GEEN VAKANTIE IN
ASSEN
Plattelands
dominee
MIDDELBURG
en ASSEN
is manusje
van alles
Graham-kruislocht weer verlengd
Chinees «zoeklicht» doet t goed
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 24 AUGUSTUS 1957
li
■in ui iii ui
Wanneer de dinsdag beginnen
de generale synode der Gerefor
meerde Kerken te Assen afgelo
pen is, zullen de synodeleden
waarschijnlqk en de leden van
het moderamen zeker met iets dat
op een Assen-trauma lijkt thuis
komen. Want voor wie het nog niet wist: synodelid zjjn is een zwaar
bestaan. De Asser families, die de synodeleden onderdak verlenen,
behoeven zich heus niet veel voor te stellen van de gezelligheid, die
zo'n broeder meebrengt. Vermoedelijk brengt hij alleen maar stapels
papLeren (en dat zijn stofnesten) mee en zou hij na de avondzitting
het liefst direct naar bed gaan. Al bedenkt hjj nog net op tijd, dat
h\j in bed nog even de stukken voor de ochtendzitting kan door
nemen.
Dit trauma is wel gezonder en vermoedelijk sneller verholpen
dan dat van het vorige Assen in 1926. Het is merkwaardig, dat men
de komende synode steeds maar vergelijkt met deze vorige, die
kwesties rondom dr. J. G. Geelkerken behandelde. Wij volstaan met
de vermelding: per slot was 1926 een buitengewone synode, die de
vergelijking met een gewone werksynode niet kan doorstaan.
Als er nu beslist vergeleken moet
worden dan doen wij voor ons dat
maar liever met bijv. de synode van
Middelburg in 1933. Die vergelijking
gaat .ook niet op, maar in enkele op
zichten wel.
Daar is allereerst de opening. Dins
dagmorgen wordt de synode geopend
namens de kerk van
Assen, die haar samen
riep. De openingsrede
zal gehouden worden
door Assens oudste pre
dikant, ds. D. Scheele.
Het aardige is dat de
synode van 1933 namens
de kerk van Middelburg
geopend werd doords. D. Scheele,
toen Middelburgs predikant.
Nog een overeenkomst: 1933 was een
jaar in de tijd van de bezuiniging en
1957 staat in het teken van de beste
dingsbeperking. Of de Asser synode het
voorbeeld van het sterk bezuinigende
Middelburg zal volgen is een tweede. De
synode van 1933 besloot alle salarissen
voorzover ze uit de algemene kas kwa
men met tien procent te verlagen en
verder buitengewoon veel haast te ma
ken om de synodale kosten te drukken.
Zowel in Assen als in Middelburg
vormt de liturgie een belangrijk punt.
Middelburg sloot de periode van bezin
ning over de liturgische eenheid in het
Oud
Grootmoeder moet in Marietjes ogen
wel erg oud geweest zijn. Toen ze
tenminste een paar weken geleden uit
de zondagsschool thuis kwam vroeg ze
haar: „Oma, was u ook in de ark van
Noach?"
Heel verbaasd antwoordde Oma,
■„Wat vraag je nu voor iets geks?
Natuurlijk niet."
Waarop Marietje heel verbaasd
vroeg: „Maar oma, hoe komt het dan
dat u niet verdronken bent?"
en
€)ud
Nu we het toch over kinderen heb
ben, kan de opmerking er nog net bij
van het vier-jarig zoontje van de dro
gist. De dorpspredikant die goed be
vriend is met de eigenaar van de dro
gisterij, kwam op een morgen binnen
vallen en omdat de drogist bezig was
met een klant, liep hij maar vast door
naar de woonkamer achter de winkel.
Hij .was zijn cigaretten vergeten, maar
er lag een pakje op tafel en de dominee
nam er een uit en stak hem op. Het
jongetje keek hem vol verbazing aan
en zei toen: „Hé, ouwe snoeper, kun
je dat niet eerst vragen?"
hele kerkverband af. een periode die
begon na de éerste wereldoorlog.
Assen is wat dit betreft geen eindpunt.
Er komen wel enkele nieuwe formulieren
ter tafel, die opnieuw bewerkt of in mo
dern Nederlands vertaald zijn en er zijn
ook al enkele formulieren eerder gereed
gekomen. Vorige synodes hebben de or
de van de dienst opnieuw vastgesteld en
tot een voorlopige afronding van de ge
zangenbundel besloten (de laatste komt
pas in 1959 weer ter sprake). Ook de
psalmenkwestie wacht tot 1959. al is er
een pro-Hasper-adres binnengekomen,
dat er geen doekjes om windt.
De deputaten voor de herziening
de liturgische formulieren hebben hun
werk niet af kunnen krijgen. En zo zal
Assen geen eindpunt zijn van de litur
gische ontwikkeling na de twééde oor
log. Merkwaardig, dat dr. K. Dijk van
de Middelburgse synode praeses was en
nu voorzitter is van de liturgie-deputaten.
zig zijn de hoogleraar van de eigen op
leiding der kerken in Kampen en die
de theologische faculteit van de
Vrije Universiteit, waarmee de kerken
verband onderhouden. Ze hebben p're-ad-
viserende stem.
En dan worden de predikanten van de
ontvangende kerk toegelaten als advi-
s. Assen telt vier predikanten. Alles
bij elkaar nemen als iedereen er is 82
nen-broeders aan de arbeid der sy
node deel.
Misschien is dit de laatste keer dat
de kerken volgens de oude kerkenorde
ning bijeen zijn. In ontwerp is door de
vorige synode een nieuwe kerkorde aan
vaard, die nu opnieuw behandeld zal
worden. De oude kerkorde wordt nog
wel de Dordtse genoemd, maar is in
middels na drie eeuwen al vaak
aangevuld en gewijzigd.
Wat doen ze
Alles bij elkaar benoemde de vorige
synode 65 deputaatschappen, die beslui
ten van de synode moesten uitvoeren,
bepaalde belangen behartigen als de zen
ding, de evangelisatie, de geestelijke
verzorging van de militairen of een be
paald probleem voor het eerst of op
nieuw in studie nemen. Al deze depu
taatschappen dienen aan de volgende sy
node weer rapport uit te brengen. Nu
de synode niet meer om de drie maar
om de twee jaar samenkomt, heeft men
een aantal deputaten verlof gegeven bij
het rapporteren een synode over te
slaan. Het gevolg is, dat Assen slechts
36 rapporten krijgt te bespreken en za
ken als de psalmberijming, de gezan-
De dominee is niet langer een weleeneaard en
hooggeacht weten, dat op een voetstuk troont. Hij is dat
misschien niet meer in de ogen van de wereld en de
gemeenteleden, maar xeker ook niet in die van zijn collega's.
De kerkelijke pers van de laatste jaren heeft vol gestaan
met selfkritiek, zelfbeklag, teleurstelling en moedeloosheid.
Als men de dominee, die in de pen klom, wilde geloven
was er helemaal geen geestelijke hoop meer voor ons land.
In de afgelopen maanden is de reactie losgebarsten. Door
het refrein in mineur klonk plotseling een akkoord in
majeur. Een dominee beweerde dat de kerkelijke pers alleen
maar somber was, omdat zij vergat naar de blijde feiten
te kijken.
Statistieken zeggen lang niet alles. Ieder dorp en iedere
stad heeft zijn eigen moeilijkheden, problemen en factoren
die de opkomst en het leven van de gemeente beïnvloeden.
Dat de statistische lijnen als treurwilgen naar beneden zak
ken wil nog helemaal niet zeggen dat God z
niet meer bekommert. We zijn daarom met een aantal
schillende predikanten gaan praten, en hebben hen gevn
naar hun strijd en hun zegen. Geen van de artikelen di
de komende tijd geplaatst zullen worden zijn maatgei
voor het hele land, maar zij willen iets laten zien vai
veranderingen die zich op het kerkelijk erf in deze
^^oorlogse jaren hebben voltrokken.
"3
■il
groot. De doopsge
zinde gemeente telt
ongeveer 470 belij
dende leden, de
hervormde heeft
740 belijdende en
doopleden. Officieel
zijn er J'150 onker-
kelijken, ongeveer
100 gereformeer
den, 41 gerefor
meerden,
de
Wi
ie zijn er
Uit elke provinciale synode (er zijn er
twaalf: Friesland en Zuid-Holland zijn
in tweeën gesplitst en Noord-Brabant en
Limburg vormen één ressort) en uit
Oost-Friesland en Ben,theim worden twee
predikanten, twee ouderlingen en soms
een diaken gezonden. Dit zijn de leden,
die straks stemmen uitbrengen en daar
bij geacht worden de plaatselijke ker
ken uit hun ressort te vertegenwoordi
gen.
Daarnaast kunnen ter synode aanwe-
komen.
36 rapporten is trou
wens nog voldoende
wanneer daarin onder
werpen als het indus-
trialisatievraagstuk, de
stand van het geestelijk
leven 'de zgn. „verschra-
lingsdeputaten"). het bioscoopvraagstuk,
oorlog en vrede en de reeds genoemde
herziening van kerkorde en liturgie ter
sprake komen.
Voeg daarbij de zaken die provinciaal
niet afgehandeld konden worden, de be
zwaarschriften tegen provinciale beslui
ten, verzoeken om revisie van vroegere
synodebesluiten, die ongetwijfeld met ve
le andere ingekomen stukken op de sy
nodale tafel terecht komen, en verge
lijkt u dan nog eens met Middelburg:
daar regelde men met hooguit dertig
rapporten ter tafel in veertien dagen
alles tot 1936. Maar wat wilt u: in 1933
was bezinning op het oorlogsvraagstuk
niet nodig, omdat onze belijdenis zich
over de beginselen, die onze houding
moeten bepalen, genoegzaam uit
spreekt". Waarmee niets kwaads van
Middelburg gezegd is: die tijd wès an
ders.
Géén gescheiden actie op
ivereldtentoonstelling
De hervormde predikant van Giet
hoorn, ds. J. J. Ket, staat nog altijd
in zijn eerste gemeente. Zijn haar is
er grijs geworden en begint behoorlijk
te dunnen; zijn boekenkast is ge
groeid; zijn kennis van het Hebreeuws
en het Oude Testament verdiept. Zijn
gemeente luistert aandachtig als hij
zondags na het lezen van de wet, het
zingen van een aantal gezangen of
psalmen en het gebed, de bijbel
opent. Altijd bevat de preek wel een
illustratie uit de oudheid en na 22
jaar is hij nog lang niet uitgepreekt.
Ds. Ket kent zichzelf een beetjeen
weet dat hij niet de „manager" is
die een grote stadswijk eigenlijk
nodig heeft. Hij weet ook dat hij geen
uitzonderlijke gaven bezit voor jeugd
werk. Hij voelt zich meer aangetrok
ken tot het herderlijke werk van
kanselbediening, huisbezoek en cate
chisatie. Een beroep van een gemeen
te, die een „herder en leraar" zocht
in plaats van een „specialist" is de
laatste jaren nimmer gekomen.
Het lijkt naar buiten of Giethoorn,
dat in de eerste Wereldoorlog door
kunstschilders „ontdekt" werd van
klein onbekend dorp te midden var
Wieden en doorsneden met kanalen,
toeristencentrum bij uitstek is gewor
den. Dit is alles slechts de buitenkant.
Op een warme zomerdag verdringen
jongens met gekke hoedjes en meisjes
in shorts zich op de smalle bruggetjes
of stuntelen met een punterstok in het
water van de dorpsgracht. Een groep
ouderen „doet" het dorp per motorpun
ter of zit ergens in het gras de boter
hammetjes op te eten. Giethoorn krijgt
stromen dagjesmensen, maar het aan
tel overnachtingen ligt ver beneden het
gemiddelde van de overige toeristencen-
a in Overijssel.
Het Giethoorn van november is een
zrarisch dorp met lage huisjes en
.Jeine boerderijtjes. lEen grote kern
heeft het niet, het strekt zich uit langs
de sloten en kanalen en men spreekt
daarom van Giethoorn Zuid, Giethoorn
Noord en de Dwarsgracht. De oude
Gieterse bevolking is over het algemeen
klein van stuk en donker van uiterlijk;
meent nog een vage verwantschap
te bespeuren met de Italianen, maar
dat kan even goed een sprookje zijn. De
herkomst ligt in een nevelig verleden.
Het dorp heeft een doopsgezinde gemeen
te, waarvan niemand weet wanneer zij
gesticht is en een hervormde gemeen
te, die zeker minder oud is, maar
daarvan dateren de eerste bekendi
gevens eigenlijk pas van de dag waarop
Franciscus Nijenhuis tot predikant be
vestigd werd. Toen vertoonde de kalen
der reeds het jaartal 1625.
onderh. meestal de helft van hen nog gedoopt
en 22 wonden. Dit komt nu veel minder voor
rooms-katholieken. In «c afgelopen ta-intig jaar is er meer
Ongetwijfeld heeft belangstelling gekomen voor de doop
de armoe veel on- Oorspronkelijk hechtte men aan de kin-
Irprkfkliikhpid ver- derdoop heel weinig waarde. Die geringe
oorzaakt De iSn- belangstelling was rekc. voor een deel
dinw vari de kerk te danken aan de doopsgezinde invloed
zïïf r échter ook die in het dorp altijd tamelijk sterk
Ds. P. Fagel, voorzitter van het
comité Protestantse Kerken op de
Wereldtentoonstelling 1958, schrijft
„Vergun mij een kanttekening te
maken bij uw artikel van 3 augus
tus: Een lichtgevende bijbel op de
wereldtentoonstelling 1958. Het zou
namelijk de mening kunnen doen
postvatten, alsof er twee gescheiden
acties van protestantse zijde zouden
zijn op de komende wereldtentoon
stelling in Brussel, één van de ker
ken die met de Oecumenische Raad
in contact staan en één van wat in
uw artikel wordt genoemd: de meer
orthodoxe evengelischen. Er is ons
veel aan gelegen dat deze onjuiste
voorstelling geen verbreiding vindt
in Nederland.
Het Bijbelgenootschap neemt deel
zowel aan de lichtgevende bijbel als
de kerk met tentoonstellings
ruimte die in de internationale sectie
wordt gebouwd. Deze kerk met ten
toonstellingszaal beperkt zich niet tot
de kerken die bij de Wereldraad zijn
aangesloten, maar staat ten dienste
van alle evangelische kerken. Zo
doen b.v. de Gereformeerde Kerken
ook mee. Het Bijbelgenootschap be
sloot tot het oprichten van ook nog
een lichtgevende bijbel onder de uit
drukkelijke voorwaarde, dat deze
niet zou worden voorgèsteld als een
gescheiden aktie, zoals in genoemd
artikel geschiedde."
Luthers vijfjarenplan
Geen beschaving
zonder God
De Lutherse wereldfederatie heeft
vijfjarenplan ontworpen, dat ten doel
heeft de tendens te bestrijden, welke
leidt in de richting van „een internatio
nale beschaving zonder God."
De gedelegeerden keurden gisteren het
programma voor groter samenwerking
en de Lutherse zendelingen in die
delen van de wereld, waar het evange
lie nog niet verkondigd is, goed.
Het programma beoogt o.m.: Organi
satie van kerkelijke conferenties, die
geheel werelddeel omvatten; het sti
muleren van nieuwe evangelische metho-
„die onze technologische eeuw mo
gelijk maakt"; hulp bij de bouw van
inlandse kerken; voortzetting van de
steun aan behoeftige kerken, vooral in
Afrika en Azië; totstandbrenging var
groter eenheid onder de kerken in alle
delen van de wereld.
schuld vrij te pleiten. Het ex-
treme modernisme heerste in de vorige
op de kansel van de kerk en een
predikant schreef eens na de verkiezing
in de notulen: „Wij liberalen kwamen,
zagen en overwonnen. Een driewerf
Toch bleef
Dwarsgracht, 0r -
denkenden, die een orthodoxe evangeli
satie stichtten. Onder hun aandrang en
omdat het modernisme niet leefde bij de
belangstellenden en slechts verzet kweek
te, kwam het ogenblik waarop in 1899
de gemeente omging. Hoewel men in
den lande dit nog al eens meent, heeft
Giethoorn nimmer het
stempel gekend van de
Gereformeerde Bond;
een gematigde ortho
doxie heeft sinds het be
gin van de eeuw de lei
ding in handen gehad.
Het misverstand zal wel
veroorzaakt zijn doordat
men Giethoi.:. verwart
met Staphorst.
Als plattelands predi
kant moet ds. Ket een
manusje van alles zijn
Hij preekt op zondag
morgen. houdt catechisa
tie door de week, leidt
de knapen- en de jongelingsvereniging
en werpt van tijd tot tijd een blik in
de boeken van de diakonie, om te zien
of alles boekhoudkundig naar wens ver
loopt. De zondagsschool is het enige
werk dat hy niet behoeft te leiden. Tot
nu bleek er altijd voldoende belangstel
ling te zijn om deze tak van arbeid voort
te zetten.
Probleem
Ds. Ket komt er eerlijk voor uit dat
het jeugdwerk voor hem een probleem
is. Terwijl de zondagsschool een groot
aantal buitenkerkelijke kinderen trekt,
slaagt de CJMV er niet in de belang
stelling na de schooljaren levendig te
houden. Men gaat leren dansen of men
hangt ergens in het dorp rond, maar
op de vereniging komt men niet meer.
De catechisaties daarentegen zijn heel
prettig omdat de ouders hun kinderen
niet dwingen er heen te gaan. Wie er
komt heeft belangstelling.
Als ds. Ket tijdens de eerste jaren
van zijn ambtsbediening belijdenis-cate
chisanten tot lidmaten bevestigde moest
0gebrekkige
kerkelijke belangstelling. Domela Nieu-
wenhuis heeft in sommige jaren groter
invloed gehad dan de kerk.
De belangstelling voor het avondmaal
wordt ook groter. Gemiddeld komen
ongeveer 90 (schommelt tussen 120
60) van de 300 belijdende leden naar
kerk. en er gaan nu ongeveer 75 aan
avondmaal.
Tekort
De grootste moeilijkheid bij de voort
gang van het werk is wel de financiële
kant. Er schijnt altijd een tekort te
moeten zijn als het gaat
Petroleum
Uiterlijk is het dorp ook na
log betrekkelijk weinig veranderd. In
dustrie heeft zich er niet gevestigd. Een
ogenblik leek het alsof Giethoorn petro
leum zou gaan produceren. Ijverige
mensen trokken dwars door de weLden
van de polder, legden een nieuwe weg
aan, waardoor het dorp nu ook vanuit
het noorden per auto te bereiken is,
maar het voedsel voor het verkeer werd
niet gevonden. Een aardgasinstallatie
getuigt nog van stoute dromen. Er zijn
grote plannen voor de toekomst. De
boerenbevolking zou graag nog meer
moerasgebieden zien ingepolderd. de
V.V.V. zou graag het Wiede (75 cm diep)
gereinigd van de vele waterplanten en
uitgebaggerd willen hebben. Geen van
beide plannen heeft veel kans van sla
gen op korte termijn. Waar bulldozers
en draglines bij de ontginningen zouden
gebruikt kunnen worden, hanteert men
altijd nog schop en kruiwagen. Een ge
deelte van het water- en moerasgebied
is voor de oorlog ingepolderd. Maar in
de polder die voor een groot deel op
landbouw is ingesteld, heeft import be
zit genomen van de nieuwe boerderijen.
De Gietersen voelden zich vooral in het
begin buiten gesloten, vergeten, mis
deeld.
De onkerkelijkheid in Giethoorn is
Het kleine kerkje van Giethoorn
staat temidden van de grafzerken
van het kerkhof. Al jarenlang
komt hier de kleine gemeente te-
samen in een grotendeels onker
kelijke omgeving.
Daar komt dan meestal bij dat er een
gebrek aan geschikt kader is omdat de
mensen die tot leiders zouden kunnen
uitgroeien naar elders verhuizen. Giet
hoorn kent geen industrieën en dus geen
werkgelegenheid. Bovendien is de aard
van de bevolking typisch Saksisch. Men
spreekt zich niet spoedig git, en er i«
een grote schroom om zo maar over
geestelijke dingen te praten. Toch leeft
er vaak wel het verlangen. De buiten
kerkelijken zijn over het algemeen niet
vijandig. Slechts een enkeling spreekt
de oude boer na, die zei: „Ik bin er
trots op dat ik een heiden bin." De
meesten zeggen: „Ik geloof wel dat er
iets is." Zij houden er niet graag een
uitgesproken mening op na. Deze hele
mentaliteit maakt het moeilijk om men
sen eens echt actief te krijgen en voor
al actief te doen blijven. iDit ls echter
niet slechts een probleem van ds. Ket
maar ook van de V.V.V. en de overige
verenigingen ter plaatse. Zo gaat het
werk van deze toch nog lang niet oude
predikant rustig door, zonder geweldige
hoogtepunten, maar ook zonder een
ernstige achteruitgang. Het valt niet
mee om geestelijk vat op de bevolking
te krijgen. Vooral bij een begrafenis
krijgt ds. Ket de kans om de buiten
kerkelijken te bereiken. „Een mens kan
toch niet als een hond begraven wor
den?" zei men eens. De predikant vroeg
toen „Kan hij dan Wel als een hond
leven?" Maar die vraag ontweek men.
Zij werd ie persoonlijk.
De kerk is in Giethoorn nog lang niet
dood. ook als is er veel te wensen. Ver
geleken bij de vorige eeuw zijn er veel
dingen om dankbaar voor te zijn, maar
er blijft veel te doen.
worpen
Een leeg altaar
Toen Billy Graham enkele weken gele
den een bezoek bracht aan het ge
bouw van de yerenigde Naties, be
zocht hij ook even de kapel, die men
heeft ingericht voor de leden van de
UNO opdat zij daar rust en gewijde
stilte zullen vinden voor meditatie en
gebed. De secretaris-generaal Ham-
marskjöld liet hem de grote steen van
gekristalleerd ijzererts zien die de
Zweedse regering aan de UNO ge
schonken heeft. Ter verklaring vertel
de hij: „De oorsprong van de gedach
te die achter dit blok ijzer verborgen
ligt, zult u wel allen herkennen. In de
meeste godsdiensten vindt u het tel
kens weer terug; het is een altaar. In
dit geval is het een leeg altaar, niet
omdat er geen God zou zijn. maar leeg
omdat God op zo velerlei manieren
wordt gediend. De steen in het mid
den is het symbool van een altaar voor
de God van allen."
Wie denkt bij deze woorden niet aan het
Athene uit de dagen van Paulus dat
een veelvoud van goden diende, maar
al die godsdiensten ook wilde samen
brengen rond het ene altaar van de
onbekende God.
Het altaar van de UNO is leeg. het
heeft die „God voor allen" niets te
bieden. Terwijl men in Athene waar
schijnlijk nog wel een vaars of een
schaap over had voor de God die men
niet kende, komt de wereld van van
daag tot God in de geest van het „ha
len. hebben, en houden." Men heeft
God niets te bieden, men wil van God
alles ontvangen: blijdschap, zaligheid,
een rustig leven, vrede. Of is mis
schien het altaar leeg, omdat het een
vergeten plekje is, waar de mens, die
zo druk is met zichzelf, geen tijd
meer voor heeft?
De kapel van de UNO
is echter geen vergeten
zaaltje. Ook vandaag
heeft de mens behoefte
aan innerlijke rust en
zekerheid. Mijn/heer Jan
sen 1957 durft niet tot
God te komen, omdat hij
innerlijk weet dat hij
God niets te bieden heeft.
De vorige eeuw kwam
hij tot God met de armen
vol goede daden. Deze
eeuw durft niet tot God
te gaan, omdat men na
twee oorlogen en één
crisis een blik heeft ge-
de donkere diepten van het
eigen hart.
Het altaar is leeg, omdat men God
niets te bieden heeft. Het is ook leeg
omdat men niet beseft dat God zelf
het altaar heeft gevuld met zijn Zoon.
Een vol altaar
Het altaar is de plaats waar de gave
van de mens en het vuur van Gods
oordeel elkaar ontmoeten. Aan de ene
kant spreekt het van een offer dat wij
brengen. Het dier, dat werd geofferd,
nam eigenlijk de plaats in van
de mens zelf, niet slecht» van de zon
den van de mens. God aanvaardde dit
offer door het oordeel. Het dier ver
brandde en xijn as bleef over om te
worden weggegooid, soveel bleef er
van het eigen ik van de mens over.
Tegelijkertijd echter aanvaardde God
de mens omdat het oordeel gedragen
was en de mens daarom vrijuit kon
gaan.
Het allermerkwaardigste van het Grote
Offer of Golgotha is wel dat hier niet
de mens zijn gave geeft, maar zijn
oordeel uitspreekt, terwijl God wel zijn
oordeel uitspreekt maar ook de mens
ln Zijn genade de gave geeft van Zijn
Zoon. Jezus Christus werd niet aan de
eeuwige Schepper aangeboden, maar
door de mensen wreedaardig ver
moord. God echter gaf hem de mens
als een offerande. Op het altaar van
het kruis blijkt dat de wereld God
niets te geven heeft. Zij is slecht ge
noeg om de enige volmaakte mens de
dood in te jagen. Aan het kruis blijkt
ook dat het Godsgericht juist de lief
de van God is, want Hij ged!t Zijn
Zoon opdat Hij voor ons zou kunnen
)p Golgotha was het altaar niet leeg.
Daar stond wel de mens met lege
handen, die God niets te bieden heb
ben dan haat en afkeer. Op Golgotha
staat God echter met volle handen en
legt zijn Zoon op het altaar. Waar de
mens niets heeft, geeft God alles. De
mens van deze twintigste eeuw be
hoeft zich dus niet van God verre te
houden omdat hij niets te geven heeft.
Wij hebben geleerd wat de vorige
eeuw niet wilde begrijpen, maar laten
we dan niet vergeten dat we tot God
mogen komen, juist omdat we niets
hebben. Wie niet met lege handen tot
God gaat en het altaar mijdt omdat
het leeg zou zijn, mist de gave van
God.
Predikanten
tweeling
Zeer waarschijnlijk zijn E. B. Spur-
gin en zijn broer T. C. Spurgin de
oudste in het predikambt bevestigde
tweeling. Beiden zijn reeds met eme
ritaat gegaan en werden op 12 augus
tus 87 jaar oud. Samen hebben zij de
Kerk van Engeland, waarvan zij lid
zijn meer dan 110 jaar gediend. Bei
den studeerden aan de universiteit van
Cambridge en beiden traden in 1903
in dienst der kerk en gingen
samen met emeritaat.
Zomerse opname van de Ned. Hervormde Kerk te Oostvoorne. )f*
T7NIGE MAANDEN geleden schreven wij dat de China Inland Mission,
het zendingsgenootschap dat in Honkong o.a. de „Uitgeverij Christe
lijk Getuigenis" bezit, een geïllustreerd maandblad wilde gaan uitgeven
onder de naam Dengta (Zoeklicht). Het blad heeft inmiddels zijn plaats
veroverd in de kiosken en in de officiële boekwinkels en heeft een
regelmatige oplaag van 16000, die onder Chinezen in veertig verschillen
de landen wordt verspreidt. Eén nummer dat achter het bamboe gordijn
verdwijnt, wordt daar door minstens honderd Chinezen gelezen, volgens
een brief uit communistisch China.
Vooral op Formosa heeft het blad zich een belangrijke plaats ver
overd. Eén kiosk verkoopt meer dan 1000 nummers per maand en de
eigenaar van een andere kiosk zei dat de Dengta onmiddellijk na de
dagbladen komt in verkoopscijfers.
De omslag van Dengta is in vier kleuren druk en ook de zestien
pagina's zijn geïllustreerd. Het blad geeft een overzicht van het wereld
gebeuren gezien door een christen, een kort verhaal, een eenvoudige
bijbelstudie en evangeliserende artikelen. Dengta kan wedijveren met
ieder commercieel maand- of weekblad.
Het krankzinnige idee van Billy
Graham en eijn medewerkers om
voor zijn evangelisatiecampagne de
grote zaal van Madison Square Garden
19.500 zitplaatsen) te New York
niet slechts voor zes weken af te
huren, maar bovendien nog een optie
te nemen voor nog twee maanden, is
niet zo krankzinnig gebleken. De op
komsten zijn van de eerste dag af
enorm geweest en vrijwel nimmer
waren -er minder dan 15.000 mensen
aanwezig terwijl vele malen honder-
1938 den en zelfs duizenden moesten wor-
den teruggestuurd. De campagne
eindigde daarom niet per 20 juni,
zoals oorspronkelijk besloten luas,
maar werd met een maand verlengd.
Toen de werkelijke slotsamenkomst
100.000 bezoekers trok en 10.000
konden vinden, besloot de
Madison square
veertien weken
iedere avond vol
Yankee stadion
geen plaats meer
'vangelist de campagne nog
maals te verlengen tot 10 augusUis. Deze datmn is
evenwel ook al weer voorbij en nog steeds stromen iedere
avond de duizenden de zaal binnen. De officiële sluitings
datum is nu Labourday, maandag 2 september. De laatste
dagen van de campagne zullen gebruikt worden voor
enorme massameetings met o.a. een openlucht samenkomst
op het beroemde Times Square op 31 augustus.
De samenkomsten hebben de aandacht getrokken van
vrijwel alle grote politici. Kort voor de campagne had
Graham een persoonlijk onderhoud met president Eisen
hower, die zeer sterk met zijn campagnes meeleeft. Tijdens
de campagne heeft vice-president Nixon tot de aanwezigen
in Madison Square Hall gesproken en is voorgegaan in
gebed. Bovendien heeft Billy Graham een onderhoud
gehad in het gebouw van de Verenigde Naties met de
secretaris-generaal Dag Hammarskjöld. Onmiddellijk na
het persoonlijk gesprek met de secretaris-generaal werd
een persconferentie belegd.
In een inleidende toespraak zei de evangelist onder
7* meer: „De Verenigde Naties zullen, geloof ik, nooit een
blijvend succes zijn tenzij er een grote
morele en geestelijke opleving komt,
om pogingen die nu worden aange
wend te ondersteunen. De problemen
van deze wereld zijn niet helemaal
zo complex als wij wel zeggen. Bezoek
de Auca indianen, die nog in het
stenen tijdperk leven en U komt daar
haat, diefstal, lust en allerlei ander
kwaad tegen. Wat deze mensen nodig
hebben, meent U, is een heropvoeding
en economische zekerheid. Kijk dan
naar New York, Washington. Parijs en
- v Moskou. Daar vindt U scholen voor
iedereen en economische zekerheid,
maar U vindt er ook dezelfde symp-
tomen en problemen als bi; de Auca's.
Onze grootste oorlogen werden door beschaafde naties
gevochten. De menselijke natuur heeft een revolutie
nodig. Ik geloof dat Jezus Christus de menselijke natuur
kan veranderen. Hij heeft mijn leven veranderd en ik
weet dat Hij dat voor duizenden anderen ook gedaan
heeft. Ik geloof dat Jezus Christus de vinger op de pro
blemen van de wereld legde toen Hij zei: „Gij moet
wederom geboren worden."
Toen er door een journalist gevraagd werd: „U spreekt
van trouw aan één mens. Bent U het ermee eens als de
UNO deze hemelse gemeenschap ook zou uitbreiden tot
andere grote profeten die vrede en broederliéfde heb
ben gepredikt?" Graham antwoordde: „Een echt christen
gelooft in de exclusiviteit van Christus, die zei: Ik ben
de weg, de waarheid en het leven. Christus verschilde
van alle andere profeten op het punt van verzoening.
Hij legde zijn leven neer aan het kruis voor de zonden
van de wereld. De christelijke kerk zou haar zendings
ijver verliezen als zij het anders zou gaan zien."
