SCHIERMONNIKOOG
Oost-Europa en Oost-Duitsland &Jj
GASTEN MOGEN STILTE NIET
MET MOTOREN VERSTOREN
geen verloren posten
het boeiende
WMM
eiland
ZONDAGS
BLAD
BRIEVEN AAN DE
Hieuw? Cciïisrljc Courant
ZATERDAG 1 JUNI 1957
..Schipperskamer", waar vroeger
de zeelieden samen kwamen en
hun goudse pijpen rookten bij een
flinke kroes bier of sterke koffie.
Nog steeds is het de geliefde ver
gaderruimte bij intieme feesten.
Wie het hotel bezoekt, zal verrast
worden door de vele zeekaarten,
die aan de wanden hangen. Zeer
rude prenten, die voor hen. die be
langstellen in de wording van geu
len^ en banken, zeker de moeite
varT het bekijken waard zijn.
PRINS
Dit is ook tweemaal het ..home"
geweest van Prins Bernhard, toen
deze in "*6 en '37 het eiland be
zocht. Jachtfoto's aan de wanden
van de corridor herinneren de be
zoekers van nu eraan, dot deze
wild gronden koninklijke schoten
hebben gekend. Eén snapshot van
de Prins werd in de oorlogstijd
door een Duits be
zoeker ..verminkt".
Deze kleinzielige
sneed uit de foto
het hoofd van onze
Kasten met scheeps-
modellen (b.v. drie-
ners. tanker „Triton") en ook de
aardewei ketagères zijn de moeite
van rustig bekijken waard. De he
dendaagse eigenaar drukte ons nog
eens ernstig op het hart gewag te
maken van het feit, dat vele zo
mergasten teleurgesteld moeten
worden, omdat alles in het volle
seizoen volgeboekt is.
Dat geldt voor alle andere pen
sions en hotels evengoed als
oor het Hotel Van der Werff
en het Badhotel, een verjongde uit
gave van het in 11125 weggeslagen
badhotel. „Wij zouden graag geen
enkele gast teleurstellen", aldus
onze zegsman. ..maar veelal kun
nen wij niet anders. Wanneer de
zoen (vogelwereld!) en na-seizoen
wilden komen, dan was iedereen
tevreden. Vaak hebben we in sep
tember en oktober nog mooie da
gen. maar dan zijn de hotels en
pensions leeg."
Trouwens in het voor- en nasei
zoen, we mogen dat wel zeggen,
kunt u voordeliger terecht!
WALVISBENEN
In een geheel nieuwe streek,
waar een moderne U.L.O. kwam,
een groot gemak, daar vroe
ger de kinderen naar de vaste wal
te leren staan een
paar onder kaaksbenen van een
Blauwe Walvis opgericht. Zij vor
men een poort. Symbolisch? Vroe
ger kwamen de walvisbeenderen
mee, waaruit, op de lange zee
reis, nog het tranige beenvet
droop en die alleen nog maar
dienst konden doen als afrastering
van weilanden en erven. Nu staan
zc als een poort, waardoor de
eilanders een nieuwe toekomst
zien. De moderne walvisvaart. Ka
pitein K. Visser is een Schiermon-
nikoger. Hij bracht dc „Willem
Barendsz" verscheidene malen
naar de Zuidpool. En met hem gin
gen vele eilanderjongens mee.
Weet u wat „sparken" is? Wan
neer de Nederlandse jeugd de knik
kertijd beleeft, draaien de Schier-
monnikoger jongens en meisjes
met de hakken van hun schoenen
kuiltjes in het zand. Ze nemen een
aantal knikkers in de hand. vra
gen eenzelfde aantal van qén hun
ner makkers bij. en werpen die.
vanuit de staande houding, in het
kuiltje. Rollen er een éven aantal
knikkers buiten, dan is de „pot"
verloren. En mocht u niet afschrik
ken voor winterse kou, dan kunt
u de „Sinterklaasloop'; meemaken.
Kinderen verkleed als kaper, fee
of duinheks gaan huis aan huis
met een tas. goede gaven inza
melen, die 's avonds onder de huis
genoten worden verdeeld. Of kom
in de Pinkstertijd. U kunt dan
met het jongvolk meerijden in ver
sierde wagens over het eiland. En
is de lente in 't zicht, verbaas
u niet, dat aan een lange paal een
korf bengelt, dat er gedanst wordt
.bij vedelmuziek. want dc tijd van
Kallemooi is aangebroken.
Een haan met een portie rogge-
stoet en water is de hoge uitkijk-
gast, die de lente moet toeroepen.
Hoe men aan de naam „Kalle-
mooi" komt? „Mooi" is het eilan
der woord voor „mei". Kalle doet
denken aan het Engelse „call"
(roepen). Zo zou dit festijn kun-
TROUWERIJ
Wanneer een eilander paartje
een trouwdatum heeft vastgesteld,
dan zullen vrijgezelle vrienden
een erepoort bouwen voor het huis
van de bruid, de avond vóór het
huwelijk. De vader van de bruid
heeft dan achter een regenton de
fles „klare" gezet. En 's avonds,
op de trouwdag, wanneer het er
leutig toegaat, dan zullen diezelf
de vrienden komen, om onder veel
lawaai de erepoort weer af te bre
ken. En welke vader zal zulke goe
de vrienden niet binnen nodigen?
Van een bruiloft komt een brui
loft en feestvieren doet een mens
graag! Gedurende de zomermaan
den worden zangconcoursen ge
houden in dc duinen. Het zal van
een onvergetelijke goedheid zijn,
mensen te horen zingen, wanneer
de avond vallen gaat, de zon
bloedrood verdrinkt aan de einder
en de lispelende wind met zacht-
bruisende branding de begelei
ding zijn
Strikt genomen werd Schier
monnikoog na ae tweede wereld
oorlog pas echt Nederlands grond
gebied. Voorheen was het eiland
bezit van een Duitse graaf
Hartwig Arthur Bethold van Bern-
storff-Wehningen.
SCHILDER
We bezoeken het atelier van de
kunstschilder Martin van Waning,
de grijze, rijzige grootmeester van
verf en palet, maar niet alleen
dat. Ook bronswerk. branden van
kan
zegt hij.
..Hier leef ik en word ik niet ge-
lééfd. Een kunstenaar heeft rust
nodig en een steeds wisselend land
Hij vertelt hoe hij een hoogste
prijs uit heel zijn schildersloopbaan
heeft gekregen in Berlijn voor zijn
schilderstuk over de Watersnood.
Een boeiend stuk van wild, niets
ontziend water, waarboven in een
dreigende lucht vaag een lachende
doodskop is. Wij zijn verwonderd
een paar schilderstukken te zien
over Tahitische danseressen. Maar
de schilder vertelt ons over zijn
tropische vliegreis, die hij maak
te om zich een ruimere kleurkaart
te verschaffen. Maar toch
Daar staat de grote liefde van de
schilder: Lietje Póle met de Stre-
per duinen. Het stukje wilde na
tuur van de Oost. „Kunst is bid
den", zegt schilder Van Waning.
..Hoe ouder je wordt, hoe meer je
het verlangen krijgt nóg eens te
mogen leven om steeds dieper
door te dringen in de schoonheid
van de Schepping". „De rijkheid
van kleuren en lijnen van de mi
cro- en macrocosmos doet een
mens stil worden en dan kan hij,
die dit alles diep in zich opnemen
wil, alleen nog maar bidden."
VAKANTIE
O, er is nog veel meer te ver
tellen van dit boeiende eiland. Flo
ra en fauna zijn alleen al hoofd
stukken apart. Toch spreken we
niet verder. Wilt u een goede va
kantie beleven, gesterkt worden
naar lichaam en geest, bekwaam
weer om de werkzaamheden van
alledag aan te kannen, dan raad
ik u aan: ga naar dit stukje we
reld.
Een grafzerk die lange tijd ge
bruikt werd als stoepsteen voor de
openbare lagere school (omdat me
niet wist, dat t een grafsteen
was) werd ln 1935 „ontdekt". Er
stond heel vaag ingebeiteld: Anno
1658 den 4 Marty sterf die erbare
Gertie Cornells, de huisfrou van
Petrus Marswal Tonnemeister
van Friesland, Confolmeister en
Secretaris van de hierlycheit
Schlermunckoogh, out 27 jaren en
41 weeeken en leyt alhier begra-
ven met twe kinderen."
Waarom ik dit nog vermeld?
Omdat hier wordt gesproken over
een Heerlijkheid Schiermonnikoog.
En vraag het de kinderen uit de
vakantiehuizen, die hier voor een
tijd van 6 weken kuren, of dit
grafschrift te veel zegt van Schier'
oog. „Soals wi seilen of laweren,
So Godt met ons wi kan ons
deren" Dat geldt voor ons, maar
zeker voor Schiermonnikoog, de
parel aan de Noordzee.
M. W. H. DE WEERD.
Het verkeer op de brug over de
Noord bij Alblasserdam u-as
die zaterdagmiddag niet al te
druk, maar beneden op het
water voeren de schepen b\j
tientallen en tóch ontbrak er
iets. Onze fotograaf was naar
deze platos gegaan om een
schip tijdens de tewaterlating
te knippen. Het water was te
laag en de boot ging die mid
dag niet tan de helling. Geen
foto dus? Van het schip niet,
maar toch kwamen van de reis
naar Alblasserdam twee plaat
jes mee terug. En mooie. Dat
GESPREK MET DA. A. E. RUYS TE BERLIJN
achterland, de Oost
sector." En zo is haar
huis tot een ontmoe
tingscentrum gewor
den van Nederlanders
met de meest uiteen
lopende inzienten. Ne
derlanders ook, die in
de oorlog hun even
wicht hebben verloren
cn nu een houvast
zoeken, met problemen
worstelen en geestelijk
heen en weer worden
geslingerd. F.n dat in
een stad die zelf nog
JTN daar komt onze domina
Ruys, wees me de heer A.
Millenaar, de Nederlandse con
sul-generaal te Berlijn toen op
een ontvangst te zijnen huize aan
de Rheinbabenallee een slanke,
bewegelijke jonge vrouw de ka
mer binnentrad, die. druk han
den gevend, in een oogwenk een
kring van gasten om zich had
verzameld. Domina Ruys, ver
volgde hij, behoort tot de vrou
wen voor wie we hier een ge
weldig respect hebben, respect
door het werk, dat ze doet als
predikant. U moet over dat werk
niet gering denken, het is geen
sinecure. Het ligt in een stad
als Berlijn vandaag de dag
geheel anders dan in Parijs of
in Londen. U heeft hier met
problemen te maken, vooral po
litieke problemen door de schei
ding Oosf-West. waarvan een
niet-ingewijde geen idee heeft.
Weet u wat u moet doen? U
moet eens met haar gaan pra-
Menselijke hulp
verlening
En zo zat ik op een avond me
..onze domina (A.E.) Ruys". die
ik alleen maar kende Jit haar ra
diopreken en uit krantenverslager.
over lezingen, die zij geregeld in
Nederland houdt o.m. met het doe]
gelden bijeen te krijgen voor haar
werk, ergens op de weer vooroor
logs drukke Kurfürslcndam, en
ik vroeg haar: V.' precies
•jw taaie als domina en hoe lig
*en ie problemen?"
Vooraf dit: domina Ruys stu
leerde in Utrecht en werd la
ter vicaris in Ar nhem, toegevoegd
aan de jeugdpredikant. In septem
ber 1949 wérd zij door de We
reldraad van kerken uitgezonden
naa. Berlijn. Deze Wereldraad nl.
kwam door de ontwikkelingen na
de oorlog tot een euw project:
als vervolg op de materiële hulp
de ceschor gebieden ook men
selijke hulpverlening te bieden,
omdat de mens nog altijd het be
langrijkste is. Er. op deze wijze
kwam er in dt geschonden gebie
den een ontmoeting tot stand
uss:n hulp e- zending.
Voor een half jaai
„Ik zou in 194 maar voor een
half jaa naar Be 'trekken"
vertelde domina Ruys. Die ter
mijn is intussen wel ruimscK
overschreden. Maar ik geloof niet
dat zij dat betreurt Haar werk
cn haar -remeentr Iig-en haar zeer
na aan hc' hart en na acht zwa
re jaren begint zij elke dag nog
even enthousiast als in 1949.
Domina Ruys is geen vrouw, die
klaagt. Ik bc:i van overtuigd,
dat er mennen zijn. die na een
paar jaar aan de Wereldraad zou
den hebben geschreven: ben ik
TOg niet aan de beurt om te wor
den afgelost? Maar domina Ruys
is alle moeilijkheden glimlachend
egemoet getreden. Tijdens het ge-
;prev viel het woord „moeilijk"
naar één keer. En dat was toer
de financiële kant van haar werk
aan de orde kwam. Zij zei: „85
pet. van mijn gemeer.' van
de diaconie en daarom heeft mijn
gemeente een sterk sociale in
slag. De gehele week houd ik
spreekuur en hoor ik de noden
aan. Ik heb kleding nodig en
geld. Veel geld. Ik weet soms
niet hoe ik er uit moet komen."
Maar daarop was zij weer de op
timist. ..Maar ik zal er natuur
lijk wel uitkomen, want we leven
hier in het besef, dat we een op
dracht hebben."
Tweeledige taak
De taak van domina Ruys is
tweeledig. In de eerste plaats it
zij predikant van de Nederlandse
gemeente te Berlijn, cn in de twee
de plaats leidster van het oecu
menisch centrum "ost-Duitsland
Haar gemeente telt 2000 lidmaten
van wie de helft in de oostelijke
sector woont. En die gemeente is
oecumenisch georiënteerd en zij
is misschien wel de vreemdste ge-
meentp. die er bestaat. „In maart
954 kréer mijn werk een offi-
?iële status. In de kerkeraad heb
ben zitting een Gereformeerde
"^en Hervormde en een Luthenaar
De lidmaten van mijn gemeente
zijn veelal ook volwaardige lidma
ten van de Duitse kerk, zoals
bijv, mijn koster. Het huis waar.
in ik woon is gekocht door de
Evangelische Kirche Union. Ik
word in mijn werk bijgestaan door
een vicaris, de heer Valeton ui4
Nijmegen."
Oecumenisch
Doorlopend legde domina Ruys
in het gesprek de nadruk op hel
oecumenische karakter van haar
taak. „We willen niet uitsluitend
een eigen kerk. maar een kerk
die tevens een entmoeting is me'
anderen. Die ontmoeting is er al
omdat we tot de conclusie zijn ge
komen, dat niet Berlijn het belang
rijkste arbeidsgebied is, maar zijn
„En ja, hoe sta ik hier nu als
domina Men vraagt wel eens: zijn
er nu door je werk in je omgeving
geen spionnen? Dan zeg ik maar:
Jezus heeft altijd een spion bij
zich gehad: Judas. Ik breng de
Boodschap. Ik breng geen ver
meende waarheid, maar dat wat
Jezus eens van zichzelf heeft ge
zegd: Ik ben de waarheid.
In weerwil van alles moeten we
doorgaan mc' dat te verkondigen.
Ik geloof, dat Oor'-Duitsland en
Oost-Europa geen verloren posten
zijn. En het is verkeerd te zeg
gen van hen, die pan de andere
kant staan: wat jen stakkers, wa
ren ze maar bij ons. Ik geloof, dat
we moeten bidden: Lieve Heer.
laat U een ieder staan op post,
waar U denkt dal dit moet Maar
laten we vooral niet bidden:
waar willen dat ze staan."
Acht jaar staat domina Ruys op
de meest vooruitgeschoven post in
West-Europa. Als eerste predikant.
Op Hervormlngsz-»idag 1949 hield
zij haar eerste dienst en van die
zondag af s zij „ln opdracht" haar*
weg gegaan. Het is nW belang
rijk te weten of zij resultaten
boekt. Zij kijkt ook niet naar re
sultaten. Zij gaat haar gang,
kalm en rustig door het drukke
Berlijn. Ik heb haar niet durven
vragen: Wat denkt u van de «oe-
komst? ZIJ had me vast en zeker
geantwoord: Dat Is een zaak van
God Zij weel d»« «er-, eer on.
drachl heeft te vervullen. Meer
niet. En door de wijze waarop ze
dat doet Is zij ln Berlijn gewor
den: „onze domina Ruys."
U wordt bedankt, lezers, na
mens die andéré lezers, die u zo
fijn heeft geholpen met de boe
ken of gedichten waar ze al zo
lang naar uitkeken. U weet het,
we gaan geen aparte dankbetui
gingen opsommen, dat laat de
lengte van dit rubriekje nu een
maal niet toe.
VOORBRACHTEN
Door uitlenen is de heer V. P.
Droog, Prins Hendrikloan 77,
VUardingen, alle deeltjes kwijtge
raakt van oordrarl.ten verza-
meld door ren hoofdonderwgzer,
destijds uitgegeven door E. J
Bosch J.zn te Baarn. Zou iemand
hem kunnen helpen?
KERKGESCHIEDENIS
J. A. Kruithof, Wilhclminastraat
7, Monster, zockl naar „De Gere
formeerde Kerk van VGravrnhage.
1831—1924, en naar alles wat be
trekking heeft op de geschiedenis
van de Gereformeerde gemeente
onder het Kruis.
AMMANSCHOOL
C. J. de Raad, vroeger leerling
van Ammanschool te Rotterdam
is al twintig j&ar het boek „Veer
tig jaar Ammanschool" kwijt. Erg
jammer voor hem, want er komen
foto's in voort waarop hjj zelf
nog staat als leerling van deze
doofstommcnsehonl. H« leende
het uit ill Sliedrecht. Indien
iemand dat hoek nog heeft, wordt
het gaarne ingewacht bjj H. van
Oostrrom-De Raad, B. 69. Slie
drecht.
DE RAMP
Het boek „De Ramp" is totaal
uitverkocht. Een Zweedse vriend
SERIE
J. S. Unger, Adamshofstraat 132b,
Rotterdam (Oost) wil zijn serie
boeken, destijds als premie door
de NCRV uitgegeven, compleet
maken. Het gaal om het boek „De
intocht in Kanaan van het volk
Israël". Het hoorde bjj de kalen
der van 1938.
W AT ZIJ ETEN
Lezer H. Wiegman in Koudekerk
aan de Rijn was zeer onder de
indruk san het artikel „Wat zul
len zij eten?" Hij wijst er op, dat
hy in een vakblad voor boeren
las, dat ieder jaar in Den Haag
alleen al 600 ton brood wegge
gooid wordt. Is dat niet ontstel
lend," vraagt hij.
O R SI SSEN
Hartelijk dank, mevrouw G. de
RaatFilius, Karei Doormanstraat
77, Alphen aan den Rijn, voor uw
sympathiek schrijven. Maar we ge
loven niet, dat deze cursussen aan
derden overgedragen
Rustig recreatieoord met
typische eigenschappen
Hel is beslist waar, dat er een stukje paradijs, vreemd aan-
eengeklonken door de altijd wisselende werking van de zee. ligt
te dromen. Schiermonnikoog, een van de Nederlandse Wadden
eilanden. ligt, gelukkig als een blond kind, in de zang van
brekend water en vrije wind. Een veerboot meert na ongeveer
drie kwartier varen uit Oostmahorn, stotend en puffend, aan
de aanlegsteiger. En een korte, tijd is er dan die gezellige be
drijvigheid van haastige gasten, die zich verdringen voor de
autobussen, van laad- en loskncchten, van af- en aanrijdende
fietsen. Want fietsen zijn er veel. Wie eenmaal eerder Schier
monnikoog uitzocht als vakantieland, zal weten, dat het eiland
een unieke gelegenheid biedt voor fietstochten langs schelpen
paden, die zich aan de oostkant door bos en duin slingeren
naar strand- en kweldergronden.
Bij gemeenteverordening is de
fiets trouwens voor de gasten het
enige vervoermiddel. Alleen de
eilandbewoners mogen op brom
fietsen en in auto's rijden. Dit.
om de sfeer van echt rustig re
creatieoord zo goed mogelijk te be
waren. zonder stofopwerpende. la
waaierige en benzinedrinkende
wegcrossers.
Achter de zeedijk ligt. in zijn
krans van bomen, een architecto
nisch boeiend dorp. Het is ge
bouwd in zgn. streken, die door
smalle hegwegen verbonden zijn
Daar kan men het moeilijk ver
staanbare dialect van het eiland
horen spreken, vreemd in tongval
en zinsmelodie; een mengeling van
Scandinavische klanken. Friese en
Groninger zinnen en woorden.
De ras-eilandbewoner (er is al
veel import) zal beweren, dat het
Fries van liet „eilanders" is af
geleid. Een klein voorbeeld van
deze taal. De vervoeging van het
werkwoord „zien": ik siai, do
sjochst, hij sjocht. wij sjaye, jim-
me sjaye. hjo sjaye. En dan als
klap op de vuurpijl: „Ik heb ge
zien" ik hew syn.
Maar genoeg over dat idioom.
Witgekalkt steekt achter het dorp.
op een duin, vlak bij het nieuwe
botenhuis van de N.H.Z.H.R.M..
de watertoren omhoog, voorheen
een zeemerk en vuurtoren In dat
botenhuis ligt de gloednieuwe mo-
torstrandreddingboot „Willem
Horsman".
WILDE SCHOONHEID
En om de west, noord en oost
ligt het grootse duingebied, waar.
langs wildpaden, de konijnen
vluchten, hazen hun legers heb
ben en troepen fazanten zich haas
tig verspreiden om later met wil
de wiekslag op te vliegen. Daar
zoekt de kiekendief zijn prooi, te
midden van schreeuwende meeu
wen. visdiefjes en sterns En ver
daarachter breekt de branding op
de gevaarlijke Oger-gronden
Ver naar het oosten liggen de
barre gronden, waar de wind als
een dolleman grillige strepen duin
zand tekent en de golven van de
zee opzweept en waar de vogelko
lonies bij de Kobbeduinen, in de
voorzomer één bewegen zijn van
denzgn kuikens.
De slenken (zeekreken), die ver
in het zand vreten, zijn var. een
onbeschrijfelijke schoonheid. Voer
zover mij bekend komen ze alleen
op Schiermonnikoog voor. We lo
pen langs de oude Reddingweg,
een slingerend pad. vanuit het
dorp naar het strand, omzoomd
voor een deel door els en berk,
en we zien, opzij, verspreid witge
schilderde metalen kruisen staan.,
de herinnering aan de „Unknown".
Volgens mededeling van oude
eilandbewoners rust hier de gehe
le bemanning, negen personen,
van een Zweeds zeilschip, dat met
vliegend stormweer op de gronden
vati Schiermonnikoog is vergaan.
Verderop ligt, waar de zang van
de branding en het geruis der
bossen als één elegie worden,
„Vredenhof", de dodenakker voor
de slachtoffers der zee. Bij de
opening in 1925, door de stichter
S. van der Werff de man die
veel voor het eiland deed en het
gróót maakte! liet men deze
zinnen beitelen in de gedenksteen:
Hof van rust en vrede
voor de offers van de zee
blijve onder 's Heeren zegen
een hof van eeuw'ge rust en-vree.
En als de duisternis valt,
glfjden elke vijf
entwintig secon
den vier schitte
ringen over het
dorp, de duinen,
het strand en de
zee. De waarschu-
wingslichten van
de in 1917 ge
bouwde Noorder
vuurtoren.
Schiermonnik
oog! In 1440 het
eerst genoemd
door Hertog Phi
lips van Bourgon-
dic. die het aan Dominicus, abt van
Klaarkamp bij Rinsumageest. be
horende eiland in bescherming
neemt. een eylant, genoemt
Werner oghe, anders geheten
Schiermonnick oge. gelegen den
noesten landen geheten Paidzu in
Oostergolanden up die oestzijde van
Ameland". Het eiland ..der schiere
(grijze) monniken" omdat de kloos
terlinge! van genoemd klooster hun
koeien in de voorjaarrstijd naar t
eiland dreven voor vetweidery. An
deren beweren, dat het land zijn
naam ontleent aan de tijd der Schie-
ringer en Vetkoper twisten, toen
Schiermonnikoog een bezitting der
eersten was. Maar wij houden het
bij de vroegere veronderstelling.
Hoe zou u anders het wapen van
dit eiland verklaren? Een grijze
monnik, blootshoofds en barre
voets, een rozenkrans biddend
Uit een brief van Keizer Karei
V. die ook heer van Friesland
werd. vernemen we: dat een zeke
re Class Corff „wOnende 'op
Schiermercoog" de accijns op
bier. wijn en laken, die op het
eiland verkocht werden, voor 50
pond 's jaars gepacht had en de
„duynen, waranden en konijnen",
dus vooral de jacht, voor 60 pond.
Tot 1638 was Schiermonnikoog een
provinciaal domein, maar daarna
werd het gekocht en weer verkocht
door vooraanstaanden in den land
totdat het in 1640 eigendom ver-
van Johan Stachouwer
Deze heer bewoonde het kastee
Rijsbergen. Toen bij hoge storm
vloed een gedeelte van het land
verdronk en ook het hoge huis
werd weggespoeld, bleef, aan de
ze tijd herinnerend, enkel en al
leen een gevelsteen met het wa
pen van de familie over. die men
terugvond en inmetselde in de
muur van het hotel Van der Werff.
voorheen een post-, raad- en
rechtshuis. nu een riant hotel
waar de heer S. Perdok, de te
genwoordige beheerder van het
pensioncomplex, ons zeer welwil
lend allerlei over vroeger vertel
de.
Zo bevat dit gebouw nog de z.g.
