Nog houdt zij de wacht bij
haar 12000 schimmels
N
Verzameling te Baarn welhaast
venige ter wereld fJ
Joods Amsterdam herleeft
VIER MAAL VREEMD
CORRECTIE
ZATERDAG 18 MEI 1957
Zweeds eredoctoraat voor Johanna Wester dijk
A UTRECHT EN AMSTERDAM,
waar zij resp.
L 1917 ringe mate van haar baanbrekend
kennelijk niet ten einde. In het la
boratorium toont ze ons haar bij
na twaalfduizend cultures op kunst
matige voedingsbodems in veilige,
steriele glazen. Het materiaal is zo
gevoelig en tiert zo welig, dat de
hele collectie eens in de vier maan
den overgeënt moet worden. Met
sommige schimmels moet dat
zelfs iedere maand of elke twee
maanden gebeuren.
De toekomst zal leren, dat
.Jl™* W^3'?:< .Jfv-f al dit wetenschappelijke werk
ziekten aan de universiteit werd verbonden, zal thans middelenindustrie alleen. De hele
ook de universiteit van Uppsala de bijzondere verdiensten ^"de Tnicl'liine3 koortsachti^ln n°^ meer betekenis heeft,
van onze landgenote, prof. dr. Johanna Westerdijk, gaan ^"schimmels 'vóór nieuwe nfedi- dan we op dit ogenblik kun-
erkennen. Er is haar ter gelegenheid van de Linnaeus-
feesten in Zweden het eredoctoraat van deze universiteit
aangeboden.
Prof. Westerdijk zal het niet
persoonlijk In ontvangst nemen.
Ze is 74 jaar en haar dokter heeft
haar de vermoeiende reis verbo
den. Als dochter van een huis
arts in Nieuwer-Amstel, was het
haar niet moe'lijk naar dit ad
vies te luisteren. „En bovendien",
zegt ze, „Zweden ken ik al. Vier
van de vijf werelddelen heb ik
in m'n leven bereisd. Ook die
noordelijke hoek van Europa is
me niet ontgaan
Haar levenswerk te
Baarn
Het is uiteraard geen toe
val, dat de universiteit van
Uppsala juist deze energieke
wetenschapsvrouw de enige
vrouw onder alle kandida
ten dit eredoctoraat wil
verlenen. Zij heeft zich ont
wikkeld tot een van de wei
nige Europese, ja wereld
experts op het bijzondere
terrein van de fytopatholo-
gie, of, om het huiselijker te
zeggen, het terrein van de
botanische schimmels en
zwammen. Sinds 1906. toen
ze aan de universiteit van
Zürich promoveerde tot doc
tor in de botanie, heeft ze
zich aan die schimmels ge
wijd. In het bosrijke Baarn
bouwde ze het grootste bo
tanische schimmelreservoir
ter wereld. Niet minder dan
11.700 belangrijke schimmels
heeft zij in „Reinkultur" ver
zameld in het Centraal Bu
reau voor Schimmelcultures
aan de Javalaan aldaar, waar
over ze bijna vijftig jaar ge
leden de directie kreeg. Naast
deze collectie bestaan er
slechts twee andere en veel
kleinere, nl. één in Amerika
en één in Engeland.
Het is een voor de leek
wonderlijke rijkdom van
subtiele en grillige vormen,
deze in glazen buisjes en
kolven met witte wattenpluimen
gevatte verzameling van padde
stoelen, myceleum en kleurige
schimmeldraden. Ondanks haar
74 jaren is prof. Westerdijk er
nog alle dagen actief mee bezig.
sche ontdekkingen. Het Baarnse nen bevroeden De Brit Fle-
laboratorium heeft er de weerslag nen oevroeaen. ue rtriT r ie
van ondervonden. Uit alle hoeken miing, „uitvinder" van het
wéér een vrouw. Er zijn heel
wat vrouwen, die zich tot de
botanie aangetrokken voelen.
Van de zeven assistenten hier,
zijn er vier dames.
Levensmiddelen zeer
mee
Waaruit mijn werk nu nog be
staat? Uitbreiding en onderhoud
van de collectie. Het onderzoek is naar
eigenlijk onbegrensd. Er bestaan Dat
honderdduizenden soorten schim-
wijs van geleverd.
v au de aarde werden hicl imm-
maties ingewonnen. „Wij hebben penicilline, heeft
hier alle penicilline-schimmels, en
verkopen ze zelfs in buisjes",
zegt prof. Westerdijk. „Maar let
wel, ik ben alleen maar bioloog,
geen chemicus of medicus. Ons la
boratorium kan men dus hoogstens
zien als een grondstoffenfabriek
voor medische preparaten. Aan
deze omstandigheid is het on
getwijfeld te danken geweest, dat
ook de Unesco financiële steun
heeft verleend. Want tot voor kort
waren de middelen te beperkt om
behoren gehuisvest te zijn.
nu belangrijk verbeterd."
het be-.
Ook tabaksuikerbieten
en bloembollen
HERINNERING AAN VERVLOGEN TIJD
Viskopers gilde uit de achttiende
eeuw was uniek
tussen onrein en rein. Die vis toch
heeft schubben en vinnen, zoals de
Heilige Leer dat eist; daarom is
hij voor het gebruik geoorloofd en
de gehele gemeente Israëls mag
hem eten'', zo verklaren de oude
boeken.
De Amsterdamse Jodenbuurt, gapende uit tal van won
de bestrijding van de" plan- den, herleeft een korte tijd in foto's, tekeningen en do-
zeTraeTbeloiTEn nog""'altijd cumenten althans. Op het Frederiksplein te Amsterdam, e Jüüuss
heeft ze de eretitel op haar naam waar ongeveer de Jodenbuurt begon, is in de Galerij in tal pers aanstelden, kon deze handel
staan, de eerste vrouwelijke hoog- yan etalages en tentoonstelling ingericht onder de titel: tot bloei komen. Maar de Joodse
leraar van ons lanu te zijn ge- visverkopers waren Je rampspoe-
weest. Of al dat werk bepaalde „De Jodenbuurt, gister, vandaag en morgen Deze ten- dige tijd niet vergeten,
spectaculaire momenten heeft op- toonstelling vormt de afsluiting van deze eens zo leven- ,,zo<
wustTzegt ze. Zeker,Tan de be" dige buurt, waar binnenkort de slopers hun werk zullen j^ettóe
strijding van ziekten op de blade- beginnen: de sanering van de hoofdstad eist dat. Het is
V,„lr IV mal c„r*.
Bloei
Als het zo'n mooie zomerse dag is, verdringen de
mensen zich achter de hekken in de dierentuin. Met
allerlei middelen (zakken vol pinda's hijvoorbeeld)
wordt geprobeerd de apen wat dichterbij te lokken,
opdat de jongste uit het gezin zijn of haar eerste
lessen in dierkunde zo goed mogelijk zal kunnen
krijgen. Want een bezoek aan de dierentuin is vooral
voor de jeugd een jeest, en het eerste bezoek blijft
vrijwel voor ieder mens onvergetelijk. Wedden, dat
u nog weet, hoe uw eerste visite aan de diergaarde
is geweest? Wij doen het met u, om een zak
apenoten.
een herinnering aan een vervlogen tijd. Veel is er te zien ken in het toekomstige zouden
de tabak heb ik met
ces gewerkt. Ook aan de bestrij
ding van de schimmels in de wor- in de Galerij,
tels van de suikerbieten heb ik
veel gedaan. Voordat er in Lisse in vogelvlucht staat daar de ge- wogen geschiedenis van de Joden liamjl matai
een eigen laboratorium was voor hele geschiedenis van Joods Am- in ons land, maakt dat gilde documenten,
de ziektenbestrijding bij bolgewas- sterdam, van Joods Nederland, maar een klein deel uit. Maar ont-
«en, hebben we er hier aan ge- van het begin omstreeks 1600 tot roerend is haar opzet. Haar doel
werkt. Onder andere hebben we het sinistere einde in het recente en werkwijze weerspiegelt veel
het geelziek van de hyacinten, een verleden. Daar is het. dat ook van het gesappel, het sociaal be-
bacter'ewerking in de bol, bestre- vluchtig aandacht wordt besteed sef en de onderlinge binding van
den." aan de beroepsorganisatie van de de Joden van weleer.
En nog is het onderzoekingswerk Joodse visverkopers. in de veelbe- Het visverkopersgilde
het, dat wij ondergetee.
rype overleg en uit con
sideratie, dat alle twisten en ge
schillen, die door enigerlei c
hebben besloote,
binden in een collegie onder de
Mazal Dagim", zeggen de
Prof. dr. Johanna Westerdijk
(74): „Ik vind het heerlijk, dat
ik hier mocht blijven
„Het huishoudelijk werk in
teresseert me niet", bekent ze
ons. wanneer we met haar in
gesprek komen in haar nieuwe struiken op de ganse aarde,
lichte werkkamer van het la- voorts op levensmiddelen als
boratorium, die zo'n prachtig
uitzicht vrijlaat over de Baarnse uji
bossen en tuinen. Jk vind het jen piegen te komen heeft prof.
heerlijk, dat ik hier heb mogen
blijven, nadat ik de directie
over het instituut had overge
dragen aan prof. Kerling dus
mels. Bij grondonderzoek en ti
sen rottende rommel kom je
tegen. Maar ook op bomen
Westerdijk in haar werkzame le
ven geïsoleerd, bestudeerd en be
schreven. Aldus heeft juist de le
vensmiddelenindustrie in niet ge-
ESKIMO
BESCHERMING
City wachtte een man op zyn be
rechting wegens vervalsing van
papieren. Toen hy uit zyn cel zou
worden overgebracht naar de recht
zaal bleek hy te zyn verdwenen.
By nadere informatie kwam vast
te staan, dat hy al een week ge
leden de gevangenis had verlaten.
Op vervalste papieren
De Eskimo's, die tewerkgesteld
zyn by de Amerikaans-Canadese
luchtverdedigingswerken in de
Poolcirkel, maken een tyd van
ongekende welvaart door. Hun ken
nismaking met de Amerikanen
heeft echter vreemde gevolgen. Zy llllll llllllir 1IIIIII llllllli llllllil llllllllll illllllll UI lllltlll lllllll lllllll'
besteden hun vele dolla
Ik vluchtte uit de stad met muren
de straten zwaar van barre geuren.
De weiden lagen nevelwit
te wachten op de zon.
De ochtend was zich rood aan 't kleuren.
Mijn hart, vermoeid, door voze uren,
vond dood en leven eender goed.
Een kikker in der sloten zwart
met lust zijn zang begon.
De einder leek vol goud en bloed.
Bij bloemen en 't geluid van merels
wist ik: De stad is zonder muren.
Mijn ziel tot stil belijden kwam:
t Is Zijner Handen werk.
De zon ontstak nu al zijn vuren.
Ik liep door gras bezet met perels;
bij elke stap herkreeg ik moed.
En juichend nam een leeuwerik
mijn dank mee naar het zwerk,
Voor Jezus' Kruis en dierbaar Bloed.
G. H. VAN MAREN
Mazal Dagim noemden de Jood
se visverkopers hun organisatie
Geluk bij het vissen. Maar niet
in de eerste plaats het weren van
concurrentie had de organisatie
ten doel. Vroeg in de 18e eeuw
het sociale besef reeds groot.
de organisatie door
organisatie in die tijd, de acht- -
tiende eeuw uniek in he.r Mort SfelS™
en wellicht de voorloper v
huidige bedrijfsschappen.
straathandel was de enige bron
van inkomsten van de Joden
tot in de Napoleon'ische tijd
stoken moesten blijven van
ambachten en betrekkingen. En
vis" wef de "v o o r n a a m s 3 N oa *z i j' n Z1J 00K «regen, cue niet
daar de sporen van te vinden. '*'erKeP: twe.1 *«>epen
Toen het verplicht werd zich eer
achternaam aan te schaffen gaven 9" 9TF
- - - usm uu verwant ten.het opvoeren.
vele Joden een naam op verwant
aan hun broodwinning: Walvisch,
Schellevis, Snoek, Baars.
iedere dag de winsten aan
de directeuren af te staan, opdat
zij ook kregen, die niet konden
de vis
te kopen bij de vissersvloot,
de verkopers. Maar was er zoveel,
vis, dat het aantal verkopers niet
genoeg was, dan dienden ook de
inkopers er mee op pad te gaan.
Tot zelfs de directeuren van het
Vele Joden dragen thans nog gilde werden dan ingeschakeld.
Armoe
vissoort. Het
ging die handelaars in vis overi
gens niet naar den vleze Zij wa
ren wel de armsten van het twee
derde deel van de Joodse gemeen
schap dat in die tijd armlastig
was. Hoewel de Joden van ouds-
her grote viseters zijn, hadden de de verkop6r voor
visverkopers het zeer moeilijk, uitgesloten van et
enerzijds doordat verscheidene en bij herhaling
Werd er door ee
vis verkocht die
religie verboden
Zorgen
ertien dagen
winstaandeel
het euvel
„i„„Tooj.o e" U1J neinaiuig van nei euvel
vissoorten ,»oor de Joodse wet werd zejjs Zjjn vergunning inge-
TZ trokken. Ontroerend echter ztin
de concurrentie met de visverko- 7nrff~n hïo
npn van hniten rl» .TnHpnhmirt Vip- qe z,or6e.n a.le
pers
vige w
23 maart 1776 verklnarde de Am
sterdamse opperrabbijn Löwen-
stamm enige tot dan verboden
vissoorten als geoorloofd, na met K„M M„ K11KI
het rabbijnencollege ..een «terp ^'"mag dat
trokken. Ontroerend echter zijn
de zorgen die aan de zieke leden
werden besteed. Niet alleen kre-
torder-firma's de gekste
dingen te laten komen: schrijf
machines, parapluics en ijskasten
bijvoorbeeld. Niet, dat zy die arti
kelen nodig hebben, maar ze schep
pen er een kinderlijk genoegen in
naar die vreemde spullen te zitten
kijken. De Amerikaanse leger-
autonteiten hebben zich gedwongen
i het
-trüirtrtrtrtr
Bokssport (IV)
buiten de Jodenbuurt he-
„..„„„„v. riro weivieii ucatccu. mei aueeu are-
durige aard was. dan werd hun uit-
de kas een extra bedrag geschon-
de kosten te bestrijden,
ïag dat in vele gevallen
normaal zijn, midden in de acht
tiende eeuw was zo iets uniek.
Ook voor de nabestaanden van
de leden was gezorgd. Gedurende
de acht dagen dat zij volgens de
Joodse wet het huis niet mochten
lllll llllllil lllllll llllll Illllllll Illllllll Illllllll llllllil lllllll Illllllll Illllllll llllllllll llllllil llllllllll llllllil verlaten om rouw te bedrijven,
werd hun winstaandeel thuisge
bracht. Tot vier weken na het
overlijden van haar man, lid van
ij. Mazal Dagim, ontving de weduwe
het volle winstaandeel, daarna af
lopende over verscheidene maan-
onderzoek te hebben ingesteld
hun daarbij ten duidelijkste Is ge
bleken, dat een vols'agen vergis
sing heeft geheerst bij het volk,
dat niet weet te onderscheiden
't Was op een zon-over
goten meimorgen, dat ik
plotseling de seringenboom
zag. In volle bloei. De tak
ken beladen met een paarse
pracht, zo wondermooi, dat
ik verrast bleef staan. Ver
rast Ook, omdat ik nooit ge
weten had van deze boom,
terwijl ik toch dagelijks
voorbij deze plek kwam. Ik
was me dan altijd vaag be
wust van een oud muurtje,
met aan de voet daarvan
wat graspollen en hier en
daar een paardebloem. De
wind zorgde voor verdere
decoratie, een oude krant,
een gedeukt conservenblik
Maar de boom, die toch al
wekenlang met vele tere blaad
jes gepronkt moest hebben, was
me ontgaan. En nu die overda
dige bloesem.
Opeens kwam het wilde ver
langen in mij op een arm vol
violette weelde mee te nemen.
Maar ik deed het niet. Waar
om niet?
Ik geloof, dat ik de schoon
heid van de boom, die tegen dat
oude verweerde muurtje des te
voller uitkwam, ongeschonden
wilde laten. Misschien zouden er
meer voorbijgangers komen, die,
getroffen, een paar ogenblikken
het beeld van de bloeiende boom
op zich zouden laten inwerken.
Om dan gesterkt en gelukkiger
verder te gaan.
Zoals ik
Want was deze seringenboom
geen symbool? Een symbool van
alle waardevolle geschenken, die
't leven vlak bij ons brengt,
maar die we vaak achteloos
's Morgens verlangen we naar
de avond, 's avonds weer naar
de andere morgen. Altijd is er
een verlangend uitkijken naar
dat, wat komen zal. En zo
kijken we voorbij aan het mooie,
dat is. Als we maar opletten.
Als we ons de tijd maar gun
nen het te ontdekken.
Soms gebeurt het, dat we het
plotseling zien en dan komt de
wilde honger om toch niets te
missen, alles te bezitten, zoals
ik de paarse trossen had willen
plukken. We nemen zo gauw
te veel
Het ten volle genieten van de
goede dingen van ons leven,
zonder begeerte, zonder egoïsme,
is immers oneindig veel mooier.
En de herinnering blijft gaver.
Zoals de herinnering aan die
zon-overgoten meimorgen, toen
ik plotseling de seringenboom
zag.
RIE B.-WEEDA.
pen, die de
i by hun aan
t MIJN mening bU de nabe-
spreking over de boks-
match: jongens, die zich trai-
nen; die zich aan een bepaald
doel wijden dat is altijd
X winst, ook al vind ik dat
e voor de hele mens is. H
gemakkelijk genoeg om d
te zeggen en dat te preken
SUPER-BENZINE
Omdat er in Engeland, waar de
benzine gedistribueerd ia, nog
ateeds geen regeling is ingevoerd
voor extra-bonnen is een slimmerik
op het idee gekomen die bonnen
toch in handen te krygen. Hy
achreef naar het ministerie van
Bevoorrading om extra-bonnen en
kreeg prompt een afwyzende brief.
Daarop scheef hy een tweede brief,
waarin hy de heren bedankte voor
hun toezegging, maar hen er op
attendeerde, dat zy vergelen had
den de bonnetjes by hun antwoord
in te sluiten. Per kerende post
kreeg hy een beleefde excuusbrief
met een vel benzinebonnen
LILLIPUTTERS
HALVE PRIJS
In Reno (Ver. Staten) is een
internationaal congres gehouden
van lilliputters en dwergen. Het
congres heeft een resolutie aange
nomen, waarin de wenselijkheid
wordt uitgesproken, dat lilliputters
voor vliegreizen het halve tarief
betalen. De resolutie zal ter kennis
worden gebracht van alle vliegtuig
maatschappijen ter wereld.
VAKMAN
In de gevangenis
aan als je hen alleen maar een
bepaalde sport leert. Het gaat
„Je bedoelt waarschijnlijk", toch om hun zielNee,
vervolgde de hoofdleider, „dat dat zeg ik verkeerd. Maar het verder niets te doen. Het
èn deze bokssport èn die uit- gaat toch niet alleen om hun goedkoop ook. We zouden
lichaam, het gaat toch óók om als kerken kunnen volstaan
hun ziel?" met een paar kerkgebouwen
„Ze geven mekaar op hun en een paar dominees. Maar
ziel" zei onze jongste vo- omdat we bij de hele mens
edeler ontspanningen bestaan loedneus op te lopen. Trou- lontair vlegelachtig en kreeg ook zijn lichaam inbegrijpen,
bestraffende blikken naar zijn daarom wordt het werk
drukkingen van onze instruc-
fSn teur ïe niet l^en- ber}f
geen sport gewoon waarbij je
kans loopt om een stevige
dan deze sport. Ik lees liev
een goed boek. Of ik geef de
voorkeur aan tennissen. Maar
mij hebben ze lezen en stude
ren geleerd, en m.
konden een racket en een dure
club betalen, tewijl deze jon
zijn stem werd i
heel klein tikkeltje gemeen hoofd,
tennissen. Maar je doet geloof ik helemaal
•-m en etude- niet'veeI aan sport. En ooer
^et christelijk leven spreek je
de bijbelse termen: God lichaam
je naaste liefhebben. En nisch?"
lijk e
kostbaar. Nu moeten we
den.
Bij het Joodse paasfeest, als spe
ciale etenswaren moeten worden
gebruikt, die door de extra ver
vaardiging grote financiële offers
vragen, werd de kas op tien
gulden na geledigd en in gelijke
porties onder de leden verdeeld.
Met de emancipatie was veel van
de organisatie overbodig gewor
den. Op den duur hield het gilde
dan ook geen stand.
gens dergelijke kansen niet dan hou je „os
kregen.
De mening van de hoofdlei
der: deze jongens begrijpen niet zuiver ge-
dat we op de wereld zijn om noeg zullen
elkaar te helpen. Daarom pas- stellen. Dat we
sen ze wel op om elkaar ge- vergeten zul-
meen te behandelen. Ze zijn
fair en sportief.
hart vast
Uit de
VOLKSWIJK
zondaren zijn. Maar waarom met
ben je zo argwanend?"
Jk merk nooit dat je hen
wat hebben die met het evangelie voorhoudt!" weinig
<x het evangelie uit te staan?
Jk dacht dat het evangelie wijkgebouwen hebben,
de héle mens omvat", zei ik. sportzalen. En douches. En
„Is heel die scheiding van clubleiding. En kampen. Nu
ziel niet plato- kost het opeens het tienvoudige
van vroeger en we moeten daar
,Ja maar je krom voor liggen. Maar nu
kunt toch niet zeggen we tenminste verstaan-
ontkennen dat baar dat het lichaam er óók
je met je li- bij behoort. Nu bewijzen we
chaam bokst!" dat zwart op wit. En daar
zei de vi- gaan ze over nadenken. En jto
caris ad rem. kom je tot die gesprekken. Zo
Hij voelde zich ga je samen begrijpen dat we
sprongen veld de aarde bewoonbaar moeten
Jeugd niet
maken!"
„Dan snap je er toch bar Het gesprek was rond: we
van", zei de hoofleider waren op ons uitgangspunt
stribbelde de vicaris tegen. weer. ,Je lichaam gehoor- teruggekomen. Onze gesprek-
dat je met hen sport, zaamt je geestelijke instelling, ken doen dat vaak. De hoofd-
Ik, ik ben daarstraks misschien Als die jongens gedisciplineerd leider vond het kennelijk
Eerst zeg je moraliserend ook wel wat onbillijk ge stoeien, want wat is boksen orde; de vicaris zat nog een
dat je dit soort sport beestach- weestHU steeg opeens anders zolang het sportief tikje bedenkelijk na te pieke-
mijlen in mijn achting: het is blijft, dan waakt hun geest er ren'> volontair had een
oopvol teken als predi- tegen dat ze gemeen worden, nieuw ongepast grapje. En ik
a wat terug willen ne- dat ze zich door kwaadheid oj had het gevoel dat er nog heel
dat zie je niet vaak, ze haat laten meeslepen, dat ze wat te doen valt voor de we-
wereld bewoonbaar maken hebben altijd zo ie wijsheid in unfaire dingen doen. Maar het reid werkelijk bewoonbaar zal
niets met het evangelie heeft pacht. Jk kan JJ~* ~j CSfiT H
tig vindt omdat het te
C te dierlijk is, en dan gc
X hele betoog overboord
vindt dat elkaar helpen
uit te staan. Ja. wat wil je
dan eigenlijk?"
De vicaris keek opeens be
verenigen dat ze t
sport doen, al blijf ik het ri
••inden. Maar wat heb je
desnoods voornaamste
dat het ons ernst
evangelie. Dat we het menen
als we zeggen dat het evange-
Mexico- ttüitirtrairüvvü-CrUiiitii-ttTXliUUUïruu-ait-a-üiiiraii-CiirteiitiitttU-aitKviiii-CrüiiUiiï&üüülrüitirCrlrlrüliülrirCtïiIrtrüititüïrüüiiliirüvüii-a-ti-üüP-irü
De jeugd voelde nie: voor het
werk van de ouders, die ondanks
alle zorgen de humor niet had
den vergeten. Zelfs zo, dat <n
1787 bij de gevechten op het Am
sterdamse Kattenburg tegen Oran
je de Joodse visverkopers met
een grote bot op de markt ver
schenen. Op de rug van de bot
was een oranjekleurige W geschil
derd. Een gedichtje herinnert nog
aan dit voorval. Wanneer Prins
Willem wierd gelasterd/ d'Oranje
kleur verwenst, verbasterd/ Zoo
gaf God wond'ren aan de Vis/
Men zag ze met oranje-vellen/ te
Amsterdam ter Markt stellen/ Ja:
met de Naam als deezen is. God
zij den lof/Van Neêrlands brave
toegeweid/ Oranje Leeft al schijnt
Hij dood/ in Eeuwigheid.
Het ls ook dit college dat mede
Amsterdams Jodenbuurt tot een
van de kleurrijkste buurten van
Nederland heeft gemaakt; een
buurt waarnaar men heimwee kan
krijgen door zijn romantiek en
schilderachtigheid, levendig door
zijn bonte straathandel, tierig
door de breedsprakigheid en het
vlugge beweeg van zijn bewoners.
Het is deze buurt die in de Am
sterdamse Galerij voor een poos
je herleeft. Een herinnering aan
een vervlogen tijd.
e pagina drukten wij een plaat van kijkende mensen af.
aandacht voor het gedoe van de apen in de dierentuin,
eeu ander slag brutaaltjes uit het dierenrijk: De huis-
i op het station aan een goede boterham komen
