De Amerikaanse predikant
is met ri
Als....
Pionierzending nog niet uitgestorven
Vijf weduwen bleven op hun post
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 26 JANUARI 1957
De Amerikaanse predikant met een universitaire opleiding ver
dient lang niet wat zijn vroegere medestudenten van de Alma Mater
nu verdienen. Hij heeft zelfs nog niet wat een metselaar of een lood
gieter verdient. Toch wordt er van hem even veel of nog meer ge
vergd dan van een Europees predikant, want het aantal activiteiten 7 7
van de kerk is heel wat groter dan in Nederland. Ds Amerika pre- TïlClt fill 111 GGYl QYOtG
dikt meestal drie maal op een zondag, in twee kerkdiensten en in de
afdeling van volwassenen in de zondagsschool. Bovendien is de door
de weekse dienst in heel veel orthodoxe kerken nog altijd in ere
Naast het huisbezoek en zieken
bezoek, de begrafenissen en huwe
lijksplechtigheden, de ook in de
U.S.A. oneindige reeks van verga
deringen is hij tevens verantwoor
delijk voor de goede gang van
zaken bij de verschillende afde
lingen van een soort padvinders-
gilde voor jongens en meisjes dat
van de kerk uitgaat, voor de zon
dagsschool, waar ieder kind en
iedere volwassene verwacht wor
den, voor de serie gemengde jeugd
verenigingen, die in een soort
jonge kerkgroep eindigen, voor het
zomerkamp van de kerk, voor de
Vakantie-Bijbelschool, die in juli
en augustus wordt gehouden voor
de kinderen, die de stad niet kun
nen verlaten en voor nog veel
meer activiteiten, die alle door de
kerk zelf worden georganiseerd
Het valt echter niet mee om over de
gemiddelde Amerikaanse kerk te spre
ken. Dat ligt niet aan het feit. dat de
kerk in zoveel verschillende groepen is
.gesplitst. Hoewel er veel
meer kerkgenootrcnap-
pen zijn, dan in Neder
land. zijn de onderlinge
verschillen lang zo groot
niet en zijn er ook niet
zoveel kerkmuren. Het
kan een Amerikaan heel
goed overkomen, dat hij
vjjf of zes maal in zijn
leven van kerkgenoot
schap verandert. Als hij
m een nieuwe stad komt
te wonen vraagt hij niet
in de eerste plaats: Is
hier één van mijn eigen
kerken aanwezig?" Over
het algemeen gaat hij
naar de kerk waar hij het vriendelijkst
ontvangen wordt, waar de dominee hem
het beste bevalt en waar een goede
zondagsschool is voor zijn kinderen Of
de kerk baptist, presbyteriaans, her
vormd, onafhankelijk of methodist is
kan hem weinig schelen.
KERKELIJKE MUUR
Toch is er in Amerika een kerkelijke
muur, die wij in Nederland nauwelijks
zo sterk kennen, omdat bij ons de si
tuatie zo geheel anders ligt, dat is de
muur of beter misschien nog de onover
brugbare kloof tussen orthodox en vrij
zinnig. De aanvallen van de twee groe
pen op elkaar zijn fel en in vrijwel
iedere orthodoxe uitgave staat wel een
steek op de vrijzinnigen en omgekeerd.
Er is een groot verschil tussen de ge
middelde vrijzinnige en orthodoxe kerk.
Terwijl de één druk is met zijn jeugd
organisatie, bidstonden, zondagsschool,
straatsamenkomsten en zich graag geeft
voor grote evangelisatiecampagnes van
Billy Graham of één van de vele an
dere rondreizende evangelisten, is de an
dere kerk even druk bezig met het or
ganiseren van bazars, jeugdparties met
een gezellige dans na, rolschaatswed-
strijden en humanitaire hulpverlening.
VERSCHIL
Een ander merkwaaixiig verschil tus
sen onze Nederlandse en de Amerikaan
se kerken is ook de wijkindeling. Reeds
lang wordt in Nederland geprobeerd om
de stad in wijken te verdelen en iedere
wijk één predikant te geven. Het pro
bleem van het nalopen van bepaalde
sprekers is echter niet opgegeven. In
de Verenigde Staten heeft men in een
geheel andere richting gezocht. Hoe
groot de kerk ook is, zelfs een kerk als
Moody Memorial Church :-
dagsochtends en 's avonds bij de dien
sten aanwezig zijn, zij heeft één predi
kant. Wordt het werk voor de ene man
te zwaar en kan de kerk financieel de
kosten dragen dan wordt er een specia
list aangesteld. Meestal begint men, óf
met een jonge man die zich moet toe
leggen op al het jeugdwerk van de kerk
óf hij wordt de leider van alles wat
met de muziek te maken heeft.
Deze „Musical director" leidt dan
het kerkkoor en de eventuele jeugdko
ren, maar hij leidt ook de kerkdienst
en zo heeft de Amerikaanse kerk weer
een plaats gegeven aan een figuur, die
in Nederland vrijwel geheel uitgestor
ven is, n.l. de voorzanger. Gaf de
voorzanger in Nederland de toon aan,
in de Amerikaanse kerk slaat hij de
maat, roept de gemeente op tot beter
zingen en leert hun nieuwe liederen.
SPREKEN
In de hele grote kerken doet de pre
dikant eigenlijk niets anders dan spre
ken. Hij behoeft zich om de organisatie
niet te bekommeren, hij kan he\
grootste gedeelte van zijn tijd doorbren
gen in zijn studeerkamer. Meestal is
hij dan ook de gevierde spreker en hoe
meer hij op grote Bijbelci nre enties
wordt uitgenodigd, hoe liever het de ge
meente is, want dan straalt er iets van
de glorie van hun dominee af op de ge
meente zelf en bovendien kan men 's zo
mers van heinde en ver bezoekers ver
wachten.
campagnes. Nu lijkt 4000 dollar nog een zendelingen en haar zendingsbudget gaat
heel bedrag In Nederlands geld. Per slot dan ook ver over het miljoen dollar,
van rekening is het een 15000 gulden1 terwijl nauwelijks^30.000 dollar
volgens de huidige koers. Zo mag men
echter niet rekenen. In wezen komt een
dollar eigenlijk
kerk zelf wordt uitgegeven. Toch wordt
er in de Amerikaanse kerk evengoed
geroddeld als in de Nederlandse en het
cn' kerkkoor wordt niet ten onrechte wel
NIET GROOT
De gemiddelde Amerikaanse kerk
is echter niet groot. Een kerk met 500
600 volwassen lidmaten en een even
grote zondagsschool is reeds bo
ven het gemiddelde en heel wat predi
kanten ontvangen dan ook lang nog
niet het gemiddelde inkomen van 4 a
5000 dollars. Sommigen moeten zich
maar zien te bedruipen met 2500 per
jaar, terwijl 9000 voor de „groten"
zelfs al aan de hoge kant is. Een man
ais Billy Graham heeft een inkomei.
van 15000 maar dat is zeer zeker
een hoge uitzondering. Hij krijgt dit
inkomen van bevriende zakenmensen,
die hem niet minder wilden geven dan
De meeste inkomens liggen in dollars eens het siagveid
zelfs hoger dan in guldens, terwijl de Het hart
prezen wat lager liggen.
GOEDE AUTO
Over het algemeen rijdt een predi
kant in een goede auto. De gemeente
is er trots op als zij haar dominee
in de nieuwste Plymouth. Chrysler,
De Soto of Buick kan laten rijden.
„In de auto zien de mensen wat voor
een kerk het is" zeggen de meeste
leden, „en we moeten dus een goed
figuur slaan." Meestal krijgt de kerk
de auto wel met een goede korting.
In de plaats, waar dit artikel ge
schreven wordt, is de predikant ver
plicht om ieder jaar een nieuwe
Chrysler voor zichzelf te kopen. Eén
van de gemeenteleden is de officiële
dealer voor de streek en die meent,
dat de dominee beslist het nieuwste
model moet hebben. Nauwelijks is
de eerste wagen dan ook aangekomen
of hij staat op de stoep van de
pastorie om de „oude" voor een hoog
bedrag terug te kopen en de nieuwe
met een behoorlijke korting te ver
kopen. De dominee is wel perplicht
om op deze manier ieder jaar 400.
uit te trekken voor een nieuwe auto.
Een predikant krijgt
vrijwel overal korting op,
zelfs op zijn treinreizen.
ciaal boekje betaalt een
dominee in de Verenigde
Staten slechts de hellt
van de reiskosten. Als
hij in een winkel een
nieuw pak koopt, ge
beurt het vaak, dat de
verkoper vraagt: ..Bent
U een predikant?" Wordt
de vraag bevestigend
beantwoord dan wordt
meestal tien procent kor
ting gegeven op de prijs.
Dit gebeurt vooral in de
grote zaken.
De Amerikaanse gemeente verschilt
niet zo heel veel van de Nederlandse.
Misschien is de Amerikaan wat sponta
ner, zeker heeft de Amerikaan veel
meer over voor zijn kerk, al is het waar
dat hij ook veel meer te geven heeft.
Het Is echter een zeldzaamheid als een
kerk van 500 lidmaten, die echt een le
vende geloofsgemeenschap vormen, niet
tenminste één zendeling geheel onder
houdt. In Minneapolis hoop ik over en
kele dagen te spreken in een kerk, die
met nauwelijks 750 lidmaten 27 zende
lingen heeft uitgestuurd en bovendien
een geheel eigen zendingsveld heeft on
der een bepaalde Indianenstam in Boli
via, met een ziekenhuis en scholen en
zelfs een seminarium. De grootste zen
dingskerk ter wereld is echter niet in
de USA te vinden, maar in Canada. De
People's Church in Toronto onderhoudt
op dit ogenblik niet minder dan 400
Amerikaanse predikant met de ,J<erk"-auio voor zijn kerkgebouw. De
:u'ile wagen vindt de „dealer" van de autofabriek maar
de dominee. Maar hei predikanteninkomen vindt de kerkeraad al gat
hoog genoeg
ZENDING IN EEN VERANDERDE WERELD (IV)
TER OVERDENKING
Elvis Presley en God
Elvis Presley, een Amerikaanse jongen,
die zijn dienstplicht nog moet vervui
ler., heeft in nauwelijks een half jaar
tijds vier kleurige Cadillacs verdiend,
plus bijpassende costuums en een bank
saldo dat aardig in de nullen loopt.
Hij heeft zijn pas verworven rijkdom
te danken aan een soort ketellappers-
muziek en een heupgewieg dat de ne
gers van de Congo doet blozen. Hij
is erin geslaagd om .sweet seventeen"
in een extase te brengen, die meer
dere jonge mensen reeds in heit zie
kenhuis heeft gebracht, zowel in de
Verenigde Staten als in Europa. Elvis
is de Amerikaanse nozem, wiens leeg
bestaan hem een vol spaarbankboekje
opleverde. Zeg echter niet. dat hij niet
godsdienstig is, want dan wordt Elvis
boos. 0
Tóen een kerkblad in de verenigde sta
ten schreef, dat Presley zijn carrière
begonnen was in een kerkkoor, maar
zijn faam hem de kerk had doen ver
geten, antwoordde hij boos: ,,Maar ik
wil dat je dit weet: Ik geloof in God.
Ik geloof in Hem met heel mijn hart.
Ik geloof dat al het goede van God
komt en dat houdt ook al het goede
in dat ik en mijn ouders zo stond
het er) in de afgelopen tijd hebben
ontvangen. Godsdienst is voor mij God
lief hebben en dankbaar zijn voor a>-
les wat Hij ons geeft en voor Hem
willen werken. D;ep in mijn hart voel
ik. dat ik dat doe. Ein ik bid, dat
als mijn* gevoel mij bedriegt God
mij het zal laten inzien, omdat ik al
les wat met mij gebeurd is aan Hem
te danken heb."
Voor ons vierde en voorlopig laatste gesprek met
leidinggevende figuren uit de zendingswereld, zijn we
naar ds. W. Könemann gegaan, die in Nederland het
Amerikaans Zendingsgenootschap de Christian and
Missionary Alliance vertegenwoordigt. We kozen hem
in het bijzonder uit omdat zijn genootschap een echte
pionierzending is en slechts daar een werk opzet, waar
nog nimmer het Evangelie werd gepredikt Het waren
zendelingen van dit zendingsgenootschap die enkele
jaren geleden de Baliemvallei ontdekten en er onmiddel
lijk een vliegveld aanlegden om zendingswerk te be
ginnen onder deze 150.000 mensen die nog in het stenen
tijdperk leefden. Dit zendingsgenootschap begon ook
onder de Kapauku's aan de Wisselmeren, waar met veel
zegen gearbeid is. Nog maar pas drie maanden geleden
ontdekten andere zendelingen van dit genootschap, de
heren Larsen en Gibbon, die de Cartenstop in centraal
Nieuw-Guinea beklommen, weer nieuwe stammen, die
men in het geheel niet kende. De Christian and Missio
nary Alliance werkt niet alleen in Nieuw-Guinea, maar
vrijwel op alle continenten van de wereld.
Ds. Könemann is nog niet 20 lang in
Nederland terug. Jarenlang werkte hij
als zendeling op Lombok en Makassar,
hij bracht de oorlog door in één van de
kampen en moest in 1950 naar Nederland
terugkeren om gezondheidsredenen.
Toen wij hem vroegen hoe hij ertoe ge
komen was om dit nieuwe werk in Ne
derland op zich te nemen, vertelde hij,
dat dit niet zonder geestelijke strijd was
gebeurd. Hij was met ziekteverlof naar
Nederland gekomen en had erop gere
kend weer naar zijn zepdingsgebied te
rug te keren- Zijn gezondheid liet het
echter met toe en het bestuur van zijn
zendingsgenootschap verzocht hem in
1952 zitting te nemen in een comité en
van Nederland uit Nederlanders uit te
sturen naar de verschillende gebieden in
Nieuw-Guinea. Toen hij zich uiteinde
lijk neerlegde bij wat hij zaïg als de wil
God, heeft hij zich tot het uiterste
gegeven om zoveel mogelijk plaatsver
vanger® te vinden-.
NIET ZONDER VRUCHT
Het werk in Nederland is niet zonder
vrucht gebleven. Drie jaar geleden werd
de eerste Nederlandse zendelinge uitge
zonden, een jong onderwijzer esje Else
Stringer. Zij zou gaan helpen op de
school van Enarotali bij de Wisselmeren
u na drie jaar geeft zij les aan 60
Het offer van Kaïn
Tijdens een zondagsschooldienst van
de Hebreeuwse Christelijke kerk te
Buenos Aires (Argentinië), vroeg de
leider waarom God Kains offer niet
aannam. De kinderen gaven alle mo
gelijke antwoorden. Een kleine joodse
jongen zei: „Ik veronderstel dat tegen
de tijd dat Kain zijn vruchten had
geplukt en ze tot de Heer bracht, ze
rot waren." Zelfs het beste wat w\j
God te bieden hebben is rot.
Shaw stuurde Churchill eens
twee kaarten voor de première van
zijn toneelstukken. Hij voegde er
echt Shaw de woorden aan
toe: Twee kaarten, één voor u en
één voor een van uw vrienden, als
ge tenminste nog een vriend hebt!"
Het verhaal wil, dat Churchill
de kaarten terugstuurde, omdat hij
de avond van de première niet vrij
was. Hij schreef, dat hij de tweede
voorstelling hoopte bij te wonèn
„als er tenminste nog een tweede
voorstelling komt".
Ds. Buskes in de Waagschaal
Vorig jaar omstreeks deze tijd van het jaar begonnen de eer
ste berichten door te sijpelen van de WAtord op vijf zendelingen,
die een Indianenstam in de jungle van Ecuador wilden bezoe
ken om ook onder deze mensen, die nog in een stenen tijdperk
leven, het Evangelie van Jezus Christus te prediken. In het
eerste nummer van het vernieuwde zondagsblad gaven we in
dertijd nog uitvoerig relaas van de gebeurtenissen. De vijf we
duwen, die met hun nog zeer kleine kinderen achterbleven, be
sloten het werk van hun echtgenoten voort te zetten. Is er iets
terecht gekomen van hun voornemen?
Elisabeth Howard, die zich aan de
universiteit van Wheatin speciali
seerde in het Grieks en later in
Ecuador Spaans leerde en verschil
lende talen van de Colorado- en Qui-
chua-indianen, woont in Shandia aan
de bovenloop van de Napo-rivier, één
van de belangrijkste zijstromen van
de Amazone. Haar enig contact met
de buitenwereld is via radio en
vliegtuig. Ze is bezig om de Bijbel
in een indianentaal te vertalen en
geeft tevens les aan een jongens
school van het gouvernement.
GASTVROUW
Marjorie Saint is de gastvrouw
geworden van het huis, waar gasten
van het radiostation HCJB «(De
Stem van de Andes) dat vieren
twintig uur per dag evangelisatie
uitzendingen verzorgt, éen onderko
men vinden. Barbara Youderian
werkt nog altijd op de buitenpost
Cangaimc in de jungle onder de Ji-
varokoppensnellers. Olive Flemings
zal binnenkort naar de Verenigde
Staten vertrekken om daar haar bu
reau in te nemen op de redac
tie-afdeling van het blad „The
Fields" een bekend Amerikaans zen
dingsblad. dat wordt uitgegeven door
het zendingsgenootschap, dat haar
heeft uitgezonden. Marilou McCully
leidt een kindertehuis in Quito, E-
cuador.
PENSIOEN? NEEN
zouden allen
naar hun vaderland hebben kunnen
terugkeren om van een pensioen te
gaan leven. Hun kinderen zouden
jeker een universitaire opleiding kun
nen krijgen, omdat geheel christelijk
Amerika meeleefde met hun lot. Zij
willèn echter de taak van hun echt-
Na een jaar schrijft mevr. Ho
ward in „Christianity Today": De
vijf mannen hadden de Heer lang
gebeden en Hem gesmeekt om ook
deze indianenstam de zaligheid te
schenken. Voor dat doel hadden zij
zichzelf volkomen aan Hem over
gegeven. Nu bidden duizenden chris
tenen ^in alle delen van de wereld
HUN BLOED
Voor ons, die het nauwst betrok
ken waren bij de dood van de vijf,
bestaat er geen groter vreugde dan
eens te mogen weten dat het bloed
van onze mannen het zaad gewor
den is van de Aucakerk. Onze har
ten gaan uit naar hen, die met hun
sterke bruine armen de lansen door
de lucht slingerden die onze man
nen doodden, want we weten dat ze
in duisternis wonen en zelfs nog
nooit de naam gehoord hebben van
Hem, die meer dan het Leven voor
ons is. Hoe zullen zij horen zonder
een prediker?"
INNIG GEBED
Mevrouw Howard vertelt dan ver
der dat het innig gebed van alle vijf
weduwen is dat God Zijn apostelen
zal aanwijzen. Een goed bedoelde,
maar slecht opgezette voorberei
ding kan veel stuk maken. De we
duwen bidden God dagelijks dat
Christus zich in hun leven zal ver
heerlijken en als zij zichzelf de
vraag stellen, hoe dat dan wel mo
gelijk is, schrijft de zendelinge:
„Door ons in dankbaarheid aan
Hem over tc geven, door in volle
gehoorzaamheid zijn weg te willen
NIET GOEDKOOP
Deze woorden worden niet goed
koop neergeschreven, zij komen uit
een beproefde ziel, die uiteindelijk
rust gevonden heeft bij de Ene die
rust kan geven. Een krant is geen
kansel. Een krant geeft de informa
tie die haar lezers verlangen, maar
toch als wij dit lezen, voelen we
ons beschaamd, omdat wij zo wei
nig hebben gedaan en nog doen voor
de verkondiging van de boodschap
van het Evangelie. Onze offers zin
ken in het niet bij het offer van de-
kinderen van de
vervolgcursus en is
hoofd van het inter
naat, een bijna on
mogelijk zware taak,
die zij met grote
liefde en plichtsbe
sef vervult. Naast
dit werk begon men
een jaar geleden
school aan de over
kant van het Wissel
meer. Else Stringer
ontsnapte daar drie
maanden geleden
nood aan de dood.
Omdat men blanken
de schuld gaf van
een epidemie onder
de varkens, deed
men een aanval op
de school, enkele
goeroe's werden ver
moord en alles werd
verbrand of ver
nield. Else redde
haar leven, door
dat ze het week
eind afwezig was.
Op 1 december van
het vorig jaar ver
trok het echtpaar
Smit-Knibbe uit Lei
den naar de Baliem
vallei. Ze zullen
daar als zènding-
arts gaan werken
en zijn de eerste
Nederlandse zende
lingen, die in dat
gebied komen.
Herleving van de
interkerkelij ke
zendingsgenootschappen?
Buiten d« grote paden van het bekende zen
dingswerk om, heeft zich de laatste vijf jaar een
merkwaardige ontwikkeling voorgedaan op het
gebied van zendingsgenootschappen. Tot nu toe
hebben wij in deze serie artikelen gesprekken
gehad met mensen, die de kerkelijke zending
vertegenwoordigden (Oegstgeest, Gereformeerde
Zending en Christelijk Gereformeerde Zending).
Ons laatste gesprek in deze serie hebben we ge
houden met de leider van de Christian and Mis
sionary Alliance, een buitenlands zendingsgenoot
schap, dat ook in Nederland een comité heeft.
Ds. W. Könemann, is jarenlang zendeling in Indo
nesië geweest en mocht na zijn ziekteverlof niet
terugkeren naar het zendingsveld. Op verzoek
van zijn hoofdbestuur is hij toen in Nederland
aan het werk gegaan om de zending te stimuleren.
Met het werk van ds. Könemann zette zich een
eigenaardige fase in. die in het geheel nog niet te
overzien is. Men krijgt echter wel eens de indruk
dat er een nieuwe zendingsbeweging ontstaat zoals in
de vorige eeuw tijdens het reveil. Een beweging, die
uitgaat van gelovigen uit allerlei kerken. Sinds de
Missionary Alliance zijn werk begon zijn er tenmin
ste in ons land een aantal comité's opgericht die
bepaalde buitenlandse orthodoxe zendingsgenoot
schappen vertegenwoordigen zoals de Africa In
land Mission, De China Inland Mission van Hudson
Tayler, De Livingstone Memorial Mission, een Zuid-
Amerikaans zendingsgenootschap, en nog andere.
Al deze comité's zijn heel zelfstandig en onafhan
kelijk van elkaar hun werk begonnen, maar er is
een zeker streven naar samenwerking en enige tijd
geleden is er een samenspreking geweest om te voor
komen 'dat men elkaar in de wielen zal gaan rijden.
Voor een groot deel gaan deze nieuwe acties uit
van mensen die aangesloten zijn bij de grote kerken,
maar op conferentieoorden en evangelisatiesamen
komsten naar engere gemeenschap zoeken met ge
lovigen uit andere kerken en voorts uit baptisten,
Vrije Evangelischen en mensen uit de Vergadering
van Gelovigen. Over het algemeen zijn deze gelovi
gen afkerig van de Wereldraad, omdat zij daarvoor
te orthodox (sommigen zouden misschien willen zeg-
gén te fundamentalistisch) zijn, maar bekommeren
zich verder niet om kerkgrenzen. De afgelopen tien
jaar hebben een zeer sterke opleving te zien gege
ven van deze nieuwe vorm van „gezelschapjes", die
in de vorige eeuw zo geliefd waren.
Het is ongeveer honderd jaar geleden dat de mees
te zendingsgenootschappen van de vorige eeuw zijn
ontstaan. Het Rijnse zendingsgenootschap werd reeds
in 1828 in Basel opgericht, maar de vereniging „De
Christen Werkman" in 1847, de Ermelose zending
in 1858, Het Java Comité in 1855, de Nederlandse
Zendingsvereniging in 1858, de wat aristocratische
Utrechtse Zendingsvereniging in 1859. Zien wij nu
weer hetzelfde gebeuren in het opbloeien van de
nieuwe door het orthodoxe buitenland geïnspirerde
zendingscomité's, of is dit alles slechts van zeer
voorbijgaande aard? De tijd moet deze vraag be
antwoorden.
Elvis Presley en
de demonen
„Ik geloof in God!" Hoeveel mensen
hebben dat al niet gezegd? Atheïsme
heeft zijn populariteit reeds lang ver
loren. Iedereen zelooft tegenwoordig
in God. Albert Schweitzer en Neroe
en de loodgieter, de bankier en Eisen
hower en de straatveger. Maar wat
betekent dat eigenlijk? De Bijbel zegt,
dat zelfs de demonen in God geloven,
maar voegt er dan aan toe: „En zij
sidderen." Zij geloven tenminste nog
in een heilig God, Elvis gelooft in
een God die al het goede geeft, en
dat goede is een zaal vol hysterische
kinderen, een rose Cadillac en een in
komen van een half millioen. De God
van Presley is een Sinterklaas, die
hoogstens een-: dreigt met de zak,
maar toch altijd zijn geschenken blijft
Velen hebben zich afgevraagd waarom
deze jonge man zo met zijn gehoor
kan spelen en een groot aantal ant
woorden werd gegeven. In een chris
telijk jeugdblad schreef echter een
meisje: „Voor mij is Elvis het sym
bool van de wereld. De gemiddelde
jongens en meisjes onder de twintig
zoeken drie dingen (1) spanning, (2)
een kameraad en (3) zekerheid. Als
Elvis zingit voelt men de spanningen
in het lichaam opkomen. Bovendien
spreekt, denkt en doet Presley op de
manier van veel jonge mensen. En
ook voelen zij zich bij Presley zeker
van hun zaak, want hij doet wat zij
zelf van thuis niet mogen doen en nu
kunnen rij tenminste zeggen: „Ziet .u
wel, hij doet het ook en verdient er
veel geld mee."
Wat moeten we met deze jungle-jazz-
jeugd aan? Dat is een vraag die heel
wat predikanten bezig houdt. Ik geloof
dat er echter slechts één antwoord is:
Christus prediken, ondanks alles Chris
tus prediken. Christus wil ons leven
waardevol maken. Hij haalt ons uit de
sleur van ons dagelijks bestaan en
geeft iedere dag weer iets nieuws, als
wij oprecht voor Hem gaan leven.
Hij heeft zelf gezegd: „Gij zdjt mijn
vrienden" en Hij is onze zekerheid bij
leven en sterven. Let er goed op dat
er niet alleen staat bij „sterven"
want dan waren we nog arme men
sen. Hij is onze zekerheid ook bij het
leven van iedere dag. Hij is wat iede
re jongen en meisje zoekt. Slechts
een boodschap, waarin Jezus Christus
levende realiteit is, zal de jeugd van
vandaag kunnen beïnvloeden. Traditie
heeft voor ons, jonge mensen, groten
deels afgedaan: de kerk heeft lang
niet meer de invloed van het verle
den. maar Christus is nog altijd de
zelfde en zal altijd dezelfde blijven.
Jongetjes van de Kapaukuttam, die het
gebied by de JFisselmeren op Nieuw-
Guinea bewoont. De zending werkt met
veel zegen onder deze mensen, die nog
in het stenen tijdperk leven.
Waarin
Uw Zendingsgenootschap van de andere
genootschappen? vroegen wij.
„Dit werk is ontstaan uit de prediking
van ds. A. B. Simpson, die sterk n*drok
legde op de vier aspecten van het Evan
gelie: Verlossing, Heiligmaking, Gene.
zing en Verwachting. Het werk in Ne
derland draagt een volkomen Interkerke
lijk karakter. Ik vraag me wel eens af,
hoe het mogelijk Is dat in zo'n korte
tijd zoveel mensen belangstelling zijn
gaan tonen voor ons werk en kan dat
alleen maar verklaren doordat de Geest
de mensen naar ons toe trekt.
Ons werk wordt niet kerkelijk ge
steund, maar wel door afzonderlijke ge
lovigen. Bij de uitzending van dokter
Smit en zijn vrouw hadden wij in korte
tijd 10.000 gulden nodig. Toen ze ver
trokken stond de thermometer op 13.000.
Het was prachtig dat er wat meer was,
want de prijs werd veel hoger, omdat de
boot om de Kaap moest varen.
GELOOFSWERK
bidden met ons comité voor ieder bedrag
dat nodig is, Wij hebben geen steun van
fondsen of regelmatige bijdragen."
Heeft het werk van de Christian and
Missionary Alliance in Indonesië veel
te lijden gehad van de politieke omwen
teling die zich voltrokken heeft? was onze
volgende vraag.
Ds. Könemann schudde zijn hoofd en
zijn vrouw die voor de thee had gezorgd
en er gezellig bij kwam zitten, vertelde
dat op Borneo de vooroorlogse pioniers
zending nog gewoon door kan gaan zon
der moeilijkheden. De kerken vormen
met de zendingen één grote gemeen
schap en dat is in deze tijd geweldig veel
waard. Wel heeft men be
sloten om van Borneo de
jonge mensen niet meer
de Bijbelschool in
Makassar te sturen, om
men ontdekte, dat
daar de levensstandaard
te hoog was. De jonge
mensen kwamen terug als
een Toehan en Sahib en
dat was niet de bedoeling.
Daarom heeft men in
Long Bia en Belai Sepuak
Bijbelscholen gesticht, zo
dat ook de geweldige kos
ten van de overtocht niet
meer gemaakt behoeven
te worden. Op deze ma
nier probeert men tevens
de geest van het grote
stadsleven, die nog niet
zozeer in de binnenlanden
van Borneo is doorgedrongen, wat af te
dammen. De kerken op Borneo zijn ech
ter volkomen onafhankelijk. Veel contact
met andere kerken in het buitenland is
er niet. Men heeft zich bewust niet bij de
Wereldraad aangesloten, hoewel men op
de zendirvg-svelden wel gemeenschappe
lijk contact onderhoudt met de daar
aanwezige kerken. Ook op Bali, waar de
geest van het national isme veel sterker
is. moet de samenwerking tussen zende
lingen en onafhankelijke kerken uitste
kend igenoemd worden.
PLANNEN
we voor de Baliem een echtpaar dat als
zendeling-onderwijzer daar een school
wil gaan opbouwen. Bovendien zoeken
we nog een echtpaar voor de Belgische
Congo, maar dat moeten beslist Bel
gen zijn. Wij willen er echter zeker var
zijn, dat de Heer zelf Zijn mensen
roept, want het is erg gevaarlijk om
naar het zendingsveld te gaan voor pio
niersarbeid als men geen bewuste roe
ping heeft. In Nederland willen we het
werk in Centraal Nieuw-Guinea graag
meer bekend maken door weekeinden te
organiseren en door de uitgaven van ons
blad de „Pionier". Bovendien zijn we
bezig overal in het lanri zendingsbid
stonden te vormen opdat Nederland
«kt
Könemann kijken el
kaar even glimlachend aan „Plannen!
Het is moeilijk om in een tijd als deze
plannen te maken, omdat wij vooral af
hankelijk rijn van de leiding des Heren
Het is beslist nodig dat binnen afzien
bare tijd twee echtparen naar Enaro-
tali zullen gaan omdat Else Stringer ab
soluut hulp moet hebben. En ook zoeken moge denken, ten volle Instemmen.
uli op Nieuw-Guinea is de
vriendschappelijk en luistert
de Boodschap, die gebracht
zal gaan bidden 1
de
zendelingen.
Voor we afscheid nemen vertelde ds.
Könemann nog Iets van het verlangen
dat op zijn hart drukt voor het uitge
strekte gebied In Centraal Nieuw-Gul-
HU herinnert zich nog altijd het
beeld van de Nederlander dat eens op
Ball werd opgericht, waarin de Neder
lander uitgebeeld werd ln een lange,
zwarte pandjesjas, met een fles wijn in
hand en een geldbuidel 1 in de
andere. „Ik hoop echter dat het beeld
dat de inlanders in de binnenlanden van
Nieuw-Guinea voor de ogen zal staan
Nederlander is met een open Bijbel
bi de hand." En daarmede zal ieder wel
denkend christen het ln Nederland, hoe
hij verder kerkelijk of dogmatisch ook
