Bij de mure
van het
WYBERT
RUSSISCHE VISSER VOER DWARS DOOR
WESTELIJKE VLOOT
WODKA, ZANG EN KAVIAAR IN
EEN RUSSISCHE TREIN
Douane in gala
een admiraal
waardig
Boeren in nood
vragen hulp
Baas boven baas: de quiz
Vlootplan 1954 nadert
zijn voltooiing
„Felle strijd" woedt voor Schotse kust
7
VRIJDAG 20 SEPTEMBER 1957
Van onze reiscorrespondent
LINK VAN BRUGGEN
MOSKOU, september
HET WAS IN WARSCHAU, dat ik de eerste, grote groep Festival
gangers zag. Enkele van deze twijfelachtige figuren het wj
in Amsterdam studerende, Indonesische studenten hadden al in mijn
trein door Nederland en West-Duitsland gezeten^ maar in Mariënborn.
de meest westelijk gelegen grensplaats van de Deutsche Demokratische
Republik, waren ze er uit gehaald en in speciale wagons gezet. De groep,
die ik nu zag, vulde bijna de hele trein, die naar Rusland zou gaan. Zij
bestond voornamelijk uit Fransen en Italianen; jonge, uitgelaten men
sen met guitaren, mondharmonica's en occarino's, lange truien, nog
langere haren en nauw sluitende „jeans". Als frontsoldaten uit de
Eerste Wereldoorlog hadden ze de zijkanten van de gloednieuwe wagons
met leuzen volgekrast. „Vrede", las ik ergens, „Vriendschap" en „Naar
Moskou, Paradijs der Sowjets".
Het kostte me vrij veel moeite in de Alles
trein te komen- Mijn naam stond nergens'
genoteerd, vertelde men mij en
dan ook een andere trein moeten
Welke?" vroeg ik de man, die mij dit
zei een wagonbediende.
,,Ik heb geen idee", antwoordde hij,
niet In 't minst geïnteresseerd in mijn
geval. A'ls een Ceberus stelde hij zich
volgens tussen mij en de trein op, die op
het punt stond te vertrekken.
Ik heb het autoriteitje toen maar opzij
geduwd de verbazing van de man
was zo groot, dat hij even geen woord kon
uitbrengen - en heb zo'n beetje op de vuist
m'n koffers er in gekregen. En ik was
nog maar nauwelijks binnen, of de trein
begon al te rijden, waardoor niet ik, maar
de wagonbediende er ijlings in moest
springen.
Het gevolg van mijn wanhoopsdaad
was, dat de man mij als een grotere auto
riteit dan zichzelf ging beschouwen
alleen autoriteit geldt binnen het com
munistische systeem! en dat hij mij een
luxe couchette aanbood, die nota bene
leeg wasHet gevolg hiervan was
weer, dat ik m'n plaaggeest een royale
fooi gaf, waar hij overigens helemaal op
gerekend had
Thee en bloemen
Op de Russisch-Poolse grens, even
voorbij de kronkelende Boeg, kwamen
breed grijnzende, Russische douaniers de
trein binnen. Ze droegen uniformen,
welke het gala van een admiraal zouden
kunnen overtreffen. Overal blonk het
goud me tegemoet, met wel de sterkste
concentratie op de epauletten.
Decontrole was van een soepelheid,
die bevreemdde. Nergens heb ik een kof
fer open gezien, nergens Iemand horen
aanblaffen. Men fleemde, lachte, was
vriendelijk en hartelijk alles vanwege
het festival, waarop geen smet zou moge
In Terespol, het laatste station in Polen,
was trouwens nog iets gebeurd, dat niet
had nagelaten een „georganiseerde" in
druk op mij te maken. Op het smalle per
ron waren schalks lachende „bloemen
meisjes" langs de trein gegaan, die grote
veldböeketten aan de in de trein aan
wezige dames hadden aangeboden. Vrou
wen, in hagel-witte jassen gestoken, had
den bovendien honderden koppen thee
uitgedeeld, terwijl schoolkinderen steeds
maar weer met vlaggetjes hadden staan
In Brest-Litovsk, onder de koperen ge
luiden van een speciaal opgetrommeld
hoempa-orkest, werd ik uit de trein ge
haald. De man, die dit op z'n geweten had,
was een uitmuntend Engels sprekende
vertegenwoordiger van Intourist die
grote, Russische reisorganisatie, welke als
een kloek over haar kuikens waakt, die
in de gedaante van buitenlandse toeristen
het land betreden.
Op de eerste verdieping van het sta
tionsgebouw, in een kantoor, dat een
directe telexverbinddng met het hoofdbu
reau van Intourist in Moskou had, con
troleerde efficiente handen m'n papieren.
Precies op de grens van Rusland
ging de trein onder een ereboog
door, waarop, in het Cyrillisch
schrift, het woord „Vrede" stond.
orde, begreep ik uit de ge
baren van een allerbeminnelijkst glim
lachende juffrouw. Maar nauwelijks stond
ik weer op de gang, of ik werd terugge
roepen. De zelfde juffrouw was toen met
een ernstig gezicht op een telraampje
bezig, dat rekenmachientje uit het jaar
nul dat men nog overal in Rusland aan
treft en dat wel in hevig contrast was met
die er naast staande, moderne telexbak.
Er was een fout in mijn voordeel gemaakt,
zei ze opgewonden. Ik had 27 roebel te
veel betaald §n kon deze meteen mee
krijgen
Berken, berken
bijna geruisloos gleed de nu fel
lichte trein over de rails met een snelheid
van niet meer dan tachtig of negentig
kilometer.
Ik ging de gang op en staarde zwijgend
uit het raam. Naast me, al even zwijg
zaam, stond een Rus, die doende was dt
laatste glimpen van het landschap in ziel
op te slorpen. Hoe kon 't anders! De mar
bleek een overste van het Sowjetleger t«
zijn, een medicus, die zeven jaar in gar
nizoen in Oost-Duitsland had gelegen er
nu voor 't eerst weer zijn gebondenheid
met „Moeder Aarde" ervoer.
We raakten in gesprek de man sprak
wat Duits en het duurde niet lang, of
we zaten tegenover elkander in de res
tauratiewagen. De wodka kwam op tafel,
de kaviaar, het bier, kortom al het goede
van zijn land liet de Rus voor mij, de
vreemdeling aanrukken, met een gastvrij'
heid, een koppige opdringerigheid eigen
lijk, hem en al zijn landgenoten eigen.
„Wat een land!Wat een heer
lijk land!" prees hij. „Weet u wat het
betekent zeven jaar weg te zijn ge
weest? Het is als een verbanning,
terwijl ik m'n gezin toch altijd bij me
heb gehad.
„Sawasche Sdarowje!"
De glazen klonken.
Hij glom van vreugde.
De rekening deerde hem niet.
De Berezina
Ik weet niet precies meer wat we alle
maal besproken hebben. Maar wat ik wel
weet, is, dat er geen politieke onderwer
pen zijn aangeroerd. En ook, dat ik pas
om vier uur 's morgens in m'n couchette
terugkeerde, na vele glazen wodka ad
imiddcn van Russische militairen, vrou-
•en en kinderen, die op hun vervoer naar
de Oostzone van Duitsland wachtten. Zeker
een twintig douaniers waren er druk aan
•t werk. Er werd in koffers geneusd, in
papieren, doch nergens zag ik iets, dat op
onregelmatigheden wees.
Een kwartier voor het vertrek van m'n
trein het was vier uur in de middag
kwam de vertegenwoordiger van Intou
rist me halen om me naar m'n plaats te
begeleiden. En vfjf minuten later richtte
ik me in een vorstelijke couchette in, die
door een witgekielde bediende al slaap-
klaar was gemaakt.
De trein had zich nog maar net in be
weging gezet, of de vele Russen, die, met
mij, in de wagen zaten, begonnen zich op
de reis van vierentwintig uur voor te be
reiden. Dit betekende, dat mannen zowel
als vrouwen hun pyjama aanschoten en
al of niet gehuld In een kamerjas op ver
kenning uitgingenSlechts enkelen,
voornamelijk militairen, liet
pyjama voor een later uur liggen. Maar
ze hadden 't zichzelf toch wel gemakkelijk
gemaakt, getuige de blauwe interlockjes,
waarin ze rondlopen.
Ik begaf me naar de restauratiewagen:
een lux, rijdend eethuis met een eindeloos
lijkende menu-kaart. En na m'n maaltijd
coupon te hebben afgegeven, kon ik, niet
lang daarna, op een kostelijke Borsch,
een vleessoep, aanvallen, die bloedrood
was door de verwerkte bieten. De soep
werd gevolgd door een biefstuk-Stroga-
noff: fijn gehakt rundvlees, toebereid met
uien en gegarneerd met gebakken aard
appelen en groenten. Als toetje werd me
een kersen-compóte voorgezet en het
bier, dat men mij sex-veerde, was van het
in Rusland beroemde Moskwa-merk.
Terug in m'n coupé heb ik lang voor het
raam gezeten. Het vlakke, Russische land
schap, waarboven de zware wolken van
een landklimaat hingen, gleed als een
oneindig stuk grond aan m'n ogen voorbij.
Voor de paar houten huizen, die ik langs
de lijn zag liggen, stonden waterputten
en zonnebloemeh. Onoverzienbaar
de berkenbossen, die ik passeerde. Hun
zilverwitte stammen glommen mat in
avondlicht, zoals ze dat al in de tijd
Tolstoi deden, die de berk als de Rus
sische boom bij uitnemendheid heeft be
schreven.
„Moeder aarde"
De avond viel de zon ging
gouden gloed onder. Over het ruige land
schap, dat niettemin van een tere wee
moedigheid was, dat als het ware d<
melancholie van de Rus in al haar hevig
heid aantoonde, begonnen lange schadu
wen te vallen. De nacht, een koele nacht
zonder wind, sloot zich om me heen. En
Russische douaniers controleren
de pas van Link van Bruggen.
fundum doe t niet anders; een Rus zou
zich beledigd voelente hebben leeg
gedronken.
Als de dag van gisteren zie ik die glin
sterende bergen, blauwe kaviaar nog voor
die ik, ondanks het feit, dat ik
er helemaal niet van houd, tegen heug
meug heb zitten te verorberen. Ik zie
ruik ze zeilfs in zo'n mate, dat ik van m
in de trein opgekomen
nooit meer in de buurt van kuit
te komen, nog steeds niet teruggekomen
Ik ben niet naar bed' gegaan, maar
lang uLt het raam getiïiird. Welk een 1
geschiedenis reed ik door: Smolensk,
de Duitsers in 1941 en later nog een
'43-,44 verbitterde gevechten hebben r
ten leveren. De Dnjepr, op welker oi
de graven van duizenden liggen. De Bere
zina, waar Napoleon's verslagen legers de
zwaarste verliezen van hun terugtocht
Ik zag het water van deze, reeds
kinderen bekende rivier onder me x
glijden. En ver aan de horizon zag ik de
ochtend gloren, een prachtige zomeroch
tend, die weldra nevel en dauw op de
velden bracht. Zover 't oog reiken kon,
lag er een landschap om me heen, dat mei
zware loofbomen gekroond was. Hoe In
tens koud moet het hder 's winters zijn!
Wat hebben die Fransen onder Napoleon
geleden
Steeds verder voerde de trein me
de nette, Hollandse tuintjes af. Ik pas
seerde dorpen, die nog een Middeleeuwse
sfeer leken te ademen, wegen, die niet
meer dan modderpaden waren, turfafgra-
vingen als in het oude Drente en landar
beiders in het boezeroen uit de Tsarentijd.
Opnieuw viel me op hoe koud, hoe im
mens eenzaam, 't hier 's winters moet zijn,
als de sneeuw over het land heen jaagt en
de verbindingen zo goed als verbroken
Begraven mythe
Toen, eindelijk, kwam Moskou in
Maar niet, voordat Ik het plaatsje Moz-
jaisk voorbij gedenderd was: die histori
sche plek, waar de Duitsers de over
winning gestalte zagen krijgen, toen zt
met het blote oog de torens van het Krem
lin konden.zien. Ze zijn er niet gekomen
in 't zicht van' de Russische hoofdstad
zijn ze gestrand. In Mozjaisk werd de
mythe van de onoverwinnelijkheid de
Duitse legers begraven, dank zij de inzet
van alle Moscovieten, die schieten
graven konden.
Een andere historische plek werd ge
passeerd, zij 't niet voor de Russen. Het
was de Leniln-heuvel, waarop na de
log het wolkenkrabber-aoh-tiige gebouw
van de nieuwe, Moskouse universiteit
verrezen is. Het was daar, dat Napoleon,
nu bijna anderhalve eeuw geleden, met
arendsogen op de stad neerkeek, die hem,
niet larng daarna, tot een vloek zou wof-
den- „Moskou, Moskou", moet hij hees
gefluisterd hebben. „Ik sta voor je poor
tenIk zal je van de aardbodem weg
vagen, als je je niet overgeeft
De tredn rolde het Bjela Russia station
binnen: een goed gebouwd, rein station
met lange perrons en.... een menigte van
bloemenmeisjes. De festival-gangers, die
in het voorste sbuik in speciale wagons
Bij guur weer B'
kunt U verkoudheid -
voorkomen mt
hadden gezeten, kwamen in de stad aan,
waar ze maanden lang van gedroomd had
den. Bloemen, omhelzingen, speldjes fen
toespraken werden hun deel. Een onder
de hoofdoverkapping stond al weer een
muziekkorps opgesteld, dat leutige wel
komstliedjes ten gehore bracht.
De ontvangst was goed; de delegatie
leden zullen er thuis zeker van verteld
hebben. De facade, de propagandistische
fa?ade, begon zich voor hun ogen op te
trekken. Muziek, vrolijkheid, hartelijkheid
en gastvrijheid het waren festival-trek
ken. En het programma zou zo overladen
worden, dat niemand ook maar een kwar
tiertje tijd zou krijgen om achter de cou
lissen te kijken.
Het feest, de ,hersenspoel ingals men
't zo noemen mag, was begonnen.
Festival 1957
De Overijsselse Christelijke boeren- en
tuindersbond heeft zich met een resolutie
gewend tot de minister van landbouw,
zulks naar aanleiding van de schade die
door de zware regenval is veroorzaakt.
Men verzoekt de minister mede te werken
aan een zo spoedig mogelijke oplossing
van het vraagstuk der waterbeheersing
in Overijssel. Als voorlopige maatregel
vraagt men een voorschot op de uitbeta
ling van de melk. een optrekken van de
graanprijzen tot de garantie- of streef-
prijzen, een spoedige beslissing inzake de
garantieregeling voor varkens en restitu
tie van dia monopolieheffingen aan de
pluimveehouders.
Amerikaans schrijver op
Nieuw-Guinea
De bekende Amerikaanse amateur-
anthropoloog en schrijver dr. Harry B.
Wright van Witness to Witchcraft, is te
Hollandia teruggekeerd na vier weken te
hebben vertoefd in Asmat in het zuiden
van Nederlands Nieuw-Guinea, waarover
wij enige tijd geleden artikelen publiceer
den van Anth. van Kampen over mensen
eters en koppensnellers.
HET moet ons van 't hart: ook de.
quiz is de oceaan overgedobberd
en heeft zijn bakermat in Amerika.
Daar wonen blijkbaar de echte pret-
verzinners.
Ten gerieve van het spelletje in de
radio-uitzending heeft „men" de
principes overboord gezet: ijverige
VARA-leden kunnen u alles vertel
len van het Mastklimmen, KRO-
luisteraars deden hartelijk mee met
„Het hangt aan de muur en 't tikt",
overtuigde VPRO-ers speelden thuis
het KRO-Ganzenbord na.
Maar dat geliefde spelletje heeft
nu een zware concurrent gekregen:
de quiz.
Die quiz mag dan een in bepaalde rich
ting gestuurd vraag- en antwoordspel zijn
of een variatie op de ouderwetse cha
rade, het doet er niet toe. als het evene
ment maar wordt aangekondigd als quiz.
En wat zien we nu? Opnieuw wringen
de omi iepen zich in allerlei bochten om
de wens van het grote publiek te ver
vullen. Vooral de televisiequiz is (avo-
riet. Het woord, dat -twee jaar geleden
nog vreemd was. ligt nu ieder gemakke
lijk in de mond.
Gewoonlijk hebben we de radiospelle
tjes na één seizoen bij gebrek aan adem
zien sneuvelen: slechts enkele hielden h«t
langer uit. Dit bewijst wel. dat men het
luisterend publiek echt niet maar èlles
kan voorzetten. Vooral de AVRO heeft
veel pech gehad met allerlei bedenksels,
die geen voet aan de grond kregen, maai
zijn „hersengymnastiek" is welhaast klas
siek geworden. Dat troost dan weer.
Laten we dus even vaststellen, dat de
Nederlandse luisteraars heus niet klakke
loos alle spelletjes mooi vinden, en het
geheel, vrienden zwartkijkers, dus wel
tot een zeker peil wordt gedwongen.
Maar nu die quiz, baas boven baas! De
KRO-televisie is in het afgelopen seizoen
overgegaan van de speelse quiz (waarin
de Duitse televisie heel knap is!) op de
serieuze, de NCRV houdt met „Uit tegen
thuis" de voornamelijk gezellige quiz
aan, de VARA doet vervaarlijk streng
in „Weet wel wat je waagt"' en de AVRO
die wat de quiz betreft „steeds maai
gebreke bleef" volgens luisteraars
kijkers, heeft er gelukkig nu ook een
het programma, zowel voor radio als
televisie: „Haal je schoolgeld terug".
(Van onze parlementsredaotae).
Het vlootplan-1954 nadert zijn vol
tooiing, zo deelt minister Staf mee in de
memorie van toeliohting op de thans bij
de Tweede Kamer ingediende ontwerp
begroting van marine voor het dienstjaar
1958.
Bij een drietal Nederlandse werven
zullen voor Amerikaanse rekening een
achttal ondiepwatermijnenvegers wor
den gebouwd. De bouw van eenzelfde
aantal van deze schepen komt voor Ne
derlandse rekening. De 16 mijnenvegers,
die in 1960-'61 gereed zullen komen, zul
len de plaats innemen van de verouderde
sohepen van dit type.
Door een wilde staking van lassers op
de werf, waar de „Karei Doorman" in
ie is, moest de datum, waarop het
vliegkampschip gereed komt, verschoven
■den. Men hoopt het schip nu op 1 juni
1958 af te lveren.
in de V.S. aangekochte Mariners
(vliegboten), bestemd voor Nieuw-Guinea,
hebben intussen de daar aanwezige Ca-
talina's vervangen. Het eerste van de
de „Karei Doorman" bestemde
jachtvliegtuigen „Seahawk" werd in juli
jl. afgeleverd. Het laat zich aanzien, aldus
minister Staf, dat de gehele aflevering
vóór ednd 1957 zal zijn voltooid. De in
In 3 smaken
aardbeien - sinaasappel - citroen.
de Nederlandse Antillen aanwezige vlieg
tuigen type „Firefly" worden vervangen
door vliegtuigen van het type „Avenger".
De minister deelt in zijn memorie ver
der mee, dat in de personeelssltuatde van
het korps mariniers voor wat betreft het
beroepspersoneel nog steeds geen wen
ding ten goede is ingetreden. De wer-
vingscijfers 47 man over het eerste
halfjaar 1957 zijn teleurstellend. De
minister vreest, dat een verbetering eerst
zal Intreden als de spanningen op de
arbeidsmai^kt afnemen. Het resultaat van
de herhalingsoefeningen, die door twee
bataljons mariniers in 1957 zijn gehouden,
was bevredigend.
GEMEENTEAMBTENAREN
ZIJN ONTEVREDEN
De bij het Ambtenarencentrum aange
sloten Ned. bond van gemeente-ambte
naren heeft gisteren in Utrecht een con
gres gehouden, dat gewijd was aan het
door de regering gevolgde salarisbeleid.
Men nam een motie aan waarin wordt uit
gesproken. dat verbetering van de be
zoldiging van het middelbare en het lagere
personeel dringend noodzakelijk is. Het
bestuur wordt erin uitgenodigd ten spoe
digste in overleg te treden met het be
stuur van het Ambtenarencentrum om na
te gaan hoe men tot een bevredigende
salarisregeling kan komen. Ook wordt een
gezamenlijke actie, zo mogelijk met an
dere organisaties, gevraagd.
Nederlands Nieuw-
Guinea
Sinds Nederland de aandacht van de
secretaris-generaal van de Verenigde
Naties er op heeft gevestigd, dat in
officiële stukken van de V.N. telkens
verkeerdelijk werd gesproken van wes
telijk Nieuw-Guinea in plaats van Neder
lands Nieuw-Guinea, is deze verkeerde
uitdrukking nog slechts in één geval ge
bruikt, aldus meldt Hier is het Nieuws.
voor dc Schotse kust, heeft een wat on
heus tintje gekregen door een wonderlijk
incident. Een eenzame Russische treiler
koerste namelijk op zijn gemak midden
door de geallieerde vlootformaties op-
weg-naar-het-slagveld. De oorlogssche
pen gaven het schip tekenen te stoppen,
doch het trok zich daarvan niets aan, rea
geerde niet op de seinen enverdween ach
ter de vloot in de mist.
Een wonderlijke ontmoeting, hoewel
het niet ongewoon is dat zich Russische
schepen in dit gebied ophouden. Het is
echter niet de gewoonte, dat zij hun weg
kiezen dwars door een vreemde vloot.
Gisteren zijn de geallieerde schepen de
oefening Strikeback begonnen. Een twin
tigtal onderzeeërs, onder leading van de
grote Amerikaanse atoomduikboot Nau
tilus, moet voorkomen, dat zware oorlogs
bodems doordringen in het gebied dat ligt
tussen IJsland en de Farör-eilanden. De
plaats die voor de openingsfase van de
oefening is gekozen, is die waar volgens
Westelijke strategen Russische onder
zeeërs in geval van oorlog zouden probe
ren uit de Barentszee naar het zuiden te
komen.
Tien dagen zal het spiegelgevecht du
ren. Men hoopt ongestoord, want het ls
goed mogelijk dat de Russen vaker acte
de présence zullen geven.
Op dertienhonderd kilometer van de
NAVO-vloot oefent een Russisohe vloot,
Sowjet-vldegtuigen behoeven niet eèns
ver af te dwalen om eens een kijkje op
de Westelijke sohepenmacht te nemen.
Terwijl de strijd voor de Schotse kust
nog voortduurt, zal een ander deel van de
N.A.V.O.-vloot zich bij het Kanaal samen
trekken, om deel te nemen aan de „Stand
Firm". Bij deze manoeuvres zal men de
plannen die zijn ontworpen om het Ka
naal in tijd van oorlog vrij te houden voor
gebruik door bevriende handelsschepen,
op hun waarde kunnen toetsen. De stra
tegie hiervoor is ontworpen door het
Kanaalcommando, waarbij zijn aangeslo
ten: België, Nederland. Frankrijk en En
geland.
Het Kanaalcommando is thans reeds In
oorlogstoestand gebracht, die zal worden
gehandhaafd tot het einde van de oefe
ningen. Dc ondergrondse hoofdkwartie
ren worden bemand, terwfjl oorlogsver-
kenningsdiensten onmiddellijk ln werking
kunnen worden gesteld cn alle beschik
bare materiaal naar hun oorlogsbestem
ming kunnen zenden.
Incidenteel zullen voor de eerste maal
bij een oefening op grote schaal eenheden
van de pasgevormde Duitse marine van
de partij zijn.
Een kleine driehonderd handels
schepen van de Kanaalcommando-
na bi es zullen een speciale vlag voe
ren, als teken dat zij als doelschip bij
bepaalde aanvallen kunnen worden
gebruikt. Ook kustwachten en vis
sersschepen zullen assistentie ver
lenen. Om voldoende mankracht voor
de oefening te krijgen zijn ln de be
trokken landen op geringe schaal
reservisten opgeroepen.
Zo kunnen we dus allemaal tevreden
zijn. Zegt u, dat zo'n quiz merkwaardig
veel lijkt op amusementen, die eertijds
„spelletjes" heetten? Dan bent u veel te
slim. Quiz is een mooi, vreemd en dus
aantrekkelijk woord. En klinkt „quiz
master" niet veel interessanter als „spel
leider"? O zo!
Frons uw wenkbrauwen nu maar niet.
Er is ad zoveel ernst in de wereld.
COMMENTAAR:
Nutteloos forum
Het AVRO-televisie-forum, waarvan
wij gisteravond de primeur hebben ge
zien, heeft ons ondanks alle goede bedoe
lingen weer eens een betvijs geleverd
van de nutteloosheid van forums, die
eventjes in tien mimiten t\jd een diep
gaand onderwerp met het uitspreken van
enige algemeenheden afdoen. Aangezien
er geen vragen van kijkers waren binnen
gekomen, behandelde het vier man ster
ke forum: een predikant, een priester, een
leraar en een huisvrouw, onder leiding
van dr. v, d. Grient, vragen door een in
de studio aanwezig echtpaar gesteld.
Mevrouw vond de ontgroeningsmetho
den zo naar en het forum was het daar
mee in toat mooiere woorden unaniem
eens. Niet belangrijk dus. Mijnheer stelde
een ingewikkeld opgediste vraag, die er
op neerkwam, dat hü vreest dat de mens
heid door steeds toenemende bestaans
zekerheid en beschermende verzekerin
gen afstompt.
De priester merkte heel verstandig op,
dat slechts een klein deel van de wereld
bevolking aan enige bestaanszekerheid
En verder zweefden de antwoorden wat
rond het menszijn, het goedzijn voor an
deren en de geestelijke waarden, die niet
verder werden toegelicht. Waarom in dit
forum een predikant en priester zijn ge
nodigd is niet duidelijk geworden. Ook
hun antwoorden bleven volkomen in de
AVRO-geest: aan de vriendelijke opper
vlakte, algemeen menselijk en nergens
positief.
De vragensteller was er echt niet mee
gered, maar toen dat bleek, werd hij
kalm uit het beeld genomen. Wil dit
AVRO-forum iets gaan betekenen, dan
zal het eerst eens positief moeten wor
den. Hieraan heeft niemand iets.
Springplank blijft
De „Springplank" van de KRO (radio)
heeft zijn naam in de loop der tijden wel
eer aangedaan, want menige amateur,
die in dit programma een kansje kreeg
om een microfoondebuut te maken, heeft
via deze springplank een plaats onder
de beroepsartisten veroverd.
Het zal vele luisteraars genoegen doen,
dat dit programma nu naar de zaterdag
ie verplaatst. Zaterdag a.s. 21 september,
kan men het voor 't eerst ln dit seizoen
beluisteren.
Nederlanders aan bod
In het gezamenlijke programma, dat
de VARA maandag 23 september uit
zendt, zullen verscheidene Nederlandse
zangers en musici .voor de microfoon ko
men. Des ochtends kan men de bariton
Berbus Sondaar horen in een aantal lie
deren van Schubert (begeleiding Luctor
Ponse), 's middags treedt op de cellist
Reinier Bresser met de pianist Johan van
de Boogert; zij spelen werken van Max
Reger. In de vooravond zullen Cornelis
Kalkman, tenor, Léon Combé, bariton en
Albert de Klerk, orgel, vier gewijde lof
zangen van Petrassi ten gehore brengen.
Vanavond om 9.10 uur herhaalt de
KRO het luisterspel „En daarom schreef
ik geen hoorspel" door Loui6 Povel. Om
10 uur begint dan de nieuwe cyclus Pi
anokwintetten. Vanavond het kwintet in
f kl„ van Cesar Franck, uit te voeren
door Dick de Reus, le viool, Myra Spruyt
2e viool, Jo van Helden altviool, Joop
Cantor cello en Gerard Hengeveld piano.
Programma voor morgen
11.35 Instr Dubbel Trio 12.00 Orgelspel
Land- en tuinbouwmeded 12.33 Gram 13.00 Nws
13.15 VARA-Varia 13.20 Dansmuz 13.45 Sport-
praatje J4.00 Gram 14.25 V d jeugd 15.00 Koor-
en sol 16.50 Ham:
17.30 Radioweek-
21.00 Gevar progr 21.45 Socialist
22.00 Ballroomork 22.30 Gram 23.00 Nws
SOS-bèr 23,15—24.00 Gram.
10.30 Ben je zestig? 11.1
Gram 12.00 Middagklok-Doodklok 12.03 Gram
12.3 Land- en tuinbouwmeded 12.33 Gram 12.55
Zonnewijzer 13.00 Nws en kath nws 13.20 Gram
13.30 Amus muz 14.00 V d jeugd 14.20 Gram
15.15 Kron var
akoor 16.00 V t
het Gregor
Gram 18.15
17.45 Pianospel.
18.00 Journalistiek o*
Van het Binnenhof 18.25
geval IQ.00 Nws 19.10 Comm op het nws 19.15
Gram 20.15 Lichtbaken 20.30 Act 20.45 De
gewone man 20.50 Gevar progr 22.10 Lichte muz
idgebed en
23.01
24.00 Not
:auté's.
13.15 Nw-
l Eapera
23.Z
21.15 One-Man-Shos
