PROCES
m ffltT veXHMt I
—•MIEBEI, BIJ DE MASSAJEUGD
DE LEKUW
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 13 OKTOBER 1956
MAAK W1S1 iNlL/i WAAROP
DAT MOESTjBLIJKEN TIJDENS
waarop. Was het op de
dwangarbeid in de ura-
niummijnen, waartoe ze hem. waarschijnlijk zouden veroordelen, maar antwoordde op geen enkel»
of op de gevangenisstraf, die hij zeker zou krijgen? Zowel in vraag.meer
het eerste als m het laatste geval zou hij voor jaren zijn vrijheid tribun^sehïevenalsrazencien^Hun
kwijt zijn.... en hij was toch nog maar achttien jaar, te jong Botl°den vlogen over het papier,
toch om het mooiste gedeelte van zijn leven, zijn jeugd, tussen ^daTh^X'X r, ft
vier muren door te brengen. Maar daar keken ze niet naar, met
de leeftijd hielden ze geen rekening. Ze zagen slechts de vrese-
hjke misdaad, die hij bedreven had. Vreselijk in hun ogen.
doch voor hem zelf was zijn daad een uiting geweest van wat al
lange tijd in hem leefde en brandde. En niet alleen in hem, JU1.8CU *tJ1
maar ook in zo veel andere harten. Het was nu allemaal naar de™ °P- 0ch- dacht hij-
buiten gekomen, het w.s .1, een golf door heel het arbeider,- „ieï doft"o?r"deg'oen, die
volk geslagen: Gref ons en onze kinderen brood, geef ons
menswaardig iestaan!
schuldigt van de feiten, waarvoor
hij zelf terechtstaat!
„Maar is het dan helemaal niet
Dat was zijn misdaad geweest,
het deelnemen aan de opstand, die
ontstaan was uit bitterheid en el-
lende. Hadden de mensen dan geen door middel
recht meer op het allernodigste,
mochten ze aan niet meer eisen,
rechtvaardig behandeld te wor-
baar gezag?" vroeg de aanklager
hem. De jongen haalde zijn schou-
j -- moet ik
dat ge-
,en,
onder haar staan? Hen laat
kommeren en verhongeren? Moet
ik jullie zeggen, dat toen mijn va
der ziek was. er geen geld in
huis was om medicijnen te kopen,
dat de staat het niet nodig vond.
een dokter te sturen, zodat hij be-
ail. ter had kunnen worden? Praten
de veiligheid van de iullie maar, praat maar raak, jul-
opstand tegen het open- *'e snappen er toch niets
verstond er de helft niet van,
maar de woorden, die hij hoorde,
geladen: Diefstal
braak
Het was niet bij deze roep om
brood gebleven. De staat had sol
daten ingezet om de kreet van
wanhoop in de kiem te smoren,
niet wetende, dat verschillende pol-
daten gemene zaak zouden maken beiders
met de rebellen. Het was een
bloedige strijd geworden, een kor
te, maar hevige worsteling, waar
bij de overwinnaar al van te vo
ren had vastgestaan. De arbeiders
hadden overvallen gedaan op de
wapendepots, om zo tenminste niet
met blote handen de strijd te hoe
ven aanbinden maar ach. wat
deed je met een geweer, of pen
pistool, wat deed je zelfs met
baar gezag moord
Hij wiste zich het zweet van
het voorhoofd. Moord! Maar hij
toch geen moordenaar
moordenaars zijn jullie zelf, jullie
sturen soldaten op weerloze bur
gers af, jullie vermoorden de ar-
lie willen het niet snappen.
De verdediger ging hem vragen
stellen. „Uit hoeveel personen be
staat het gezin, waarvoor je moest
In dierentuin van Jeruzalem
(Van een medewerker) Berlijn, hoewel deze een aan
zie de vijgeboom bewaart merkelijk grotere verschei-
zal zijn vrucht eten en die denheid van dieren bezitten,
zijnen Heer waarneemt zal T ,n.n u
J.. j t-« - In 1940 werd zij geboren, de
geeerd worden Deze tekst dierentuin van Israël, te midden
Uit de Spreuken staat in gro- van de huizen van Jeruzalem. De
a i omwonenden hadden daar geen
te, duidelijke letters boven vrede mee en opperden bij het
de ingang' van de dierentuin stadsbestuur bezwaren op het ge
in Tprnzalpm Dn Vipt pprste bied van veiligheid en gezondheid,
in Jeruzalem, up net eerste Het gemeentebestuur deelde deze
gezicht is het een vreemd bezwaren en gelastte dr. Shulov,
opschrift voor een dierentuin. n?" hiSi
Maar wie zich de moeite ge- met zijn levende have te ver
troost de tuin binnen te gaan trekken naar een stuk land bui-
j j ten Jeruzalem, ver verwilderd
zal het duidelijk worden: de van huizen en mensen. Dr. Shu-
dierentuin van Jeruzalem wil lov iin8 en met hem de gier, de
i „napen, adelaar, konijnen en hage-
een les Zijn niet alleen m dissen die eerst in een der woon-
zoölogie, maar tevens in Bij- huizen van Jeruzalem een on-
belse geschiedenis. Ieder hok, dSr
ieder dier confronteert de buiten Jeruzalem. Grote roofdie-
bezoeker met een gedeelte
uit het Oude Testament. Hier
door is het dat deze dieren
tuin, klein van opzet en jong
in jaren zich desondanks on-
menagerie werd uitgebreid daar
*""'ten Jeruzalem. Grote i
als wolven, jakhalzen en pan
ters kwamen haar versterken.
Ma^ar weer moest dr. Shulov ver-
ABUISJE
Het gemeentebestuur had een
"\fit
Jeruzalemkamelen
derdanen. Wij zien voor ons staan
een jongen, die ondanks zijn jeugd
de euvele moed heeft gehad, de
Waar urarirtp vuist °P te heffen tegen de rege-
.,waar werkte _:nE „ari ,^n ]anrf mü„0 h0.on
hoeveel verdiende je?"
Ik werkte in de houtfabriek. Ik
ik zelf.
„En jij moest ze na de dood
'an je vader onderhouden?
De jongen knikte.
rr rentuin beschikbaar gestelde
en Blljdorp, van de Zoo in grond was reeds verkocht voor
Londen en de Tiergarten in huizenbouw. Weer moest dr. Shu-
lov Vprhni7pn Van /lp WpVirppiitir.
genoeg,
verdiende w.
zelf in leven te houden. Thuis kon
ik weinig of niets meer afgeven.
Mijn moeder moest
zijn land. Mijne heren,
moet het heen met een land,
dat zichzelf niet tegen zulke
heren van de rechtbank,
len waren gevallenen het ongelij
ke gevecht, vele goede huisvaders
en flinke zonen. De eerste, die
sneuvelde aan de kant van de op
standige arbeiders was een jongen
geweest, net als hij. De nationale
vlag hadden ze in zijn bloed ge
doopt en zo, met die bebloede ge
tuigenis van een wanhopig volk,
de soldaten zingend te-
geschaard hadden zè in de straten
van hun stad gevochten, tot
meer konden, tot bij
hen zelf het laatste
bloed wegvloeide en
geen leven meer in
Het was toch geen
vergeefse strijd ge
weest. dacht de jon
gen in zijn cel. De
opstand was immers
losgebarsten. juist
toen in hun stad de internationale
jaarbeurs werd gehouden? Nu was
de aandacht van heel de vrije
wereld op hun schrijnend leed
gevestigd. Amerikanen, Engelsen,
Fransen, Duitsers en nog zo veel
anderen waren naar hun land
teruggegaan en zouden daar ver
tellen, wat er was voorgevallen.
Ze zouden daar natuurlijk ook ver
tellen, hoe de toestanden waren,
hoe de arbeiders moesten leven, zo
ze nog in leven gelaten werden.
En misschien zou die belangstel
ling van heel de wereld maken,
dat hun leven draaglijker, hun
slavenbestaan opgeheven werd.
Hij mocht weer gaan zitten. De
rechtbank ging de getuigen horen.
Soldaten, die op wacht hadden ge
staan bij de wapendepóts, solda
ten tegen wie ze gevochten hadden
in de nauwe straten van de stad.
„Getuige, herkent u verdachte
als degene, die en de getui
ge knikte. De volgende getuige:
„Getuige, herkent u verdachte als
degene, die... Ook hij knikte.
En de daarop volgende ook. Ze
herkenden hem allen,
niet anders.
De president sprak weer. „1
dachte, sta eens op. Bekent u, even zijn blikken glijden
zich te hebben schuldig gemaakt goedgeklede figuren achter de
«an rebellie tegen het gezag, aan groene tafel. Toen stelde hij zijn dïJe£oê5'"te*ïitën 'b™
diefstal van wapens, aan moord volgende vraag. „Was het je be- den. g?ed - laten -nl
op verschillende soldaten als die- doeling, om tegen de staat, in op^
naren van de staat?" stand te komen, om geweld te ge-
De jongen verroerde zich niet. bruiken tegen de soldaten"" mciAU
SSSSrZSi K*#*' hin-rcttuialtoC
Is het niet een teken
De president hamerde het ru-
ïoer weg. „Het woord is aan de
verdediger." De verdediger stond
gevaarlijke onderdanen op. Zijn taak
Waar blijft de staat, greep hij. Toch
moordenaar als deze jon- ste best doen, nog 1
öRAAienö 4è,n öe Róöioknop
anderen
wat bij te verdienen,
honger. We hadden si
durfden weken een warme maaltijd
straf af te krijgen. Hij
-en naar zijn cliënt. De jon
gen zag er uit, alsof hij niet be-
niet
behoorlijke kleren i
teDePverd,ediger knikte. Hij liet Z,",™
,im «ïürion n„er An bellerende_ dwazen.
grwll die het bloed heeft doen vloeien grepen had, wat er gebeurd
tmn nne land, **"-1«- „1 el t
GEEN ENQUÊTE
„Mijnheer de president, heren
lov verhuizen. Van de Hebreeuw
se Universiteit te Jeruzalem,
waar hij als lector in de zoölogie
aan was verbonden, kreeg hij een
terrein toegewezen. Gedurende
tal van jaren was de dierentuin
op de Scopusberg gevestigd. Blij
vend zou ook dat niet zijn. Israël
werd een zelfstandige staat, de
Arabische staten begonnen hun
Niemand kon de berg op of af.
gevochten hebben tegen deze
progra
De openbare aanklager pauzeer
ogenblik, als om zijn
rond. De jour
nalisten en de leden van de recht- het niet treurig, dat
öhs leden van de rechtbank, mijn- Een goede indeling s
heer de openbare aanklager! Is
het feitelijk niet treurig, dat in
een land als het onze voor som
mige mensen de noodzaak heeft
Hij bestaan, de overheid te wijzen op
de ellende, waarin zij leven? Is
het radio
bank hingen
„Verdachte, het heeft toch geen
JAH VAN STRATEN
het hoofd.
wapens te stelen. Wij wilden al
tar een demonstratie hou-
de aandacht op
De verdediger trachtte vuur in
zijn woorden te leggen; hij tracht
te de onwelwillende gezichten ach
ter de tafel niet te zien, hij
trachtte niet te zien, hoe de pre-
heren, dat jongens zich zonder sident onverschillig
afschrikwekkend
beeld gesteld worden, zodat aan staat,
dit t
moede te vestigen de staat
stuurde soldaten om die demon
stratie te verhinderen wij voch
ten veel soldaten kozen onze
partij, omdat
voor een rechtvaardige zaak
den toen kwamen de tanks
wij konden daar niet tegen op.
De verdediger vroeg niet verder uc
ontkennen. Je bent door Hij knikte de jóngen bemoedigend bare aanklager wel praten,
zat te bladeren.
Zijn pleidooi zat goed in elkaar.
Hij sprak van de plicht
zorgen
verscheidene getuigen herkënd7BÖ- toe en boog toen voor de presi- de woorden drongen niet tót hem
vendien ben je, al vechtende te- dent- ten teken, dat hij met de door De aanklager
gen de soldaten, gearresteerd. Al- w»- <•«-» -
le bewijzen zijn tegen je. Waarom
weiger je dan nog, te bekennen?"
„Waarom ik weiger te beken
nen?" barstte de jongen los. „Ik
weiger niet te bekennen! Ik hèb,
haar onderdanen te
/an de schuld van de
altijd duidelijk wordt ge- staat, als die onderdanen in op
stand kwamen, omdat de zorg
tbrak.... hy herinnerde de le
de rechtbank aan de
de verdach
te. Deze had toch eigenlijk niet
goed geweten, wat hij had ge
daan, kon daar toch niet aanspra-
de huidige generatie
voor altijd duidelijk wo
zagen, dat wij maakt, dat de staat geen
ging in haar zaken duldt, zaken,
die zij zo goed mogelijk voor haar den
onderdanen tracht te behartigen jeugdige leeftijd
De jongen hoorde de open-
spitsten hun oren. Een geroe-
noes ging door de zaal. De aan-
roepen :Wij willen bmodT'ik hèb
met andere arbeiders. ge-
Wij willen brood!, ik hèb Ml,
meegedaan met de overval op het rfai\,°P;„ d
wapendepót, ik hèb gevochten te
gen de soldaten die ze op ons af
stuurden, ik hèb gedood! Maar
wat jullie vergeten, is waaroi
alles is gebeurd. Het is geen
stichting van Amerikaanse spion
nen geweest, dat weten jullie net
zo goed als ik. Maar omdat het
volk crepeerde van de hon;
ondervraging klaar was. meer fraaie volzinnen, hij rafelde
De president boog even terug en de verdachte uiteen, tot er niets had in
zei: ..Het woord is aan de open- meer van overbleef. De jongen deld
bare aanklager. echter keek langs zijn bewakers Nog
De verslaggevers strekten zich heen naar het raam. waarachter ger. n
hij de blauwe lucht zag. Wat zal
Hij
nog ^veel kelijk voor worden gesteld.
meegesleept door ouderen,
opwindingsroes gehan-
mijn moeder en de ande- norsheid
worden, dacht hij, nu ik er
u mei meer ben om hen te helpen?
;c"Bfren' Yj i t t?-- u j V-6u Ze zullen nu helemaal niet meer
foeilijke zaak dacht. Hij had zich weten, waar ze eten en kleren
u j Ti.. J~ vandaan moeten halen maar
deze tirannie toch de bepaling
einde komen deze toe- overweging te
altijd.
verdachte door de modd
dot h€t "geen behoorlijk Vleding. s,uk
«tav h„d te dragen! omdat hft heel latenii'
De Jongen keek zijn cel rond.
Hier zat hij' nu. in een hok van
een paar meter in het vierkant,
omdat hij had meegedaan aan iets,
waarvan hij dacht en nog geloof- stuk hadHP
de, dat het een eerlijke en recht- slavenarbeid moest verrichten te-
ardige zaak was. Moest hij niet gen slavenloon, omdat varkens
jkomen voor de belangen van een stal het nog beter hebben d.
het gezin, waarvoor hij zich, na wij, daarom hebben wij naar mid-
de dood van zijn vader, verant- delen gegrepen, om uit deze ellen-
woordelijk voelde? de te komen, om mensen zoals jul-
Hij keek eens door het kleine, lie, met je hoge salaris en met je
getraliede venster naar buiten. Hij fatsoenlijke gezichten en vette li-
zag wolken langs de hemel drij- chamen, er op te wijzen, wat er
ven, een enkele vogel door de lucht met hun landgenoten -gebeurt! Niet
bewoordingen duidelijk maken, ovei-we m ic 11C111C11 UOL u
met wat voor zware misdadiger stand ^n toclT niet altijd* blijven beter \foorbeeld kunt stellen dan
meer zei de verdedi-
hij sprak tegen een
niet-begrijpen, tegen
mijnheer de president, be-
n leden van de rechtbank, het
daarom, dat ik van uw college
or mijn cliënt de uiterste de
mentie vraag en u verzoek, bij
de strafmaat in
geen
bestaan
nuziek, 30 pet. ge
sproken woord en 50 pet. lichte
muziek. Tot deze ruwe indeling
is de A.V.R.O. gekomen na reke
ning te hebben gehouden met de
vele wensen van de luisteraars
en het inzicht van de leiding,
die een culturele verantwoordelijk
heid heeft. Maar het program
ma wordt gebracht ten gerieve
van de luisteraars en het is nood
zakelijk dat het programma be-
invloed wordt door de luisteraars.
Niet door middel van een en
quête, zo schrijft de Radiobodc,
die, hoe juist de uitslag daarvan
ook mag zijn, ons toch weer voor
hetzelfde dilemma stelt als zonder
enquête. Afgezien van de vraag,
waar de wensen van de luisteraars
ophouden en de verantwoordelijk
heid van de programmaleiding
begint, geloof ik er niets van
dat zonder enquête het dilemma
hetzelfde zal zijn. Wat te den
ken van die 30 pet. gesproken
woord. Als de „algemene" om
roepvereniging "werkelijk eens een
algemene enquête onder de luis
teraars hield, zou ze stellig ont
dekken dat al dat „gepraat" door
de publieke opinie heel wat lager
genoteerd wordt dan 30 pet. Deze
- «=u dier leden honger. Al het mo-
Dickens. Niet alle merkwaardige gelijke werd gedaan om aller-
verwikkelingen, waarin Dickens eerst de beesten aan voer te hei-
sterk is, lenen zich voor dit pen. Het mocht niet gelukken.
hoorspel, maar de bewerker, de
heer C. J. Heeck en regisseur
Dirk Verèl hebben er naar ge
streefd de strekking van het werk
zo gaaf mogelijk te houden.
De A.V.R.O. kondigt voor maan
dagavond als hoofdfilm in de ra-
dioscoop het aangrijpende radio
spel „De zesde juni" aan.
Dt
zij hier te maken had. Hij genoot Huron
wü uuren
luisitoir.de en daarom, mijnheer de
Kon ta- president, mijne heren leden van
de rechtbank, heb ik de eer te
requireren een gevangenisstraf
twintig jaar, met aftrek
één
medelijden en erbar-
>efde
Die waren vrij
was hij ook eens geweest, al was
dat dan nog maar een betrekke
lijke vrijheid geweest. Vrijheid
Je besefte het niet, voordat
het je ontnomen was, bedacht hij
niet zonder bitterheid.
Hij keek op. Voetstappen nader
den in de gang, hij hoorde sleutels
rammelen. Voor wie zouden ze ko
men? Bij zijn celdeur hielden de
stappen stil. een sleutel werd in
het slot gestoken, een grendel weg
geschoven. Twee bewakers, met 1111
tot de hals gesloten uniformen
aan, stonden in de deuropening. Ze
wenkten hem met een korte hoofd- w
beweging. Eén ogenblik voelde hij
zijn hart samentrekken, verlamde
de angst zijn spieren Het duur-
de slechts kort. Toen vermande
hij zich en stond op. Scheuten X
van pijn, die hem door het li-
chaam schoten, herinnerden hem -t»
aan het politieverhoor, waarbij hij
was geslagen en gestompt. c
Tussen zijn bewakers in liep de 5
Jongen door de lange, rechte gan- -5
gen. Luid klonken hun voetstappen
op de stenen vloer. Nadat ze door
verscheidene deuren waren ge-
Saan, bereikten ze het doel van -q
e tocht, de rechtszaal.
Ze traden binnen. De jongen 5
keek onwennig rond. Daar achter 5
die groene tafel, dat waren zeker jj
de rechters. Die man links was r
natuurlijk de openbare aanklager,
dat was direct te zien. De verde- -6
diger stond aan een aparte lesse-
naar. Hij was voor de jongen de r
enige bekende in deze vreemde S
omgeving, met hem had hij in -6
zijn cel al gesproken. Achter in
de zaal, op de publieke tribune,
zaten de verslaggevers, papier en
potlood in de hand.
Het gehele beeld van de rechts
zaal zag hij in één oogopslag.
Moeten deze mensen, met hun
zelfvoldane gezichten, die elke
maand een groot salaris opstrij
ken, over mij oordelen? dacht hij
bitter. Moeten deze mensen met
hun volgegeten dikke buiken on
partijdig staan tegenover iemand,
die vanwege de honger tot het
plegen van geweld is gekomen?
Hij stond nu voor het hekje
vlak bij de tafel waarachter de
rechters zaten. De bewakers we
ken niet van zijn zijde, maar hiel
den nauwlettend al zijn bewegin
gen in het oog.
De president van de rechtbank
noemde zijn naam en geboorteda
tum en toen de jongen bevestigd
had, dat hij dat inderdaad was,
vermaande de president hem, op
lettend te zijn op hetgeen hij zou
horen, en verleende het woord aan
de openbare aanklager.
De openbare aanklager stond op
en las snel en met eentonige stem
de tenlastelegging voor. De Jongen
wij zijn moordenaars,
nend. Even keek hij nog r
Êier in, kuchte achter zijn hand en
egon:
„Mijnheer de president, heren
htbank. De zaak.
waarover wij ons thans moeten
beraden, is één van de duidelijk-
de laatste jaren.
feitelijk wel? Hij bleef
ten staren, zijn gedachten ver
weg.
Had hij iets anders verwacht?
Hij had bij hét binnenkomen
het gezicht van de openbare
klager wel gezien, dat deze het
De openbare aanklager kuchte
achter zijn hand. De jongen zat
nog steeds onbeweeglijk.
De president vroeg, of de ver
dachte nog iets te zeggen had.
De jongen schudde het hoofd.
„Dan zal de rechtbank over veer
tien dagen uitspraak doen!"
ONGELEGEN OGEN
BLIK
Er wordt tc veel gepraat voor de
De jongen zat weer in zijn
cel en wachtte. Hij wachtte,
i; maar wist zelf niet, waarop.
aeze net ttt_ v
uiterste zou eisen het drong Was het °P de gevangenis-
allemaal niet goed tot hem door. straf, waartoe ze hem zouden
zyn
het
Dat i
in-
ste gevallen i
Nochtans is het ook één van de
meest ergerlijke. Immers, wij
van was hart h"" boordevol geman, een verdachte, dfe ^het fn "d e 6 r e c h t'sTa al3 ar6 z w e e f d en veroordelen? Hij ZOU voor
hu door deze uitval versuft was. deze het terecht nodie oordeelde X" 1!0n®5_n.2at 2«n cel en
ko- Hij hoorde de president en de an
dere rechters nog wel praten.
sommige
GEËIST!
wist zelf niet, waarop
ll""1 11111 111111 111111 11111 ii»1 «mi «uw mi» «mi mimi mui minimi win min min nut mui ruim mm mm mmmm mn ,11111
Gezin achter matglas (16)
echter niet weg, wat deftig wordt
genoemd „het gesproken woord"
zeer waardevol kan zijn. Hoe be
langrijk kan bv. een kort en
krachtig woord niet zijn om een
van dc vele landelijke actie* in
IP luiden. Flel Vrrln.nd voor Vei-
lig Verkeer weet dit ook. Het
zal zyn najaarsactie, om duide
lijk te maken dat recht op vei
ligheid het menselijk recht voor
iedereen is, inleiden met een op
wekkend woord. Maar waarom
dit woord door dc A.V.R.O.-voor-
zitter jhr. Th. Roëli juist zondag
Dr. Shulov zag zich genood
zaakt vele van zijn dieren af
te maken om met hun vlees de
andere in het leven te houden.
Ook dit was maar een tijdelijke
oplossing. Opnieuw Tyerd het
voedselvraagstuk nijpend. Liever
dan nog meer van zijn dieren
zelf te moeten doden, gaf dr.
Shulov de voor de mens onge
vaarlijke dieren de vrijheid. Het
was een voorlopig einde van een
trots begin, Weinig zullen de die
rentuinen zijn, die een dergelijke
geschiedenis hebben.
Maar niet alleen om deze ge
schiedenis is de dierentuin het
vermelden waard. Toen de wa
penstilstand tussen de Arabische
landen en Israël werd getekend,
dr. Shulov de Scopusberg kon
verlaten, waren er nog 18 van de
150 dieren over. Opnieuw werd
begonnen. Een geheel nieuw idee
had zich bij dr. Shulov ontwik
keld. Niet alleen dieren zou hij
gaan verzamelen die men anders
in het gewone leven niet te zien
krijgt, maar bovenal die in de
Bijbel worden genoemd. Daar
door is het Jeruzalemse dieren
park uniek. Het gemeentebestuur
van Jeruzalem gaf dr. Shulov
weer een terrein voor zijn nieu
we menagerie. Verspreid is de
tuin thans over een bos in het
Noord-Westen van Israëls hoofd
stad. Driehonderd dieren telt zij.
Niet alleen de naam van het dier
staat bij het hok vermeld, maar
lijn zending. Dit ook op welke plaats er in de Bij-
de K.R.O. vrij- bel over te lezen valt-
Daar bij de leeuw, de 'koning
DE KOMENDE WEEK
honing en wat is sterker dan de
leeuw". Deze verwijzingen zijn in
Minister Cals leidt maandag om eerste instantie bedoeld voor de
half tien voor de N.C.R.V. de kinderen die op een dergelijke
kinderpostzegelactie „Door het manier niet alleen liefde
r Kurt Heyne heeft met
„Waarom gebeurt hier nooit wat"
een charmant blijspel geschreven,
dat in Amerika speelt tijdens de
verkiezing van Lincoln. Woens
dagavond zal men dit spel voor
de V.A.R.A.-micrt»foon kunnen
horen. Kurt Heyne is een bekend
radio-auteur die voor bijna alle
Duitse zenders heeft gewerkt.
Naar het gegeven van de Franse
missiefilm „Un Missionaire" is
het luisterspel „Beproeving van
de nacht" geschreven. De hoofd
persoon is de jonge missionaris
pater Jean Maurel, die b\j zyn
grote missie-yver de fout begaat
het christendom te vereenzelvigen
met de westerse beschaving. Wan
neer de inlanders vasthouden aan
hun eigen cultuuruitingen ont
staan er botsingen en de jonge
luisterspel v
dagavond is
dacht wel w
kind
het kind i
12.25—13.00 zendt
vyf
één (dat
cantineten'en dienden hun
doel: zij verschaften Char
lie's gangsterclubje zes
jongens groot etens-
tar maakt dat anarchistisch aan-
gn'eede jongelui dagelijks ge- u.
die der ondernemende tart worden om h»« handen ttf de gevers voor de volks-
eens in andermans tak te wijk zou behoren.
steken. Niet dat ze zelf de
E f c°nt,nes speelden schoonheid van het begeerde QOK Charlie en zyn kornui-
rtrrnn £e„ zjjn Qp egn auond langs
vele luii
week na kerktijd uitgesproken
moet worden, begrijp ik niet. Dat
is vriendelijk gezegd, geen ge-
■rhikt ogenblik. Zelfs zonder een
rnquête had de A.V.R.O.-voorzit-
dier opvatten, maar tevens op c..
gedwongen wijze bijbels onder
richt krijgen, waar in Israël
p nj op de scholen niet allen uit gods-
IN.L.K.V. maandag een reportage dienstig oogpunt maar bovenal
uit van de aankomst in Nederland uit geschiedkundig grote aan-
van de president van Liberia, dacht aan wordt besteed. Het
Eveneens staat op het maandag- blijkt resultaat te hebben deze
programma (10.10) ran da verwijzingen. De kinderen en ook
N c R V r»«e krant Mirtrtol vole ouderen die dit bijbels won-
i derland bezoeken, vragen als zij
eeuwen een werK voor koor, bij de pauw b.v. lezen uit 1 Kon.
bonton en blaaskwintet dat Oscar 10:22 „Deze schepen van Tsaris
van Hemel in 1952 componeerde kwamen in eenmaal in de drie
in opdracht van de regering. Deze jaren, brengende goud en zilver,
compositie kan een bToemlezing aPen.en Pauwen" wie
worden genoemd van middeleeu- rr-"-
geestelijke en wereldlijke volks-
liedei
De VARA heeft dei
dan wel Tsaris was. En de
oppassers vertellen de geschie
denis van Salomo en David, van
Noach, Abraham, Daniël en al
die andere figuren die in de Bij-
iakt
de Slovs
op- bel worden genoemd.
jongelui.
un rok En toen ging de ontdekken, laat staan
Óók hei inbreVersmetiefimoet 9^ng over °P Qrotere objecten, waarde schatten. Neen, ze zien
Daar werkten twee factoren alleen de dingen die ze zelf
toe mede. Eerstens wilden de niet bezitten
Veilig Verkei
schuldigen.
dit
C. Jansen bespeelt dim
zonder dat je opvalt; voorts
van het samenkomen zonder
dat je in de gaten loopt; ver
der van het openbreken van
sloten of rameneindelijk van
het weer verspreid huiswaarts
wandelen. Je moet de kunst
verstaan van 't wacht houden
deze villa gekomen. Peinzend
en ontevreden omdat de laat-
ste cantinetent de moeite niet
waard gebleken was. En *oeri b-
- - is Charlie ook voor die ramen 5
ü't'lri iVfrt» sicun Hij is natuurlijk f
wel zo handig geweest om
zijn makkers met een wenk b
dóór
héél ^het 'geheim" ontdekken J^Oens wel eens wat waarde- juist daarom willen tneëigenen.
éérst poolshoogte nemen vollerJ dan chocoladerepen. En Zij het dan ook dat
tweedens is onze maatschappij hun beurt niet mei
behept met de lust om haar prijken. Om dat te bereiker,
luxueuze
f"!(vé guurchüme beduiden
1° Ze'dZ lil HTHHlM "ZLv.PtT 'wen. mant
Slechts zeer
weinigen MMtMMailM een massa-
z*ch anarchisme en
goud en ande- men mag he
re kostbaarheden aan om ze twijfelen of Charlie met de
vervolgens voor ieders oog zijnen dan enige kans maakt
verbergen. Wanneer de op dergelijke paas-ossige ver-
sj j— natieën zich sieringen,
eniger tijd
REPORTAGES
VAN PRESIDENTS
VERKIEZING
dolheid
ontlaadt in atoombommen, zal [)E eerste grote kraak heeft Charlie
J'-Ti— plaats gehad in
men als overblijvende enkeling
i« fiommtiio ontdekken dat de huidige tiilto. Ik ken die oilla
beursmakelaar .IM"*
1(1 l IVUITI' (l'JUUtd l
zodat je bezige kameraads amiACn
niet gepakt worden. En je
moet het ook nog zo ver
brengen dat je eventuele niet-
eetbare, doch wel-waardevolle
voorraden voor een zo goed
mogelijk prijsje aan derden
kunt overdoen. Misschien is
het laatste nog wel het moei
lijkst: het vereist hoedanig
heden, die eetiQ* H
niet zouden misstaan:
gaat om het aanvoelen
markt en prüwn. van vraat, niemand
en aanbod; het gaat om het
vinden van kopers en af
nemers. Waarbij in dit bijzon
dere geval dan nog het feit geen"mens meer de ogen mee
komt, dat die afnemer nie? kan uitsteken?! Ze zijn dan
alleen met graagte maar ook enkel maar overtollige ballast
zonder enig gerucht de goede- geworden en nog ondoelmatig gek, je ziet er haast nooit een
ren accepteren moet. Een ge- ook: je hebt
ruchtloosheid, die borg moet regenkapje dan
gemaakt heb- jongens maken samen ge-
noeg lawaai om duizend huis
eigenaren te alarmeren. Maar
hij bleef staan. En keek. En
in zijn trage hersenen werd
moeizaam een plan geboren
Een plan, dat in die hersenen
overigens reeds enkele jaren
geleden was ingegeven, toen
de zekerheid
aantrekkingskracht
oefenen, doodeenvoudig dank
zij he* feit dat men ze nar,
tonen. Wal
i f Ion-
gevangenis
deftige met rotten-in-het-vak kennis
ik maakte.
- de Charlie heeft zich even later
cloud,.„e geuradgd. Som, al. Ik weer bij de doordreoMrude
UT™, een, Xlï ***£-.
om er noar binuen te kijfcer gehoudep
in de wijdse, helder verlichte loopt niet met zyn
kamers. En al heb ik nooit grote Vannen te koopMaar j
gedacht ..Ik wou dat ik dat 's nachts is hij een en ander- i
allemaal had ik heb maal het terrein gaan verken-
wel eens gedacht: ..Net een nen. En 's nachts heeft hij zirh
itrine van kostbaarheden, en vergewist van de gedragingen
Tyden* de presidents
verkiezingen
staat „The Voice t
.f America"
meer dan een etmaal i
in dienst van
praktisch alle radios!)
Jtions in de
wereld. Alles wordt
in het werk
gesteld om deze zo
belangrijke
nogelyk be-
kend te maken. De
einduitslag
wordt woensdag 7
november
's morgens tussen tie
n en twaalf
uur verwacht. De N.C.R.V. profi-
teert van de service
van „The
Voice of America"
:n zal drie
ptactisch rechtstreekse
reportages
en en acht
uur. tussen twaalf en
de Radiokrant, doorg
:even. Dc
luisteraars in Ncderh
ind kunnen
de belangrijke Amerikaanse ver
kiezingen in de huiska
mer min of
meer volgen. Het in
itiatief van
DE VISSEN
Daar staat bij de vossen de
verwijzing naar Hooglied 2:15
„Vangt gijlieden ons de vossen,
die kleine vossen, die de wijn-
half elf (A.V.R.O.) gaarden verderven, want de
A* Westcrkerk te wijngaarden hebben jonge druif-
de eerste uit- E.$ Ie^er tdier,_ 1?eeft ziTn tekst
•ip Dp nra..I tot aaI1 de steanbok toe, waar te-
le „we org.1- veas bij te lezen valt, waar zij
'i.m iT/n doorgaans ophouden. „Dè
14.20—14.50 hoge bergen zijn voor de steen
horen van bokken", staat er vermeld uit
psalm 104 vers 18. Alles wat op de
dieren slaat en verband houdt
met de bijbel krijgt in de dieren
tuin een plaatsje. Er is een na-
bootsing van Noachs Ark en van
de leeuwenkuil van Daniël. Het
is het levenswerk geworden van
dr. Shulov die dat als hobby is 1
begonnen. Een legendarische fi-
|V.ur ,!s b'i 'n Israël geworden.
Zijn liefde voor de dieren is on
begrensd. En ook die van de die
ren tot hem moet ongewoon zijn.
het orgel
Amsterdam. Dit is i
zending in de serii
etude als concertstu
ken laat zaterdag va
(1224 m) orgelwerki
Nederlandse componiste
een sanienzangprogram-
mn „'k Zal eeuwig zingen" uit
de Hervormde Kerk te Dokkum.
I Voor de A.V.R.O.-microfoon
wordt donderdagavond het gesprek SV.ur
over verdraagzaamheid en
verdraagzaamheid voortgezet
aens in rondwandelen Waar
5 dat pompeuze vertoon eigen
van wakers en politie
buurt. En na de nodige weken
hij met j
kerende tiaraDeze pronk- lijk goed voor?" Vervolgens de dag gekomen
's mans eigen veiligheid zuchtigheid van het mensdom ben ik dan doorgewandeld
HOORSPELEN
nze radio besteedt dit seizoen
il aandacht aan hoorspelen, die
peil staan: Maandag begint
*6}
Schoonmoeders portret.
Zo doet in Israël het verhaal
de ronde dat toen dr. Shulov eni
ge dagen door ziekte niet in zijn
dierentuin kon komen, de bees
ten het voedsel weigerden te eten
Natuurlijk is dat sterk overdre
ven. maar het illustreert wei hoe
de verhouding van de dieren tot
dr. Shulov is. Wel waar is. dat
toen de 12 jaar oude. als ge
vaarlijk bekend staande. Ethiopi-
sche leeuw Jehuda. onlangs de
kans schoon zag zijn hok te ont
vluchten omdat een oppasser "de j
deur even had laten openstaan,
het dier op het geroep van dr.
Shulov weer terug kwam. Uit I
eigen beweging ging het weer
zijn hok binnen en liet toe dat dr.
Shulov de deur sloot.
De dierentuin in Jeruzalem is
een bijbeis wonderland, die door
duizenden kinderen wordt bezocht
in klassikaal verband en indivi-
dueel. En daar is het dr. Shulov i
om begonnen Liefde voor het dier
en bijbel bij te brengen aan het I
