Prachtige expositie in de
Leidse Lakenhal
VAN MENS TOT MENS
Ook 0^,1
Tour Valkenburg besloten met
prij zen-feestavond
van het draaiboek
v.v.v.
NIEUWE LEÏDSCHE COURANT
ZATERDAG 20 JULI 1957
Tijdgenoten van Ver ster
TTET IS DIT JAAR 30 jaar geleden, dat de Leidse schilder Floris Verster
J--1 op Groenoord een droevig einde vond, en op 12 september is het
eeuw* geleden, dat Breitner te Rotterdam geboren werd. Deze twee feiten
zijn aanleiding geweest tot het organiseren van een grootscheepse tentoon
stelling in ons stedelijk museum de Lakenhal een expositie, waarop geen
werk van Verster zelf figureert; Breitner echter met 33 werken is ver
tegenwoordigd. De gehele collectie is een indrukwekkende vertegenwoordi
ging van de schilderkunstige idealen van Versters tijd. Met vele van de
hier in hun werk aanwezige kunstenaars was Verster bovendien verbonden,
terwijl hij onder hen een toch geheel eigen plaats innam. Terecht heeft
directeur Van Wessem dit decor rond Versters kunstenaarsloopbaan op
nieuw opgetrokken. Het is trouwens méér dan een decor geworden: de
representatie van een voorbije, maar voor de kunst grote tijd.
als men „deftig" was met de hele
familie vakantie ging houden in een
rustig pension buiten, alwaar men zich
vermaakte met wandelen en theedrinken
in prieeltjes. Op het strand verwijlde
men ten minste als men modern wilde
heten in een badpak, dat meer weg
die tijd en ook de kinderen hadden vaak
iets pathetisch en slcht was men al
leen stiekem.
Dat tijdsbeeld wordt levend bijvoor
beeld bij Arntzenius. die er toch ook
weer zó los van stond, dat hij zijn tijd
genoten een beetle in de maling kon
nemen. Ietwat pathetisch maar char
mante en zeer persoonlijke vrouwepor
tretten vinden we bij Jan Veth (206),
Breitner (40) en Isaac Israëls (83) bij
voorbeeld. Van de kinderportretten noe
men we een onbevangen portret van
Bart Kortellng (115) en twee verstilde
kinderportretjes van Willem Tholen (173
en 174), waarvan dat van Paultje Arnt
zenius wel het mooiste is.
De grootste figuur van deze expositie
is ongetwijfeld Breitner. de reus, die
vrijgevochten en eigenmachtig maar zui
ver de visie van zijn generatie vertolkte.
Het tijdperk van 1880 tot laten we
zeggen 1925 is echter overmatig rijk
geweest aan grote kunstenaars: de
lenten lagen bij wijze van sproken
het grijpen. Breitners glans heeft
wat in de schaduw gelaten, zelfs Toorop
in zijn jonge tijd en Isaac Israëls
nog steeds geen levensbeschrijver heeft
gevonden.
De tentoonstelling in de Lakenhal i:
ondanks de grote hoeveelheid geëxpo
seerde werken (244!) niet volledig. Zoals
de directeur, de heer Van Wessen
zijn voorwoord op de catalogus zegt: ,.De
theoretische mogelijkheden worden be
perkt door de aard der verzamelingen,
waaruit men kiest, de bereidwilligheid
van de bruikleengevers en het praktische
feit, dat men pas een juist overzicht
■ijn keuze heeft, nadat deze gemaakt
Alphabetisch omvat de tentoonstelling
Werken van: Johannes Akkeringa, Floi
Arntzenius, George Breitner, Hendrik
Haverman, Cornelis 't Hooft, Isaac Is
raëls, Eduard Karsen, Antoon der Kin
deren, Willem van Konijnenburg, Bartus
Korteling, Jacob van Looy, Marius van
der Maarel, Piet Meiners, Menso Kamer-
lingh Onnes, Suze Robertson, Willem
Tholen, Jan Toorop, Maurits van der
Valk, Jan Veth, Herman van der Weele,
Willem Wifcsen en Willem de Zwart. De
collectie werd grotendeels uit particu
liere verzamelingen samengesteld.
Romantisch en modern
Omstreeks 1880 was de Haagse school,
de kunst van de Haagse impressionisten,
van een Mauve, van de Marissen, stem
mig en fijn, de kunst bij uitnemendheid.
De Amsterdamse impressionisten vorm
den deze stijl om tot een robuster rich
ting. En al mag men niet zeggen, dat
deze tentoonstelling er een is van de
Amsterdamse school, zij draagt er wel
het stempel van, daarbij enerzijds her
innerend aan de voorafgaande periode(n),
anderzijds preludiërend op de komst van
moderner richtingen. Dat maakt een
wandeling door de tentoonstellingszalen
van de Lakenhal to bijzonder interessant.
Interessant is ook het tijdsbeeld, dat
hier gegeven wordt: de tijdvan rijtui
gen en paarden, van omslachtig maar
elegant geklede dames en een apart
soort dienstboden, dat thans voorgoed
verdwenen is. Het is de tijd, waarin men
TH. VAN DER HEIJDEN
Dodelijk ongeluk op
Stationsweg
Toen gistermiddag de 33-jarige mej.
C. M. Caspers, verpleegster van het aca
demisch ziekenhuis te Leiden, ter hoogte
van het gebouw van de Kamer van Koop
handel met een fiets aan de hand de rij
weg opliep, werd zij aangereden door een
uit de richting stad komende vrachtauto.
De chauffeur remde, maar de wagen gleed
door en ramde een geparkeerde auto,
waarbij mej. Caspers bekneld raakte. Bij
aankomst in het academisch ziekenhuis
bleek de verpleegster reeds te zijn over-
AGENDA VOOR LEIDEN
Maandag
Pieterskerk, 8.30 uur: orgelconcert
Adrie Fonteijn (Voorburg).
Oegstgeest: Zijzaal Willem de
Zwijgerkerk, 8 uur: bijeenkomst Baptis
ten Gemeente Leiden, onderwerp: „Jezus
verandert niet".
Tentoonstellingen
Rijksmuseum voor volkenkunde, tot 1
oktober- tentoonstelling „Mens in minia
tuur. De wereld van het poppenspel"
Hortus Botanicus, tot 28 juli: aquaria-
en terrariatentoonstelling Aqua Hortus
Van der Werfpark, tot 14 augustus: ten
toonstelling Romantiek en Bloemen.
Rijksmuseum voor Volkenkunde, 10 tot
5 uur: tentoonstelling Japanse prenten,
tot 1 oktober.
Een dokter t nodig?
De zondagsdienst der huisartsen wordt
waargenomen door de dokters Lange-
zaal, Mastenbroek, Pleiter, Verbrugge en
Verhoef.
Welke apotheek
Zaterdag zijn 's middags, 's avonds en
"s nachbs geopend voor het klaarmaken
van epoedrecepten apotheek Kok, Rapen
burg 9, tel. 24807, en apotheek Oegstgeest,
Wil-helminapark 8, Oegstgeest, tel. 26274.
Zondag is van 's morgens acht uur tot
's avonds twaalf uur alleen apotheek Kok
geopend.
Portretkunst
Portretteren konden deze schilders
trouwens uitstekend. De impressie was
er heus niet één van louter de buiten
kant. zoals nog maar al te vaak veron
dersteld wordt. Deze impressionisten za
gen behalve de schilderachtige bijzonder-,
heden ook de kenmerkende in hun mo
dellen en zij voelden op bijna geraffi
neerde wijze de sfeer aan. die om een
bepaalde persoon hing. Dit alles wisten
zij dan bovendien met uitstekend vak
manschap weer te geven. Van veel, wat
tegenwoordig als portretkunst aan de
wordt gebracht, kan men dat niet
Collecte voor Leids
diaconessenhuis
In de week van 22 tot en met 27 juli
wordt in Leiden de jaarlijkse collecte
gehouden voor de bouw van het dia
conessenhuis aan de Houtlaan. Het
actiecomité heeft ons verzocht, een
dringend beroep te doen op de bur
gerij, deze collecte tot een groot suc
ces te maken.
De wel zeer noodzakelijke bouw
van dit huis is mede afhankelijk van
de omvang van de particuliere steun;
die niet op het vereiste növeau, dan
kan geen financiële hulp van de offi
ciële instanties worden verwacht.
Mep geve daarom zoveel men kanl
Opdat onze zieken zo goed mogelijk
geholpen en verzorgid kunnen wor
den in eigen huis.
zeggen. Ga bijvoorbeeld maar eens staan
voor dat portret van prof. Aug. Alli
in 1907 geschilderd door Jan Veth. Dat
is geen schema van een persoon, waarop
kunstzinnige kleurencombinaties zijn ge
probeerd, nee. dat is de man zelf, zoals
hij ongetwijfeld in de herinnering var
velen is blijven leven. En dat mag men
toch wel een eerste eis van een portret
Residu
Het is natuurlijk ondoenlijk alle schil
derijen, aquarellen, pastels en tekenin
gen van deze expositie te hehandelen, j«
zelfs om over alle exooserende kunste
naars iets te zeggen. Wat u er, behalvi
de beroemde paarden en stadsgezichten
van Breitner kunt zien. varieert var
romantische en schilderachtige tot hi
aanleg moderne, ook qua techniek,
dat u er ook naar het expressionisme
neigende portretten kunt tegenkoi
(154 en 156 van Suze Robertson), gepoin
tilleerde landschappen (Toorop!) en uiterst
fors opgezette composities. Voor de
ingewijden liggen er enorme mogelijkhe
den tot het opsporen van allerlei
vloeden!!
Wat ons als residu na het bezoek
deze tentoonstelling bijbleef, was
gevoel van heimwee. Heimwee naai
stilte van deze landschappen, waarin
bezinning mogelijk was. Heimwee naai
de degelijkheid van dit vakmanschap.
Heimwee naar de veiligheid van
geconsolideerde samenleving, waari
wel de eerste trillingen werden gevoeld
van een nieuwe tijd. maar men nog niet
tot een wanhopig-worstelende n
werd samen/geschokt. Het is verkeerd bij
dit heimwee te blijven stilstaan.
het ook verkeerd is dit verleden te wil
len loochenen. Want uit dit verledei
ons heden gegroeid en zal de toeko
opbloeien, hopen we.
De tentoonstelling, die tot 23 septem
ber open blijft, werd gisteravond officieel
geopend met een ontvangst.
C. Th. Wilbert-Relsberman.
oooooooooooo
Aspirin
O O
hoort in
O O
o uw bagage
O O
o
o O
0 Gedeponeerd handelsmerk Q
oooooooooooooo
Dit is het door Isaac Israëls geschilderde portret van J. C. Altorff.
Eén der schilderijen, die op de expositie Tijdgenoten van Verster in
de Leidse Lakenhal te bezichtigen zijn.
In Den Burcht te Leiden
Behalve zij, die de wacht of andere dienst haddenwas gisteravond ieder
een, die rechtstreeks of zijdelings iets te maken had gehad met de vijfde
'lour van Valkenburg, aanwezig in de grote Burcht-zaal in Leiden, waar
met een prijsuitreiking voor en een cabaret na het slotfeest van het grote
liegkamp-wielerevenement werd gevierd. De in hoogheid gezetenen voor-
an. Kapitein ter zee-vlieger A. W. Witholt, commandant van het marine
vliegkamp, de burgemeester van Katwijk, de heer H. Duiker, de burgemees
ter van Valkenburg, de heer W. M. van der Have en de waarnemend- com
missaris van politie te Wassenaar, hoofdinspecteur C. B. M. Wolf.
Het harde rennerswerk, dat drie da
rn achtereen in Valkenburgs, Wasse-
tars en Katwijks schone dreven en
door publiek omzoomde straten In het
zweet des aanschijns (eenmaal afgewist
door zoete regen )werd nu beloond. Kolo-
•1 Witholt reikte de prijzen uit. Niet
nadat hij een paar woorden had gespro-
We zijn blij, zei de kolonel, dat we iets
>or de mensen rondom ons vliegkamp
hebben kunnen doen. Soms hebben we
net gevoel, dat we- maar als lastige men-
vorden beschouwd. Vandaar,
een na de ander kwamen ze de
toneeltrap opstommelen, de Tourwin-
i en de Tourvediezers. De strijdlus-
tigste en de grootste pechvogel, pardon,
ie kon niet aanwezig zijn wegens zijn
erblijf in het marinehospitaal te Over-
Kuypers kreeg zijn eerste prijzen, een
iets en een klok, de grote blinkende wis
selbeker en de niet minder blinkende
iets kleinere persoonlijke beker.
Zijn belagers, Aebbnhuis, Bombeek, de
vierde prijswinnaars Anink en
korp. Bos, Wornihoudt (had zijn echtge
note gestuurd), Buis, Kegge, Griep, Kruijf,
ze startten allemaal voor de kleine etappe
naar het toneel onder het applaus der
deelnemers en hun introducé'*, en ze kre
gen hun prijzen en een handdruk van de
commandant.
Bom'ocek nam de prijs voor de winnen
de ploeg, do Erobaploeg der chauffeurs
n ontvangst, majoor Eikelhof kreeg de
prijs van de grotp deelnemers van 37—
42 jaar en \an de groep 43 jaar tot pen
sioen moest de onverwoestbare majoor
Egeraat „boven" komen, met als tweede
-nan in zijn groep adjudant Stroosnijder.
Strijdlustigste renner was vliegtuigmaker
Kalkman geweest. Nog steeds in hun
fraaie oosterse gewaden uitgedost wa
ren ze er al uit geweest? stelden sergt.
Bikkers en korporaal Visser, de Betjs-
De enige officier-deelnemer meldde
zich voor zijn prijs, ltz. III Bakker en
verder kwam nog de jongste deelnemer
vliegtuigmaker Hessels, en de laatst hin-
nengekomene, vliegtuigmaker Schippers.
Hoe kwam dat? vroeg de kolonel. Schip
pers wees op zijn maag.
Ook de organisatoren beter: uiter
aard werden omhoog gehaald, de ma-
Tussen
de
bladzijden
Bij de luchtbescherming
Trianon. Deze film van het beroem
de tweetal zal hoogstwaarschijnlijk hun
laatste produkt zijn, want de dikke Oliver
Hardj», die op het witte doek altijd door
de meest wanhopige pech achtervolgd
wordt, heeft in zijn gewone leven ook
kennis gemaakt met de voor hem wel
zeer bittere werkelijkheid. Hij is enige
tijd geleden ziek geworden en men fluis
tert, dat zijn kwaal ongeneeslijk is-
Wanneer deze film dus een afscheid
betekent, dan kan men slechts zeggen,
dat het een waardig afscheid is, want de
film heeft iets diep-menselijks en be
wijst hoe ddcht de tragiek In het leven
dikwijls naast de humor ligt.
Bij het uitbreken van do oorlog snellen
Stan Laurel en Oliver Hardy het vader
land te hulp, maar het vaderland kan hen
,n geen enkel dienstvak gebruiken. Ten
slotte kunnen zij bij de luchtbescherming
komen, maar ondanks de inzet van hun
gehele persoonlijkheid wordt ook dit een
grootse mislukking. Op het moment, dat
zij voor de plaatselijke raad moeten ver
schijnen en deze hun verzoekt helm en
gasmasker weer in te fleveren, houdt de
humor voor lange tijd op en treedt een
knap-gespeelde tragiek op de voorgrond,
die getypeerd wordt door de verzuchting:
„Als wij het vaderland kunnen dienen
door het niet te dienen, dan zullen wij
dat natuurlijk doen".
Uiteindelijk worden de lachlustigen niet
teleurgesteld, want op eigen houtje gaat
het tweetal ten slotte op spionnenjacht
en het resultaat is niet gering.
(Een afscheid
Mijn hart zingt
Luxor. Even wolkeloos als de Itali
aanse hemel en vriendelijk als de zuide
lijke zon. zo zorgeloos en vrolijk zijn de
mensen in de film Mijn hart zingt voor
Een Dui'ts weesmeisje schrijft een brief
aan de beroemde zanger Stefan Berger
en krijgt antwoord, dat zij naar Italië
mag komen om de gaste van de grote
vocalist te zijn. Is dat even wat
De uitnodiging blijkt echter door de
reclame-chef van Stefan te zijn verzon
en deze zelf onkund g vau het
ophanden zijnde bezoek gaat na een
woordenwisseling met zijn vrouw het
seegat uit.
Er volgen wat verwikkelingen, i
ie zon blijft schijnen en het eind vat
liedje en meer dan één, gezongen door
dolf Schock Is, dat het meisj
ir vliegtuigmaker De Winter, korp. Van
Hoogdalen, korp. vliegdienst-weerkun-
de Vides, hoofdredacteur
de kampkrant „Blokken weg, Starten
isar" en nummer vier., itz. II Smelik, di
veryvel niet aanwezig was wegens zijn
verblijf in Biak. Deze vier mensen hebben
ijf Tours van Valkenburg perfect geor
ganiseerd.
Op het podium kwamen ook sergt vlieg
tuigmaker Bijlsma en korp. vliegtuig-
Van Dilst, die beiden viermaal bij
irbereiding van het fietsfeest be
trokken waren geweest. De hoge organi-
ltz. S. D. I F. I,. Boekamp en
secretaris, ltz. II o.c. H. B. Castendijk,
retaris van de commandant vliegkai
enden ook voor hun aandeel in de Tour
organisatie bedankt. Daarna voerden nog
Je vertegenwoordigers van de midden-
itand van Valkenburg (de heer De Bruin)
(de heer Lodder) het woord,
ir was het tijd voor het cabaret,
oorbereiding waarvan sergeant-
vlieg tuigmaker Bijlsma een grote ro
had gespeeld. Het werd een gezellig feest
eigen krachten.
Van Vilei
lekjes
als de kamelen van Dierentuin Was
senaar de ontwikkeling in de loop van
die zestien Jaar hadden kunnen volgen,
waren rfl van lonter heimwee uitge
broken.
De stekjes *I1n uitgegroeid tot een
formidabele plant, maar nog zou onze
lens er niet op *Ijn bHjvcn rusten.
Prijs
Wij zijn zonder Bowientje naar
de sprookjestuin geweest en ons
hart was niet helemaal gevuld
met romantiek, toen wij aan de
ingang stonden. Wekenlang heb
ben teleurgestelde huismoeders en
bedroefde ouden van dagen ons
geschreven en verteld, dat in het
groen-arme Leiden plompverlo
ren om een der weinige parkjes
een rieten mat was gehangen
„en wij moeten nu maar zien,
waar wij ons portietje ozon op
doen", zo eindigden zij meestal
opstandig.
Wij wisten toen al, wat er ach
ter die rieten mat gebeurde, doch
de vergramde grijsaards en ver
jaagde huismoeders waren niet
makkelijk te overtuigen.
„Is de beschrijving van de
tocht met Bowientje natuur-ge-
trouw?" zo vroegen we ons bij
de ingang van „Romantiek en
Bloemen" bezorgd af. En helaas
moest hierop een ontkenning vol
gen. Immers met Bowientje
schijnt alles overal gezellig te zijn.
„Met Bowientje in het Van der
Werfpark" was misschien net zo
gezellig geweest als „Met Bowien
tje naar Romantiek en Bloemen",
zo overdachten we bezorgd. En
dan zouden de grieven van de uit
gaande wereld in Leiden gerecht
vaardigd zijn geweest.
In deze stemming stapten we
langs de controle heen.
Zo is het
Het was opmerkelijk stil tussen de
bloemen en de diffuse schijn van
steels-opgestelde lichtjes. De tuin
baadde in honderden zachte tinten en
schreef ongemerkt het tere sprookje,
waarvan wij zo dikwijls hebben ge
droomd, doch dat zich mot geen pen
laat beschrijven. Iedere stap was een
verrassing en gaf inspiratie tot een
hoofdstuk van een ouderwetse roman,
die altijd te vroeg beëindigd wordt. De
romantiek beheerste het gehele park
en 'de bloemen waren slechts sierlijke
paladijnen, die het sprookje kleur
En hoe graag hadden we toen de
treurende huismoeders en opstandige
bejaarden bij ons gehad om met hén
mee te wandelen langs „Les femmes
aimées" (De beminde vrouwen), de
symbolen van Leidens wetenschap, en
de oude waterput, die alleen maar
nektar kan bevatten.
De regen viel traag uit de avond
hemel, maar het was of deze de tuin
en ons onberoerd liet. En alle autori
teiten had hij niet kunnen wegspoelen,
want toen we in het thee-prieeltje ons
laatste slokje sinas dronken onder het
wakende oog van een plichtsgetrouwe
agent, die verteld had, dat het de
hoogste tijd was, schoot wethouder
D. v. d. Kwaak, de terecht trotse voor
zitter van het romantische comité, uit
de duisternis te voorschijn: „En hoe
vind je het nu?", vroeg hij zonder
antwoord te verwachten. „We gaan
het nóg mooier maken!" ging hij geest
driftig verder, toen hij onze sprakeloze
bewondering zag. „Alle ouden van da
gen krijgen gratis toegangsbewijzen.
Want in deze sfeer, bij deze glanzende
brokjes uit de verleden tijd. hebben zij
hun eigen romantiek beleefd. En de
dromen van vroeger willen we speciaal
voor hen In het Van der Werfpark la
ten herleven".
En nu nog de huismoeders.
Maar die zijn ons hoogstwaarschijn
lijk al voor geweest en hebben wellicht
dromend reeds ervaren, dat „Roman
tiek en Bloemen" de saaie rieten mat
meer dan waard is geweest.
Bloemen
Mevrouw E. van Vliet-Blok, Drie
Octobcrslraat 26a, vindt echter drie
weken romantiek cn bloemen aan de
schrale kant en daarom heeft zU voor
zichzelf een bloementuintje geschapen,
het aan de romantiek overlatend slch
daarbij aan te sluiten.
Dit bloementuintje, dat een welig
leven leidt op een achterbalkon en
vóór een voorkamerraam, heeft een
indrukwekkende historie. Zestien Ja
ren geleden, toen mevrouw Van Vliet
er nog helemaal aan wennen moest,
dat zij niet meer mej. Blok heette, had
in hetzelfde huis de beneden-buur
vrouw een cactus, die In de Sahara
geen last van een minderwaardigheids
complex zou hebben gekregen. Omdat
men aan een boom zo vol geladen een
paar stekjes niet mist, kreeg mevrouw
r dez«
prodnktlvltelt aan de dag had gelegd.
Nu was mevrouw Van Vliet wel wat
gewend van haar cactus, want vorig
Jaar stond hfl driemaal in bloei
tweemaal tns-sen april en oktober, toen
Ml buiten stond, en eenmaal tegen
november aan. toen de beschutting van
het huls deze warmtezoeker al weer
had opgenomen. Doch dit jaar werd de
eactus gewoon buitensporig en op ze
kere morgen telde mevrouw Van Vliet
zevenendertig bloemen aan haar
En de geschiedenis van de cactus is
nog lang niet afgelopen, want In een
klein potje star
i dez«
;ede t
atie.
,ok al
daoper zlin stekeltjes opzet.
.Ta. mevrouw Van Vliet ging wel naar
„Romantiek en Bloemen" k'lken, maar
elgenl(jk zUn er mensen, die de sfeer
van de sprookjestuin harder nodig
hebben.
Ontmoedigend
En in de tijd, dat de romantiek in
ieder jongensleven een ui tergt belang
rijke rol gaat spelen, komt er meestal
tHa een officieel schrijven een spel
breker.- Sommige volkéren beschou
wen deze spelbreker als het meest
verfijnde staaltje van romantiek,
maar gelukkig denkt de gemiddelde
Nederlandse jongen daar anders over.
De ministeriële uitnodiging om je fy
siek en psychisch van kop tot teen
te laten onderzoeken, heeft voor som
mige jongens nog wel eens de charme
van het onbekende, maar so gauw hun
is uitgelegd, welke rol de korporaal,
het ochtendappèl en de sergeant-van-
de-week de komende maanden in hun
leven gaan vervullen, bekoelt het
enthousiasme meestal zeer spoedig
en zeer aanzienlijk.
Niettemin poogt een vaderlijke ka
pitein telkens weer opnieuw de nief-
aanwezige geestdrift ergens op te
duiken en dit is prijzenswaardig, om
dat toe nu eenmaal niet zonder een
leper kunnen, sinds de knots werd
uitgevonden zeggen zei
Zo'n kapitein nu roept na afloop
van het onderzoek de toekomstige
landsverdediger voor een vertrouwe
lijk onderhoud bij zich; „En waar zou
jij graag bij ingedeeld toorden?", in
formeert hij joviaal, terwijl hij weet,
dat van de honderd jongens nepen-
enncgentigeneenhalf bij de infanterie
komen en dat er nog nooit een jongen
bij hem is geweest, die zei. „Graag
bü de infanterie, kapitein, want ik
loop zo graag".
Zo ook enkele weken geleden. Een
jeugdig Leiden aar mocht in de stoel
tepenover de kapitein gaan zitten en
hem werd gevraagd bü welk onder
deel hij het liefst de oorlogsbegroting
wilde verzwaren.
„Het liefst bij de luchtmacht, kapi
tein", zo antwoordde de jongen be
leefd.
„Zo, zo", zei de kapitein in zyn han
den wrijvend en met een begripvolle
zUn open, „en waarom dan
^.Tj
ziet u", zette de Leidenaar uit-
ik heb die baret van de land-
>ok, maar daar loop ik compleet
lek mee. Het enige. dat me een
staat, is het kepi van de lucht-
delingsbureau i
om opgewekt
blijven.
Dof
Cactus tot in het tweede en derde gèslacht.
In onze goede binnenstad paart zich
op doorgaans zeer harmonieuze wijze
het hele oude aan het hele nieuwe,
doch soms brengt dit problemen met
zich. Het is bewonderenswaardig hoe
knap architecten, die reeds lang tussen
de omgeslagen bladzijden van het gul
den boek der historie liggen, de daken
achter de Haarlemmerstraat in elkaar
hebben gevlochten.
Wij stonden van de week op het een-
verdieping-hoog-gelegen platje van
zo'n legpuzzel en beneden ons liep
schuin een pannedakje naar 'n dode
hoek. die alleen muizen met circus
ambitie kunnen bereiken
De bewoonster van dit platje en het
bijbehorende huis ging echter volledig
met haar tijd mee en had een plastic
teiltje aangeschaft, dat gevuld was met
pas-gewassen textiel. Toen de onder
broekjes, hemdjes en aanverwante ar
tikelen aan de lijn hingen, had het
plastic teiltje praktisch zijn gehele ge
wicht verloren, hetgeen de bedoeling
van plastic teiltjes is, omdat ons trou
we voorgeslacht zich al genoeg heeft
afgebeuld in het metalen tijdperk. De
wind is echter nog steeds te veel op
het logge materiaal afgesteld en één
vleugje was voldoende om het plastic
teiltje naar de dode dak-hoek te
brengen.
„Jammer, jammer", zei de huis
vrouw zuinig, „lk heb het vanmorgen
pas gekocht voor 7,25."
Onze natuur verzet zich tegen te
leurgestelde vrouwen en nadat wij
telefonisch precies hadden vernomen,
welke rechten van kracht zouden wor
den, wanneer er met ons iets onregel
matigs zou gebeuren, begonnen we een
kronkelige tocht langs bochtige dak
jes Het teiltje kregen we te pakken
en als we op de terugreis niet plotse
ling uitgegleden waren, hadden we een
heldenaureool ontvangen.
Deze stralenkrans ls nu wel een
weinig dof geworden, omdat twee da
gen geleden de dakpannen-man zijn
rekening heeft ingediend: 8,54.
zanger en zij>n vrouw weer tot elkaar
brengt om verder al zingend gedrieën
door het leven te gaan. Een beetje zoete
lijk, maar toch wel aardig.
(Niet te ernstig kijken.)
Staatsvijand no I
Casino. Van de vele films, die goed
werden, omdat Fernandel de hoofdrol
vertolkte, is „Staatsvijand no. I'' de
minste te noemen. Dit ligt niet zozeer
aan' het spel van deze Franse fiümster,
alswej aan het vrij zouteloze verhaal en
de bijkomstigheden, die Fernandel niet
voldoende udt laten komen. Een van deze
bijkomstigheden is, dat Fernandel in deze
Mm een bril draagt, en van de mimiek,
die hem onweerstaanbaar maakt, is zijn
„oogwerk" niet het geringste deel.
Fernandel wordt gedoodverfd aös een
gevaarlijke gang-leider en deswege komt
hij in de gevangenis terecht. Met-lang uit
gesponnen kunst- en vliegwerk wordt hij
door de gang bevrijd, omdat deze vreest,
dat door de gevangenschap van Fernandel
de identiteit van de gang aan de open
baarheid wordt prijsgegeven. Het gebrui
kelijke einde brengt een zegevierende
Fernandel, die juist door zijn stommitei
ten de geraffineerde gang te slim af is.
De Fransman kan alleen goed tot zijn
recht komen, wanneer de tekstschrijvers
voldoende goede vondsten in het verhaal
verwerken, en dit is niet gebeurd. De
humor i3 afgezaagd en de hiaten worden
opgevuCd met ijselijke gevechten, die zelfs
de meest strijdbare niet weten te boeien.
(Teleurstellend.)
Sport staalt spieren
Lldo Wie eens een avondje uit wil
om een luchtig niemendalletje te zien.
kan deze week in Lido terecht. George
Formby speelt de hoofdrol en dat wil dus
zeggen: dwaze situaties, gegooi van voor
werpen en geestige woordspeling^- Allee
bij elkaar is het een mengelmoes van
aardige grapjes en eindeloze verveling
geworden. Maar uit het enthousiasme
blijkt dat er nog velen de zoetelijke stem
mooi vinden bij het kwelen van inhouds
loze liedjes. Het verhaal betekent ook
niet veel, men heeft zelfs moeite om het
een uur daarop na te vertellen. Voor de
jeugd is het grappig en er is voor hen
enkel bedenken deze rolprent te
Ouderen kunnen beter de nieuw-
gaan bezichtigen.
(Pretentieloze ontspanning.)
Bloedige zonsondergang
Rex. De film Bloedige Zonsonder
gang ls te waardeloos om er veel woor
den aan te verspillen. Men ziet niet veel
anders dan een serie wilde gevechten.
(Vechten voor en na).
Werkgelegenheid in
Leiden te over
Het aanbod (de arbeidsreserve) over de
periode van 8 tot en met 13 Juli heeft een
kleine staging ondergaan, echter van ge
ringe betekenis (170). In verband met de
vakanties ln de diverse bedrijfssectoren
kan dit als een normaal verschijnsel wor
den beschouwd. Men wacht nu In het
algemeen met het aannemen van perso
neel tot de vakanties voorbU «IJn.
Een vergelijking met de stand van het
aanbod van het overeenkomstige tijdstip
in 1953, 1954 en 1965 wijst uit, dat de
voordelige verschillen nog steeds niet
onbeduidend zijn. Zij bedragen 755, 295
en 105. Een analyse van het aanbod naar
vorm van werkloosheid levert het voQ-
gende beeld op:, wrijvingswerkloosheid
120, seizoenwerkloosheid nihil en overige
vormen van werkloosheid 50.
De vraag bleef zich op nagenoeg gelijk
niveau bewegen en beliep op 13 juli 735
geregistreerde aanvragen, waarvan er
265 betrekking hadden op jeugdigen (15
t/m 18 jaar). Vooral de middenstands- en
ibachtsbedrijven hebben met een tekort
1 jeugdig personeel te kampen. Vele
ivragen om vakantiehuflpen werden
reeds voldaan, terwijl nog tal van aan-
igen genoteerd staan. De scholenactie
•er<je tot nog toe ongedacht goede re
sultaten op. De plaatsing van ex-scho
lieren verloopt vlot Getracht wordt op
ït efficiënte wijze te werken, zo-
het belang van de jongelui zelf
het bedrijfsleven. Getracht wordt
de juiste persoon op de juiste plaats te
brengen, rekening houdende met de te-
het bedrijfsleven en de toe
komstmogelijkheden van de jeugd.
Wat de volwassenen betreft, bestaat,
•ooral in de textiel- en de metaal-indu-
itrie, grote behoefte aan arbeidskrach
ten, terwijl in andere sectoren ruim#
plaatsingsmogelijkheden aanwezig zijn.
Het aanbod van vrouwelijke arbeids
krachten steeg van 70 tot 60, hetgeen aan
wrijvingsfactoren is toe te schrijven. De
vraag beliep 350 geregistreerde aanvra
gen en had voor 45 betrekking op jeug
digen (15 t/m 18 jaaT). Het behoeft geen
betoog, dat het in verhouding tot de
vraag geringe aanbod, een probleem
In de texfciel-mdustrie, de confectie-
industrie, de winkelbedrijven en ln de
huishouding bestaat een beduidend per
soneelstekort. Door middel van beroepen-
voorlichting aan de jeugd wordt getracht
de jongelui kennis omtrent de beroepen
bij te brengen. Ook de voorlichting in
klasseverband wordt benut om de jeugd
inzicht te verschaffen in de beroeps-
eisen en de beroepsmogelijkheden.
VIJFF VLIEGHEN
VOLENDAM
AAN DE ZUIDERZEE
HAVEN 5 TEL. K 2993—790
Zaterdagmiddag 20 juff 5 uur ope
ning Tentoonstelling van schilde
rijen over Volendam door leden van
Artl et Amicitlae.
Aanbesteding gemeente Leiden
Gisteren werd in het stadhuis van
Leiden openbaar aanbesteed het verrich-
/an verfwerken aan bruggen en het
carbolineren van bij deze bruggen staan-
le remmingwerken en stootpalen. Uit
lag: G v d Wiel Noordwijk Zee 13.359,
Orion" R'dam 12.839, v. d. Kooy-Lan-
R'dam 11.800, P. Bijvoets en Co.
R'dam 9450, firma J. G. Verlaat Ka-
merik 7980, Cor Mater A'dam 5335.
