Toen de naalden van
de boom vielen
Het weer was
somber in 1956
MIEBEL BIJ DE MASSAJEUGD'
Luthers droom
HIJ VOND HET MEISJE SAAI EN NAM AFSCHEID
ZATERDAG 5 JANUARI 1957
Het was toch
een mooie Kerst
viering en een
echt gezellig Oud
en Nieuw ge
weest. Zij had het niet durven hopen, om
dat het eigenlijk maar een eentonig milieu
was, dat huishoudentje van tante en oom.
die met hun krantje, hun kruiswoord
raadsels en hun voorhistorische theelichtje
tot de bevoorrechten dezer aarde meenden
te behoren.
Vier lange jaren was zij er al in huis. Het handige, weinig
eisende nichtje dat stof afneemt, met leveranciers confereert
en een paar middagen van de week verdoet met stoppen en
strijken. Tante behandelde haar op een dermate vriendelijke
manier, dat ieder spoor van verzet of opstandigheid al bij
voorbaat was uitgesloten. „Het gaat uitstekend tussen ons", zei
ze tegen vrienden en kennissen, „wij hèhben nooit wat" en dan
bedacht zij tegelijkertijd dat Minnie morgen toch de richeltjes
in de vestibule eens wat beter moest afstoffen.
Ja, nog
Gaat u mee?
Zij rukte haar bontjasje
kapstok en met knikkend
rende ze naar hem toe
Ze zag dat hij een brief in
zijn hand hield.
Het adres was met forse ka
rakters geschreven. Een schrift dat te doen.
helemaal bij hem paste, dacht ze schepje
en ze kon er nu al van genieten,
binnenkort ook
vert uit de bus z
de benen strekken, hem. Jongen van mij, dacht ze
als een stille smeking.
Nou, dat warer^ reuze-gezellige
met knikkende knieën weken. En nu gaan we alweer met
bekwame spoed op het voorjaar
aan. Zo vliegt een jaar om voor
dat je er erg in hebt.
Hij vergat suiker in zijn thee
Ze strooide een half
zijn kopje.
Attent als steeds, prees hij en
zijn mond haastig afvegend, stond
Een droge en vrij zonnige vakantiedag ivas in de zomer van
1956 in ons land een bijzonderheid. In augustus regende het
op 24 van de 31 dagen.
(Van onze weerkundige medewerker)
Lang en breed kan men er over praten maar vrijwel
een ieder van landbouwer tot kantoorbediende en van
huismoedti tot ijsventers zal het met ons eens zijn, dat
het afgelopen jaar heel wat ongunstig weer heeft
gebracht. Duidelijk blijkt dit nog weer eens, wanneer
wij de cijfers van de waargenomen temperatuur, zonne
schijn en regenval over het afgelopen jaar gaan opstellen
en vergeli|ken Wij zien dan dat de gemiddelde etmaal-
temperatuur in De Bilt na 1888, toen 7.9 0 C en in 1956
8.0 C werd gemeten niet meer zo laag was gebleven.
mis- hij °P-
schien.., als hij haar bedanken Nu moet ik nog jachten,
zou voor haar prettige gezelschap zullen elkaar vast nog wel 1
M1nRoo
.jongen.
de harmonie bleef intact Och Wout, dacht
Het woord omsloot heel haar
lieve gedresseerde doedel. Van dachtenleven van de laatste dagen.
Ach, schri
■fkte
Maar met haar mond zei ze zacht-
akelig beest.
Hou me maar vast. als u bang
bent. stelde hij gerust,de ver-
-heen heeft lichting is hier ook niet veel soeps.
Hij had het mij misschien langzamerhand zo Half en half gearmd liepen ze
j i- gemaakt En ze verlangde er- verder. Hij maakte zich inwendig
plotseling langs haar benen schoot 8etje aan haar vinger pijnlijk in
hem was het plan uitgegaan
met de feestdagen er dit jaar jes en beheerst:
maar eens iets van te maken. De natuur
Iets van te maken Hij had hel
met zijn charmantste nadruk ge
zegd en daarbij een lonkje naar
Minnie geworpen, die hij heel
graag mocht en in wier belangen
hij zich soms plotseling met ple
zierige ernst kon gaan verdiepen.
Nu was het allemaal alweer ach
ter de rug.
De cadeautjes lagen in vloei ge
wikkeld in een la van haar com
mode: een paar dure wildieren
handschoenen, een moderne editie
de Camera Obscura je
66N WaWWM
frSflg Katja Piring
haar pink drukte.
Au, au, ze doorstond het met
een gloeiend hoofd. Was het geen
bewijs van wat ze, tegen beter
weten in, hoopte?
Maar toen zag ze ineens hoe
het feit zÜn blik met "Jzige kilte over
haar heengleed, gevangen blijk
baar door iets op de achtergrond,
dat een pikante nog heel jonge
öRAAienö ó&n 6e RAöioknop
KNALEFFECT
dat
het hem niet dat
want hij
proefde er de goeie,
uit en als tegenhanger, een byna
surrealistische reisnecessaire in
plastic, die de gever dubbeltjes ge
noeg moest hebben gekost.
De gever voor haar was hij
een openbaring.
Wout, heette hij. Oom
te zijn, dat ze n;
kon gaan, alleen met haar beklem
mende. kolkende gedachten.
Tante had voor die avond de
is hij kaarsjes van de boom nog maar
eens aangestoken. Het gaf zo'n
tante enige sfeer, zei ze en of ze wel
hadden hem te logeren gevraagd, gemerkt hadden dat
omdat een hechte vriendschaps
band hen met zijn ouders had
bonden en hij, na hun dood
ge vlokjes sneeuw vielen? De win
ter begon nu pas goed. Oom knik-
twee te instemmend. Hij zou wat op het
beet
je anders was, niet
zo hopeloos saai.
Minnie wees naar
een bultengesmeter
gauw thuis kerstboompje ln een voortuin,
ar kamertje Wat onhebbelijk, zei ze.
vind het juist zo mooi
zo lang mogelijk te bewaren.
Ja maar. aan wordt het een rom
melige beweging, vond hij, dan
vallen alle naalden van de takken
Dat begint nu al een beetje.
Ja, de naalden vallen al va
boom, beaamde ze dromerig. Tan
te zal er de stofzuiger wel opzet
te zeggen had.^ Als toch haar bezit geweest, deze har-
rnonische Kerstdagen.
Het donkere meisje in de laan
wendde heel even het hoofd naar
hem om en glimlachte.
Doodmoe, alsof zij een zeer
zwaar werk achter de rug had.
t, ik Heo Minnie het huis weer in.
de sfeer Kind, die boom moet toch maar
gauw worden opgeruimd, zei tan
te. moet je eens zien, alweer
een massa naalden op de grond.
Ja zuchtte Minniedat bete-
kent dat het voorbij is,afge-
lopen. Ik zal ze wel even met
stoffer c-
De V.A.R.A. heeft het
avond klaargespeeld. De mensen
van het blijkbaar aan bloed
armoede lijdende Showboatpro-
gramma hebben hun zin gekregen.
Voor de microfoon hebben zü een
heftig ontroerde moeder op een
zeer intiem moment in haar leven
laten snikken; hebben zy deze
moeder voor luisterend Nederland
o, het gelukte zo prachtig
een felle, indringende kreet laten
slaken, waarin haar hele moeder
zijn was gelegd, toen zij haar drie
jaar geleden geëmigreerde zoon
plotseling terugzag. Het was een
knaleffect en iedereen moest mee
genieten.
BAH!
Toen de woensdag gekomen was; mei Valerius Gedenkklanken
goedige achterhoofd deinde zacht a Die V.A.R.A. weet het wel. Nee,
Hij bleef nog een pooske. Hij
ging niet eerder weg dan de eerste
week van januari. Hij had een ge
deelte van zijn vacantie maar aan
de jaarswisseling vastgeplakt.
de ronde tafel
huiskamer. Tante breide aan een
wit ding voor een baby-uitzet. O,
dacht Minnie,iets liefs en
het kreunde in haar arme binnen
ste. Hij knabbelde met de eetlust
van een jong roofdier aan het ver
se waterbroodje, dat ze speciaal
voor hem van de bakker had ge
bedaarde, ietwat dromerige jurist.
die echter, als hij op zijn stok- o.
paardje kwam, hartstochtelijk zijn hij"mêraanvoel"d*e"'wat
mening kon verdedigen
wie je door de hei kon wandelen,
alsof je hem al jaren kende.
Dat hadden ze een paar maal
gedaan, toen direct n jmi
de paden zo heerlijk
de vennen onbeweeglijk onder het
rimpelloze vliesje van een prik
kelende vorst en de wandelaars
uitermate schaars.
Die wandelingen waren het na
spel geweest van de warme inti
miteit der feestdagen, waarbij ze
als twee kinderen de goedheid van
de oudjes hadden ondergaan. De
opgetuigde boom, de gewijde lie
deren, de met guirlandes gedeco
reerde kamer, het feestelijke
het gezicht van de jon- Breng me mas
gen. Kon het mogelijk zijn, dat hij, die mist is
- hij niet aanvoelde wat er in haar om in te lopen
roet omging?
We hebben dit jaar wezenlijk
»n heerlijk Kerstfeest gehad, zei
terwijl ze een gevallen steek
ja, eenvoudig, hui-
iaar ae ware stemming
was er. Dat is het voornaamste,
niet vader? Niet, kinderen?
Onderging hij dat kindei en" nu
net zoals zij? Klampte hij er zich
ook met alle vezels van zijn ziel
Een half uur later zat hij op zijn
kamertje te schrijven:
niet weg, zei
lekker niet
i u bent toch
beetje verkouden, is 't niet?
Och, die lieve bezorgdheid van
Minnie waagde het, even zijn
wi'tte haar te strelen.
Snee] nog eens „Wilt heden nu
treden," bedelde ze, met eert snik
in haar stem.
Op deze pagina schreef onze
weerkundige medewerker een
meteorologische beschouwing over
1956. Uit ons foto-archief doken
we deze fraaie plaat op, die wel
een heel frappant beeld geeft v
naar Nederland werd niet betaald,
omdat hy nodig zyn moeder
moest terugzien en de moeder
van zaterdagavond werd niet uit
gekozen, omdat zy, zoals alle
moeders, zo naar haar zoon ver
langde, maar omdat juist deze
moeder het goed zou „d oen"
voor de microfoon. Daarom moes
ten deze moeder en zoon her
enigd worden. Om de sensatie is
vooral de goede, bijna dienst
aartsvaderlijke sfeer in huis,
aan de oude heer zulke v
accenten wist te geven, beiden had
den ze ervan genoten en dat ook
meer dan eens tegen elkander ge-
1-Iet moet helaas woensdag
worden eer ik thuis kom. De bus-
dit nest is nog niet goed
op gang. Vakantie is best,
het moet niet al te lang duren.
Je vindt op het boerenland zo
ook weinig afleiding. Gelukkig had
ik wel gezelschap,nog wel
in de vorm van een niet onaardig
meisje. Ik moet je eerlijk zeg
gen dat ik in het begin meende,
dat het misschien iets zou kun-
„TT nen worden tussen ons, maar
TTIJ LACHTE witjes. Ja, vast- slot ben ik fot zeijin}ceer ge.
n houden, rei hu met de se- £ora(m wan( he{ wich( u Je_
speend van alle fantasie en de
toekomst naast een saaie vrouw
lijkt me iets onoverkomelijks.
Woensdagmiddag kun je me
dus weer verwachten. Zul je
zorgen dat de juffrouw de
repuiaue van oaiaviereu-gasivrij-
heid hoog te houden, antwoordde kachel aan heeft en dat er
„Jammer dat zulke dingen zo
gauw voorbijgaan, zei ze op een
van hun wandelingen tegen hem,
je moest ze kunnen vasthouden."
1U LACHTE witji
houden, zei hij met de ge
sluierde stem die hem voor haar
zo aantrekkelijk maakte en dan:
Uw oom en tante zijn wel uit
zonderlijk gastvrije mensen. In de
stad heb ik kennissen genoeg, maar
zoals ik hier altijd verwend word
Nou, wij doen ons, best om de
reputatie van Batavieren-gastvrij-
daarmee zichzelf betrekkend 9tn m huis is.
in het geval, want er was haar
wel iets aan gelegen dat hij te
weten kwam, hoezeer de
nerij ook hè&r in beslag I
Hij hield zijn pas wat In, raakte hoord. In de vestibule rook
Ja, natuurlijk, juffrouw Minnie,
de eer komt voor een groot deel
aan u toe, vergoelijkte hij zijn on
handigheidals U er niet was
geweest.
Ach, weerde ze af,..dat is
toch niets bijzonders. Ik vervul
zo'n beetje de functie van „hos
tess" om het met
te zeggen.
Maar er prikten tranen achter
haar half gesloten oogleden. Ze
moest zich geweld aandoen om
ongevaarlijk nuchter te blijven.
Als vrouw moest dat toch En
terwijl ze kwasi nonchalant een
steentje wegschopte, opdat hij haa~
toch vooral geen sentimenteel
vrouwspersoon zou vinden, hij, mei
zijn mooie, autoritaire mannenge-
zicht, dacht ze aan de vriendelijke
woorden die hij had gezegd bij
de Kerstboom en op Oudejaars
avond. woorden waarover ze in
haar bed had liggen nadenken en
die de donkere, weemoedige win
terdagen voor haar hadden omge
toverd tot lichtende bakens in
haar bestaan van ouder wordend
meisje.
Half januari is het voor mij
weer uit met de pret, vertelde
hij luchtig. Och, voor een stads
mens heeft het buitenleven ook
eigenlijk alleen maar waarde als
vacantievulling. U bent er hele
maal aan gewend, voor u moe
ten de bossen en de hei onmis
bare factoren zijn geworden. Ie
der mens vergroeit ten slotte met
het decor waarin hij leeft.
Ben ik vergroeid, dacht ze niet
zonder bitterheid, met het bra
ve burgermanshuis. met de Eiken
laan,het onaandoenlijke Na«*h-
tegalenpad?
Toen, in een opwelling van werk
drift, begon hij zich te verdiepen
in de taak die lag te wachten:
Mijn vingers jeuken om weer
aan de slag te gaan. En dan
's avonds de debatteerclub op
mijn kast. Met de nodige rokerij
en nog wat onder de kurk ook. Ach
het leven is werkelijk nog niet
zo kwaad. Hij keek recht voor
zich uit, zijn ogen hadden een jon
ge glans van joviale dankbaarheid.
Hij merkte niet dat zij de nagels
in haar handpalm drukte en daar
bij tersluiks opkeek naar zijn pro
fiel.
Wat bent u stil ineens, zei hij
plots, ik geloof dat u in uw
diepste wezen een heel ernstig
persoontje bent, is' het niet?
er grof gespeeld met de tederste
gevoelens van de mens, is er ge
stunt met het intiemste wat er is.
De stunt is geslaagd. De kreet en
het gesnik waren er en het schan
daal was compleet. Bah'.
KAN
Dit is uw leven, heette dat pro
gramma-onderdeel van de Show
boat. Er speelde zich inderdaad
een stukje leven af voor de
microfoon. Maar het is meer dan
absurd juist dit leven te exploi
teren voor de publieke ontspan
ning. Nee, dan heeft Wim Kan
beter begrepen wat kan en wat er
leeft en werkt in ons, waarover
we piekeren en grübeln en wat
we eigenlijk niet hardop durven
te zeggen. Wat geeft het een
opluchting op de oudejaarsavond
dat jaartje eens te kunnen afrea
geren. Wat is het goed eens te
horen zeggen, dat we met onze
mooie kleren en hamsterblikjes
in onze glimmende touringcar nog
net voor de duistere gapende
afgrond zyn blyven haken aan een
mijlpaal, dat er in spannende
tijden weer ketterjagers opduiken,
dat het voor velen toch eerlijker
is het Kerstfeest over te slaan en
dat het een rijke zegen is een
Vorstin te hebben, die zo'n Kerst
boodschap weet uit te spreken. Op
deze wyze bevrijd te worden uit
het sombere oudejaarsavond
gepeins, zo even boven de nare
dingen geplaatst te worden en
alles een ogenblik op een afstand
te bezien, is niet slecht. Dat heeft
Wim Kan gedaan, indringend,
cynisch, fyn ironisch, niets ont
ziend, de ernst en humor wonder
lijk dooreen verwevend; de klein-
kune
ir, die
prikkelend-mannelijke geur
zijn kleren.
Gaat u er nog uit? riep ze
het berijpte tuinpaadje.
mil' mui' limn mui min min min uw m mui mini min mm mum min miiiimi min min mm urn min iiimi iiimi mui min limn mini mm inn mm mm
retpro gramma
groot kunstenaar toonde. Ik ben
Kan dankbaar voor dat uur en
vergeef hem maar, dat hij zyn
anti-militarisme niet verloochende
en soms wat te grof uit de hoek
OVERZICHT
Het ging best oudejaarsavond met
de radio. Een uurtje eerder viel
er veel te genieten in het pro
gramma voor de N.C.R.V. van
Goos Kamphuis en Jan de Visser
„Waar blyft die Tyd". Het was
een fris en vlot overzicht van
1956, waarin echter de traditio
nele en wat afgezaagde klank
opnamen niet geheel werden ver-
16 TOESPRAKEN
Overigens is de jaarwisseling voor
de Nederlandse radio nog een
moeilijke affaire. Ter gelegenheid
van het oude en het nieuwe jaar
zyn welgeteld niet minder dan 16
(zestien) toespraken gehouden.
Dat is erg. De helft minder had
ook nog wel gekund.
DE KOMENDE WEEK
Een koud jaar, waaraan
vooral de februarimaand
debet was, toen er een zeer
strenge vorstperiode voor
kwam, waarbij het kwik in
ons land tot bijna 27 graden
onder het vriespunt daalde.
Zolang er betrouwbare tem-
peratuurwaarnemingen in
ons land zijn verricht (van
1706 af) was een zo koude
sprokkelmaand niet voorge
komen. Het voorjaar bleef
lang koud en eerst op 28 mei
werd een zomerse dag waar
genomen.
Verdronken
zomer
De zomer, voorzover men
nog van zomer mocht spre
ken, is in feite niet anders
dan een zachte herfst ge
weest. Komen er in Zuid-
Holland normaal nog 16 echte
zomerse dagen voor, dit jaar
niet meer dan 3.
Alleen de maand juli gaf
al een tekort van bijna 80
uren zonneschijn te zien en
de regen die er de afgelopen
zomer viel was overvloedig.
Buitengewoon nat was au
gustus hier in het westen,
toen er in Hazerswoude 239,
Leiden 224 en in Den Haag
220 mm regen viel tegen
75 mm normaal.
Behalve voor de land- en
tuinbouw was het ook een
zeer slechte zomer voor alle
zakenmensen die op vakan
tiegangers en al wat hiermee
samenhangt, zijn aangewe
zen. Bedenk alleen maar
hoeveel minder üs en limo
nade er in een zomer als
deze zal zijn verkocht, ver
geleken met een zomer als
die van 1947, toen er inplaats
van 3 in onze omgeving ruim
40 zomerse dagen voor
kwamen.
Als herfstmaand was sep
tember de beste, zo best zelfs,
dat de gemiddelde tempera
tuur nog bijna één graad
hoger kwam te liggen dan in
augustus, hetgeen zeer zelden
voorkomt.
Het voorjaar was hier in
het westen zeer droog en de
zomer het natst. Het aantal
uren waarop de zon dit jaar
heeft geschenen geeft in De
Bilt een tekort van maar
liefst 204 uren te zien.
Na al deze narigheid wen
sen wij al onze lezers een
heel wat warmer, zonniger
en droger 1957 toe. Dit kan,
gezien dc zeer ongunstige
cijfers van 1906, ook gauw!
Temperatuur, net rslag
en zonneschijn
Het weer van 1956 ziet er ook ln cijfers allesbehalve gunstig
uit. Wij geven hier de gemiddelde etmaaltemperatuur van De
Bilt, het aantal uren zonneschijn te De Bilt gemeten en de
neerslag die er gemiddeld in Zuid-Holland viel. Daarachter
de afwijking.
december
februari
april
juni
juli
augustus
september
oktober
november
temperatuur
4.2 (+1.8°C)
2.2 (+0.2)
—6.7 (—9.0)
5.4 (+0.4)
5.7 (—2.7)
12.2 (—0.2)
12.8 (—2.4)
16.4 (—0.8)
14.0 (—0.7)
14.7 (+0.5)
9.8 0.0)
5.1 (-0.4)
0.0 (—2.4)
7.8 (—0.6)
14.4 (—2.0)
9.9 (+0.2)
8.0 12'C)
neerslag
64 3 mm)
118 (+59)
17 (—25)
22 (—16)
42 2)
zonneschijn
36 8 uren)
55 1)
112 36)
134 1)
149 6)
23 (-27) 226 15)
50 3) 148 70)
73 5) 127 79)
158 (+84) 154 38)
41 (—41) 113 35)
100 (+21) 75 30)
68 7) 72 19)
199 (+37) 203 29)
87 (—45) 509 10)
281 (+86) 429 (—187)
209 (—13) 260 46)
776 65 mm) 1401 (—204 uren)
woord kMtlririrfti
Al pratende weg(I)
En het spijt me nog steeds dat verzameld, en dat maakt een en de invaliden niet naar be-
we nooit alle lezers van deze persoonlijk gesprek bij voor- horen te luisteren daar de
rubriek kunnen gaan bezoeken, baat onmogelijk. Er zal dus ge- nodige bezwaren tegen inbren-
wjet hart van al ons werk ligt want dat zou wat opleveren! wacht moeten worden op
u—„t. t_ Al dip duizenden trouwe vrien- gunstige gelegenheid.
Ons rest ondertussen geen
In dat opzicht heeft de kerk andere mogelijkheid dan al
nadeel: de kerk is niet "war pogingen tot verantwoor-
zondagsochtends gesprekken te doen. Dus:
..i het gesprek. In ieder op- Al die duizenden trouwe vrien
zicht. Natuurlijk moeten we ook den, die best wat voor het iverk
in deze eerste week van het 'overhebben, maar die alleen
nieuwe jaar weer opgeven hoe- maar elke maandagochtend op- gewend
toch echt eens wat
veel activiteiten er in 1956 heb
ben plaatsgehad, moeten
opsommen zoveel clubbezoekers ken vergeten.... Je moet
deden aan sport, aan ballet, niet aandenken wat we aan ka-
aan zang, aan spel, aan koken pitalen verspelen, enkel
en naaien, aan handenarbeid, leen omdat we nooit een
komen buurten!
Maar vraagt men onze mening, QNDERTUS-
vergeten om hun plan nu huisbezoeken te doen. Toch is we lopen onafgebroken, dan g
dan zeggen wij: één gesprek is SEN.
belangrijker dan tien andere gesprek mag
werkzaamheden, al zouden we n0Q z0 h».
zonder al die overige werk- iangrijk
zaamheden geen kans vinden
om ook maar dat ene gesprek
te voeren. Pas in een gesprek
ga je een ander mens begrijpen.
Je kunt een kind bij zijn jpe! ZmógelJkhiU' binnen B
gadeslaan-, je kunt merken dat ijk fc
het abnormaal rustig is of even
f even
abnormaal te veel spektakel
maakt. Maar wat er precies aan
dat het meest gunstige tijdstip, !"er dan daar aan, en proberen
bij voorkeur zo tussen 10 en 1 ie rustige gelegenheid te vin
uur. Het gezin pleegt dan ont- den. Dat heeft één voordeel:
a«- waakt te zijn en wijdt zich aan we raken zo langzamerhand
een uitvoerig koffieuurtje. De bekend met hen waarmee we
kinderen zijn meestal reeds de zo Qraag eens ernstig over al- o
deur uit, op terlei wilden spreken: we zijn j
weg naar zon- 9ee« onbekenden meer; en als
dagscholen of werkelijk de kust veilig is, kun- g
minder zon- nen we zonder veel aanloopjes
zijn ■ff'*'] 'i4| (ill'fl dags-passende tot de zaak zelf komen. Het ijs
niet vreugden De is door de vluchtige bezoekjes j
altijd eenvou- man en" de van voorheen gebroken. Of jt
dig om het te vrouw rijn sa- °°k: op grond van die voorbe-
voeren. Buiten de wijk een men thuis, en hebben de reidende ontmoetingen kunnen u.
rust om eens gezellin te we,?e betreffende personen uit-
kouten. De radio is op dit van k°m™
moment chronisch uitgescha- «te van nn»
Uit de
VOLKSWIJK
zoveel hinderpalen
hapert, hoor je pallcÏSrfc .dj ±mee«,
samen aan de praat komt. Met
de ouders is het al met anders:
ze komen op geregelde tijden
op feestelijke clubavonden.
Kort geleden nog hebben ze
Kerstfeest meegevierd. Dan zie
je hen zitten en je krijgt een
wijk-
/if,f"™.""..0'.1!fü heid omdat de'kerkdïeZ"teaT
hun huidige vorm de van de En wat er dan besproken
kerk vervreemden pertinent wordt? Het is fhijn bedoeling
met toespreken. Maar helaas - een aantal van die gesprekken
wij missen deze kans omdat in (fit nieuwe jaar weer te ge-
wezelf nu eenmaal wel kerk- venZoals steeds wacht ik me
gangers zijn. Slechts de Jeho- daarbij voor een letterlijke re-
nnnotanno-, oorta^. geheimen van een
de dag er niet voor schik
ken. 's Morgens? Dan is de
vrouw doende met haar wo
ning. haar was, haar inkopen
en de man is naar zijn werk
Middags?Dan is er de drukte vagetuigen buiten deze
het eten en er is alle kans uit. En met succes. Zou de kerk
wezenlijk gesprek zijn niet
vage indruk van hun persoon- op de afwezigheid van de hier zijn offer willen brengen. VOOr dérden' bestemd. Maar uit
lijkheid. Maar je hebt slechts vrouw des huizes, 's Avonds? dan we weten het uit erva- de vijfduizend die we ln 1956
™0~ zolf de kerk weer aan- voerden, valt toch wel iets als
zienlijk voller worden. En mis- een aantal grootste gemene de-
kans is dat tegenwoordig de te- schien vindt de radio op de Iers te trekken, waarmee we
levisie de bezochten in zijn duur ook nog wel een vorm van dan de volgende week beain-
n huisbezoek, al zulten nen!
>e kerkleden die er
het huisbezoek toekende, steeds de nodige buren rond overigens behoudens de zieken MIEBEL.
Voor klassieke muziek morgen
verwyzen wc naar België (324
meter 8 uur). Het Symf. Orkest
en de pianist Heinz Schröter
voeren een Beethovenprogramma
uit. De symfonie nr. 5 van Dvorak
wordt maandagavond voor Hilver
sum II door het Radio Philhar-
monisch Orkest gespeeld. De
V.A.R.A. brengt woensdagavond
(8.15) De goedertierenheid van
Titus, een opera van Mozart. Dc
A.V.R.O. verzorgt donderdagavond
de eerste uitvoering in Nederland
van Messa Intiera van Johann
Adolf Hassc. De Messa Intiera is
een typisch voorbeeld van de late
Barok-kerkmuziek. Het werk is in
geen 150 jaar uitgevoerd.
Een programma van geestelijke
liederen voor samenzang, koor en
orgel, uitgevoerd in de Grote Kerk
te Delft wordt woensdagavond
door de N.C.R.V. uitgezonden.
Herman B. Eiberts schreef een
grillige fantasie, die maandag
avond door de N.C.R.V. als luis
terspel wordt uitgezonden. Het
hoorspel van de A.V.R.O. deze
avond heet „De brand". De
V.A.R.A. zendt woensdagavond een
hoorspel van Hans Ditlev, vertaald
door Bodo Igesz, „De Ballon
commandant" uit. „Beste Oom" is
de titel van het luisterspel van de
K.R.O. vrijdagavond.
In de „Tovercirkel", een pro
gramma van de A.V.R.O. voor
jongens en meisjes begint dins
dagmiddag een hoorspel in zeven
tien delen naar het bekende en
vermaarde boek „Sans Familie"
van Hector Malot. De bewerking
van het boek werd geschreven
door Leo Monnickendam. Hen-
riette L. T. de Beaufort spreekt
maandagmiddag voor de A.V.R.O.
oyer Hector Malot naar aanlei
ding van het feit dal deze schrij
ver 50 jaar geleden overleed en
een hegin wordt gemaakt met een
hoorspel van zyn bekende boek.
De bekende Kerkhervor
mer, Maarten Luther, moet
eens een merkwaardige
droom gehad hebben.
Hij droomde, -'at de duivél
op hem afkwam met een
groot papier in de hand. Op
dat papier bleek de oude
mensenmoordenaar van den
beginne een stelletje zonden
van Luther neergeschreven
te hebben en met iets van
venijnig welbehagen hield
hij hem dat zondenregister
onder de neus. Als wilde hij
zeggen: het staat er niet best
met je voor, Luther!
Toen Luther dat stuk papier
gelezen had, zei hij tegen de
duivel: „Weet je misschien
nog meer zonden van mij?"
En toen die daarop aanstonds
toestemmend reageerde, ant
woordde Luther: „Schrijf die
zonden dan ook op je papier."
Natuurlijk deed de duivel dat
dadelijk, want hij doet niets
liever.
Weer zei toen Luther tegen de
duivel: „Weet je misschien
nóg meer op te schrijven?"
En daarop kwam van de kant
van de duivel bijna jubelend
het antwoord: „Ja, ik weet
nóg wel meer van je, want
je bent een erge zondaar,
Lutherl"
Hij kreeg intussen opdracht om
oók dat nieuwe dan m
weer op het papier te zetten.
En zo gebeurde het, dat e
délijk het papier helemaal
volgeschreven raakte. Vol met
zonden van Luther. Toen
grinnikte de duivel gemeen
maar zie, Luther nam hem
het papier uit de vingers en
schreef met rode inkt dwars
door het hete register van
zijn zonden heen: „En het
bloed van Jezus, Zijn Zoon,
reinigt ons van alle zonde".
Op hetzelfde moment droop de
duivel af.
Het heil en
goede werken
De bekende evangelist Moody
uit de laatste jaren van de vorige
eeuw zei eens: Het is maar goed
dat de mens niet door goede wer
ken het eeuwig heil verkrijgt.
Want als een mens zelf zijn weg
naar de hemel zou kunnen verdie
nen, zou hij heel de eeuwigheid
niet te genieten zijn. Als een mens
immers zijn medemensen een paar
duizend gulden voorbijstreeft, hoor
je hem er al op pochen dat hij
self-made man" is. Ik heb zoveel
pocherij moeten aanhoren, dat ik
er allang genoeg van heb. Ik ben
blij dat in de eeuwigheid nie
mand zich er op zal kunnen be
roemen zelf de weg naar de heer
lijkheid gebaand te hebben.
