Woord Evangelisatie krijgt een
nieuwe betekenis CWaar eenheid mogelijk is J
Moravische Broedergemeente
Wat bereikt men in een
massasamenkomst
,De Open Deur en het
Open Graf
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 20 APRIL 1957
Rotterdam voor Christus
Als U de Rotterdammers zoudt geloven, die we
gesproken hebben over de nieuwe grote evangelisatie
plannen, dan dommelt Amsterdam inaar zo'n beetje aan
zijn grachten, dan gooit Groningen zich op een kerke-
week, dan wachten hónderden andere steden rustig af
tot iemand ergens iets gaat doen, maar dan bruist
Rotterdam vol nieuw evangelisatieleven. Ze zijn mis
schien een beetje chauvinistisch, soms een beetje erg
zeker van zichzelf, maar niemand zal kunnen ontkennen,
dat Rotterdam tot grote dingen in staat is. Er leeft niet
slechts een verlangen om de stad te confronteren met
de boodschap van Jezus Christus; men wil ook een
poging ondernemen om dat te doen. Er is waarschijnlijk
in geheel Nederland geen stad, die zo evangelisatie-
„minded"is als .de grootste havenstad van ons land.
Deze. samenkomst zal een interker
kelijk, oecumenisch getuigenis uit
dragen, niet omdat de kerken als ge
nootschap haar organiseren, maar
wel omdat de leden uit de kerken zelf
het initiatief hebben genomen. Dit is 'komsten
i oecumene van onderaf. In Haar
lem is men druk bezig met een gelijk
soortige bijeenkomst in het Concert
gebouw; welke andere steden zullen
volgen?
Op zichzelf is het woord ..evangelisa
tie" even kleurloos als
een kameleon: dus weer
afhankelijk van zyn om
geving. Qp de Veluwe
is een evangelisatie een
groep mensen, die het
in hun eigen kerk niet
konden vinden en hun
eigen modaliteit er
naast gesticht hebben.
In Drente is het een
gemeente in wording.
Voor velen is het woord
identiek met huis-aan-
huisbezoek of clubwerk
of straatprediking, voor
anderen is het zo ouder
wets, dat ze het eenvoudig uit het ker
kelijk woordenboek hebben geschrapt,
om er het woord apostolaat vóór in de
plaats te stellen.
klaanbaar. Ons gees
telijk leven in Ne
derland is zeer sterk
beïnvloed door de
„gezelschapjes" van
de vorige eeuw. de
kleine huisbijeen-
De samenkomst in cijfers
Er zijn minstens 4000 zitplaatsen, waarschijnlijk veel
Een zangkoor tan duizend stemmen, samengesteld uit
verschillende plaatselijke evangelisatieen kerkkoren.
Enkele honderden collectanten en medewerkers voor
de zaal.
Minstens drie geluidswagens, die een week lang iedere
dag door Rotterdam zullen rijden.
2000 raambiljetten.
Ettelijke tienduizenden strooibiljetten.
Twee sprekers, wier namen later bekend gemaakt
zullen worden.
Duizend medewerkers in de voorbereidingen.
Minstens één voorbereidende bidstond.
Tientallen comitévergaderingen.
Kosten: naar schatting f 4000.—, waarvan ongeveer de
heljl via de collecte terug ontvangen zal worden, de rest
wordt verwacht van vrienden, die hun bijdrage kunnen
storten bjj de Zuid-Hollandse Bank.
men echter in de loop der geschiedenis
zeer grote sa menkomsten gekend, die van
enorme invloed waren op de geschiede
nis der. kerk. Eigenlijk hebben wij ook
massasamenkomsten gekend in het be
gin van onze Nederlandse kerkgeschie
denis in de dagen der hagepreken. maar
EEN DAAD
In Rotterdam bekommert n
niet over een woord, daar wil men een
daad, een actie, een samenkomst, maar
dan een grote. „We moeten niet met klei
ne zalen aankomen", vertelde een co
mitélid ons „en we moeten het ook niet
te vaak doen, maar zo nu en dan willen
we gezamenlijk een actie opzettenen
een grote massale samenkomst prgani-
Opnleuw wil „Rotterdam voor Chris
tus" van zich laten spreken. Men heeft
de Ahoyhal afgehuurd voor 18 mei en
hoopt die te vullen met mensen, die naar
de boodschap van het Evangelie willen
luisteren. De medewerking is enorm en
er is vrijwel geen kerk, die zich afzij
dig houdt, terwijl ook de bewegingen
die zich reeds op een soortgelijk terrein
hebben begeven alle uitgenodigd wer
den om hand in hand de samenkomst
mogelijk te maken.
WEINIG ZIN
Jarenlang hebben godsdienstige lei
ders beweerd, dat de massale samen
komst weinig zin heeft. In de kerk heerst
de laatste vijfentwintig jaar de mening,
dat een echte doorbraak van Gods Geest
alleen kan plaats vinden in een kleine
gemeenschap. Historisch is dit wel ver-
we waren het wat vergeten. Na de oor
log heeft men het middel van grote sa
menkomsten weer aangegrepen en in
Rotterdam meer dan ergens anders.
ACTIE
Het waren niet de kerken zelf. die de
ze methode volgden, maar wel leden uit
de versfchillende kerken. De eerste gro
te massaevangelisatiesamenkomst van
de oorlog in Rotterdam werd door
de Jeugd voor Christusbeweging in de
dierentuin belegd. Sindsdien is er veel
gebeurd. Het werk van Youth for Christ
kreeg vaste voet op de rechter Maas
oever, maar het bleef niet alleen. In
Charlois ontstond de Interkerkelijke
Jeugd Evangelisatie. Na de komst van
Billy Graham wilden de ouderen ook niet
achter blijven. De actie
„Rotterdam voor Chris
tus" begon te bloeien
onder de enthousiaste
leiding van de schip-
perspredikant ds. Van
der Most. Het was ech
ter geen éénmansorga-
nisatie, maar een comi
té van predikanten en
werkers uit vrijwel alle
verschillende kerken en
geloofsgemeenschappen.
Deze actie bestond
■hoofdzakelijk uit men
sen van de rechter
Maasoever, maar Zuid
wilde ook niet achter
blijven. Daar vormden mensen uit ze
ven verschillende kerken een Interker
kelijke Raad voor Evangelisatie, die
zich vooral op het terrein van de open-
luchtprediking beweegt.
Al deze acties, hebben nu op initiatief
van Rotterdam de handen ineen gesla
gen en de hulp gevraagd van de ver
schillende evangelisatiecommissies der
kerken om de samenkomst in de Ahoy
hal mogelijk te maken.
Enorme groei van
Amerikaanse
Pinkstergemeente
Eén van de jongste Amerikaanse
kerkgenootschappen, de in 1914 ont
stane Assemblies of God (Pinkster
gemeente) heeft het miljoen lidmaten
overschreden. In dit getal zijn ook de
lidmaten buiten de Verenigde Staten
op de zendingsvelden begrepen nl.
470.361 belijdende lidmaten in de
U.S.A. en 575.811 lidmaten op de zen
dingsvelden.
De kerk groeide in Amerika vooral
door de grote aandacht die zij .besteed
de aan haar zondagsschoolwerk. De
jaarlijkse zondagsschoolconferentie wordt
gewoonlijk door tienduizend leiders
en leidsters bezocht. Het genoot
schap bezit zijn eigen uitgeverij, die ma
teriaal verzorgt vóór klassen van alle
leeftijden van de kleuterleeftijd tot
aan de dood. Zelfs pasgeboren kinderen
worden als de ouders de diensten bij
wonen in wiegjes verzorgd en kleuters
doen spelletjes onder speciaal toezicht.
Bij de andere klassen zijn bijv. een
klas van jonggetrouwden, klas van
gepensioneerden, klas van mensen van
middelbare leeftijd. Voor de jeugd zijn
de klassen ingedeeld volgens het systeem
van de scholen. Van de leden die belij
denis afleggen komt 98 procent via de
zondagsschool in de kerk.
Het lidmaatschap in dit kerkgenoot
schap steeg in de afgelopen tien jaar
met 65 pet. Op het ogenblik zijn er 7916
plaatselijke gemeenten, 14000 bevestig
de predikanten. 824000 leden gaan regel
matig naar de zondagsschool. Door de
ze enorme paddestoelachtige groei is de
Pinkstergemeente in de V.S. nu tot de
negende plaats opgeklommen
rangorde van kerkgenootschappen naaf
hun grootte.
Onder het ..gehoor tot geloof brengen
Als straks de duizenden de Ahoyhal in Rotterdam zullen vul
len en de geestelijke liederen blij omhoog zullen stijgen, zal het
comité dankbaar zijn. Toch bleek het wel uit het vraaggesprek met
enkele comitéleden, dat een tot de nok gevulde zaal niet het hoofd
doel van de organisatoren is. Evangelisatie is niet slechts amuse
ment of ontspanning bieden aan een groot aantal kerkleden, het is
een oproep richten aan allen die willen horen.
Wie kan wat doen?
De predikanten:
De samenkomst in het pastoraal
gebed gedenken, hun kerkblad
aankondigen.
De gemeenteleden opwekken
te gaan.
De catechisanten opwekken te
gaan en anderen te brengen.
Zeikomen als getuigenis dat zij
er achter staan.
Helpen in het nazorgwerk.
De gemeenteleden
Anderen meebrengen.
Helpen in het nazorgwe
Zingen in het zangkoor.
De vergeten brief
De Engelse bisschop Phillips
Brooks ontving een anonieme
brief met slechts een woord er op:
„Dwaas."
Van de kansel kondigde hij de
volgende zondag aan. dat hij de
brief had ontvangen. „Ik heb al
van heel wat mensen gehoord
die een brief vergaten te tekenen,
maar dit is de eerste keer dat
iemand een brief ondertekende,
maar vergat de brief zelf te
schrijven."
In de eerste plaats hoopt men, dat de-
ze samenkomst een stimulans zal zijn
voor de gelovigen om aan het werk te
gaan en anderen mee te brengen. Heel
sterk legden de verschillende comitéle
den er de nadruk op dat deze Evange
lisatie zich niet slechts tot buitenkerke
lijken richt. Te veel heerst deze gedach
te nog in de kerken Men meent dat
men naar een dergelijke samenkomst
niet behoeft te gaan, omdat men al re
gelmatig naar de kerk gaat. of omdat
men als kerkmens niet „bekeerd" be
hoeft te worden.
Onder het „gehoor"
Juist de leden van de verschillende
kerkenhebben zo'n geweldig belangrij
ke taak. Zij zijn het, die de mensen
moeten trekken, zij moeten getuigen te
gen buren en vrienden, zij krijgen een
kans om "met hun getuigenis tot een
daadwerkelijk resultaat te komen door
deze buren of vrienden mee te nemen
zodat zij onder het direct gehoor van
het Evangelie komen en dus door het
Evangelie geroepen kunnen worden.
Zegt de Bijbel niet: „Het geloof is uit
het gehoor en het gehoor is uit het
Woord van God?" Hier is dus de mo
gelijkheid dat mensen tot geloof kun
nen komen, omdat ze onder het „ge
hoor" gebracht werden.
Vit alle hoeken
op deze manier getuigen kan van de
eenheid, die er is in Christus. Onze chris
telijke kerk is versplinterd en verbrok
keld. daarom is zij zo vaak zwak. maar
de directe prediking van het Evangelie
verbindt nog steeds. De buitenwereld
kan alleen gewonnen worden, als zij
ziet, dat het de Christenen ernst is om
met alle versohillen elkaar toch lief te
hebben en gezamenlijk te doen wat ge-
zamenlijk gedaan kan worden. Men wil
de samenkomst zo goed adverteren dat
ieder, klein en groot, in Rotterdam en
verre omgeving, weet dat ook hij of zij
is uitgenodigd, rhaar de gelovigen wor
den verwacht om te bewijzen, dat de ge
meenschap der gelovigen nog steeds wer-
werkelijkheid is.
Het doel
Maar, voegde een comitélid eraan toe,
ons doel is niet slechts buitenkerkelij
ken te trékken. Ook de kerken zelf heb
ben een oproep hard nodig. Meer dan
ooit moeten we een reveil hebben, een
nieuwe opwekking. „Kijk maar naar
mij", zei de spreker. „Ik was altijd een
heel trouw lid van de kerk. maar pas
toen ik naar de grote samenkomst van
Billy Graham ging in Amsterdam, be
greep ik. dat het allemaal persoonlijk
voor mij was. iDe traditie werd ineens
werkelijkheid en de uiterlijke vorm
kreeg plotseling inhoud." Sedertdien is
hij niet slechts een zeer actieve pen
ningmeester voor de actie „Rotterdam
voor Christus", maar'hij is van een
„zittend" een werkend lid geworden van
de kerk.
Blijvende vrucht
„Maar zal het wel blijvende vrucht
dragen?" vraagt menigeen telkens weer.
Op zichzelf is de samenkomst alleen niet
voldoende maar achter de coulissen
werken nu reeds de nazorgers, leden
van kerken en gemeenschappen, die
weten, hoe ze met iemand over geeste
lijke zaken moeten spreken en die klaar
en helder het Evangelie van Verlossing
kunnen uitleggen. Een ieder, die een ge
sprek wil hebben vindt een gespreks
partner na afloop van de samenkomst en
totaal buitenkerkelijken zullen geholpen
worden om een kerkelijk tehuis te vin
den. Het organiserend comité wil al het
mogelijke doen, opdat deze samenkomst
van 18 mei voor velen een blijvende
geestelijke oplossing voor de levenspro
blemen zal worden.
Langzaam beginnen de littekens van de oorlog in Groot-Brilannië te ver
dwijnen. Zo werd de Llandaff-kathedraal in Cardiff (Zuid-Wales) opnieuw in
gebruik genomen na volledig gerestaureerd te zijn. Tijdens de plechtigheden
werd een nieuw kunstwerk van Sir Jacob Epstein onthuld. Het bijna vijf meter
hoge aluminium beeld dat de „Christus in glorie" voorstelt staat zeven en een
halve meter hoog op een boog in het midden van het schip van de kerk. Het
beeld is niet door iedereen even welwillend ontvangen, maar de predikant Bet'.
Eryl S. Thomas antwoordde de kritici: Wij hebben geweigerd ons in de een of
andere timide, kunstzinnige traditie terug te trekken. Als de kerk de schuts
patroon van de kunst wil zijn èn midden in haar tijd wil staan moet ze in de
techniek en de stijl van die tijd bouwen, anders is se een anachronisme en een
\useumstuk."
J
De Paasdocumenten
Het geloof in de Opstanding berust niet
op wensdromen of wijsgerige theo
rieën. maar op nuchtere documenten
over'het lijden en sterven en de op
wekking van Jezus Christus uit de dood
zoals die door de vier Evangelisten in
het Nieuwe Testament worden be
schreven. Men vindt deze berichten tel
kens in de laatste hoofdstukken der
Evangeliën.
Mattheus, een voormalig ontvanger der
belastingen, vermeldt nauwkeurig de
feiten en omstandigheden rondom en
na de opstanding van Jezus Het be
gin van zijn laatste hoofdstuk (Matth.
28) vormt het klassieke Paasevangehe,
zoals dat sinds eeuwen in alle Chr.
Kerken ter wereld op de eerste Paas-
morgen gelezen wordt...
- de journalist ond
beschrijft kort en
CI Uu de Paasmorgen gebeurde. Hij
meldt er eerlijk bij. dat aanvankelijk
vrijwel niemand het verrassende be
richt geloofde.
Aan Lukas dankt
tige verhaal va
de Emmaüsgangers (Lukas 24).
wijl ten vierde de evangelist Johan
nes vertelt op welk een vertroostende
en reddende wijze de opgestane Heer
omgaat met zijn t%vijfelende en wan
hopige discipelen, met de „ongelovige
Thomas (Johannes 20) en met Petrus,
die Hem verloochend had (Johannes
De Apostel Paulus ten slotte wijdt het
■gehele 15e hoofdstuk van zijn eerste
brief aan de Corinthiërs aan de bete
kenis van de opstanding van Christus.
„De Open Deur"
Tragiek zonder Pasen
Eén van de beroemdste Rooms-Katholie-
ke filosofen was ongetwijfeld de in
1952 overleden George Santayana. Hij
gaf enkele jaren college aan de uni
versiteit van Harvard en was later
professor aan de Oxford universiteit.
Men achtte hem één van de grootste
kenners der klassieken en van de filo
sofie van onze tijd. Deze man bestu
deerde zijn leven lang de verschillen
de levensbeschouwingen en maakte
een studie van het waarom van het
leven. Zijn laatste getuigenis is ech
ter zwanger van tragiek:
„Ik heb nimmer iemand willen leiden.
De enige moeilijkheid a
I viert Pasen op het kerkhof
500 jaar opstandingsverwachting
Als zondagochtend de
zon haar eerste stralen
over de golvende heuvels
van Noord-Carolina zal
gieten,--zullen de treinen
hun fluiten afzetten; de
vliegtuigen zullen rustig
op het vliegveld blijven
staan, wat ook de vertrek-
borden mogen zeggen, en
de tientallen bussen zullen
leeg en verlaten langs de
weg staan. Een vervoer-
staking? Neen het is Paas
morgen in Winston Salem,
de stad van de Moravische
kerk, en iedereen bevindt
zich op het kerkhof.
Reeds tweehonderd jaar lang verza
melen de gelovigen zich op de begraaf
plaats, om daar het opstandingsfeest te
vieren. Pasen is niet slechts het feest
van de levenden, het is evengoed het
feest van de gestorvenen, die op hun op
standing wachten. Doden en levenden
moeten in die ene hoop samen zijn, me
nen de leden van de Moravische kerk,
die dit jaar haar vijfhonderdjarig be
staan viert en daardoor haar begin moet
hébben gehad voor de Hervorming. De
ze kerk noemt Jan Hus haar stichter,
die in 1415 zijn leven gaf op de brand
stapel. Haar leden zijn in de loop der
jaren van land tot land vervolgd tot ve
len een rustpunt vonden in de heuvels
van Noord-Carolina. Daar groeide het
gebruik om op het kerkhof Pasen te
Het Paasfeest begint reeds op Palm-
kon volgen. De levenden hebben mij
nimmer getoond, hoe ik kon leven en
daarom was ik mijn hele leven alleen.
De eenzaamheid was mijn meest na
tuurlijkste vriend1. Ik heb geprobeerd
over de dingen na te denken en ande
ren te helpen in hun denken. Ik kan
niet zeggen, dat ik de waarheid ge
vonden heb, want in de filosofie kent
men geen feiten."
Toen men hem in dit laatste onderhoud
vroeg, of hij zijn leven op dezelfde
manier zou inrichten als hij gedaan
had. antwoordde hij: „Als ik de keus
had zou ik zeggen: Lieve Heer, laat
mij alstublieft niet geboren worden."
Zijn laatste raad aan jonge mensen
was: „Volg mij alsjeblieft niet."
Santayana was een man met een gewel
dig verstand, een genie op zijn gebied,
iemand, die over het leven had nage
dacht. die onder een westerse, chris
telijke beschaving leefde, maar blijk
baar de werkelijkheid van Pasen nim
mer had leren kennen. De filosofie
Een rustige voorjaarsmorgen bij het landelijke Gereformeerde kerkje van Hoogmade dit.
zondag. Van heinde en ver komen de
auto's naar het vriendelijke stadje, dat
zijn geloofsgenoten van verre reeds be
groet met het: „Welkom Paasgasten".
Iedere avond worden er leesdiensten
•gehouden in' de kerken waarin de Bij
belverhalen gplezen worden, die op die
bewuste dag van de lijdensweek slaan.
Op donderdagavond is de kerk stampvol.
Dan wordt het avondmaal gevierd en op
vrijdagavond en zaterdagmiddag komen
de gelovigen nog eens bij elkaar voor
een liefdemaal, waarbij ieder jaar
opnieuw een bepaald paascadetje met
koppen gloeiend hete koffie aan de ge
meente wordt geserveerd door de diake
nen die geheel in het wit zijn gekleed.
DRUKTE
Dan is het eindelijk zaterdagavond.
Om twaalf uur 's nachts is het nog even
druk op straat als ovepdag. Mensen ont
moeten elkaar. Het is al zondag als ve
len zich ter ruste leggen en de nacht zal
niet lang duren, want de meeste wek
kers staan op half vier. Men heeft ech
ter de wekker niet nodig. Om twee uur
gaan de eerste voetstappen reeds weer
door de straten. De muzikanten van het
grote corps zijn op weg naar de kerk om
daar nog even een paar liederen door te
nemen en even na drieën vertrekken ze
weer nu in kleine groepjes om op de
verschillende hoeken en pleinen hun:
„Staat op gij die slaapt", te spelen.
Om vier uur zf}n ze weer terug in de
kerk. Daar in de zijzaal staan de tafels
reeds overladen met vruchtensap, brood,
eieren en spek en spoedig hebben zij
weer nieuwe kracht verzameld om sa
men met de binnenstromende leden van
de kerk het eerste Paaslied in te zetten.
Tegen half zes hebben zich reeds een
30.000 mensen op het grote plein ver
zameld. Het is er rustig. Vrijwel nie
mand spreekt. Allen wachten woordeloos
af tot de dienst zal beginnen.
Langzaam gaan de deuren van de
kerk open. Het grote zangkoor, gekleed
in roodbruine toga's komt naar buiten
gevolgd door de predikanten van de
stad. Dan volgen de burgemeester en de
commissaris van politie en daarachter
eindelijk de bisschop, die de leiding zal
hebben. Naast de ingang van de kerk is
een podium gebouwd. De bisschop be
klimt langzaam de treden en staat dan
zwijgend achter de katheder. De sterren
zijn langzaam vervaagd, de hemel
kleurt grijs. Ademloos wacht de menig
te. Plotseling breekt dan de eerste zon
nestraal over de horizon. In triomf juicht
de kerkklok haar boodschap. De bis
schop roept: „De Heer is opgestaan ja
waarlijk opgestaan", en onmiddellijk valt
het koor en de menigte in en zingt: „De
Heer is waarlijk opgestaan". Weer valt
er een stilte. iDe geloofsbelijdenis wordt
voorgelezen en de gemeente antwoordt
ieder artikel: Waarlijk wij geloven j
ORKESTEN
Het .orkest stelt zich op; het splitst
Zich in tien verschillende orkesten van
ieder vijftig instrumenten en langzaam
maar zeker beweegt de menigte zich or
delijk en rustig door de stad naar de
Akker Gods. De zon klimt hoger en giet
zijn stralen breeduit over de duizenden
mensen. Langzaam maar zeker gaat de
stoet onder de grote boog door, die het
opschrift draagt: Ik ben de opstanding
en het leven De mensen stellen zich
op tussen de zerken op de talrijke pa
den. Ze staan dicht op elkaar. De orkes
ten hebben zich weer tot een geheel
mengevoegd en weer zingt de duizend
koppige menigte van de hoop der op
standing als om degenen die hen zijn
voorgegaan toch vooral er aan te herin
neren dat in Christus het nieuwe leven
is gekomen.
Weer klinkt de stem van de bisschop,
nu als hij tot besluit zijn zegen uit
spreekt en zegt: „De God nu des vre-
des, die onze Here Jezus, de grote her
der der schapen door het bloed van een
eeuwig verbond heeft teruggebracht uit
de doden, zal ook Uw sterfelijke licha
men levend maken door Zijn Geest in
dien de Geest Gods in U woont".
Met de gelovigen van alle kerken en
alle werelddelen belijdt de Moravische
kerk zo het feit dat Christus waarlijk is
opgestaan.
In de Grieks orthodoxe Kerk ontmoet
men morgen elkaar met de groet: „De
Heer Is waarlijk opgestaan". In Ede en
in tientallen andere plaatsen zal men
morgenochtend op de markt samenko
men als leden van verschillende kerken
om samen te zingen. De grote voetbal
stadions van de USA zullen al heel vroeg
gevuld zijn voor de grote Paasochtend-
dienst, de Moravische kerk zal weer op
het kerkhof samenkomen. In vele ton
gen en talen zullen morgen de Paaslie-
doren gezongen worden, maar hoe mooi
dat alles ook ls laten we nimmer het
uiterlijk de plaats laten Innemen van het
innerlijk. Hoe we ook Pasen vieren, la
ten we er aan denken dat de opstanding
van Jezus Christus een historisch feit
ls, een werkelijkheid en dat Hij nu leeft
om ons leven te geven.
De. werkelijkheid van Jezus Christus.
Leegte zonder Pasen
Sommige theologen, die alle wonderen
uit de Bijbel wilden wegverklaren, heb
ben naar een ingenieuze oplossing ge
zocht om de werkelijkheid van de op
standing te kunnen loochenen. Geen
heeft het gevonden. Als Christus niet
lichamelijk is opgestaan, was Hij de
grootste bedrieger die ooit geleefd
heeft. Telkens weer heeft Hij tot Zijn
discipelen van Zijn komende dood en
opstanding gesproken. Heeft Hij zich
vergist, dan was Hij slechts een men
selijk wezen en kan Hij zich in Zijn
leer ook vergist hebben. Leed Hij aan
hoogmoedswaanzin, zoals sommige ge
leerden willen suggereren, dan doen
wij beter zijn leer maar direct tot ra
zernij te verklaren. Er zijn slechts
drie mogelijkheden: Als Christus niet
is opgestaan dan was Hij een fanaticus,
een bedrieger, of een krankzinnige.
Geen van de drie wil ik mijn leven toe
vertrouwen.
Maar Christus is wel opgestaan. De ge
schiedenis heeft meer bewijzen voor
de werkelijkheid van de opstanding dan
voor het feit dat Shakespeare Romeo
en Julia geschreven heeft. Nu Hij is
opgestaan is Hij ook levende werke
lijkheid, nu kunnen we geloven. Hem
volgen. Hem gehoorzamen.
Geen leven zonder
Pasen
Jezus Christus is meer dan een geloofs
belijdenis.
Jezus Christus ls meer dan een geséhle-
denisheld.
Jezus Christus is veel meer dan een
stopwoordje, dat velen in de mond be
storven ligt.
Jezus Christus is meer dan een profeet
of martelaar.
Jezus Christus is degene, die zei: Ik
noem U niet meer slavenIk heb
U vrienden genoemd.
Hij leeft. Hij wil Uw vriend zijn.
Door Hem begint U pas te leven.
Een jong predikant betrad voor het eerst
de kansel. In zijn pastoraal gebed kon
Hij geen woorden genoeg vinden om
God aan te spreken. Hij zei: O grote.
God, alomtegenwoordig, almachtig,
transcendentHoe zullen wij U noe
men? vervolgde hij met een rethori-
sche vraag toen hij geen woorden meer
vond. Vanuit de gemeente riep een
stem: „Noem Hem Vader, jonge man"
Dat is de werkelijkheid van Pasen.
Het blad „De Open Deur"
dwingt altijd tot bekijken, meest
al tot onmiddellijk lezen en heel
vaak tot bewaren. Het nieuwe
Paasnummer echter, dat, volgens
een begeleidend schrijven van ds.
G. P. Klijn als collegiale geste
aan onze redactie werd toegezon
den, wekt bovendien het verlan
gen om het aan een ander te la
ten zien. En wat zouden we meer
van een blad kunnen zeggen?
Als altijd schrijft de hoofdredacteur zelf
jn sublieme „praatjes by plaatjes". Het
schynt, dat ds. Klijn in iedere foto een
boodschap kan vinden. De drie foto's met
hun doorbrekend licht spreken echter zo'n
klare taal, dat de redacteur waarschijnlijk
met heel weinig moeite maar wel met heel
veel blijdschap zijn tekst zal hebben ge
schreven. De bekende vlootpredikant ds.
J. H. Sillcvis Smit vertelt van de Paasmor
gen, die hy in Jeruzalem doorbracht en de
Hongaarse predikant ds. Tüski is het onder
werp van een ander artikel. Als het met
Pasen regent, bent u bovendien goed af
met een reusachtig kruiswoordraadsel.
Er staat nog meer in het blad, maar n
kunt veel beter zorgen, dat u een exemplaar
krygt van de 200.000, die gedrukt worden,
en als u er al een hebt doet u er wel aan
het by de buren in de bus te doen. Dit is
nu echt eens een evangelisatiemiddel, waar
mee u voor de dag kunt komen, ook al
hadden wjj de inhoud graag nog hier en
daar iets persoonlijker willen hebben.
