DE MAN
DIE MIS SCHOOT
PICASSO
Schotland zegt
„CEUD MILE FAILTE!}
PASTORAAL INTERMEZZO
VOOR U GELEZENS
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 27 JULI 195:
DIE NACHT kwam er van slapen niet veel, want het drukke
getimmer op het plein voor het hotel, en het afladen i
•tapels balken en planken van aan en af rijdende auto'6, hield
me bijna aan één stuk wakker, maar toen ik de volgende mor-
komen. Dronken kerels mis
schien, die herrie maken en rare
dingen zeggen, en zo. „Is die tent
van uw vader?" informeerde ik.
„Nee", zei ze, „van een kermis-
klant. Ik heb hem gepacht, omdat
gcu ua ccu korte indommeling van slechts een enkel uur ont- ik in zpijn vacantie met iets
waakte, waren de tenten opgezet en kwamen de eerste bezoekers
van de driedaagse paardenmarkt al naar het feestterrein. „U hebben
moet gaan kijken voordat u verder rijdt," zei de hotelier. „De
beste paarden uit de hele omtrek worden hier tentoongesteld,
echte stamboekpaarden, die tot in Amerika een goede naam
hebben," en met trots liet hij er op volgen: „U weet het mis-
gineels geld wilde verdienen,
ben studente, maar ik moet geld
mijn studie voort te
zetten". „0", zei ik weer, en ik
legde twee kwartjes neer. Ze gaf
me de buks en een doosje met
pluimpjes. „Schiet maar eens flink
wat weg", fluisterde ze, „en u
het leert. Voor
(..HONDERDDUIZEND MAAL WELKOM!'
(Van onze Londense correspondent)
O die Schotten! Ze vertellen u, als ge in hun midden vertoeft, de hei
lijkste verhalen en moppen over zichzelf, hun spreekwoordelijke zi
nigheid, hun onderlinge naijver en al de andere slechte eigenschappj
die hun naar zij zelf zeggen— aankleven. Mag ik u er een vertell-
zij het helaas zonder al de sappig-rollende r's?
Tussen Schotlands voornaamste steden, Edinburgh en Glasgow, besta
een gezonde rivaliteit. Welnu, een inwoner van Glasgow liep eens la:
Edinburghs majestueuze Princes Street, juist toen er uit de kooi van i
passerende circuskaravaan een leeuw met woedend gebrul ontsnapte. Ij
een oogwenk was de straat verlaten. Alleen de man uit Glasgow bleu
over en slaagde er in na harde strijd de leeuw in zijn kooi terug te dri_—- -m
ven. De volgende morgen meldden de Edinburghse bladen met grote koal^ f
pen: „Man Uit Glasgow Valt Weerloos Dier Op Straat Aan!"
schien niet, maar wij zijn beroemd in de hele wereld om onze morgenavond bent u een volleerd
paarden. Waagt
haalt u dat makkelijk in."
En zo liep ik 's morgens
kwartiertje aan, met uw auto
Ik legde twee kwartjes
mijn doen al vroeg langs de zwaar- laadie de ;uks. Voorzichtig e
haalde ik de trekker
„Het gaat al stukken beter dan
vanmorgen", zei het meisje en-
paarden, die ik ooit had ge
zien. glanzende paarden met strik
jes in de staarten en vlechtjes in ICUU11U1
de manen. En ik moest de hote- tbouaiastr
lier gelijk geven: nog nooit had ik
zulke dieren gezien. Toen ik de laadde
markt verliet, passeerde ik het zichtig bracht ik de loop van de
terrein, waarop de tenten waren buks omhoog tot ik de zwarte stip
verrezen, die de paardenmarkt ?p kaart in de korrel had en
voor de bezoeker, aantrekkelijk <ruk.L
moesten maken. Tenten met zuur- ^en H Wat jamm
«tokken en toverballen, met koffie. ,.het ,i„,
broodjes en warme worstjes, met Maar
prijstrekken en met prijsschieten.
Voor de tent met prijsschieters
drie schoten yoor twee kwartjes
stond een meisje, een aardig meis
je, zag ik met een oogopslag.
nergens te i
schutter, let op mijn woorden". En
daar ging 'het weer. Schot mis,
schot mis, schotmis. „Ik
begrijp er niets van", zei ik mis
troostig. „Hoe komt het toch, dat
ik niets kan raken!". Ze kwam
naast me staan en drukte de buks
schouder.
Ik knik
te. „Kijk", zei ze, „nu moet u
richten op een denkbeeldige stip.
die ongeveer twee vingers breedte
onder de zwarte stip ligt. en dan
afdrukken". Ik deed wat ze zei en
drukte af, en ik gaf een schreeuw
van blijdschap. Het pluimpje zat
in de kaart, weliswaar helemaal
rechts boven, maar toch in de
kaart. „Ik dank
De icat droefgeestige muziek der doedelzakken vormt het nationa
luid der Schotten. Hier marcheert in het prachtige Schotse unifoi
„Bagpipe Band" van de Edinburghse politie.
CERAMIEK IN MUSEUM BOYMANS
neemt de wereld bij de neus
zuchtte het structie", zei ik hoopvol, „het be
ging net zo goed.
ik, dacht ik z immig,
pje te zien
„Jammer",
ÜLOND. hoog blond en met blau
D we ogen. Een Jaar of vijfentwin
tig. schatte ik. Toen ik in de rich- e<
ting van haar tent liep, haalde zij 1:
al een geweer uit een rek. een s
soort windbuks, die
ze laadde en mij
toestak. „Toe me
neer", zei ze. „U
bent mijn eerste
klant, u brengt me
geluk, dat weet ik.
probeert u eens die
pop te schieten, of
die pot met zuur-
Ik onderbrak
hebben, of die fles zuurtjes, of
kan me niet schelen wat, ir
raak zal-d-ie zijn en ik schoot. Ik
wist al, dat het opnieuw verkeerd
de hele tent niet.
- bet meisje, toen
onder, dacht het doosje leeg was, „jammer".
P „Ja", zei ik „erg jammer, maar
1 niets aan te doen." Ik legde een
bankbiljet van tien gulden neer.
„Hier", zei ik, „voor uw studie,
1 keertje?" vroeg het meisje,
knikte Het werden drie mis-
rs. Ik 1'ie twee kwartjes neer.
Nog had u met mogen doen",
Dat
m fcoz t vmm
POOS,
H. J. WAALWIJK
schiettent. Aan al mijn missers er.
dat ze de tien gulden niet had wil
len aannemen. Ze vindt me na
tuurlijk een vervelende kwast,
dacht ik. Ze vindt
I «iw—natuurlijk
haar met dC opmerking dat Ik Etï. "««W'. onhandig.omdat ik,
«een tijd had en helemaal niet nu.-era.Tweakwartje. Driemi.,
kon schieten, omdat ik nog nooit sers. Om mij hadden zich \at ïon-
geschoten had. maar ze lachte al S«» V~wF«m hlVrds? Vis
mijn bezwaren weg en voor ik het Ik^?pP P^n^* hw
u-j ii« htiirc al in miin ..epen. Ik deed 01 ik hen n.._t hoor-
handen en atond li voor da "ent he Twee k -artjea. Schot „mi.;;,
met de buks in de aanslag, zoals schot -mls schot -mis
dat, geloof ik, heet, en richtte ik Twee kwartjes. Schot „mis",
op een zwarte stip in het midden schot „mis", schot „mis".
1 kaart waarin cirkels wa- jk kreeg het warm en ik transpi
reerde. *Nog één keer, dacht "ik.
was mis, hele- nog één keer, en als het dan
ongelukkige buks
een prijs kan schieten. Ik zuchtte
en staarde door het raam van mijn
kamer in de richting van het feest
terrein. waarop de schiettent
stond en een blond meisje met
blauwe ogen geld verdiende om
haar studie te kunnen voortzetten.
Nog n
ik. Ze
had gewacht. De buks lag klaar,
geladen. „Neg maar eens?", lach
te ze. „vooruit, u heeft nog een
paar
ren getrokken.
Het eerste schot
maal mis. Van het pluimpje was rammel ik die hele
geen spoor meer te vinden. En ik elkaar. Twee kwartjes Schot
ergerde me erover, dat ik zo'n fi- „mis", schot „mis", schot
guur had geslagen en ik was boos „mis". Ik legde de buks neer en
op het meisje, omdat ze me had haalde diep adem. Toen keek ik
gedwongen te doen, wat ik niet het. meisje aan. Het was alsof ze
wilde doen. en ik legde de buks huilde. Ik draaide me om en liep
neer. en wilde nors doorlopen. W3g. A:hter mij hief de jeugd een
Maar het meisje zei: „Zo'n eer- spreekkoor aan. Ha - ha - ha
ste schot is altijd mis, weet u wel, daar - gaat - de - man - die - mis-
dat komt omdat u het geweer schiet,
niet kent. en nog moet inschie
ten, maar het tweede schot zal wel
beter gaan. en per slot: u heeft f)M negen -
drie pluimpjes." Ze laadde de buks stond ik by de schiettent,
opnieuw en voor de tweede maal legde f.vee kwartjes neer Ik Kreeg die voort te zetten. Ze knikte al-
richtte ik op de zwarte stip. Maar de buks en de drie pluimpjes. vr,ec"v"on - *ai
ook het tweede schot was mis. ..Wat ik zc
Het pluimpje vonden we na lang het meisje
zoeken terug in de houten zijkant eerste
van de tent. „Ziet
ïk legde de buks neer. „Dit is het
einde", zei ik, „ik leer het nooit.
Ik had niet naar u moeten luis
teren." Het meisje zweeg. „Ik
heb me belachelijk gemaakt", ver
volgde ik, „u zzl altijd aan me
blijven denken als de man, die
olgende dag misschoot. Ik hoop, dat u ge
noeg verdiend hebt
die voort te zetten."
leen. „Misschien", zei ik, „dat ik
zei volgend jaar terugkom om nog
eens mijn geluk te proberen.
Adieu," zei ik. „het gaat u goed."
.1 bewonder'
'ertrouwelijk. toen de
„j" wilde met alle geweld, dat niet boos, u scheidt
ik zou schieten, maar ik breng er uit. u zet door. Dat vind ik
niets van terecht." „Nog één fta';
keer." antwoordde ze. Wat ik ver- nogal dom. „Ja vervolgde
wachtte, gebeurde ook. Het derde ,.u laat u niet kennen. Veel rr
pluimpje kwam niet in de kaart, nen zouden er al lang de brui
„Hier heeft u uw twee kwartjes." hebben gegeven en de tent in
zei ik boos tegen het meisje, „ge- kaar hebben geslagen, u niet.
luk er mee." „Het spijt me erg," komt terug en u begin*, opn -u'
antwoordde ze. en uit de klank Ik keek haar aan. 'n Aardij
van haar stem hoorde ik, dat ze zicht j'
meende, wat ze zei. „Het spijt
is. dat u volhoudt. U wordt Ik stak mijn hand uit.
deed alsof ze niets zag. Ze kwam
dicht naast me staan. „Weet u ze-
„O", antwoordde ik ker, dat u heeft mis geschoten?"
zei ze. „Hoe bedoelt u?" vroeg ik
verbaasd. Ze zei: „Weet u zeker,
dat u niets geraakt hebt in die
drie dagen?" Ik zei: „U bedoelt,
of eh dat u.. „Ja", zei ze
en ze sloeg de ogen neer. „dat be
doel ik." Het was alsof mijn hart
oversloeg. „Alle mensen," zei ik,
jij eh." „Niet te
l_. dacht ik.
die tent helemaal alleen té drij-
ven- Ik dacht: toch gevaarlijk, veel praten," hoorde ik haar nog
'ènd*ê!"'zou° het^wellicht beter want je weet nooit wat voor kerels zeggen, en toen zoende ik haar.
Ik keek haar aan. „Oefe-
lllllll lllllll lllllll nilllllH lllllllll llllllll IIIIIIM illllll IIIIIIK lllll llllllll
TNE grote Picasso zijn naam zal
wel by alle lezers bekend zUn
heeft op 27 juli 1947 'de cera
miek ondekt. Dt wil zeggen: wist
natuurlijk wel van het bestaan van
de ceramiek af, maar hij had het
zelf nog nooit aangewend. Kind
van Malaga, dat beroemd Is om
zijn glanzend aardewerk, had hij
toch nog nimmer enige aardewerk-
Inspiratie gehad. Op genoemde da
tum begon hij in het dorpje Val-
lauris (Provence), waar'een oude
pottenbakkerstraditie leeft, zelf
met aarde en kiel te werken. Hij
grift met een mes tekeningen In
de klei, hij bedekt de „biscuit"
met paraffine, hij smelt kleine
stukjes glas op de huid van de ce
ramiek, hij gaat aarde met wa
ter aanmengen en kleuren met
metaal-oxyden, enz. enz.
Picasso had er echt plezier in,
in het pottenbakkersatelier van
zijn vriend Ramié zo wat te expe
rimenteren, zo wat te spelen met
voor hem nieuw materiaal. Hij
zocht naar heel oude inkervingen
en voorstellingen, naar kinderlij
ke mkervingen-als-een-mensenge-
zicht, naar vormen uit de Pro-
vengaalse volkskunst, plakte neu
zen op de kannen of kraste er
een tekenaar met een naaktmo
del op. Kortom, hij vermaakte er
zich mee zoals een klein kind
zich met kleurkrijtjes en stukjes
klei kan vermaken.
Zoals alle pleziertjes van Picas
so, zo werd ook dit spel ernstig
opgevat en wellicht zag Picasso er
ook wel brood in, althans reclame.
De grote sdhilder was nu ook nog
ceramicus geworden en al draai
de hij dan ook niet ene pot of
schaal zelf en zocht hij zelfs niet
eens naar nieuwe vormen, de Pi-
cassoceramiek was geboren. De
reclame volgde. Wat eigenlijk
maar spel was bij Picasso werd
tot grote kunst verheven. En als
zodanig is het nu te zien in Mu
seum Boymans te Rotterdam.
Niet minder dan 80 stuks van de
ceramiek van Picasso zijn te zien,
benevens dan nog 50 etsen en li
tho's. De ceramiek is door Picas
so zelf uitgezocht.
AT leert men er uit? Dat
Picasso de hele wereld bij de
neemt. Zelfs al kan men aan
bepaalde kleurmenging of in
bepaalde lijngeving de hand
van de meester zien, het geheel
is zo onbetekenend, zo gema
nierd, zo kwasiprimitief, zo dwaas
soms en zo vormloos, dat men
zich al rondwandelende afvraagt,
waarom overigens integere mu
seummensen zich zo om de tuin
laten leiden. Was Picasso nu nog
tot een eigen vormgeving geko
men, dan zou die tenminste nog
bewonderd kunnen worden. Nu
zijn het alleen maar kannetje uit
de volkskunst met krasjes van Pi
casso. Of bordjes met zon-gezicht-
jes er op zoals wij vroeger op de
fröbelschool tekenden.
Noch de ceramische kunst, noch
ge-
W
Uit de handen tan Picasso is dit
bord met gezicht een kunstwerk,
uit de handen van uw dochtertje
zou het slechts een grappig
kinderlijk produkt zijn.
stenaar. Maar hij moet nu beslist
stiekum in zijn vuistje lachen om
wat hij als een oppervlakkig kin
derlijk spel bedoelde, nu in de
eerbiedwaardige ruimte van Mu
seum Boymans in stille aandacht
bewonderd wordt. Het is natuur
lijk gevaarlijk dit te zeggen en
daardoor voor ondeskundig te wor
den aangezien. We trotseren het
graag, wetend dat-over 50 jaar die
zgn. deskundigen worden uitge
lachen voor hun bewondering van
dit bazargoed. Als we in een goed
kope kitch-winkel een theepot in de
vorm van een eend zien, lachen we
erom. Maar als Picasso een kruik
in de vorm van een eend maakt,
waarop dan nog twee handen zijn
aangebracht die het beest vasthou
den, dan is het plotseling een
kunstwerk. Quoüsque tandem. Pi
casso? Quoüsque tandem, Boy
mans? Ja, hoe lang nog.
CORN. B.
nen? Juffrouw, ik heb echt wel
.1 doen, dan
tent te staan," zei ik hatelijk, er
ik liep door.
dacht ik. dat je je door zo'n buks
de wet laat voorschrijven. Waarom
zou jij niet kunnen, wat een ander
wèl kan? Vooruit, probeer het nog
eens. Laat dat meisje je niet uit
lachen. Ik dacht: ze heeft natuur
lijk de rest van de dag plezier
over dat mannetje, dat er zo heer
lijk intippelde. Oefen net zo lang
tot je die hele tent hebt leegge
schoten. ik liep terug naar het ho
tel en wist niet, wat ik moest
doen. Blijf, fluisterde een stem me
in. blijf no|f een dag. Wat kan het
jou schelen, of je nu hier zit of
ergens anders. Het
lllllllll lllllllll llllllll lllllll lllllllll lllllllll llllllllll
heden waarmede het werk
van apostolaat en zending te
worstelen heeft is dat allerlei
woorden in de loop der tijden
inhoud ueranderen
kende gezichten.
Aan de andere kant van de
kloof woont echter een wereld,
die geen van deze woorden
allemaal
hetzelfde. Overal bomen en huizen
en mensen. En alle bomen lijken -
op elkaar en alle mensen ook.
Blijf net zo lang :ot dat meisje
vraagt of je asjeblieft wilt weg-
gaan. Ik wikte en woog, maar
toen ik het hotel binnenging wist
ik.dat ik zou blijven. Ik zei tegen 4
de hotelier, dat ik van plan was
veranderd en dat ik graag nog een 1!
nacht van zijn kamer gebruik wil
de maken. Zo hij daarover ook
verbaasd mocht zijn. liet hij het
door geen enkele opmerking of
door geen enkel gebaar blijlcen.
„Goed. meneer." zei hij. „u 'ooft
want de kamer is nog niet ver
huurd." Na de lunch ging ik weer
naar de schiettent. Het was er
druk. Mannen en jongens verdron-
f;en zich om een schutter, die zij
uidkeels aanmoedigden en die. te
oordelen naar het gejuich dat eens
klaps opsteeg, een goed schot had
gelost. En dat had hij ook. Met
de pop in de armen geklemd en
omstuwd door zijn kameraden,
verliet hij de tent. En ik voelde,
dat ik jaloers was.
rEN zag het meisje mij. Lachend
liep xe op me toe. „Ziet u wel",
riep ze. „dat u mij geluk heef.
aangebracht. Het is vanmorgen
erg druk geweest. Ik heb al veel
verdiend." Ik deed. alsof k haar
niet hoorde. „Geeft u mij de buks
en drie pluimpjes", zei ik koel. Ze
keek me verbaasd aan. „Astu-
blieft", antwoordde ze onthutst.
ieder* inhoud totaal verltaztn k""' d'!' vmorittt
We kenr.ee dol „erachjinael "°S Jf5', SjebtTaifct er don
uil ons gewone dujelijks toch h«' n"dere b,J
lenrn. Wanneer tk het uroordje df"k'- Om tets te noemen: de
'bon' neeraehrijf. denken jon- wereld befigt wel degeh,k
(jere mensen vandaag daarbij woordje 'geloof. Moor
«Heen nog aan 'n eaasobon uit
'n urinkeL Maar oudereu. die T rv o d. kerk d™ït het
.-eer bewust d. oorbaren k"k..T uft 1 „oor de
hebben meegemaakt, denken zekerheid n
aan diatributie en oan olie wereld louter oneekerhe.d. De
narigheid daarmee verbonden, kerk belijdt:
Op deze manier veranderen 'Ik geloof in
echter niet alleen de woorden God' en
uit de dagelijkse omgangstaal daarmede
van inhoud en betekenis: óók spreekt zij van
de woorden welke de verkon- de iaatste
dijjino benut elüten af urordeu „astiohed„.
allengs minder duidelijk be- wereld
grepen, worden onverstaan- ue we
baar.
VOLKSWIJK
zegt: 'Ik geloof dat het zus
0f zo is' en daarmede
Dat ia een heel moeilijk seeft ae uitins oan een „ol-
„erachünael, dat de urereld ledise onuaathe.d. toont je
alshetware in tweeën splitst. ™oet de dingen met geloven.
Immers aan de ene kant van maar je moet ze kennen en
de kloof staat de kerk en zij weten
heeft haar eigen taal. Zij ge-
bruikt woorden als 'zonde en fWEE taalgebieden dus
genade', 'vergeving en ver- gescheiden door een on-
zoening', 'rechtvaardigma- overbrugbare afgrond. En dat
king en heerlijkmaking', zou nog wel te harden zijn.
'liefde, geloof en hoop' indien deze taalgebieden niets
en z\j wéét wat ze met met elkander te maken hadden,
deze woorden bedoelt. Deze We hebben er immers ook geen
woorden vertolken duistere of last van dat de taal van de
glanzende geheimen voor haar. middenstand in alles verschilt
Ze roepen hele gedachten- van de taal der onderwereld!
reeksen op. Ze ontroeren ons Nette mensen plegen met boe
ven en inbrekers zelden te con
verseren. Wat doet het er dus
toe dat een geldstuk en een po
litieagent, een inbraak en een
brandkast, en duizend andere
dingen méér door beide volks
groepen anders genoemd wor
den? Maar de kerk heeft tot
taak met de wereld in contact
te treden. De kerk moet het
evangelie verkondigen. De
slaven van de grote Koning"
om nóg eens terug te grij
pen op de gelijkenis van het
Koninklijk Bruiloftsmaal uit
Mattheus 22! hebben de uit
nodiging tot het feest ver
staanbaar over te brengen. En
juist hier treedt de kortslui
ting op. Want
de slaven
spreken nog
al eens 's Ko
ning s taal,
terwijl de ge
nodigden hun
eigen taal
spreken
In Bossy bleek dat men met
dit verschijnsel over de hele
wereld worstelt. Een Duits af
gevaardigdeKlaus von Bis
marck vertelde van een
heel eenvoudig denkspelletje,
dat iedereen kan overtuigen
van deze moeilijkheden. Hij
zei: „we zijn thuis gewend een
of ander woord te noemen en
dan op te schrijven wat we
erbij denken. Als we dat ge
daan hebben, vergelijken we
onze notities en dan blijkt al
dat mannen en vrouwen, jon
geren en ouderen bi} de ge
woonste woorden aan andere
dingen denken!" Hoeveel te
meer gebeurt.dat als men met
de klanken van het Evangelie
in de wereld treedt. Neem een
zo centrale tekst als Johannes
3 vers 16: „Alzo lief heeft God
de wereld gehad dat Hij Zijn
eniggeboren Zoon gegeven
heeft, opdat een ieder, die in
Hem gelooft, niet verloren ga.
maar eeuwig leven hebbe!"
Binnen de wanden der kerk
heeft dit woord een verrukke
lijke klank. Ieder woord is
geladen en van wezenlijke be
tekenis: „lief", ..God", „we
reld" het houdt niet op.
Maar buiten de kerkmuren
zegt deze zelfde tekst niets
meer. De mensen luisteren er
verveeld en onwennig naar.
Begrijp me goedniet omdat
ze dit alles afwijzen! Maar
omdat ze deze woorden niet
verstaan!!
Onder die omstandigheden
rest de kerk maar één moge
lijkheid: net zolang te spreken
totdat ze ergens een woord
vindt, dat én in de kerk èn
buiten de kerk nog dezelfde
betekenis heeft. Dat zal in een
tekst als de bovenstaande mo
gelijk alleen het woord „ver
loren" zijn. Kerk en wereld
hebben daarbij dan nog éérst
hun eigen gedachten. Maar
een gesprek kan nu ontstaan.
En een gesprek biedt de rijk
ste mogelijkheden. Al heb ik
daarmee dan tussen haakjes
ook gezegd dat de oudere be
naderingsmethoden der kerk
van preek, toespraak en
massameeting thans' ver
vangen zijn door het veel be-
slotener gesprek.
WIJK'PREDIKANT.
U hebt het al begrepen: ik wil brieken, die werk verschaffen
u in de juiste stemming brengen 40.000 man personeel. En 'n
om u aan te sporen dit verhaal jaar tijds^ zijn
over Schotland uit te lezen. Mi:
schien bent u juist terug va
vacantie op Scheveningen, of hebt zij de activiteiten
u zich gekoesterd in de Medittera- tish Council",
ne zon. Misschien ook hebt u uw
plannen nog niet gemaakt, en als
dat zo is. hè toe! laat dan eens
;edachten uitgaan naar Schot-
om het monster op te
gf i. En wie weet krijgen
door bijna 300 Schotten toch gelijk, want
Natuurschoon
Maar genoeg over de industrie.
U gaat tenslotte niet i
meter diep
onderaards in verbinding te staa
met de vrije zee.
Geen vergunnin
land6'
Toegegeven: u kunt niet in een
steekt r
Harwich of Dover-
TT 1 A en t!'Sh^anr m nel ■Druse uevieieiuaotju
Engeland in Schotland^ te^belam hebben ^stort. De Schotse natuur
Schotland om daar fa- zodat alle r.r
brieken te bezichtigen. Volg liever per auto te bereiken valipl
het voorbeeld van de duizenden Overal vindt men kampeerpla^
ise tounsten. die vorig sen en ~WÊÊStÊÊÊ
half miljoen pond ster- nodig,
het Britse deviezenlaatje
punten gemakl
i heeft geen vergunni
woord overweldigend.
Tot diep in de zomer kan men op
verscheidene berghellingen skiën.
"r2f4 Vissen op zalm en forellen kan
men in honderden woestbruisende 0
7, j 'n "aV stromen en stroompjes en in de de beste orkesten ter wereld,
telijk-gemeend „Ceud Mile Fail- tientallen „lochs" die Schotland voeringen door de beste toneel-
te!" (100.000 maal welkom) be- t heerlijk opl
Edinburgh. Dan liggen de Low
lands en de Highlands, de firths
en de lochs voor u open. en ge zijt
zeker van overal met een har-
18 augustus tot 7 septemb» Be
gehouden wordt. Concerten doKtdc 0
groet te worden.
M ulti-miljonai r
By uw wandeling door Edinburgh
hebt ge grote kans een van
Schotlands vermaardste figuren
Ge kunt er heerlijk op
zeilen, en als ge de lochs
ander gezichstpunt wilt z
staan er voor een luttel bedrag
sterke Schotse ponies voor u
klaar: verrukkelijk is het op een
pony door de bergen te trekken.
op' H
warte
haar
•Eter i
indalen
te ontmoeten: Roy Thomson, sinds j Loch Ness loopt ge kans het
enkele jaren eigenaar van „The hprf1(.htp ..monster van Loch
jaren eigenaL-
Scotsman", een dagblad dat sinds
136 jaar Schotlands journalistieke
trots en glorie is, èn voor 90 pet.
eigenaar van Schotlands commer
ciële televisie, die op 31 augus
tus a.s. haar uitzendingen *--
ginnen.
balletgezelschappen, kamermu;
- uitvoeringen, opera's en niet
i, dan vergeten de imponerende „Ei
-burgh Military Tattoo" zijn ei
kust en te keur voor de kunstmPw^
naar, drie weken lang. Honder{lodder
duizenden bezoekers trekt dejm de b
tocht langs het 22 mijl schone stad in die tijd.
jjasturoij
En benauwt u de drukte, d4j,jider,
op korte afstand de ee'jjeyer
beruchte „monster van Loch
Ness" te ontwaren. Want waag het
niet tegenover een Schot het be- zaamheid der bergen, met hl
:al be-
Het merkwaardige van Roy
Thomson is, dat hij, behalve rijk,
geniaal en joviaal, ook nog Cana
dees is, en juist dat laatste heb
ben de Schotten hem slechts moel-
Schotse haqden! Nu zouden de
schreeuwerige Amerikaanse kop
pen zich over. Schotland uitstor
ten! Maar er gebeurde niets. „The
Scotsman" bleef zichzelf gelijk,
tot op een goede dag het onge
looflijke bewaarheid werd: de
advertenties waren van de voor
pagina verdwenen, om plaats te
maken voor het voornaamste
nieuws. Honderdzesendertig jaar
lang had „The Scotsman", zoals
het een goed Brits blad betaamt,
de voorpagina aan advertenties
gewijd. Doch nadat de „Man
chester Guardian" er een paar
jaar geleden toe was overgegaan
de voorpagina aan nieuws te be-
deftige, onverstoorbare „Times'
èn „The Scotsman", die de door
de tijd geheiligde traditie hoog
hielden.
het monster in twijfel
te trekken. Tot diep in zijn oprech
te Schotse ziel is hij er van over
tuigd, dat het monster bestaat,
omdat het door te velen is gezien.
Het moge toevallig zijn dat ge
nooit iemand ontmoet die het
monster zélf gezien heeft (altijd
is het „m'n buurman" of ,,m'n
broer"), maar het zegt in elk ge
val veel dat er in augustus met
onderwater televisie-apparatuur
een poging ondernomen zal wor-
rotsen en wilde schoonheid, ^even-
rust van hun windstille lochL naam
met langs de Westkust de hoi»
derden hoogbebergde eilandet.
die stuk voor stuk juuieeUj^^^
van landschapschoon zijn.
als ge dan teruggaat naar
land, zal men u vragen: „W^den i
ee not coom back again?''
,Aa!" zal u niet moeilijk vai
len
bed me
Introductie. Uitgave van het De vronw in onze moderif r°eib'
Introductie. Uitgave
Centraal Sociaal Werkgevers
Verbond Kneuterdijk 8 's Gra-
venhage.
In het kader van de door het
Centraal Sociaal Werkgevers Ver- bij de Wereld-Bibliotheek
bond verrichte werkzaamhedenHM|MMWHMnH|
ter bevordering vgn de goede ver-
"n houdingen in de onderneming heeft worden. De ontwikkeling
J;i_boekje uitgegeven,
vraagstuk van de
introductie van nieuw personeel in
Steeds meer
M. Franken-\—
Wereld-Bibliotheek Amsterdafdai
Antwe/pen. j)
Evenals zo vele publicaties. dj!kk "n
- ;ek verschi
kan ook deze een waardevol JJd^g
roeging aan de serie genoen r jn aE
pisweg
de onderneming.
Men voorspelde de ondergang de
van „The Scotsman", want dèt
namen de Schotten niet. Maar nu,
drie maandan nadat de revolutie
gint het besef baan te breken, dat aandacht wordt besteed aan de or.brt
erknemer geen verlengstuk
de machine is en tegelijk
heeft men er begrip voor gekre- schouwelijke opvattingen
gen. dat een prettige sfeer de po- positie^^HÉHM|
niet cén abonné verloren. Ja,
hebben er zelfs een paar duizend
bijgekregen!"
feit "werd, kan"Roy Thomson ductiviteit ten goede komt. En
trots zeggen: „We hebben daarom is men het belang
i- tintroductie gaan zien: de ii
van het werk bij de nieuweling
de inleiding van de nieuweling
het werk. Het boekje bespreekt de
wat een goed introductieprogram- vrc
ma is. stelt ook de sociale voor- de
de orde en gaat in
op onderwerpen zoals veiligheid en
hygiëne, opleiding en promotiekan
sen. Tot slot wordt nog de samen
stelling
wikkeling in de laatste twee et
Ook de diverse levensb mgalo,
1 letters
krugen n !a]gré
Geliefd
Zo gehaat als Roy Thomson flP
het begin was. zo geliefd is hij
nu. Want hij is den Schotten een on onde™«
Schot geworden en noemt zich nu
„ex-Canadees". Door een typeren
de geste heeft hij de waardering
der Edinburehers «ewonnen: hii boek'e ""A" de '""P'
aandacht: met name de prSn
testants-christelijkè, rooms-kath1
de inleiding lieke en socialistische opvattii
gen. Behalve aan de positie vand
vrouw iïi het algemeen worden oa
fzonderlijke posities van (Het is
vrouw bezien, zoals de alleenstaak
de vrouw, de vrouw in_ het opej]
bare leven, de
en de arbeid
De schryfster
der Edinburghers gewonnen: hij
kocht een Daimler van 1939, om
dat hij vond dat deze statige sé
dan beter bij Edinburgh paste
dan een glanzende Amerikaanse
Kranten en radio- en televisie
stations kopen is zijn ontspanning.
Toen ik hem vroeg wat hem toch len
Groot woordenboek der f
Vrouwenraad,
naai Archief 1
weging en va
Christelijk-Historische
groepen.
i deze docume?
.venemancipatr
de National
het Internat*. -
de VrouwenbP^
Bij de verschijning
_i dit ongeëvenaarde
kranten te woordenboek kon mén niet anders
bewoog steeds i
hij
„Ik hou er van kran
ten te kopen!" op een toon alsof
't om postzegels van een dubbel
tje ging. Toch heeft hij voor
„The Scotsman" 1 miljoen neer
geteld, waarmee hij het aantal in
zijn bezit zijnde kranten op 21 psychologen, chemici
bracht, want hij is reeds eigenaar mag ontbreken. Men Staat
eger
en IV zijn inmiddels verschenen.
Men kan slechts bewondering heb
ben voor dit meertalige woorden
boek, dat in geen boekenkast van
rtsen, dierenartsen, apothekers,
i 18 Canadese en 2 Amerikaan- baasd
se dagbladen, en bovendien is hij
de gelukkige bezitter van vijf ra
dio- en twee televisiestations in
Canada. Hij weet dus wat televi
sie is, en Schotlands commerciële
televisie is bij hem
handen.
Er is sinds de oorlog trouwens
een vrij sterke Amerikaanse-Oa-
nadese invloed in Schotland ge
komen. Van al het Amerikaanse
kapitaal, dat sinds 1945 in Britse
ondernemingen is gestoken, werd
niet minder dan 75 pet. ir
land geïnvesteerd en A
kapitaal beheerst 43 Schotse fa
de grote schat
Sociale aspecten der autom
tisering, symposion, gehoud^
ter gelegenheid van het 25-jaif
bestaan van Keeslngs Historisq
Archief. Uitgave Keesing
sterdam-Antwerpen.
In dit werkje zijn de vier i
voeringen vastgelegd, die e
tijd geleden te Amsterdam in m
,rnpK:pr^ band met het 25-jarig bestaan v
bi0lo2en Keesings Historisch Archief wen
den uitgesproken resp. door drj,
J. G. Bavinck, directeur socis
zaken van de N.V. Philips, ir.
Ginneken, docent
•oorden, afkortingen, encyclopedi-
het bevat. Dit woordenboek zal btl*. Prol. dr. B C J. L evi
het bevat. Dit woordenboek zal
voor de gebruiker een steeds kost-
vertrouwde baarder bezit worden.
De aangekondigde' literatuurlijst
zal spoedig kosteloos volgen even- ip' „an TH te"hpi
als bS. eerate „„„element, dat ^tUdfn
goed. directeur van het N<
lands Paedagogisch Instituut
het bedrijfsleven en prof. dr.
Oberman, buitengewi
NedtJr;-
tuut vo^"1"!
dr. ir. ftond
als het eerste supplement, dat nog
door cumulatieve supplementen
zal worden aangevuld. De boeken
zijn technisöh fraai verzorgd.
sieraad vormen
het symposion reeds c
den uitkomen, gaat het hier
zeer waardevolle uiteenzetting»
over de automatisering,
werp, dat in de nabije toekoi
nog zeer veel aandacht zal vragel
Door deze uitgave zal genoernf
symposion, dat werd voorgez*
door minister J. G. Suurhoff,
van belang kunnen zijn bij de
dere studie van het automata
ringsvraagstuk. De waarde valnthoi
het werkje is nog vergroot doo
toevoeging van de volledige di I
cussies naar aanleiding van de roaai.
devoeringen en een uitvoerige litgtelier
ratuurlijst. eeldh
s Het Spectrum, Utrecht.
Verhalen over de zee blijven orfcërk
altijd boeien en daarom is het ee£erste
goede gedachte geweest van de ui e(jer£
gevers van de Prisma-serie ee
de Prisma-s
bundel verhalen het licht te doejj^Jf^
zien als nu voor ons ligt. De Am^0.
rikaanse Baldwin, die zelf enig |e]j;k
jaren officier op slagschepen e
aadh
Er zijn verhalen bij, die meer da£^
een eeuw geleden zijn gebeurt
maar ook vindt men in deze bun
del voortreffelijke reportages ove ei
episoden uit de jongste wereldoor
log. Vooral ook omdat de stijl
op de man af is. zal dit boek zijl
weg wel vinden naar vele lezers^er^.
