LACH MIJ NIETUIT
Straaljagers en tank
m nozi vewm t]
wraa)ï
PETIT CLOISONNE
flJS
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 22 JUNT 193
Ik wilde, toen het allemaal gebeurd waswetenhoeveel vaders er op de
wereld tvaren. Het ging vreemd en merkwaardig met memaar
gramma r
BIJNA had ik de uitgang van het ziekenhuis bereikt,
toen de man in de witte jas mij inhaalde. Hij greep
mij, nogal ruw, bij de arm en keek me onderzoekend
aan. Zijn naam noemde hij niet; toch wist ik het onmid
dellijk: dit moest dokter Witbol zijn, dokter J. Witbol, van
wie Bokskalf mij had verteld.
Hij liet me niet los, krach- gel. Die vreemde houding van dok-
tiP was Hp ot-ppt. var. viin ter Witbol beviel mij niet, da
ug was ae greep van zijn meer achter Wat kon hem b
linkerhand rond mijn pols. gebracht hebben? De toestand
Toen hii sloep veranderde zijn patiënt: mogelijk, maar
j j waarschijnlijk. Uitvoerig dacht ik zicht
de stroeve uitdrukking van na, daar op die brug: en langzaam fifij
zijn gezicht niet in het minst, ze,k?r, w®rd mii de waar-
.7 ij i heid duidelijk. Het was met om
Zelfs zijn schouder bewoog Bokskalf, dat de dokter had toe-
niet, "toen de rechtervuist op geslagen, niet om Tiemans,
meer bij de hand hebben ge- hij iets tegen mij had.
had dacht ik nog terwijl
de pijn dóór mijn gezicht Seimg kwam
vlamde. Het was een klap
uit duizenden, niet voor mij,
voor de toeschouwer; met
het gehele lichaamsgewicht °eeerra'ts; ^Venblii
als inzet. Twee tanden en - -
één vulling verlieten gewil
lig mijn mond.
..wordt gevolgd"
bij het volgende venster. Mijn
voetstappen klonken onbeschaamd
hard. Aan het eind van de straat
zag ik een rode lamp branden.
,,De straat is nog altijd opgebro
ken," dacht ik.
Toen ik langs de afzetting wil
de lopen, zei een moedeloze stem:
,,Dat zal niet gaan, meneertje".
Ik keek en zag alleen maar een
osigarettepunt, die rood-gloeide.
Witbol beviel mij niet° daar zat Mijn ogen stelden zich in op de
duisternis en zij zagen in het por
tiek een man. Hij was helemaal
het zwart, de pet hield het ge-
het donker.
in kwam uit zijn schuil
plaats: Het was de nachtwaker.
,,Zo meneer", zei hij, ,,ook de
chaos ontvlucht?"
,,Nou ja, chaos!" antwoordde
ik, hoewel ik hem niet begreep.
„Ach, meneer, laat u maar. Ik
weet er alles van, ik ben ook va-
rpERUGGESLAGEN heb ik niet,
daarvoor duurde mijn verbijste-
daarvoor duurde mijn verbijste
ring te lang duurt eigenlijk nog u vci<_ I
steeds voort. Dokter J. Witbol had moedeloos
zijn diagnoseugesteld
der woorden de juiste medicijn
toegediend. Want ik was schuldig,
mèt de klap was die wetenschap
met een ontstellende directheid op
mij af gpkomen. Nog zag ik de
volle omvang van mijn .misdaad"
niet, maar er was voldoende
schuldbesef om te voorkomen, dat
ik dokter Witbol voor zijn goed
geolaatste rechtse directe
mijn vermaarde indirecte mu
terugbetalen.
Leiden. Piot
einde aan de
virtuoze capriolen van mijn ge
dachten, er was alleen nog maar
één heldere conclusie: Dokter Wit
bol heeft geslagen, omdat hij va-
ik blij
me: de helderheid, die deze ge
dachte in de verwarde situatie
bracht. Slechts een korte tijd,
waarin de paniek in actie kwam.
Want als Witbolhij is niet de
enige, er zijn er zoveel en alle
maal zijn ze vader, allemaal zeg
gen vele malen per dag, trots of
„Dit is mijn zoon
de reclame- der geweest.'
„Geweest? Bent u.
„Nee, dat niet", De kerel grijns
de. „Nee, ik heb er wat anders
op gevonden: ik ben nachtwaker
geworden. Nou kan ik de opvoe
ding van de kinders aan moeder de
vrouw overlaten, nergens geen last
0_ ..Moet u eens luisteren, meneer".
de verwarde situatie Hij werd vertrouwelijk, kwam een
stapje dichterbij. „Ze zeggen wel
eens, dat het vader-zijn een kunst
is, maar neemt u van mij aan.
geen fatsoenlijke man die dat vol
houdt, op de duur. Vooral niet toen
die Vaderdag erbij kwam. Hebben
we van de week gelukkig weer ge
had. Neemt u van mij aan, me-
de kinderen en moeder
de maling. Je
krijgt een doos sigaren en als je
dan later ergens iets van zegt, dan
kijken ze je verwijtend aan, als
of ze willen zeggen: Hebben we
je nou daarvoor die rokertjes ge
geven. En wat doe je dan....?"
„Wel", begon ik.
DAN DOE JE ER het zwijgen
maar weer toe. Ik zeg altijd
maar: een knappe stunt die^ Va
derdag. daar niet
jongens worden
mijn dochter."
En allemaal staan zij op het
punt wraak te nemen, hun woede de vrouw erbij
te koelen op mij, omdat mijn idee die Vaderdag
nu eenmaal Werd uitgevoerd, on
herroepelijk.
Hoeveel vaders zijn er? ik
probeerde te tellen Nederlands,
gaat wel; België valt mee; heel
met Europa trouwens. Amerika maakt
zou het al moeilijker. „Waarom heb
ben zij mij ook niet geleerd
^4^ (in de dierenwereld)
bestrijden insectenlegioenen
k daalt de wondermooie libel
it op een boomtak.
Leica-foto Hermann Eisenbein)
Zacht en nauwelijks merkbaar
ritselt het avondkoeltje door de bomen
en speelt daar zijn spel met het lijzig
heen en weer wiegelende lover.
De warmte, die de hele dag drukkend
op de natuur heeft gelegen en alle
leven verloomde en vertraagde, hangt
nog tussen de struiken. Een late vogel
laat zijn roep horen en langs de fluweel-
zwarte hemel, waarin reeds de eerste
sterren pinkelen, glijdt geruisloos de
grillige schaduw van een jagende
vleermuis.
Op zo'n uur is het een verademing
om buiten te zitten en de koele avond
lucht om je hoofd te laten spelen. En
het zou een onverdeeld genoegen zijn
alsja, als er geen muggen waren!
Maar het insectenleger, dat zich in de
lome hitte van de vergane dag vrijwel
niet liet horen, schijnt in dit uur tot
nieuw leven te zijn gekomen. Van alle
kanten komen de muggen zoemend
nader. Tabaksrook vermag ze maar
even op een afstand te houden en wel
dra heb je de eerste jeukende beten te
pakken.
Ten slotte is er maar één oplossing:
de heerlijke buitenlucht verlaten en je
toevlucht zoeken in de (benauwd
warme) kamer. Aan die muggenplaag
is nu eenmaal tóch niets te doen. Die
kunnen rustig hun gang gaan!
gemakkelijk zo'n dertig kilomt
per uur „halen" en in hun dc
vluchten is de snelheid zelfs n
aanmerkelijk groter. Zodra
een insect zien. gaan ze er n
teraan. Hoe het achtervolgde d
zich ook wendt of keert, de aj
valler is vrijwel altijd sneller
behendiger. Zo'n luchtgevecht
een „libel-straaljager" is weii
lijk de moeite waard. Bij
meest ongedachte wendin;
hoort U de glasachtige, fijn-
aderde vleugels ritselen. JU
dan wordt de achtervolgde gep
pen. Terwijl de overwinnaar t
prooi met de poten vasthoi
wordt deze in de vlucht ver
berd; want de libel kent gt
rust. Al etend zwiert deze
genjager voort, op zoek
nieuwe bult.
Zoals in de moderne strate;
veel afhangt van een
waarneming, spelen ook
libelleleven de ogen een
rijke rol. Als bolle koepels stel
ze aan beide zijden van
naar buiten. Elk oog
eigenlijk uit een samenstelt
van twintigduizend afzonderlijj
facetogen, die zeskantig
vorm zijn. Het insect kan
naar alle kanten uitkijken:
prooi en.... elk gevaar merkt:
op. Bovendien zijn de reukzin!:
gen erg ontwikkeld, waarbij
sprieten vóór aan de kop een
langrijk lichaamsdeel zijn. M
de libel is zo doof als een kv
tel. U kunt gerust vlak m.
hem een geweer afschieten. 1V,
neer de luchtdruk of de gelui:
trilling hem niet waarschuwt
er iets aan de hand is, blijft
rustig zitten. Die knal doet hi
GEDUCHTE ROVER
_s ik ertoe gekomen, Boks- schatten", dacht ik. Bij China
kalf in het ziekenhuis op te Rood China hield ik er mee op,
zoeken? Hij was mijn cliënt, goed, dat was onbegonnen werk. Ik ren
en niemand heeft ooit van de re- de naar huis. gevolgd door het
clame-adviseur J. van Leiden kun- enorme getal, dat niet meer uit te rijk door.
nen zeggen, dat hij zijn opdracht- spreken was. Allemaal vaders, die
gevers met de „gebakken peren" mij op één of andere dag zouden
heeft laten zitten. Zelfs niet na een grijpen. Hoeveel zouden er zijn?
mislukte reclamecampagne. De Nog diezelfde avond sprak ik,
idee w&s goed. daarvan ben ik ongewild, die vraag thuis uit.
ook nu nog overtuigd, maar Boks- „ik heb er geen idee van", zei
kalf was niet de geschikte figuur, mijn vrouw en ze keek me onder
zijn artikelen leenden zich niet zoekend aan. „Wil je nog ee:
voor mijn idee. Hij had er al heel je thee?" Ze begreep het
wat geld ingestoken, voordat wij ijlings mobiliseerde ik alle zelfbe-
De tabaks
schreeuwend
PjüP,, mij kunnen
die"hele dag cadeau krijgen."
„De dassenjongens, niet de tabaks
jongens", stribbelde ik tegen.
er_. hoort
i de verte het kikkerkoor? Het kan het dier de mond zó
gekwaak van de vorsen zwelt
mondholte gescheiden en door be- ontstaan insecten uit de gedas
wegingen met de ogen te maken te verwisseling: ei larve
kan het dier de mond zó vormen, rups pop volwassen ini
dat het gevangen hapje gemakke- Bij de levenscyclus van de lit
lijk
r het keelgat komt.
„Cloisonné is émail-werk, wa:
cna - o—- bij het émail gegoten wordt
Preciès^waTu zegt meneer: de kleine cellen met opstaande ir
dassenjongens t
•- lijke en speciaal-vrouwelijke
SfSïfïffiS JESfï. ÏÏÏJJÏÏ- de'mu,,,.. De groengerokt,
gers tussen het kroos
de gedaanteverwisseling echti
onvolkomen, omdat de poptoesfa;
wordt overgeslagen.
tot die conclusie kwamen. Maar heersing
toen was het al te laat: de firma dof klonk var
Bokskalf (in lederwaren) was zelfbeheersing:
niet meer en de eigenaar werd, heeft die thee van jou er mei
totaal overspannen, in een zieken- maken! Ik wil weten hoeveel
zegd: Nou moet het maar eens druk
kop- Vaderdag wezer
t de ellende
.Precies, meneer,
s- de voor kleine dieren en kinderen,
o- alsook in en boven dit alles de
i- christelijke liefde. De dichteres is
cv kerkramen in het klein." gelovig Rooms-Katholiek en ze
toen zaten wij Aldus luidt de toelichting, die Jo kent de al-vergevende liefde van
Spruyt aan haar dichtbundel Pe-, Christus voor wie Hem in geloof
.terranonkelbloempjes voorspel
len het einde van miljoenen van
die geniepige gonzende plaaggees-
met een stem. die waker, „net wat u zegt
de geïnfiltreerde ..Nou, niet helemaal:
„Kijk het
ii de nacht- tit Cloisonné doet voorafgaan. Uit aanroept. Ook kent zij de drang
„Kindlief,
huis opgeborgen.
/ULKE DINGEN gebeuren meer.
Daar moet je als reclameman
tegen kunnen. Waarom ben ik dan
toch naar het ziekenhuis gegaan?
Heb ik onbewust geweten, dat het
hier iets anders was. dat er nu
iets onherroepelijks was gebeurd
Misschien: zeker weet ik. dat ik
mij niet zo bijzonder prettig voel
de toen ik naast zijn bed zat.
Bleek en triest lag hij tussen de
witte lakens. Vreemd, dacht ik, ik
heb nooit geweten, dat hij een
kaal hoofd heeft. In mijn herinne
ring zag ik Bokskalf met een
klein vet hoedje op. zittend op zijn
bureau, de hoorn van de telefoon
in de hand.
„Ik moet je iets vertellen", zei
ik teg^n hem. Zijn magere geel
bleke hand protesteerde. Ik kende
dat gebaar, nooit zou hij een woord
teveel zeggen. Ik greeo de hand,
die weer moe in de glad-witte la-
kenzee terugviel, wierp een blik
schichtig veronderstel ik om
mij heen en fluisterde: „Luister
Verontwaardigd keek ze mij aan,
alles mag ik tegen haar zeggen,
over de thee moet ik zwijgen.
Ton Zeelenberg
gegaan: Er a
ecu reclameadviseur, die kr
het idee. Hij slapt naar zun buur-
man, de dassenfabnkant. Die zegt. t non w n
Dat'is een heet mooi idee. maar
met geschikt voor myn artikelen. „Dokter, stamelde ik, „dokter.
Hij zei: „Je moe»t naar je andere Hij maakte een gerust-
buurman gaan, de steliend gebaar: „Het is niets, me-
neer", zei hij. „Een lichte kneu
zing. u kunt meteen weer naar
,Dat
tassenfafbrikant. En
hij dacht:..Va
derdag geef een
das!", zei de nacht-
waker. .JTeciel. dat
dacht hU De tat- HéÉ
senfabriek denkt:
Vaderdag geef
een tas! en hij trapt
gedachten en voldoende taalbe
heersing om die vorm te geven.
Maar hier houdt het ook op. Dich- __j__
terlijk aangelegd zijn betekent nog schien moet U
niet dichter zijn. Er is een onzicht
bare slagboom en er zijn bepaal
de onmiskenbare kenmerken die
typisch zijn voor hem of haar.
Het is de moeite waard om
zo'n kikker eens gade te slaan
bij zijn jacht op insecten.
GROENROK
l we het toch over de kik-
de witte kerbek hebben: let u ook eens op
zo'n kwakende groenrok.
weerszijden van de kop i
muzikant ziet U dan grote knik- schieten. Hierbij worden
kers verschijnen. De mannetjes gedreven doorraketten.
hebben namelijk achter het trom
melvlies een huidplooi die wan
neer het dier -hier lucht in
perst een kwaakblaas vormen,
die als „klankkast" dienst doet
de keel gevormde ge
luid.
de moderne techniek. Van
ren nemen zij water in, dat
van achteren met kracht r
buiten spuiten. Op deze wijze
wen zij zich met snelle schokfc
van de ene plaats naar de anè
Uw tegenzin
overwinnen. Deze dieren hebben u wel. In
grieze
lig te zijn, omdat
i de kikker kent
vond U in de slo-
aan elkaar ge-
de gewoonte kleefde gelei-achtige bolletjes met
het mjdden een zwart puntje:
hebben met grote sprongen" te
die precies nog aan de verkeerde verdwijnen als je door het gras het kikkerdril met de
kant van de grenslijn zit. De te i00pt en vies koud x 1~~
het niet, dokter, ik zou
begon ik w'efet.
Hif lachte kort, ietwat sarcas
tisch.
grote gemakkelijkheid, de te gro-
te woordenrijkdom, de te vele ac
centen, het üitwerkën in een lang
vers van wat in een enkele strofe
impliciet al gezegd
Soms liggen zij in een hinde
laag te wachten op het nadert
van een prooidier. Zodra dit
de omgeving van de voor de k
,.C. net ninnerar,, mm ae SÜ
tuuu «dn te voelen Hieruit ontwikkelen zich de kik- nlfmf
per ongeluk één te kerlarven, die eerst heel anders
leven dan de volwassen- dieren.
„Ik kan het mij voorstellen, dat heid en geleidelijkheid in de ont-
u het nog niet vergeten bent. Maar vouwing van de gedachte dit al-
ik kon er heus niets aan doen. les typeert de begaafde,
pakken krijgt.
Maar als er eens géén kikkers Zij
waren, zou het muggenleger nóg plantaardige stoffen
de volledig- groter zijn.
1 Kijk, daar zit er een, half weg
gedoken tussen het gras
diens richtiii
1 dan tie volwassen- meren Vlakbij gekomen begint de w
voeden zich namelijk mei terraket op voiie kracht te m
„Als je het zo graag weten wilt,
bel dan de krant", zei ze nog en
:e liet de breinaalden vinnig tnc-
ken.
„De krant? Maar het is al bij
tienen."
De breinaalden kwamen tot nist. r—-- -
Het gezicht (Is dat het meisje, zijn stem. „Het klinkt alsof
Maar hij vergat dat vaders geen
tassen maar dassen krijgen. En
hij betaalde de reclame voor zijn
collega-zakenman, de dassenjon-
ik
wie kant. Als een miniatuurtank
en later inwendig zijn. .Maar als
ze „echte" kikkers gaan worden,
voltrekt zich in hun lichaam een
dat ik heb getrouwd?) dat mij
werd toegewend, vroeg, zonder
woorden: „Ben je r~"
doe je alleen maar
licht fronsen
i dom of
de wenk-
zelf bij bent geweest".
„Dat ben ik ook".
„Wat zegt i
toch eens even, ik moet het brauwen: 7,Bij de krant werken ik met gesloten ogen. wachtend
je vertellen. Anders heb ik geen ze altijd. jk heb ze vorige week op_de klap.
rustig ogenblik meer". Bokskalf nog gebeld,
-o- Bokskalf nog gebeld, 's nachts om drie
knipte toestemmend met de oog- kon niet slapen en toen dacht
leden. ik, kom, dacht ik, laat ik de krant
Nog eenmaal keek ik om mij even bellen en vragen hoeveel di-
heen, boog wat naar de zieke toe vidend de kaelem geeft, Riet die
en zei, snel, bang dat hij mij zou een paar aandeeltjes kopen, dat
onderbreken: „Voordat ik met heb ik je verteld, laatst, en toe'n
mijn idee bij jou kwam. heb ik heb ik gebeld, 1
gebeurde rk opende de uTeggen^dat ik
i en zag, dat de nachtwaker maar hepl weinie over h
„V BB. iets keek- da* 21cb achter mij
vragen hoeveel di- mofft bevinden.
- Hij-verzamelt moed dacht ik.
ik hoorde
meneer"Bokskalf schreeuwen, toen
dacht ik.... ja wat denk je in zo'n
geval. Ik geef toe dat ik wat
pulsief heb behandeld.
het mij maar vergeven." Hij stak
een hand uit.
„Hij liegt", dacht ik. „Hij liegt
om me gerust te stellen". Ik be
sloot de proef op de som te ne
men: „Dokter, wat denkt u van
Vaderdag?"
Hij keek me verwonderd aan en
greep m'n pols. Enkele seconden
telde hij aandachtig J
door de eigenlijke dichtgave onthouden der de bomen wacht hij af tot grote verandering. Ze- vasten
lange tijd t
heel weinig over heb ge
dacht. Ik geloof wel dat de mees-
het op prijs stellen
iddelpunt
Jo Spruyt tekent in baa
„De toneelspeler" de man, aie yero
moet honderd persoonlijkheden speelt, ziet
stak maar inwendig hunkert zelf met
iemand te zijn.
Vertolk ik 't goed, vertolk ik
't kwaad
ik spéél het maar,
ik bén het niet;
ik geef slechts geur,
ik geef slechts kleur,
en van de diep verborgen
vrucht
ben ik het pover surrogaat.
de
Nu wil ik nadrukkelijk stellen.
Plotseling vertrok hij het gezicht belanestelline te staan. Maar ja, dat de dichteres niet speelt: het gespleten punten
t c>on afsj»hiiu7pliikp ffmilfi en. s U-.-.T. „.-vil-, Virile-re „roof r»ao^ Vilnncr
zijn prooi nadert. Komt
insect in zijn omgeving, dan
floepis hij gevangen en
verorberd. Wanneer u goed oplet.
dat de kikker zijn prooi
Ie tong vangt. Deze
tong is namelijk een wonderin-
strument. Hij heeft een gespleten
uiteinde en zit vooraan in de
mondhoeken vast, zodat hij ver
naar buiten uit de bek kan slaan.
Bovendien is hij bedekt met kle
verig siij:
Zodra f
draait de kikker als de koepel
van een tank zijn kop in de juis
te richting. Is de prooi binnen
„geschutsbereik", dan zwiept de o
tong naar buiten, klemt het slacht- duldlg tot
offer in het kleefvocht tussen de buurt komt.
dier zijn slachtoffer al te pakke:
Van tijd tot tijd vervelt de li
ve. Maar op een goede dag krui;
hij uit het water oomhoog i
blijft stil op een rietstengel zitte
zich de mond- en de kaak- En dan gebeurt het wonder,
delen. Is dit geschied, dan is de rug splijt open. Daaruit komt <k
kikker een vleeseter geworden die maal niet zoals bij vorige ve
de kikkers kennen we ook de insect, dat straks als
boomkikker, die meer in bosach
tige streken voorkomt. Ze zijn
heldergroen gekleurd en klimmen
met gemak tegen stam en tak.
Wanneer U de foto bekijkt, ziet - -
U met welke hulpmiddelen zij him de vleugels hard en bruikbsi
insect naderbij komt kunsten verrichten. De uiteinden zijn. Langzaam trilt het pasgeb:
van de „vingers" hebben name
lijk hechtschijfjes. waarmee ze
zich kunnen vasthouden. Tussen
_.i dier met de kanten,
aderde wieken. Zo pompt het
verhardingsvloeistof in de aderei
het groene lover wachten zij ge- die de vleugels geleidelijk h:
i de krant zei, dat
r die daarover ging even
huis was om een stukje te
i dat ik het maar eten. maar als ik m'n nummer
bij jou moet proberen. Nu even gaf_ dan zouden ze het hem
veronderstel ik, dat hij de idee vragen en terugbellen als
i Tiemans aangeboden. Tie
mans zei, dat het niks
zijn artikelen
zin had om de kosten voor de re- JJET
clamecampagne te betalen. Daar
om heeft hii mij naar jou ge
stuurd. Hij wist, dat de campagne
niet geschikt was voor jouw arti
kelen. Hij wist het. Hij heeft erva
ring met zulke dingen. A1-
.Half vier was het toen
belden. Jij was weer in slaap
gevallen en daarom heb ik de haak
naar opgenomen
„Hoeveel procent was 't".
„Weet ik niet meerwel weet
ring met TveeTa'- dat die nacht geen 00g meer
kleine jongen heb ik mij wegia dichtgedaan".
afschuwelijke grijns
als een panter, sprong hij op mij
af. Tijdens mijn val zag ik pas
n ovu„jt L de auto, die met grote snelheid,
n nummer achteruit, langs de trottoirband
op ons toereed. De nachtwaker
deed een tweede poging om mij
verder te trekken, maar hij kon
niet voorkomen, dat de wagen
mijn linkerbeen raakte.
rPOEN IK weer bijkwam, zag ik
ld
weet hoe ze zijn: zoiets geven
ze niet graag toe."
„En hoe vindt u het zelf...."
,Ik mag er eigenlijk geen me
ning over hebben". Hij zei het
met een glimlach. „Ik heb geen
haar volle en heilige ernst.
Maar toch legt zij in dit vers de de
verhouding bloot van de dichter
lijk-aangelegde
geen echte dichter is, tot de
geboren poëet (wiens ta-
slaat dan
binnen. Zo verdwijnt
nog tergend rondzoe-
mende mug om zijn leven te
toch digen als kikkersouper.
nu kan het gebeuren dat de geduchte opruiming onder de
kinderen, heb nooit de tijd kunnen lent overigens klein of groot, veel-
vinden
Hij liet m'n pols lo:
-Ik hoop, hem nooit r
moeten.
insect in "de stevigheid geven.
Tenslotte worden de beweging!
heftiger en meer bewust. De vle
STRAALJAGERS gels klapperen op en neer.
dan verheft de libel zich met
sierlijke zwaai omhoog om
verdwijnen in de blauwe v
van de zomerhemel.
Samen met vogels en kikke
zijdig of eenzijdig kan zijn). Jo tong te worden verorberd. Dan atuurvliegtuigjes. die met verba- Hmahet Hier
verliet Spruyt is veel. maar geen auüien- werkt de kikker deze naar binnen zingwekkende snelheid door het araagt nex aier
tieke dichteres. Is zij er minder met behulp
dokter Witbol.
iiiiiii muur mimi unm mum mmmi ihiiiiii mum mum iiimi iiiiiik iiiii mum iiimi .mm iiiiiiiii iimiiii -iniiini mmii mim iiiiiiiu iiiiiiih miiiim mum iiiiiimi iiimii
,zÜn °gen- P® luchtruim schieten
grote oogbollen zijn namelijk wenden en keren als de meest nenleger
perk te stellen i
geoefende stuntvlieger.
ten sturen i
l hij heeft gedacht:
"riftrtrtrtr-trtrtrlrtr
FREEK VAN DER MEE:
niet tegen me gesproken. Twee
heerlijk rustige dagen.
Zo is ze, mijn J
Ik stond op e
vanzelf stijgen. Het kan
missen, moet hij hebben gedacht,
Bokskalf betaalt en iedereen zal
mijn artikelen kopen. Het is uit
gekomenIk zweeg een ogen
blik en keek naar de zieke. Hij
lag met geslotèn ogen, onbewege
lijk. alleen war er een nerveuze
trilling in zijn handen. ^ig belsignalen bijeen,
„Het is uitgekomen zei ik s 5nPOOv it met Hp
weer. „gisteren zag ik Tiemans,
zijn omzet is vertienvoudigd."
Internatonaal contact
draaide bet num-
de'krant.
Zevenentwintig keer hoorde ik
de bel. toen, eenmaal maar met
volume dan de zevenentwln-
'jeen, een geeuw.
T.Spreek ik met de krant?"
„Dat zei ik", zei een stem, die
nog wat nageeuwde.
„Met welke krant?"
„Met uw krant
.Dan is het goed
iïirtrtrtrirtrirtrü
houden werden in de bran- sters en jeugdwerksters, die heeft om een eenstemmig aan-
dende Zwitserse zon. Het er nooit aan zullen denken vaard rapport over het aposto-
mocht daar begin mei zich kanselmethoden eigen te laat op te stellen. Maar daar
-bnormaal koud zijn voor de maken. Er waren kortom in Bossey ontdekten we meteen
mannen en vrouwen uit aller- dat we allemaal zulk
eruit. Bokskalf lag nog
steeds onbewegelijk en toch on
bewust wist ik dat hij het alle- l
maal had begrepen. Zijn handen
lagen stil, terwijl hij het nieuws >>Eén ogenblikje, ik geef u de
verwerkte. stenograaf".
TK HAD iets dergelijks verwacht. Een zenuwachtig kuchje maakte
1 maar toch schrok ik. toen Boks- een einde aan de stilte die hoog-
kalf overeind kwam. Zijn handen stens twee seconden had geduurd,
krampten ineen, duidelijk zag ik Een gefronste wenkbrauwenstem
het bloed weglopen onder de ge- zei: „Verstond ik u goed. Zei u.
spannen huid. zijn ogen stonden wd bekennem
wijd open. de pupillen staarden ";Dat.zei J "l3" f
vreemd-stak vanuit het bloeddoor- weten hoeveel vaders er in de
lopen oogwit'. Bij de mondhoeken wereld zijn.
vormde zich wat schuim. Hij Ze wisten het niet wel konden
haalde diep adem en schreeuwde, ze vertellen, dat er ini Ierland bij
een schor, ongearticuleerd geluid, zonder weinig getrouwde mannen
De mensen in de zaal keken ver- zijn Ze denken er daar eenvoudig
schrikt op. Weer opende Bokskalf niet over. Verstandige lui,
de mond: „Geef een tHg*
klonk als een uitdaging.
Ik stond op. riep de verpleeg
ster en liep haastig naar de uit
gang. Het
QFSCHOON uw wijkpredi-
kant nog al hokvast
en zelden of nooit naar
duizend en een conference
trekt, die her en der gehouden' iwbyheia
plegen te worden, is hij nu rnaisveldé
ZhJeZl0PM^ °dank%HJÏ en al praiendVbruin "branden, is daar immers het taalver-
moest wel. Mede dank zij de inderdaad heel wat schiL De officiële voertaal zou
heeft gepraat. Eigenlijk hadden al Engels zijn, al waren er tolken
deze Zwitserse Franse, Duitse, aanwezig, die voor microfoon-
jo tijd van het jaar, maar op ---- -
beschut plekje in de directe lei verschillende kerken. En uiteenlopend werk deden dat
en der Jehoudennabijheid van wijngaarden en ze spraken met elkaar.
orden if hii nu maisvelden kan men toch ge- Niet dat dit zo heel t,
t „r: rust de hele dag buiten zitten kelijk gaat. In de eerste, plaats de
i i p« nl rirat.em.de bruin branden, is daar immers het taalver- te
vele bescheiden
giften van onze lezers
ik wil be- d zijn arbeid zich kunnen ont
wikkelen tot een der grootste Zweedse,
:uwe,lijks konden
heel gemak- voorstellen dat dit alles onder
ene noemer „Evangelisatie"
brengen viel.
Denk u de zaak. maar eens
nummer een is een dood
gewone predikant van de meest
iverk zouden bestaan, maar
die plegen dan steeds hele
steden of althans grote stads
delen te bestrijken. Dat binnen
de grenzen van
een zo uitgebreid werk aan
de gang is, is echter een uit
zondering. En dat brengt
Engelse, Deense, tjes de gewenste vertalingen normale soort. Hij preekt, doet
Singalese en in Duits en Frans verzorgden, huisbezoek, bedient de sacra-
gasten immers Maar Engels en Engels dat meuten, heeft een wijk. Num-
één punt van overeen- verschilt nog al wat. Wijk- mer twee daarentegen heeft
komst: ze waren allen be- predikant zelf belandde in een helemaal geen wijk en zijn
trokken bij het werk der groep naar Wales en Schot- werk bestaat in het zorgen
evangelisatie.
Maar verder
volkswijk vfrscJ'"d;;/e
als de blade
ren van
r,Ti uur ore/iyi mee boom. Een en
allerlei diepergvavde
inzichten verwerft welke
Uit de
VOLKSWIJK
land, Ameri
ka, Frankrijk,
IJsland
een paar dozijn andere
predikanten, die over een
groot land verspreid werken.
Duitsland mèt Nummer drie preekt evenmin,
'n enkele Lon-
denaar kans
zagen elke let
ter op hun
uit te spreken, nummer
arbeidt als werk
nemer in een fabriek en pro
beert daar met de andere
werknemers te praten. Terwijl
- g"-
Het Ieren.
„Maar hoe zit het nou met
hoorde ik nog zeggen. Ik keek r
Bai de dof-zwarte hoorn, zei „Boe"
i overhaaste legde hem op het apparaat.
Verschillenden hunner werkten Soms vermakelijk door de fabriek werkt,
anderen, die op een totaal fabrieken predikant-arbei- gekste misverstanden, die daar personeelchef. Voelt u dat dit
andere manier arbeiden.
het gevolg
vlucht, geen tactisch terugtrekken,
onderbroken door het hardhandig
ingrijpen van dokter Witbol. Ik
rukte mij los en rende de straat
op. Minuten lang rende ik voort,
dwars over rijwegen, liet zebrapa
den. met en zonder knipperbollen,
links en rechts liggen, bracht een
vijftal agenten tot wanhoop en een
twintigtal automobilisten tot min
der sympathieke uitlatingen en
kwam eerst tot rust toen ik mijn
eigen gezicht zag, diep onder mij.
TK STOND op een brug. hangend
1 over de stenen „railing" en keek die ik passeerde, hoorde ik brok-
naar het gezicht, in de waterspie- stukken van een populair radiopro-
„Ik ga even een straatje om",
zei ik tegen mijn vrouw, die ang-
stig-verwonderd had toegeluisterd.
...Neem dan de hond even mee.
en sla niet te hard met de buiten
deur. de kinderen slapen". Ze zei
het heel gewoon, maar ik kende
haarlanger: zodra ik de deur
achter me zou hebben toegetrok
ken. zou zij de dokter bellen.
ders dus. Sommigen^K--.
Die internationale conferentie verbonden aan iets wat we alleen r.
in kwestie werd gehouden in zouden kunnen betitelen als nu nog
Bossey. een landgoed met een „stadszending"ze waren de
totaal gemoderniseerd, beschei- preekheren, die vaak gewend
den kasteeltje in de naaste
lastig. En als dat
het enige punt
in verschil had gevormd!
Maar veel ingrijpender is
voor grote groepen het feit dat men in ieder land,
zijn. Vaker alles vaak ver afstaat 1
omgeving van Genève, Een belangstellenden het woord te in iedere kerk en misschien
prachtige gelegenheid voor voeren. Maar naast hen zaten wel in iedere post zo'n totaal
dergelijke besprekingen met anderen, die zich in het verschillend denkbeeld heeft
genoeg kamers om een zeven- bijzonder plachten te richten ouer b.et wezen van de evan-
tij gisten behoorlijk te her- tot kleine beoolkmgt-mmier- geUsatie We wislen dat „Mr
^esprekskamers^en6vooral met Angelsaksische predikanten u>e begonnen. We wisten dat verscheidenheid!
een héél oroot joeon uxterop met eo'n domineeeboordje. Er er «oj nooit een toereldconfe-
de meeste samenkomsten ge- waren ook Duitse sociale werk- rentie der kerken kans gezien
de kerk meestal als
evangelisatie beschouwt: een
prediking op een straathoek,
of in een stadion, of desnoods
in een kerkgebouw, maar
altijd een prediking? Hier
waren inderdaad mensen, die
preekten met hun mond. Maar
er waren er ook, die dat met
hun handen doen. Wat een
WIJKPREDIKANT.
•üïivUifti-üirüïfüü-irtrüiilrü-itti-trüiririrft
Van zjjn verheven uitkijkpost loert de boomkikker naar de vliegen en
muggen in zijn nabijheid. Duidelijk ziet u de hechtschijfjes aan de
„vingers", waarmede het dier zich vasthoudt. (Leica-foto Herbert Vesper)
