[Nasser schendt de
godsdienstvrijheid
DE ANDERE PAPOEA
Engelse zendingsschool in
Egypte onder nieuwe leiding
Kleren maken de man
q„Weg uit India, zendeling!'
Mu.iuji.iinio
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 13 OKTOBER 1956
J^E Egyptische Ondeiwijswet van 1948 heeft een heel lang en gevaarlijk
staartje gekregen. Het vorig jaar heeft de Egyptische regering haar
uitleg van de wet gegeven en zij eiste dat Mohammedaanse kinderen Isla-
mietisch godsdienstonderwijs krijgen, ook als zij een christelijke school
bezoeken. De Mohammedaanse godsdienstonderwijzers worden door de
regering aangesteld en ook christelijke scholen worden gedwongen onder
wijzers te aanvaarden, die zij zelf niet verkiezen.
1 Enkele zendingsorganisaties hebben
zich reeds akkoord verklaard met de
j eis. zoals de Anglicaanse en Presbyte-
riaanse zending, maar andere zendings-
genootschappen wilden hieraan geen ge-
hoor geven. Nadat de verklaring van
de wet uit kwam. besloten verschillen-
'i de genootschappen tot hun scholen al-
leen kinderen van christenen toe te la-
i ten. Bij het begin van de nieuwe cur-
M sus heeft de regering nu gezegd dat
dit als discriminatie beschouwd zal
i worden en alle scholen moeten kinderen
van alle godsdiensten aanvaarden.
MOEILIJKHEDEN
het
ren te aanvaarden vrijwel geheel vol
was. kon slechts een klein getal niet
christelijke kinderen aanvaard worden
voor de nieuwe cursus. De moeilijkheid
voor het onderwijzend personeel bleef
evenwel aanwezig. Volgens het blad van
de Engelse Kerk, The Church of Eng
land Newspaper, meenden sommigen dat,
hoewel men van hen niet verwachtte
dat zij zelf les gaven in de heidense
leer, zij in het geheel niet konden toe
staan dat dergelijke lessen gegeven
werden zolang zij aan de school waren
verbonden. Anderen konden het niet
over het hart verkrijgen de school te
sluiten en zo de meer dan achthonderd
In Kairo
4 English Mission College
in moeilijkheden geko-
men. Vorig jaar waren op
deze school meer dan
1 duizend leerlingen waar-
5 van de helft tot de Mo-
1 hammed8anse of Joodse
a godsdienst behoorden. De
1 leiding van deze school
die uitgaat van de Kerke-
il lijke Zending onder de
A-J Joden, besloot voortaan
a slechts kinderen van
I Christen-ouders te aanvaarden Het Egyp-
.1 tische ministerie van onderwijs heeft dit
3 nu onmogelijk gemaakt. In een brief
jgéj schreef het o a Het lesgeven in de Islam
aan Mohammedaanse leerlingen geduren
de twee uren in de week wuiuci» mau aaw uc
Wet. In deze lessen moet aandacht nistisc-he lëideVs'oo^de'kalInder
schonken worden aan de dogmatiek, de|anderen De Hongaarse ministerraad
StAtK. moraal en de ethiek van de Islam, besloot namelijk, dat die zondagen
Hieronder wordt niet verstaan het daad- welke slechts door één werkdag van
en 1 werkelijk in de praktijk brengen van de een officiële (nationale partij) feest-
godsdienstige gebruiken. De regering, dag gescheiden zijn naar deze feest-
■—wzal niet eisen dat de zendingsscholen dag verschoven worden. Dit besluit
11 een speciale plaats voor Mohamme-1 f?» voorlopig eerst nog
m 1 daans gebed zullen bouwen."
IN HONGARIJE WORDEN DE
ZONDAGEN VERSCHOVEN
icu_ Reeds met Pasen moest in verschei-
lde dene Hongaarse bedrijven gewerkt
worden. Maar nu gaan de commu-
I jaar.
(De Chrisiten).
COMPROMIS
Er is een compromis gevonden. De
Kerkelijke Zending onder de Joden zal
de school geheel overdragen aan de
Anglicaanse Bisschop van Egypte, die
een eigen bestuur zal aanstellen' en zo
zal de school in het Vervolg dus tot de
Anglicaanse kerk in Egypte gaan beho
ren, die ook scholen heeft, die wel ge-
'hoir geven aan de eis van Nasser.
Het hoofd van de school Douglas But
cher zal niet op zijn post terugkeren,
maar wel de geestelijke verzorging van
de kinderen blijven behouden. Als hoofd
is aangesteld een Egyptisch christen,
de heer Girgis. Acht onderwijzers na
men hun ontslag; zij konden zich niet
met de nieuwe omstandigheden vereni
gen.
„Egypte is het enige land ter wereld,
dat een godsdienstig lichaam het recht
ontzegt om een eigen niet door de staat
gesubsidieerde school te organiseren om
haar eigen godsdienstonderwijs aan alle
leerlingen zonder uitzondering te geven",
zei ds. W. A. Curtis de algemene se
cretaris van de Kerkelijke Zending on
der de Joden. Nasser's Suezgreep mo
ge de wereld in gevaar
brengen. Nasser's els voor
Mohammedaans gods
dienstonderwijs op chris
telijke scholen brengt het
zendingswerk In zeer
groot gevaar.
De Nederlandse pers
heeft druk geschr
over de journalisten die
uit het land werden ge
zet. Vrijwel geen woord
is er in de pers versche
nen over de twee zende
lingen die uit het land werden gezet
omdat zij Mohammedaanse kinderen
christelijk godsdienstonderwijs gaven.
Wie neemt het voor hen op?
De zending in Egypte is ernstig bena
deeld. Haar werk wordt onmogelijk ge
maakt op deze manier.
Egypte wil de deur sluiten voor het
Evangelie. Het is de taak van de kerk
om te hidden dat God nieuwe wegen
zal wijzen, of oude deuren zal openen.
Er ligt een verband tussen kle
ding en geloof. Daarmede wil ik
niet beweren dat zwart „gelovi-
ger" is dan groen of grijs, ;maar een
verband bestaat er. Toen God Ja
cob herinnerde aan zijn belofte te
Bethel sprak de patriarch tot zijn
gezin en knechten: Doet weg de
vreemde goden, die in het midden
van u zijn, en reinigt u en veran
dert uw klederen."
Een merkwaardig voorbeeld van de
verhouding van kleren tot geloof las ik
in een brief van de Presbyteriaanse
zendeling te Korea. Dwight Malsbary:
„Een paar maanden geleden kwam
één van onze Koreaanse evangelisten
met een boeddhistische monnik bij me.
Hij had hem op de straat ontmoet en
met hem over Christus gesproken. Om
dat hij meende dat ik het alles veel
beter kon uitleggen dan hij, bracht hij
hem bij mij. Ik liet ze zitten en liet
deze oude man uit het boek van Jesa-
ja zien dat alles eeuwig is. Wij hebben
een eeuwige God die door zijn profeten
een eeuwig Koninkrijk, een eeuwig Ver
bond, en een eeuwige naam heeft laten
verkondigen. De eeuwige woorden van
een eeuwig God beloven ons een eeuwi
ge zaligheid.
Ik vertelde de man hoe God uiteinde
lijk sprak door zijn eigen Zoon die voor
ons verzoening heeft gebracht. De mon
nik luisterde aandachtig. Plotseling zei
hij: „Ik geloof en ik heb nu eeuwig
leven. Iets is er in mijn hart gebeurd".
Toen keek hij naar zijn gebedsketen:
„Die heb ik niet meer nodig en ik wil
hem ook niet langer hebben! Hij legde
hem op de tafel neer. „Ook heb ik de
bel niet meer nodig." Toen haalde hij
zijn geloofsbrieven als monnik uit zijn
pij tevoorschijn. „Die diénen me ook niet
meer. Wol en deze kleren tonen dat ik
nog steeds tot het oude geloof behoor.
Ik moet iets anders dragen" Ik had
geen woord gesproken maar nu hij ken
nelijk uitzag naar een andere vorm van
kleding herinnerde ik mij de kist kle
ren die ik had ontvangen Mijn vrouw
zocht er een pak uit dat hem paste
en onmiddellijk verkleedde hij zich.
Een paar weken later vertelde de Ko
reaanse evangelist me dat de oude mon
nik dagelijks uit de Bijbel las. Hij was
naar zijn medemonniken gegaan en had
een schitterend getuigenis afgelegd. Later
konden we hem een plaats geven in een
christelijk tehuis voor ouden van dagen.
Hij beleeft zijn geloof echt. Het is jam
mer dat de boodschap hem zo laat in
zijn leven bereikte, zodat hij niet nog
meer vrucht kon dragen in zijn leven".
In Arnhem
de Grote Kerk in volle gang. Op
de voorgrond de thans gereedge
komen onderhouw van 26 meter
hoogte, waarop straks de toren
zal verrijzen. Het geheel sal een
hoogte van 96 meter krijgen.
Architect Verlaan is de ontwer-
Jeugd
en
kerk
Merkwaardige
combinatie
Het kerkelijk bestel kent o.a de
(volgende combinatie: Graft De
Rijp Oost- en West-Graftdijk, Drie
huizen Groot-Schermer en Scher-
merhorn, een totaal aantal zielen van
I 1365 en daarvoor zeven kerkeraden,
g zeven kerkvoogdijen, en zeven kerk
gebouwen, met een tweetal predi-
gen «kantsplaatsen.
Dus een combinatie van 1365 le-
llfden. waarover 7 kerkeraden het op-
p^zicht hebben. De dominé's zuilen het
ft-: al druk hebben met de kerkeraads-
pivergaderingen alleen. Het is een in-
^gewikkeld samenstel!
(Onze Kerkbode).
sjB Het geloof is uit
1 de werken!
Er zijn i
I regent. Pezt
treken i
er heer
i Lot
•ofale droogte. De
27, 3 geestelijke riep zijn gemeente op I
41,1 gemeenschappelijk gebed om regt
begi kerk stroomde volZodró échter
dikant de kansel beklommt
gemeente overzag, viel de
had
await ingchoude
schaapjes:
m-3i>'lori'" 1
'int. zijn hier
•Hing
icht te lezen. Met nauwelijks
ttioede 'toornde hij tegen zijn
Zelden heh ik. zoveel on
tken bij elkaar gezien. Wij
•komen om God te bidden.
1! 6/'
dat Hij
Maai
ik, bezit daarin werkelijk
i de \ed. Prol. Bond)
(Door ds. H. J. Teutscher, Her
vormd predikant te Rotterdam)
Vragen in het hart van de bewoners
r£\
w
In maart 1942 naderden enige
kleine Japanse vloten de noord
kust van Nieuw-Guinea. Op ver
schillende plaatsen werden troe
pen aan iand gezet..
Nergens verdediging! Nergens
weerstand. De verovering van
dit grote gebied was een sim
pele zaak. Op tientallen plaat
sen nestelden de Japanners zich.
Ze bouwden versterkingen,
brachten grote legervoorraden
aan land, wisten zich te bedie
nen van radio, telefoon, elek
trische installaties, auto's en
vliegtuigen.
de
die
het eerst een auto i'n zijn larrd
deed rijden. Zelfs werden er hier en
daar stukken autoweg aangelegd.
Maar deze Japanner vermocht nog
veel meer! Bij zijn intrede in Nieuw-
Guinea kamde hij onmiddellijk het
hele gebied uit en nam overal de
Hollanders gevangen. De oogst viel
hem kennelijk tegen. Nog geen drie
honderd zielen: mannen, vrouwen en
kinderen en dat in een gebied,
twaalf keer zo groot als Nederland
Onweersprekelijk bewijs van een in
teresseloosheid van Nederlandse zijde
voor dit land zoals de Japanner zich
die niet had durVen dromen. Overal
werden ze meegevoerd, deze blan
ke geïnterneerden. Vaak geslagen,
onbeschoft bejegend, uitgelachen en
bespot door de nieuwe heersers uit
het land van de Rijzende Zon.
Een schok voer door al wat Papoea
was! De Hollander! Eeuwen lang had
hij in het denken var> de Papoea op
eèn machtig voetstuk gestaan. Want
het feit, dat het specimen Hollander
in dit land zo'n zeldzaamheid was.
maakte hem automatisch tot een
machtig mens in het oog van de Pa
poea. Altijd had de Belanda in een
groot huis gewoond, teken van zijn
glorie: altijd had hij te commanderen
gehad: altijd waren per K.P M.-boot
alend Volgens het te New Delhi
nooi ^verschijnende blad Times
ier veis de ..All India Maha-
en. fcabha" een actie begonnen
kleurimet de roep „Zendeling,
gemeenschap terug
„Grote historische
«a bekeringsplechtigl"
kondigden aanplakbil- kruiden.
Irnutdweg uit India". De acüe jetten in een stad aan oe
Pbegon op 21 augustus jl. en Ganges; Luidsprekers brul
openbare samenkom-
Veda's, wasten zich met
water uit de heilige Ganges.
en wierpen wierook op ei
vuur van kamferhout
.Ge zijt we
den: „Vele christenen zul-
demonstraties wil len vanavond een massa-
het terugkeer volbrengen
godsdienst
r opnieuw Hin-
de aandach;
^publiek bepalen bij „de de
.gevaarlijke activiteiten van
pjibuitenlandse zendelingen
land". Tijdens de
'ven 'Shudhi Mas (van 21 augus-
ran ni»U8 tot 2o september) pro-
:1e jalbeerde men zoveel moge
lijk christenen en andere
inlet-Hindoes in de Hindoe-
Er verschenen slechts
paar herbekeerden. Zij
Ook het Hindoeisme her-
leeft, maar als godsdienst I
neeft het de wereld slechts j
300 miljoen afgoden te
den. die zeggen: „Doe r
uw best". Geen verzoening j
voor zonde. Geen kracht
voor het dagelijks lev
Geen zekerheid van t
vanuit onbekende, verre oorden hem
kisten met begerenswaardige goede
ren toegezonden, altijd had de Hol
lander zich blijkbaar kunnen veroor
loven, al wat hij begeerde, als ver
borg hij ergens een kist met geld,
waar hij te allen tijde uit kon putten.
De Hollander was de machtige
mens, die het geheim bezat, het ma
gische geheim, waardoor geluk, voor
spoed, overvloed en macht binnen
zijn bereikt lagen Nimmer faalde
de kracht van dit geheim! Tot
tot de Japanner kwam.
Aarzelend rezen de vragen omhoog
in het hart van de Papoea. Zou die
Hollander dan toch niet zo machtig
zijn. als hij altijd geleken had?
Een schip voerde alle blanken weg
ver van Nieuw-Guinea. Een schuit
vol gevangenen! Een stuk schier on
wrikbare glorie verdween!
Losgeslagen predikers
In honderden dorpen bleven de Pa
poea's als verweesd achter. Heel de
achtergrond van huri bestaan was
weggevallen.
Onder de hoede van de zendelingen
waren ze moeizaam opgeleid tot hun
ambt: vaak noemden ze de zendeling
hun „Bapa". hun vader. Jarenlang
hadden ze gestudeerd uit vele boe
ken. Ze deden het examen voor volks
onderwijzer: later deden ze hun exa
men voor godsdienstonderwijzer: en
zo kwamen ze tot die wondere sta
tus van goeroe, die twee beroepen om
sluit: dorpsonderwijzer en dorpsdomi-
Ze hadden een druk leven; dage
lijks stonden ze voor de klas. En 's
;ondags stonden ze op de preekstoel
Ze hielden de doopboeken bij. gaven
catechisatie, leidden de kerkeraads-
vergaderingen, de begrafenissen en de
bijeenkomsten van de zangvereniging-
gen In alles waren ze de raadsman,
ze bemiddelden in familievete's en ga
ven advies in opvoedingsproblemen
Heel de last van het geestelijke lei
derschap in het dorpsleven van de
Papoea drukte op hun schouders.
Maar altijd was er de veilige ach
tergrond van het Zendingshuis. Als je
geen raad meer wist omdat er een
eindeloos geïntrigeer was van de
kapt van het dorpshoofd, ging je naar
de'zendeling; als je leermiddelen no
dig had voor je school, ging je naar
de zendeling: als je bouwplannen had
voor een nieuwe kerk. ging je naar
de zendeling: als je zat met een nete
lige tuchtkwestie. waarin het verlos
sende woord van je verwacht werd.
ging je naar de zpnrieling En dan
was er de regelmaat van de maande
lijkse gang naai het zendingshuis om
het salaris in ontvangst te nemen,
waarmee je regelrecht naar de toko's
kon gaan om ie petroleum, suiker,
zeep. rijst en de lapjes stof voor de
kleren van je vrouw en kinderen te
Maar nu stond het zendingshuis
leeg. De boeken en meubelen waren
door de Japanners door de ramen en
deuren naar buiten geworpen en la
ter verbrand
Weg was de veilige achtergrond
van het goeroe-bestaan. Weg was de
vraagbaak en raadsman
Daar stond hij, de kleine man, die
men „goeroe" noemde; de bedienaar
van het Evangelie, de leider met zijn
minimale opleiding. Hij werd gecon
fronteerd met een situatie, waarin el
ke zekerheid, elk houvast weggevaagd
scheen.
En rondom hem stonden de gemeen
teleden, de „schapen", die van de
„herder" het wijze woord verwacht
ten op het juiste ogenblik. Zwaarder
dan ooit te voren drukte de last der
verantwoordelijkheid op zijn schou
ders. Meer dan ooit tevoren knikten
zijn knieën, als hij op zondagmorgen
de kansel beklom.
Goeroe wordt mandoer
En toen de tijd der bezettingsjaren
voortschreed, werd het al maar moei
lijker. Want de Japanner drong bin
nen in het leven van het dorp en in-
het leven van de christelijke gemeen
te. De oorlog verliep al te ongunstig
voor hem. De verbindingen met de
bases waren verbroken Er kwam
voedselnood.
Aan alle kanten werd nu de Papoea
ingeschakeld. Hele gebieden werden
omgeorganiseerd tot één groot werk
kamp. waar voor allen de dwangar
beid gold. Loodsen moesten worden
gebouwd, een enorrqe sago-voorraad
moest toebereid worden, bouwmate
rialen moesten aangesleept worden
vliegvelden moesten aangelegd wor
den. En de goeroe werd aangewezen
als mandoer over de dwangarbeider*
die garant diende te staan voor een
toereikende preduktie.
Schoolhouden was niet meer nodig
de schooljeugd kon ook werken.
Kerkdiensten houden was dwaas
heid; de zondagen moesten benu'
worden voor de produktie.
Was hij nog langer de goeroe: d«
Evangeliedienaar, de opvoeder van dr
jeugd? Of was hij dc koeliedrijver,
ie collaborateur, die zijn gemeentele
den voortjoeg, desnoods met de
knoet, om aan het eind van de week
de opgelegde produktie te halen?
Hij wist het zelf niet meer. De angst
vermoordde hem. Hoe snel viel niet
het woord „sabotage" bij een te ge
ringe weekopbrengst! En in die dagen
rolde een Papoea-hoofd maar al te
gemakkelijk in het zand. afgehouwen
door een Japans samurai-zwaard.
In sommige gemeenten braken con
flicten' uit: op vele plaatsen begon
men de Evangelie-prediker te vrezen.
Maar op nog meer plaatsen groeide
de goeroe dwars door deze strijd en
druk heen naar een nieuw besef van
verantwoordelijkheid en leiderschap.
Hij stond voor zijn mensert. hij leef
de bij zijnrbijbel ,n vocht biddende
voor net behoud der gemeente.
Toen de zwaarste tijden aanbraken
en velen, uit angst voor de steeds he-
.viger wordende Amerikaanse bom
bardement, de bossen invluchtten
ging de goeroe mee. In een nieuwe
solidariteit leed hij honger en ge
brek met hen, hielp hij de zieken en
troostte de stervenden. In de maan
den van het allerdiepste lijden stond
de goeroe predikend aan de vele
groeven en verzamelde hij de ver
strooiden rondom het Woord in grot
ten en spelonken;
Leidersgaven
aak
igen verbazing
tot het organiseren van hulpcampag
nes en het aanmoedigen van de col
lega's. Rondom de goeroe's groepeer
den zich overal de mannen en vrou
wen. die in deze diepste nood iets gin
gen verstaan van de zin van het
„kerk-zijn" en van de zin van het
„volk-zijn."
Soms droomden ze mét elkaar over
de nabije toekomst, ate deze oorlog
Op de „Kirchentag" in Frankfurt is ook
de jeugd aan het woord geweest. In
vele groepen werd het onderwerp be
sproken en de 24-jarige jonge man die
verslag uitbracht zei onder meer:
En nu tenslotte nog een laatste woord
tot u die in de kerk verantwoordelijk
heid draagt voor de jeugd. We hebben
't hier moeilijk mee.
We vinden 't ellendig dat veel jongens
n meisjes zich in de kerk niet thuis
•oelen.
Waar ligt dat aan?
We noemen enige oorzaken:
Veel preken en liturgische vormen zijn
abracadabra voor ons. Misschien ont
breekt de innerlijke bereidheid bij ons
om goed te luisteren en echt alles
mee te maken. Maar juist daarom
vragen wij u dringend: denkt u zich
toch onze situatie in. Leeft u toch
wat meer met ons mee. Misschien dat
we dan ook met groter openheid naar
u luisteren.
Maar heel weinigen zoeken hun domi-
als zielzorger op
Waarom vinden we in onze gemeente
zo weinig mensen met wie we open
hartig kunnen praten?
Komt dit omdat er zo'n grote afstand
tussen leer en leven bij hen is? Laat
ons toch ontdekken, dat u ook verge
ving nodig hebt.
Wanneer u eerlijk is, komen wij er ge
makkelijker toe u te vertrouwen en
naar u toe te komen.
En dan., beschouwt u ons to.cft niet als
een oppositionele groep, zegt u toch
niet dadelijk „nee" tegen onze initia
tieven en hebt geduld met ons!
We willen het leren in de gemeente in
■oordelijkheid mee te werken."
Hoorders waren
verkeerd
Een dezer zondagen had de gerefor
meerde kerk van Vleuten-De Meern
haar zendingszondag: zij nodigde
daarvoor een zendingsdominee uit.
Deze dominee hoopt over twee maan
den weer naar zijn terrein in In
donesië te vertrekken. 'Alles heel
gewoon.
Alleen was het een vreemde gewaar
wording dat deze zendeling „hoar
ders" had van de kerk die hem
voor de missionaire dienst uitzendt!
(Centraal Weekblad).
W
Kerkgang in Denemarken
Het kerkelijk besef in Denemarken
is over het algemeen niet zo geweldig
Si-ont Volgens een onlangs gehouden
eens opinie-onderzoek gaat slechts 15
pet. van de bevolking zo nu en
eens naar de kerk en slechts 3 pet.
regelmatig iedere zondag.
Wel prefereert 21 pet. van de bevol
king de Kerk in dc kamer. Zii ver
wisselden de kerkbank voor een fau
teuil en luisteren naar een radiodienst.
Dageraad van
de duisternis
In het afgelopen weekeinde heeft de
Vrijdenkersvereniging „De Dage
raad" haar honderdjarig bestaan her
dacht. Honderd jaar lang heeft ze haar
ideaal gepredikt Wat dat ideaal
„Bij haar oprichting bracht zij iets to
taal nieuws. Zij brak met de eeuwen
lange christelijke traditie, dus met
het gezag van de kerk en wilde, in
plaats van de openbaring, welke op
het gezag van de Bijbel berustte,
deze in de natuur en de rede belij
den. Men verwachtte van de natuur
wetenschap grote zekerheden, een in
zicht, dat in de loop der jaren ver
andering onderging. Zekerheden ver
wacht men thans niet meer. In ieder
geval heeft men getracht de m*nsen
los te maken van overgeleverde denk-
Hiervoor moeten we „De Dageraad" wel
dankbaar zijn. Zij heeft afgerekend
met het ouderwetse idee van God en
nu is de hemel leeg. Zij heeft afge
rekend met het idee van de hel, en
nu zal de eeuwigheid een nimmer ein
digende aarde zijn, want alle moorde
naars, alle Nero's, alle concentratie
kampsadisten zullen daarin voortbe
staan. Of is de mens als een dier en
is het bij het graf allemaal afgelopen?
Laten we dan eten en drinken en
vrolijk zijn, want morgen sterven wij
en we behoeven onze daden
te verantwoorden.
de wereld ineens c.
radijs geworden. (Twee wereldoorlo
gen, een wereldcrisis en de atoombom
niet meegerekend!)
De meeste denkende mensen (behalve
de vrijdenkers) zullen terugschrikken
voor een lege hemel, want de gevol
gen van die idee-fixe zijn catastro
faal.
Illllllllllllllllllllllllllllll
Modem maar
ouderwets
„De Dageraad" doet me denken aan de
man die de doodskop van het flesje
vergif heeft afgescheurd en meent het
gevaar bezworen te hebben.
Ongetwijfeld komt de vraag op: Bevre
digt deze vrijdenkerij de mens? Ken
nelijk niet want de krant schrijft:
De Dageraad heeft in de honderd ja
ren van haar bestaan altijd maar een
kleine kern van vaste leden gekend
thans is dit aantal ongeveer zesen
twintig honderd maar voor velen
is zij een doorgangshuis geworden,
waarin zij de waarde van het vrije
denken hebben leren inzien om het el
ders in praktijk te brengen, aldus de
voorzitter van de vereniging dr. O.
Noordenbos, in een bijeenkomst voor
de pers, in de hoofdstad gehouden.
De beweging is een buitendeur waardoor
mensen hun oude geloofsovertuigingen
verlaten. De beweging schijnt hun zelf
niets te kunnen bieden, anders bleven
ze er wel in. Zij is negatief en nega
tivisme heeft nog nimmer een mens
bevredigd. Er zijn echter altijd nog
zesentwintig honderd „dwazen" (aldus
de Bijbel) in Nederland. Gods woord
zegt immers „De dwaas'zegt in zijn
hart: „Er is geen Gód!"
Volgens de Psalmist voert de vrijden
ker altijd een tweegesprek met de
zijn hart. Diep in ieder mens
Menschap geschapen dat er
- Volgens een Rooms Ka-
onlangs een doorge-
ligt de
een God ft
tholieke krant z_. WWI
draaide Belgische socialist: „I k d a
God dat we afgedaan hebben met
godsdienst."
De Dageraad heeft zichzelf echter over
leefd. Zij heeft de tijd niet mee. On
langs zei een meisje tegen haar pre
dikant. nadat zij tot geloof was geko
men en daarom de toegang tot haar
ouderlijk huis was ontzegd: Mijn ou
ders zijn ouderwets, die geloven niet
in God! Wie werkelijk vrij denkt, niet
oeinvioed door de angst voor God
die men weg wil denken, komt tot de
conclusie dat er een God moet zijn,
die zich heeft geopenbaard!
Hlllllllllinillllllllimil
Cliaritas en het lotje
„De Protestant het officieel orgaan
van de Evangelische Maatschappij en
Nederlandse Gustaaf Adolf Vereni
ging, schrijft over de veelvuldige
loterijen voor Rooms Katholiek Ker-
kewerk. Dat niet alle Rooms Katho
lieken bijster verheugd zijn met de
gang van zaken, bewijst wel het ge
dicht, dat zij knipten uit „De Nieuwe
Eeuw".
AUTO DA FÉ
Twee bouwpastoors in Bakkum en
in Sloten,
Takotaré,
zijn. Hardop denkend,
hun iedeeën te vormen',
helder een uitweg.
lang uit eeuwig leven.
voorbij zi
trachtten
Niemand
Maar allen wisten:
en mag het nooit meer worden. We
willen zelf de handen uit de mouwen
steken, we willen zelf aan de slag
gaan; we kunnen veel meer. dan we
zelf ooit gedacht hebben'
Zo vonden na de oorlog de zen
dingsarbeiders overal kernen van
mensen, die anders waren dan de
vooroorlogse Papoea. Men werd ge
troffen door allerlei wilde initiatieven:
maar het feit, dat er initiatieven wa
ren. was een gebeurtenis op zichzelf.
Het bleek onmiddellijk, dat ondanks
de enorme schade en verwoesting, die
er aan alle kant was, de nood en het
lijden belangrijke vruchten hadden
voortgebracht. Ook de zending wist
het heel zeker: het mag niet meer
gaan op de vooroorlogse wijze! Er
is teveel gebeurd' Er is zó veel ge
leerd, dat voortaan, meer dan ooit
tevoren, een beroep moet worden ge
daan op de eigen verantwoordelijk
heid van vplk en kerk in Papoea-
land.
Een missiebisschop
De Bond voor Trouw, het
Torenfonds in Vloten,
En dan het Jeugdwerk van de O.K.D.
De Tochtgenoten van de Heil'ge Stee,
De Broeders van Verdriet in
Bergen-Binnen:
Hun folder biedt U zaligheid in spé -
En bovendien kunt U een auto winnen.
Charitas botte uit in duizend loten,
Een gokje lonkt in iedere offerbèe
En Fides wordt Fortune's speelgenote.
De goede werken, thuis en overzee.
Zijn nu met enkel goedheid
niet tevrêe,
Al blijft de hoogste waarde
dan van binnen:
U dient de Heer, U bouwt
het Godsrijk méé -
En bovendien kunt U een auto winnen.
Envoi
Prins, al uw zonden laat ik in privé,
Maar 't is haast tijd Uw saldo
te bezinnen
Straks telt Uw Rechter
deze gift nog mee -
En bovendien kunt U een auto winnen.
De Bijbel in tongen en talen
Het Amerikaans Bijbelgenootschap deelde mede, dat begin van dit jaar
stukken uit de Bijbel in 1.092 talen werden uitgegeven. De gehele Bijbel
is nu in 207, het Nieuwe Testament bovendien in 265 talen vertaald. In 1955
werd het Nieuwe Testament in zes nieuwe talen vertaald en uitgegeven,
nl. in het Bari, een taal van de Soedan, in een Burmees en een Nigeriaans
dialect; in het Conob van Guatamala; het Hoela van Papoea en het Kins
van Frans Equatoriaal Afrika.
