst, maar naarmate zij vorderen, gaat het steeds beter. Zo was het ook
n te%t het sprookje: Er was eenseen zonnetje. Op het moment, dat de
wa' oet halverwege de Hogewoerd was, waren de boze wolken al op hun
0 velommer gezet en bijna vier uur lang zijn zij er praktisch niet meer aan
pas gekomen. Leiden en de tienduizenden gasten, die binnen zijn veste
wst vierden, konden ongestoord genieten van het boeiende, rijdende
rookjesboek» „Er was eens
Dit jaar was men eens afgestapt van
traditionele historische optocht en
duBchoon we niets lelijks willen zeggen
eind n vórige optochten het bleek een
.tJSs besluit te zijn. Verandering van spijs
Joet nog steeds eten. Men heeft zo af en
.Jje behoefte aan iets anders en hieraan
op voortreffelijke wijze tegemoet geko-
het i
inn waa niet alleen anders,
„Steèngoed', zei het knaapje
pakking op de trottoirband en zijn vader sprak
en dwver „heel bijzonder". Het is een teken,
leui it jong en oud geboeid werden,
oei streeft niet alleen het sprookji
ook de Optochtcommissie, die
hfJich ieder jaar opnieuw het hoofd
act O®06'611 breken, wat er „nu gebracht denit
isumer w°rden"
Weelde voor oog
con^ Volgens de Feestwijzer wordt er vaak
wf vo [mompeld: 't Zijn ieder jaar dezelfde
dat Ofostuums met andere mensen erin. Deze
dj tod
„opbouwende kritiek" hééft het bestuur
van de 3-oktobervereniging afgewezen,
niet alleen met woorden, maar ook mei
de daad. De honderden kostuums, welke
men gisteren ni de optocht zag, waren
voor Leiden nieuwI
De gehele opzet getuigde trou
wens van zorg en originaliteit. Aller
aardigst waren de kahouterpakjes
en de Chinese gewaden uit de groep
van „De Nachtegaal". De jeugd nam
een belangrijke plaats in tussen de
medewerkenden en dat gaf aan het
geheel iets ongedwongens. Bewonde
ring dwongen ook af het prachtige
kapwerk en de grime. Hier warev
kosten noch moeite gespaard orr
van „Er was eenseen hoogte
punt te maken en zelfs de opper
vlakkige toeschouwer zal begreper
hebben, hoeveel werk er verricht
moest worden voor het startsignaal
Het meisje, dat we al óp ons
derde jaar leren liefhebben en
dat we nooit meer vergeten.
Al worden we tachtig! U her
kent haar natuurlijk. Het is
Assepoester, die door haar
stiefmoeder en boze zusters in
een hoekje werd gedrukt, maar
niettemin door de prins werd
ontdekt.
weerklonk. In dit verband is ook een
woord van waardering op zijn plaats
voor degenen, die met zoveel toe
wijding der wagens ontwierpen er
voor hen, die de ontwerpen zó "knap
Wisten te realiseren.
Het was een feest voor het oog!
MeteenIn de roos!
De eerste wagen uit de stoet z
een bloemencorso geen gek figuur heb
ben geslagen. Hij vormde een tapijt
herfstbloemen, dat opliep naar een troon,
waarop een van de aantrekkelijkste
sprookjesfiguren was gezeten: De goedi
fee.
Zij las een sprookje voor aan een prins
je en een prinsesje, terwijl op een af
standje de konng, de koningin, de kabou
ters, het elfje en niet te vergeten de heks
toekeken. Het was een soort kennisma
king met de lieden, die men op de vol
gende wagens kon verwachten.
Het eerste sprookje, dat voorbijrolde,
was „Sneeuwwitje en de zeven dwergen".
Voor de toeschouwers, die nog in kri
tische afwachting stonden, was dit meteer
het schot in de roos. Vooral, de huis
kamer met de dwergen aan de gedekte
tafel was een tafereel, waarvan zo'n lief
lijke charme uitging, dat men zich ge
wonnen gaf. Dit kon niet beter Hart-
veroverend was ook het groepje van d<
leder jaar op Prinsjesdag, als
de Gouden Koets door Den
Haag rijdt, vallen er enkele
mensen flauw. Ook Leiden
heeft zijn Gouden Koets, maar
de Leidenaars plegen niet
flauw te vallen. Zij hebben dan
ook pas een stevige maaltijd
van haring en wittebrood ach
ter hun kiezen en deze moet
krachtiger zijn dan de veel
besproken Haagse ham.
Lieveling
Met feestneus aan
de afbraak
TVTIET IEDEREEN in Leiden
-*■ heeft gisteren in vrolijke
vrijheid op straat gelopen. Op
twee plaatsen in de stad heb
ben wij mensen zien werken
zoals ze het altijd doen, ge
woon in werkkleding. Dat was
op de Breestraat, waar een
paar arbeiders aan een muur
van het oude gebouw van de
Twentse Bank stonden te sjor
ren, en op de kop van het gi
gantische laboratorium aan de
Kaiserstraat, waar de afbouw
blijkbaar zo dringend wordt
verwacht, dat een vrije dag er
ook niet af kon.
Maar in heide gevallen heb
ben deze mensen het feest toch
niet helemaal langs zich heen
laten gaan. Eén werker in de
afbraak van de Twentse Bank
verluchtte zijn arbeid met een
grote feestneus en tijdens het
voorbijtrekken van de optocht
op de Witte Singel gingen de
lab-arbeiders hoog in de lucht
toch even met de handen in de
zakken staan.
Zelf ondergedompeld in zo
veel onbezorgde feestelijkheid
moesten we deze zwoegers
naast het gevoel van mede
lijden, dat we nauwelijks kon
den onderdrukken, toch wel
een eresaluut brengen.
Want zeg nou zelf, de politie
en de reiniging zijn op deze
dag ook hevig in de weer,
maar het werk van de eerste
sluit het meegenieten van de
vreugden van dit grandioze
feest toch niét uit en de tweede
categoriemen kan alleen
na I uur in de nacht van 3 op
4 oktober erover jubelen, dat
men geen reinigingsman is.
Er zullen er gisteren nog wel
meer op hun post geweest zijn.
Denk maar eens aan de open
bare bedrijven en de zieken
huizen. Voor al deze ongezie-
nen hopen we, dat zij vólgend
jaar het volle pond van het
feest kunnen krijgen!
•volg pagina 4)
In de optocht moet alles echt zijn, maar als je even van de wagen mag
klimmen om in Oud Hortuszicht een glas limonade te drinken, mag je
de schijn even laten schieten.
Doornroosje is vermoedelijk ontwaakt door de 3 oktober-drukte in
Leiden. Wij zijn ons ervan bewust, dat dit een nieuwe visie is, maar
de feiten staan erachter. Reeds voor de prins gelegenheid kreeg zijn
historische kus te geven, lachte de prinses de feestgangers toe.
Als de stoepen vol zijn en de lantaarnpalen geen plaats meer bieden,
dan weet de jeugd zich nog wel te behelpen; je kunt toch moeilijk het
ontzetfeest vieren zonder de grote optocht te zien. In afwachting op de
Morspoort.
En ook hij liet vanzelfsprekend geen verstek gaan. De beroemde olifant
met de grote snuit, die sinds jaar en dag de gewoonte heeft om ver
haaltjes uit te blazen.
