Blanke suprematie als
duivelse ingeving
Veler studie wordt vertraagd door
gebrek aan zelftucht
Tekort aan studentenhuisvesting
nog lang niet verholpen
Colonne van Rode Kruis
vierde jubileum
Feestmiddag en -avond van de
speeltuin „Groenoord"
nieuwe leidsche courant
3
maandag 16 september 1957
Rectoraatsoverdracht Leidse universiteit
het Rapenburg te Leiden, thans het groot-auditorium der rijksuniversi
teit, had vanmiddag de plechtige rectoraatsoverdracht plaats. Met een
rede, waarin hij volgens de mores de lotgevallen der universiteit var
I afgelopen jaar schilderde en daarbij talrijke desiderata naar voren bracht,
droeg de scheidende rector-magnificus, prof. dr. P. A. H. de Boer, het
rectoraat over aan zijn opvolger, prof. dr. S. E. de Jongh.
Het groot-auditorium was tot de laatste plaats bezet door de aanwezig
heid van de voltallige academische senaat, de leden van het curatorium,
vrjjwel alle hoogleraren, vele leden van de wetenschappelijke staf, be
sturen der studentenfaculteiten en vele andere belangstellenden, die direct
of indirect bij de universitaire gemeenschap zijn geïnteresseerd.
nister die verantwoordelijk is voor
de universiteit, over de aanvrage die
zijn instemming heeft, met
akkoordverklaring van zijn grote
broer van financiën in handen, toch
geen beslissing kan nemen. In mijn
onkunde zou ik zeggen: nu niet naai
bed voordat ik weet, wie de verant
woordelijkheid voor het onderwijs
draagt. Maar in werkelijkheid wor
den de beslissingen uitgesteld.
Studentenactiviteiten
Zoals bekend, is het meerjarige
toraat van een universiteit in ons land
nog onbekend. Hoewel meer dan eer
dens academiale plechtigheden, onder
andere bij rectoraatsoverdracht, de ge
dachte is geopperd het ambt van rector
van een éénjarig tot een meerjarig
schakelen, waardoor deze belangrijke
functionaris niet behoeft af te tre-den als,
hij juist goed en wel thuis is in zijn veel
omvattende taak, is men hiertoe nog steeds
niet gekomen. Een gevolg hiervan is
men op het Rapenburg eJikie derde n
dag dn september de overigens plech
tige en indrukwekkende bijeenkomst
van de rectoraatsoverdracht kent.
Ook het cursusjaar 19561957 is
Jaar geweest van vreugde en verdriet;
van scheiden en verwelkomen. Velen
deden hun intrede in de specifiek Leidse
academische gemeenschap, velen moesten
deze verlaten, hetzij wegens vertrek
elders, het bereiken van de pensioenge
rechtigde leeftijd, of omdat de dood hen
wegnam.
In het begin van zijn rede herdacht
prof. De Boer het verscheiden der hoog
leraren Kranenburg, Casimdr, Rcudema)-
ber, Van Caicar en De Boer, waarn
een ogenblik stilstond bij hen, die het
docentenkorps kwamen versterken:
hoogleraren Van Est, Bomhoff, Van het
Reve, Soeteman, Brand; en Booy.
De rij van aanstellingen, aldus prof. De
Boer, is ditmaal korter dan vorige j-i
waaruit blijkt, dat de groei der
teü werd onderbroken. Een regeringsbe
sluit, waarbij de aanstelling van personeel,
ook aan de rijksinstellingen voor hoger
onderwijs, werd stopgezet, is hiervan de
oorzaak. Gelukkig is deze. maatregel thans
weer opgeheven, althans voor Utrecht
Overheid-universiteit
Verder sprekend over de verhouding
overheid en universiteit, waarbij prof.
De Boer verwees naar de vele onvervul
de wensen, legde hij er de nadruk op, dat
het welzijn der universiteit de regering
niettemin zeer ter harte gaat.
j Ook In het thans afgelopen aca
demische jaar heeft de regering, daar-
e"" toe gesteund en soms aangemoedigd
hef door de volksvertegenwoordiging, niet
ka- j enkel in stand gehouden wat in de
led I loop der jaren was ontstaan, doch ook
n. menig nieuw initiatief materieel mo-
(jef gelijk gemaakt. Men denke hierbij aan
het nieuwe laboratorium voor fysi
sche chemie, de uitbreiding van de
tandheelkundige afdeling van het aca
demisch ziekenhuis, het Instltnnt voor
Sociologie, de aanvang van de bouw
van het biochemisch laboratorium, de
reeds vergevorderde bouw van het zo
ologisch laboratorium, het Nederland
se aandeel in het nieuwe waarne
mingsstation van de zuidelijke afdeling
der Leidse sterrenwacht te Hartebeest-
Poortdam, de bijdrage in de inrich
tingskosten van het prytaneum, het
aandeel in de verbouwing van de zaak
voor de mensa, de bijdragen van
T.N.O. en Z.W.O. enzovoort.
Vervolgens vestigde die scheidende rec
tor de aandacht op het feit, dait het con
tact universiteitoverheid in grote mate
wordt verzwakt door de vele schijven,
waarover een dergelijk contact tot stand
ttoet worden gebracht. Nog steeds kampt
de universiteit met ruimtenood, maar
voordat in een bepaald geval daadwerke
lijke oplossing kan worden verkregen, die-
oen de Commissie voor ruimtelijke uit
breiding (senaat, curatoren, overheid), het
ministerie van onderwijs, het ministerie
*an financiën, de gemeente Ledden en de
Rijksgebouwendienst zich met deze aan
gelegenheid te bemoeien. Hierdoor vor
dert het volvoeren van een plan uiteraard
tergend langzaam. Als sprekend voorbeeld
baalde prof. De Boer het volgende aan:
Het kan gebeuren en in het on
verkwikkelijke en nog steeds sle
pende geval van de bouw ener nieu
we polikliniek voor interne genees
kunde is het gebeurd dat de mi-
Venvolgens liet prof. De Boer de gou
den doctoraten en onderscheidingen, de
studiereizen en congressen en de verte
genwoordigingen der universiteit dn bin
nen- en buitenland de revue passeren,
waarna hij uitvoerig stilstond bij de tal
rijke studententaobivlteiten in het afge
lopen jaar. Met verrekening van alle be
zwaren en onvervulde wensen omtrent
de samenleving der studenten onderling
de samenhang van het studentenleven
met studie, faculteit en uiversiteit als ge
heel., kon de hoogleraar niettemin 01
wonden getuigen, dat de veelvuldige
raking met het studentenleven hem
neerslachtig maakt over de ontwikkeling.
Het was dikwijls een waar genoegen,
aldus prof. De Boer, en een versterking
het geloof dn de toekomst, te zk
te horen, hoe onze studenten toneelspeel-
musiceerden-, discussieerden,
sport beoefenden, hun feesten vierden. Hij
voorts op het mee-beleven der stu
denten van de novemberopstand in Hon
garije, het zich hierna verdiepen in d:
politieke en geestelijke vragen, die onz«
tijd bepalen, en deextra-colleges van he'
studium generale, gewijd aan de achter
grond van het wereldgebeuren.
Huisvesting
Nadat de hoogleraar had stilgestaa
de activiteiten van het Leidsch Unü
teits-Fonds (bijdragen verbouwing
sa-zaal, plannen voor universitaire
i.a. auditorium maximum,
Doelenplan), vroeg de scheidende rector
r het nijpende probleem
commissie voor de studentenhui
ting zag dit jaar haar werk voorspoedig
voortgaan, al is het einde van haar taak
nog niet in zicht. Dezer dagen worden
1 paviljoens op een terrein achter het
Boerhaavekwarbler geopend, die 103 stu-
m een woongelegenheid zullen bie
den. De Nederlanden van 1845, Leiden,
ondanks een brandje in Minerva, zeer
welgezind, kocht een flink pand op de
Hogewoerd en richibte dit met smaa
praktische zin in als studentenhuis. Doch
hoe schoon dit alles zij, het vraagstuk
huisvesting studenten is daarmee niet
opgelost, aldus prof. De Boer.
Het is met bijzondere voldoening,
dat ik hier het dit jaar begonnen
werk van de landelijke Centrale
Stichting Studentenhuisvesting
noem, waarbij in de eerste plaats
het Nederlandse bedrijfsleven wordt
.geschakeld om de oplossing van
dit vraagstuk ter hand te nemen.
De universiteit, die in deze jaren
met zoveel vragen, de ruimtelijke
uitbreiding betreffende, te maken
heeft en die ervan is doordrongen,
dat het milieu, waarin de student
leeft, van groot belang is voor zijn
studie, is het curatorium en het be
stuur van deze nieuwe stichting zeer
erkentelijk voor dit initiatief en voor
de eerste werkzaamheden, die een
rijke belofte inhouden. Als neven-
produkt kan de regelmatige ontmoe
ting van personen uit universitaire
en bedrijfskringen worden genoemd,
een ontmoeting, die wederzijds be
grip ten goede zal komen.
Universiteit-volk
Sprekend over de behoefte aan autono
me der universiteit de oorlogsjaren
hebben duidelijk getoond, dat de univer
siteit in staat is autonoom te handelen
wees prof. De Boer erop, dat niettemin
he leeuwenaandeel dier geldmiddelen uit
's landskas zal moeten blijven komen,
wat betekent: toezicht op de besteding
Cijf>
ers
In het afgelopen cursusjaar
hadden 70 promoties plaats,
waarvan 17 met lof, kwamen
782 studenten zich in septem
ber laten inschrijven ('6 meer
dan vorig jaar), stonden in to
taal 4542 studenten ingeschre
ven en waren onder dezen 250
buitenlanders, van wie 96 uit
Indonesië en 87 uit de Verenig
de Staten (5 theologen, 22 ju
risten, 138 medici, 33 natuur
filosofen, 23 litteratoren en 23
voor de Verenigde Faculteiten).
PROF. DR. P. A. H. DE BOER
gaande
Het bestuur der universiteit, aldus de
rector, vraagt deskundigen, die voor dit
ingewikkelde werk de gehele dag ter be
schikking hebben. De leden van de 6enaal
worden evenwel niet op grond van be
stuurskwaliteiten, maar van wetenschap
pelijke bekwaamheden gekozen. Al is
het niet onzeker, dat onder hen capabele
bestuurders worden gevonden, zij zullen
in elk geval slechts een deel van hun tijd
aan deze taak kunnen geven.
Bij de wens naar autonomie zal mei
vens het aspect van onderling overleg met
de andere universiteiten onder ogen moe
ten zien, onder meer door middel van in
terfacultaire contacten. Hierdoor zou te
vens een tegenwicht kunnen worden ver
kregen ten aanzien van het regionaal ba
rakter, dat de universiteiten dreigen te
krijgen. Dat wil zeggen: voor een bepaal
de streek een bepaalde (complete) uni
sltelt.
Een universiteit moet echter liever
cyciopedisch incompleet willen zijn dan
haar niveau te verlagen terwille
van het regionale belang. Niet ieder der
vier grote universiteiten van ons land be
hoeft alle denkbare faculteiten en
zijn er naar sprekers oordeel meer
hem lief is te bezitten.
Niveau
Hoewel het zelfs aan een stad zonder
economische hogeschool duidelijk moet
zijn, dat vergroting van het aantal uni-
ersiteiben oneconomisch omspringen met
lands mogelijkheden betekent men
behoeft niet enkel aan geld te denken,
ook aan de personen, die het niveau
de universiteit bepalen, en aan de
verzamelingen van uniek karakter
schijnt het niet overbodig op te merken,
ons land zijn Intellect, zijn geestkracht
zijn materieel vermogen nodig zal heb
ben om hetgeen thans bestaat enigermate
op peil te houden.
Wij leven reeds op hoge voet in
kleine land. Gereformeerden en ro
katholieken, althans leidinggevende
ganen dezer landgenoten, hebben gemeendr
dat een eigen vorm van universitair leven,
waarin onderzoek en onderwijs zijn ge
bonden aan een confessioneel inzicht,
hen noodzakelijk is. Het is in korte tijd
gebleken, dat deze instellingen niet zon
der de steun van ons gehele volk tot een
universiteit kunnen uitgroeien.
Het stedelijke karakter van de Am
sterdamse universiteit moge in de be
stuursvorm tot uitdrukking blijven ko
men, haar wetenschappelijk peil en
haar materieel vermogen worden be
paald door ons gehele volk. Wanneer
ons volk op het punt van het hoger
onderwijs geen eendracht leert, waar
bij prestlge-vragen en lokale of
streekbelangen, en naar mijn mening
eveneens confessionele verscheiden
heid, ondergeschikt worden gemaakt
aan het belang van de ontwikkeling
der wetenschap, dan vrees ik, dat wij
onze kracht versnipperen en ons in
ternationaal aanzien verkleinen.
Het laatste gedeelte van zijn oratie had
prof. De Boer gewijd aan de werktijden
docent en student. Officieel duurt de
tegenwoordige vak-am/tie ongeveer dertien
weken, maar, wanneer men het aantaJ
colLegeweken bekijkt, worden deze der
tien vakantieweken ongeveer verdubbeld.
Voor hoogleraren en leden van de weten
schappelijke staf is deze tijd een schone
gelegenheid voor wetenschappelijk
derzoek, doch het geringe aantal oollege-
weken, gevoegd bij de veelheid van
ken, veroorzaakt gedurende deze weken
dagrooster, waarbij het rooster -
de middelbare school gunstig afsteekt.
Misstand
Dit Is een misstand, die vooral
student nadelig is. De vakantie
de aangewezen tijd zijn om het genoten
onderwijs te verwerken, welke gedachte
bij velen niet leeft, terugdenkend aan hur
tijd als middelbare scholier, toen vakan
tie nog voor de meesten werkelijk va
kantie betekende.
Daarbij komt, dat velen door middel
an handenarbeid tijdens de vakanbietijd
geld trachten te verdienen om
te gaan, zodat ook op deze wijze de vrije
studie verloren gaat. Hierdoor
gaat veler studie traag, of wordt zij tot
schools gerepeteer onder leiding
genoegen nemen met een minimum. Dit
gebrek aan geestelijke discipline.
De vrijheid van de student is een kostelijk
goed. Zij is evenwel niet anders dan de
vrijheid, nodig om het hoger onderwijs
te kunnen verwerken. Het academische
jaar behoort een vol jaar te zijn, waa
de vrije tijd is geïntegreerd. Slechts
vormt de studie de jonge mens tot i
persoonlijkheid met een zelfstandige, vrije
geest.
Vervroegde inschrijving
Deze overwegingen, aldus prof. De
Boer, brengen mij ertoe onszelf de vraag
te leggen, of het geen aanbeveling
verdient de inschrijving te vervroegen en
het begin van september te laten plaats
hebben vóór de overdracht van het rec
toraat. Deze dag zou dan kunnen worden
beschouwd als de opening van het acade
mische collegejaar. De Kerst- en Paas
vakantie konden tot drie weken wordenIheid zowel de aftredende a'ls de.
beperkt. Hieraan zij echter onvoorwaar-reotor te'begroeten.
Vreedzaam beslag op Leiden
TER GELEGENHEID van het 25-jarig bestaan van de colonne Leiden
legde het Rode Kruis zaterdagmiddag op vreedzame wijze beslag op het
Leidse leven. Dat beslag Is ook nogal meegevallen; het is misschien alleen
ingrijpend geweest tijdens het défilé, waarbij mensen en verkeer in de
binnenstad voor een kwartier halt moesten houden. Overigens was de aan
dacht van de Leidenaars voor de verschillende feestelijke activiteiten ge
heel vrijwillig.
Om half 4 werd een aantal autoriteiten
in de Burgerzaal van het stadhuis door
het gemeentebestuur, dat de burgemees
ter en wethouder Menken vertegenwoor
digden, ontvangen. Daar waren onder
deren de commandant van het Rode
Kruis in ons land, luitenant-generaal P.
Alons, de kringcommissaris, mr. C
Muntz, het hoofd van de Bescherming
Bevolking in de A-kring Leiden, de heer
S. W. Hagedoorn, vertegenwoordigers
verschillende Rode KruisafdeMngen, uiter
aard de bestuursleden van de afdeling
Leiden, onder leiding van de voorzitter,
prof. dr. P. J. Gaillard, vertegenwoordi
gers van het Leidse garnizoen en dokter
J. G. Bazuin, waarnemend directeur
de gemeentelijke geneeskundige en
zondheidsdienst.
Om kwart voor 4 had op de Breestraat
het défilé plaats, dat op een Rlatform
de ingang van het stadhuis onder andere
werd afgenomen door luitenant-generaal
Alons, de burgemeester en prof. Gaillard.
Vijfhonderd colonneleden van het Rode
Kruis marcheerden voorbij, terwijl
de overzijde van het stadhuis de nieuwe
drumband van het Rode Kruis stond
delijk verbonden, dat wij geen enkel col-
;ge meer geven, dan wij nu doen.
Met enkele persoonlijke woorden, ge-
richit tot zijn opvolger, besloot prof. De
zijn rede met het gebruikelijke:
Salve Rector Magnificus.
Na de plechtigheid was dn de receptie
kamer van het academiegebouw gelegen-
Ds. Schoonheim over Little Rock
We praten wel over de Bijbel
maar komen niet tot daden
mensen de toegang tot een school werd ontzegd, de vele berichten
daarover in de pers en het verzoek van een buitenkerkelijke om daarover
eens iets te zeggen waren voor ds. P. L. Schoonheim aanleiding om gister
morgen in de dienst van de Hervormde Gemeente in de Marekerk speciaal
daarover het licht van het Evangelie te laten schijnen. In zijn aankondiging
voor deze dienst noemde ds. Schoonheim de gebeurtenissen tussen blanken
negers een „zwarte schandvlek in onze wereld". De Schriftlezing was
deze morgen uit Colossenzen 3 vers 9 tot 15 en uit Lucas 10 (de gelijkenis,
an de barmhartige Samaritaan).
Ds. Schoonheim begon zijn prediking
met de vraag te stellen, hoe lang het nog
moet duren, dat we elkaar niet erkennen,
elkaar niet kunnen leven, om
kleine prutsdingen soms. In het neger-
vraagstuk wordt de huidskleur van deze
openlijk als argumentatie aange
voerd om te zeggen: Ik mag de ander niet!
We zijn bezig, om elkaar op die manier
koelbloedig te vermoorden, vooral als er
geen sterke hand Is, die de ander apart
Macht aan banden
Kunnen we het nog aanzien, dat mis
schien wel in onze naaste omgeving me
demensen onmenswaardig worden behan
deld? Hoe lang moet het Evangelie van
de ontferming van God nog gepredikt
worden, het Evangelie van de Goede Vrij
en van Pasen, van de onvergankelijke
hoop en van het onuitblusselijke licht?
Ds. Schoonheim zei, dat we wel prèten
ver de dingen van de Bijbel, maar dat
e niet tot daden komen. We praten
ver de machten en de krachten van God,
die de hele wereld ondersteboven zouden
en zetten, maar wij verzetten ons er
tegen en leggen die machten aan banden
of laten ze slechts langzaam functioneren.
Wij laten het Evangelie rustig over ons
heenspoelen en er verandert niets; mis-
Liefde en recht
Ds. Schoonheim meende, dat dit
een keer moet mislopen. Het loopt
namelijk mis als Jezus eenmaal komt
met Zijn macht als rechter om te oor
delen de levenden en de doden. Hij
heeft daarvoor de autoriteit. Als Hij
de schandvlekken in ons leven en in
onze wereld zou aanwijzen, dan had
den wij te vrezen. God laat niet met
Zich spotten. Zijn liefde is breed en
diep, maar Hij kan het onrecht niet
laten bestaan. Hij wil, dat alles goed
wordt. „Volken zult Gij rechten,
hunne zaak beslechten in rechtma
tigheid zegt psalm 67.
De predikant herinnerde aan het woord
van een neger, die het volgende heeft
gezegd: „Als er nu gezegd wordt: „Jullie
zijn niet voldoende ontwikkeld, maar kun-;
nen gaan studeren, en over een paar jaar
is er geen apartheid meer", dan aanvaar
den we dat. Hetzelfde geldt voor allerlei
eenvoudige dingen, zoals het wassen.
Maar als men de apartheid propageert
omdat we zwart zijn, dan zijn we aan het
eind van ons Latijn. Het is ons lot, dat
we zwart zijn".
Ds. Schoonheim kon de gedachte
de suprematie van het ene tegenover het
andere ras niet volgen. De gedachte dat
wij het voor het zeggen hebben en
wij een streepje vóór hebben, is
duivelse ingeving.
Radicaal „neen"
Er is in de achterliggende tijden veel
verbeterd. Er zal geduld en tact nodig
zijn om langzaamaan die verbetering te
zien doordringen. De schuld van eeuwen
kun je ook zomaar niet opheffen. Dat ls
allemaal verschrikkelijk waar, maar
hiertussen nemen wij door al deze
standigheid de gelegenheid waar on
gebeurtenissen van hun scherpte te ont-
We komen alleen uit deze proble
matiek, als we vanuit het Evangelie
een radicaal „neen" zeggen. Laten
we, aldus ds. Schoonheim, de Bijbel
opendoen en laten we zijn woorden
niet in stichtelijkheden en gevoelig
heden ombuigen. Want deze eisen
maar één ding: duidelijke daden,
waarbij geen spoor meer te bekennen
is van een „het kan nog anders". En
als we niet aanhoudend en onver
moeid vanuit de macht en de liefde
van Jezus, Die alle mensen gelukkig
wil maken, willen leven en handelen,
dan zijn wij geen mensen, in ieder
geval geen christenen.
Alleen al als wij de gelijkenis van de
barmhartige Samaritaan kennen, zijn wij
verantwoordelijk. Het Evangelie heeft de
geweldige uitwerking, die de negere en
alle mensen ervan mogen verwachten.
Want Christus heeft de liefde en komt ten
oordeel.
Aan het eind van de dienst zong de
Gemeente gezang 121 vers 3: „God roept
en wat de mensen scheidt dat zij geen
scheiding meer".
Oefening
Per bus gingen de autoriteiten hierna
naar het Schuttersveld, waar de voorbe
reidingen werden getroffen voor de oefe
ning. De oefening werd op verschillende
plaatsen gehouden, namelijk de terreinen
van het slachthuis aan de Maresingel, de
remise van de NZH aan de Rijnsburger-
weg en de lichtfabrieken. Op het Schut
tersveld zelf sloeg de mobiele medische
eenheid van de colonne Den Haag haar
tenten op.
Aan de oefening namen ongeveer
vijfhonderd colonneleden deel, ter
wijl er tweehonderd gewonden wa
ren. De oefening, die drie uren in be
slag nam. was mogelijk geworden
door de medewerking van de organi
satie Bescherming Bevolking. De
autoriteiten werden per bus naar do
verschillende plaatsen gebracht, waar
zij de verrichtingen van de Rode
Kruismensen met grote belangstelling
volgden. De leiding had dokter H.
Keegstra.
Om half 5 gaf de drumband een sho\
op de Nieuwe Beestenmarkt, die voor di
doel was afgezet. De jonge band toonde
zaioh daar op z'n best. Men is pas op
juli van dit jaar, bij de herdenking v
het negentigjarig bestaan van het Rode
Kruis in Schevendngen, voor het eerst in
het openbaar opgetreden.
een broodmaaltijd in het academisch
ziekenhuis volgde daar om half 9
feestavond, waarvoor Sempre Avantl be
langeloos de verzorging had aangeboden,
was een gezellig programma, v
allen zich heel goed hebben geamu-
Afscheidsavond voor
zendeling Stringer
Donderdag 19 september om 8 uur wore
Ln het gebouw Mliddellstegiracht 3 van d
Leidse Evangelische Chrdsten-Gemeen-
sohap een zendimgsavond gehouden. Hert
echtpaaT Stringer hoopt de volgende week
met zijn kind naar de Wisselmeren dn
Nederlands Nieuw-Guinea te vertrekken.
De uitzending geschiedt door de Christian
Mission airy Alliance. De kosten, ruim
tienduizend gulden zijn door de gaven
gelovigen gedekt! Verscheidene spre
ke re zullen het woord tot hen richten en
zendeling Stringer zal deze avond met
toespraak sluiten. De nieuwe aanwinst
de Evang. Ohrisrten-Gemeenschap, het
eliektr. orgel, zal door de heer v. d. Heij
den worden bespeeld. Ook verleent het
zangkoor medewerking.
Collecte-opbrengst
De collecte ten bate van Draagt Elkan
ders Lasten, Sonnevanck en Zonnegloren
heeft dn Leiden 2436,03 opgebracht,
Het Rode Kruis in Leiden vier
de zaterdag het zilveren jubi
leum van de colonne onder
meer met een défilé,' dat voor
het stadhuis onder anderen
door de commandant van Ne
derland, luit.-generaal Alons,
de burgemeester van Leiden en
de voorzitter van de afdeling
Leiden, prof. Gaillard, werd
afgenomen.
Foto N. van dier HorstJ
Plantsoen gesloten
In het Jaarverslag 1956 van de wo
ningbouwvereniging „Ons Belang"
komt een passage voor, waarin de
vernielzucht van kinderen aan de
kaak wordt gesteld. Wij lazen»
„In ons vorige jaarverslag spraken
wij de vrees uit, dat het plantsoentje,
waarin het beeld „Moeder en kind"
staat, in de Marnixstraat, alsmede
een tweetal banken, van gemeente
wege zou worden afgesloten. Da
vrees is, jammer genoeg, werkelijk
heid geworden. De vernieling van da
beplanting was dan ook meer dan
erg en het valt te betreuren, dat vela
ouders niet zóveel invloed op hun
kinderen konden of wilden opbren
gen, dat de vernielingen aan het be
zit van anderen achterwege bleven.
Het gevolg van een en ander was, dat
de tuin door prikkeldraad werd afge
sloten en de banken verwijderd wer
den. Een bittere ervaring deed het
bestuur ook op met de ruiten in de
portieken van de flatwoningen. Het
bestuur heeft dan ook moeten be
sluiten, de gebroken ruiten door de
bewoners te laten betalen."
Leidse prin
Over enkele weken zal Lelden
onder zijn inwoners een baby
hebben, die de naam van
Zwedens koning Gustav Adolf
draagt. De heer en mevrouw
A. J. van der Weel-Smittenaar
te Leiden hadden in verband
met een op handen zijnde ge
zinsuitbreiding dit jaar de va
kantie rustig willen doorbren
gen en daarvoor Zierikzee uit
gekozen. Gedurende hun ver
blijf in dit stadje kondigde Van
der Weel junior z'n komst aan
en er bleef voor de moeder
geen andere keus over dan het
nieuwe rode kruis-ziekenhuis,
een geschenk van het Zweedse
volk aan Schouwen-Duiveland
na de watersnood. De Leidse
familie was over de inrichting
van en de behandeling in het
ziekenhuis zo enthousiast, dat
zij de naam van de Zweedse
koning, die in 1955 de gedenk
steen in de gevel van het ge
bouw onthulde, ook aan de
Zierikzeese Leidenaar gaf. De
ambtenaar van de burgerlijke
stand in Zierikzee schreef een
Gustav Adolf in, maar binnen
kort gaat de verhuiskaart van
de kleine naar Leiden,
Nadat zaterdagmiddag ongeveer
500 kinderen van de speeltuinvereni
ging „Groenoord" zich in de stads
gehoorzaal hadden geamuseerd tij
dens het optreden van Matla's Kin
dervariété „Rang" en zij ten slotte
met een fraaie beker, die met ver
snaperingen was gevuld, op de mu
ziek van het muziekkorps „Nieuw
Leven" naar huis waren gebracht,
werd 's avonds voor de leden en
donateurs ter gelegenheid van het
twintigjarig bestaan van de vereni
ging een feest gegeven.
Namens hert feestcomité verwelkomde
de lieer B. de Vriend de aanwezigen en
speciaal de ere-voorzitter dr. K.
Reitsma en zijn echtgenote, die ere-voor-
n het dameecomité is; voorts
R. A. van Ommeren, bescherm-
an het damescomité en de heer
C. F. Lardee, ere-voorzitter van de Leid-
Spreker wenste voorzitter J. P. van der
Holst geluk met het jubileum van „Groen
oord". Namens de leden overhandigde hij
een bedrag van vierhonderd gulden voor
het nieuwe clubhuis en een lijst met d«
namen van vijftig nieuwe leden. Aange
zien de leidinggevende personen dn het
speeltuinwerk overbelast zijn, drong hij
bij de leden aan op nog meer activiteit.
Zet u eens allemaal uw schouder eronder;
het gaat maar om een paar vrije uurtjes,
zei hij.
Vervolgens werd het woord gegeven
aan de conferencier „Mans uit Twente",
die schrikbarend banale praatjes ver
kocht. De Notenkrakers zongen parodieën.
Een uitstekend nummer bracht de jong
leur Joe Andy. De Wico'e speelden vlotte
melodieën op hun accordeon en voerden
tapdansen uit. Tobi Rix vermaakto het
gezelschap met muzikale clownerieën.
Evenwel bleek, dat men ook het optreden
van de pianiste Henny Kesseler, die d«
tweede rapsodie van Liert uitvoerde,
wist te waarderen. Zij werd met oen
spontaan en langdurig applrus beloond.
