christfujk
1
God spreekt: Waar is
uw broeder?
1
Te weinig wordt de academische
studie volledig voltooid
Onzinnig en
naïef
2
Oostfranse kerkdag te Straatsburg
Niet alleen de predikanten zijn
verantwoordelijk voor de kerk
(Van een onzer verslaggevers)
STRAATSBURG, 15 oktober.
Omstreeks veertigduizend mensen hebben hier gistermiddag de
grote bijeenkomst bijgewoond, die het slot vormde van de eerste
.protestantse kerkdag in Frankrijk. Deze veertigduizend hebben tot
zich laten doordringen de boodschap van deze kerkdag en zijn
ermee naar hun steden en dorpen teruggekeerd: „God zegt: Waar
is uw broeder?"
Deze grote bijeenkomst was het slot Zoals een Zwitsers hoogleraar het op
de kerkdag, die vrijdagavond be-
fionnen was. Zij was méér: de voor-
opige afsluiting van een arbeid, die
zich over een tijdsbestek van vele
maanden had uitgestrekt en over alle
protestantse gemeenten, in het bijzonder
van Oost-Frankrijk. In deze maanden
is binnen al deze gemeenten de aan
dacht vooral bepaald bij wat het thema
van deze kerkdag zou worden: mijn
naaste en ik.
Zó luidde het slotwoord van deze
eerste protestantse kerkdag, tegelijk de
kernachtige samenvatting van alle be
sprekingen:
„Ons hart is vol van dank en blijdschap
jegens God voor de kerkdag, die Hij
ons heeft gegeven. Ondanks onze ver
schillen in taal en maatschappelijke
positie, ondanks onze uiteenlopende
opvattingen en de spanningen die er
bestaan tussen jong en oud, hebben
wij ervaren, dat wij in Jezus Christus,
die onze broeder is geworden, nu
ook elkanders broeders zijn. In Hem
zijn wij één. De verantwoordelijkheid
die wij hebben in kerk en wereld, is
zwaar. Wij bekennen ootmoedig, dat
wij dikwijls in gebreke zijn gebleven.
Maar Hem danken wij, die ons de
ogen voor onze verantwoordelijkheid
heeft geopend. Hij schenkt ons ook de
kracht en blijdschap, die wij nodig
hebben om onze taak op te nemen.
Wij zijn beter gaan inzien, dat dominees
niet alleen verantwoordelijk zijn voor
het kerkelijke leven, maar wij allen,
als behorende tot het volk van God.
Echter, dan alleen zijn wij broeders,
wanneer wij ook werkelijk met de
anderen leven, wie zij ook zijn mogen.
Deze bekentenis is nog maar een be
gin. God wil, dat wij nu ook verder
gaan op de weg die Hij ons heeft
gewezen. Jezus Christus zelf is ons
tot een licht op deze weg. Wat God
van ons vraagt, schenkt Hij ook".
Onze verantwoordelijkheid van naaste
onder naasten: Zy kon, meenden de
organisatoren, al dadelijk tot uitdruk
king komen Ln het gebruik van twee
talen: zowel het Duits of beter: het
Elzassische dialekt. dat zo sterk gelijkt
op het Zwitserse Duits als het Frans.
Ongetwijfeld vergde het gebruik van
deze beide talen naast elkaar veel tijd.
Alles moest immers worden vertaald.
Ook tijdens de slotbijeenkomst, die
daardoor een duur kreeg van bijna twee
en een half uur. Maar dit paste wel
bij de tamelijk omslachtige aard van de
Oostfranse bevolking.
Trouwens, er ligt bij alle bezwaar
in deze tweetaligheid ook iets moois.
deze kerkdag tot ons zei: gebruik
twee talen schept ook de mogelijkheid
om de bedoeling te duidelijker te doen
uitkomen. Hij kon het weten; kent
in Zwitserland niet het gebruik van
talen?
Tweetaligheid wjjst in Straatsburg ook
op de ontmoeting van twee kuituren. De
Elzasser staat tussen belde ln, of, juister
gezegd, neemt aan beide deel. En nu is
het belangwekkende, dat de organisato
ren van deze kerkdag op goede gron
den bovendien deze tweetaligheid in
rechtstreeks verband hebben weten te
brengen met het centrale thema:
Is uw broeder?
V er gelijkingen
Aan wie deze zomer bovendien de
Duitse kerkdag te Frankfort bijwoonde
drongen zich als vanzelf de vergelijkin
gen op. De Franse bleek goeddeels op
dezelfde leest geschoeid. De Franse
protestanten hadden zich trouwens door
de Duitse laten adviseren. Men kan nu
overigens in Duitsland ook wel op de
nodige ervaring bogen.
Voor een eerste kerkdag mag die in
StraatsL 'g bijzonder geslaagd heten.
Voor de .veede zal men ook hier stellig
profiteren van de nu opgedane ervarin
gen. Dat er een tweede komen zal, daar
van zijn wij overtuigd.
Een merkwaardige zaak Intussen: d€
Duitse kerkdag te Frankfort voltrok
zich, dank zij natuurlijk de voortref
felijke organisatie, ondanks de massa
liteit van de daar aanwezige honderd
duizenden, met een opmerkelijke soe
pelheid. Alle betogen kenmerkten zich
zowel door direktheid als door eer
doorzichtigheid van woordkeus er
zinsbouw, die bijna Frans aandeed.
Maararriu het vreemde: op deze Franse
kerkdag te Straatsburg hadden de
betogen nog te veel van de logheid
en de zwaartillendheid, die wij veeleer
van de Duitsers doch blijkbaar ten
onrechte hadden verwacht. Ook
hier echter zullen de Fransen zich
zeker ten goede ontwikkelen
Voor het overige stelden mij na deze
kerkdag mijn Franse vrienden mij de
zelfde vraag, die mijn Duitse vrienden
mij in Frankfort hadden gesteld: wan
neer komt er een Nederlandse kerkdag?
Ik kon antwoorden, dat regionaal al wat
beproefd was, maar moest er aan toe
voegen, dat een kerkdag op grotere
schaal nog niet was gerealiseerd.
Keren we echter nog eens terug naar
Straatsburg en gaan we na, hoe daar het
centrale thema van de kerkdag: „God
zegt: waar is uw broeder?" werd uit
gewerkt. Dat bewaar ik voor een vol
gende brief.
Beroepingsiverk
NED. HERV. KERK
Werkelijk vrij
De Here maakt de gevangenen
los! lezen we in Psalm 146. Dat
dit echt waar is, kunnen zelfs kin
deren ons vertellen. Josef, Petrus,
Paulus en Silas. En er zijn nog
meer voorbeelden in de bijbel.
Maar heeft dit woord tot ons,
nette mensen in 1956, wel iets te
zeggen? Met de gevangenis hebben
wij weinig te
maken en voor
Wijn-
Beroepen te Opheusden:
maaien te Maartensdijk; te Klaaswaal
(toez.): G. J. van der Heide te Reeuwijk.
Aangenomen naar Baambrugge (toez.):
B. K. W. Dijkstra te Heusden.
Bedankt voor Muntendam: J. Bruins-
la te Gaastmeer; voor Sommelsdijk:
A. A. Koolhaas te Amersfoort.
GEREF. KERKEN
Beroepen te MolenaarsgraafBrand
wijk: kand. T. S. van Leeuwen te Sche-
veningen.
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te Bunschoten: B. Bijleveld
te Noordeloos.
Bedankt voor Zaamslag: M. Baan te
Dordrecht.
Onderwijsbenoemingen
Benoemd tot hoofd van de chr. school
te Middelstum: F. Hoekstra te Axel; van
de herv. school te Emmererfscheiderveen:
J. Bljlsma te Emmen.
Advertentie
Bestrijd UW PIJNEN met:
EEN
WOORD
VOOR
VAN
DAAG
geestelijke
verzorging van
de stakkerds, die
daar opgesloten
zitten, hebben we
zelfs speciale do
minees.
U hebt echter
al lang begrepen,
dat we dit psalmwoord niet zo
simpel moeten nemen. Als Jezus
in de Hem zo bekende synagoge
te Nazareth komt prediken, zegt
Hij, dat Hij gezonden is om aan
gevangenen loslating te verkondi
gen. Dat waren voor de Joden
bekende woorden, die ze reeds ge
lezen hadden in Jesaja 61. Maar
de Heiland voegde er aan toe:
Heden is dit schriftwoord voor uw
oren vervuld. (Luc. 4 21)
We zingen vaak: Ik lag gekneld
in banden van de dood. Zo is 't
van nature met ons allen. We zit
ten allen in 't gevang en niemand
is in staat zichzelf of anderen
daaruit te verlossen. Dat kan
alleen Jezus.
De Joden begrepen dat niet,
Pessimisten kregen ongelijk
Chr isteli j k Overheidspersoneel
tien jaar in één bond
Grootste organisatie van C.N.W
groeit riaUr ledental 40.000
(Van onze sociale redacteur)
De fusie tussen de voormalige vier christelijke bonden van
overheidspersoneel is volledig geslaagd. Wij hebben* Gode zij dank,
in onze grote organisatie onze principiële taak zij het met veel
gebrek, dat aan mensenwerk kleeft kunnen volbrengen, omdat bij
allen, die in onze bond arbeiden en bij allen, die leiding geven, de
overtuiging leeft, dat ons werk allereerst en allermeest dienstbaar
moet zijn aan de reformatie van de samenleving op de grondslag
van het Woord Gods en het Evangelie van Jezus Christus. Wij hebben,
met dit doel voor ogen, in de sector van het overheidspersoneel,
maar ook daarbuiten, gearbeid en gestreden om de verhoudingen in
de overheidsdiensten te beïnvloeden. Ook voor goede intermenselijke
verhoudingen, opdat de mens geestelijk en moreel geen schade zou
worden toegebracht en hij niet belemmerd zou worden in het volgen
van zijn eeuwige bestemming.
By het constateren van deze feiten lag
wel het zwaartepunt van de rede, welke
de heer P. Kapinga hedenmiddag hield,
toen in een bijzondere bondsraadsverga-
dering
KANTTEKENING
want als Abrahams nageslacht
waren ze immers altijd vrij ge
weest? Maar zij en wij en alle
mensen ontvangen van de Heiland
dit antwoord: Alleen wanneer de
Zoon u vrij gemaakt heeft, zult
gij werkelijk vrij zijn. (Joh. 8 36).
Melodie en woord
der Ethergolven
I 8.18 De ontbijtclub; 8.50 V d v
•ndien;
10.00 Schoolrai
I Idem 11.30 Show
i tulnb meded; 12.33 V 1
te muz; 13.00 Nws-
10.05 agenda: 13.18 Dar
platteland; 12.38 I
13.15 Tentoonstel]!
13.50 Medlsc
kror
6.30 Gram; 17.00 Orgelspel; 17.20 Lich-
17.50 Regeringsuitz. Rijksdelen C
A. Heyer: Journalistiek. vroeg«
12.30 Land- en tulnb meded; 12.33 Vocaal! ter
ens en solist; 12 53 Gram of act; 13.00 N« zee
13.15 Prot Interkerkelijk Thuisfront; 13.20 nu, Ljpi
Lichte muz; 13.45 Gram; 14.30 Kamerork; Hammondtrlo; 18.40 Act; 18.50 Gram: 18.50
15.30 Fluit en clavecimbel: 15 40 Meisjes-1 Gram: 19.00 Liedjes v d jeugd; 19.10 Voordr
lto.00 V d Jeugd; 17.20 Gram; 17 40 met muz. VPRO: 19.30 V d jeugd. VARA:
Beursber; 17.45
18.15 Spec"
en veren
Pos: De geestelijke
sche volkeren. Twee
weerber; 19.10 Orgelcc
R.V.U.: Ds. A.
21.20 Geestelijke liederen; 21.50 Muzikale
caus; 22.10 Lichte muz; 22.35 Rep uit Cyprus;
22.45 Avondoverdenking; 23.00 Nws; 23.1£
Zaalsportuitsl23.20—24.00 Gram.
Hilversum n, 298 m. VARA: 7.00 Nws;
7.10 Gym; 7.23 De Ontbijtclub; 8.00 Nws;
20.00 Nwi
1.15 Grs
Televlsieprogr. AVRO: 17.00—17.30 V d kind
NTS: 19.30—20.30 Eur- - -
2030 ..Gat in de mi
Engelai
ïrber; 19.00 Nws; 19.15 Stad
ansen; 20.00 Gevar.prog
City; 2100 Symf.-ork;
Puzzel mee
OPGAVE PUZZEL No. 43
Horizontaal: 2 nauwkeurig. 8 hulde
blijk, 8 heerlijk, 9 dokter. 10 pers.
voornaamwoord, 12 niet goedkoop, 13
bloem. 15 wel. 16 kindergroet 18
waarnemer, 19 kleedje, 21 wijnhuis,
22vSrlikaaï: 1 dierenverblijf, 2
hoog gaan, 3 metaal. 4 zangno»
edelgesteente. 7 klaar. 9 zitplaats, 11
uit te voeren werk, 12 goudvis, 14
gevangenis. 17 drank. 19 graafdiert:-
20 voorzetsel, 21 uitroep.
OPLOSSING PUZZEL No. 42
muis. haas. duif, haai.
Promoties zijn niet te duur
schap en de intentie van de hier moet
degenen, die naar dc uni- oorzaak wellicht
versiteit gaan het „ie- ken in de lange
ren van een vak". Dat be- studie
tekent dus, dat de student
de universiteit ziet als een
opleidingsinstituut, een vi
sie, welke voor de univer
siteit onaanvaardbaar is.
eindigen hun studie op de
wijze, die in het Neder
lands universitair bestel
eigenlijk als normaal zou
moeten gelden, namelijk
door als doctor in een der
wetenschappen de universi
teit te verlaten."
Deze klacht kwam dit
jaar tijdens de rectoraats
overdracht uit de mond van
de aftredende recor mag
nificus der R.K. Universi
teit te Nijmegen, prof dr.
A. G. M. van Melsen. Zij
is- in algemene trekken,
juist (al zal men het per- J|J| RjüüP H
centage Iets hoger moeten raalstudie'Tó^lang
stellen). De universiteit be- zwaar is dat velen het
hoort de beoefening van de daarbij laten, temeer, om-
wetenschap te bevorderen, dat het bedrijfsleven legen-
Het sluitstuk van de univer woordig een aantrekkelijke
sitaire studie behoort de start geeft Hiertegenover
promotie te zijn. En men staat dan weer, dat ditzelf-
kan van de universiteit, de de bedrijfsleven- vandaag die middel
belichaming van de weten- met goede salarissen, het zichzelf,
schap, ook moeilijk een an- de employé gemakkelijker
dere _yi_sie_ verwachten. En maakt, aan een promotie
te Werken- dan vroeger het
log slechts 6 procent
ligt dat getal tu:
de 8 en 16 procent, i
d? faculteit der letteren e
wijsbegeerte
promotie blijven doorploe
teren op een minimaal sa-
larisje als wetenschappelijk
ambtenaar, dat zij in het
bedrijfsleven misschien zou
den kunnen verviervoudi
gen. Als je deze mensen
helpt met een voorschot of
een beurs, beleef je er ple
in principe kan iedereen,
die de capaciteiten en de
aanleg voor een studie heeft
ook studeren. Opvallend
is, dat juist een groot aan
tal promovendi voórtkomt
uit de groep der „gesubsi-
„Er
zó percentage sedert 1947
eerste generatie studen-
wetenschappen ten de culturele en univer-
gemiddeld sitaire achtergrond
de vroegere intellectu
ele milieus. Dit is beslist
niet waar. Doorslaggevend
alleen, of het gezin, de
cent. Hier is dus ook
het verschijnsel, dat de stu-
geen doel in
5.3 pro- ouders vooral,
ling hebben 1
de praktijk van vandaag, geval
Zou de universiteit wel con
cessies doen zoals inci- Er moet daarbij nog t
denteel geschiedt bij het sprookje uit de wereld
Er zijn naast de hierbo
ven genoemde nog
meer oorzaken ook,
meende oorzaken as
wijzen voor het gering
te promoveren. Zo
Gunstig hiervoor zijn
vooral de plattelandsgezin
nen. Zo zien wij vaak deze
volgorde: overgrootvader
•- boer, grootvader onderwij-
vader leraar, zoon pro-
i- fes:
baccalaureaat in enkele fa- Óen geholpen, namelijk, dat zijn daar de kosten: pro-
zij het bedrijfsleven
culteiten dan -
zichzelf verlagen tot het nige zuigkracht op de pas daar staat tegenover- da'
peil van opleidingsinstituut, afgestudeerden uitoefent, zowel het ministerie
dat zij van een promotie onderwijs, kunsten or
Hoe in de praktijk? Men afzien,
zou bijvoorbeeld dit kunn.n
zeggen: Zij- die promove- Dit is beslist onjuist: de
ren, zijn degenen, die een grote bedrijven verlangen
beroep hebben, dat hen °}e}, 'n de eerste plaats spe-
noodzaakt een voortdurend clalisten, zij verlangen we-
contact met de wetenschap tenschapsmensen. „Een van de mogelijkheden
t» onderhouden. specialist maken wij wel hetzij een renteloos
De cijfers wijzen dit uit: ^an kern, maar hi-l moet schot te ontvangen- hetzij studie. Aan de andere kant
blijkt i
duur. Doch
dat slechts
De milieus waaruit in
de grote steden de nieuwe
generatie studenten komt
zijn vaak het minst gunstig.
Men heeft daar geen be
langstelling voor de studie,"
is de ervaring van de heer
Kreykamp.
Men kan samenvattend
de meeste promoties vindt de grondslagen
men in de faculteiten der tenschappelijke
wis- en natuurkunde en der "If meebrengen",
letteren en wijsbegeerte, neert men daar.
HS.ÜS,.ÏU.ll£.U*"SUhff OsUkmt ook. dat bij-
wetenschappehjke ^mbto- voortjeeld de jurist die als i„ietteMIN
Adirectie-secretaris in dienst 1> kleine ero-
beurs. Het grootste ge- wordt in de
opleiding jeelte promoveert op eigen schap nog
rede- kosten, hetgeen
verklaren is uit de goede overheid en
salarissen bij de industrie de afsluiting
in de industrie, die
werk de stof voor
proefschrift vinden. Zo
de leraar en de philosoof,
die populair gezegd
blijft een
kleine groep mensen, die
hebben voor de
directie-secretaris in dienst
treedt, weinig behoefte heeft alles
aan de doctorstitel. De ju
ridisch studie was voor
vele gevallen heer Kreykamp, hoofd
gepromoveerd, terwijl door
bedrijfsleven
•an een stu
die met een dissertatie
wordt 'aangemoedigd.
Zó ongunstig als door
lXra,HtPfenfpgt, i7 slechts een middel. "De
zonder doctorstitel mets is. ferg wijzen dit trouwens lagen
Men kan het ook zo stel- ook uit. Gemiddeld promo
dus niet al moet
afdeling Rijksstudietoe- toegeven dat de klacht der
an het ministerie, hoogleraren over het gering
nog steeds jonge aantal promoties van hun
zijn, die, vaak ge- standpunt bezien, volkomen
en vader, tot hun juist is.
De dag van 16 oktober 1946, toen de
vier organisaties, van belastingambte
naren, postpersoneel, personeel in
blieke dienst en ambtenaren, elk met
eigen historie (begonnen met de stichting
van de Christelijke Bond van Belas
tingambtenaren op 26 december 1904)
met een eigen geaardheid, besloten
voortaan in één organisatieverband hun
arbeid voort te zetten.
De heer Kapinga ging de ontwikkeling
na, die liep via het in 1917 gestichte
Permanent Comité van Christelijke
organisaties van overheidspersoneel,
via een rapport in 1933. dat concludeerde,
dat het ideaal nog niet kon worden be
reikt en via de bezettingstijd, toen de
heer A. Stapelkamp zich zeer voor dit
punt interesseerde en het besluit onder
gronds werd genomen, naar de stichting,
ruim een jaar na de bevrijding.
Er waren pessimisten, maar de opti
misten op dit punt hebben geiyk gekre
gen. Belastingambtenaren en postambte
naren, bestuursambtenaren en de man
nen van de gemeenteiyke reiniging, bur
gemeesters en verpleegsters, polderper-
soneel en hooglareren, ambtenaren van
de sociale verzekering en corveeërs by de
kazernes, sociale werksters en gevangen,
bewaarders, mannen van het loodswezen
en hogere en middelbare technici voelen
zich in de bond thuis.
Dank bracht spr. aan de leden
het hoofdbestuur, van de bondsraad,
de groepsraden en vooral van de afde
lingen en aan het personeel van de bond
die het mogelyk hebben gemaakt hei
verantwoordelijke en veelomvattende
werk voor de leden te doen.
Begonnen met rond 20.000 leden,
waarvan men toen meende, dat
aantal van 35.000 in de toekomst niet
te hoog gegrepen zou zijn, is het le
dental thans plm. 38.150. Het naaste
doel is, oni op' de algemene vergade
ring van volgend voorjaar de 40.000
te bereiken. Maar dit behoeft niet de
eindstreep te zijn, want van de 216.000
rijksambtenaren zijn er maar 91.000
georganiseerd, van wie 17.000 bij de
N.C.B.O. Van de 56.000 P.T.T.-ambte-
naren heeft hij er 6000 en va
147.000 gemeenteambtenaren slechts
14.000.
Het overheidspersoneel, zo wees de heer
Kapinga aan verkeert in onze tiji
weivaart nog steeds in nadelige positie
ten opzichte van de werkers in het par
ticuliere bedrijf. In dit verband betreurde
hy het, dat de invoering van moderne
loontechnieken op de basis van
classificatie met tarifiëring, merit rating,
toeslagen e.d. veel tijd vergt, zodat van
een snelle oplossing geen sprake is. Een
tweede belangrijk punt is de afschaffing
van de gemeenteclassificatie.
Na enkele mooie successen aangestipt te
hebben, vroeg spr. alle aandacht voor de
herziening van de pensioenwetgeving in
verband met de aanpassing aan de toe
komstige ouderdomsverzekering. Zijn be
zwaren en wensen heeft de N.C.B.O. in
middels aan de bevriende kamerfracties
kenbaar gemaakt.
Er leven by alle organisaties bezwaren
tegen de huidige werking van het geor
ganiseerd overleg, waarby zich gevallen
voordoen, waarby van overleg felteiyk
geen sprake is. De N.C.B.O. denkt als het
gaat om het salarisoverleg aan eer
guur, waarby de organisaties met de
antwoordeiyke personen, die namen
regering optreden, samen de zaken
bereiden en beslissingsryp maken. Spr.
stelde op dit punt het Centraal Overleg
met de gemeenten aan het ryk ten
beeld.
Bij die vraagstukken zal het gaan
om de vraag, of het Woord van God
en het Evangelie van .Jezus
Christus grondslag en norm zal
zijn. Daarom riep spr. op tot trouw
aan dat Woord, aan elkander, aan
de Christelijke organisatie, die
slechts middel is en geen doel,
maar nodig, om de strijd te voeren.
22.00 Nws; 22.1:
Voordr; 23.45 Rep; 24.00 Nw
13.00 Nw
16.00 Ko«
16.15 Licht ork; 17.00 N
Boekbespr: 18.00 Gram
16.01
.17.50
18.30 V.d.sold; 19.00
19.40 Volkszang; 20.00 Or
22.15 Gri
WOENSDAG 17 OKTOBER VAN 18—20 UUR
1. Orkesten Marcel Feijoo, Max Greger.
gostas. Pom pl dl poi
Mambo Jambo
Czardas Tango. Amoi
S.V.P.
Mambo Italiano
lbo; In Spain they say si
fours La Cuoaracha. Tu me connai
II. Trio ..Los Paraguavos": Galopera
Viva la vida
icho; Carlocina; Po
learing Quintet: Cuban Car
i the moon; So this is Cuba
■t Edelhagen: Bolero ln Bop;
Rhapsody; Lilll-Boogie.
Verwondingen
waar vuil in komt. kunnen
ernstige gevolgen hebben.
Doe op wonden en wondjes
Kloosterbalsem
V die ontsmet en geneest J I waker naar
y I ve-been te h
149.
Een der R.A.F.-gevangenen, Lorne Weloh, een
expert op het gebied van gliders, kreeg een waar
lijk fantastische inval. Hij ontwierp een zweef
toestel om daarmee van de hoge burchtwal te
vliegen. Twee van z'n vrienden, Morison en Best,
hielpen hem bij de bouw ervan en Bader werd
als hoogste R.A.F.-officier in het kamp als
adviseur in de arm genomen. Uit beddeplanken
bouwden ze een houten skelet, dat ze met la
kens dachten te bespannen; het hele geval moest
in elkaar worden gezet met lijm, die ze uit aard
appelen zouden maken. Zodra een onderdeel klaar
was, verstopten ze dat, er op vertrouwend, dat
als de Duitsers een stuk vonden, ze geen notie
zouden hebben waarvoor het moest dienen.
Om de glider vaart te geven, wilden ze gaten
dwars door alle vloeren maken; van het dak zou
den ze dan een enorme steen aan een touw door
die gaten naar beneden werpen en de ontzaglijke
ruk, wanneer het touw aldus gespannen werd,
zou de glider met geweld van de borstwering sleu
ren en vaart geven. Het zou een twee-zitter wor
den en Bader hoopte maar dat hij een der plaat
sen zou kunnen boeken. Het feit dat het een nacht
vlucht moest worden, gaf het plan nog een ex
tra charme. Ze hoopten dat het toestel zo'n 400
meter ver zou zweven, al zou het in werkelijk
heid nooit meer dan 100 meter en dan lood
recht naar beneden hebben gehaald. Gelukkig
kregen ze geen gelegenheid het waagstuk te on
dernemen.
Toen hij op een keer van een hongertocht te
rugkwam, gleed Bader's linkervoet uit. Opeens
was de voet verdwenen en viel hij voorover op
zijn handen. Hij zag tot zijn verbazing dat het
been vlak boven de enkel was gebroken. Toen hij
de sok omlaag trok, zag hij dat het metaal vol
komen was doorgeroest, vermoedelijk tengevolge
van het zweet, dat zich in het holle been had
verzameld. Er zat niets anders op dan een be-
het kasteel te sturen om zijn reser-
halen.
DAN
MAAR ZO!
De levenigeschleder
De bewaker kwam terug met de trouwe Ross, vel gegeven dat
naar buiten, waar hij Thunderbolts in de nabij
heid van het kasteel een doel zag mitrailleren
Na een tijdje verdwenen ze, maar toen hoord'
hij andermaal motorgeronk. Hij meende dat de
Thunderbolts waren teruggekeerd, toen plotse
ling iemand schreeuwde: „Tanks!" Alles holde
naar de ramen in de buitenmuren en ze zagen,
zo'n twee kilometer achter de rivier en aan de
rand van een bos, mondingsvuur en even later
de tanks. Een fascinerend en verrukkelijk ge-
zicht. Daar waren ze dan eindelijk!
De S.B.O., Willie Todd, verscheen in de deur
opening en eiste hun aandacht: „Luister even,
allemaal! De kommandant heeft zo juist het be-
die het been droeg, maar óók met een Duitse
officier. Toen de officier zich zorgzaam naar
hem over boog om hem bij het verwisselen van
de benen te helpen, schoot het Bader plotseling
te binnen dat zodra hij zijn broek liet zakken
de man de gevulde graanzakken in de gaten zou
krijgen. Dat zou onherroepelijk het einde van hun
hongertochten betekenen. Zijn hersenen werkten
snel; hij zei „Nein, nein" tegen de officier en
deed zijn uiterste best als een verlegen meisje te
blozen. Nagestaard door de verraste Duitser,
kroop hij achter een bosje, verwisselde daar heel
kuis van been en toen was ook die crisis voorbij
Eindelijk werd het voorjaar en stormden de
geallieerde troepen over de Rijn. De illegale ra
dio volgde hun vorderingen in de nieuwsuitzen
dingen en binnen de muren van het oude kasteel
was het ongeduld nauwelijks meer te dragen
Op 13 april hoorden ze dat een Amerikaanse
speerpunt tot op slechts enkele kilometers van
het kasteel was doorgedrongen, en die avond gin
gen ze opgewonden naar bed, wetend dat de el-
iende nu bijna voorbij was, maar nog niet in staat
het zich te realiseren. Het duurde uren eer ie
mand kon slapen
Al vroeg werd Bader gewekt door geronk van
motoren. Hij bond zijn prothesen onder en keek
tien uur het kasteel
moeten verlaten. Hij zegt dat we tot achter de
Duitse linies moeten marcheren.
Meteen viel er een verslagen stilte. Niemand
had aan de mogelijkheid gedacht dat ze gedwon
gen zouden worden af te marcheren, al had het
gerucht de ronde gedaan dat Hitler van plan
gijzelaars achter te houden.
Woedend barstte Bader uit: „We vertrappen 't
om mee terug te trekken."
„Kalm aan maar," zei Todd. „Dat ga ik hem
nu zeggen, ik wilde jullie eerst even waar
schuwen. Dan kun je je gereed houden als hij zijn
mannen op je afstuurt om jullie naar buiten te
drijven." Vol spanning wachtten zij, terwijl Todd
met de kommandant sprak. Het scheen dat een
S.S.-divisie voornemens was stellingen te verde
digen achter een heuvelrug in de buurt; en dat
het kasteel daarbij in de vuurlinie zou komen
te liggen. De divisiecommandant was bang dat
de burcht en zijn inwoners hem bij deze ope
ratie last zouden bezorgen. Todd wees de kom
mandant er met nadruk op dat een evacuatie
van het kamp hem door de geallieerden uiterst
kwalijk genomen zou worden en de kommandant
trok zich terug om hierover na te denken en
contact op te nemen met de divisiekommandant
(WURD1 VERVOLGD,
'J'OEN op 13 juni van dit jaar het
Duitse weekblad „Der Spiegel"
zijn sensatieverhaal publiceerde over
moeilijkheden in en rondom ons Ko
ninklijk Huls en daarmee het sein
gegeven leek voor de wildste geruch
ten, hebben wij ln een beschouwing
hierover de zaak zo gesteld: dat het
huiselijk leven, ook dat van koningen
en prinsen en allen die in hoogheid
zijn gezeten, slechts dan zich in volle
harmonie kan ontplooien als de bui
tenwereld ook inderdaad een buiten
wereld blijft en zich niet in dat privé-
leven gaat mengen.
En dat geldt dan heel bijzonder als
er in een gezin moeilijkheden zijn.
Ieder huis heeft zijn kruis het
geldt ook voor paleizen. Het geldt ook
voor ons koninklijk paleis. Men kent
die moeilijkheden zo langzamerhand
wel: een moeder die zich, om gene
zing voor haar kind te verkrijgen, tot
een vrouw wendt die over bijzondere
krachten heet te beschikken. De po
gingen van die vrouw hebben geen
succes en de vader keert zich teleur
gesteld van haar af. En dan komt het
conflict want de moeder blijft onder
de invloed van deze vrouw een
vreemde, ongezonde invloed. En de
vrienden van het gezin gaan partij
kiezen.
Zo is er een moeilijke situatie ont
staan. Helemaal niet sensationeel en
helemaal niet mysterieus alleen
maar moeilijk. En de oplossing dient
op dezelfde wijze gezocht te worden
als men die in ieder ander gezin zou
zoeken: men moet proberen elkaar
weer te vinden en elkaar te begrij
pen. Zo nodig door openhartige ge
sprekken met goedwillende vrienden.
UELAAS, de buitenlandse sensatie
pers heeft dat blijkbaar niet be
grepen. Men is aan dat wel tragische
maar toch huiselijke conflict allerlei
zaken gaan vastknopen die er niets
mee te maken hebben en die alleen
maar de sfeer vertroebelen en de op
lossing bemoeilijken. „Der Spiegel"
zag destijds kans in deze situatie een
gevaar te onderkennen voor de Noord-
Atlantische Verdragsorganisatie
de Londense „Sunday Pictorial" heeft
het zelfs al tot een „samenzwering"
gebracht waarbij dan liefst de moeder
van prins Bernhard plus enkele voor
aanstaande politici betrokken zouden
zijn. „Onzinnig" zo wordt dit geschrijf
in het regeringscommuniqué gekwali-
ficeerd men kan het ook „misda-
dig" noemen als men bedenkt welke
wonden dit onwaardige gedoe moet
slaan in de harten der betrokkenen.
En dat alles is des te erger omdat l
de reeds gevonden uitweg uit de J
moeilijkheden hierdoor onnoemelijk
geschaad wordt. Samen met een drie-
tal mannen heeft men op Soestdijk de
situatie onder ogen gezien 'en op r
24 augustus lieten Koningin en Prins d
aan ons volk weten dat zij de toe- 2
komst weer vol vertrouwen tegemoet
zagen. Bepaalde voorzieningen waren
getroffen (zo had de Koningin toege
zegd het contact met mej. Hofmans h
te verbreken) en andere voorzienin-
gen zouden nog getroffen moeten 1
worden. Alles heel logisch want men P
lost zo iets nu eenmaal niet in één b
dag op. Daar is tijd voor nodig en
boven alles: rust En als die rust uiet
gegund wordt, als de buitenlandse te
pers er persé „een kwestie" in wil c<
blijven zien die haar lezers interes- jE
seert, dan vernielt zij daarmee moed- h<
willig het huiselijk geluk dat op
Soestdijk niet minder broos Is dan in
de woningen van u en van mij!
^AN DIT GESOL met ons konings
huis moet een einde komen. En
in het geval van de „Sunday Picto
rial" heeft men een aanknopingspunt.
Men heeft de naam van de verslag- 1
gever en men heeft de naam van zijn
zegsman, althans degene die door de
verslaggever als zijn zegsman wordt
genoemd. Hier heeft men een kans
door te dringen tot de (modderige) sc
bron van al deze geruchten. Want óf de
verslaggever liegt en dan is een aan- g;
klacht niet misplaatst of de door hem
genoemde zegsman, de kamerheer in de
buitengewone dienst van H.M. de ee
Koningin, mr. dr. I. G. van Maasdijk, ye
heeft niet die zorgvuldigheid in acht wj
genomen, die men van een man in zijn V{
delicate positie mag verwachten. En Vr
dan zal ook dat aan de kaak moeten zij
worden gesteld. en
Daarbij valt het op, dat de verkla- iei
ring die de heer Van Maasdijk aan w<
het A.N.P. heeft doen toekomen, wel nii
heel erg naïef is. Op het ogenblik heb- di<
ben wij geen reden om aan zijn goede da
trouw te twijfelen maar zijn gedrag
in deze is dan wel wat kinderlijk ge- dr.
weest. De heer Van Maasdijk gelooft gei
toch zelf niet dat een speciale verslag- da
gever van een Londens blad met een sei
oplage van tweeëneenhalf miljoen ve
drie uur gaat zitten wachten op een 'ijl
..lift" als hij daarmee niet een bepaal- no
de bedoeling heeft. Deze mensen be- P'<
on
Zie verder pag. 3, kolom 1 vo
