De hobby van Dr. Grant
Zelfverdediging
VAN WEERLOZE DIEREN
Vlucht voor het leven
ZATERDAG 3 AUGUSTUS 1957
DAAR IN DE JUNGLE VAN BELGISCHI CONGO HINGEN VELE MYSTERIES RONDOM DE
DOOD VAN PIERRE BECOU. ZIJ WERDEN OPGEHELDERD DOOR
ongewoon hard intmakte. Victor Boucher moest een tijdji
onbeweeglijk blijven aitten eer hij de duizeling de baas
Heel langzaam trok de nevel weg
van zijn knieën en handen. Die duizelingen waren fatale be
dreigingen voor hem. Het was een vijand zonder^aangezicht, die
hem elk ogenblik kon bespringen, zonder dat hij er iets tegen
kon doen. Dat was op zichzelf een uitdaging die
de zijne moeilijk kon verdragen. Hij was heel zijn leven gewend
geweest gevaren onder de ogen te zien, niet op zij te gaan en
in te grijpen waar dit nodig wasmaar dit.
doel trof en hoe het bloed onder dan
de gele huid van zijn tegenstander cher.
wegtrok. Boucher's mond bewoog
7RGENS was
- lafheid wat mdnkeerde hem
igenwoordig?
Hij bedekte zyn brandende ogen
steeds minder de baas kon. die met zijn handi maar toen hij die
hem gaandeweg iets gejaagds had hand terugtrok zag hij plotseling
gegeven. Daarom zou hij vroeger het licht tussen de bomen. Hij
hebben gelachen, maar nu was
hij ook een slappe vent geworden gezien. Het kwam'
en uit het diepst van zijn hart bor- toor...
relde een grondig en verachtelijk Baerle
„Bah!" voor zichzelf op. Hij trok
het lage tafeltje naar zich toe en
schonk zich een glas wisky in.
„Je bent gevallen als de mees
ten hier in de Congo. Die vervloek
te drank
Pierre Becou. Jullie liegen, jul
lie Hij maakte de zin niet af
omdat hij snakte naar adem en op
natuur als de achtergrond weer een duizeling
voelde naderen.
„Wij weten niets van Becou",
zei Baerle rustig. „Maar ze zullen
er aanstonds toch wel een paar
vragen over stellen." Hij vouwde
zijn armen rustig voor zijn borst
en liet zich op de rand van het
goed. als je wilt leven, leef
Dit is je laatste kans Bou-
van je boos geweten kan ik
t verlossen
Op dat ogenblik sloeg Boucher
bewusteloos tegen de grond.
in de ogen zien net ais vroeger.
Waar vreesde hij voor? Voor Baer
le. de hielenlikker, die aasde op
hem om hem te
straffen en al was er niets bewe
zen. iDoch achteraf liet het verhaal
zich gemakkelijk recapituleren.
„Becou heeft natuurlijk hetzelfde d
heeft jé gezegd, wat
ik je daareven gezegd heb. Je
toen slimmer dan
kiJcktiirie met *'in baan- d'e het wel goed vond schijnlijk. je had jezelf toen nog
kieskeur.g met 2<J, jn je macht. Jij organiseerde dat
Boucher kwam overeind,
voelde hoe onzeker zijn benen
ren. Hij moest zich steunen
Het spijt me dat ik
het zeggen moet Boucher, maar je
bent ziek, hard ziek. Je lever en
je nieren functioneren niet best
op het ogenblik en ik moet de
maatschappij adviseren je onmid
dellijk terug te roepen."
Boucher's hand sloot zich vast
om het glas en zijn kaken klem
den zich. Zijn ogen keken gespan
nen het donker in alsof het ge
vaar vandaar elk ogenblik op hem
zou toespringen.
ballustrade. Toen hij eenmaal
Sen eleven «U dan iJ k de het Hii de
?r«nV mwitn btm .i/an want kleine, houten trap af in de rich-
dit ie wSddaSr vérS" voo! v"n het kantoorgebouw. Toen
l. h»t h» bleef biJ staan- bedacht zich en
langrtjk atOe je^>,rtrek af.poe'- X JSSE
dig mogelijk voorbereidt. Ik kan
m KO Z7
i Herm. Steggerda
•gbrengen
een waanzinnig plan
althans toen 300
mijl door de wilder-
hij trap
te er in. Je nam
zelf het stuur omdat
de goede Becou ook
nog terug moest
ik
alles met veertien dagen
Baerle je taak voorlopig kan
nemen totdat de maatschappij
officiële beslissing heeft genomen.
zie het maar in mijn bever
verbeelding. Een
zeer korte en onverwachte bocht
met een jeep is een kleinigheid
en de man die naast je zit slaat
zo van zijn open plaats naar bui
ten. De plek was goed gekozen
en de steile bergwand deed de
Slang, die je bent", siste Bou
cher bij elkaar te hebben. Tenslot
te behoort het tot de goede en be
schaafde traditie om elkaar bij het
heengaan de hand te drukken en
nog eens te praten over de jaren
van strijd en moeite in de jungle
en op de plantage want tenslotte
heb je hier goed werk gedaan
Boucher", zei dr. Grant. „Ik weet
niet of je het prettig vindt, dat ik
al je collega's zo eens bij elkaar
heb georganiseerd, maar
Boucher verschoof wat nerveus
in zijn stoel en gromde iets onver
staanbaars en maakte een afwe
rend gebaar met zijn hand.
„Goedl', vervolgde Grant onver
stoorbaar, „We zullen hier niet ver
praten. Ik vind je een
kerel, dat je mijn uitnodiging hebt
aangenomen."
„Het interesseert me niks wat
jij van me vindt Grant. Als je me
verveelt kan ik altijd weggaan en
„Adieu allemaal" zeggen." Er ging
even een gelach op uit het kleine
gezelschap.
„Geen nood", ging Grant verder.
„Je zult je vast niet vervelen. Jul
lie kent allemaal mijn hobby, het
verzamelen van bijzondere opna
men met mijn bandrecorder. Ik
heb er bij, in Afrika gemaakt, die
jullie zullen interesseren en in het
bijzonder jou Boucher.,"
„Je bent vervelend Grant, kom
de brug met je
Een vlinder kan een vogel op
de vlucht jagen
Tot de verhalen, die mijn vader graag vertelt over de ruim
zestig jaren achter hem liggende schooltijd, behoort ook de
herinnering aan een leésboekje, dat destijds werd gebruikt en
dat „De strijd om het bestaan' lieette. Het boekje verhaalde van
een heel klein diertje, dat door een groter werd opgegeten. Dit
grotere dier viel op zijn beurt weer ten offer aan een nóg
groter en zo ging het door tot het allergrootste ten slotte door
de mens werd gedood.
Dit is eigenlijk de kringloop werd afgeleid uit de gedragingen
wan de hele schepping. Ieder
ziet hiervan dagelijks de voor
beelden: zwaluw op insecten-
jacht, de poes die een muis
vult u zelf
de dagpauwoogvlinder.
U weet hoe vlinders op een bloem
gaan zitten: ze komen schijnbaar
uit het niet van de blauwe zomer
hemel aangewiekeld en zetten zich
Even, heel
•n kostbanr kleinood zet de Koninginnepage zich op een margi
zrkelijkheid zijn de kleuren schilterend geel met bruinzwart
terwijl op de beide achtervleugeli het rood-blauwe oog zichtbaa
(Leicafoto Hans Core
s erger" gaf Baer-
plaats met de riem van zijn jacht-
als op een prooi.
roS/" zolibefaerstag verlies. Wat ie
"el -are hand op zijd far wa, weet ik met. maa
glas hard neer en veegde met de
achterkant van zijn hand
f. De tropische avoncucuie ffST,™
is uu op de waranda doorgedron- hh J?van rün kan
n en deed hem rillen V1" °l} de m*an8 van riln kan-
hem r U toor hij 0pnieuw tegen de
,,Dat zul je wel laten Grant", grond te gaan
;Je mag vanavond een borrel kwam door en zei: „Over drie da- ee
met me drinken Boucher, maar gen gaat mijn boot dr. GrantIe,
met mate, daarom kom ik bij je och. wat zal ik hier nog langer
zitten voor er ongelukken gebeu- doen. Nu Pierre dood is heeft Afri-
ren, kom lui, op het afscheid van ka geen bekoring meer voor me.
Boucher en zijn terugkeer naar de Ik kan bij de maatschappij in
beschaafde wereld." Grant wacht- Brussel werken. Daar heb ik mijn
te rustig tot de stemming er wat familie."
in kwam en onderhield zich met Hier klonk de stem
grote ijver met zijn gasten, totdat zelf op de band:
iemand zei: „Waar blijf je
het genoeg. Ga met je mooie opnamen.'
riijn ogen voordat ik mijn
zakken i
i Grant. Hij dere kerel e
,Ik begrijp het zicht. Driftig hief hij zijn vuist op
Louise, ik begrijp het volkomen, om de dokter
Pierre Becou was een zeer bijzon- zicht te geven,
had hij driftig tegen de dokter ge- steunen aan een boom. Die bijna Dat was routinewerk
zegd. „Ik ga niet terug. Die be- onoverwinnelijke slapheid maakte jager op groot wild,
schaafde wereld van jullie interes- hem plotseling razend en het was
seert me geen bliksem weet je en hem of hij hierin de geheime
tegen de grond!"
Boucher week langzaam achter-
zich uit met het geweer in de aanslag, nachtegaal in de
als terjMBriH
vlugger dan hij en met een
sprong stond hij plotseling vlak
voor hem en Boucher kreeg een
gevoelige schop tegen zijn scheen.
stelde het toestel op en zei, „Ik maar het zal altijd moeilijk
zal jullie steeds een kleine toelich- je zijn een nieuwe levenspartner schopte
ting geven, want er staan diverse te aanvaarden zolang je vergelij- los te w
opnamen op één bandje. Ik laat kingen blijft maken." zioh een
jullie eerst klanken horen uit ons Boucher rekte zich overeind
eigen vaderland. Kunnen jullie je zijn stoel er
nog herinneren hoe de leeuwerik een vreemd
zong in de vroege morgen en de handen klemden zich krampachtig
Maar vaak komen we dan ook ziet u de fraaie kleurentekening
te staan voor de zelfverdediging op de bovenkant van de vleugels.
h„, rtioronriilr AU ii een Dan klappen ze die boven het
h Jie Vnnt 7 hii eerst hchaam tegen elkaar mets is
hond te na komt. ~al hij eerst to Aan Hp nnrfpr7
grommend zijn tanden laten
zien om daarna te bijten. De andere soorten in nog sterker ca-
poes blaast en krabt. Verschil- mouflerende kleuren is getekend.
lende vogeUzetten de deren dfXfc houdt? Ön-
utt of de kuif op als ze in net middeilijk klappen de vleugels
nauw zitten. Een bunzing m open en djcht en weer open en
nood verspreidt een vieze geur dicht. Ook draait de vlinder zijn
om zijn belagers op een afstand lichaam zó dat indien uw hand
te houden. In de insectenwereld zou kunnen ..zien" -r de Jelge-
hii 7,_i, mpt kleurde ogen op de vleugels zo
verweren by en wesp zich yeel mogelijk zouden opvallen. De
hun angel en mieren byten een nachtpauwogen (pijlstaartvlih-
wond. die ze inspuiten met mie- ders) hebben bruinachtige boven-
renzuur. vleugels, die in rust altijd de ge
kleurde ondervleugels bedekken.
Een dierengroep, waarvan men Komt u ze echter te na. dan schui-
tot voor kort eigenlijk als vast- ven ze de bovenvleugels opzij en
staand aannam, dat deze geheel wordt het schrikaanjagende oog
weerloos was, is de vlinderfamilie, zichtbaar.
Wat zouden deze kleurige, van Deze eigenschappen hebben ge-
bloem tot bloem dartelende schep- leid tot een serie proeven op het
seltjes kunnen uitrichten tegen de Engelse Vogelkundi
vogel, die er zijn maal TPq'
'ÏSlt ««o™7
daar krijg je zelfs de kans niet he!tn<^rste gezicht Z°geheel "en a*l dat hij honger had. Onmiddellijk
.r Jn reker met Dat laatste weerloos Maar de onderzoekingen dook de vogel op de onverwachte
en proefnemingen van de laatste versnapering af. Maar och arme!
jaren hebben verrassende resulta- De vlinder, due zoéven nog zo on-
ten aan het licht gebracht, die te- schuldig gekleurd was, ontblootte
vens iets vertellen over de beteke- plots de .gekleurde ogen. De vink
der schitterend bonte kleur- deinsde achteruit
anslag wilde plegen op Baer-
Boucher stond briesend voor
Grant. „En wat wou je nu Boucher
overleveren als een misdadiger*
Dat kun je nooit bewijzen.
Proefstation
'wenst in Cambridge Een pauwoogpijl-
staart werd losgelaten in een kooi
vlinder op met een vink, van wie men wist.
slag in het ge-
ir Baerle stond
Boucher fan, ik'niet, achter hem en sloeg met kr acht
Ü&l».? 2» JiÜh schakeringen op de vlindervleugel kook, dat ihij zich niet
chteren en wast zich Het afweermiddel van de vlin- de vlinder waagde. Toen later de
r°P ol?tspon der is niet bloeddorstig of wreed oogtekening van de vleugels werd
n!Ü,Vhir V.inwê Integendeel! Het is slechts geba- verwijderd, toonde de vlinder bij
Boucher gelukte intimidatie van de teeen-
trek
wild gevecht i
lacht? Luis-
zijn ogen kwam uit de kamer te komen
dreigend licht. Zijn donker te ontglippen.
Binnen bleef een ontsteld gezel-
chaos van stoelen, ta-
seerd op intimidatie van de tegen- een hernieuwde aanval de oogloze
stander en veelal werkt het vleugel. Nu had de af weerhouding
perfect! Zo i ~"u* IB u~'
wat kan het jou of die maatschap- kracht van Grant tegen zich voel-
pij schelen als ik hier wil dood de. Je bent ziekhard ziek
gaan. Zolang ik nog het ene been „Je liegt het Grant. Ik zal 'et je Tegelijk greep Baerle de loop
voor het andere kan zetten blijf tonen'" u" -i-|
ik m'n werk doen. basta." Hij kreeg de neiging
Toen plotseling had dr. Grant laatste te schreeuwen,
de opmerking gemaakt, die hem was van leer en
verschrikt had doen opkijken, mis- ging op en neer alsof hij
schien wel door die vreemde on- werd. In een ogenblik
rust in hem, of was het alleen die schudde hij alles
negermuziek,
geluiden uit de jungle. Het brul
len van leeuwen, het huilen van de
jakhals. Boucher bleek desondanks
het° geweer. T.Gebruik dat laatste geboeid en Grant schonk zelf van
dit beetje hersens van je goed. Ik tijd tot tijd zijn glas vol. Toen
lijn geef je nog een kans. Ze zullen je zei Grant opeens: ..En nu heb ik
zijn borst rustig naar Leopoldville laten rei- nog een zeer bijzondere opname
maar zie daar dat jr
ik
1 overtuigd, dat Boucher der met hem gebeurt kan me niet
gesprek, opgenomen
herstel komt. Afrika is groot en het biedt een hotelkamer te Leopoldville.
kansen
de leuningkoppen
stoel. De stem van de vrouw
echter rustig voort: „Och, die
gdij'kingHMMÉHttMH
gen t
ben e
Pierre met opzet heeft gedood."
„Boucher. Pierre heeft gedood?
Maar kind, besef je wat je zegt?"
„Ik weet heel goed wat ik zeg,
want daar zijn twee ernstige rede
nen voor dit vermoeden. Ik heb me
altijd tegen Boucher moeten ver
dedigen. Hij liet me nooit met rust.
het zelfs voorgeko- echter geen enkel effect e
dat één enkele vleugelbewe- sect eindigde zijn bestaan als vin-
ging van een onschuldige vlinder kedelicatesse. Een andere proef
gebroken glaswerk ach- vo]do€nd€ was om een hongerige met een dagpauwoog en een hon-
vogel van schrik letterlijk van zijn gerige geelgors leverde hetzelfde
stokje te laten vallen.
ter. Dr. Grant bette zich het ge
laat en z§i niet anders dan: „Ik
heb mijn doel bereikt, wat
opmerking die onrust wefae? Bou- s'epte rijn kantoor binnen. Daar Al» je alles goed
cher wist het niet goed meer zat Baerle achter zijn bureau met het mogelijk, maa.
..m iaarjsrx'sr *ch en 'Un
t'l
cher; een vent die zich twaalf
jaar in Loesambo begraaft, en al- w^nd recht WÊ
ziet van verlof moet daar een ape- deur
hoH oude voorzorgs-
schelen, maar tegenover jullie al
lemaal heeft hij voldoende bewijs
geleverd schuldig te zijn aan de
dood van Pierre Becou."
Eerst veertien dagen later heeft
men het lichaam van Boucher ge
vonden in de Sankoeroe, vlak voor
een stroomversnelling, tegen een
'kerel zoals jij: D»t ral je wetinteresseren Bou- '7'{Sd' omgevallen boomstam. Tot van-
-oorbereidt is cher. luister goed." Er viel een daag geldt het bericht dat Victor ling, dat alles
Mtdefa^fatlloucher™ aude pleeg-
de en dat hij zijn halve staf had SeKomen-
Het boze oog
1 jachtpartij i
Misschien kent u de pauwoog-
vlinders wel. Er is een dagvlinder
van die naam en ook komen er in
ons land enkele nachtvlinders voor
die de felgekleurde „pauwogen" op
hun vleugels hebben. Nu gaan na
tuuronderzoekers uit van de stel
ling, dat alles in de natuur een be
tekenis heeft, dus ook die gekleur
de ogen op de vlindervleugels. Dit
jmdfabrrfan. Het run B™c"eV rell.
Baerle bewoog
zich niet, keek al-
soms vreemde oorzaken, die
mens beletten terug te keren.' ^|vi|
Hierbij had Grant hem onderzoe-
kend aangekeken. Boucher achter
„Wat bedoel je daarmee?", had hem kwam staan
hij gevraagd. en hij zag de kil-
Precies wat ik zeg. niks meer glanzende J.°°P
en niks minder, of om nog duide- van het jachtge-
lijker te zijn, het staat voor mij weer. Er hing een
vast. dat je een speciale reden gespannen zwij-
moet hebben gehad om hier in die 8e" in v®^"
uithoek van de wereld te blijven Eck waarin al"
hangen. Ben ik zo duidelijk ge- de moeilijke
HET VERWEER maakte zicht-
baar niet veel indruk op Grant. "CHNDELIJK ver-
Je weet de oorzaak de dood ■L'brak Boucher
van Becou, acht jaar geleden. Ik de^ stilte. .Je ^hebt
was toen op weg w~* Bf
te gaan. Hij z*>u
nietwaar?"
„De dood van Pierre Becou
zei de dokter langzaam
kelijk alsof hij er diep bij
Jf.'ÏLiiS, tKSw ïn"??, ^'hï! stcrrTklonk vrfamd bres en krfag
dit territoir Boudier en zat op 1het daardoor iets sinisters,
gouvernement in Leopoldville, maar Bang' Ik ben voor niemana
ik heb toen wel van die zaak ge- a reden voor
hoord Maar rv Wat >k doe mag je gerust weten,
de zaken van vandaag komen. Op -j de zaak rond hebben voor-
mijn eerste rapport heeft de maat- (Ut V€rtrekt als je goed in-
schappij je iwr^acürf verlMn^ Je hcht Wll worden. dan zal ik ie
eerste assistent neemt de "ötnini- »eggen hoe het er bij staat. je
stratie over en neem je dus in lt het een en ander hebben
acht. De maatschappij ziet lrever firht.n voordat iw die ad-
de employés op het hoofdkantoor ministratie overneem, want daar
gezond terug. deugt niets van. Je hebt geknoeid.
Vreemd was het, maar ondanks Boucher en daar trap ik niet in.
de kilte parelde het zweet op Bou- versta je me goed?" Baerle hield
cher's voorhoofd. Hij nam zijn zak- in de spiegel zijn blik strak op de
doek en bette zich. Hij vertrouwde man met het geweer gericht.
Grant niet. Dat was een sluwe Zo deugt daar niets
Waren dat toespelingen op de mag je mij vertellen, m
JJi* ikomt dat niet.
werk?
Ben je bang dat ze
i nadruk- vreden zuuen zijn
in Brussel?" Zijn
stem klonk vreemd hees
ngekocht om in dit spel
doen. Ze waren bang voor hem.
Daarom wilde Pierre met hem
mee naar Leopoldville en daar de
zaken uit de doeken doen op het
hoofdkantoor van de maatschap
pij. Boucher wist dat en wilde dat
tegen elke prijs voorkomen."
„Ach, ik ga het begrijpen. Het
is goed. dat je me dit hebt ver
teld. Binnenkort ga ik naar Loe
sambo, dan zal ik zien wat.."
Boucher was opgesprongen:
„Daar zul je voor boeten Grant..."
NIEUW VLAAMS PROZA:
een gezellig on-officiële, latere publicatie uit de aard
veelzeggende inleiding, dit werk: het is meer teruggetrok-
- de ken proza, d.
resultaat op.
De oogvlekken hebben dus dui
delijk iets uit te staan met het
afweerwapen, dat de schijnbaar
weerloze vlinder heeft om zich te
verdedigen.
Ik smaak vies
Verdediging van een heel andere
aard, die echter ook met kleuren
te maken heeft, kunt u zien hij
zweefvliegen en zebrarupsen.
Zweefvliegen kent u wel. Het zijn
de insecten, die op een zonnige zo
merdag met razendsnelle vleugel
slag ineens secondenlang „stil" in
de lucht hangen om dan met een
sierlijke zwaai weg te suizen. (Tus
sen twee haakjes: ze zijn nuttig
want ontelbare bladluizen sneuve
len door deze dieren). Nu zijn er
verscheidene zweefvliegen die
hoewel ze geheel onschuldig zijn
sprekend op een wesp gelijken.
En daar de meeste vogels geen
wespen lusten, laten deze ook de
de verhalen trekt zich op zichzelf te- meeste
maar onder je oksel Bouoher", e
tegelijk greep Grant de hand di
onder de witte tuniek wilde ve;
dwijnen.
,e„,ra«. VU..,..
prozaïsten. Zij zijn weliswaar ken„en en voelen, iizien en onder-
niet later geboren aan al be- gaan, intellect en instinct in el-
kende jonge Vlamingen als b.v kander vervloeien". (Walravens).
r wat kan ik er tegen kelijkheid als Louis-Paul Boon;
geen getuigen bij." evenmin brengen zij hun persoon-
Hoor je dat Boucher? Maar die lijkheid (Voorzover aanwezig) di- volg
bewijzen lever jij nu zelf. Dat deed reet in hun werk tot
je al drie weken geleden toen je Hugo Claus. Daarom
iiiiin iiiiiiii iiiiiii mui! mini minim minui ilium mum niini miiir mik iiiiiiii 1:11111 min iiiinin imiiin iimiiii mmii iiiiih iitiimi miiiiii ininim iiiiiin 'iiiiiiin imiiiii
tfrtrtrirü-{rtr-{rtr4r
Ruimte voor het gesprek
schrijvende over de ver
anderende taal kwamen
we verleden week tot 'n ver
rassende conclusie. We noteer
den aan het einde
feit dat men zich eens heel zag kans
ernstig moet afvragen of onder
onze duizenden noj honderden,
desnoods maar tien'allen wer
kelijk buitenkerkelijken zitten.
Misschien wel mensen, die er was om
in langere of kortere tijd bestrijden
ook nog een paar wordt. Ze zitten maar te zitten
overige uren produktief te en kijken toe of luisteren. Ze
maken. Zo'n extra-inspinning Vin niet actief bezig. De vrije
bracht dan nog wat meer geld tijd biedt hun geen werkelijke
Daarmee gaat vaak een gefor
ceerdheid in het absurde ge
paard, die dit proza nog onsym-
generatie voelt pathieker maakt.
Het aantrekkelijkst is nog Ivo
Michiels verhaal „Journal
waarin de schrijver, door om
standigheden (uiteindelijk een ge
volg van de oorlog!) zich geïso-
hun werk tot uiting, zoals leerd voelt en dan „ikjes sprok-
de kelt", door gebeurtenissen uit zijn
verleden waarin hij dus een
„ik" was in het heden te bren
gen.
De knapste bijdrage is onte
genzeggelijk Ward Ruyslinck's
„Geluiden". Miko, het onderwerp
in dit verhaal, wordt door de
avondlijke geluiden tot razernij
gebracht: „De meeste mensen die
een oorlog hebben meegemaakt __.,W(
zijn bang voor ietsIn zijn »p,
h«» chi. taien
het vlieg even angstig zijn als van een
Geel-met-zwart schijnt tóch te
betekenen: „Pas op, raak me niet
aan want ik smaak vies!" Zo leeft
op het Sint Jacobskruiskruid (een
fraai onkruid met gele bloemen)
de rups van de naar deze plant ge
noemde vlinder. De rupsen doen
ui. w ..uk aw in. het geheel geen moeite om zich
Journal brut" te camoufleren of weg te krui-
pen. zoals veel van hun soortgeno
ten. Zelfs eerder het tegenoverge
stelde, want er is bijna geen ande
re ruDS die zo opvalt. Het lichaam
van deze dieren is geheel gekleurd
in zwarte en oranjegele dwarsban-
den. Bovendien huizen ze gezellig
bij elkaar. Op één olant bivakke
ren er soms wel vijf en twintig,
zodat u ze zelfs ziet terwijl u er
langs fietst.
En ze blijven daar rustig zitten,
want vogels moeten ze niet. Oner
varen, jonge vogels en hagedissen,
die het tóch eens willen proberen,
gelijk
he' laadje'dat hoog nodig kansen. De vrije tijd
s om de gezinskosten te alleen maar om stukgeslagen
en om wat over te worden.
Duitse verhoudingen
dood i
i Becou. die in een korte
aar verder
erstandige
kerel wordt hier gauw rijk. schat
rijk maar een uil ploetert zich
hier dood. Nu weet ik niet wat jij
bent. ze hebben je zomaar op
mijn dak geetuurd. maar dat zal
ik toch gauw moeten weten man
netje. anders zal ik je op een min
der prettige manier het een en an
der toelichten. Nou
Baerle schopte plotseling zijn
gtoel met kracht naar achteren en
keerde zich met een ruk naar Bou
cher Hij keek hem recht en uit
dagend in de ogen en zei: ..Ik ben
niet gesteld op jouw toelichtingen
Die zul je om te beginnen in Le
opoldville moeten geven. Ik heb
mijn eerste bevindingen reeds ge
rapporteerd. Nou
„Schoft", grauwde Boucher. „Ik
heb het wel goed gezien, je bent
een hielenlikker. Ik zal je betalen
voor je diensten maar ook precies
dat waar je recht op hebt". Het
geweer gleed van zijn schouder
maar meer dan hij in zijn ver
wardheid realiseerde, speelde de
onrust hem weer parten toen Baer-
;te vrees toonde. Hij
Ivalse glimlach om
zijn mond.
„Jij bent niet bang hé verra-
Jn, »»A«n„mn^i weinig aan deden zoals die te leggen tegen de kwade dag, ue uuuse vernouamgen
mil apen kanten tuppt h fhhpn akelige term luidt. Maar echte als de inkomsten zouden terug- gelden ook voor Nederland.
wel geen kansen meer hebben
voor de preek, de toespraak
en de massale meeting,
wel voor het gesprek.
vermoordt Miko de stu
dent die in de kamer boven hem
op zijn schrijfmachine zat te tik
ken. Ruyslinck slaagt er inder
daad in or de obsessie van de ge
luiden mee te doen voelen en, in
het kader van het verhaal, de
doodslag aannemelijk te maken.
Dan i
het alsof die kleurencombinatie
hun vertelt: ..Laat me nu maar
met rust. We^t je nog wel van die
eerste keer? Toen lustte je me ook
De draadjesrups
kerk- en Godlozen? Ik zal
dankbaar voor zijn, als
komen: daar niet van. Doch dagen, uan vacanties,
ik betwijfel het ten zeerste, krimpende werkweken,
Misschien is niet ieder het 'k 'lcb 20 n heetje overzicht vrije weekends. Dat alles
met deze uitspraak een,. Mis- viiftienduieend
schien zweert deze of gene n ü.®n "en
lezer nog wel bij de ouder- meet ik perti-
wetse volle kerken, volle zalen nent zeker dat
en als het kan volle stadions. ze naar deze
Ik bedoel ook helemaal niet toogdagen of
te ontkennen dat die nog hoe ze heten
voorkomen, al wind ik de grote mogen nooit
aantallen waarmede dan ge- optrekken,
schermd pleegt te worden Nooit en tenimmer
Maar zij droomden We kunnen wel zeggen dat
achturige arbeids- de televisie juist de wijken
in- der minstgeschoolde arbei-
van ders stormenderhand veroverd
heelt. Nergens staan meer van
plotseling over hun kinderen die dure toestellen dan juist
Meesterlijk
Deze knapheid
lijkheid geworden
eerste roman, „D
i afw
op i
MI' l'J' fl
huis reiken de
ten hemel. En
tijdens een voorstelling
eens een apparaat uit, dan
dat bijkans net zo erg
mens wanneer een der gezin.s-
ndaag 'crfen "en ongeluk krijgt. De
gekomen en daar. Huis
het neemt antenne'
steeds bredere valt
afmetingen
bocht uit de jeep geslingerd was
en van de steile helling stortte.
Zou men hem nu ter verantwoor- -- j
ding willen roepen, omdat hij zelf le niet de minste
reed? Becou zou hem naar Kongo- zag zelfs
lo brengen, vanwaar hij met
Soms^heeffVen ^mens Z «en reden der? Ja, ik heb geknoeid
om niet naar de beschaafde we- wou Je er van. Ik heb geld ver-
reld terug te keren Had hij diend als water en er Is niemand
beter wel kunnen gaan? Had hij armer door geworden. Maar Ju
luist op deze msnier de fatale zal zelfs de kans hier niet krij-
schijn op zich geladen? Boucher gen'" Dat laatste schreeuwde hij
dronk, dronk meer Waarom had haast,
hij Grant niet flink aangepakt „Je doet
volstrekt niet indrukwekkend. Het gesprek dat
Wat i» een kerk met twee- heel onders.
duizend mensen, vergeleken
bij de vele bioscopen, die
onnoemelijk meer mensen
verstouwen kunnen? Vindt u
een meeting geslaagd waar
tienduizend mensen komen
QAARMEE is de geweldige
verandering in onze maat
schappij vastgelegd. De voor-
Vergelijk hun aantal eens by ouders, de grootouders9 de
de overweldigende menigten, ouders zelfs van de huidige
die zich op een zomerdag aan volkswijkbewoners hadden die
heeft tijd. tijd
in overvloed. En hij weet met
deze vrije tijd nauwelijks raad.
Er is verleden jaar een inter-
ressante, Duitse publicatie over
dit onderwerp verschenen van
Graat Blücher. HU zegt: de X™
hZ ,mi» «irf de kerk twee timpen te doen
telefoontoestellen van de leve
ranciers staan bij iedere uit
zending roodgloeiend: her en
der wenst men onmiddellijk
hulp. want het leven stokt als
het beeld afbrokkelt.
In deze samenleving staan
Als het dier dat gp
donkere rug heeft zich belaagd
w r w w voelt, richt het zijn voorlijf op.
Van het hierin beschreven echt- Twee zwarte vlekki
paar is de man volkomen apa
thisch. voor hem is leven, is ac
tie, zinloos; de vrouw leeft met
de herinnering van de vorige oor
log en de angst voor de volgende
Zo hebben zij zich losgemaakt
van hun medemensen, ze vluchtten klein,
zelfs voor hun eigen leven
nog schijnbaar doelloos op de rug
zaten, lijken nu plotseline twee
ogen. De witte poten op de om-
hooggeheven onderkant vertonen
u. gelijkenis met twee rijen scherpe
losgemaakt tanden en zo schijnt het alsof een
i.i_i_,0 venijnig monster
kunnen hun vrije tijd
„hard" of „zacht" door
brengen. De harde lieden
In de eerste plaats heeft zij
lieden por- m" ZOTg te dragen dat het
■n slechts een afnemende tetaüaieproaramma de ilrak,
nderheid: zi, pebruiheu huu ^SSZrï&n Ta^To'en
aanschouwen. En in de tweede
toestand, die het dichtst bij de
d-oJ is. de slaap Want in hun
eenzaam krot doen zij vrijwel
niets anders dan slapen, nacht én
dag slapen.
Deze nieuwste Vlaamse proza-
isten hebben op de oorlog
■tt die zien op een zomeraag aun vunwu;uitueuiuiier« r.uuue» aie v- ctgen persoon- aan5cnouwèn. En in de tweede
het strand bevinden En mag tijd niet. De arbeid vulde hun hjke lievelingswerkzaamheden. ^iaatx zai zjj dp open plekken p
hebben als eens per dagen tot de rand toe. Zij
jaar een stadion zich vult werkten_ tien Uur, twaalf uur,
met belangstellende hoorders, veertien ,mr per etmaal. Au
thuis kwamen waren
wat Je niet laten
hlj vroèger zeker'hébben kunt. wat belet je. er zijn zelfs
gedaan zonder aarzelen maar geen getuigen bij prec.es als
u-K »r H» nlaeende onrust, de met de dood van Pierre Becou.
weten dat
stadion week aan week vol x„a
zit met kijkers? Werkelijk, doodmoe en gingen naar bed.
onze aantallen zyn niet im- Een enkeling, heel erg met
posant. Nog daargelaten het lichaamskrachten
teiten. De zachtp meerderheid gesprek. Opdat niet heel de
laat zich meeslepen
zadigt zich vaak vrij
loos aan het amusem
gezegend, door radio en telewisie 5
samenleving „zacht"
een zachtheid, die aan
"-^nchtheid grenst
WIJKPREDIKANT.
Doch dit is nog niet alles Om
h'' zeheel te ve—'nlmaken schieten
uit het achterlijf twee lange, rode
kronkeldraden de lucht in
Nóg effectiever is de schrikhou-
ding van de sfinxrups. Ook deze
krimpt zich in tot een angstaanja-
opgroeiden anders gerea- gende gedaante, doch terwijl het
een Boon en een Claus: dier deze handeling verricht
een gemis aan hun idea- perst het met kracht de in het
energie (denk nogmaals lichaam aanwezige lucht naar bui-
aan ait verhoudingsgewijs laat ten. Dit veroorzaakt een sissend
publiceren!), dat. met alle knap- geluid, dat bedoeld is om tegen
heid der schrijfkunst, weerzinwek- standers op een afstand te houden
kend is. en zo het leven te redden van het
Het mag dan al zo zijn, dat naderende gevaar
„angst" het kenmerk van de mo- En wanneer we hierover naden-
derne mens is. zich terugtrekken ken en al deze wonderen in de
op de diepste basis van de eigen sohepping zien, dan kan het niet
persoon zelf voert steeds verder anders of we moeten weer eindi-
1 de doolhof
M. BEINEMA.
A. Manteau N.V. Brussel 1957.
gen zoals we al zo vaak besloten:
met onze eerbied te uiten voor de
Schepper, Die ook in het schijn
baar nietige en weerloze zo on
zegbaar veel wonderlijk schoons in
Zijn maaksel legde
FREEK VAN DER MEER.
