De GRANDEZZAvan MUZIEK
uit SPANJE
beeld van
ouderdom,
die zich niet afsluit
ONTWIKKEL
T WONEN IN
DE HOOGTE"
DE ONGEREPTE ORDE
Cultureel
venster
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 24 AUGUSTUS 1957
EB ij /iet laatóte boek can 17na <zBoudier 'jBakker*
UTRECHT. OUDE GRACHT
333. De deur is groen ge
lakt, de naam „Boudier"
staat er op in fijn gepen
seelde, witte lettertjes. In
de lange gang, die ik daar
achter vermoed, klinkt het
geluid van de bel. Opeens
moet ik denken aan de eer
ste regels van Aart van der
Leeuw's „Kleine Rudolf":
„De bel gaat over met een
klank als van gebarsten ijzerLa cloche
fêlée Maar de klank van déze bel is helder.
Het is inderdaad een lange gang: beide wan
den hangen vol met schilderijen en portretten.
Het is de entree in een huis vol herinneringen,
want iedere kamer heeft zijn eigen boeken en
bibelots zijn eigen meubelen en geschiedenis.
In dit huis woont Ina Boudier-Bakker nu al
bijna dertig jaar; hier schreef zij De klop op
de deur, Vrouw Jacob, Paul, Aan de grote
weg. Dierentuin, Goud uit Stroo, De wekker,
Kleine Kruisvaart En ze schreef er „Fi
nale' dat pas is verschenen bij P. N. van Kam
pen in Amsterdam.
„Finale" de titel heeft iets toe: „iedere tijd
definitiefs, iets onherroepelijks, heeft zijn eigen
Het gaat over een oude vrouw, vormen, maar dé-
die na de dood van haar man 7„ „nr-n> i;_
en een goede huisvriend de een
zaamheid zoekt van een pension
aan zee. Zij voelt zich uitgeran
geerd in het leven, dat haar van
een jong, afgesloofd dienstmeisje
voerde tot het niveau van rijke,
getrouwde vrouwmoeder uan
een groot gezin met veel plich
ten en besognes. Ze zoekt die af-
teratuur vind ik
niet erg bewon
derenswaardig".
Toch is haar be
langstelling voor
wat de jongere ge-
nefatie brengt niet
zondering bewust en het hindert "Stift
haar, dat haar kinderen die rust
komen verstoren en haar deel
genoot maken van hun moeilijk- JB ülllcie K
heden en verdriet. Aanvankelijk moet heel1 mooi zijn
blijft ze afwerend, maar telkens vings'
weer wordt ze bepaald bij de lezen"
dingen van nu. terwijl haar zoe
ken in het verleden stuit op on
begrip. afweer en verzet. Een
paar gebeurtenissen tn haar fa
miliekring, die dringend om een
oplossing vragen, doen haar
.Ritter heeft laatst
voor de radio een
boekje besproken",i-K.„„.
heet „Het bittere kruid'
~ioet heel mooi zijn van beschrij-
ingskunst. Dat wil lk graag eeni
gebouwd in Marseille. Hij heeft er nu één gebouwd in
Nantes. En hij gaat nog meer woonhuizen bouwen.
Is dat nu iets bijzonders? Iedere architect bouwt toch op
zijn tijd woonhuizen?
Ja, maar bij Le Corbusier is alles anders dan bij een andere
architect. Hij gooit alles omver, wat tot nu toe normaal was
en overeind stond. En hij bouwt huizen, waarvan indeling en
inrichting en uiterlijk volkomen in strijd zijn met alles, wat
tot nu toe als goed en behoorlijk gold.
En deze Frans-
Zwitser, die eigen
lijk Jeanneret heet,
maar die al vele ff
jaren in Parijs
woont en werkt
onder de naam Le
Corbusier zon
der vóórnaam
doet dit niet, om
dat hij geen waar
de hecht aan een
goede woning, of
het esthetische wil
doen overheersen over het
sociale en het culturele. Neen,
hij bouwt zo, omdat hij. over
tuigd is, dat hij daarmede het
waarachtig belang van de
mens dient.
Dit woongebouw dut hij een „wooneenheid" noemt
bouwde de architect Le Corbusier te Nantes in
Frankrijk.
In de stad
DE even bekende Amerikaanse
architekt Frank Lloyd Wright
heeft eens een uitspraak gedaan,
welke hierop neerkomt, dat wie
prettig en aangenaam wil wonen,
de stad uit moet gaan en alle be
bouwing achter zich moet laten,
tien mijlen ver, en dan nog wat
verder moet gaan: voordat hij ten"te *b ren gen
zich een bouwplaats voor zijn wo- len -e Drenfen.
ning kiest.
Le Corbusier ziet terecht in,
dat dit wel een oplossing biedt
r de rijkaard, die'
NIEUWE SCHOONHEID IN DE ARCHITECTUUR
;n. zonder hen over grote afstan- en zonneschijn kunnen ver
in uit de stad naar buiten te drij- schaffen. Gij geeft hun een
ïnonbelemmerd uitzicht uit hoge
Het streven om de grotestadsbe- woongebouwen, die nooit scha-
volking op grote schaal naar bui- duw ontvangen en ook nooit
tumftede'n" '"Sind^Sn. werpen °P een ander
noemt hij de grootst denkbare ver- gebouw. En die compacte be-
spilling van grond en van techni- bouwingswijze opent de moge-
sche voorzieningen, die de volken lijkheid van toepassing van de
economisch en financieel niet zul-
Eigen boeken
zien dat ze haar krachten niet beste
ken die haar, tools %e zegt, alle
maal eten lief zijn. Vol eens' haar
'If is ,J)e klop op de deur"
schien eerst lezen?"
ik: ..O jawel
trap weer af
holde de blik
personeel en de nodige auto"s tot ]en kunnen opbrengen,
zijn beschikking heeft, maar niet
voor de duizenden en tienduizen
den, die 's morgens op tijd aan de
fabriek of op het kantoor moeten
zijn en die 's avonds weer graag
tijdig bij hun gezin zijn.
Deze mensen moeten in de stad
er op het ogen-
ongebruikt hoeft te laten lig
gen. maar dat ze nog actief be
trokken kan zijn in het heden.
Zelfportret
Finale
Bij haar laatste boek heeft ze
jver het algemeen slecht.
Le Corbusier ziet een moge
lijkheid om hen goed te laten wo-
„Ontwikkel daarom het wo
nen in de hoogte" zegt hij
„dan zult gij een bebouwings
dichtheid kunnen bereiken, die
een rendabel gebruik van de
grond en van de technische
voorzieningen mogelijk maakt.
Maar toch zult gij de mensen
een overvloed van licht en lucht
meest moderne technische
dingen en het hoogste com
fort."
Vijftig meter
woongebouw met 17 woonverdie-
Singen en van meer dan 50 meter
oogte. Uit de woningen heeft men
een prachtig uitzicht op de Loire
dit boek gezegd dat i
aanvankelijk tevergeefs, i
ter toch verrassend en
overtuigend het portret
van de schrijfster zelf ln
ontdekt. Uiteraard zUn
de omstandigheden an
ders. maar het essen
tiële, de ziel. blijkt ge-
Ök. Mevrouw Boudier
ijkt het met deze op-
vetting wel eens te sijn.
„In Teder boek ligt Iets
van je zelf, alleen al door
het sohrijven."
Haar stem tg helder
kineringen uit voorbije jaren, din- geüjking
gen die z(j zichzelf nog met mee
dogenloze
kan halen.
Jongeren, nieta
het niet bewust meemaakten.
„V eel letterkundigen zijn het daar lang over een titel nagedacht.
me* mee eens. Zij linden bijvoorbeeld Ze zocht het in een muziekterm
l'*el beter. Ja. dat speelt Finale omdat in dat woord
tn l ionen, zo n lange, rechte straat, nog niet het afsluiten, het ein-
Ik heb het geschreven in 1923, toen de ligt, als bijvoorbeeld in het
M* alDtwftJoar u" «">- woord „slotaccoord". De oude ROTTERDAM wordt een mooie
ren. Bij mij moet zoiets eerst bezinvrouw in het boek weet dat stad. Het was vroeger mooi,
ken, Ik kan het niet schrijven op hei haar leven ten einde loopt, nu wordt het weer mooi, anders,
moment zelf." maar haar handen en hart hebt U zich wel eens af ge
mogen nog werken, vraagd waarom wij de stad mooi
vandaar dat de laatste maken, versieren? We stellen tuigd is van de heerlijkheid
woorden zijn: „de da- ons immers niet tevreden met van het leven. Er mag in
gen lengen". bouwsels die enkel maar ge-
Merkwaardig is dat schikt zijn voor woning en be-
dit een van haar wei- drijf. Neen, ze moeten bepaald
nige boeken is, waarin stijl en sier vertonen. Lukt dat,
het einde iets positiefs dan verheugen wij ons en kij-
heeft. waarin ze de ken er met plezier naar.
„noodlotsgedachte" die Hebt U, om nog eens een
haar oudere werken vraag te stellen, wel eens een
kenmerkt, heeft laten grote ontroering ondergaan, als
varen. Maar wel is het U in aanraking kwam met een
de moeder, die ook dit kunstwerk, een schilderij, een
boek weer gestalte geeft, gedicht, muziek? Voelde U zich
dan niet als het ivare van de
aarde weggetild en boven Uw iiü' m "die "orde hei-k^t
Haaur stijl ln ..Finale"
haar andere Eppo Doeve heeft de plaat
boeken, heel anders, beknopter, in-
j_: Merkwaardig is,
nog heel jong was. de afbeelding
wij stelden
Kruyswijk stelt nl.
hij heeft er gelijk in -
ieder mens in zijn hart o
ervaring veel zijn, dat
daarmee in strijd is, ieder
mens weet intuïtief dat het
leven een schone zaak is.
Hij weet door een vorm
van openbaring, zegt Kruys
wijk, dat er een ongerepte
orde bestaat. Wij Christenen
geloven die welke Jezus
Christus komt brengen. Ieder
mens zoekt van die orde
iets te verwezenlijken door
wat hij vervaardigt tevens
sierlijk te maken en in de
kunst getuigt hij van de
heerlijkheid van deze orde.
„De tijd gaat so snel"
die anderen, dat ze. toen
ggen omdat zij schreef over oude"
manier, die deze ouderen zeer
trof. Van zichzelf vindt ze dat
baar deze beschrijvingen later,
j j j Wat steekt t
starend over de eindeloosheid houdelijk streven naar het schon'e, ueme auudi vvui
het stijlvolle? En achter die bele- halend, dat gaat
van de zee. Er komt iets
berusting in tot uitdrukking, njkB te^definië-
maar tevens gaat er van dit wij toch herkennen in ieder kunst-
ieder kunstwerk
Maar zult U zeggen zich
achter dit onop- allerlei producten van mo
derne kunst voor de geest
- "an alles,
--- wat zich als kunst aandient,
dat niet op. Dat doet het ook
niet. Er zijn lieden, die twij-
ter.
„Je kent me
moeilijkheden
H hucuücujjci, ic jee- den- w-eet n
vere'nr^het verschijnen van 'haar inneringen m
boeken, de vele verhuizingen (haar p€^
man was directeur bij de
rijen) die het echtpaar van
uithoek van het land
de
de
Heer sterke geheugen heeft geen
hiaten, van jaar tot jaar precias
feet zij de gebeurtenissen t
Herinnering, ook
ze als jong ding bij Van Kampen
kwam („het
bracht Maar de vrienden Van Kampen, ik ben
i de is een symbool: ouderdom, die kunstwerken
ler* *Ch Jaïliifi.-S'SSSi «iP.
sle- neringen, maar die met voorbij-
Over deze vragen en andere, die
ziet de taak die het leven van er mee samenhangen, heeft dr. M.
de tijd dat nii geeft Het Ujkt ons dat Jna Kruyswijk een boekje geschrev
.j »an Kampen J-*
de oude heer Boudier-Bakker luist
ir de finesses
tan hot ouder
wat het is om
e te moeten
en op het omringende landschap.
Meer dan twee derde deel van de
294 woningen biedt plaats voor ge
zinnen met drie of vier of meer
kinderen. De inrichting is tot in de
perfectie verzorgd.
Uiterlijk is het gebouw van een
bewonderenswaardige eenvoud en
eerlijkheid. De beton is gestort in
een ruwe bekisting. Het oppervlak
is verder onbewerkt gebleven. Al
leen de zijwanden van de balkons
zijn in felle tinten gekleurd.
Het gebouw staat op het ogen
blik nog wat %'reemd tussen wat
oude dorpshuisjes, een kerk en wat
kleine winkeltjes. Het rijst daar
bovenuit als een machtig stuk
techniek.
Menigeen zal er vreemd tegen
aan blijven kijken. Maar toch heeft
dit gebouw een eigen schoonheid,
die ons niet loslaat.
Men kan over de gedachten van
Le Corbusier verschillend oorde
len. Men komt er echter niet mee
klaar. Men praat er over en men
zal er over blijven praten. Dit is
echter een bewijs, dat wat Le Cor
busier wil niet maar een wilde be
vlieging is maar een wel overwo
gen gedachte.
Iedere tijd brengt nieuwe Woon
vormen en nieuwe architektoni-
sche schoonheid. Wij weten niet of
de denkbéelden van de nu reeds
meer dan zeventigjarige Le Cor-
bugier de idealen van de komen
de generatie zullen zijn. Zal deze
hem verheerlijken of verguizen?
In ieder geval hebben wij hier
met een nieuwe vorm van bouw
kundige schoonheid te doen, waar
aan wij als mensen van deze tijd
niet schouderophalend voorbij kun
nen gaan.
Prof. Dr. Ir. H. G. VAN
BEUSEKOM
Staande lamp naar ontwerp
van F. H. Fiedeldij, uitgevoerd
door Artimeta, Soest.
De lamp is uitgevoerd in
ijzer staf, stalen buis met een
reflektor van aluminiumplaat.
De grootste hoogte is 1.65 m.
De lamp bestaat, uit 3 elemen
ten, n.l. voet, buis en kap, wel
ke door verschillende kleuren
zijn onderscheiden, n.l. de
voet is zwart, de buis wit, ter
wijl de reflektor in diverse
andere kleuren te leveren is.
(Foto: Arch. Inst.v.Ind. Vormg.)
<zDoelmatic) en decoratiejf
J"E weinig vermoedt men wel- reflector
ke plaats de verlichting tn biJ yrand-
het interieur inneemt en in hoe-
veel vormen we haar functie,
dus haar hieraan onderworpen
vormgeving moeten onderschei-
plafond- als bij vloer
verlichting kan dit van groot be
lang zijn.
den.
Dr. M. Kruyswijk
r die me wef*
de derde generatie"
vroeg: „Wilt u een boek van mij
En hij. verbluft: „Ja-
»r mag ik het mis-
prote dienst heeft bewezen.
JEA KIERS.
dat weinig bladzijden
bijzonder rijk aan inhoud is, een
klein meesterwerkje, origineel in
gedachten en stijL Het is, zoals de
ondertitel luidt, een schets van een
Christelijke cultuurbeschouwing.
De titel geeft een antwoord op de
h°!'- hetTeven «Tdi aU'vIn
't leven zelfs haten. En toch
spreekt ook in hun werk iets
van de ongerepte orde, voorzover
zij. echt menselijk, werken met de
middelen van de echte kunst. Was
hun werk niet anders dan de uiting
van een gevoel voor zinneloosheid
het uitbeelden van de volstrekte
chaos, dan zou ieder er zich met UWnef
afgrijzen van afwenden. Hun werk kunstwerk, of tegen de mentaliteit
alle
we als voorbeeld een vloerlamp.
Dan dienen zowel de ontwerper
als later de koper en gebruiker
brengen in 2 hoofdgroepen n.l. dezelfde overwegingen
utiliteitsverlichting en de
decoratieve verlichting. Beide
groepen zijn weer onder te ver
delen. Bij de laatste z.g. deco-
Het getuigen van deze orde ™tieve groep realiseert
blijft van kracht ook al zouden
tegen de voorstelling
i zich alzo
te brengen. De eerste, voor welke
doeleinden wordt de lamp ge
bruikt, dus aan welke eisen moet
hij voldoen. En de koper noet
zichzelf afvragen,
gebruiken, dus welke
Zij blijft over, al heeft ze vele
en goede vrienden nog. Kitty
Josselin de Jong, Hans Edinga,
Ben van Eysselsteijn, Ritter,
Stuiveling jonger dan zij.
Met een glimlach, die iets triests
heeft, maar waarin toch een
vonk humor tintelt, zegt ze dat
haar vroegere studiegenote
Catharina van der Graft de
enige is, die haar nog gekend
heeft als meisje i
VIA NAALb
IN PLAAT
schrijver, ethische bezwe
ren bestaan. Het ware wenselijk
geweest dat de schrijver hierop
iets dieper was ingegaan. Maar
zeker is. dat een om zijn ethische
inhoud verwerpelijk kunstwerk
toch een kunstwerk blijft en dat er
bij alle gebrokenheid, die er in uit
komt, toch een weg tot waardering
echter maar zelden, dat deze
al zijn verscheidenheid ook een
werkelijk utilitaire functie heeft.
Tev«I koop, hiervoor h»
een lamp, die men „mooi" len van gezel!
vindt, een begrip, dat dan ?;„n?«?1'jEhe,i
al zal men dan tot de conclusie
komen, dat men om een te grote
verscheidenheid aan lichtbronnen
in één kamer te voorkomen, uit
achttien, toen haar hac
roodblond was. Dat haar is
zilvergrijs en zorgvuldig gekapt
w* «r Spaanse muziek
hoort praten denkt veelal
- aan iets wilds, dat overeen-
jaar of komf met bloedige stierenge
vechten. Hij denkt aan gitaren
en castagnetten, aan zwart-harige vrouwen en voetenroffelende
mannen. Maar hij denkt niet aan de grandezza, de adel
de krullen van toen zijn nu be- Spaanse muziek, die kan zijn als een voornaam portret van Goya.
hoedzaam gevangen tn een dun, Voornaamheid, dat is de wezenlijke karaktertrek van de echte
Spaanse muziek. En wat er by ons soms aan zgn. Spaanse muziek
gegeven wordt heeft met die karaktertrek weinig of niets gemeen.
Die karaktertrek is niet alleen in de kunstmuziek, maar ook in
nü teel ver de volksmuziek herkenbaar. Die volksmuziek is voor het overige
deel van Europa eigenlijk pas in de 19e eeuw ontdekt en door niet-
Spanjaarden over de grens gebracht. Men was gefascineerd door
ritmiek en melodiek van de Spaanse dansen als Folia, Sarabande,
Fandango en Bolero. Men was gegrepen ook door het Spaanse
coloriet, dat eigenlijk niet te scheiden is van de klank der cas
tagnetten.
Franz Liszt, Hugo Wolf, Mi- muziek heeft Spanje ook nog en-
chael Glinka, Rimski-Korssakof. kele bekende componisten gehad.
Mill Balakirew, Georges Bizet, zoals Ruperto Chapi 1851-1909) en
Edouard Lalo. Maurice Ravel. Thomas Breton (1850-1923'. Zij
Qaude Debussy. Emanuel Cha- schreven opera's in de vorm van
brier Zij allen hebben de kracht zarzuela's. dat zijn Spaanse zang
en de schoonheid der Spaanse spelen, die hun oorsprong hadden
volksmuziek ondergaan en ver- in de 17e eeuw en in de 19e eeuw
echt Spaanse com- weer tot nieuwe bloei kwamen.
weinig Liederen en dialogen vormen een
zarzuela. Men zou dus van een
De Spaanse kunstmuziek heeft operette kunnen spreken.
haast onzichtbaar net
Haar stem heeft een klank t
voorzichtigheid wanneer ze zegt,
dat de literatuur
van haar af staat. Als ter v
ontschuldiging voegt rv er i
Somerset Maugham
vertaald
C Buddingh'. over wie we vo
rige week in het zondagsblad een
artikel hadden, heeft een aantal
verhalen van de in 1874 geboren weTkt^En
Engelse roman- en toneelschrijver ponisten hoorde
"William Somerset Maugham in het of niets.
Nederlands vertaald en als Pris-
JTN nu nog een vraag. Hebt,
U als U die ontroering waar
wij het over hadden, onderging,
ook wel eens een weemoedig
gevoel van gelnis gehad? Het
besef: dit is toch niet „het"?
Dat komt. omdat het kunstwerk
ons slechts heenwijst naar de
ongerepte orde, niet die orde
zelf is, haar ook niet verwer
kelijkt, Christus brengt die or
de. Christus scheidt ook in onze
eëlTcó'rlld«rGrTOt «itturele wereld. Wij mensen
hebben nl. de neiging om onze
cultuur en het leven op aarde
als een gesloten geheel te zien,
iets dat tot het oneindige
Cor de Groot toont in zijn mees
terlijke vertolkingen duidelijk aan.
dat de echte Spaanse muziek geen
wild ritme is, maar een kunst die
leeft door kleur, melodie en rit
me, een kunst die een bepaalde
extase kent maar ook een bepaal
de tragiek en aristocratie. Zo
moet de Spaanse muziek gespeeld
Van de 64-jarige Frede-
meestal nogal" aanvechtbaar is,
daar het soort lamp door haar
vorm en decoratie alleen naar
uitdrukking geeft aan een ver
regaande versieringsdrift, waar
bij afsluiting van de lichtbron lamp vinden
met een verlies van 75 pet schappen min of
geen uitzondering is. In veel Visueel biedt zij, naast t
de bron, waarbij lezen
mogelijk wordt. In de derde plaats
zal men soms tevens een zo goed
mogelijke totaalverlichting ver
langen, dus een lamp, welke al
deze eigenschappen in zich heeft.
In d« hierbij afgebeelde vloer-
doorgaat, t
huizen treft men dergelijke ver
lichting aan, als kroon of als
rokkap, waarbij de omvang en
hoeveelheid decoratie de mate
van schoonheid moet uitdruk-
Zelden overweegt men, dat de
lamp, die in zo nauw verband
staat met de ge
zondheid van onze
dat doorgaan af dan enig element
,P het gebied van de lichte volmaakt is hoewel wij toch inde woning moet Kynof pn jnfllKtriP
Spaanse muziek gaf PHILIPS bedreigd worden door chaos, v°ld<>en aan de IXUIIOI Gil IIIUUOLIIG
plaat uit met twee zarzuela'L,
nl. „La Bruja" (De heks) van
de bovengenoemde Ruperto Chapi
en „La Caramba" (De haarknot'
van Frederico Moreno Torroba.
de dirigent die ook de uitvoering
dood en zonde. Het leven
cultuur zijn in onze handen niet
veilig, maar wel in Gods bewa
ring en in Zijn zuivering.
doelmatigheids-
zeker aan ieder
meubel moeten
stellen.
Sporadisch treft
maal gewicht, een behoorlijke sta
biliteit. Dit wordt in concreto nog
versterkt door goed uitbalanceren
van de vorm van da standaard,
die achterover helt. De open voet
is als vorm goed opgelost, ter
wijl de standaard op smaakvolle
wijze in een scharnierpunt ein-
De reflector ia
door middel van
een dubbelvoudig
scharnier naar
alle kanten draai
baar, waardoor
lllllllllilllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
- of r
der soherpe rich
ting aan de lamp
gegeven kan wor
den. Door de reflector naar boven
in het te keren, kunnen we de lamp zelfs
Zarzuela" en de solisten Maria Do- het
lores Ripollés en Consuelo Rubio
(sopraani, Inés Rivadeneyra
o-sopraan), Miguel Sierra.
ardevol maakt is de le-
geplooide rokkappen. "een verlich-
enige lichtspreiding
ma-boek (pocket-editie uitgege- had" men' reeds^In "TtE figuren die echter tot de t
ven bij Het Spectrum te Utrecht. d middeleeuwen een schat van vende roem der Spaanse muz
■■■KbQ-
de middeleeuwen een schat van vende roem der Spaanse muziek
hebben bijgedragen waren Isaac
Albeniz (1860-1909), Enrique Gra-
„1 de 19e eeuw. Met nados (1867-1916) en Manuel de
„„—w Felipe Pedrell (1841- Falla (1876-1948). Zij hebben de
„De lunch", „De haarloze Mexi- 1922). Frederico Olmeda de San oude adel der Spaanse muziek
caan", „Mijnheer Weetal". „Het José (1865-19091 en Francisco Bar- uitgedragen. zij hebben de
doriin vol" De buitenDost" De bl"i (1823-1894) kwam er een ont- schoonheid in klank en ritme in
o zijn v i „ue Duitenpost ,.ue s„aon«<. muziek, de juiste proporties gebracht en
zij ook hebben de Spaanse mys-
nor), Ramón Alonso
dal (bariton). (30
De Ned. pianist Cor de Groot plaat N 00593 L.)
speelde voor Philips pianomuziek
ensblijheid die wij op iedere blad-
BBL, zljde aanlreffen en de waardering oT^reTrêcUemogeTrjkhei'd.^We'
Tino Pardo. Salvador Castelló (te- voor hct menselijk streven in de gen toch
cultuur. Een levensblijheid en een
waardering, die gedragen worden
door het geloof in Christus.
Falla, Albeniz
tnan met het litteken" en „Jane"
•e glasheldere en suggestieve stijl de™ïèe
Falla en Aibeiia" «eapeild door «eportr.It.erd,
de Ned. pianist Cor de Groot. (25
Het zijn twee operettes
"'"trekt Spaanse kleur. ,.L,
speelt ten tijde van Carlos II
in de 17e eeuw en „La Caram
ba" heeft als hoofdpersoon de be
faamde zangeres Maria Antonia
Fernandez, die nog door Goya is
de opmerkelijkst ken. Mooi is in deze lamp ook de
totaal vormgeving als voet met op
gaande standaard, de pendel met
reflector en door het scharnier-
lamp verwachten punt heenstekend staartstuk met
haar techni- handgreep, een verzwaring, welke
aan de pendel een gevoel
stabiliteit geeft.
afgezien dus
sche of kwaliteiten qui
ving dat zij tenminste een goe-
erlichting waarborgt. En ge-
zij ge-
Ook zijn de kleurverschillen van
verschillende
functie hebben, goed gekozen,
waarbij door deze verschillen al-
Somerset Maugham heeft
Buddingh' uitstekend wet«
behouden ln de vertaling
prachtig boekje voor regentchti- j)er Spa
te vakantiedagen.
orgelcom- tiek in hun kunst verwerkt. Om
„jnïst Don Felix Antonio "de Ca- hun kunst te vertolken moet
bezon kan men toch niet zeggen, volledig afrekenen met de gedach-
dat hij de grote figuur li geweest
ïguu
de ontwikkeling
ziek. schilderkunst
Op het gebied van da lichta (1746-1828) voo
erengevechten,
zich de geniale
n Francisco Goya
ogen stellen.
nomen de vier „Pieces Espagno- muzieken vol charme, vol kleur
les" tAragonesa, Cubana, Monta- -
nesa en Andaluza) en van Albe
niz de „Malaguena" Op. 165 no.
3 (Uit de Espana-suite). De Ma
laguena is een Spaans danslied.
vol ritme. En de uitvoering
subliem genoemd wo
met puur Spaanse stemmen.
CORN. BASOSKI.
mogelijkheid van spreiding
totaalverlichting of juist sterke
je lezen en herlezen! Hij zal be- ^,unde^"f' met goede reflectie bij je delen op zich goed
loond worden doordat hij in aan- P .at,sei,ljk? verbchtmg, inhouden, komen zonder zich di
raking komt met een grootse con
ceptie. terwijl een menigte van ge
dachten, die eruit voortvloeien,
hem als een extra gift worden toe
bedeeld. En ten overvloede zal
- j- -y komen zonder zich direkt op te
zodat de lamp juist dat gedeelte dringen. De totaalvorming en de
van de kamer verlicht, dat men onderdelen zijn wel zeer eenvou-
hiervoor heeft bestemd. dig gehouden, doch en door hun
Belangrijk is ook in het oog te verhouding en door hun gaafheid
i dikwijls ook de
t least door de
DR. J. WYTZES
de spreidingsmogelijkheid van de lijnen ook wel
reflector betrekkelijk gering is, -
een grotere verplaatsingsmogelijk
heid geven door een t« richten
functionele ruimtelijke
ARIE VERMEER.
