Engelandvaarder, tweemaal
parachutist,geheim agent en jachtvlieger
r
Niet praten, maar doen
Aan de mannen van onze Luchtmacht
ZONDAGS
BLAD
BRIEVEN AAN DE
Hieuw? Ceihsrljc (üouronl
Vele dankbare brieven hebben
we weer ontvangen. „Het zijn
zeer hartelijke mensen met wie
ik door deze rubriek in contact
gekomen ben. Zijn alle lezers
zo?" schreef één geholpen
„boekzoeker". Een ander ge
waagde van de vriendschaps
band die. zodoende gekweekt
wordt. „Verblijdend die hulp te
ontmoeten in onze tijd van ma
terialisme. Iemand van buiten
de stad kwam me het lied bren
gen".
ACH
A. Anceaux, Plaswyklaan 12, Rot-
terdam, zoekt liet lied waarin voor
komt „Ach, was Jezus nog op
aarde, dan zou ik naar Hem henen
vliên".
TROUWRING
Het boek met deze titel, vertaald
door ds. Ulfers (uitg. D. Bolle),
zou P. v. d. Velden, Pleinweg 85,
Rotterdam, graag bezitten.
OOM TOM
Wie heeft voor M. Vermeulen, v.
Ruysbroekstraat 396, Den Haag,
het gedicht „Eliza's vlucht" uit het
bekende boek „De negerhut van
Oom Tom"?
HIERONYMUS
En wie voor mej. M. J. Kolkman.
Groenendaal 115, Rotterdam, de
complete verzameling gedichten
van Hieronymus van Alphen?
KRAS
De vermoedelijk oudste lezeres van
deze kolom, mej. Hofman, Soenda-
straat 11, Den Haag95 jaar!,
zoekt „Kleine Trees", een boekje
van Cornelia Kordaal.
HEMELSCHAREN
Een lacune in zijn boekenkast
vindt W. H. van Loon, Kon. Wil-
helminalaan 360, Voorburg, het ge
mis van het boek „De hemelscha
ren des hemels", uit het Engels
vertaald door mevr. A. de Jongde
Wie helpt J- de Koning, Lorentz-
kade 71, Leiden, aan oude ansicht
kaarten van Leiden, Rotterdam en
VADEM ECl'M
Het „Vademecum voor pension- en
kamerverhuurders" wordt gezocht
door L. Guyt, Donker Curtiusstraat
44, Katwyk aan Zee. Niet vreemd
in deze tyd van woningschaarste
ROTSKIIVD
Een dorpsgenote van hem, mevr.
Durieux, Meerburgkade 12, Katwijk
aan Zee dus, vraagt om de boeken
„Het Noorse Rotskind" en „Per-
zikje".
BI.J DE HAA1KD
Mevr. A. Kool-Viele, Laan van
Heldenhurg 28. Voorburg, zou ge
lukkig zijn met de „By de Haard-
serie" (boeken): Anne van Avon-
lea, Anne van het eiland, Het huis
HELD
Niet minder gelukkig mej. N. Ro-
senbrand. Dijkweg 40, Naaldwjjk,
met hel boek Willem Dircksz en
het gedicht „Poncho de Jonge
Held".
ZATERDAG 9 MAART 1957
GEACHTE LEZER: „HEUS, DIE BETWETERS LIGGEN ME MET!"
Tussen een bundeltje papieren,
jaren geleden eens „voor later" in een
bureaulade opgeborgen vond ik wat
losse aantekeningen over de beleve
nissen van een vlieger uit het Neder
landse squadron 322, dat roemruchte
jachtsquadron. dat tot devies had:
„Niet praten, maar doen" en vliegers,
die daarnaar handelden, en aan de
hand van deze aantekeningen is dit
v erhaal geschreven, en het is bestemd
voor die Nederlanders onder ons,
mannen zowel als vrouwen, die met
de militaire luchtvaart niet op zo'n
goede voet staan.
s wal wel.
stekeligste opmerkingen spuien als een van onze my, als de
straalvliegers een noodlanding heeft gemaakt, ramp zou
Die betweters liggen me niet, en ik vind hun Militaire
gebabbel dom. Hun kritiek is zo zonder waarde, Nederland:
en getuigt van zo weinig dankbaarheid, en dat als helden
ligt me nog het zwaarst op de maag. Want de met dcugr
lynen trekken tegen bet blauw van de hemel, mensen, d
zyn de opvolgers van de jongens, die we gisteren niet zoeke
hebben toegejuicht, omdat ze naar Duitsland prys kan
vlogen om en met levensgevaar de vjjand van volle
at ze levensmiddelen K„ om
reld weer eens door een oorlogs-
len getroffen.
gers zyn geen helden, al hebben
iegers zich in de voorbije oorlog
Iragen Het zyn gewone jongens,
en ondeugden, liefhebberyen en
de dood
ndcr. Het
liefhebben
rede.
boven ons land uitwierpen.
De militaire luchtvaart is een hard bedrjjf,
want het is ingesteld op oorlog. We behoeven
daar geen doekjes om te winden. En de jongens,
die vlieger zyn by de militaire luchtvaart,
worden er op voorbereid in tyd van oorlog hel
luchtruim te kiezen en de stryd aan te binden
tegen ieder, die onze vryheid belaagt. Dat is
de realiteit en die realiteit schrikt miljoenen
Nederlanders af. En daarom kunnen we dank
baar zyn, dat nog telkens Nederlandse jonge
mannen bij de militaire luchtvaart gaan dienen
om zich in te zetten voor ons, voor -u en voor
de vlie;
dit alles ben
s van deynilit
en. 'em"als ik'
dal
zullen maken. Wanl
met feilen, en de kisten, die
Slyven, hoe lechnisch-knap ook
produklen van de menselijke geest,
in de lucht zijn, om te oefenen,
te maken voor hun taak. Als op hi
wordt gedaan zullen ze opstijgen
de lucht zie dan
n happy landing
gewone jongens.
deed,
hen
>rdt
r dit
■rlangd.
■rbaal gaat, Ab Homburg, de
Eén van zijn vrienden uit het roem
ruchte Nederlandse jachtsquadron
322 schreef later aan de vader en de
moeder in slechts enkele regels, kort
en sober, over die dag, waarop voor
hen de slag was gevallen. „De squa
drons kregen opdracht alles op alles te
zetten en de Moffen ten noorden van
Zutphen te beschieten en te bombar
deren zo hard als we konden. De be
wolking was erg laag en we waren
daardoor gedwongen zö laag te vliegen,
dat men de toestellen praktisch met
een steen uit de lucht kon gooien. Bo
vendien zat het gebied vol met flak.
De Moffen wisten, dat de „passage"
maar nauw was en ze verwachtten veel
aanvallen uit de lucht. Alles wat er
nog aan flak in Holland was, werd
daarheen gedirigeerd. Er werd veel bij
de Moffen stukgeschoten, maar dit al
les woog niet op tegen onze verliezen.
We deden slechts vier vluchten, doch zaak
bij de Inlichtingendienst
we verloren vier vliegers. En een van bestemming
hen was uw zoon.
afzichtelijke lidteken dwars over
het gelaat, leidt het onderzoek.
Ab Homburg zwijgt, de man
met het lidteken slaat, Ab Hom
burg zwijgt, haalt zijn schouders
op, lacht schamper. Even zwij
gend en schamper lachend, incas
seert hij de stompen. Zij krijgen
hem er niet onder. De Duitsers,
tot razernij gebracht, veroorde-
ïicu ILJHL apuu»! „ei HP 'en hem ter dood. Zo maar, zon-
bovenmensehjk werk! En als de del de ™j?ste. vorm va,n Proces-
kunnen verliezen, de vrees voor
de mogelijkheid, dat zij het land
van de vrijheid niet bereiken doet
hen volhouden, spoort hen
En Ab Homburg wordt overge
bracht naar Scheveningen, waar
hij de laatste dagen voor zijn te
rechtstelling zal vertoeven. In de
cel hoort hij de zware stappen
v?tn de bewakers. Zo veel stappen
naar links, zo veel stappen naar
rechts.
Elke dag telt af. Elke stap
-preekt van de naderende dood.
Voor Ab Homburg zullen de Duit
sers zeker geen^genade kennen.
Hij is de oorzaak, dat zij vele
vragen, die zij zich al lang heb-
Besteld, niet kunnen beant-
rijheid H# tam J±*T. "itTiU,
nood het hoogst is, is de redding
nabij. Een Britse destroyer pikt
hen op en brengt hen veilig in En
geland.
Als ieder, die in Engeland aan
kwam, werd Ab Homburg aan een
veiligheidsonderzoek onderworpen.
De Engelsen waren op hun qui vi-
ve. Onder de Engelandvaarders
zat wel eens wat kaf. Spionnen aj?reiekt
kwamen dikwijls met de goeden
mee. Maar het onderzoek verliep
bevredigend Ab Homburg kon in
dienst treden van de geallieerden
zich geheel inzetten
De Spitfire heeft de jongste
gezegd. Dit jachtvliegtuig van de R.A.F., ook door Nederlanders
gevlogen, was de schrik van Goerings Luftwaffe. Zyn betekenis komt
wel het beste tot uitdrukking in het gezegde, dat in de jaren
1940—1945 in Engeland en in de bezette landen opgang maakte:
A Soitfire a day, keeps the Nazi's away. Met de Spitfire hebben
Nederlandse \liegers grote successen geboekt, met de Spitfire zyn
vele Nederlandse vliegers gevallen. Nederlandse jongemannen legden
vaak een lange weg af, vol ontberingen, om zich in Engeland by het
internationale korps jachtvliegers aan te sluiten. Dc Spitfire heeft
afgedaan, het straalvliegtuig heeft zyn plaats ingenomen, maar een
ding is gebleven: de bereidheid van Nederlandse jongemannen om,
als dat nodig mocht zyn en met inzetting van hun leven, deze straal
jagers te bemannen. Aan hen, die eens de Spitfirep vlogen en aan
hen, die thans in de straaljagers door het luchtruim suizen, zy me»
grote dank voor wat zy voor on6 land deden en doen, dit
artikel gewyd.
uit Engeland. Nederland te ont
vluchten. Maar het woord onmo-
gelijk had Ab Homburg uit zijn leerling vlieger bij de Royal
woordenbeek geschrapt.
Hij z
Air Force en toen hij het brevet
wegkomen. De dag brak had werd hij overgeplaatst
Dat was op 1 aprii 1945, toen
de oorlog zijn einde naderde en
de geallieerden met het zetten van
de puntjes op de i de laatste hand
legden aan de voltooiing van hun
overwinning. De Duitsers trokken
toen reeds in groten getale Neder
land uit. Op Montgomery's linker
flank was de Achterhoek en En
schede bevrijd. Er werd nog ge
vochten aan het kanaal van Hen
gelo naar Zutphen, München was
genomen, het Roergebied geheel
omsingeld en Amerikaanse troe
pen waren Kassei voorbij. Pat-
ton's tanks bevonden zich slechts
op een afstand van 8 mijl van
Eisenach. Het westen van ons
land zag in de bevrijding teke
ning komen. Koningin Wilhelmina
kwam voor een bezoek aan het
bevrijde deel van Noord-Brabant
en Limburg uit Engeland.
Op de gezichten van de Neder
landers. die door de jaren van de
bezetting moe en mat waren ge
worden, kwam weer glans. Het
einde van een ontzettende periode
was immers in zicht. En in die
dagen schreef een jonge Neder-
landse vlieger, enkele maanden landsgrenzen hebben
voor zijn 28ste verjaardag,
laatste bladzijde van zijn le
Zijn toestel, vliegend door een I
van afweervuur. stortte getroffen zonder te weten', dat de laatste
de vormde hij een illegale groep.
Hij wilde een organisatie die de
macht in handen
worden het uit-
bijzondere opdrachten
in Nederland. Hij doorliep een har
de leerschool, hij leerde springen
uit vliegtuigen, en hij werd op de
hoogte gebracht van de fijne
kneepjes van het vak. In enkele
maanden kreeg hij zijn werk vol-
geworden.
Want hij wilde voorkomen en
dit tot elke prijs, dat de Neder
landers eigen rechter zouden gaan
spelen en daardoor ohaos zouden
Itet hij Holland. Op 6
laborateurs en handlangers der september van dat zelf-
Duitsers, op een legale manier, de jaar komt hij terug.
Hij richtte een club op van jon- Hy wordt gedropt b9-
gens boven de zestien jaar, met ven Brabant en veilig
wie hij lichamelijke oefeningen "}J °P de grond,
hield, enthousiaste jongens, bruik- ZlJn 4aak 15 nauwkeurig
bare krachten, ,,de knokploeg", omschreven even nauw-
staat zou zijo. als de tijd ÏP?» *2!?*» ISS-
ste opdracht uit te voeren. Enkele
malen cirkelde hij in een vliegtuig
maar er kwam een kink in de
kabel en hij moest onverrichterzake kers de dag
naar Engeland terugkeren.
Op 22
Maar Ab Homburg blijft
kalm. Hij heeft de moed de fei
ten, zo als ze zijn, onder ogen te
zien. Hij weet dat er hoop is, zo
lang hij leeft. Hij ziet een moge
lijkheid om te ontsnappen. En die
mogelijkheid buit hij uit. De wa
kers vinden hem een rustige ge
vangene, die hun geen last be
zorgt. Nog maar een paar dagen.
Dan zal hij naar de Waaldorper-
vlakte 'worden gebracht, dan zal
het vuurpeloton
waarop de poging
den gewaagd. Doch de Duitse in
lichtingendienst werkte die dag
voortreffelijk. Ab Homburg zag
zich door Duitsers omringd en ach
tervolgd. Op een kerkhof wist hij
zich enige tijd schuil te houden en
zich van zijn belagers te ontdoen.
Maar het was te voorzien, dat op
andere
het inmiddels opgerichte Neder
landse jachtsquadron 322 (Spitfire)
Daar zou hij deel gaan uitmaken,
van dat kleine groepje Nederlan
ders. dat zo verdienstelijk werk
heeft verricht en dat de lof en
dank heeft verdiend van het be
zette Nederland. Ab Homburg
werd een goed vlieger. Zijn
„Maar als de Duitse
de executie de Grootveld i
ping moest gebeuren. En
rijpte bij hem' het plan, evenals
de eerste keer naar Engeland uit
te wijken met een boot.
Deze boot werd de stoomtraw-
.Neatrice" van schipper
de ontsnap- den uit het squadron vertellen dit.
cel betreden, zien zij dat Ab Hom- Buizen t
Hij was een voortreffelijk ka
meraad. Zijn vrienden van de Spit
fires zijn het daarover eens. Hij
vloog met hen alle opdrachten.
Hij maakte een paar maal een
..narrow escape", het deerde hem
niet, zoals het geen
J
Ab Homburg,
een van de velen, die vielen in
de stryd om de vryheid-
land hadden gedwongen de
strijd tegen de tyrannie buiten de
>n hebben voortgezet
bittere einde, over
al ter wereld waar de vijand zich
vertoont. En hij doet dit brillant.
•tie in staat zou zijn, ais ae nja ---j -
was aangebroken, de geallieerden ^.Hy neemt geen enkel risico
te helpen de Duitse weerstand te Hij reist door het land aisof
breken met weggeweest is. Hij voert be-
Maar naarmate de tijd ver- sprekingen en hij legt contacten,
streek en de overwinning uitbleef. Hij informeert naar allerlei toe
kon Ab Homburg in dit werk geen c an 1
bevrediging meer vinden. Zijn rus
teloze geest zocht actiever werk.
En 'hij wist, dat hij dit alleen zou
vinden indien hij overstak
burg door de luchtkoker 1» ont- stappen
Hij reist door het land aisof hij snapt. Hun gevangene heeft de dc Duitsers, die het schip
■rijheid hernomen. Op-26 oktober vertrek inspecteerden op vluchte-
zamelt gegevens
kunnen terug-
5 hoofd 6
standen, hij
van de vijand, om
gelijk inlichtingen -
keren. En dan is het een ogenblik Hij vejbleef^dan
i ..i. of aan zijn werkzaamheden ontij-
Engeland en hij zich voegde bij d'g een einde zal komen Op zijn
de velen uit alle werelddelen die weg valt de schaduw van het ver-
zich tot taak hadden gesteld een raad. Een tandtechniker uit Am-
reeds zwaar bloedende wereld te sterdam met wie hij onder dienst
verlossen van het snel voortwoe-
vn LI TfL ffiSHMNfS „K BBBI dron,
lingen. Rakelings passeerden de die
posten hen, zonder hen te ontdek- ,pp'
Voor Ab Homburg begon op die ken.
4ag het leven
IN VISRUIM
IJmuiden. Met J. C.
£e,.y.a5.r.trbT-.g(s; ïm^erdVaüaTïoirhrtöoï;
een naald waren gekropen. Zij
vlogen door. Bijna iedere dag.
Zij vlogen boven hun vaderland
op weg naar Duitsland, en zij za
gen de steden en dorpen liggen en
het heimwee naar huis knaagde
telkens opnieuw aan hun hart. En
zij wisten, dat zij moesten blijven
vliegen tot het land vrij was van
i van vreemde smetten. Ab Homburg
ir het leefde zijn leven met het squa-
Homburg zich
nacht van 14 op 15 fe
bruari 1942 in het ruim
van de trawler, onder
kisten en vaten. In span
ning wachtten zij de na
derende morgen af. Van
slapen kwam niets. Bo
ven hun hoofden hoor
den zij de voet-
de bemanning
prijs v
is gesteld,
hier, dan
daar. Tevens zocht hij op
nieuw contact met Engeland. Hij
liet zijn opdrachtgevers weten, dat
hij nog in leven was en dat hij
met spoed naar Engeland wilde
overkomen. Het antwoord kwam
In de morgen van 15 februari
1942 kiest de ..Beatrice" zee na
gestaard door de Duitsers. Het is
zondag. De drie jongemannen in u;t de verte:
- zoals later
verbonden met allen,
als hij. In Engeland
leefde hij zijn laatste jaren, hij
kreeg er lief. hij trouwde en hij
ging er wonen. Engeland werd zijn
tweede vaderland. Maar het eer
ste vaderland was geen ogenblik
uit zijn gedachten. Al wat mooi
was in zijn jeugd kreeg gestalte
en zette zich in zijn gedachten.
Het eerste vaderland wenkte van
de, die al v
de prille lente. Dat was op 1 april
1945, toen de oorlog met grote
schreden naar zijn einde holde, en
het rood van een nieuwe morgen
de kim reeds kleurde.
GEEN DIK BOEK
Het levensboek wordt openge-
t geurde in duisternis als
i licht,
ichijnsel altijd zichtbaar zal
blijven Als dat van zo vele
van zijn vrienden.
De vaandrig van net korps Mo-
tordienst A. A. Homburg zette op
10 mei 1940 definitief een
onder een levensperiode,
schoon was geweest en vol ver
wachtingen en beloften voor de
toekomst. De dreun van de plom
pe Duitse laarzen op vaderlandse
trachtte te verstikken.
DOORZETTEN
Tussen plannen maken en plan
nen uitvoeren ligt de brug van
het doorzetten en het taai volhar-
hem. Ab Homburg behoeft zich la
ter niets te verwijten. Hij heeft de
tandtechniker. zijn vroegere dienst-
kameraad, niets verteld, ande
ren doen dit. Maar als hij
slagen in 1917: Aart Ab Homburg toekomst. De dreun^
wordt 12 juni van dat jaar te
IJmuiden geboren. Dik zal het
boek niet worden als zovelen in
ons land en daarbuiten is Ab Hom
burg, als de oorlog met grote ra
zernij over Europa losbarst, te
jong om de kans te krijgen oud
te worden.
Maar hij schrijft in een klein
aantal jaren een hoofdstuk van de
grootse geschiedenis van dappere
zonen van ons volk, die in weer
wil van alles nadat de omstan
digheden tot capitulatie
bodem deed het gezicht
jonge Nederlander verharden. Ab
Homburg ging bewust en met vas
te hand het tweede en wat hij
toen nog niet wist en ook het laat
ste deel van zijn levensboek
schrijven. Hij haatte de brute
overweldiger en zijn handlangers
tot in het diepst van zijn hart.
Het feit dat hij niet in de gele
genheid was geweest de vijand ^te
bestrijden, drukte hem 2
eigen capitulatie was in strijd met zijn
gehele wezen. Het neerleggen van
de wapenen vond tegenstand in
zijn persoonlijkheid. En hij vond
geen rust in de dagen J~
PLANNEN
Een wat teruggetrokken jonge
man zocht alleen zijn weg in het
labyrinth van zijn gedachten. Hij
wikte en woog de kansen van het
voortzetten
dto den- In die eerste jaren werden
door zovelen tal van plannen ge
maakt, die echter alle zelfs het
begin van de uitvoering niet be
leefden, omdat de wil om door te
zetten en te volharden, uiteindelijk
omdat de trouw, ontbrak.
Ab Homburg was trouw, trouw
aan zijn vaderland. De idee naar
Engeland te ontvluchten liet hem zijn lev
niet meer los. Hij peinsde dag en
nacht op de manier, waarop zijn
voornemen met de meeste kans
van slagen bekroond zou kunnen
worden. Hij was in aanraking ge
komen met C. Sporre, van de
Hoogovens, die wel een boot wist
vastgesteld. De Flitspuit gaf de zal merken
berichten, zij het in code, door. fij
Maar de Duitsers spanden hun
a, ÜH1 aia „a aai. netten. Ab Homburg mocht hen
,,^/nek de tandtechniker niet ontkomen De wachten aan
verlaat, wordt hij achterop gere- het strand werden versterkt,
dat de bemanning iets
1 en een onderzoek in
stellen. Bijna bewegingsloos,
VRIJHEID
auto met S.D.-ei
Dan zijn
PPuit het zicht van de hai
consignes verscherpt. Het scheen drieën komen
den door aan «uw 111» -
die hem sommeren in te stappen onmogelijk, gehaald door een boot
die hem overbrengen
Weteringschans.
Dan beginnen de dagen en de
nachten van verhoren, van einde
loze verhoren. Een „Hollander",
gezicht hem tot 't einde van
ogen staat door het
Als het bericht komt, dat het
squadron moet starten, rennen
de vliegers naar hun kisten en
een enkele minuut later zyn zy
op weg naar hun tegenstander.
Op de foto: Nederlandse vliegers
op het vliegkamp Valkenburg.
De maanden en de jaren ver-
ongemakkelijke houding, blij- streken. De vrijheid, in het rood
mip^^ian &ek,eed duidelijk af
tekenen. Het squadron en met het
squadron Ab Homburg, kwam
naar Nederland, toen dit voor een
gedeelte was bevrijd. Het einde
van de oorlogsvluchten was voor
hem in zicht. Het logboek
de schipper, dat hij hen
naar Engeland zal brengen. De
stemming onder de bemanning is
het eerste ogenblik niet bepaald
gunstig voor hen.
Maar schipper Grootveld kiest
im kant. evenals de andere le- "'"te" "W klm-
worden gesloten en opgebor-
hun kant. evenals
den van de bemanning. Alleen de
machinist blijft halsstarrig weige
ren. Even schijnen er harde woer
den te moeten vallen.
gen.
binnenland. Hij beraamde plannen alsof hij een wandeling gaat
deren sprak hij
te liggen.
Avond aan avond verdiepten zij
zich in berekeningen en gissingen
over het weer, over de wind en
over de plaats van landing. Zij be
rekenden de kansen, zij maakten
een lijst op van noodzakelijk mee
te nemen goederen en de plannen
kregen hun beslag toen op de
Jaarbeurs te Utrecht een goede,
stevige aanhangmotor werd ge
kocht. Voor de ontvluchting was
alles gereed Het wachten was op
de geschikte dag. En die dag
kwam. 22 maart 1941.
Zaterdag 22 maart 1941. De
avond valt over IJmuiden. Om ne
gen uur verlaat Ab Homburg zijn
ouderlijke woning, uiterlijk kalm,
half
hij
denkbeelden. Slechts met enkelen moet hij Sporre
zocht hij contact.
Hij kreeg een functie bij de Ge
meentelijke Luchtbeschermings
dienst in Velscn
als chef van de technische
dienst tot maart 1941 een ver
antwoordelijk leider. In die perio-
Waard met wie hij de tocht naar
Engeland zal wagen. Met hun
drieën stappen zij naar de boot.
enkele vluchten
misschien moet er zelfs den het zijn. En op een va_
op een niet-prettige laatste vluchten vond" Ab Hom
manier worden ingegre- burg de dood. Op een van zijn
pen, maar de machinist laatste vluchten werd zijn log-
kiest tenslotte, hoewel boek dichtgeslagen. Het zou
met tegenzin^ eieren niet meer verder worden ingevuld,
««u "J" 1 april 1945. Een zwarte dag
de
het squadron. Een zwarte dag
de dapperen, die schouder
schouder hun strijd streden,
hen keerden niet terug.
Engelse
haven. Als zij daar aaii
aankomen vertellen de yjer
5og„rn,„& SbS 5°/»
gehad, want zij zijn
zonder het
dwars door
veld gevare
22 maart 1941
De gemeente IJmuiden heeft
mijnen- zyn grot^ zoon geëerd, door in
een nieuwe wijk een straat naar
hem te noemen. Voor altijd zal
Engeland, die stra:
15 februari 1942
de tweede maal de voet derzijds
op Engelse bodem. Nog leid
binnen een jaar twee
maal Engelandvaarder,
parachutist,
agent en gevangene
S.D. Ab Homburg
1 herinnering zijn a
tijden enerzijds, 1
aan de moed, aan het be-
ian de trouw van de ve
len, die van geen wyken wisten,
aa.na. d'e volhielden tot het einde, tot
geheim zi3 11164 meer hoefden volhouden,
imdat de dood hun leven had ge-
o lomen. Ab Homburg, tweemaal
schreef zijn geschiedenis Engelandvaarder, parachutist, ge-
met élan verder. Zyn helm agent, jachtvlieger. Zijn
;er naam leeft voort in een straat. Op-
de dat wij nooit zullen vergeten.
Bij de foto's»
FOTO BOVEN:
Spitfires, de jachtvliegtuigen uit
de tweede wereldoorlog, waarop
de huidige koninklykc lucht
macht is opgebouwd.
FOTO RECHTS:
Aan oefeningen in internationaal
verband wordt altyd door Neder
landse squadrons deelgenomen.
Een foto van jaren terug: onze
vliegers in Engeland. Geheel
rechts de luitenant-kolonel-vlieger
J. Flinterman.
daar Onderweg wordt geen woord j
wisseld. Drie kameraden, wier lot
de eerste uren nauw met elkander
verweven zal zijn. De roeispanen
van de boot omwikkelen zij met
stukken deken om elk geluid, dat
door het hanteren van de spanen
zou kunnen ontstaan te dempen.
Zachtjes glijdt de boot vooruit.
Het hart klopt hun in de keel
als zij de pieren naderen waar
Duitse wachten, wier silhouet af
steekt tegen de lichtere achter
grond. op post staan. Dicht onder
de wal glijden zij de posten voor
bij. Dan zijn ze de pieren uit. Juist
als ze verlicht ademhalen vaart
een Duitse Schnellboot recht op
hen af. Een ogenblik flitst de ge
dachte door hen heen. dat het
eedaan is met hun vrijheid.
Maar de Schnellboot vlak bij
Amices,
Het aantal ongelukken, dat de laatste
maanden bij de militaire luchtvaart is
gebeurd, heeft me enigszins in de war
gebracht, en wel omdat bet zo moeilijk
wordt al die vragers naar het „waar
om?" en het „hoezo?" afdoende van ant
woord te dienen, en daarom wil ik eens
met jullie praten. Ik weet niets af van
de gehele vliegerij, dit zij om alle mis
verstanden te voorkomen onmiddellijk
gekomen, buigt af en zet koers gezegd. Een aantal jaren heb ik, zoals
r de haven. Een roeiboot met j m:i:ta:rp lurhtvaart
drie Nederlanders gaat op weg aat necl' ^al aan ae «"""ire lucmvaari
de vrijheid. De mogen ruiken, ik mag de grijze Marinus
van Meel tot mijn vrienden rekenen en
ik heb bij tijd en wijle biertjes ge
dronken niet vliegers, die in de oorlog
hun partijtje behoorlijk hebben mee-
geblazen en nu zo langzamerhand top
functies vervullen op vliegbascs en bij
staven. Dat is wel alles. Maar het ver-
het land
eerste dagen is het noodweer. De
boot danst op de koppen van de ho
ge golven: zij maakt telkens wa
ter en door gebrek aan beter ma
teriaal, hozen zij haar leeg met
een actetas Telkens weer.
De moeheid in hun armen die
loodzwaar worden van het voortdu
rend maar hozen, voelen zij niet
meer. De angst, dat zij de strijd
luidt, dat wie eens met de (militaire)
luchtvaart in aanraking is gekomen,
nooit meer door haat wordt losgelaten
en daaraan zal het wel te danken zijn,
dat ik bij elke noodlanding, ook die
zonder ongelukken, een steek door mijn
hart krijg en me afvraag, wat er toch
aan de hand is.
beho<
man op het gebied van de vliegerij heeft eens
gezegd, dat er, zolang er wordt gevlogen, onge
lukken zullen gebeuren, al zal dit aantal steeds
geringer worden. En het vliegen van snelle
vliegtuigen heeft nu eenmaal een zeker risico,
omdat van de vlieger zo onnoemelijk veel con-
eist. En daarom doet het me goed uit kranten
berichten van deskundigen te horen, dat het
Nederlandse militaire vlicgerscorps hoog wordt
aangeslagen, „'t Zyn zulke knapen als vliegers",
vertelde me eens een Amerikaan met een dub-
duim omhoog.
Een ongeluk heeft altyd een reeks van oor
zaken, heb ik eens gelezen. En John Steinbeck,
de Amerikaan, schreef destijds in zyn „Story of
a Bomherteam": The pilot is a king. Die twee
uitspraken wil ik combineren, en voor zover
my dat als leek is toegestaan daaruit een
gentle hint distilleren. Duizenden en duizenden
Nederlanders met my waarderen het, dat jullie
by de militaire luchtvaart als vlieger in dienst
zyn getreden, en dragen jullie een warm hart
toe. ook om de ongelooflijke prestaties, die
jullie voorgangers, van wie jullie de luchtvaart-
fakkel hebt overgenomen, hebben geleverd. En
omdat we jullie een warm hart toedragen en
een tikkeltje trots zyn op jullie, vinden we die
noodlandingen, die soms mensenlevens kosten,
beroerder dan we kunnen zeggen. Natuurlijk,
blyft vliegen, asjeblieft blijft vliegen,
het,
jullie kar
1 de 1
zorg. Laat de ongelukken jullie niet afschrikkei
maar begrijpt jullie verantwoordelijkheid. Zet
'm op. witte muizen, goede start en happy
