PÈRE LACHAISE,
Hein kwam met een bos
bloemen thuis
IS ER INFLATIE
IN ENGELAND?
beroemdste rustplaats
Wijnstok van 200 jaar
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 24 AUGUSTUS 1957
Het begon ermee, dat haar beste vriendin Ge-Hein thuis was gekomen met die bos bloemen:
zien smalend begon te lachen, toen het ging over zekerder bewijs dat er iets was, kende ze niet. En
daaames, die met vreemde heren in auto's mee- na die zaterdagmiddag was het eigenlijk zeer
reden nee, het was eigenlijk begonnen, toen stormachtig verlopen letterlijk als ze dacht
Frieda zich in Breda van de duo liet vallen zo- aan die wind, die urenlang om haar gezichtje had
genaamd liet vallen; of nee, als ze helemaal eer- gefloten, toen ze haar tijd achter op de motorfiets
lijk was, moest Frieda bekennen, dat het begin j uitzat, en figuurlijk als ze dacht aan alle sensaties,
lag op die zaterdagmiddag in het voorjaar, toen die ze in korte tijd had meegemaakt. En het ein
de? Hier, heel oneervol in het wachtlokaal van
het politiebureau, waar de brigadier haar gedul
dig over zijn bril aankeek en zijn uiterste best
deed, het allemaal zo duidelijk mogelijk op te
schrijven en het haar tenslotte voor te lezen„Ik
Frieda Groeneveld, geboren Leeflang, verklaar,
dat op de ochtend van de veertiende augustus
negentienhonderd en zeven en vijftig
Toen Hein de sleutel in het slot
•tak. keek ze niet eens op van
haar geren met de stofzuiger door
het huis. Het was haar die morgen
nogal tegengelopen met de bak
kers. die vakantie hadden en de
plaatsvervanger, die niet al die
trappen wilde lopen en die bene
den ongegeneerd „Bóóèkkèèèrr
ln de straat stond te schreeuwen, 40611
met dat getelefoneer met haar
moeder, die treffende details
Drie weken ging het z
«te plan
alles: op één middag heen
terug naar zijn broer in Maas
de buurman had tricht- Tranen, smeekbeden, dee-
Hein al moed;——
De straten klommen een weinig en gemeten
naar de Seine, die enkele straten verder stroomde,
bevonden wij ons onverwacht op een heuvel, die
evenals de „Montmartre" hoog oprees
boven de eigenlijke stadskern van Parijs.
Op deze buurtheuvel van de .Montmartre"
was het stadsrumoer nog niet geheel verstorven,
maar het bruisende, schuimende leven van Parijs
was er, als de uiterste waterranden van een wild-
springende fontein, 'n weinig t
gekomen. De wilde golven van vermaak
een uitgestrekt landgoed omsloot, waar traag-
wuivende wilgenbomen de vermoeide mens rust
beloofden.
Dit was „Père Lachaise", het beroemde kerkhol
van Parijs, doch men moet er niet heengaan j
een reisgids in de hand; „Père Lachaise" p
echt niet tussen de Eiffeltoren en „Moulin Rouge".
Eerst als men zijn prille nieuwsgierigheid naar
Parijs heeft bevredigd; eerst als men ontdekt
rust heeft, dat het graf van Napoleon pompeus er
dorre „Louvre" ongrijpbaar is; als men reeds urenlangl
ten inhouden voor" een vracht- EnE, wUt
tiaar stofzuiger ®nAe hTt° FnlSto £95,* hstÜ: had zede vriendelijke man achter
te bar trok benen van ,h6t «Amende.stuur het hele t
kwam. Maar toen hij bij de ka-j
merdeur was blijven staan schut
teren,
opgekeken
een boeket rode
zijn rug verbori
glimlach om zijn unicu, u«c iet» -
krampachtigs had. Ze kende hem deE ,?\weg
nu lang genoeg om te weten, dat f?ed»
hij zijn geheim of wat het dan stond- mio^,. «.«-
ook was - toch niet lang voor b"r leren jas en valhelm en stof-
xich kon houden en daarom deed bnl- vooral 4060 een auto. die ach-
te bar. Ze trok haar benen
gen en er lag 'een de voetsteunen, en stapte gewoon
ijn lippen, die iets a'- Gelijk reed Hein met knallen-
Dèt Is lief' va
ze in een vaas ge
schikt en was voor
de lunch gaan zor
gen. en toen. aan
tafel tegenover haar
gezeten, was hij be
gonnen. ..Liefje, er
deugt iets niet met
onze recreatie
Begrijp je. we ont
spannen ons niet genoeg, we hok- de zich (voor het eerst het leae-
haal verteld. Hij lachte tot de tra
nen in zijn ogen kwamen en hij de
;en aan de kant moest zetten
de pret. „Een móórd-mop, me
vrouw dat is de beste, die ik
sinds jaren gehoord hebHet
kwam allemaal zo mooi uit: hij
moest óók naar Maastricht, en als
hem mee wilde rij-
op zijn molor blij
ken hier in de stad maar in de
benzinestank, terwijl we eigenlijk
de natuur moesten intrekken op
onze vrije dagen. Weet je wel: de
paden op, de lanen in, vooruit
ven aanrijden.
Even later zat ze het leren
pantser, de valhelm en de stofbril
op de achterbank in haar zo
mer japponnetje op de comfortabe
le zitbank van de grote auto. De
radio murmelde een zacht melo
dietje en de zon bleek te schijnen,
Breda niets van had gemerkt.
Op den duur was het tempo van
pantser dankend) op de keien. Hein op de motor voor haar gast-
Guido Hasselaar
pas
Hij had
De automobilist stapte uit, hielp
haar overeind en gaf haar zelf de
uitleg in de mond: „Mevrouwtje
valt
met tot zijn apropos te ko- torfiets af?" Wat hulpeloos keek ze
u vKjjk hem aan En uw man rjjdt ZQ_
ai nu maar door. zonder iets te mer-
een ken.... Hoe bestaat het!"
Ze stapte naast hem in de grote,
ruime wagen. „Gaat uw man de de rand
weg naar Tilburg op? Dan zullen
we hem eens even vlug inhalen!"
Hein reed hard met iets
men. dit keer. merkte -
liefje, het is vooral voor jou. e
heb ik eh. wel, net als een
collega op kantoor, heb ik nou
ja. het Is toch geen schande, ik
heb een motorfiets gekocht
Ze had het vond ze alle
maal nogal kalm opgenomen, had
heer toch iets te langzaam. „Weet
u wat, duikt u nu even omlaag,
dan passeer ik hem,en- dan breng
ik u vast naar uw zwager in Maas-
tricht, dat is gelijk een leuke ver
rassing...." lachte hij. En zo ge
beurde. Ze dook voorover, de auto
passeerde de snorrende motorfiets
en ze kca» aan de verleiding
geen weerstand bieden, even over
het portierraampje
levensstrijd waren op deze heuvel vervlakt tot op een terrasje de warrelingen aan zich voorbij
nauw-merkbare trillingen, en het oppervlak leek heeft laten gaan, zonder het onrustige gevoel te h
rustig, hoewel ook hier de schijn bedroog. hebben zijn tijd te verspillen; eerst dan moet L.
Een brede weg, omzoomd met een vriendelijk men door de brede toegangspoort van „Père'
grasperk, voerde naar een granieten muur, die Lachaise" stappen.
De geschiedenis van dit beroem
de kerkhof is verbluffend kort en
de Fransen hechten er kennelijk
niet veel waarde aan, want uren
lang hebben we tevergeefs langs
boekenstalletjes en kleine win
keltjes gelopen om iets meer van
deze geschiedenis te weten te ko
men. rère Lachaise was een Je
zuïet. die 25 augustus 1624 werd
geboren. Hij werd de vertrouwe
ling van de Zonnekoning, Lode-
wijk XIV, die hem een buitengoed
op Mont Louis toentertijd pre
cies buiten de stad Parijs liggend
ten geschenke gaf. Père La
chaise schonk zijn naam aan het
landgoed, breidde het uit tot prac-
tisch de gehele heuveltop en om
muurde het. Gedurende de eeuw
na zijn dood 20 januari 1709
verwisselde het landgoed vele ma
len van eigenaar, maar de naam
van de Jezuïet bleef er onverbre
kelijk aan verbonden. In 1804
werd het buitengoed door de ge- kelde
meente Parijs in bezit genomen de
en bestemd tot kerkhof.
GESCHIEDENIS
IS KORT
iet iemand, die we toen dicht-
ris waanden. En samen heb-
we woordeloos gesproken
de tragische betrekkelijkheid
:en mensenleven en de valse koesterende zonneschijn
valse hoop levenslustige dag.
Wij keken omlaag
Toen wij eindelijk onze graf-j
tombe konden verlaten; toen wij
voorzichtig voortstappend, als be-l
vreesd een onzichtbare ban te:
breken, de kostbare graftombe] i
bereikten, lazen we in goudent 1
letters, dat hier een beroemdj
Frans spiritist lag, die onlangs;
overleed, en wiens volgelingen
door hun bedetochten de rust van1
zijn graf verbraken.
Aan de rand van de heuvel, j Kr
waar een hoog-oprijzend wit ge-: gg.
bouw weer de toegang tot de we-:
reld opende, gingen wij op wit-l
trappen zitten in del j
n de
P^°tblenl?1, die* kort daarvoor woelige 'centrum van" Parijs. dat|
m het Tdde centrum van Parijs ajs speelgoed aan onze voeten lag; -,,,
zo moeilijk schenen, kregen daar de meest imposante gebouwen!
onder de stille bomen de schijn werden onbeduidend en de mens
van onbelangrijkheid. was vervaagd tot onzichtbaarheid,: v.
Een keurig-geklede dame wan- Alleen drie helderrode zon««-
door tranen verduister- schermen drongen zich vrolijk
ook het verhaal verteld had, kwam
er aan de pret geen eind. „En als
Hein nu onderweg ontdekt, dat je Het was
i, opzij naar Heins verbe- er niet meer bent, en hij gaat te- Hein, die
ten gezicht, één oog op de weg. rugwas Lenie's enige be-
A nein reea nara mei iets van --
.V6I76t6n- d»t hij de trots toch merkte Frieda, dat de d* snelheidsmeter.
één oog op de trillende naald van denking -
,Heinwisten ze alle drie en
e verdrongen zich voor het raam.
Iet was net een stomme film:
het trottoir stopte,
de stofbril omhoog schoof, op zijn
Dit
graftombe
kostbaar marmer, die bedolven
ging onder bloemen. Zij strekte
een bevende hand uit naar de
bronzen buste van een mén, die in
is geen adembenemende ge- .£rïa!fr? laatste
enis maar ïiin rnemmu hel Plaats had gevonden.
Beroemd
r daar had Frieda horloge keek en kennelijk i
-..r-' vriendelijke Wueei TOHWH
het bijzonder voeten nodig had. dat kleine,
a n nm .een beten figuurtje in de verte, gebo-
zijn stalen paard.
recreatie in het algemeen
Frieda's bestwil in het i
er bij had moeten halen
nigra hobb,u" te levm. M..r UIe; Hl
loan, daar ..nd.komrt.MnJ Mlat k„.
handen
die zaterdagmiddag, had ze niet naj-r
Hoeaf» ...olU kn.Mrt.,1. naQer
sluit, 1
beseft, welk hoofdstuk
motorfiets ingeluid werd.
Dat merkte ze pas. toen de vol
gende zaterdag aanbrak. Het ding
had de hele morgen al glimmend
op de stoep voor de deur gestaan
en om even half een was Hein
binnen komen stappen met een
groot pak in zijn armen. „Leren
Jassen," had hij trots gezegd,
„valhelmen en stofbrillen, we
spannen ons meteen maar goed
in".
Dart was het begin van een he- Vf>rK„PI
leboel ellende geworden, want in Re'
die leren jas voelde ze zich net beeldspraak
..n gestopt, worrt en m« dl. v.l- van de -
helm en stofbril op was ze in de nancien,
sptegel net dat reclamemannetje woord
later 2
Comfortabel en gemakkelijk
kwamen ze in Maastricht aan
en de grote auto leverde haar bij
te haar zwager
nader en waren wel wi
e het be- Lenie, haar
spijt van valhelm aan
t langza- slee te z
de deur af. Ze
verbaasd. Kees en
i stappen, r
positief antwoord op:
„Hem merkt maar één ding en
dat is, als er aan de motor iets
hapert. Nou en dat ding is splin- drie
ternieuw, dus daar heb ik geen
angst voor
Het duurde een half uur, en toen
bloeide aan het begin van de
straat een gave uitlaatroffel op.
Al deze verklaringen zijn
mei vergeef mij deze forse econom.sche aard. De hoofdoor-
hopldsnraak is uit rip mond zaalc ls echter van politieke aard. I
van d? Britse minister van Fi- E"?alan!l' tódurtnrt, n»derni«rint van het spoorweg-
gen. De Regering verlaat zich vrij-
vesteririgsbeperking. Maar juist
beperking der investeringen is het
enige wat Engeland niet velen kan,
daar de opbouw der atoomindus
trie, de vernieuwing van het be
staande productie-apparaat
in begon in de geest van: „Prach-
g, moet je es kijken, tweehon
derd en zoveel kilometer in amper
en twintig minuten....",
toen met een schrikbeweging ach
ter zich keek, de motor weer start
te en in de straat gejaagd wilde
gaan keren, terug, op zoek naar
zijn verloren passagier.
Maar een indianengejoel uit het
venster van zijn broer leek hem
als een muur in zijn bedrijvige
haast te stoppen. Hij keek omhoog,
zag Kees, Lenie, maar zag ook
japonnetje als niet
door de leren jas gekreukt en
hij stond zeker twee minuten heel
onintelligent met open mond mid- ken
den op straat, wijdbeens over i
zachtjes pruttelende motorfiets.
bestel ontbreekt is
i de Michelin-autobanden. Toen Sindsdien is
wegensysteem müjarden
king. Er nog eens miljarden eisen, wil het
bestaat geen Sociaal-Economische land niet bij zijn concurrenten op j""*.
„»pii in pporhnid „-orlrrto. rip wprplrf-marlft nrhlpr Ifftmpn te rieaa IS
schiedenis.
geschenk van de Zonnekoning
ook eerst na 1804 krijgen. Nadat
het de eerste jaren een gewone
„buurt-begraafplaats" was, werd
het spoedig door vele vooraan
staande figuren verkozen als laat
ste rustplaats. In korte tijd was
het beroemd en men achtte het
een eer daar begraven te kunnen
worden.
De tragische Chopin en de zelf
bewuste Balzac, de gevierde Sa
rah Bernhardt en de miskende
Bizet; de utopist Saint Simon en
vele anderen, die eens het oog van
de wereld op zich gevestigd wis
ten, hebben elkaar hier gevonden,
bij een trefpunt, dat alle ver
schillen uitwist en alle problemen
belachelijk maakt.'
Met menselijke hoogmoed heeft
meneer Le Brun hier een pyrami-
de doen oprichten, die doet den-
i het graf van een pharao,
om zo zichzelf en zijn gezin eeu
wig in de historie te laten voortle
ven. Want meneer Le Brun dacht,
dat hij erg belangrijk
Panorama van Parijs, de altijd- weer
boeiende wereldstad, die ook de be
roemdste rustplaats ter wereld heeft:
het kerkhof Père Lachaise.
opzichtig vanuit de verre verte
naar ons op; het was of in geheel eie
Parijs slechts deze drie rode zon-
neschermen belangrijk waren.
Een ademtocht van eeuwigheid
zuchtte door de bomen en wij
voelden een harmonie, die wel-
eens met geluk wordt vergeleken. ne]
Maar beneden aan de voet van Ve
de heuvel borrelde en lokte Pa- da
rijs, borrelde en lokte de wereld m(
met zijn grote teleurstellingen en en
spaarzame vreugden. j-jc
En wij gingen de heuvel af, om- en
dat we mens zijn. lai
verward spektakel losge-
j 1*^5* gE broken: er is wèl inflatie, er
jg g££n inflatie, de Britse eco-
,°P 'Storten, zij is
- - - zo gezond als een visje, alleen
Labour kan ons redden, alleen
ze zich in dit lederen dwangbuis
achterop de nieuwe motor had
hesen, bleek er zich bovendien
haar goeie, rustige man een
drift meester gemaakt te heb
die ze nooit achter zijn goedige
oogbolletjes vermoed had: de
meter-vraatzucht. Zo de straat uit, puur Conservatisme kan
op één oor door de bocht, de bui- redden, enz., enz.
tenwijken door, de grote weg op en
toen twee uren lang snorrend, brul
lend en knetterend door polders,
langs de duinrand en tussen terug-
hollende dennenbomen door. Toen
waren ze stoffig gestopt, en Hein kunnen samenvatten:
had triomfantelijk gegrijnsd: „De sinds enkele jaren is
Veluwe ruim honderdzestig ki- flatieproces aan de gang,
i alle kanten Raad, waarin overheid, werkge- de wereldmarkt achter komen te
akbeweging
welijk èn vertrouwend overleg
trachten te bepalen hoever de
liggen.
Zie bv. het gevaar van de inac
tiviteit op het gebied der wegen-
Gelachen hebben ze toen 1
ook Hein zelf. die een goed vei
bleek te zijn HP pe.grlms, c,e zoueen zoe-
:Mi« rtl~? Sf S,romen-. Ma" 5>«?~r Brun
allerlei oorzaken zijn
lometer in twee uur en een kwar-
tier!" En terwijl hij nog stond te wijzen. De gevolgl.
v.n: ,.D« ma.kt een «emkkjelde echter tot op heden „iet
van laat 'es kijken wa«
ze stiekum gaan staan grienen,
eerst met haar rug naar hem toe.
maar toen openlijk, met haar (le
deren) arm tegen
gekke potje-v
op haar hoofd.
Hein was berouwvol geweest,
maar zo gauw zaten zo
dat ding. of hij boog zich
stuur en rustte niet, voor de snel-
bouw. Reeds drie jaar geleden
werd er door vervoersorganisaties
lat we Steeds en steeds weer wordt de op gewezen, dat de aanleg van
lst industriële wereld daarom door- dubbele wegen de volgende bespa-
schokt door loonconflicten en sta- ringen zou opleveren: 50 pet. op
reeas kingen, nu eens in deze, dan weer de rijtijd, 40 pet. op de brandstof-
en in- ia gene sector, maar als er in één consumptie. 30 pet. op de bedrijfs-
v-'aar- r h es., v.or- kosten en 30 pet. op de bandenslij-
ijwel alle ande-e sectoren tage. Nochtans weigert de Rege-
gegaan, Hein zielig alleen op de
motor, Frieda's leren jas als een
knoedel op de duo gebonden. De
motorfiets verdween spoedig via
een advertentie in de krant en
de rust zou zijn weergekeerd, als
Frieda het verhaal niet had ver-
teld aan haar (naar zij dacht) bes- °"^e™6
te vriendin. Gezien. Want Gezien na3'T,
was toen ineens ijzig gaan doen
over „daaames, die met onbekende
heren meerijden" en er waren
woorden geweest, en toen
ring het probleem op grootscheep-
getroffen. Tussen de 674 "vak- se wijze aan te pakken, zodat het
r,m«4at hpt bonden beslaat er nauwelijks enig wegensysteem na ai
te merken geweest, omdat het overleg ook nl wordt het groot- toe is. Het argument: „Investe-
.5. ring yan pubüeke gelden
zijn daardoor in hun produktiecapaci-
1V;v overleg, ook ai worat net groot-
stijgend prijspeil onmiddellijk gte deel daarvan overkoepeld door
drift
die oorvijg. Gezi
politie gestapt, en Frieda had naar
het bureau gemoeten voor een pro
ces-verbaal. En daar, haar ver
haal vertellend tegen de gebrilde
brigadier, had ze in zekere zin de
""B"5 opgemaakt. Veel gewonnen
verstikking Ja: de
op 22 februari 1899 gestorven
reeds nu is zijn zuil bemost en ge
tekend door verwaarlozing. Onbe
kend en vergeten ligt meneer Le
Brun daar op „Père Lachaise".
naast het armelijke graf van een
inde schoenlapper, wiens
zelfs door de tijd van de
grafsteen is weggevaagd.
En tussen de praalgraven, die
op oosterse tempels geleken, en
de wegroestende hekjes van klei
ne zandheuveltjes, vonden wij
plotseling het graf van een Leide-
naar. Verloren tussen vele honder
den andere, stond daar zijn graf-
sj|— 'n een verwijderde afdeling,
n via ingewikkelde trapjes
bereiken. Zijn
gevolgd werd door stijgende
boom hert lonen, en omdat wegens het uit
een-valhelm' nog vallen der Duitse en Japanse
concurrentie de export op
hoog peil gehandhaafd
op worden. Nu de concurrentie op
het de wereldmarkten feller ge-
1®*" worden is, moet het inflatie-
u „''rsü?; proces tót stsan gebracht wor-
om de oren. de valhelm knelde jj™, en vandaar dat de ^anse- Kev.,llen
hl) elke kuil. Iedere hobbel, de le- ger J" d. kot - -
iterdagmiddagen
vriendschap met Gezien
loren gegaan. Waarom
de
Wie naar Engeland komt moet
beslist niet verzuimen voor tien
pennies iets heel bijzonders te
gaan zien: Hij moet de „grote
tAóntcijferén," evenals wijnstok" gaan bekijken. Deze
speciale architect, geplant
in een zo uitstekende gezond- b;
heidstoestand, dat men hem zijn! kc
leeftijd nauwelijks aanziet.
het Trades Union Congress
vele stakingen der laatste jaren,
zoals die in het spoorweg- en ha- Hoe'
venbedrijf, vonden voornamelijk minst mag uitgeschakeld worden,
kon hun ontstaan in de onenigheid ligt Engeland-s inflatieprobleem
dei bij deze bedrijven betrokken toch allereerst op het geestelijke
vBitWHon en politiek-sociale vlak. Een van Ton- Geziens
oorsprong christelijke ma'atschap-
■igenlijk duidelijk stond nog op de steen te kas aan ingang t
De „grote wijnstok" werd in 176f Vi
door mr. Brown, de beroemde tuin-
opdracht var. D
Frieda had er geen idee
Te
i jas leek wel van ijzer
Thuis vielen er harde woorden.
Hein bekende ongelijk. Maar ach,
verdedigde hij zich, het was
nieuwigheid van deze vrijheid
bewegen, deze^ macht^ over snel- hogere industriële
de Schatkist de kat deerd, omdat vele w
de bel heeft aangebonden door ter weinig doen
de noodzakelijkheid te beplei- lijke
ten van een loonstop, verlaging
heid en afstand Het werd
zaterdagmiddag, en ze spraken af,
het nu eens kalmpjes aan te
doen. Maar Hein voelde hert gas-
handle nog niet ln de palm
gmg
de der overheidsuitgaven, een kal
mer investeringstempo en een
prestatie,
inflatiegevaar is niet
acuut, maar thans is
ratief „tot hiertoe en niet
der" geboden, wil het vallend
meter in drie
ten!" Weer tranen.
De terugweg: precies hetzelfde.
of Frieda hem nu op zijn rug aanvaard? We zijn het
argwaan
goed gefun-
•erkgevers bit-
n de natuur-
tegens telling werkgever
erknemers te overbruggen. De
sociale wetgeving der laatste ja
ren moge ogenschijnlijk ertoe heb
ben bijgedragen in Engeland een
egalitaire maatschappij te stich-*
ten. in werkelijkheid is het stan-
een impe- denverschil groter dan in welke
andere democratische maatschap
pij ook. De baas rijdt in een- Rolls
Royce, woont op een groot land-
gped. compenseert de hoge belas
tingen, die zijn vaak fantastisch
inkomen tot een fractie reduce-
door de indiening
„Gij zult" verstomt lunch
>m slechts het „Ben ik mijns broe- f1®;
i3rs hoeder" te laten weerklinken.
Maar over religie te praten
conservator van de Leidse
Maar Frieda wist ook niet, dat bliothèque Wallonne", de heer Th.
juist de vorige F. Marijt, hebben wij vergeefs ge-
zaterdagmiddag met een bos rode poogd een tipje van de sluier, dtie hij in de loop van zijn
thuisgekomen en aan de de jaren om de Leidse dominee
hebben geweven, op te lichten.
Ook hij is echter voor ons naam
loos gebleven, een van de velen op
de oran- Koning George II. Er i
geweest dat hij meer dan twee- zc
duizend druiventrossen per jaar 31
droeg. Maar vandaag de dag laat d<
dan ongeveer 650' H
gerie van het slot Hampton
de behulpzame Course 15 km. van Londen
en is beslist indrukwekkend druiventrossen rijpen, teneirfde °d^ hi
door de enorme afmetingen die boom
s begonnen
„de lanen op, de paden
/er de macht over kilo
afstandenFrieda
lewen heeft aangenomen,
stam is ruim twee meter
omvang; de grootste loot
het publieke leven is in Engeland wist ook niet, dat Gezien juist die-
nu eenmaal geen „bon ton". F" ifjjgjfjttjH j~ 1J~|
dus kankert de argwaan voort
ontbreekt de samenwerking.
jelfde morgen zichzelf
en valhelm i:
bekijken
,Père Lachaise".
En tussen deze stenen, die alle meter lang. Dank zij dè grote
een geschiedenis aan de mens-
spiegel had staan heid zouden kunnen vertellen,
hebben we op een graftombe geze-
leren jas
miiii iiiiiiii mint aimii mum iiiniiin iiimiii imiiii mum mmi nmir
GELOOFSBELIJDENIS 111
zorg die er steeds aan besteed
is, bevindt zicfr deze veteraan wanT ieder
«mi mimi mini .mm imiiiii iiiimii iiiiiiin munt iintii mimir iiiiiim iiniiiin mimi <111111111 mum
verzwakken. Deze
trossen wegen gemiddeld een tol'
jarig twee pond en de bijzonder lekkere
De vruchten zijn overal bekend
„black hambro". De zorgvuldige en;
mn tijdrovende verzorging van de
34 „grote wijnstok" wordt bij de oogst
in augustus overigens rijkelijk be
taald: ruim 3 gulden brengt zo'n
tros van een pond op. En aar.
kopers mankeert het beslist niet,1
want iedereen wil graag juist van
deze wijnstok de druiven eten. j
ali
deemoed, opmerkte: Hebben "wij ars natie Hingen, en de arbeider i
onbewust de inflatie als levensstijl zyn fietsje naar zijn wer
aanvaardW* liin hat er over een zwartberookt huis
gebeuren. 2jjn baas veelal slechts
Nog één keer wil ik iets rechtvaardigen kwijnen, bleef heid te weigeren!
de geloofsbelijdenis in men trouw. Bleef men de Heer Men deed verder belijden
schiep. Want lidmaten konden
in tijd van nood een beroep
op de diaconie doen
beroep, dat niet-lidmaten
trommelde of aan zijn armen trok, I
Hein merkte nlerts, geabsorbeerd maar niemand weet wat. Gaan
door die machine onder zich. dit de oorzaken
Ijzeren paard, dat hij de sporen ge- raken
ven kon als het hèm beliefde.
nazoeken, dan weelde i
Ja ..„li.-...:;? „„1 men ueeu yeruer ueujaems wiuep, uui iiiei-uummea -me
de volkswijk schrijven. Omdat verwachten. En ik heb vaak omdat het wat opleverde. Het werd toegestaan. Door be-
ik overtuigd ben dat deze en aan sterfbedden gestaan van voordeel bestond niet alleen lijdenis te doen verwierf m/t
dergelijke lidmaten uit oude uit de voornoemde werkge- zich
gene bij zichzelf opmerkte:
hopeloos verdwaald
doolhof van economische theo
rieën.'
dehands auto veroorloven.
Vele directies stellen op het ge
bied van sociale relaties een lof-
Waarom hebben die mensen tijden, die nooit ter kerke tegenheid. Het nut openbaarde
dan vroeger belvdenis gedaan, gingen, die zich inderdaad zich onmiddelliik 7.n hpstnnd
De oorzaken zijn niet zo heel waardig voorbeeld.
te wijzen. Er
1 is dit allerminst. Zij kennen
schuld aan Amerika op aflossing,
de staatsuitgaven (d.w.z. de belas
tingdruk) namen geweldig in
vang toe door de introductie
„welfare state" en door het
gekend-hoge defensiebudget tenge
volge van Korea en de „koudt
Niet alleen in Engeland,
maar over heel de wereld steeg
het loonpeil, en daar Engeland
voor zijn levensonderhoud voor
eep groot deel op import is
oorlogs- echter de macht der vakbonden,
bang
maar zij stellen geen of niet vol-
JHI doende krachtige pogingen in het
toe door de introductie der werk om de vakbeweging als een
onontbeerlijke en gelijkgestelde
nacht in het
grandioos „Chacun pour s
eindeloos touwtrekken om een
groter aandeel in de winst, een
mentaliteit van „pikken-wat-er-te
-pikken-valt", zonder zich de enlg-
gmgen,
tegenwoordig niet hadden laten schrappen, maa
doen, of erger öf waarin het wezenlijke geloofs- aannemelingen een tegemoet-
leven niet was gedoofd.' koming kregen in geld. Ei
Nu echter die andere re- waren kledingfondsen,
denen. royaal vijftig
Men deed belijdenis omdat verstrekt e
zekere ziekte-, werk
loosheids- en oudedags-ver-
ich onmiddellijk. Zo bestond zekering. Men moet daar niet
productieproces te
gewezen, moesten voedselproduc- juiste vraag te stellen: wat is het
ten dus tegen veel hogere prijzen belang van Engeland? S
worden ingekocht. Er ontstond De Regering durft de vinger 5
2 'et op
-r^
estafetteloop tussen lonen
prijzen: de kosten van levenson- bai
derhoud gingen omhoog, ter com
pensatie kwam er loonsverhoging, nas te jagen, en daarmee de kans
waardoor het levensonderhoud te lopen bij de volgende verkie-
weer duurder werd. ter compen- zingen uit het zadel gewipt te wor-
niet op de wonde plek te leggen,
zowel de arbeiders als de
i tegen zich in het har-
t daarmee de kans
eerlijker? zich ronduit heb
ben laten schrappen?" Ik ant
woord: er z\jn vele redenen
waarom ze toetraden, al zijn
al die redenen toch wel onder
één hoedje te vangen! Met één
uitzondering: de eerste.
De eerste reden waarom men
vroeger en in de volkswij
ken belijdenis deed is deze
dat men inderdaad wel ge
loofde. Mogelijk moet men
daarbij nadrukkelijk opmer
ken dat dit geloven door de
al vermelde gebrekkigheid van
ieder onderwijs méér
dit
zo hoorde.
Dat het zo
hoorde, kreeg
-men speciaal
uan de zijde
van de kerk
te vernemen.
Ik denk aan
waar men pas
der de gewoonte dat geding over denken. We zijn
gewend geraakt dat de staat
voor al deze noodgevallen
zorgt. Zij leefden in een tijd
gulden werd zonder enige sociale zeker-
i heel bedrag heid; ze zochten en vonden die
bij i
kerk.
Uit de
VOLKSWIJK
de weeshuizen maatregel: het
om bij de be- Dus: enerzijds een oprecht,
lijdenis netjes zij het wat bloedarm geloof,
voor de dag En anderzijds een hunkering
te kunnen ko- naar maatschappelijke gebor-
men. Op zich- genheid. naar geldelijke voor-
zelf nog niet delen. Het mag niemand ver
eens ro'n rare bazen dat de kerkelijke banden
stijlvol dat maar oppervlakkig bleven. Het
„zeker vertrou- aangezien
eigen wegen te Qiugen.
i de belijdenis alle jonge lidmaten, ongeacht belangrijke was de band met
voor volwassen genoeg werd hun stand, keurig gekleed Christus. En iets anders van
belang was_ dat de kerkelijke
puntje
royaal
lijk bruiloftsmaal krijgen de niet uitviel. Teleurstelde,
feestkleed. En nu Beschaamde. Bij gebrek
Een bekommerde blik, de armen
vol speelgoed en regenjassen, een
transpirerend hoofd allemaal
omstandigheden, die pa normaal in
werktijd zou mijden, naar die h\j
nu. nu hg met de jongens p va
kantie gaat. maar al te fraar accp-
nog ingewikkelder gemaakt door hond wakker te maken,
het feit, dat de lonen niet alleen bondsleiders zijn bang
verhoogd werden om het prijs-
peil bij te houden, maar ook om
spreiding der welvaart te bren
gen. Buschauffeurs en spoorweg-
arbeiders b.v. verdienden bitter op een
weinig in vergelijking met de ar- spreken,
beiders in de industrie, en om dit
te verhelpen werden hun substan- __B
tiële loonsverhogingen toegekend, wijzen, laat staan haar
die echter het personen- en goe-
derentransport akelig duur heb
ben gemaakt.
kaar en voor hun volgelingen, als
zij het zouden wagen het zachte
„Hebt uw naaste lief als uzelf'
van de Timmerman van Nazareth
■akbondscongres uit te
Daar niemand de kloppende
der argwaan durft aan te
veel
dan~~van~~e'niae kennis kunnen gaan. Ik denk aan de fff kan zelfs zeggen dat het levensverzekering
bleef steken. Nu kan men alle militaire dienst, waar hele kud- ?.V, ,s.'. by. konink- bij paaltje kwa
kennis niet missen. Men be- den miliciens naar catechisatie aasten
landt dan altijd bij de oud- en kerk gedreven werden om nog js er jn Scandinavië
S/f-i r? "ïai5,e belydenis °f,te leggen, kerk, die bij de belijdenis
omcto ir» ïllen, die daaraan deelnemen
de werk-
kennis konden ze het hun
kinderen niet uitleggen dat ze
toch echt geloofden. En bij de
apostel spreekt. Enkele van ik denk ook
oemeeTf" de^^rmnen d*C üan ,huTli. yoor die gelegenheid een witte was der wereldse bemoeiingen
geweest dat God de vromen bode en van hun knecht eisten toga leent opdat er geen onder- konden ze hen niet
,at -700m f"n dat ze belijdend lidmaat scheid zal bestaan Maar ik
ciaal bestaat uit „goed leven waren. Belijdenis was voor- geef toe dat een gift van
Maar tegelijk was er toch een waarde voor je dagelijks vijftig gulden toch ook een
onderstroom van overgelever- brood. Men zou wel dwaas verzoeking kan vormen
de. nooit recht onder woorden zijn om zich de kans op die En ook deed men belijdenis
gebrachte kennis des Heils. In boterham te laten ontnemen omdat die zekere garanties
zelfde zakelijke
contact met de kerk te treden
Zo werden ze de laatsten der
Mohikanen de uitstervende
groep lidmaten in de volks
wijk' WTJKPREDIKANT
loer liggen, klaar om toe te sprin- süifü-aifütz-tfiTv-Ctir-ütrirü-üirüixirifirtch-ttiftrirtftfülftrirttU
Het kristallen
Serail
j|. De vader van Elsa Sophia von''
Kamphövener was maarschalk inj
het Turkse leger en als gevolg
U. daarvan is zij in aanraking geko-
3. men met de rijke vertelkunst diej
b- in Turkije altijd zo'n grote rol in
het gezelligheidsleven heeft ver-
vuld. Een aantal vertellingen heef!
de schrijfster in een voortreffelijk
b geschreven boek gebundeld en Li-
dy van Eysselsteijn heeft voor eer.
jj. mooie Nederlandse vertaling ge-
C- zorgd. die bij uitgeverij W. Gaa-
v de N V. in Delft is uitgekomen
De titel is ontleend aan een der
kleinste maar mooiste verhalen,!
die men in het boek vindt.
Uiteraard leest men ze niet ln
Jf een adem alle uit, maar als mer!
g. er van tijd tot tijd een geniet,
p- men ze des te beter verstaan
b Voor liefhebbers van Oosterse ver-
xi telkunst en wijsheid is „Het kris-
a tallen serail" een boek om een
r|- plaats te geven, maar vooral
bundel om vaak ter hand te
Nieuwe sprookjes van
Van Hattum
Jac. van Hatturr: is een goed
verteller. Een ook een goed fan
tast. Twee eigenschappen die
sprookjes-schrijver nodig hee
de serie „Het nieuwe VoorLW!
(Uitg. Boucher, Den Haag) heeft
hij nu 10 nieuwe sprookjes en ver
tellingen uitgegeven. Geen sprook
jes voor kinderen, voor begrijpen
de mensen. Er speelt soms een
scherpe ironie in die sprookjes.
Maar ook veel wijsheid. En vee!
leerzaams. Voor hen die oren heb
ben en horen kunnen. Een klein
boekje van slechts 44 pagina'
r verkwikkend.
