Kerk van China
leeft achter het Bamboe Gordijn
Gods boodschap voor de Chinezen
door de Chinezen
Nieuw radiostation op de
Philippijnen
Het Gezag van Christus en Zijn Woord
28SSS2332Ï
:2!8§iro
seïss::'
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 27 APRIL 1957 19
Dr. Andrew Gih, Chinees
predikant, bezoekt ons land
Het was muisstil in de conversatiezaal
van het conferentieoord „DE BRON" te
Hummelo, toen de Chinese predikant, Andrew
Gih in zijn typisch Chinezen-Engels de bood
schap van Pasen verkondigde. Zo nu en dan
haperde de tolk even, omdat hij eerst de woor
den van het accent moest ontdoen, voor hij ze
zelf begreep, maar geen van de toehoorders
werd erdoor afgeleid. Niemand zou geraden
hébben, dat de spreker de vijftig reeds gepas
seerd was. De huid trok nog 6trak over het
voorhoofd, en de witte tanden hadden uog
niets van hun schittering verloren. Zoals hij
daar zat met zijn Chinese en Engelse Bijbel op
zijn knieën en een blijde glans in zijn ogen, zou
men ook niet licht geloven dat de man als een
banneling door de wereld moet gaan, en hij
als predikant van zijn eigen gemeente in
Sjanghai is afgesneden.
Andrew Gih is de sticnter
en voorzitter van het Chinese
Evangelisatie Genootschap,
een zendingsgenootschap, dat
geheel door Chinezen wordt
geleid. Jarenlang was hij de
predikant van een grote ge-
mèente in de hoofdstad "an
China. Hij was het hoofd van
een aantal weeshuizen, de
president van een Chinees
theologisch seminarium en
tevens de stichter van een be-
VOLGENS ds. Gih is het Chi
nees Evangelisatie genoot
schap ontstaan uit een wonder.
Jarenlang was ds. Gih als predi
kant verbonden geweest aan het
werk van een Amerikaans zen
dingsgenootschap. Innerlijk voel
de hij echter na de Japanse be
zetting, dat het tijd werd, dat de
Chinezen zelf meer actief gingen
worden in het Evangelie. Zonder
te weten wat hij precies ging doen,
en zonder een garantie voor de
toekomst, verliet hij het werk van
het Amerikaanse genootschap en
werd zelfstandig.
Ds. Gih sprak hier en daar in ver
schillende kerken, keek uit naar moge
lijkheden en hij ge
bruikte de tijd van wach
ten vooral voor gebed.
-Plotseling kwam er een
zakenrelatie naar hem
toe die hem vertelde, dat
hij een stuk grond had en
het graag ter beschik
king wilde stellen voor
het werk van God. Sa
men gingen ze het stuk
grond, niet al te ver van
het hart van Sjanghai
bekijken, samen baden ze
om Gods wil in de open
lucht en zo kreeg ds. Gih
zijn grond, maar hij be
zat geen cent om te bouwen.
De jongere broer van deze zaken
man hoorde van het geschenk en nog
diezelfde dag bezocht hij ds. Gih om
hem ook een stuk grond te geven voor
GEEN IDÉÉ
„Ik had geen flauw idee waar het
geld vandaan moest komen," vertelde
ds Gih, „maar ik wist wel waar ik het
vragen kon." Weer volgden er dagen
van gebed. Op een dag vertelde de di
rectrice van een weeshuis hem, dat
haar oom hem graag wil'e spreken.
Hij had de man nooit ontmoet en schoor
voetend ging hij naar hem toe. De man
was heel beleefd, informeerde naar
zijn werk en zijn plannen en zei ein
delijk: „Zou ik u een klein geschenk
mogen geven voor uw werk?" Het
kleine geschenk was 38.000 gulden, wat
ruim voldoende was om de gebouwen van
een Chinees weeshuis op te trekken.
GROEI
Langzaam maar zeker begon het
werk te groeien. Een middelbare schooi
werd gesticht en niet lang daarna een
seminarium. En er was werk in
vloed. Na 1946 stroomden Chinezen uit
het noorden de stad binnen. Onder de
duizenden vluchtelingen bevonden zich
honderden christenen, die echter het
dialect van Sjanghai niet verstonden en
geen enkele kerk vonden, waar zij de
boodschap van het Evangelie konden
volgen. Na enig zoeken slaagde ds. Gih
er in om een grote danszaal te huren
die op zondag tot kerk kon worden
omgebouwd, waar in het Mandarijn
Chinees de boodschap kon worden ge
predikt. Iedere zondag opnieuw bezoch
ten meer dan duizend mensen de sa
menkomst en iedere zondag opnieuw
stroomden tientallen naar de bijzaal
worden.
In 1948 kreeg ds. Gih een uitnodiging
orr. op de Foundersweek-conferentie van
het Moody Bible Institute te spreken. Het
was een grote eer om met de bekend
ste orthodoxe predikanten en theologen
van de USA op één podium te staan.
kende middelbare school. Dat alles is nu
verleden tijd geworden sedert de komst
de communisten. De weeshuizen
zijn door de staat overgenomen even
ais de middelbare school, het seminari
um is gesloten, slechts in de Chinese
kerk gaan de diensten nog door.
We vroegen ds. Gih naar de toestand
van de kerk in Rood China. Hij vertel
de, dat hij betrekkelijk weinig contact
met zijn eigen gemeente heeft, omdat
men geheel met hem moest breken, toen
hij na de machtsovername niet naar
China wilde terugkeren. Slechts zo nu
dan hoort hij via ondergrondse kana
len iets van zijn vroegere gemeentele
den.
JDe kerk van Sjanghai had het voor
deel dat zij een volkomen Chinese kerk
was, ontstaan door hét initiatief én de
prediking van Chinezen zelf, zodat de
communisten de kerk niet konden aan
vallen op grond van haar contact met
het kapitalistische Amerika. De commu
nisten hebben echter alles in het werk
gesteld om de kerk onder hun invloed
te krijgen.
de christenen daar met een duidelijk
godsdienstloze regering te maken heb
ben." Een groot aantal Chinezen heeft
echter in de beweging een groot gevaar
gezien, niet omdat haar doelstelling niet
goed zou zijn, maar omdat de commu
nistische regering deze beweging
Drie-maal-zelf
Mevrouw Gih was ziek en kon de reis
niet meemaken en daarom werd beslo
ten dat ds-.Gih naar Amerika zou gaan
levrouwGih naar Hongkong om
daar in het warmere klimaat op te
knappen. Twee maanden later verover-
WERK GING DOOR
De kerk in Sjanghai had zich echter
iet slechts doodgestaard op de taak
1 eigen land, zij had een zendingsge
nootschap gesticht om de Chinezen bui
len China met de boodschap van het
Evangelie te bereiken. Dit werk moest
verder worden voortgezet. Op het ogen
blik onderhoudt het zendingsgenootschap
twee weeshuizen, één in Macau en één
op Formosa. Voor veertig gulden per
maand kan men één van de kinderen
adopteren. Iedere „adoptievader of
-moeder" wordt dan regelmatig op de
hoogte gehouden van de vorderingen,
die het kind maakt. Niet alleen Chine
zen maar ook vele blanken hebben een
kind „geadopteerd", d.w.z. bekostigen
de opvoeding van zo'n kind in het
weeshuis.
De inhoud van de
Pr>
0 Wij prediken geen nieuwe be
schaving, merkte ds. Gih op
één van zijn toespraken, maar
boodschap van verlossing door
Jezus Christus. Per slot van reke
ning: wat is beschaving? Bestaat
zij uit hoge gebouw
dergrondse en machtige machines?
Dat noemen wij in China geen
beschaving maar mechanisatie. Be
schaving heeft te maken met
houding en kleding en cultuur.
Toen Uw voorvaders nog in beren
vellen rondliepen, kenden wij in
China reeds een zeer hoge bescha
ving. Lang voordat U het dynamiet
uitvond, hadden wij het al uitge
vonden. Wij gebruikten het echter
niet om oorlog te voeren en men
sen te vernietigen. IS een wij maak-
Reeds jaren voor de oorlog begrepen
de Chinese christenen dat de kerk in
China een nationale kerk moest wor
den, onafhankelijk van het buitenland.
Langzaam maar zeker werkten de ver
schillende zendingsgenootschappen dan
ook in die richting. Echter pas na de
communistische machtsovername groei
de deze beweging uit tot een organisa
tie, die de mooie Chinese naam: Drle-
Maal-Zelf-Beweging draagt. De bedoe
ling is, dat de Chinese
kerk zal leren alchzelf
bedruipen zichzelf ie i
geren èn zichzelf voOrt te
planten en dus volkomen
onafhankelijk zal worden
van buitenlandse hulp.
Een aantal van de lei
dende figuren was echter
niet vrij van communis
tische sympathieën, zoals
bijv. bisschop Ting, die
ook zitting heeft gehad in
de Wereldraad van Ker
ken en onder meer eens
de opmerking maakte: „Toen de revo
lutie begon, hebben wij getracht een
mogelijkheid van samengaan tot stand
te brengen tussen Marxisme en chris
tendom. De gevaren hieraan verbon-
n ons duidelijk. Maar in China
is dat gevaar kleiner dan elders, omdat
Hoe vrij de kerk van China is blijkt
uit het feit dat volgens ds. Gih vóór en
de dienst de predikanten gedwongen
werden om rapporten van de commu
nistische regering voor te lezen, dat de
Chinese predikanten allen stuk voor
stuk bepaalde marxistische catechisa
tieklassen moesten bezoeken, en in de
stad Shanghai moesten de predikanten
zélfs een tijd lang hun preken van tevo-
geheel uitschrijven en ter controle
bij de regering indienen. Sedert enige
is er echter èen nieuw hoofd geko-
aan het ministerie van kerkelijke
zaken die nu gezegd heeft dat hij geen
belang stelt in de preken.
Toen we de predikant vroegen, wat
hij dacht van de toekomst, antwoordde
hij met slecht één Engels woordje:
Bright! (Schitterend!) We moeten wel
enigszins verbaasd gekeken hebben,
want onmiddellijk begon hij te vertellen
dat volgens zijn idee geen enkele dicta
tuur het lang kan uithouden. Diep in
het hart van de mens leeft het verlan
gen naar vrijheid. Men kan de mens
met mooie leugens een tijdlang in een
geestelijke roes brengen, maar toch
breekt het ogenblik aan, dat de ogen van
de mensen open gaan.
werk 1
den ons er i
Natuurlijk ontstonden er ook gemeen-
in in verschillende steden van de
delijke archipel. Het genootschap
ds. Gih richt zich b.v. op Java direct
tot de Import-Chinezen, die tot nu
bijna vergeten groep vormden
het werk van kerk en zending. In dit
verband stichtte ds. Gih dan ook zijn
Zuid-Oost-Azië-Bible College in Malang
een vijf en twintig theologische
studenten zijn, terwijl vier honderd
vijftig jonge Chinezen de christelijke
iddelbare sdhool bezoeken, die daar
ook werd gesticht.
OPEN
Volgens ds. Gih staan de Chinezen ln
Zuid-Oost-Azië open voor de boodschap
van het Evangelie. Materieel maken de
ze mensen het erg goed, maar de toe-j
komst is heel donker voor hen. Op de
Philippijnen heeft men zojuist alle klein-1
handel genationaliseerd waardoor een
groot aantal Chinezen hun toekomst ver-1
loren. In Indonesië werd de import ge
nationaliseerd, waardoor ook daar een
groot aantal Chinezen gedwongen wer-
ander werk uit te zien. De on
zekerheid van het leven in een land als
Indonesië, waar men bang is voor de
blanken en jaloers op de Chinezen ver-j
oorzaakt een vruchtbare bodem
de boodschap van vrede.
Ds. Gih zal zijn uiterste best doen
om te zorgen, dat die boodschap wordt
gepredikt, want zegt hij: „Het Evan-j
geile kan nooit door buitenlandse krach-!
ten alleen verbreid worden. Als de na- j
tionalen zelf geen belangstelling tonen j
zal al het werk van de buitenlanders
uiteindelijk vruchteloos blijken.
Oostduits studenten
predikant gearresteerd
De protestantse studentenpredikant
aan de universiteit van Leipzig (Oost-
Duitsland), ds. Siegfried Schmutzler,
werd begin april in zijn eigen flat
woning gearresteerd. Het huis werd
grondig doorzocht en boeken en
documenten werden in beslag ge
nomen. Hangende het onderzoek,
wordt de predikant nu gevangen ge
houden. Volgens de autoriteiten van
de stad wordt dr. Schmutzler verdacht
„misdaden tegen de staat" te hebben
gepleegd. Wat deze term inhoudt,
weet men niet.
Het is mogelijk, dat de arrestatie
een gevolg is van een evangelisatie
campagne, die de predikant onlangs
hield in Böhlen, de arbeiderswijk
nabij Leipzig.
Niet vrij
Wie zich verwondert wanneer hij
■ich bezondigt, kent zichzelf niet, en
wie vertivijfelt wanneer hij gezondigd
heeft, kent God niet.
Gunning.
Dat was niet de
bedoeling
Tijdens de opnamen voor de zendings
film „Achter de Horizon". (Regions
Beyond), die
uspiciën
De Nederlands Hervormde Kerk te Blokzijl, die eens als Godshuis een grote
tissersfamilie een geestelijk onderdak bood, staart nu dromerig over de oude
huizen en mijmert over het verleden. In plaats van een vissersdorp, is Blokzijl
nu een toegangspoort tot de Noordoost polder. Grote sociale veranderingen
hebben zich in de afgelopen jaren rond de toren voltrokken. Ook deze kerk
zal zich moeten aanpassen aan een nieuwe toekomst.
Christelijk station zonder Christel, boodschap?
Optimisme
Ds' Öih jvas vooral: heel optimistisch,
waar het de toekomst van de orthodoxie
betrof. Hij vertelde, dat juist de vrijzin
nige kerken de communistische bood
schap in hun prediking hebben ver
werkt, het gevolg is echter, dat hun in
vloed danig begint te tanen, omdat de
mensen de buik vol hebben van de po
litiek. Zij willen een boodschap horen
van God. De orthodoxe kerken hebben
zich van de politiek geheel afzijdig ge
houden en behandelen in het geheel
geen sociale vragen. Ongetwijfeld liggen
hier een heleboel vragen en problemen,
maar goed of niet goed, het gevolg is
dat de orthodoxe kerken steeds voller
worden.
Deze groei van de kerken heeft con
sequenties. Geen van de kerken krijgt
staatshulp. Geld uit het buitenland komt
reeds sinds lang niet binnen en dus
moeten de kerken - zich geheel zelf be
druipen. Voor de vrijzinnige kerken, die
zich geheel aan het communisme heb
ben uitgeleverd, wordt dit met de klei
nere opkomsten steeds moeilijker, ter
wijl daarentegen de orthodoxe kerken
zichzelf gemakkelijker kunnen onder
houden. De meer vrijzinnige kerken zul
len weldra hun boodschap moeten her
zien of ondergaan.
Dat het geestelijk leven ln China niet
geheel vernietigd is blijkt wel uit het
feit dat men juist in Sjanghai een theo
logisch seminarium heeft gesticht met
toestemming van de rode regering. De
ze nieuwe school neemt een zeer ortho
doxe positie ln. Al met al behoeven we
de toekomst ln het geheel niet somber
in te zien. G»d laat zijn kerk niet ln de
steek," zei ds. Gih tot slot en op zijn
gezicht lag een rust zoals slechts het
Evangelie die kan geven
Dr. Lloyd-Jones schreef in hei hier
onder besproken artikel, dat ue de Bij
bel in zijn geheel moeten benaderen.
Doen wij dat nog?
De Nationale Raad van Kerken
in de U.SA.. (afdeling van de
Wereldraad) zal een 100.000-watt-
radiostation bouwen op de Philip
pijnen. Volgens dr. W. Burton
Martin, hoofd van de radio-com
missie van de Raad zal het station
in- verschillende talen uitzendin
gen verzorgen.
De programma's zullen o.a. bestaan
uit muzikale en „bonte" program
ma's, nieuwsuitzendingen, opvoed
kundige programma's voor boeren,
jeugd en kinderen.
De Philippijnen hebben reeds een ra
diostation in Manilla, dat door zen
delingen is gesticht en dat gods
dienstige- en evangelisatieuitzen
dingen verzorgt. De Amerikaanse
Raad van Kerken schijnt zich ech
ter afzijdig te willen houden van
zijn opdracht no. 1, de verkondi
ging van het Evangelie. In het
persbericht wordt tenminste met
gfeen woord over godsdienstige uit
zendingen gesproken.
Nederland onder
___rYouth for Christ wordt
vertoond, had men twee dragers no
dig. Na lang zoeken vond men einde
lijk twee geschikte figuren. Het duur
de evenwel een hele tijd. eer zij be
grepen, wat zij moesten doen. Ze had
den nog nimmer een filmcamera ge
zien, maar na het tonen van een aan
tal foto's hadden ze het toch door en
"«or een geringe som gelds, waren
bereid hun medewerking te verle-
De volgende morgen was het kleine
huttendorp in het Noorden van de
Congo, waar de opnamen gemaakt
zouden worden, al vroeg in rep en
roer. Iedereen was uitgelopen om de
blanken aan het werk te zien. Dat
wil zeggen iedereen, behalve de twee
dragers, die gefilmd moesten worden.
Eindelijk na lang wachten kwamen ook
zij opdagen, maar in plaats van ge
kleed te zijn in hun lendengordel, de
dagelijkse dracht van de stam, had
den ze ergens een broek en een over
hemd, plus een paar halfversleten
schoenen opgediept en boven op hun
hoofd droegen ze een veel te kleine
tropenhelm.
Het dorp juichte, toen ze er aan kwa
men, maar de twee cameramannen,
die de lange reis gemaakt hadden
voor de opnamen, trokken heel lange
gezichten. Dat was nu net niet de be
doeling. Men wilde negers in hun hei
dense dracht, geen beschaafde figu
ren, die ze overal in Leopoldsville
hadden kunnen krijgen.
Toen Ken Anderson, de producer van
de film mij het verhaal vertelde,
moest ik denken: „Hoe menselijk".
Wij doen het iedere dag zelf. God
zegt, dat we tot Hem moeten komen,
zoals we zijn, met al onze zonden,
fouten en gebreken. Maar wij voelen
innerlijk, dat we niet goed genoeg zijn
voor God en daarom proberen we
onszelf op te poetsen, totdat we juist
wel goed genoeg zullen zijn. Wij be
grijpen dan vaak niet dat God ons
zó juist niet kan gebruiken.
Jezus Christus is gestorven om zonda
ren zélig te maken, zegt de Bijbel
telkens weer, en de boodschap van
het Evangelie geldt voor mensen, die
weten, dat ze aan het einde van hun
Latijn zijn en; geen uitweg meer we
ten. Mooi opgepoetst zijn wij niet
slechts niét goed genoeg voor een hei
lige en volmaakte God, maar boven
dien nog onbruikbaar ook. We moeten
komen, zoals we zijn.
De witte beer
De oudere broer van Tolstoy, de latere
verteller bij uitnemendheid hield zich
als kleine jongen bezig met een hele
serie verhalen over de ..Broederschap
der Mieren". Op een groene stok. die
ergens in het bos begraven moest lig
gen, stond een prachtig geheim ge
schreven. waardoor alle mensen tot de
..Broederschap der Mieren" zouden
gaan behoren en voor altijd gelukkig
zouden zijn. De leden van deze ge
meenschap moesten drie mystieke
eisen vervullenr Ze moesten over een
scheur in dé vloer kunnen lopen, zon
der-bang te zijn; ze mochten een jaar
lang geen konijn zien, hetzij dood of
levend: en ze moesten in een hoek
kunnen staan zonder aan de witte beer
te denken.
Dat laatste was natuurlijk onmogelijk,
omdat het menselijk denken zich on
mogelijk kan ontdoen van dat. waar
aan ze niet mag denken. Duizenden
echter proberén te leven zonder aan
de dood te denken. Hoe meer ze ech
ter de gedachte van zich af proberen
te zetten, hoe onmogelijker dit wordt.
Men kan de dood niet ontlopen door
er niet aan te denken.
De enige oplossing voor onze problemen
is. dat wij eerlijk gaan worden en de
feiten onder ogen gaan zien. „Wegden
ken" maakt een mens tot een nerveus
wrak. Slechts als we de werkelijkheid
aanvaarden, maar dan niet alleen de
werkelijkheid van de dood, maar ook
van het leven in Christus, kunnen we
rust vinden.
Een artikelenserie die aandacht trekt
De studenten, die enkele maan
den geleden de drie jaarlijkse con
ferentie van de Internationale
Gemeenschap van Evangelische
Studenten bezochten, vonden de
toespraken van dr. Martyn Lloyd-
Jönes belangrijk genoeg om ze
groter bekendheid te geven.
Zowel het blad „His", de spreekbuis
.an de sterk missionair ingestelde chris
ten studentenbeweging, Inter-varsity en
Eternity, het blad van de vroegere pro-
In deze naoorlogse t\jd: groeiende
belangstelling voor apostolaat of evan-
fessor in Aix en Provence, dr. Barnhou-
se, nu presbyteriaans predikant in Phi
ladelphia, braken alle wetten wat be
treft de lengte van artikelen en zijn be
gonnen met het publiceren van de reeks
van drie toespraken. ..Het gezag van
Jezus Christus" en „Het gezag van de
Schrift", werden reeds geplaatst; het
derde artikel. „Het gezag van de heilige
Geest" zal zeer binnenkort verschijnen.
De schrijver van die serie dr. Martyn
Lloyd-Jones is een arts, die als prediker
en exegeet grote bekendheid heeft ver
kregen in de Angelsaksische wereld en
sedert 1956 predikant is van Westmin
ster Chapel. Hij werd de opvolger van
Campbell Morgan één van de stichters
van de Keswick-conferenties. Dr. Lloyd-
Jones trekt iedere zondag het grootste
gehoor in Londen, in een dienst, die
slechts bestaat uit het zingen van een
paar gezangen, gebed, schriftlezing en
woordverkondiging. Hij is de invloedrijk
ste orthodoxe predikant in Groot-Britan-
nië.
Het gezag
In zijn eerste toespraak en artikel
vijdt hij uitvoerige aandacht aan het ge-
cag van Jezus Christus. De mensen er
kenden, dat Hij met macht sprak, de de
monen gehoorzaamden Hem. en zelfs de
natuur boog zich voor zijn grootheid. Het
artikel brengt weinig of geen nieuwe ge
zichtspunten, maar laat sterk doorsche
meren, dat ons hedendaags christendom,
vergeleken met de „overste Leidsman"
toch wel sterk aan gezag heeft inge
boet.
De serie is geschreven in het licht van
de na-oorlogse, groeiende belangstelling
voor 'apostolaat of evangelisatie. Ds.
Lloyd-Jones zoekt naar het fundament,
naar de basis die nodig is bij de ver
kondiging van het Evangelie. In zekere
zin is het geen zoeken naar. maar een
wijzen op bepaalde feiten, die in onze
eeuw van nieuwe methoden, nieuwe we
gen en een nieuwe boodschap zo licht
vergeten worden.
De Heilige Schrift
Het tweede artikel (10.000 woorden
ang) wijst op het gezag van de Heilige
Schrift. Dr. Lloyd-Jones wijst erop dat
iet noodzakelijk is de Bijbel in zijn ge
heel te benaderen en niet zoek te raken
m de details. Het gezag van de Schrift
is overigens geen werkelijkheid, die be
wezen maar geloofd, aanvaard moet
worden. Het gevaar van bewijzen en ar
gumenteren is dat wij ons onder de
drang van de wetenschap laten verlei
den tot een compromis. Er is een zeke
re angst voor wat wij ,,weten"schap
noemen, terwijl wij ons helemaal niet
mogen laten verleiden tot concessies.
Volgens dr. Jones is het waar, dat de
oude vrijzinnigheid wel failliet is, maar
de nieuwe orthodoxie aanvaardt de the
orieën van het verleden als gezagheb
bend: daarin schuilt een enorm gevaar
volgens de schrijver.
Zeer sterke nadruk legt dr. Jones op
het feit, dat de Bijbel als geheel het
Woord van God en daarom gezagheb.
bend is. Hij keert zich sterk tegen ver
standelijke overwegingen, die bepaalde
schriftgedeelten afwijst en anderen aan
vaardt en ook tegen het subjectivisme
van hen die „tot Gods Woord verklaren
wat hen aanspreekt'.'
Niet los
De Bijbel en de theologie van God kan
niet losgemaakt worden van de geschie
denis. Wie de eerste drie hoofdstukken
van Genesis afwijst, wijst daarmee te
vens de historische zondeval af en dus
ook de noodzakelijkheid van de verzoe
ning.
Uitvoerig toont de schrijver dan aan
dat de Bijbel zichzelf gezag toekent, en
dat Christus zowel als de apostelen dit
gezag volkomen aanvaarden. Het is
daarom onze taak dit gezag te prediken
en niet om het te verdedigen.
„De keuze die vandaag voor ons ligt,
is even eenvoudg als zij was voor de
eerste christenen in de beginperiode. Of
wij aanvaarden dit gezag (van Gods
woord) of wij aanvaarden het gezag van
de „moderne wetenschap", mepselijk
verstand en menselijk kunnen. Het is het
één of het ander. Laten we ons toch
vooral niet in de war laten brengen door
alle moderne ai^umenten over verander
de standpunten. Wij bevinden ons nog
altijd, waar de christenen zich altijd be
vonden hebben. Het is nog immer:
„Christus of de kritiek".
Het artikel is een nieuwe positiebepa
ling van een oude plaats, maar het komt
tn een tijd waarin dit onderwerp op
nieuw de aandacht trekt.
Het derde artikel over „het gezag van
de Heilige Geest" moet nog komen. Reeds
overal ter wereld ziet men uit naar dat
laatste artikel omdat men in de grote
verwarring die er over dat onderwerp
heerst, een gezond, nuchter, bijbels
woord wel gebruiken kan.
De gehele serie zal ln boekvorm ver
schijnen. Misschien kan een Nederland
se uitgever deze serie ln een Nederland
se vertaling uitgeven?
