Christelijke scholen
DE ANDERE PAPOEA
GEESTELIJK
LEVEN
r
in de Verenigde Staten
De Hollanders zijn terug
r*\
vb
Wonderlijk
Hoe denken de Rooms-Katholieken
tegenwoordig over de Kerkhervorming?
Nooit
Redactiewisseling bij de Chr.
Gereformeerde „Wekker"
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 3 NOVEMBER 1956
S noolstrijd in Ket land der
onbegrensde mogelijkheden
De Amerikanen 6tammen nog steeds van de apen af. althans vol
gens meester Doorsnee van de openbare lagere school. Nergens ter
wereld heeft de evolutietheorie van Darwin in zijn meest extreme
vorm zulk een invloed gehad als in het zakelijk Amerika. Een reeds
lang verouderde hypothese is daar dogma geworden op de lagere
scholen. „Als een gorilla tien vingers heeft, hoeveel vingers hebben
j dan samen al de oermensen die zes generaties later zijn nageslacht
vormen, als in iedere volgende generatie het aantal mensen verdub
belt". Is dat een mopje uit een denkbeeldig rekenboekje? Ja. maar
het is een goede illustratie van de invloed van deze nimmer bewezen,
maar wel zo goed als verworpen theorie op alle vakken, die op de
lagere school worden onderwezen.
De Amerikaanse Christen, die van r
ture een „doorbraakmens" is, wars v
alle specifiek christelijke organisaties
het zelfs te gortig geworden. Daar
kwam nog bij dat in deze neutrale,
maar in werkelijkheid anti-godsdiensti
ge sfeer de nieuwe pedagogiek van
John Dewey gerede ingang vond. Dewey
leerde dat men het kind niet mocht
disciplineren, omdat dit de vorming
de persoonlijkheid in gevaar kon bren
gen. Als het kind niet wilde rekenen,
maar wel lezen, moest men het laten
lezen, anders zou men het tere zieltje
voor het hele verdere leven kunnen
misvormen. Deze invloed had tot ge
volg dat het gehalte van het onderwijs
schrikbarend achteruit is gegaan Alle
mogelijke ideeën tot aan het absurde
toe worden gebruikt om van het leren
een spelletje te maken. ..Rekenen is
lollig", en „De Geschiedenis als Avon
tuur", zijn titels van schoolboekjes.
OPLOSSING
Het is geen wonder dat ouders die hun
kinderen een goede godsdienstige op
voeding wilden geven, gingen, zoeken
naar een oplossing. Er waren christe-
lijke scholen die bekend stonden als
„parochial schools" en die uit gingen
van een plaatselijke kerk. De Rooms
Katholieken hadden vrijwel over het
gehele land dergelijke scholen en ook
de Christian Reformed Churches. De
laatste scholen waren georganiseerd in
een groep „National Union of Christian
Schools" en een beweging, die gerefor
meerd van opzet was.
Steeds meer ouders die eigenlijk
„buitenstaanders" waren, wilden hun
kinderen op een gereformeerde school
zien en bovendien vroegen nieuwe scho
len om zich te mogen aansluiten, die
zeker niet gereformeerd. maar vaak
meer baptistisch of methodistisch ge
oriënteerd waren. Het bestuur van de
National Union stond voor een moeilijke
keus. Men moest of deze „buitenstaan
ders" zeggen, maar op zichzelf te be
ginnen en een eigen organisatie te stich
ten, of men moest komen tot de op
richting van een organisatie die alle
evangelische scholen bevatte en waar
toe de National Union ook zou behoren.
Onder evangelisch werd dan verstaan
Orthodox gebaseerd op de geloofsbelij
denis van bijv. in Nederland de Evan
gelische Eenheid".
KEUS
christelijke onderwijzers, die een oplei
ding hadden ontvangen om les te ge
ven aan een christelijke school. Men
moest improviseren, tegenstand over
winnen, nieuw materiaal schrijven en
uitgeven, maar het is gebeurd en de
honderden scholen, die in de laatste ja
ren ontstaan zijn spreken van een gro
te overgave.
Persoonlijk zal ik nimmer de dag
vergeten, die ik in één van de christe
lijke scholen doorbracht. De school was
pas twee jaar oud en had al bijna hon
derd leerlingen. Men was er net in ge
slaagd om een groot huis te kopen en
dat als schoolgebouw in te richten. Het
hoofd van de school, die tevens college
aan een nabije hogeschool was een
begaafde vrouw, die in volle over
gave het werk deed. De dagopening
voor mij al een openbaring. Zelf
ik altijd op een christelijke school
geweest, maar wat ik in Wheaton zag,
had ik nimmer nog beleefd. In plaats
an het Psalmversje en het gebed
/aarna de rekenboekjes op tafel kwa-
nen, zelfs in plaats van het Bijbels
erhaal, kwamen de Bijbels op de les-
enaars. De derde en vierde klas wa-
en gecombineerd en om beurten lazen
deze toch nog wel heel jonge leerlin-
~;n een vers uit het eerste hoofdstuk
in Marcus.
„Wat staat er geschreven over de He-
Jezus?" vroeg de onderwijzeres en
iedere leerling moest een antwoord ge
ven, die in een lange rij op het school
bord werden geschreven. Een stuk of
vier andere vragen volgden: „Staat er
belofte voor ons in dit Bijbelgedeel-
Saat er een waarschuwing in voor
Na een zorgvuldige bestudering
het eerste gedeelte van het hoofd
stuk kwam het gebed, maar voor er
werd gebeden vroeg de onderwijzeres
eerst of er bepaalde dingen waren waar
gebeden moest worden. Jantje had
zijn been gebroken en moest een paar
weken liggen. De moeder van Dora was
ziek en heel speciaal vroeg één var.
de kleinsten om voorbede voor de zen
deling in Japan, waarmede d#e klas
maandelijks correspondeert.
EERSTE LIEEDE
Deze scholen staan nog in hun eerste
liefde. Het kost de ouders enorm veel
een school mogelijk te maken, en
het kost het onderwijzend personeel
veel. omdat de salarissen onnoemelijk
veeL lager Jiggen .daji de .salarissen aan
de openbare scholen. Hét allerbelang
rijkste is wel. dat men uit overtuiging
een -christelijke school
ZONDAGSSCHOLEN i
„Er zijn toch zondagscholen?" Steeds'
duidelijker wordt evenwel het antwoord
De zondagsschool is niet voldoende. Er
is geen christelijke leer. met daarnaast
de gewone nietgodsdienstige vakken
Ieder vak opnieuw en onze hele peda
gogiek moet zijn ontwikkeling vinden,
vanuit een Drieënig God. Als we de kin
deren niet leren dat het Evangelie een
stem heeft op alle terreinen van het le
ven, maar scheiding gaan brengen tus
sen geestelijk en niet geestelijk, doen
wij de kinderziel tekort. En dat er
verzuiling zou komen, is niet waar. Zo
lang de christelijke school een middel
is om de kinderen in de vreze des He
ren te onderwijzen, zal aij een nieuwe
generatie opvoeden, die getuigend zal
staan in de wereld. En waar getuigd
wordt is geen verzuiling, die komt er
pas als we elkander aanvaarden als ge
lijken, en een christen zal nimmer kun
nen erkennen dat de godsdienst van een
humanist, een boeddhist of>een materia
list op één lijn 'staat met het Evan
gelie. Zo klinken de antwoorden en de
ouders en predikanten die de discussi?
olgen zeggen meer en meer in de Ver
enigde Staten „De christelijke school is
vereiste voor deze tijd."
Teutscher, Her-
(Door ds. H.
vormd predikant te Rotterdam)
Enkele van de oude bekenden zijn teruggekeerd. Vroegere
bestuursambtenaren, die de oorlog overleefd hebben en enkele
zendelingen, die levend uit de Japanse internering kwamen. En
verder komen er nieuwelingen uit Holland, mannen en vrou
wen, die. nauwelijks daartoe voorbereid, in een chaotische
situatie grote verantwoordelijkheden moeten dragen en beslis
singen moeten nemen, ook daar. Waar ze onvoldoende georiën
teerd zijn.
Deze terugkeer der Hollanders is
weinig spectaculair. Ze komen uit
een leeggeplunderd land. Ze brengen
geen scheepsladingen goederen mee
Ze moeten de meest noodzakel'jke
logse tijd vaak. veeleisend en zelfbe
wust tegenover de Hollanders, 't Was
net, of je blij mocht zijn, dat ze zich
door je wilden laten onderwijzen en
Ond'ertvijs
Positief waren ze in hun verlan
gen naar onderwijs. Het ls me In
die tijd overkomen, dat een deputa
tie uit de leerlingen zich kwam be
klagen over het feit, dat ze door aiek-
te van leerkrachten zoveel lessen had
den moeten missen. Aan het
hoofdeinde van vele bedden In de
slaapzalen hing een bordje met de
woorden: Kennis Is Macht.
In het „Kamper Nieuwsblad"
een ingezonden stuk voor waa
schrijver voldeed" aan de' dóor ee
ivcruiucuig redelijkerwijs te stellen eis«
les geeft, I in een klacht werd geuit
formeerde karakter
de oorspronkelijke school
toch wilde bewaren be
sloot men om niet zelf
een overkoepelend li-
de medewerkine te vra
gen van de National As
sociation of Evangelicals,
één van de oudste Ameri
kaanse oecumenische be
wegingen. die niet de
kerken maar leden uit
alle orthodoxse kerken
bevat.
In 1947 ontstond de nieuwe organisa
tie die niet het hoofdbestuur was van
alle lagere scholen, maar een organi
satie werd ten behoeve van christelijke
lagere scbolèn en de ouders die een
dergelijke school wilden stichten. Enorm
veel werk is er door deze organi
satie verzet en mede door haar invloed
ontstaan er over geheel Amerika lage-
en middelbare christelijke scholen,
die geheel worden gefinancierd door de
ouders, zonder één cent subsidie van
de staat.
OVERGAVE
omdat men- weet, dat neutraal onderwijs
nimmer neutraal, maar altijd anti-chris
telijk moet zijn, omdat de boodschap
van het Evangelie aggressief is, eisend,
winnend. Bovenal is het christendom
niet iets, dat de christelijke school
heeft plus alles wat de openbare school
heeft. Iedere les gaat uit vanuit een ge
heel ander fundament.
Natuurlijk zijn er tegenwerpingen.
Men valt de scholen aan door te zeg
gen, dat zij de grondslag van het Ame
rikaanse leven vernietigt en dat zij
zuilvorming veroorzaakt. Waar hebben
we dat ook al meer gehoord? „De kin
deren van een christelijke school staan
niet met beide benen in de werkelijk
heid als ze het volle leven inmoeten?"
trtrtrtrtrtolr-trtrtrCrtrirtrir-CrCr-trCrtrü-CrtT-k-irCrirbii-trttirtrfrtrtrir-ü-Crtiirirtrtrtrii
te beta
len kerkelijke belasting*.
Het ministerie van Herv.
predikanten heeft nu be
sloten om voortaan in
dat blad door zijn leden
geen meditaties meer te
laten schrijven. Dit is
een wel zeer te wraken
wijze van het onder druk
willen zetten van een re
dactie van een courant,
alsook in flagrante strijd
met de vrije menings
uiting die wij in een de-
atisch land als het
onze kennen. Nog afge
zien van de schade die men daarbij
zichzelf doet door een mogelijkheid, van
evangelieverkondiging af te snoeren.
(Kerknieuws)
Twee dochters van prof. Wurth
van Kampen zijn tegelijk ieder met een
Hongaar getrouwd. Beide buitenlanders
waren gevlucht van achter het befaam
de ijzeren gordijn. De een is predikant
bij de Hongaarse kerk in de Verenigde
Staten, de ander leraar christelijk lyceum
Harderwijk. De dochters waren beide
lerares, resp. huishoud- en muziekschool,
(Belijden en Beleven)
■irirtrü-irtrirtririrüiiirirtrir'.
outillage ontberen. Met moeite ko-
Vnen de kantoren op gang. Met moei
te wordt een vrij schriele distributie
"georganiseerd. Met uiterste krachts- in de dorpen was er allerlei roe-
inspanning trachten ze hier en daar righeid onder de mensen. Hier en
een beetje orde in de chaos te sthep- daar vormde men coöperatieve orga-
pen. Nu, na zoveel5 Jaren, kan nie- nisaties. Men had fantastische idee-
nauwkeurig ^verhalem en over inkoop- en- verbruikscoöpera-
wat dat eerste
en afgetobd is! Maar enkelen heb
ben de schouders er onder moeten
zetten. Meermalen waren ze de uit
putting en de wanhoop nabij. Maar
ze zijn doorgegaan. Wie zich nu de
•beelden voor ogen brengt-uit die eeT-
ste na-oorlogse tijd, staat tegenover
zichzelf veflteld van de krarikzirini-
ge situaties, waarmee je irr die da
gen vaak geconfronteerd werd. En
menigeen onder deze pioniersploeg
zei, terugkerend naar1 Nederland na
een werkperiode van enige jaren:
„Als ik alles tevoren geweten had.
was ik er nooit aan begonnen".
Gelukkig, dat ze het niet tevoren
wisten! Gelukkig, dat ze toch maar
begonnen waren! Want door het ge
sjouw van die eerste groep Hollan
ders Is in korte tijd heel wat tot
stand gekomen. Anderen, die later
kwamen, vonden tenminste weer een
basis, om vérder op te bouwen!
afgezwoegd ties. Men bracht geld bijeen
u-i u.u leriei doeleinden en er bloeiden al
lerlei initiatieven op.
Ook in de Kerk begonnen de stem
men der Papoea's zelf sterker door
te klinken. Men bouwde tal van ma
len uit etg«m'beweging vn rhet-Mgen
middelen grote kerken; er warden
kassen gevormd ten bate van "de uit-
Gebouiven verrijzen
Langzaam aan begint de arbeid
zich te consolideren. Tal van nieu
we plannen krijgen een vaste vorm.
Dan begint op vele plaatsen de groot-
Jong Papoea roert zich
wordt er gedisselt.
Op de Papoea s maakte de terug-. Voortdurend nijjJt hef tekort aan KC-
keer der Hollanders, zeer hegrijpe- reedschappen. spijkers, hang- en shift-
'lijk. nu -niet een overweldigende in- werk. Op een bestelling van het
druk. De entree der Amerikanen zat meest nodige in Holland wacht men in
"h> het geheugen $n daar- die dagen minstens zes maanden,
de Hollanders wel Geen buitenstaander kan begrijpen.
1 die opbouwperiode nodig
lSenhemeSte tateraJten HrtéÏÏVÏÏ de hondcrd<,n scholen cn ^dienen de
eindeloos getob vanwege het gebrek
aan materialen. De Papoea's kappen
bomen, diep in de bos$en. en slepen
meterslange ijzerhouten
de kust. Per prauw ver
balken
voert men deze balken over de
vijf of tien tegelijk. Maandenlang
geschaafd.
bij stak die
erg af. Velen
vüjiei
uit de böom' kijken.
Met grote spoed werd getracht om
een stevig begin te maken met de
opbouw van het onderwijs. En het
bleek, dat jong Papoea daar een
voudig vol ongeduld op zat te wach
ten. Toen in Kota* Nica, bij Höllan-
dia. een massaal onderwijscentrum
met internaat Werd geopend, stroom
den de leergierige jongeren van alle bivakkeerden
was aan geduld en volharding
te geraken tot de voltooiing van deze
gebouwen-complexen. En de drang
naar de school was bij jong Papoea
zo sterk, dat je vaak de leerlingen
jataMfe begroeten, voordat je
kanten toe.
In de dorpen werden overal
de dorpsschooltjes geopend Ik zag
huis had, waarin je ze. onderdak kon
brengen. Vele malen sjouwden de
leerlingen zelf hard mee bij de bou
werij. En op verschillende plaatsen
HUjÉj J" primitieve loods-
afwachting
Papoea-onderwijzers voor de klas
stt.n. onder de meeet moe.lijtt, om-
standigheden. Een brok krijt had men schat, dat momenteel alleen al
bladerhutten
van de- voltooiing der gebouwt..
In tien jaar tijds werd een hele
reeks van scholen, slaap- en eetzalen
internaatskeukens gebouwd. Ik
£EN pastoor, die ik eens in het zuiden des lands ontmoette, vertrouwde mij
in een gesprek over de grote Hervormer Maarten Luther toe, dat deze
niet in staat van genade, maar in die van doodzojide en grote twijfel zou
zijn gestorven. In dit verhaal van een die zelf ook niet beter wist, maar dit
altijd had horen vertellen, leefde een van die kwalijk riekende legenden
voort, die de verhouding tussen kerken zo grondig kunnen vergiftigen.
Dit zijn oude vergroofde beelden die
nog lang bij de grote massa kunnen
nawerken, meent H. van der Linde
„De Hervormde Kerk". De verachting
heeft plaats gemaakt voor openlijke
uitgesproken waardering.
Blik in de afgrond
van eigen schuld
In de eeiste plaats heeft men v
R.K. zijde geleerd dieper te blikken
de afgrond van eigen schuld om al wat
in de eeuwen voorafgaande aan de Re
formatie, is gebeurd. Verder kan men
weten dat de hervorming historisch ge
zien onontkoombaar was. De hervorming
was ook niet het verschijnsel van één
dag Ze is voorbereid geworden Aoor
misstanden eeuwenlang, op politiek, so
ciaal. cultureel en godsdienstig gebied,
i hemel schreiden. Er liggen die-
i de
Een groot filosoof heeft eens f
zegd: ..Een werk dat goed geda;
is, behoeft nooit overgedaan
worden." Zou hij zijn tuin w
eens gewied hchben?
welijks is er een periode te vinden,
waarin de corruptie zo diep en wijd
was doorgevreten.
Het geloofspunt
serieus genomen
Men heeft aan R.K. zijde Luthers ge
loofspunt ontdekt en serieus willen ne
men. Men begreep dat hijzelf maar van
uit één plek wilde en kon worden ver
staan en beoordeeld. Met alle licht- en
schaduwplekken aan zijn wezen, die
ook bij hem beide niet ontbroken heb
ben. Luther wilde geen nieuwe kerk
stichten maar de oude kerk der eeuwen
hernieuwen. Hij wilde ruim baan zien
gemaakt voor de machtige loop van hel
Evangelie van Gods vrije genade.
Dat de kerkelijke overheid van die da
gen deze diepe godsdienstige hartstocht
in Luther niet heeft onderkend en figu
ren als Erasmus. met hun gevernist
heidendom heeft begunstigd, behoort tot
de vele raadsels waardoor dit tijdsge
wricht ontstelt.
Na ook nog gewezen te hebben op het
feit dat Luther in zijn dagen geen zui
ver beeld van de Katholieke leer en
verkondiging heeft gehad beëindigt hij
dan zijn artikel:
Samenvattend kan worden gezegd dat
men het betr-irl, dat zulk een diep-
godsdienstige hervormingsbeweging zich
buiten de kerk voltrok. Tot schade zo
wel van dö oude kerk als van die der'
Reformatie. De eerste immers
mer op gewórden toen een echt-Bijbelse gemeente gesteld.
spiritualiteit voor haar verloren ging.
Men weet tegenwoordig in Luther de
man des geloofs en van het gebed hoog
te schatten.
Zijn rijke liederenschat begint overge
nomen te worden. Velen zouden zich
een Luther-brevier, een bloemlezing uit
zijn werken voor eigen geestelijke op-
bouw wensen. Men acht hem oecume
nisch. zelfs in zijn jonge jaren „Katho
liek" (Meininger).
Men meent dat het daarom beider
zijds nodig is elkaar weer te zoeken en
te ontmoeten rondom de Bijbelse bood
schap. om zoekend en biddend te vra
gen om uitzicht op een nieuw herstel
van eenheid. Van die eenheid, zoals
Christus haar voor zijn kerk heeft ge
wild Op die weg zal de uiteindelijke
waarde en betekenis van de Hervorming
voor de hele Wereldkerk des te klaar
der in het licht worden gesteld.
Drieënigheidskerk te
Warschau
teruggegeven
Uit Warschau kom' het bericht, dat
de Poolse regering de Lutherse Trinitatis-
kerk aldaar aan de Lutherse gemeente
ter plaatse heeft teruggegeven. De kerk
was in 1939 door artillerievuur verwoest
maar dadelijk na de oorlog dank zU de
hulp van Amerikaanse Lutheranen her
bouwd. Dit herstel duurde vijf jaar, Kort
voor de voltooiing werd de kerk in 1950
door de Poolse regering in beslag ge
nomen en a's jeugd- en vergade cent urn
gebruikt. De kerk, die 5000 plaatsen teil
en in 1780 werd gebouwd, is nu door de
regering weer ter beschikking van de
scholen van de Zending in Noord- en
West-Nieuw Guinea ongeveer 2500
jongens en meisjes een ihternaatsop-
voeding genieten. Denk _U eens in.
wat dit voor de naaste toekomst kan
gaan betekenen! Jaarlijks verlaten
honderden jonge Papoea's deze oplei
dingsinstituten. Ze zijn toegerust met
ergens van een rots afgeslagen. Men
schreef op het blad van een oud ta-
- feitje en zette dat dan op z'n kant.
De kinderen zaten vaak op de aar
den vloer, want er waren geen ban
ken en ceen tafels. Soms waren er
nog wal leischeTven, waarop geschre
ven kon worden. En, toch werd er
dagelijks^onderwezen! Men liet zich velerlei kennis. Maar
gevormd voor het verdere leven. Ze
zijn gedurende een aantal jaren in
de internaats-samenleving geconfron
teerd met een geheel nieuwe levens
wijze, die gevoed wordt uit de vreug
de en de vrede van het Evangelie.
Een speciaal aspect van deze re
volutionaire opvoedingsontwikkeling
in Papoealand vormen wel de meis
jesscholen, In een land, waar eeuwen
lang de vrouw een ondergeschikte
plaats innam in de samenleving, wor
den nu in de meisjesinternaten jonge
motoren in de elektrische centrale's.
ze staan aan de werkbanken in de
vele werkplaatsen en bestijgen op
honderden plaatsen de preekstoelen,
ze geven de heilzame injekties op de
poliklinieken en hebben de leiding
van de kantoren der distriktsbestuur-
ders; ze bebouwen de coöperatieve
tuinen en geven gezondheidsvoorlich
ting aan de jonge moeders. En uit
deze kringen van jongeren komen de
toekomstige leiders naar voren. Tel
kens vind je een uitblinker, telkens
treft je ergens een bijzonder karak
ter. of een speciaal begaafde. In een
versneld tempo gaat deze merkwaar
dige ontwikkeling voort. Er is in dit
alles een geladenheid en een onstui
migheid. die meermalen zorgen
baart. Want materiële ontwikkeling
en geestelijke ontwikkeling houden
veelal geen gelijke tred. Verstande
lijke vorming en geloofsgroei gaan
meestal niet hand in hand.
Ook hier dreigen materialisme en
saecularisatie. Geheel nieuwe taken
komen in het verschiet voor een jon
ge kerk; grote spanningen dreigen in
een vaak nog zwakke Gemeente.
Is de Papoeakerk voorbereid op de
strijd, die haar wacht? Heeft ze de
leiders, die de genade ontvingen om
de geesten te onderscheiden?
LUI
Een fraaie opname van de Hervormde kerk van het Noord
brabantse dorpje Bergeik.
gevormd tot een nieuwe 1e-
Ze worden voorbereid op
een ander gezinsleven dan men vroe
ger ooit kende.
Er is onderwijs in voedingsleer, ba
byverzorging. koken, naaien, wasbe-
handeling. Maar belangrijker is hier
nog de persoonlijkheidsvorming,
waarbij deze jongeren leren naden
ken over de Rlaats en waarde van
de vrouw in de samenleving en haar
specifieke verantwoordelijkheid.
Merkwaardig was de spontane-reac
tie van de vrouwelijke dorpsbe
woners bij de terugkeer van de eer
ste geslaagden der meisjesscholen in
hun dorpen.
Overal ontstonden vrouwen- en me
jesclirbs. Er werden clubhuizen ge
bouwd. En jonge meisjes van 18 en
19 jaar stonden les te geven aan oude
re vrouwen en moeders van kin
deren. Een vrouwen-emancipatie zocht
zich een baan, waarbij de impulsen
vanuit het Evangelie levenwekkend
M-erkVerf'
Plaats veroverd
Zo verlaten jaarlijks vele tiental
len Papoea's de opleidingsinstellin
gen en veroveren zij hun plaats in
de samenleving. Overal ontmoeten
we deze „andere Papoea's". Ze zit
ten op de kantoren achter de schrijf-
machine's, ze bemannen de kleine
coasters, die langs de eindeloze kust-
staan voor de klas in
Een dosis liefde
Op een consultatiebureau gebeurt altijd
wel iets. Jantje zet het op een brul
len cn al spoedig trekt Pietje een
pruillip en zet Marietje de tweede
stem in. Boven het gebrul proberen
de moeders zich dan nog verstaan
baar te maken om elkaar hun ba-
by-wederwaardigheden te vertellen.
In ons kleine dorp stromen de moeders
het nieuwe gebouwtje binnen en drup-
Klen dan twee aan twee de spreek-
mer in. Verleden vrijdag was mijn
vrouw nummer twee. Op de tafel lag
een baby in al zijn rose naaktheid
zijn dagelijkse stemoefening te hou
den. Mollig was hij niet bepaald. Een
skeletachtige magerheid constrasteer-
de fel met het „tonnetje rond" van
"Ect - W99Ê
zijn fles!"
..We hebben nu alles zo ongeveer gepro
beerd. Er is nog maar één mogelijk
heid dat hij niet groeien wil. Knuffelt
u hem wel eens?"
„Daar kom ik niet aan toe, dokter
Met vijf kinderen kun je d'r niet al
te veel tijd aan besteden. Hij krijgt
zijn natje en zijn droogje en dat moet
maar genoeg zijn."
„Ik ben bang dat gebrek aan liefde de
oorzaak is mevrouw. Ik zou hem deze
week maar een dosis liefde geven
Over twee weken terugkomen. Wie
volgt." Mijn vrouw was aan de beurt,
maar wat de dokter onze baby voor
schreef hoorde ze nauwelijks. „Do
sis liefde" echode nog na ln haar ge
dachten.
Iinillllllllllllllllllllllllll
Liefde gevraagd
Wat moet Je een jonge vrouw aanraden,
die op het punt staat te schelden en
nu om geestelijke raad komt vragen?
Het was een ellendige geschiedenis.
„Weten ze het thuis al dat je huwe
lijk kapot is?"
Het jonge vrouwtje haalde even haar
schouders op: „Ach, wij zijn geen
van allen erg vertrouwelijk met onze
ouders geweest," Als ze thuis liefde
had ontvangen, was ze nooit de straat
opgegaan, dan had ze nooit zo ver
langend liefde gezocht en was zo
waarschijnlijk nimmer bezweken voor
het eerste en beste surrogaat dat zich
aanbood.
Zo moet ook eens de Samaritaan»
vrouw uit Johannes 4 voor Jezus ge
staan hebben. „GU hebt vier ma
gehad en die ge nu hebt is Uw
niet!" Haar leven was een krankzin
nige jacht naar liefde. Lust is echter
een slecht surrogaat. De Samaritaanse
evenals deze jonge vrouw I was eon
advertentie uit de kolom „Diversen".
Jonge vrouw zoekt liefde.
iiiiiiiiiiinniiiiiiiiiiiiiii
Liefde aangeboden
„God is liefde!" De woorden hingen
van de week boven mijn bed, in een
kleine logeerkamer, compleet met
bloemen en al. gebrand in een plank
je triplex. De hand met de gloeiende
naald had een beetje gebibberd en het
was kennelijk een St -Nicolaascadeau,
gpmaakt op de jongensclub,
Waarschijnlijk had het een aantal maan
den bij vader en moeder boven het
bed gehangen, maar was het na de
volgende Sinterklaas gedegradeerd tot
logeerkamerversiering.
Niemand had er ooit naar gekeken, be
halve Neef Piet, dtü„n*ngens aan doet"
Toen hij weg was na een weekend
hing het bordje met het opschrift naar
de muurkant gericht. Alle andere Io-
gé's hebben er naar gekeken, hebben
vervolgens het nachtkastlampje uitga-
daan en zijn in slaap gevallen.
„Dosis liefde!"
„Liefde gevraagd!"
„God is liefde!
Als motto doen de woorden het nog al
tijd, maar hebt u wel eens nagedacht
over de prijs die voor deze woorden
werd betaald? De werkelijkheid van
deze drie woorden kostte God zijn
Zoon.
D« wereld vraagt: „Is God echt lief
de?" Het bewijs wordt op Golgotha
gevonden.
ka organiseerde
lecteren "voor honderd beschikbare
plaatsen, meldden zich 1200 kandida
ten. Elfhonderd jongens keerden te
leurgesteld naar huls. Ze voelden
zich verongelijkt, omdat hun de kan
sen niet geboden werden.
Er was een enorme verandering
gekomen in de mentaliteit der jonge
ren. Ze waren in die eerste na-oor-
Friezen in de Diaspora
De kerkeraad van Hilversum heeft
I besloten ten gerieve van broeders en
zusters die zich uit Friesland in Hil
versum gevestigd hebben, een kerk-
dienst te beleggen, waarin alleen ge-
1 bruik zal wórden gemaakt van de
Frifse taal.
Kerstboekies van
Jan Haan
verschenen
Van de uitgeverij Jan Haan te Gro
ningen ontvingen wij de volgende
boekjes: Het geheim van het houten
huis door J. Goedhart, De rode tun
nel door Joh. Hldding, De wondero
tocht door P. A. de Rover, Moeders
„Grote dochter" door J. W. Grisnlgt,
Trccsje en het tafelkleed door Jea-
nette van Beilen, Jan en zijn vrien
den door J. Cnossen-Hoorntje. De
stokjes waren wog door G H. van
Marem, Hoe zal ik U ontvangen door
Annie Sanders, Twee vriendjes on
der één dak, door Jeanne Marie,
Kerstfeest op de hel door Joh. Hid-
ding, Anton en zijn aapje door C. A_
ten Heuvel-Meester, En toen daalde
de machine door H. Kingmans.
Deze boekjes zijn in een kleurig
omslag gestoken en met aardige te
keningen geïllustreerd. Vele auteurs
zijn onze lezers bekend door hun ver-
ongetwijfeld met spanning lezen o
daarna zorgvuldig te bewaren.
Zondagsscholen en jeugdverenigin
gen kunnen ook dit jaar bij de fir
ma Haan weer uitnemend terecht.
Uit de catalogus kan men uit ruim
160 boeken en boekjes kiezen. De
prijzen variëren van 30 cent tot
4 90. Er ls dus uitzoek genoeg.
„Scheiden doet lijden!
Het zij zo, maar laat mijn afscheid
als hoofdredacteur van de Wekker dan
een uitzondering op die regel zijn.
Dit scheiden stemt mij alleen m
Dit schrijft prof. J J. v. d Schuit
de ..oude"' hoofdredacteur van „De
Wekker", het orgaan der christelijke
gereformeerde kerken in Nederland
hij na bijna 25 jaar hoofdredacteur
weest te zijn. zijn functie overgeeft
prof. W Kremer.
Er zijn stemmen om vernieuwing op
gegaan Men wil meer medewerking
van vakgeleerden die schrijven over
economie, filosofie en sociologie, maar
volgens prof. Schuit moet de Wekker
een kerkelijk blad blijven en zegt ver
volgens:
„Al zullen wij het conservatisme af
keuren. maar de Kerken der Afschei
ding zullen het conservatieve hebben te
handhaven vooral in een tijd, waarin
bet progressieve gevaarlijke kanten
krijgt. WIJ willen de oude paden niet.
omdat zij oud zijn, maar omdat zij nog
niet verouderd zijn
Er wordt overal geklaagd over een
tekort" ln Gereformeerde prediking en
- ,1,
het kleip ook bij ons gevonden.
Bidt om de vrede van Jeruzalem, wél
moeien zij varen, die haar beminnen.
Prof. Kremer (roet ik met dankbare
blijdschap
Hel was mij
Generale Synode met algemene stem
men hem aanwees om mijn opvolger te
zijn Voorzichtigheid en vastheid zijn
de twee kenmerken van zijn optreden.
Een weerhaan is hij nimmer geweest,
en zal hij ook niet worden. Van zulke
mannen mogen wl) iets verwachten. Zij
zijn in deze wankelende tijd een ge
schenk des Heeren.
