Opwekking zich in te zetten
voor een betere wereld
De mens blijft geloven in
een betere wereld
van het draaiboek
Mevr. C. T. Jongejan-de Groot
nam het op voor Bet je Wolff
D
W-m MENS TOT MENS
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
3
„We are tomorrow" in Leiche schouwburg
Wie naaste niet lief heeft,
is ongehoorzaam aan God
gisteren. De wens de wereld te verbeteren was er reeds in een ver
verledenOnrecht, deportatie, onderdrukking zijn helaas geen begrippen
die zich bij de moderne mens zijn gaan ontwikkelen. Als dit zo was, mis
schien was er dan hoop.
Wanneer we schrijven, dat we steeds
grote waardering en bewondering hebben
voor degenen, die met de inzet van alles
zich geven in de strijd tegen deze dingen,
die de wereld, de samenleving, tot een on
draaglijke last kunnen maken, dan weten
we, dat dit te veel kan klinken als een
aanmoedigingskreet van supporters op
een sportveld. Niemand mag zich afzijdig
houden.
Dit kan ook eigenlijk niet; onzijdigheid
bestaat in dezen niet. Elk geslacht, dat
de poort van het leven klopt, heeft deze
levenschaos steeds weer scherp onder
kend. Omdat het er nog niet aan gewoon
is geraakt, zoals vele ouderen, is de reac
tie ook veel feller. Dat is goed, want het
schudt de indommelende ouderen telkens
weer wakker.
Gezamenlijk
Om deze reden hebben de jongeren die
hun verantwoordelijkheid tegenover de
problemen van de wereld zien en aan
vaarden, recht op de sympathie, het me
deleven van ouderen. Niet maar zo'n
beetje van op een afstand, maar gezamen
lijk, met elkaar zullen wij moeten strijden.
Daarom deed het ons goed gisteravond
In een stampvolle schouwburg te zitten
en te kijken naar' de opvoering van We
are Tomorrow, een toneelstuk van Peter
Howard en gespeeld door een Schotse
toneelgroep, samengesteld uit studenten
en academici van Edinburgh en Glasgow.
Dit stuk is niet geschreven om toneel te
«pelen, maar veel meer om van iets te
getuigen. Daarom kan men niet de ge
wone maatstaf aanleggen.
Men heeft met overtuiging ge
speeld, maar het was jammer, dat de
rol van Paul niet door iemand werd
gespeeld die meer expressieve kracht
bezit. Hij is de man, die ontdekt dat
liefde, eerlijkheid, onzelfzuchtigheid
en reinheid de zuilen zijn, waarop
een nieuwe samenleving moet rusten.
Hij was een te matte propagandist.
Het beste
Het eerste gedeelte van het tweede be
drijf dat in een dictatuurstaat speelt, was
het beste toneel van de avond. Hier ging
kracht van uit, omdat het geladen was
met dramatiek.
In het tweede gedeelte werd evenals in
het eerste bedrijf te veel gepraat over
de dingen. Dat was te beschouwend, om
door amateurs pakkend over het voetlicht
te worden gebracht.
\yy hebben ons echter tijdens de
opvoering afgevraagd of de mensheid
niet banger is voor de benauwenis van
de dictatuur dan voor God. Jezus zegt
niet: Het zou zo prettig en goed zijn
als alle mensen vriendelijk tegen el
kaar deden, maar Jezus geeft een ge
bod om elkaar lief te hebben. En nu
weten we wel, dat de christenen er
met elkaar ook niet vee- van terecht
hebben gebracht, maar daarvan kun
nen ze niet zeggen: wat jammer toch
'N HET KADER van de Leidse week voor internationale samenwerking
heeft mr. dr. A. A. van Rhijn, staatssecretaris van sociale zaken, in de
burgerzaal van het stadhuis gisteren een rede gehouden over De internatio
nale organisatie van de arbeid. Aan deze avond, die een afsluiting van de
week vormde, werd verder medewerking verleend door het Nederlands
Madrigaalkoor o.l.v. Willem Mizee en de organist Bram Martijn.
In zijn welkomstwoord merkte de loco-
burgemeester van Leiden, de heer J. C.
Schaik op, dat het werk van de Leidse
commissie voor internationale samenwer
king in de twee jaren van haar bestaan
Leiden grote aandacht op zich heeft
gevestigd. Hij verklaarde, dat het ge
meentebestuur ten volle achter de activi
teiten van de commissie staat.
Nadat het Madrigaalkoor enkele gees
telijke liederen ten gehore had gebracht,
agon mr. dr. Van Rhijn zijn rede.
Alereerst merkte hij op, dat het geeste
lijk leven van de 19e eeuw werd geken
merkt door een grote mate van optimis-
dit in tegenstelling tot de tegenwoor
dige tijd, waar twee wereldoorlogen de
realistisch hebben gemaakt,
Gelukkige factor
Een gelukkige factor is, dat, ondanks
alle tegenslagen, de mens steeds bleef
vasthouden aan zijn geloof in een betere
•eld. Hiervan getuigen de talrijke in
ternationale denkbeelden, die in de loop
der geschiedenis een belangrijke rol heb
ben gespeeld en die ook nu in de vorm
internationale samenwerking tot ons
komen.
Eén
A.-r. kiesvereniging
over Droom en Vrees
In Het Gulden Vlies vergaderde giste
ren wijk I van de Anti-Revolutionaire
kiesvereniging in Leiden. Voorzitter J
Verduyn gaf een kort overzicht van de
politieke situatie in Nederland en daar
buiten. Internationaal is er steeds de drei
ging van het communisme in Egypte en
Indonesië.
Bij enkele kandidaatstelling werd ir. J.
C. H. Drost tot bestuurslid voor het Haag-
weg-kwartier gekozen. De voorzitter deel
de nog mee, dat er half april een Arjos-
meeting gehouden zal worden voor Lei
den.
De heer J. D. Brouwer uit Oegstgeest
sprak over Droom en Vrees. Er is in het
leven van de mens van deze tijd eer
droom naar eenheid, nationaal en inter
nationaal en ook kerkelijk. Dit is eei
waandenkbeeld en bij verwezenlijking
zelfs een groot gevaar zoals de Hitler-
tijd liet zien. Gevaarlijk is bijvoorbeeld
de oecumenische gedachte, zei spr. Hoewel
men open moet staan voor eikaars
dachten, is het een verdoezeling
eigen beginselen. Wil men spreken, dan
moet men beginnen met beginsel tegen
over beginsel te plaatsen. Ook de leuze
van „onverdeeld naar de openbare school"
is een dodelijk gevaar.
Spr. had voorts kritiek op oranjever
enigingen, die niet op christelijke begin
selen zijn gericht. Neutrale oranjevereni
gingen maken van een nationaal feest
een gewoon carnaval. Ook trok hij
leer tegen de werkgemeenschappen in de
P. v. d. A., die in eigen partij muren
wen, die zij buiten de partij bij anderen
willen afbreken. Ook de sfeer in de AJC
is absoluut ongeschikt voor Christenen en
velen in de socialistische partij geven dit
toe.
Wij moeten ons echter niet door vrees
laten weerhouden om verder te strijden.
Er volgde op dit referaat nog een be
spreking waarbij speciaal het gevaar voor
de jeugd van socialistische zijde besproken
Een dokter nodig
De zondagsdienst der huisartsen wordt
waargenomen door de dokters Den Haan.
Hartman, Pleiter, Verbrugge en De
Welke apotheek?
Vandaag en vannacht zijn voor het
klaarmaken van spoedrecepten geopend
de apotheken Kok, Rapenburg 9, tel.
24807, Tot Hulp der Mensheid. Hooigracht
48, tel. 21060, en Oegstgeest, Wilhelmina-
park 8, tel. 26274. Morgen is van 's mor
gens 8 uur tot 's avonds twaalf uur alleen
de apotheek Kok geopend.
mcj. A. Spruit te Den
0e heren H. van ZijU dc Jong te Den l
A. F. M. Delemarre te Schevcningen,
dat het ons
te hebben,
over God.
Al ouder
Want met alle respect, die we voor dr
Frank Buchman hebben, moeten we er
toch op wijzen, dat het gebod tot liefde
tot de naaste wel enkele jaren ouder is,
dan de these van Buchman. En boven de
rehabilitatie van de hoop aan het eind van
We are Tomorrow, stellen we het woord
van Paulus; Zo blijven dan geloof, hoop
en liefde, deze drie, maar de meeste van
deze is de liefde.
Na het spelen van het stuk spraken jon
geren, onder wie een kleinzoon van Ghan-
di, over hun bereidheid zich in te zetten
voor een betere wereld.
Dit mag voor ons geen hobby zijn; het
is een goddelijk gebod.
Van der Luit
HAAGWEG 31 - LEIDEN
etiióóen
Mr. dr. A. A. van Rhijn in Leiden
Verheugend is internationaal ontwaken van
protestantse Kerken
altfjd geweest, een sterke rechts
gemeenschap tussen de staten onder
ling. Dat hier grote moeilijkheden
zijn te overwinnen spreekt vanzelf.
Om te beginnen bestaat tussen de
volken een verschil in ideologische
opvatting. Verder zijn er verschillen
t in omvang en ontwikkeling. Het ver
schil tussen een grote en een kleine
staat laat zich duidelijk als een moei
lijkheid zien terwijl ook de belangen-
politiek van verscheidene landen aan
leiding geeft tot conflicten.
A rbeidersorganisatie
De internationale arbeidersorganisatie,
die is gevestigd te Genève, streeft naar
een verbetering van sociale peil in de on
ontwikkelde gebieden. Na een korte uit
eenzetting van de werkwijze van deze
organisatie, behandelde mr. dr. Van Rhijn
de moeilijkheden, waarmee men te kam
pen heeft.
Behalve Benelux en Kolen en Staalge
meenschap is er in Europa het plan voor
een Europese markt, zoals dat maandag
door de ministers van buitenlandse za
ken van de betrokken landen zal worden
ondertekend. Ook hier doen zich vele
problemen voor, die echter door een ge-
i de beroepsbevol-
De werkloosheid in Leiden
Bestedingsbeperking
laat invloed gelden
De daling van de arbeidsreserve zette
zich ook over de periode van 11 t/m 16
maart voort, evenwel niet in die
verwacht werd. De bestedingsbeperking
zal ook hier ongetwijfeld haar invloed
doen gelden. Het aanbod beliep 230.
een vergelijking met de standcijfers
het overeenkomstige tijdstip in 1954,
en 1956 blijkt evenwel, dat de regio
nale arbeidsmarkt nog een uitermate gun
stig karakter vertoont. De voordelige ver
schillen bedragen resp. 1170, 570 en 120
Verschillen die des te meer spreken, wan
neer rekening wordt gehouden
natuurlijke aa
king.
Een analyse van de werkloosheid (ar
beidsreserve) levert het volgende beeld
op: wrijvingswerkloosheid 80, seizoen
werkloosheid 80 en overige vormen van
werkloosheid 70.
De vraag handhaafde zich en beliep 430
geregistreerde aanvragen, waarvan 180
betrekking hadden op jeugdigen, leeftijd
15 t/m 18 jaar. In enkele bedrijfstakken
zoals de metaalindustrie, de textielindus
trie en de betonwarenindustrie bestaat een
permanent tekort aan arbeidskrachten.
Met de scholenactie het registreren van
jeugdigen die in april de diverse onder
wijsinstellingen verlaten wordt voort
gegaan. De resultaten zijn zeker niet on
bevredigend te noemen. In vrijwel alle
bedrijfstakken is plaats voor jeugdigen.
Het aanbod van vrouwelijke arbeids
krachten onderging geen wijziging van
betekenis en bedroeg op 9 maart 75. Het
aantal geregistreerde aanvragen beliep
260, waarvan ruim 45 betrekking had
op jeugdigen. In de huishoudelijke sector
en in de textiel- en confectie-industrie
bestaat een permanent tekort aan vrouwe
lijke arbeidskrachten.
Veel bereikt
Mr. dr. Van Rhijn eindigde met te con
stateren, dat 6edert 1945 veel is bereikt.
Er zijn echter nog dingen, waarvoor wij
ons moeten schamen. Als grootste defect
noemde hij het lage zedelijk gehalte van
de mensheid. Verheugend is het feit, dat
er een internationaal ontwaken gaande
is onder de protestantse Kerken, die op
hun wereldraad te Evanston opriepen tot
een hernieuwde vorming van de geeste
lijke sfeer.
De voorzitter van de Leidse commissie
voor internationale samenwerking dr. ir.
H. M. J. Hart. sprak een slotwoord, waar
na het Madrigaal koor slotkoor en koraal
uit de Johannes-Passion ten gehore
bracht.
Vakantiefilms in de
gehoorzaal
In de foyer van de stadsgehoorzaal
heeft het reisbureau Lissone-Lindeman
gisteren een filmavond gegeven. De ver
tegenwoordiger voor Leiden, de heer J.
Koch, hield een kort inleidend praatje.
Hierin merkte hij op, dat de prijzen voor
buitenlandse reizen niet zijn verhoogd.
Tevens deelde de heer Koch mee, dat
het zomerreizenboekje is uitgekomen, zo
dat nu reeds een begin kan worden ge
maakt met het uitstippelen van de reizen.
Enkele prachtige films over Frankrijk,
Duitsland en Zwitserland brachten de
aanwezigen in vakantiestemming. Vooral
de in Duitsland gemaakte opnamen wa
ren de moeite waard.
Tussen
de
bladzijden
Vincent van Gogh
Trianon. De filmindustrie heeft al
veel kunstenaarslevens vertekend. En
dat Metro Goldwyn Mayer, toen deze
filmfabriek het levensverhaal
cent van Gogh op het produktieprogram-
ma plaatste, het toch al geromantiseerde
boek „Lust for life" van Irving Stone als
uitgangspunt nam, rees de angst, dat ook
dit bombastisch klodderwerk
den. Maar afgezien van het sentimentele
begin, waarin hoofdrolspeler Kirk Dou
glas een slechte indruk maakt, en
afgezien van een enkele historische
juistheid heeft Vincente Minnelli hier
groot Hollands schilder recht gedaan, al
wil dit niet zeggen, dat
kritiek op deze film zouden hebben. Maar
die kritiek beperkt zich toch slechts tot
ondergeschikte punten. Kirk Douglas
Anthony Quinn doen de zwakke inzet
snel vergeten'. Sensatie en melodramatiek
zijn vrijwel vermeden en daarvoor mag
men eerbied hebben. Kort geleden be
spraken we deze film al zeer uitvoerig
en de teneur van onze beschouwing
Voor Leidse Christen-vrouwen
SCHRIJFSTER mevrouw C
Th. Jongejan-de Groot hield
gisteravond in Rehoboth een causerie
voor de afdeling Leiden van de
Christen-Vrouwenbond over Joffers
hoepelrok. Als centrale figuur van
haar voordracht had spreekster Betje
Wolff genomen. Zij vertelde over
haar jeugd, waarin zij haar moeder
moest missen en zo achterbleef in de
hoede van een veel te toegeeflijke
vader. De argeloze Betje liep op ze
ventienjarige leeftijd in de val, toen.
een jong vaandrig haar het hof maak
te en haar met minder eerbare be
doelingen opsloot. Dit schandaal was
teveel voor het dorp Vlissingen en
haar hele leven lang hêeft Betje hier
voor moeten boeten. Door haar voor
gedrag werd zij echter al
spoedig van de censuur ontheven.
Spreekster liet door het voorlezen van
fragmenten zien wat er in het hart van de
jonge vrouw is omgegaan, vóór en nadat
die, gematigd en inschikkelijk als hi;
Betje de vrijheid liet die zij met haar
speelse geest nodig had.
Mevrouw Jongejan-de Groot merkte op,
een ander standpunt in te nemen dan Jan
Mens in zijn boek Elizabeth Bekker. Zij
wees er op, dat Betje Wolff een moderne
vrouw is geweest, die men niet alleen
de woorden charmant en wuft kan be
stempelen. Zeker heeft zij ook op rijpere
leeftijd steun gevonden bij haar echtge
noot, die oppervlakkig geoordeeld, niet bij
haar paste.
Na diens dood is een warme vriendschap
ontstaan met de volkomen in karakter van
haar verschillende Aagje Deken, die haar
bij de eerste kennismaking geducht de les
heeft gelezen.
In het begin van de avond was ee
stuursverkiezing gehouden. Mejuffrouw
J. W. Boehmer werd herkozen als pen-
ningmeesteresse en in de plaats van mevr
E. J. v. Ingen Schenau-Oltman, die wegen<
vertrek uit Leiden haar functie
neerleggen, werd mevrouw A. de Bock-
Wessel benoemd.
De presidente, mevrouw G. Houwing,
richtte zich met enkele hartelijke
den van dank tot mevrouw Van Ingen
Schenau en overhandigde haar ee
de veel oudere dominee Wolff trouwde, schenk onder couvert.
Hier geen Unesco!
"TVE WEG tot elkaar", die van
de week in Leiden is afge
legd, voerde woensdagmorgen de
meisjes van de Kleuterkweek
school aan de Vliet naar de jon
gens van de Christelijke kweek
school, die op deze Unesco-ten-
toonstelling als gidsen fungeer
den. Wim van Hilten en Nico
Bleichrodt waren die morgen de
enige gidsen en dat is niet zo bar
veel, wanneer men de belangstel
ling van de toekomstige kleuter-
onderwijzeresjes kent.
Wim en Nico voerden hen met
de nodige zorg en voorlichting
langs de vele stands in de Boer-
haavezalen; zij. vertelden van het
moeilijke begin, dat de Unesco
telkens weer moet maken, wan
neer zij in een nieuw gebied gaat
werken. Eerst komt de medische
verzorging aan de beurt, dan
poogt men de kinderen op te van
gen en geleidelijkaan brengt men
ook de volwassenen in contact
met de vindingen die het westen
noodzakelijk acht voor een goed
economisch leven-
De eerste resultaten van het
werk werden getoond door een
aantal kindertekeningetjes, die
grappig en spontaan waren, maar
een meisje, dat diep dacht, vroeg
aan Wim, of de technische voor
uitgang van die zogenaamde on
der-ontwikkelde gebieden ook het
geluk van de bevolking daar ten
goede komt. Wim wist daar zo
gauw geen antwoord op, want
misschien zijn de
onder-ontwikkelde
nu toe betrekkelijk gelukkig ge
weest en als hij naar het verlichte
westen kijkt, krijgt hij niet de in
druk, dat de vooruitgang het ge
luk van de gewone man en vrouw
erg bevorderd heeft.
Dit was dus wel een lastige
vraag, maar gelukkig waren ze
toen bij een heel bijzondere stand
gekomen, waarin werd uitgelegd,
hoe een vrouw in waarde steeg
door haar contact met de Unesco.
Eerst was zij 10 kamelen waard;
toen zij weduwe werd bedroeg
haar waarde nog slechts 6 kame
len, maar nadat zij een cursus bij
de Unesco gevolgd had, wilden de
mannen graag 20 kamelen voor
haar geven.
„Nou, dan hoop ik maar, dat die
Unesco nooit hier komt!", sprak
een collega'tje van dat meisje, dat
zo diep dacht.
De verbazing was algemeen.
„Nee", verduidelijkte het meisje
haar wens, „hoe moeten de jon
gens hier nu aan 20 kamelen ko
men?"
Huis I
rpOEN DE ZON de vorige week
haar vergissing inzag en be
scheiden plaats maakte voor
stormvlagen en regen, kregen we
weer medelijden met het huis op
de Hoge Rijndijk. Tot voor enke
le maanden was het een huis, zo
als er duizenden in Nederland
staan, maar toen kwamen er
steigers voor en begon men te
slopen. Weinige dagen later ver
dwenen de steigers weer en kwam
een huis zonder voorgevel te
voorschijn.
In Frankrijk pleegt men in bis
tro's en café's zijn dag door te
brengen en alleen des nachts ver
toeft men in huis.
In de Belgische Borinage heb
ben we eens mensen tot de diepe
duisternis op hun stoepen zien
•zitten, en als men de spelonken
zag, die daar als huis dienst doen,
zou men begrijpen, dat er weinig
geestdrift onder die mijnwerkers
is om de huiselijke haard op te
zoeken.
In Duitsland rijen huurkazer
nes zich in troosteloze regelmaat
aaneen en evenals soldaten de
kazerne ontvluchten, zo gauw zij
hun snert genuttigd hebben,
evenzo vinden de Duitsers maar
weinig rust in deze blokken be
ton.
In Nederland is een huis echter
een woning. Wanneer de storm
wind door de straten raast, krijgt
de voorbijganger een gevoel van
behagelijkheid en warmte, als hij
door het venster van eén Hol
lands huis naar binnen kijkt en
daar onder de schemerlamp een
zorgzame huismoeder de sokken
van haar man ziet stoppen en aan
de grote tafel een kleine jongen
met zijn sommen ziet worstelen.
In Nederland heeft een huis
iets persoonlijks; ons huis wordt
een gedeelte van ons leven en wij
Woonprobleem aan Hoge Rijndijk
worden een gedeelte van ons
huis.
Daarom huiverden wij, toen we
voor het eerst het huis aan de
Hoge Rijndijk naakt, zonder voor
gevel, in de snerpende wind zagen
staan; het was net of een goede
kennis van ons, aan wie we veel
te danken hebben, in bekommer
de omstandigheden was geraakt.
Huis II
1VTET DE kommer van dat hnis Hoge
Rijndijk 16 valt het inmiddels wel
mee. al is het geval niet zonder proble
matiek. Ruim een half jaar geleden
kwamen de bewoners tot de ontdek
king, dat de erkers boven en beneden
scheuren gingen vertonen, een ontbo
den vakman trok een bedenkelijk ge
zicht en enkele weken later stond de
voorgevel in de steigers. Toen men
echter de voorkant tot de grond toe
weggebroken had en de bewoners een
tijdelijke toevlucht achter de erkerdeu
ren gevonden hadden, zagen de des
kundigen, dat de onde voorgevel altijd
verkeerd gefundeerd had gestaan.
Men trof aan de rand van het hnis
een gedempte sloot aan, waarvan de
vulling nog steeds aan het zakken was.
Terwijl men aan een nieuwe fundering
werkt, kan de nieuwe voorgevel nog
niet worden opgetrokken en zo staat
het huis aan de Hoge Rijndijk verminkt
tussen zijn buren.
Toen het zonnetje de vorige week be
gon te schijnen, konden we ons een
beetje met het lot van het huis verzoe
nen. Het leek toen net een zwaar-zieke,
die in zonlicht herstel vindt. Maar na
dc stormvlagen zijn teruggekomen,
moeten we telkens als -we langs het
huis fietsen denken aan een man, die
per ongeluk tijdens een winterse storm
in badpak aan het strand is verzeild
Als wij 's avonds thuis zitten en de
koestering van lamp en vuur voelen,
krijgen wc een klein schuldgevoel, om
dat het huis daar buiten zo helemaal
onbeschermd wind en regen moet trot-
Dit klinkt een beetje sentimenteel en
dat is het ook. Maar de nuchtere Ne
derlander heeft in zjjn hart een grote
plaats ingeruimd voor zijn huis, dat
voor hem zijn kasteel is. Een Neder
lander is thuis in zijn huls en daarom
vinden wij het een beetje onplezierig,
dat het huis op de Hoge Rijndijk zo'n
ongemakkelijke tyd doormaakt. Omdat
wjj ook Nederlander zijn.
Bijdrage
TA AAR WE werkelijk geen zin had
den om een praatje te maken,
doken we woensdagmiddag demon
stratief weg achter een levensgrote
dubbelgevouwen krant, toen de trein
naar Utrecht zich in beweging zette
en het heertje tegenover ons met ver
wachtingsvolle blik uitvoerig uiteen
begon te zetten, dat het weer weer
niks was.
Terwijl we gedachtenloos lazen, dat
de bestedingsbeperking de afgedwon
gen stemming van de Tweede Ka
mer had gekregen, hoorden we aan de
andere kant van de krant het heertje
mompelen: „Tjonge, tjonge, 'tis me
toch wat!", waarna een kort zwijgen
en vervolgens het bijna bedwongen
kreetje: „Ze doen me toch maar!"
„Niet toegeven", vermaanden we
onszelf, „als je nu over de krant heen
kijkt, krijg je tot Utrecht een verhaal
over de slechtheid van Rusland, de
nadelen van de voetbalpool, de moei
lijkheden aan het Suezkanaal en de
mogelijkheden van het weer".
Het bleef stil aan de andere kant
en voorzichtig gluurden we over de
krant-rand heen om preoies te kijken
in de stralende ogen van het oude
heertje, dat ons bemoedigend toe
knikte.
„Heertijk. zo'n rustig reisje", sprak
hij opgetogen, alsof we al uren ge
zellig hadden gekletst, „als zo'n trein
stampvol is. kun je nooit op je gemak
nadenken. En dit is, wat de mensen
tegenwoordig te kort komen, meneer:
ze hebben geen tijd meer om na te
denken".
We pogen altijd goede verliezers te
zijn en daarom was de zucht, waar
mede we achter onze krant vandaan
kwam, nauw hoorbaar. De wereld
moge dan al weinig tijd aan zelfinkeer
besteden, het heertje tegenover ons
had kennelijk geen enkele gelegen
heid voorbij aaten gaan. Toen de trein
het Utrechtse station binnenreed, brak
hij met een spijtig gezicht zijn diepzin
nige beschouwing over de plannen van
Soekarno af: „Dat komt er van, als
je gezelQig met elkaar zit te praten",
zo sprak hij, „de reis is om voor je
er erg in hebt".
„Hum!", zeiden wij. Dat is onze
vollèdige bijdrage tot het breedvoerige
gesprek geweest
Bestedingsbeperking
Wij stonden bij een sinaasappe-
lenkraam op de Leidse markt.
Naast ons een dame, die fruit
kocht en betaalde met een briefje
van f 2,50- De koopman tastte in
zijn buidel om haar terug te be
talen.
„Zo, mevrouw, tachtig en twin
tig is een gulden, met twee kwart
jes is éénvijftig, plus drie-en-een-
halve gulden maakt vijf gulden".
Verbazing stond op het gezicht
van de vrouw. De groenteman
kon haar verbazing niet opheffen,
maar deze kreeg wel een ander
karakter, toen hij zei, dat hij twee
in elkaar gevouwen briefjes van
2,50 had gekregen. „En u bent
de tweede al vanmorgen. De eer
ste dame gaf een briefje van 25
gulden, wat ook twee exemplaren
bleken te zijn".
Waarmee we maar willen zeg
gen, dat onze geliefde winkel- en
marktbezoeksters er beter aan
doen, het papieren geld in hun
beurs naast elkaar en niet in
elkaar te schikken.
dat de Amerikanen hier eerbied voor de
kunst hebben betoond. Dat is het beste
compliment, dat we hen kunnen maken.
(Bezienswaardige film over groot
Hollands schilder.)
Oklahoma
Lido Oklahoma is een vrolijke film
met stevige, gebruinde mannen en beel
dige meisjes, die zingen, dansen en elkaar
beminnen. Het pretentieloze verhaal speelt
zich af op een ranch, waar de cowboys
met hun liefjes van heinde en ver bijeen
komen om feest te vieren.
In het middelpunt staat een paar, dat
akelig verliefd is, maar dit om de een of
andere duistere reden niet wil weten. De
krampachtige pogingen van een lompe
medeminnaar om de genegenheid tussen
die twee te doen verdwijnen, brengt hen
juist tot elkaar en zo worden zij ten lan
gen leste toch bruid en bruidegom.
Ten langen leste, ja inderdaad. Waarom
dit alles twee uur moet duren is ons een
raadsel. Met een flinke schaar moest men
in die film kunnen knippen om een enkel
onkies fragment en een enorm stuk ver
velend gewauwel te verwijderen. Dan was
een aardige ontspanningsfilm, die soms de
vorm van een operette aanneemt, overge
bleven; een beetje erg romantisch wel
iswaar hier en daar, maar een mens moet
toch eens dromen ook.
(Romantische ontspanningdie door de
te lange duur gaat vervelen.)
Don Juan
Luxor. Wat maakte Don Juan tot
„Don Juan"? De legende, rondom hem?
Of de man zelf? Was hij onweerstaanbaar
door de roep, die van hem uitging of ging
deze roep van hem uit doordat hij on
weerstaanbaar was?
De uitnemende film van John Berry,
waarin Fernandel natuurlijk tegen wil
en dank de Don Juan speelt, tracht
een antwoord op deze vragen te geven.
Lange tijd weet men niet hoe dit ant
woord luiden zal, maar in de laatste meters
verneemt men het met een zucht van
verlichting: om de man zelf. Don Juan
de legende verbleekt, maar de echte, de
levende mens, blijft en daarmee de echte
liefde.
Voor degenen, die deze film nog niet
zagen, lijkt het bovenstaande wellicht
raadselachtig. Graag zouden wij hen uit
de droom helpen, maar het charmante
geheim van deze film berust op een zo
subtiele vondst, dat alles, wat men van
te voren verklapt, schade zou doen.
Daarom: deze film is een feest van
humor, van kleur en ridderlijkheid; maar
bovenal met een Fernandel, die er bijna
zijn Don Camillo in verbetert. Het is
waarlijk verbluffend hoe men zo'n „on
deugend" gegeven zo ontwapenend on
schuldig, maar niettemin oergeestig, heeft
weten op te dienen. Slechts de spitse
Franse geest is zoiets toevertrouwd.
Lemmy en mysterie
Casino De vaste liefhebbers vaa
Eddie-whisky-Constantine en zijn gelooide
facie en zijn charmeursgenie en van zijn
opstootjes en linkse en rechtse hoekjes en
zijn revolverarsenaal en van de brutale
praatjes, die hij verkoopt, trekken van de
week naar de Hogewoerd. Om hem heen
zeer te zien scharrelen tussen twee
mysterieuze maar mooie vrouwen en een
stuk of wat vals-muntende boeven. Voort
durend whisky nemend en opstoppers ge
vend lost hij een misdaadvraagstuk op, dat
i verward in elkaar zit als een portie
het nationale voédsel van het land,
M__r Peter Cheyneys verhaal zich af
speelt, Italië.
Dat verhaal heeft even weinig om het
jf als een der dames, die een rol in deze
film speelt, maar het wordt in vlotte film
taal oververteld en de grote verdienste
is dat het ook niet als serieus be
doeld wordt opgedist. Er mag dan wel eens
wat op de vrouwelijke entourage zijn aan
te merken, wij houden wel van dit aparte
filmgenre. Alleen al om die „kop" van
Constantlne en om zijn praatjes. In dit
speciale „mysterieuze" geval heeft men
en daar voor een geestige muzikale
begeleiding der beelden gezorgd.
(Met een droog gezicht ondanks alle
whisky lost Lemmy Caution mis
daad op.)
Alarm in de Pacific
tex. Een stroom van oorlogsfilms is
de tweede wereldoorlog over ons land
gekomen. Meestal zitten aan zo'n rolprent
negatieve en een positieve zijde. Met
dc negatieve zijde bedoelen wij het de
toeschouwer bijbrengen van een overdre-
militairisme en als positieve zijde zien
wij de vertoning van de verschrikkingen
een oorlog, die een afkeer van alle
bruut geweld teweeg kan brengen.
Beide factoren zijn in de film Alarm in
de Pacific aanwezig. Bepaald gunstig Is
het feit, dat regisseur John H. Auer de
goede eigenschappen van een bepaald
iemand uit die oorlog op vaak uitnemende
wijze schildert.
Het ls het verhaal van kapitein John
Hoskins, die zich door tal van moeilijk
heden heen, een voorbeeld toont. Scherp
wordt ook de band tussen man en vrouw
getekend. Wij konden het Rextheater dit
maal met een voldaan gevoel verlaten.
(Goed beeld van een strijdende mens.)
Eervol ontslag voor
prof. dr. Bosch
Bij Koninklijk Besluit ls met ingang
an 16 september 1957 aan dr. F. D. K.
Bosoh op zijn verzoek eervol ontslag ver»
>nd als hoogleraar aan de rljksunwersd-
t te Lelden met dankbetuiging voor de
belangrijke in deze betrekking bewezen
diensten.
