COEN BOT
E333SSEI-
leerling van Dorus Rijkers9
overtrof zijn leermeester
BIJ DE MASSAJEUGD
Zijn dieren goede
pellers?
weervoors
ZATERDAG 23 FEBRUARI 1957
Redd er van 654 mensen
vandaag 75 jaar
Tien gulden voor een
was hem niet te
mensenleven
weinig
Mensenredder Coen Bot houdt er niet van zijn leven,
dat hij vandaag precies 75 jaar geleefd heeft, te romanti
seren. Dat hij er toch een boek over schreef, is weer een
heel andere zaak. Dat was er meer één van en voor de oude
dag. Deze zoon van Den Helder, die een legendarische
figuur als Dorus Rijkers nog als leermeester had, gaf zijn
zeemansleven voldoende inhoud om er interessante blad
zijden over te kunnen schrijven. Het werden zuiver men
selijke bladzijden en dat was wel te verwachten van deze
koene schipper, die „met de hulp van God", zoals hij zelf
zegt, in 45 zeemansjaren 654 mensen het leven redde.
bare resultaat i
in zuiver goud.
..Maar om geld was het ons
nooit te doen", aldus de (bijna)
75-jarige. ..dan zou ik er trouwens
ook nooit aan begonnen zijn." Zo
als ook te verwachten was, is hij
een vurig voorstander van een red
dingwezen, dat drijft op particulier
initiatief, zoals ons land bezit.
,,Als het een staatsbetrekking was,
zou^ik er direkt voor hebben be-
- Op dankbaarheid van de gered-
oliegoed bijelkaar, kon geen den m0et je ook niet te veel reke-
zeelaarzen vinden en ging daarom nen, want slechts in twee geval-
gewoon geschoeid, plat op ieni hoorde hij naderhand nog iets.
orr* de reddingboot lig- Eenmaal voor de veilige wal ge-
doodsbenauwd, dat bracht, is de geredde zijn redder
f r vergeten En dat is eigen.
aar goed ook, meent Coen
Bot, die zich verder niet graag op
zijn levenswerk laat voorstaan
Aanvankelijk werd alleen het
rand van het open water werd
Coen ontdekt. Zoals gezegd stak
Rijkers in een goed, maar wat
ruw velletje. Bot kreeg een ge
duchte woorden-aframmeling van
„opa" zei üever geen grote woorden gebruikt.
ZWAARSTE TOCHT
n. Pas
i de
„Mijn zwaarste tocht? In 1928 bij
IJmuiden Daar was de Shonga.
een Engelse vrachtvaarder, op de
le schipper. Oud-schipper Bot rilt derde bank gesmeten en door mid-
In zijn jonge jaren, de jaren
van de kustvisserij, werd Coen
Bot zelf twee maal door een
reddingboot uit de golven ge
licht. Voor de geredde een re-
den te meer,
redden een beroep te maken.
TIEN PROCENT
Vletten deed je, als er een sleep
boot uitvoer naar een om hulp
later van het vragend schip. De vlet werd ach
ter de sleper gebonden en zo ging
het dan naar de plaats des on-
Vijf en zeventig gaat Coen Bot heils. Het ging deze vletters voor-
namelijk om de tien procent.
kokende zee. Gelukkig zaten
alle opvarenden op een helft bij
iwk uua ,au de be- elkaar- Van de wal af, konden zij
bracht echter uitkomst niet gered worden. We kregen
mildere telefoontje
Vader Bot, ook lid
manning,
door het spreken vai
woorden: „Ik blijf wel
worden en hij maakt zich c
het bereiken van die leeftijd geen het zogenaamde contract het
zorgen. Het deed zelfs aan zijn le
venslust weinig of niets af, toen
wij hem, nu al weer enkele weken
geleden, met geelzucht in bed aan
troffen. Zijn memoires als men
senredder, uitgegeven onder de ti
tel „Als de Noordwester woedt"
lag voor het grijpen op het nacht
kastje.
Coen Bot leeft
neringen en van het beetje water,
dat hem nog gelaten ir. Want vlak geefs
deel van het bergingsloon, dat je
kreeg als je „méé in de sjouw
En dat was Coen regelmatig, overd
Zijn vader soms wat minder, want
die bemande mede de reddingboot,
die Dorus Rijkers in die dagen
commandeerde.
Het was een hele eer door „Opa"
die herin- Rijkers benoemd te worden en de
jonge Coen hengelde voorlopig ver
geefs naar zo'n benoeming. Opa
zag hem eenvoudig niet. Voor herr.
hij nog maar een broekeman
het dag
werd, liep de Dorus Rijkers IJmui
den binnen. Ik besloot er onmid
dellijk op af te gaan. Zodra we
buiten kwamen, kwam er een zee
achter ons aanlopen, die ons over
vader"*Bot* "wèS f>e "rst? en tweede bank heenzet-
opa, laat die jongen maar
mee gaan, dan heeft hij er mis
schien meteen genoeg van".
Dorus Rijkers het zich ten slotte
voortaan steeds aan de wal. of be-
in zijn eigen vlet. Bot Jr. had
plaats in de reddingboot ver-
45 JAREN
bij Bots huis klotst het water
fjli^??dr?5htseTTpl,aJsseni,Hij hee,ft wa=> '"J ""K maar een oroeiceman relien .em.akt
fn (waar de netje. Bot junior zelf echter, vond
Inkers on hot roHHm®. zicti oud en wijs genoeg. succes; van hot
Een list, met de hulp van zijn redden
vader uitgevoerd, 1
waar hij zijn wilde.
Zo begon hij aan zijn 45 dienst
aren bij de reddingmaatschappij.
Sn dit werd zijn staat van dienst:
gered; in totaal 141
Dorus Rijkers" op het redding
station altijd vaarklaar ligt) na
zijn pensionering de rug toege
keerd.
Hij, de succesvolste schipper van
de Koninklijke Noord- en Zuidhol
landse Reddingmaatsuhappij, kon
vlak bij het vaak zo woelige zee
water niet meer leven.
GEEN RUST
het totaal aantal ge- drukt. Het
Nederlanders,
bracht hem. 79 Engelsen, 190 Duitsers, 80 Zwe
den, 24 Italianen, 30 Denen en 12
HF ICAIV^ Fransen. Veertien gemedailleerde
onderscheidingen zijn
Het
..Ik had geen rust als
het najaar van 1900.
een rauw jaargetijde, als je in
Den Helder woont. De Razende Bol
ging flink en regelmatig te keer
en Rijkers moest herhaaldelijk uit
varen. Op één van die barre toch-
op de boot te
water werd geroe
pen." De oude
Coen moest dan
zijn pantoffels aan
houden en achter
de kachel blijven
zitten. Dat was
meer dar. hij ver
dragen kon. Hij
besloot daarom de
verleiding maar uit
de weg te gaan en
zich „elders" te
vestigen.
Dat elders moest
natuurlijk altijd
nog wel iets met
water te maken
hebben, al was het
dan van een zoeter
gehalte dan hij ge
wend was. Bot
kroop zo dicht bij
de Loosdrechtse
plassen, dat het
water nu als het
ware onder zijn
huisje klotst en
een boot altijd bij
de hand is.
En nog altijd is
er de wel heel
sterke neiging van deze oude red
der om „als de Noordwester
woedt" de zeekant op te zoeken.
Coen Bot behoeft niet naar zijn •rtrtrtrtrtrirt
boek te grijpen om over zijn vele
ervaringen
prettig met
bijna 75-jarige Coen Bot liet
fotograaf rrtet trots zien,
vaar hij tijdens zijn reddings-
Dorus Rijkers bestuurde.
te. Een hoogstgevaarlijke situatie,
omdat we nog maar een klein
duwtje nodig hadden om ook boven
op het duin te lopen. Daar kwam
log bij, dat ik het schip niet uit
:ijn roer kon krijgen en dus niet
.con bijdraaien. De enige mogelijk
heid, die ik had, was ten slotte
een heel stuk zuidelijk van de
Shonga beter water op te zoeken.
Nauwelijks hadden we de terugreis
aanvaard, of daar begint m'n
schip te snijen en te trekken
langszij de bank, zo. dat ik met
geweld naar het wrak werd ge-
as werkelijk angstig
om te zien en wat we ook probeer
den, we konden de kop niet om
krijgen. We bleven maar kleven
aan die bank. Zoiets kan je gebeu
ren, als een schuit te dicht op het
het tast- strand zit. Wanneer je dan even
uit je koers loopt, neemt de zee
je mee. en heb je kans dat je te
gen het wrak wordt gesmeten of
omver gaat. Terwijl we al over
tuigd waren, dat we verloren zou-
Bot liet den gaan, vloog er een geweldige
r de Shonga. Die gooide de
de Dorus Rijkers om en
het gevaar dan geweken."
OORLOG
Toen de oorlog uitbrak had
Coen Bot al 320 reddingen op zijn
naam staan. En in die oorlog
kwam er nog een karwei bij. Hij
gebruikte zijn bijzondere positie
bij de marinebasis om voor de ge
allieerden te spioneren. Zijn acti
viteiten werden door de Duitsers
ontdekt en hij belandde in een een
zame cel.
Met zijn roem als „top-scorer"
ran de K.N.Z.H.R.M. zal het straks
Tok wel gedaan zijn, denkt Coen
Bot. „Mijn zoon Piet, die me ln
1946 opvolgde, is nu al over de
-.ierhonderd reddingen en hij is dus
mijn voornaamste concurrent."
Als er iemand is, die graag ziet,
dat zijn eigen record van 654 red
dingen wordt gebroken, dan Is het
deze 75-jarige wel. Coen Bot, men-
GOED ZO JEUGDLAND
Wat lohan Bodegraven donder
dagsavonds met zijn voortreffelijk
geleide actie „Gocdzo" massaal
doet, wordt woensdagsmiddags in
het N.C.R.V.-programma „Jeugd
land" in het klein gedaan. In het
klein, dat is niet helemaal juist
gezegd, want deze week kon wor
den meegedeeld, dat een astrono
misch aantal, ruim drie miljoen,
postzegels was ingezameld voor
een liefdadig doel. Ik geloof, dat
„Jeugdland" dit niet zó opzien
barend vindt, want men heeft
vaker met dit bijltje gehakt. Maar
daarom mag het hier wel eens
gezegd worden, dat ook dit fan
tastisch is. Goedzo Jeugdlanders-
jullie doen veel voor een ander,
juist in dat kleine moeizame
verzamelwerk,
VERWAARLOOSD
„Vergissen ze zich daar in Hilver
sum of is het een buitenlandse
zender?", kreeg ik dinsdag in de
vroege avond te horen, toen een
voudig, maar subliem gespeelde
pianomuziek van Mozart en Schu
bert uit de radio klonk. Het was
geen vergissing. De A.V.R.O.
zond een recital uit van de jonge
Weense pianist Ingrid Haebler,
die de werken van haar land
genoten zo uitnemend weet te
vertolken. Die opmerking was
dus niet zo vriendelijk, maar
helemaal te begrijpen. Er moet
nog heel wat gehc
oordat
schamperd wordt. Vooral
avondprogramma's is de
sieke muziek de li
verwaarloosd. Ei
klas
ma's denken!
ite tijd lelijk
En heus, die
wordt door meer
lardeerd dan de
le radio-program-
N.R.U.-FEEST
mil mm mini urn mm mm mm tmi mn mm nimi mm mm >1111111 mm mmnm mm min mm nm mm 1111111 imm 11111 111111 mini mmi nm 11111 mm mm
vertellen. Het is
die zich de grote Dorus Rijkers
nog zo goed kan herinneren. „Een
flinke vent, die in een ruw velle
tje stak, maar een bovenste beste,
als je met hem kon opschieten",
zegt Bot.
Dorus Rijkers is een begrip ge
worden voor het Nederlandse red
dingswezen. Toch bleef „opa", zo
als zijn omgeving hem noemde,
nog ver onder het record van Coen
Bot.
ALTIJD „BUIT"
Smoesje of ernst? zetten op ons wijkgebouwdak heeft kenbaar gemaakt ge du- moet: hij lijkt me nergens op 5
geschoven, waar we jamme- rende het halve uur dat ze te slaan. Waarom in het kader
rend ondei zuchten. We ver- daar voor me zit, en ofschoon van esn kinderwagen-of- 5
moeden dat dit te maken heeft haar verzoek ook buitenge- pleegouders-actie opeens deze 4-
graag een met jvet andere feit dat de woon duidelijk onder woorden verwijzing naar het laatste
J)E vrouw zit breeduit
verklaart dat
kinderwagen gehad zou wil
len hebben. Beter gezegd.
opkopers niet langer bereid
zijn
Rijkers redde 486 mensenlevens
en Coen 654. „Maar", zegt hij,
„het is niet zo heel moeilijk je op
het reddingstation Den Helder te
onderscheiden. Verraderlijke ban
ken als de Haakse Gronden en
de Razende Bol, angstwekkende
begrippen voor iedere zeeman, le
veren altijd wel „bult" op. Een
buit aan lading en mensen."
Er is een tijd geweest, dat la
ding de hoofdzaak was en de men
sen slechts bijzaak. De K.N.Z.H.
R.M. heeft aan die onmenselijke
mentaliteit een einde gemaakt.
Toch bleef de bemanning van de
reddingboot altijd in het nadeel in
vergelijking met de meer op buit
beluste bemanningen der Helderse
vletten. Er viel niet tegen te cij
feren; mensenlevens brachten nu
eenmaal minder op dan het ber
gen van schip of lading. Het is
niet hoog genoteerd: tien gulden
voor een mens. Je. moest dan ook
wel degelijk menslievend zijn
je met het reddingwerk r
ten. Schip en lading waren
heel wat winstgevender.
Maar goed, de jonge Coen leer
de reddingswerk spelenderwijs aan
vaders hand. Als jongen van Den
Helder groeide hij op met de be
nen in, of althans vlakbij, het zee
water. En een vader die visser
was is voor zo'n jongen een rijk
bezit. Tot zijn achttiende jaar is
Coen Bot visser en vletter geble-
laat
bestaat uit öf een kinderwa
gen öf een adresje
haar jongste spruit
hand kan doen. Ik heb het
flauwe vermoeden dat ze
kinderwagen trouwens maar
als kwaadste mogelijkheid
stelt; dat ze veel liever van
dat hele nakomertje af
zijn. Niet zo best! Niet zo
voor het kindje, dat beslist
niet mei vreugde verwacht en t/riuc
begroet is Niet zo best ook
voor de moeder, die op het dertu's'sen. géid
het puin van het keer het woord. En
zegt:
oordeel?
De uitdrukking is me welis-
soort keus, die verleden lieve prijzen te be- „Het ia zonde dat ik het vra- waar niet onbekend. Ik weet s
talen; dat deze opkopers zelfs gen moet,
weigeren om de rommel koste- met
loos over te nemen en weg te „W e
halen. In dat geval denkt men m a a
ineens royaal aan ons en wü God
wat moet je dat hij op vele momenten
i te la-
punt staat om een voorrecht
prijs te geven.
In zekere zin is deze vroun
zoiets als de laatste de
Mohikanen Het komt nauwe
lijks meer voor dat ons kin
derwagens gedragen kleding
wiebelende tafels,
stoelen en verdere materialen
gevraagd worden. De volks
wijk heeft in dit opzicht een
totale omwenteling meege
maakt: dï echte armoede heeft
de benen genomen. Een bij
zonder rare bijkomstigheid
daarvan is dat we thans over
stroomd worden met aanbie
dingen van tweedehands
goederen. Toen we meubilair
en kleding broodnodig had
den, werd het ons zelden ge
offreerd. Nu
kunnen als kiespijn, worder
hele veelmaals versleten
'n kind beginnen, en wordt gebruikt. Bijvoorbeeld
toch alle- by gesprekken rond een be- g
dezelfde grafenis, of ook bij overwe-
n v e r s c h y- gingen rond doop en onge- g
deze uitspraak doopt laten. Verder by huwe-
■wijgt ze. Ze schijnt het een lijken als een uitgesproken 5
it/c houden 't er dan maar voor passend slot voor haar betoog roomse jongen met een even
dat zo'n onbruikbare zending te vinden Ze beschouwt het uitgesproken protestants meisje
al tien jaar geleden afgestuurd als een doorslaggevend argu- wil gaan trouwen. En nog wel
is geworden ment om haar bij tientallen andere gelegen- 5
en al te lang nu spoorslags heden óók. Maar wat ter
onderweg ge- haar zin te wereld mag de betekenis van
i*-' On- geven. deze kreet zijn, wanneer het
- Eerljjk ge- om een doodgewone bedelpartij
C» babygoed MmMtfÉinii ze0d heeft ze gaat? Vandaar mijn vragend
en niet af ge- er althans één opschrift: „Smoesje of ernst?" 5
dragenkinder- ding mee be- Lana heb ik aedarht- alleen
kleding blijven welkom. Vooral reikt: ik voel me uit het veld smoesje. Vrome klets-
■,1 al is de Volkswijk geslagen. Dubbel en dwars: -praat, bedoeld om indruk te g
rvn*,«i,+ enerzijds omdat dit appèl op de maken, klatergoud bestemd 3
laatste Rechterstoel me berooft om te dienen bij een ontmoe- g
van een al te grote innerlijke tinff de kerk Maar ik ben
zekerheid waarmee ik deze er meer helemaal zeker g
tributies voor het werk bij- vrouw de stoffige mantel uit Kon dat d,t 20 ik wil er g
draagt, ze kap zich nog niet wilde negen. Want ik heb zit- g™"ETl™LoektZ ZJr
ten neden van booeheid ter- Je volgende week aimst dit
verhaal deed: een ene beeld vast te houden- een
vuns verhaal van lafheid en vrouw, die van haar kind af-
gebrek aan verantwoordelijk- wil, en die haar wens kracht S
heid, van liefdeloosheid en ge- bü zet door een toch altijd 3
meenheid. Ik ga de details zeer diepgr\jpend beroep op
de eersteling der dagen, de
P morgen der Verrijzenis Peinst
me te onsmakelijk. Maar an- u 00ij alvast eens over de
derzijds weet ik óók niet goed waarde van zulk een hemen?!
wat ik met deze slottirade aan MIEBEL. 3
landse Radio Unie vrijdagavond
een Nederlands karakter te geven.
Ter gelegenheid van het 10-jarig
bestaan hebben verschillende
Nederlandse componisten speciale
opdrachten gekregen. Zo worden
uitgevoerd „Divertemento voor
Kamerorkest" van Adriaan Bon-
sel; „Rhapsodie concertante" van
Mannie Oets; „Vier impressies
voor Promenade-orkest" van Hugo
Godron; „Symfonische feestmars"
van Meindert Boekei en „Prelu-
dio Festivo" van Willem Striet-
man. Het is een lijst om respect
voor te hebben en waaruit weer
blijkt, dat de Nederlandse com
ponisten veel van .zich laten
horen, 's Avonds wordt er een
concert uitgezonden uit het Con
certgebouw in Amsterdam, waar
aan medewerken het Radio Fil
harmonisch Orkest, het Omroep
koor en het N.C.R.V. vocaal
ensemble, het geheel onder lei
ding van de pas benoemde diri
gent van het R.F.O., Bernard
Haitink. Overigens, dit zal ver
moedelijk het laatste N.R.U.-feest
zijn. Want de nieuwe omroepwet
hangt (al lang) in de lucht en
de N.R.U. zal plaats moeten
maken voor een ander lichaam.
DE KOMENDE WEEK
Maandag zendt de N.C.R.V, het
tweede deel uit van het hoorspel
„Jacht naar roem en fortuin". Dit
radiospel tekent het leven van
Cornelis Drebbel, dc geniale uit
vinder, die de wereld verbaasd
deed staan door met een houten
duikboot onder het water van de
Theems te varen. Maandag komt
deze merkwaardige episode in
he^ leven van Drebbel aan de
Maandagmiddag (Hilversum TI
3.15) speelt het Promenadeorkest
met medewerking van Frances de
Bossy zes Hebreeuwse liederen.
Deze zender brengt dinsdagmor
gen (10.15) opnamen van Kath
leen Ferrier. In de A.V.R.O,
rubriek „Limburgs orgelpracht"
bespeelt Jean Wols dinsdagavond
10.30 het orgel van de Nederlands
Hervormde Kerk te Vaals. Het
groot-symfonieorkest, het Pro
testantse koor van Brussel en de
omroepkoren van het N.I.R. laten
dinsdagavond vanaf 8 uur voor
Brussel (Frans programma) wer
ken horen van Russische compo
nisten. Dirigent is Daniel Stcrne-
feld. Het Gelders Orkest voert
donderdagavond (Hilversum I)
werken uit van Bach, Bartok en
Beethoven.
Een programma van geestelijke
liederen voor samenzang, koor- en
solozang in de Grote Kerk te
Heerenveen wordt woensdagavond
9.40 door de N.C.R.V. uit-
Oude gezegden bewijzen niets
(Van onze weerkundige medewerker)
Nu df wetenschap steeds grotere vorderingen maakt
in het opstellen van weersverwachtingen, geraken de
dieren planten in de natuur meer en meer op de
achtergrond. Vroegei, toen men nog geen „De Bilt"
kende en men van het bestaan van depressies en ho-
gedrukgebieden zo goed als niets afwist, ging men
maar al te vaak op de verschijnselen in de natuur af.
Men kon daaruit het komende weer voorspellen. Nu
zijn er vooral onder de ouderen nog zeer velen, die
waarde hechten aan bepaalde symptomen, die op re
gen, storm, vorst of welke weersoort ook, zouden
wijzen.
Wij hebben geen reden dit
alles tegen te spreken, want
er zijn mderdaad dieren, die
gevoelig zijn voor een op
handen zijnde weersverande
ring. Dit is trouwens ook bij
sommige mensen het geval.
Het is aan vaak de verande
ring in luchtdruk of in het
vochtgehalte van de lucht,
alsmede de temperatuur, die
daarbij een rol van betekenis
spelen.
Toch wordt aan tal van
dergelijke voorspellingen een
te grote waarde toegekend.
„Hanegekraai als het re
gent, dan is het einde van
de regen nabij".
Dit >s een oude wijsheid
en wij durven niet te be
weren, dat dit niet juist is.
Maar wel weten we, dat de
haan bij droog weer ook wel
kraait.
„Katten, die vervelend en
geprikkeld zijn, voorspellen
regen".
Best mogelijk, maar naar
de kat van onze buren te
oordelen, welk dier in onze
ogen althans, altijd1 verve
lend is, zou het elke dag
moeten regenen.
„Als de kippen bij regen
weer naar bulten gaan, blijft
het regenen".
Ja maar, zouden wij willen
vragen, kan het ook anders
om zijn? Die vrij langdurige
regen gaat de kippen mis
schien vervelen en dan wa
gen ze er maar wat natte
veren aan. IJaarbij komt dan'
nog, dat er bij regenweer
over het algemeen nog wel
iets te pikken valt (regen
wormpjes!). Dat dit alles
duidt op een langer aanhou
den van de regen, geloven
toy niet.
gezc
Televisie
JEUGD IN DE
BRANDING
geld,
ook in dit opzicht veranderd
ujToieJce *at ze thanx jaarlijks rond de
tienduizend gulden aan giften,
lollecten, clubgelden
alleen redden. Ook al is
vrouw, die een kinderwagen wijl zij ha
begeert sinds lang een radi-
'ale uitzondering
Dinsdagavt
de beurt
de filmavo
krijgen d<
de N.C.R.V. aan
'e televisiekijkers
n „Ihre grosse
«fronteerd wordl
i dc jeugd,
mpel
vol-
behandelt
e winden: 1
i middelbare school.
met Martin Bruck dreigt Helma
Kraus in conflict te komen met
het bestuur van het gymnasium.
Maar het wantrouwen wijkt. Wan
neer het bestuur inziet, dat >ij
niet alleen met de pretjes van
haar klas meeleeft, maar ook met
de moeilijkheden van de leer
lingen. „Jeugd in de branding"
ken. Over de gevonden oplossing
is het laatste woord niet gespro
ken. Maar dat is niet zo erg. Het
is immers ook een verdienste,
wanneer een film ons aan het
denken zet.
Van de zy'de van de N.C.R.V.
wordt er nog op gewezen, dat de
film Jeugd in de branding"
reeds lang tevoren in het pro
gramma van dinsdag was ge
plaatst, zodat geen enkel verband
gezocht moet worden met de on
langs opgelaaide discussie over
het jeugd vraagstuk.
DERDE STUDIO
Per 1 april neemt de Nederlandse
Televisie Stichting vermoedelijk
het jengdgebouw „Eltheto" over
van de Hervormde Kerk om het
in le richten als derde studio.
Na een restapratie van het ge
bouw kan de derde studio 1 janu
ari in gebruik worden genomen.
De N.T.S. is niet helemaal on
bekend in „Eltheto". Toen de
Irene-studio door brand niet
meer te gebruiken was, is het
jeugdgebouw reeds door de tele
visie gebruikt.
ONTSPANNING VAN
DE V.P.R.O.
Zaterdagavond verzorgt de V.P.
R.O. het ontspanningsprogramma
voor de televisie. Het is een
programma dat wel afwijkt van
de wekelijkse lolavonden op het
scherm. Na een gesprek aan de
schrijftafel van prof. dr. L. J. van
Holk bespreekt Simon Carmiggelt
enkele grappige films (fragmen
ten worden getoond), films, waar
in de producent dikwijls geen
brood ziet. Dan volgt een poë
tische en wat romantische Engelse
eenakter, geschreven door Morley
Roberts, waarin het trouwe huis
dier, de kat, een belangrijke rol
speelt. Het slot van de avond
„Wapenschouw", een produkt van
samenwerking van zeer velen,
wordt aangekondigd als een tragi-
<cktail van tekst,
muziek er
de televi
Mark Dam
geschre
i lernre
Helma Kra
Ziet de vrouw dat ik noch
sen adresje voor pleegouders,
noch een kinderwagen zal
hef missen overhandigen? Vermoedelijk.
1Vant ofschoon ze al zeer uit-
loerig haar moeilijkheden
die met de benodigde
kennis de leerlingen vai
klas weet te peilen. Helma
is geestig, maar tegelijk
rechtvaardig en flink en z
de jongelui ervan te overtuigei
dat het leven mooi is. ma.i
ïrdel ijkhei dsgevoel
itrikl
De A.V.R.O. brengt woensdag
avond een thriller van Agatha
Christie, de bekende auteur van
detectiveromans, „Het Spinne-
tuttin* ft tra atftt
Door haf
jet
de branding i
deze
„Melodie der Liefde" pre
Inderdaad is het ons een
enkele keer opgevallen, dat
zeemeeuwen bij nog rustig
weer het land opzochten,
maar ook heb ik aanteke
ningen, waaruit blijkt, dat dit
niet opging. Waardoor de
voorspelling wat de meeuwen
betreft, ook al weer dubieus
is geworden.
„Slakken langs de weg,
regen onderweg".
Nu zijn slakken dieren, die
bijna nergens meer hekel aan
hebben aan aan droge lucht
en zonneschijn. Zodra de
lucht vochtiger wordt en er
overdag ook wat meer be
wolking overdrijft, maken zij
een uitstapje. Vooral in de
zomer >s zo'n toeneming van
de bewolking en een groter
vochtgehalte van de lucht,
vaak een voorteken van
regen. Het lijkt ons daarom
niet waarschijnlijk, dat de
slak deze regen voelt aan
komen, want het dier profi
teert alleen van de voor hem
(haar?) betere weersomstan
digheden.
„Varkens slepen met stro
in de bek en dat voorspelt
onweer",
zo lezen we fn een boekje
met gezegden over het weer.
Het lijkt ons evenwel meer
waarschijnlijk, dat de zeug
met stro in de bek gaat sle
pen, die een gezinsuitbreiding
voorspelt, in plaats van regen
of wind
„Vleermuizen ln groten ge
tale, voorspellen mooi weer".
Ook weer zo'n gezegde,
dat kant noch wal raakt. Als
op een zomeravond de vleer
muizen vliegen, is het al
mooi rustig weer. Is het geen
mooi weer, dan ziet men ook
geen vleermuis, omdat er
dan geen kleine insecten
vliegen. Daar immers, is het
de vleermuis om begonnen.
„Wanneer de zwaluwen
laag over het land vlie
gen, komt er regen".
Ook hier weer een voor
beeld, dat het niet de
zwaluw is, die regen voor
spelt, maar de grote lucht
vochtigheid en de zwaar
dere bewolking. Daarbij
kom*n er meer kleine ke
vertjes en andere insecten
in grassprieten klimmen.
Dit weet de zwaluw en
zij ziet kans deze kevers
te gr[ipen door laagvlie
gen.
We hebben dus een
flink aantal dieren en
gezegden op hun weer-
voorspellingswaarde ge
toetst en we moeten nu
wel tot de conclusie ko
men, dat er toch ook nog
weer niet zo heel veel zijn,
die een weersverandering
werkelijk voelen aanko
men en daarvan zichtbaar
blijk geven.
„De hanen, katten en
honden,
Zo men dikwijls heeft
gevonden
Zeggen 't weer van dag
tot dag
Beter dan de Almanaeh".
Alleen met de laatste
regel, van dit oude versje
kunnen wij het eens zijn,
maxLT overigens zijn wij er
van overtuigd, dat de
dieren evenmin een be
trouwbare kijk op het ko
mende weer hebben. Net
zo min als wij mensen dit
kunnen, wanneer we op
ons gevoel afgaan. Moch
ten er echter lezers zijn,
die ons aan (naar hun
mening) betrouwbare
weervoorspéllers in de
natuur kunnen helpen,
dan zouden wij dit graag
eens horen.
Is ook de oude zeug een
weervoorspeller, of heeft
ook zij er geen kijk op?
