inderen mee op reis:
ZONDAGSBLAD
KALFSZADEL
Heeft u nog iets op
zolder staan?
BIJ OPEN GRAVEN
Israël - Turkije - Holland
„HIER BLIJVENNETJES GAAN ZITTEN
zware opgave voor moeders
de trein. Ze móeten nu eenmaal stil
zitten. Dan maar een boekje mee
nemen en ze voorlezen, maar zó is
het geen doen
„Wij gaan lakker uit en jullie niet! Wij gaan lekker nit en jullie I EUy heeft de doorl()op tusseJ1 de com.
niet!" partimenten ontdekt en draaft en draaft
„Opschepperig kind! Waar ga je dan heen?" 1 heen en weer. Bons, daar valt ze tegen
r rr e t-j een krantenlezende heer aan. „Hè ver-
„lSou, naar mijn oma, en die woont in Haarlem, en dan gaan we 5 draaid." zegt die nijdig. Elly, beteuterd,
lekker een heel eind in de trein en dan komen we vanavond lekker 1 schuifelt terug naar haar moeder. „Blijf
n dan toch ook hier," zegt die bits.
heel laat terug 5
„Niks aan hoor, in een trein. Poeh. Heb ik zo vaak in gezeten!" Huilen
„Dat zeg je alleen maar omdat je zelf ook in de trein wilt!"
6 J -I i j Natuurlijk, ze gaat huilen. En ze wordt
„Niks van aan! Ik zit vaak genoeg in de trein. Weer getroost. En de baby gaat huilen
„Niks van aan! Opschepper!"
„Opschepper! Ben je zelf!"
I Dat is de ouverture tot het feest. Oma
'in Haarlem is jarig en we gaan haar
(feliciteren. Een heerlijk festijn, maar de
(treinreis is toch wel het mooiste. Het
liondagse jurkje aan, het zondagse man
geltje „en dénk er om dat je je met
rail maakt!" en de pop mag ook mee
>(tn Anneke mag, omdat ze de oudste is,
e tas met de schone luiers van het klei-
e broertje dragen.
Zo staan ze op het perron te wachten,
■tot de trein komt. de moeder, geagi
teerd met de baby in haar armen, de
beide meisjes, aanvankelijk zoet en een
beetje onwennig door al het lawaai, vlak
Blijf nou hier
i Dat laatste is meestal aan dovemans-
gezegd, want waarom, als de trein
toch nog met is, zou je niet een on-
lerzoekingstocht ondernemen? „Blijf
hier!!!" roept de moeder. Haar
n slaat een beetje over, maar ze is
ook wel wat nerveus. Hè, die kin-
>n, 't is dat oma ze zo graag ziet op
r verjaardag, maar andersElly,
r het laatst, bij moeder blijven!"
Dan komt de trein en nu is de pa-
lek volkomen. Reizigers wringen
Ich naar binnen.... o, o, o, denkt de
oeder, had ik maar een trein later
[enomen, nu is het nog zo druk!
let de baby, die sprakeloos van a
izing tegen haar schouder leunt,
i arm, haar tas aan haar pols
igelend, haar andere hand om het
_ndje van de jongste dochter ge-
Jemd, probeert ze zich naar voren
t waste wringen. Het oudste meisje weet
Judas^t goed wat ze er van denken moet,
bi. H£j houdt moeder maar zo'n beetje bij
zei.h:haar mantel vast, maar besluit toch,
Hij ifwaarom weet ze zelf niet, een keel
ver0p te zetten,
hij 1! „Mammaaaa! Waoht nou even
'leden) Ook dat nog. De moeder, warm en op-
r ee(8ew,onden, u^: "H® kind, hou je nou
Jstil, we zijn zó in de trein!"
Gelukkig, een mijnheer ontfermt zich
ai'. over de jammerende Anneke en loodst
verj het groepje in een compartimentje. Hup,
mot tas en doos met het cadeau voor om;
moesj in het bagagenet, kinderen_op de
spaan bank, moedei
aoi tegenover met de baby
OP de andere. Hè, hè. gelukkig ze
De beide meisjes, beduusd, kijken
vooralsnog even rond. Het feest van -
trein is nog niet zo'n érg groot feest
ld lij
zal
het a
En dan komt de samenspraak,
.an iedere reiziger woorden en inhoud
e^uit zijn hoofd kent: ..Wanneer gai
iverei trein nou weg mamma. Mamma ik mag
ook bij het raampje zitten, hé? Mamma
waarvoor is dat tafeltje? Gaan we al
weg, mam? We gaan, we gaan! Zien
Samenspraak
„Blijf nou rustig zitten," zegt de
moeder, zoals zoveel moeders vóór
haar hebben gezegd en ook nog na
haar zullen zeggen, met even weinig
succes. „Blijf nou zitten. Niet met je
schoentjes op de bank. Hoor je nou
wat ik zeg? Niet Met Je Schoentjes
Op De Bank! Ja, Elly mag straks bij
het raam zitten. Nee, we zien ons huis
niet. Anneke, ga gewóón zitten. Niet
zo breeduit voor het raam, dan ziet
EUy niets. Waar is je pop? Je hebt
je pop toch niet vergeten. O nee, hij
ligt in het bagagenet."
Reizigers, die iedere dag op en neer
gaan in de trein, kennen dit soort tafe
reeltjes Ze mijden angstvallig die com
partimenten, tenzij het natuurlijk on
der wille van de plaatsruimte niet an
ders kan. Zij zitten in hun trein, en a
zullen ze het nooit volmondig toegeven:
de trein is een deel van hun bestaan ei
in dat bestaan moeten indringers echt
niet de rust proberen te verstoren, want
anders
Daar heb je het al. Volgende station.
Een stroom van reizigers komt er weer
bij. „Kom naast me zitten," wenkt de
moeder. Op de lege bank voor haat ne
men twee heren plaats. Kennelijk ver
tegenwoordigers of forenzende kantoor
bedienden. Anneke zakt onderuit en wie
gelt met haar beentjes. „Benen bij je
houden, hoor," zegt haar moeder, met
een blik op de stroeve gezichten tegen
over haar.
Schop
Och, natuurlijk doet Anneke dat niet.
Ze strekt haar beentjes, de trein schudt
een beetje en jawel hoor, de ene meneer
heeft al een stoffige schop op zijn
broekspijpen te pakken. „Hè", zegt hij
geërgerd, klopt ijverig zijn pantalon
schoon en kijkt de moeder aan met een
blik van: noemt u dat opvoeding'"
Arme moeder het ergste moet nog
komen. De jasjes moeten uit. Nee, de
jasjes blijven aan. Maar ik stik van de
warmte! Blijf nou toch eens rustig zit
ten! Mamma, ik móet zo nodig
En terwijl de trein voortdavert,
weet de moeder al, hoe ze het de vol
gende keer zal doen: in elk geval
niet zo'n vroege trein nemen, niet zo
veel bagage meesjouwen, desnoods
de baby thuislaten bij een vertrouw
de buurvrouw of vriendin, en de kin
deren die meegaan, van te voren een
beetje instrueren over hun gedrag in
ia," zegt de moeder
fijn naar buiten kij
ken. Ga maar palen tellen
Anneke telt al tot tien, Elly brengt
er nog niets van terecht. Ze rollen tegen
elkaar aan van het lachen. „Niet zo druk
jullie!" Heel zacht fluisterend, maar al
lengs harder en harder schalt het door
de compartimenten: „Paalpaal.
paalpaalPAALPAAL.
PAALPAAL! PAAL!"
Haarlem eindelijk. Opa staat op
het perron. Moeder voelt zich opeens
ponden lichter. De baby zet het weer op
een brullen. „Mamma, mijn pop, mijn
pop! Mamma, zijn we nou in Haarlem?
Mamma, waar is opa dan, ik zie opa
maar dan in 't Fr mis
Elders op deze pagina bespre
ken wij het boek „Het geheim
van de kok", waarin de heer De
Chavonnes Vrugt een keur van
buitenlandse recepten geeft. Een
ervan geven wij hierbij, het heet:
Selle de veau au four a la belle
Hélène", wat in het Hollands wil
zeggen: Kalfszadel met groente
gegarneerd.
■{J- Voor vier personen heeft u nodig:
800 gr. kalfszadel, 75 gr. boter, 30 gr.
kalfsvet, 300 gr. champignons, 4 toma
ten, 4 eetlepels doperwten, 20 worteltjes,
4 aardappelen, peper, zout en vier
takjes peterselie.
-JJ- Laat een stuk kalfszadel bij uw slager
panklaar maken, was het af en droog
het met doek. Braad het zeer zachtjes
in de braadpan, waarin 45 gr. boter en
30 gr. kalfsvet lichtbruin zyn gebakken,
in de oven. Keer en begiet het zadel
veelvuldig en laat het ca. 45 min. zacht
braden. Neem het zadel uit de pan, zout
en peper hot na. Op deze wjjze houdt het
vlees beter zjjn krachtsappen. Maak de
jus af met een scheutje water en weinig
zout.
De champignons worden onder aan de
stengel iets afgesneden, flink gewassen
en met het aanhangende water, zout en
10 gr. boter opgezet; een druppel
citroensap bijvoegen en ca. 10 min.
koken. De tomalen in kokend water
onderdompelen en pellen, in 10 gr.
boter stoven. Worteltjes gaar koken en
mooi bijsnijden, stoven in 5 gr. boter,
doperwten stoven in 5 gr. boter. Alle
groenten licht zouten.
Van de aardappelen snijdt men kleine
dobbelsteentjes, bakt ze in het restant
kalfsvet, nazouten. Plaats het kalfszadel
op een ovale schotel en omring het met
de groenten en de aardappelen, denk
ZATERDAG 20 APRIL 1957
Dan staan ze toch eindelijk met hun
hele hebben en houwen op het per
ron. ,,Oef," zegt de getergde mijn
heer van de krant. Er worden glim
lachen van verstandhouding gewis
seld. Men maakt het zich gemakke
lijk en berekent dat het toch nog een
kwartiertje duurt voor Amsterdam...
nog net even tijd om de krant uit te
lezen. Die herrie met die kinderen
ook.
kleurschakering!
inig gehakte peter-
Twee of vier lappen stof:
In Tilburg, een van onze textielsteden bij uitnemendheid, staat
het Textielmuseum. Dat wil zeggen: het staat er al ruim dertig jaar,
maar het is nagenoeg leeg. Wel is er een vrij uitgebreide boekerij
aanwezig van ruim 1200 delen, waaronder zeer zeldzame, en verder
een collectie doeken en stalen, grotendeels verworven uit de na
latenschap van ir. L. Driessen.
Maar het museum zou zo graag dè
beschikking -hebben over meer voör-
'erpen (zoals handweefgetouwen,
spinnewielen, toestellen voor de be-
eiding van verf enz.) en over stalen
of fragmenten van oude en exoti
sche stoffen, oude weefsels, borduur
sels, kant, doeken, tapijten en tapisse-
De mogelijkheid is niet uitgesloten,
dat velen in ons land beschikken
over zulke voorwerpen en stoffen, die
ze uit een zeker besef voor traditie
niet weg willen doen, maar die voor
het overige in een hoekje van de zol
der staan opgeslagen, zodat niemand
ets aan heeft. Dat geldt ook
voor schilderijen en prenten die op
de een of andere wijze het textiel-pro-
ces afbeelden, verder boeken, plaat
werken, documenten, penningen,
stempels, was- en lakzegels
Namen van schenkers, bruikleen
gevers en donateurs worden ver-
méld in het gulden boek van het Tex-
tiel-museum. De directie, Gasthuis
straat 27 in Tilburg, verschaft alle
mogelijke inlichtingen. Heeft u nog
iets op zolder staan?
In Parijs heeft, zoals u weet, de hemdjurk
wat opgang gemaakt, in Italië echter nog veel
meer. En als u up to date gekleed wilt gaan, waar
om zou u dan niet eens proberen, zelf zo'n jurk
in elkaar te flansen? Als u uw best doet en u bent
een beetje handig, is bij in één middag klaar.
De jurk is nl. heel
eenvoudig in elkaar te
zetten van twee of vier
rechthoekige lappen,
dus met twee naden op
zij of met nog een mid
denvoor- en een mid-
denachternaad er bij.
De breedte van iedere
lap is dan de helft of
een kwart van de heup
wijdte. Bedenkt u ver
der, dat u die echte
flou-lijn verkrijgt door
onder het ruimzittende
japonnetje een „juste-
au-corps" of torso-cor-
selette te dragen. Dan
danst het jurkje soepel
om de daaronder streng
aangegeven taille.
Natuurlijk kunt u ook
minder vaag de taille
aangeven door een een
voudige riem of een
brede bandceintuur. Of
u houdt twee diepe
plooien met een korte
ceintuur bijeen. Een
ander effect geeft de
doorregen stof- of lak
ceintuur op taillehoogte
of onder de taille op
heuphoogte, zoals Grif
fe en Laroche die toe
passen. U kunt zo'n
ceintuur voorzien van
een gesp of gewoon
vaststrikken. Een platte
strik op de rug doet het
ook uitstekend. Een
blousend effect ontstaat
door het aanzetten van
een brede rokband. Een
aardig idee is om op de
naad een bies te zetten,
die op taillehoogte
wordt vastgeknoopt. De
tekeningetjes kunnen u
misschien inspireren
om nog allerlei varia
ties te bedenken.
Voor de Paastafel
Om de tafel voor de maaltijden op de
Paasdagen een enigszins fleurig en fees
telijk aanzien te geven, kunt u in grote
lijnen wel op dezelfde manier te werk
gaan als mei een Kersttafel; alleen ge
bruikt u in plaats van rode linten, om
daarmee de vakken op de tafel aan te
geven, nu linten in andere kleuren, zoals
geel, zaohtgroen oi lila.
In het midden zal een vaas tulpen of
narcissen heel mooi staan, maar een
zelfgemaakt bloemstukje doet het natuur
lijk veel beter. Legt u eens wat vruch
ten en noten op een platte, liefst houten
schaal, steek daartussen wat larixtakjes,
katjes of een enkele freesia. Niet te vol
proppen, juist in dergelijke tafelstukjes
geldt het dat overdaad schaadt.
Als er nog jonge kinderen in huis zijn,
kunnen kleine schotéltjes of mandjes
met chocolade eitjes de tafel een fleurig
aanzien geven. Wie van beschilderde
(dus koude en hardgekookte) eieren
houdt, kan zijn ideeën de vrije loop la
ten. Wist u dat u de eieren, door ze na
het verven (met speciale eierverf) af te
wrijven met een spekzwoerdje of een
lapje met olie een mooie glans kunt ge-
Een helder wit tafellaken staat na
tuurlijk keurig, maar u kunt ook een ge
kleurd laken nemen. Dat wil zeggen: in
een pasteltint natuurlijk, want hard rood
of hard groen gecombineerd met bloe
men en linten wordt wel wat te bont.
Nogmaals, hoe bescheidener hoe mooier.
en
Alleen voor slanke
dennen
Het is jammer, dat de kleuren van
dit fleurige jasje niet te zien zijn
op de foto: blauw en groen, steeds
afgewisseld door een dun geel
streepje. Het is een Sturka-model,
uitgevoerd in stevige poplin en voor
vakantie en op de fiets wel heel
geschikt! Wél voorbehouden voor
slanke dennetjes, want strepen
geven gauw iets volumineus. Hele
maal effen blauwe blazers, desnoods
met een vage streep in zwart of
grijs, zijn geschikter uoor „iedereen".
TWEE werelden ontmoe
ten elkaar telkens weer °Pwaarts
op deze oude aarde. Maar
inderen heen en deed hen lieven zijn niet dood,
nooit wordt de kloof, die Jezus
ziende zingen: leven eeuwig in onzegbare
aan stof der blijdschap en heerlijkheid, de nog levenden?
i dan eeuwig En wij, die achterblijven zijn
beide scheidt, feller be
licht, dan
waarin die ene wereld haar
grote feesten viert: Kerst
feest, Pasen, Pinksteren.
Uiterlijk viert die andere
wereld deze feesten óók.
Maar het essentiële is er
uit. Holle feesten. Ze
In de kracht nog een korte tijd op weg
hun opgestane Heer
't zelfde doel. O, dat
de tijden, keerden zij in het leven te- Paasfeest! Guido Gezelle be-
kunnen getroost
der hun weg gaan in
spoor, dat leidt naar
eeuwige vreugde.
Die andere begrafenis, óók
van een man en vader was
huiveringwekkend. De schat
voorjaarsbloemen
trekt niet voor niets de
Zijn bezielde sohepping mede
de zijn jubel, want mensenw
den alléén kunnen de glorie gen hiertoe kunnen
de gloed van dit geweldi- open deur vinden,
dracht van onzen
vóór Hij ten hemel
Zijn wij dit altijd wel'
woord en daad Zijn getuigen?
armzalige pogin-
eerst van alle kanten belicht
te zien) ben ik er een paar
In weken geleden helaas tóch
ingelopen. Die brief
jonge
maar bij het: „ook voor mij
hebt ge uw rijkdom ont
zegd", buigt de één het
in zijn keel. De ander zingt
vrolijk verder.
Ze zitten naast elkaar
ge Feest niet beschrijven.
Wij roepen het elkaar
al"s straks met onze ogen of
met onze mond weer toe: „De
Heer is waarlijk opgestaan!"
Maar die anderenDie
rampzalige anderen. voor
wie bij het graf van hun
brok bewust niet had "willen"gëlo- dierbaren alles ophoudt. Dat
ondoor-
zelfde nacht immers zou
daar de vorst overgaan en
zou deze pracht verflenst het
graf dekken -* jj— j:- 1
dan toch ook om onder zicht kreeg
nachtvorst zal zijn. Eén, die
b .luistere*
devoot de Matthaus-passion.
In het hart van de één
hamert het beschuldigend:
„Ik ik ik deed door -- ---
mijne zonden Hem al die wezigen door de ziel sneden.
Jozefs hof,
ven wiens graf de luide jam
merklachten van zijn wedu
we, die zijn dode lichaam tot
leven wilde roepen, de
Overpeinzingen van Margantha
uoor
o lieve Here voor
Duizend, duizend
Heer, zij U daarvoor
De ander schreit tranen gedragen, evenals de discipe
len van Johannes de Doper
dit deden en daarna vertel
den zij het aan Jezus. Met
hun rouw. de smart van de
weduwe en de kinderen gin-
werd het stoffelijk gen zij naar Hem, die
Later hoorde ik dat diezelf-
de middag, op hetzelfde uur ml>1
op plm. 70 km afstand, ook „.prpih kwiit i
een man en vader begraven in vindt.*"móét toch on-
was. Zijn lichaam werd door der deze last wel bezwijken? ...SBB
zijn vrienden naar het graf Temand «orak bii die baar keek hij op zijn horloge
^draven, evenals de discioe- leman9. SP/3* uij aie Daar jf
die dat voelt u nu
deze die man heeft
die nergens der aarde z'n welverdiende
Toen ik daar op inhaakte.
doopvader,
mijn stukje „Klein Ge
doe" schreef, blijkt achteraf
■i halve en verzwegen waarhe-
stuiten. Zo- den bevat te hebben. Het is
die overle- mij niet gevraagd, maar toch
„je zélf kort is het mij een behoefte op
hart-aanval had deze plaats te bekennen, dat
mijn oordeel over de groot
ouders in voornoemd stukje,
deswege te fel is geweest en-
dat mij dit spijt. Hoewel het
feit van het beledigd zijn om
het niet in de kerk mogen
binnendragen van de baby
m.i. niet goed is, doen de
mij nu bekende achtergron
den van deze door zonden
overschaduwde doopdienst
veel begrijpen en doet deze
wel wat „kleine" houding
van de grootouders aan hun
ambtsbediening niets af. Wat
kunnen wij
kunnen óók op
dringbare mu
als de vriend
dene, een man, die zélf kort
geleden
en tegen wie ik iets opmerk
te over de verschrikking van
zo'n begrafenis, opeens iets deswege
hards en kouds in zijn ge-
krankheden op Zich
de onze smarten heeft gedra-
de gen. En dan, dan gaat dg
.„JP!al- hemel open, want immers:
alles. Het brak door Hij heeft dood en graf voor
de Zijnen overwonnen?! Onze
hulsel van een kind Gods
gelaten. Boven dat graf.
hemel open. Het lidht 1
Paasmorgen overstraalde al-
der weduwe
nog tot die dode:
versje: „Ga niet alleen door
't leven". Dat heb jij nooit
gedaan. Piet, want je ging al
tijd met je gezin en met je
vrienden"
Evenmin als het gejammer
van die vrouw kan ik déze
woorden kwijt raken. Want,
o. het moest ons toch naar
de keel vliegen:" medemen-
dat hij tóch al laat
en weg moest. En tóch
tóch geloof ik, dat we het
zulken moeten blijven zeggen
en bidden voor hun zielen.
God ge'
van Zijn overwinning op dood
inbrandende har-
4VU.44X.V. het el-
Sf..!!?""' mo.Ui)k
door onze zonden. Voor mij
een goede les, voortaan niet
alles, hóé sympathiek en
vroom ook geschreven, direct
voor 100 pet waar aan te
nemen. Maar moeilijk vind
ik dat. Je wilt elkaar zo
Feest Sraa2 geloven, vooral als
ten.
grote blijdschap te ouders en kinderen elkaar
MARGARITHA weer in liefde gevonden heb-
Waar het, zoals velen c
i zó'n onpeilbare nood. lezers door briefwisseling be-
Op de Jaarbeurs
weet men kleine en
grote puzzels al
tijd vlot op te los
sen dat is met
de laatste beurs
ook wel weer ge
bleken. Israël had
onder meer deze
katoenen regen
mantel gestuurd.
Er moest een
plaatje van ge
maakt worden,
maar de standhou
ders zélf konden
moeilijk zich in een
damesmantel ver
tonen. Toen heb
ben ze maar een
juffrouw „geleend"
uan de Turkse
stand. Misschien is
ze in werkelijk
heid een gewoon
Hollands kantoor-
meiske dat op een
import-bureau
werkt, maar hoe
het ook zij: de
„Turkse" poseerde
in een Israëlische
regenmantel onder
de blauwe Hol
landse voorjaars
hemel. Van die re
genmantel is de
gestreepte stof ho
rizontaal genomen,
alleen de voorba
nen, de manchet
ten en zakkleppen
zijn verticaal.
Het geheim van de kok
Dit is iets voor lekkerbekken, of
„gourmets", op z'n Frans, wat iets
eleganter klinkt, (en wat in dit ge
val ook best mag, want het gaat
onder meer over een keur van
Franse recepten): het boekje „Het
geheim van de kok". Het is ge
schreven door R. J. A. de Chavonnes
Vrugt, die chefkok is van het
American Hotel in Amsterdam. De
uitgave werd verzorgd door Else
vier in Amsterdam.
De huisvrouw wil echt wel eens iets
anders eten en klaarmaken, rede
neert deze kok en daarom heeft hij
een aantal recepten verzameld, die
voor de Hollandse keuken iets bij
zonders bieden. De heer De Cha
vonnes Vrugt is terecht uitgegaan
van de gedachte, dat de kosten van
de ingrediënten voor het huishou
den verantwoord moeten zijn en
verder zijn alle recepten speciaal
voor het gebruik in een particulier
huishouden „bewerkt".
Kort en zakelijk wordt de bereidings
wijze van de verschillende gerech
ten weergegeven en wie een beetje
gevoel voor fantasie heeft, loopt
het water om de tanden bij het
lezen van zóveel heerlijks.
